Ho 80
Diusdag 3 Januari 192%
30e Jaargang
UI! de Pers.
FEUILLETON.
Jo!m Wan! es zijne Vrouw.
Drukkers-Exploitanten
OOSTERBAAN LE COINTRE GOES
Bureaux: Lange Vorststraat 6870, Goes
Tel.: Radactie no. 11; Administratie imo. 58
Bijkantoor te Middelburg:
Firma F. P. DHUIJ, L. Burg. Tel. no. 259
CONCEPT-PROGRAM VAN ACTIE.
XIII.
De onder wijsparagraaf in het concept
.program staat in het teeken der be.zui-
"tiiiging, hetwelk niet wegneemt dat voor
de stellers vaststaat, dat er, vocTT wat de
vrijheid van onderwijs en de financieele
gelijkheid aangaat, nog heel wat te wen-
schen overblijft.
Daarom vraagt ,zi) in de eerste plaats
rekening-houding met den nood der open
bare kassen, doch tegelijk eerlijke uitvoe
ring der onderwijswet; en in de tweede
plaats financieele gelijkstelling voor Mid
delbaar en Gymnasiaal onderwijs, