*io 8S
Donderdag 5 Januari lfl!&
36e Jaargang-
Buitenland.
FEüSLtETON.
John Ward en zijne Vrouw.
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 68—70, Goes
Tel.: Redactie no. 11; Administratie no. 58
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
2)eZeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abo n nem e ntsprljs:
Per 3 maanden, franco per post, f3.
Losse nummersf0„05
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels fl.20, elke regel meer 30 ot
Bij abonnement belangrijke korting.
CONCEPT-PROGRAM VAN ACTIE.
XIVt-
Punt 6 van 't Concept handelt over
de Koloniën.
In het Centraal Comité zijn twee
uitnemende koloniale specialiteiten,
namelijk Colijn (Voorzitter) en Iden-
buro (vice-voorzitter). Wij zullen hel
wel niet tie ver mis hebben, wanneer
wij hun beider hand zien in Üe para
graaf, die over de Koloniën handelt.
Daarom moeten wij deze koloniale
paragraaf met te groóter nauwkeurig
heid bekijken.
Het concept vraagt drieërlei: Zorg
vuldig financieel beleid, Diecentralisa
tie vim bestuur, Zedelijke verheffing.
Wat 'I eerste punt aangaat, blijve
'tgevleugeld woord pijn doen: de tijd
der batige sloten is voorbij. Pijn doen,
niet zoo z^er om 't feit, dan wel om
de herinnering aan het slechte gebruik
dat van die batige sloten getoaalkt is.
De Atjeh-oorlog, die miljarden beeft
gekost, is uit die batige slooeln betaald;
de Javaan is door de conservatieve
staatkundigen van een halve eeuw
terug geëxploiteerd geworden, .in
plaats van geciviliseerd en opgevoed,
-en voorbereid voor rijn taak, eenmaal
zichzelf te kunnen besturen.
Liberalen als Van Hoëvell en Fran
sen v. d. Putto, antirevolutionairen als
Keuchenius en Essier, Roomlsdh-Ka.-
tholiekem als Dos Amorfe v. d. Hoeven
en dr Schaepman hebben, met dr
Kuyper en de na Van Lansbërge el
kaar opvolgende gouverneurs generaal
herhaaldelijk voor déze civiliseering
gepleit etn .tegen die exploiiteerinig ge
toomd.
'Eigenlijk is eerst imiet 't optreden
van Keuchenius als minister de nieu
we richting in hel regiaeringssteÉSel
-onzer koloniën ingeluid-, en hebben op
volgende ministers, ook liberalen,
sjeèds in die richting voort gesponnen.
Wel waren die koloniale specialitei
ten uit de school van Fransen van
de Putte voor de verheffing van den
Javaan, voor opheffing van heeren
diensten en andere (dwang-systemen
doch bij hen was 'tHumanisme de
drijfveer, terwijl Essér en Keuchenius,
en na hen onze vroeg ontslapen Van
Aisch v. Wijcik en. Idenburg zich door
't Christendom lieten beïnvloeden.
En 'tis dan ook die Christelijke
boventoon, welke sinds Keuchenius'
•optreden steeds' in alle opvolgende
kabinetten van ministers en gouver
neurs generaal voortgezet werd; zoo
zelfs dat nog niet zoo heel lang ge
leden de leider der vrijzinnig demo
craten in een volksvergadering den
gouverneur-generaal van Ned. Indië
een huichelaar schold, daarbij aan
de traditie zijner liberale vaderèri ge
trouw, die den -minister Keuchenius
ia Januari 1890 in de ^Eerste Kamer
bij monde van den liberaal Van Royen
gek verklaarden; hieim verwijtende dat
hij leed aan godsdienstwaanzin; en
daarmee toohe'nde dat zelfs het libe
ralisme in zijn minst benepen ver
schijning zich nog- niet kan losmaken
van zijn afkeer van of vrees voor
het Christendom als toongever in de
Nederlandsche staatkunde.
tl:
Dat een zorgvuldig financieel be
leid meer dan ooit noodzakelijk is,
zal blijken wanneer wij' u enkele cij
fers voorhouden.
Naar het Engelsch van
MAR.G ARETHA DELAND.
60)
Hij stak een hand vooruit, als om haar
terug te duwen, deed de deur dicht, en zij
hoorde den grendel er op schuiven. Een
oogenhlik stond zij als wezenloos op die
gesloten deur te staren. Wat kon dat be-
teekenen? Alfaretta's verdriet was ver
geten; er was iets, dat' John verontrustte
zij' kon aan niets anders denken. Als
in een droom verwijderde zij zich en begon
werktuigelijk haar tuinhoed af te nemen,
John had verdriet. Zij ging naai' boven,
naar hare slaapkamer, en beproefde zich
met naaiwerk bezig te houden totdat zij bijl
hem kon komen; maar ze wist nauwelijks
wat zij deed. Wat was dat een lange och
tend!
John had van zijn schrijfwerk opge
keken, toen hij Dean aan de deur zag
staan. „Goeden morgen," zeide hij gul
hartig, terwijl hij opstond, om den ouder
ling de hand te geven. „Het verheugt mij u
te zien. Hoe is 't in mijne afwezigheid
met de zaken gegaan?"
:Maar baas Dean scheen niets bijzonders
Dn Begrooting voor 1922 raamt hel;
totaal der uitgaven voor dat dienst
jaar 'op- 925 miljoen gulden, dat der
inkomsten op 735 miljoen, dus een
tekort van 190 miljoen, waarvan 119
miljoen voor buitengewone uitgaven,
die uit leening kunnen worden go-
dekt, 10 miljoen voor vlooluitbneddmg
en 61 miljoen voor den gewonen
dienst.
De begrooting van 1921 sloot met
een tekort van 16 miljoendat is
heer wat minder;, zult ge zeggen. Doch
dit is slechts schijn. Er werd name
lijk 132 miljoen 'uit bijzondere hef
fingen aan de middelen toegevoegd,
wat eigenlijk niet 'in orde was, want
dat geld, ais zijnde opbrengst van bij
zondere (dus buitengewone) "heffingen,
had eigenlijk voor buitengewone uil
gaven moeten dienen. Nu men die
som in. den gewonen dienst bracht,
was 't te kort, dat eigenlijk 148 mil
joen beliep, nu, schijnbaar althans,
zoo klein.
In vorige'jaren waren de tekorten
aldus: over 1920 ruim 132 miljoen,
tegen 51 miljoen over 1919, en 35
mihoen over 19187 en 9 miljoen in
1917.
Men. ziet, dil* is voortdurende ach
teruitgang sedert 1917, en nog wel
een heel snelle; 9 3551132148
190. Tekorten in de klimmende lijn.
Van 1867 (invoering der Comptabili
teitswet) tot en mei 1916 liet de ge
wone dienst in totaal een over
schot van 413 miljoen; van 1917
tot en met 1922, eèn tijdperk van
slechts vijf: -jaren een tekort van
nu reeds 300 miljoen.
Die gewone uitgaven stegen van 200
miljoen in 191.5 tot 513 miljoen in
1922, dat is 156 procent; terwijl jde
ontvangsten slechts met 124 procent
kond en stijgen. En dal in weerwil van
de aanzetting der belaslingschroef
men kent het woord eener hoog aange
slagen Javaansche vrouw, reeds voor
jaren door de pers vereeuwigdal
wat ik bezit is aangeslagen/ uitge
zonderd de melk in mijne borsten!
Daarom, nog eens, vragen wij: zorgvul
dig financieel beleid.
Maar ook daarnaast versterking der mid
delen.
- De „gewone ontvangsten" van Indië
vloeien uit vijf bronnen: belastingen, mo
nopolies. producten, bedrijven en diversen.
De geraamde opbrengst over 1922 is als
volgt: belastingen 268 miljoen, en de ove
rige middelen achtereenvolgens 56, 40,
59 en 29 miljoen, totaal 452 miljoen.
Nu is volgens den schrijver in D e
Standaard uit geen van deze middlelen
meer te halen. Die belastingen niet, tenzij
men naar middelen grijpt, die de industrie
vermoorden. Dan ka|i men, zegt hij1 la-
oonisch, doch niettemin juist, dan kan men
wel ramen, maar niet innen.
Een voorbeeld hiervan giaeft de petro-
leumquestic die de laatste maanden aan
de orde was, en door de sociaal-democra
ten en andere bestrijders van al wat zij
onder den naam „kapitalisten" saamvatten,
onrechtvaardig wordt warm gehouden.
Gelijk men weet, had de Volksraad op
Java bij amendement op de 'begroeting
onder de inkomsten gebracht ten verhoo
ging van de uitvoerrechtenop petroleum,
waardoor de opbrengst van dezen tarief
post zou kunnen worden geraamd op f54
miljoen 's jaars. Maar hoort dan nu eens
wat dienaangaande de oud-Directeur der
te vermelden te hebben, en liet den pre
dikant van de Algemeene Vergadering ver
tellen, terwijl hij verlegen zijn hoed in
zijne groote, grove handen zat te draaien.
Een zonnestraal viel door het zuidelijke
venster op den vloer, str'eek langs het
bord met viooltjes op de tafel, en bracht
een plotselingen glans in Johns vrien
delijke, donkere oogen.
„Mijnheer Ward," zieide de ouderling
eindelijk, een paar malen zijn mond ope
nende voordat hij begon te spreken, „ik
heb wat op mijn hart. Ik geloof verplicht
te zijn om het u te zeggen."
„Zijt gij' zelf in droefenis, mijn vriend?"
De vermoeide uitdrukking op Johns ge
laat, toen hij zijne pen nederlegde, was
oogenblikkelijk verdwenen. „Dan ver
heugt het mij dat ik niet langer wegge
bleven ben. Ik hoop dat uw gezin niet
door ziekte bezocht is?"
„Neen," was het plechtig antwoord. t
Is "geen lichamelijke krankheid. Wat zegt
Gods Woord tot den Christen? „Hij zal
Zijne engelen over u doen waken." Neen,
ik ben genadiglijk voor ziekte bewaard;
al heb ik in uwe afwezigheid erg/het
spit in den rug gehad; maar met dankbaar
heid mag ik zeggen, dat is nu beter.
Krankheid van ziel, mijnheer Ward, dat is
vrij wat erger."
„Ik hoop, dat gij niet de macht van Sa
tan ondervindt?" vroeg John bezorgd.
„Zulk een zielskrankheid is werkelijk efger
Javaansche Bank, het gewézen Volksraads
lid Mr. Gerritzen (Econorn. Statist, be
richten 19 Oct. 1921) als slotsom van een
uitvoerige beschouwing opmerkt: i
„Als zeker mag worden aangenomen
dat, waar de Indische olieproductie dier
Koninklijke niet. meer clan één-vijfde ha-
rer totale olie productie bedraagt, en
waar de winst over 1920 (dat een voor-
deelig jaar is geweest) over de go-
hee le olieproductie niet meer heeft
'bedragen dan f 130 millioen ,van de
wiiist op één-vijfde dier olieproductie
boven de bestaande belastingen niet nog
eens f53.9 millioen jaarlijks kan geke
ven worden. Want door die extra-heffing
zou niet alleen de winst van de Koqink-
v lijke op hare Indische olieproductie ge
heel verdwijnen, maar zou zij daarop
nog een zeer aanzienlijk bedrag moeten
bijpassen."
Zoo is het. Wij wezen onlangs al op'het
gevaar van ©en der gelijken maatregel. Af
gedacht van bet feit dat de regeering
hier onrecht zou hebben gepleegd door
vain do Koninklijke naar proportie een
veel hooger bedrag te eischen dan van
©enige andere onderneming, maakt zij dooi
een zoodnnigen maatregel het bestuur van
zulke ondernemingen onmogelijk. Vele bui
tenlanders steken hun geld in dergelijke
ondernemingen. Maar wanneler deze onder
nemers voelen dat. zij gfeen rechtszekerheid
hebben, integendeel dat hun onrecht ge
schiedt, dan zullen er zeker althans geen
nieuwe onclernemingten bij komen.
Het zou in de toekomst tot versterking
van de inkomsten leiden wanntaer d© re-
geering dergelijke ondernemingen aantrekt»
in plaats van afstoot, niet door haar tie
bntzien, maar door haar rechtvaardig te
bejegenen. Het zal derhalve moeten gevon
den worden op: zuinigheid en vermeerde
ring de'r inkomsten, volgens De Stan
daard te verkrijgen o.a. door opvoe
ring van de bedrijf so verschotten, scher
pere ontginning van wat de bodem bleivat
of oplevert, als de materie er zich toe
leent, door staatsexploitatie: anders door
samenwerking van Rcgetering en particu
lier kapitaal.
En wat, den eisch: zuinigheid betreft,
den 'raad gevolgd van een der meest erva
ren Volksraadsleden „de uitgaven der
huishouding te regelen naar de inkomsten,
met terugbrenging der belastingen tot een
peil, dat in ove'reenstem'mi.ng is met de
economische en maatschappelijke verhou
dingen".
Helpt Amerika Europa?
In tegenwoordigheid van president Har
ding heeft het Amerikaansöhle kabinet twee
uur lang beraadslaagd over den economi-
schen toestand iu Europa.
Officieel wordt mede'gledeeld, dat er geen
besluit genomen werd betrieflénde de Ame-
rikaansche politiek dienaangaande ten het
al of niet bijwonen der Europetesche con
ferentie.
Tot dusver is trouwens, officieel noch
officieus eenige uitnoodiging tot bijwoning
dier conferentie door cla Europeesche mo
gendheden aan Halrding gericht.
Trotski als Jood uitgeworpen.
Op aanklacht van zijn ouden, half blin
den vader heeft de Joodsche Kerk Leon
Bronstein, alias Trotski, als een vijland
dan elke ziekte van het lichaam."
„Neen," antwoordde de ouderling;
„neen, ik sta op vaste voeten. Ik weet
in wien ik geloof. Ik ben nooit bevreesd
voor twijfel. Maar wat is twijfel iets ver
schrikkelijks, broedeir1 Ward!"
„Dat is het wel," zeide John deemoedig.
„Door Gods genade heb ik nooit de ver
zoeking vah twijfel gekend. Hij heeft mij
weerhouden ooit aan de waarheid te twij
felen."
„Wat zou het verschrikkelijk zijn," her
nam Dean, die zijne verlegenheid begon
te vergeten, „als efr twijfel in een hairt
sloop, of in een gezin, of in de Kerk!
Ik héb in den laatsten tijd weieens gedacht
of gij ons wel genoeg gezonde leer op den
kansel gaaft. Die mellc des Woords kunnen
wij- zeiven uit den Bijbel halen; maar de
leer wordt in de Heilige Schrift niet ge
vonden zooals zij gepredikt moet worden."
John zag verdrietig. Hij 'wist dat het
verwijt verdiend was. „Ik heb ook' ge
vreesd dat mijne pireéken, zooals gij' zegt,
niet genoeg leerstellig waren. Maar ik
heb u zes jaar lang onderwezen in punten
van geloof, en ik begreep dat het misschien
verstandiger was over de liefde Gods te
spreken, zooals die in Christus geopen
baard is. En ik ben het niet met u eens
dat dezie leer niet in den Bijbel staat, baas
Dean."
„Nu ja," beaamde de ouderling, „dat
natuurlijk wel. Maar niet zoodat wie dwaalt
van God eii de menschen, met do zeven
Joodsche vloekeu verdoemd en hem ver
vallen verklaard van de Joodsche gemeen
schap. Naar de Bériijnsche correspondent
van de Daily Express mededeelt, heeft
deze typisch Joodsche plechtigheid plaats
gehad in de kleine synagoge van Jekate-
rinoslaf. Na den gewonen Sabbathdienst,
toen de kerkgangers op het punt stonden,
de kerk to veriaten, sprak de rabbi
Een Joodsche_ broeder wieinscht een Jood
le beschuldigen. Daarop stond achter in
de kerk een oudé half blinde man op1,
die steunende op zijn zoons naar de ark
strompelde
Dit was Mozes Bronstein, de vader van
den Russisclien dictator. In de lang© zwar
te kaftan van den Ooster'schen Jood, op
Let hoofd een klein zwart kapje en in
de handen de gebedenriem was hij1 het
toonbeeld van waardige droefenis. Voor
de ark buigend zeide Mozes Bronstein
met bevende stem: Ik beschuldig Leon
Bronstein, een lid van onze -msenschap1.
Waarin bestaal; deze oeschuldiging?
vraagt de rabbi.
Hij heeft, liet geloof zijner vaderen af
gezworen. Hij he- ft zich een vijand va,n
het Jodendom betoond. Hij is de vloiefc
der mensehheid geworden.
En de bewijzen? vraagt de rabbi, waar
op Mozes Bronstein
Ieder lid onzer gemeenschap is een
getuige, iedere Rus, de heel© wereld.
Alle aanwezigen getuigen gezamenlijk.
Zoodra de stilte hersteld is, verklaart
de rabbi het bewijs geleverd. Wat moet
ik doen? vraagt hij op- dramatischen toon.
Ik wensch, dat Leori Bronstein uit de
gemeenschap der Joden wordt verbannen.
Ik wensch, dat hij: vervloekt en verdoemd
worde met den vloek, welke sedert de
schepping der wereld alleen is gespro
ken tegen de vijanden van God den
vloek van welken geen vergiffenis is.
Als een profeet uit. het Oude Testament
staat Leon Bronstein daar met opgehe-
/ven armen, het gelaat tien. hemel gewend,
vragende, dat el'ger dan de dood zij'n
zoon zal treffen.
De gemeente Staat op' en met opge
heven armen, roept ieder: Hij worde uit
gebannen. Hij worde vervloekt. Een pries
ter legt dc hand aan de heilige hoorn.
Hij blaast, naar de vier windstreken ©n
roept telkens: Hoort Israi'4, hoort. Dit
is dé naam van uw vijand. Leon Bron
stein heeft het geloof zijner vaderen af
gezworen. Leon Bronstein heeft zich een
vijand va.n de Joden betoond. Leon Bron
stein is de vloek der menschheicl gewor
den. Daarop worden plechtig de zeven
vloeken voorgelezen. Een voor een. blaast
de rabbi de zeven kandelaars uit en
er hee'rscht een halfduister.
Leon Bronstein is uitgeworpen en ver
vloekt. Maar gij, Mozes Bronstein, vraagt
een hooger straf.
De wet ivan God dwingt 'mij u te vragen,
ot gij wilt, dat hij in alle eeuwigheid vér-
vloekt zal zijn.
Doodsche stilte (hee'rscht 'in de kerk.
De rabbi wacht opi (het antwoord van
den vader. Mozes Bronstein is op de
knieën gezonken en bidt. Op de knieën
liggend roept hij en zij'n stem klinkt als
die van ;een gemartelde: Hij zal ver
vloekt zijn tot in alle eeuwigheid. Eien
angstkreet klinkt te midden de'r dreigende
stilte. Het is de moeder van Trotski, die
het niet langer verdraagt. Zij valt in
zwijm. De kandelaars worden weder ont
stoken, de moeder komt weder tot zich
zelf en langzaam stroomt de synagoge
■'■■uw III
haar daarin naa/r waarheid vinden kan.
Sommigen zullen „God is liefde" uit den
Bijbel aannemen, en vergeten dat „God
een verterend vuur is."
John boog een oogenblik het hoofd op
zijne hand, en bewaarde het stilzwijgen
om na te denken. Eene poos spraken zij
geen van beiden, totdat John zeide, zon
der het hoofd op te heffen:
.„Meent gij dat dit verzuim van mijn 'kant
schadelijk voor een ziel is geweest? Dan
is het uw plicht het mij te zeggen."
iOp dit oogenblik klopte Helena aan de
deur, en toen John weder ging zitten, zag
hij zlijn beschuldiger strak in de oogen.
„Meent gij dat?" vroeg hij'.
„D'Ominé," was het antwoord, „dat kan
ik niet zeggen. Ik heb niet gehoord dat
het zoo is en toch 'vrees ik het. Maar
ik ben niet gekomen om u daarover ver
wijtingen te doen. Gij hebt ongetwijfeld
uwe redenen gehad om te doen sooals gij
'gedaan .hebt. Maar ik ben gekomen om
n te waarschuwen, dominé, dat er een
kwaad in de Kerk insluipt; en zoo al niet
vroeger hebben wij nu de ktfachtige hand
having der leer noodig. En ik ben des te
eer gekomen om het n te zeggen, omdat
het onder mijn eigen dak schuilt. Ja,
het is mijn eigen kind."
„Uw eigen kind?" riep John uit. „Over
Alfaretta behoeft gij niet ongerust te zijn;
rij1 is een braaf, zedig meisje."
„Zij is braaf en zedig genoeg," her-
lecg. Maar voor hen en voor alle Joden
op de wereld bestaat geen Leon Bronstein
meer.
De dictator van "Rusland heeft opge
houden Jood le rijn.
Een interview van drie minuten.
Een Amerikaansch journalist is op
het denkbeeld gekomen om interviews
van drie minuten te houden.
Men legt dan niet veel beslag o;p
den tijd van hel slachtoffer, dal in
milde stemming daarover allicht wat
meier loslaat. In de „San Francisco
Chronicle" komt nu zoo'n drie-minu-
ten-interview mlet Hoover, den Ame-
rikaanschen voiedsielregelaar, voor:
Vraag no. 1. Wat was het m'ëest
opwindende oogenblik van uw leven?
Hoover gaf een ontwijkend ant
woord: „Gij begin! mlet een grapje".
Onmiddellijk werd overgegaan tol
Vraag 2„Wat is uw meest ge
liefde sport?" Hoover: visschen.
Vraag 3: „Raadt gij jonge mannen
aan zich met hun zaken of met de
politiek in te laten?" Hoovermet
hun zaken.
Vraag 4: „Hebt gij de verhoudin
gen in het wereldhuishouden verbe
terd, zooals gij het u nu een jaar
geleden hadt voorgesteld?" Hoo
ver: meer dan ik verwacht had.
Vraag: „Koerein de menschen tol de
grond deugden terug, waaro ver gij het
zoo dikwijls hebt gehad; mieter arbeid
en minder verkwisting?" Hoover:
Jawel.
Vraag 6„Wanneer gij een maand
vacantie krijgt en u volkomen van
het werk vrij'kunt maken, waa'r zandt
gij dan heen igaan en wat zou dl. gij
dan doen?" Hoover: Naar Cali-
fornië, in 'tgebergte onder den vrijen)
hemel kampteerein met mijn twee jon
gens.
Vraag '7„Welke wetehschap heeft
den grootsfen vooruitgang in de laat
ste drie jaren gemaakt Ilooyer
(aarzelt voor 'leerst in dit vragen-
trommelvuur)Diezë vraag loopt over
een uitgestrekt veld. Maar ik zou zeg
gen de draadloozie telegrafie. Schept
onbegrensde mogelijkheden.
Vraag 8: „Wat is uw stokpaard?"
Hoover: heb er geen.
Vraag 9: „Op welke preistatie in
uw leven zijt gij; hel meest trotsch?"
Hoover: daar antwoord ik niet op',
die vraag koinrl; mij voorbarig voor.
Vraag 10: „Welke persoonlijkheid
heeft op u gedurende uw reizen door
de wereld den groots ten, indruk ge
maakt?" Hoover (na een korte
pauze)dat is elen onbekookte vraag.
Vraag 11: „Gaat Rusland op het
oogenblik voor- of achteruit?"
Hoover: beslist achteruit.
Vraag 12: „Gelooft gij dat ier wer
kelijk rooverschepen bestaan?" (Hoo
ver's departement was het eerste, dat
het verdwijnen van een aantal Aïrie-
rikaansche schepen aan de» actie van'
zee roo vers toeschreef). Hoover:
Mij zijin berichten gezonden, die de
verdenking bij mij wekten, dat zee-
roovers ee'n winstgevend bedrijf uit
oefenen.
Vraag 13: „Hebt gij er wiel eens
over nagedacht, dat een andere car
rière dan die, welke gij gekozen hebt,
u gelukkiger zou hebben gemaakt?"
Hoover: daarover hob ik nooit na
gedacht.
nam Dean, het hoofd schuddende; „eo
toen zij twee jaar geleden hare belijdenis
deed, was niemand vaster in het geloof
dan zij. Zij» kende haar catechismus door
en door, en nooit deed zij eene vraag of
had een enkelen twijfel. Maar nu nu
is het anders!"
„Bedoelt ge dat haar geloof geschokt is
dat zij twijfelingen heeft? Zulke oogen-
blikken hebben alle jonge Christenen, zon
der van eenige onoprechtheid bewust te
rijn, en die twijfelingen zijn slechts opper
vlakkig. Heeft zij zulke twijfelingen?"
„Die heeft zij, ja, die heeft zij," riep
de ouderling, „en het 'breekt mijn hairt
mijn kind aan den Booze overgegeven te
zien."
„Neen, neen," sprak John, geruststel
lend, „als zij eene van de uitverkorenen
is en wij hebben reden om dat te ge-
looven zal zij volharden. Denk, tot uw
troost, aan de volharding der heiligen.
Maar hoe is dat zoo gekomen? Door den
een of anderen invloed?"
„Ja, zoo is 't," zeide de ouderling snel.
„Wat is haar bijzondere twijfel?" vkoeg
John.
„Zij gelooft niet aan de hel," antwoord
de de ouderling. John zag afgetrokken
voorbij hem heen, en had niet Alfaretta,
maar Helena voor oogen.
Wordt ve.-.-Vig 1.
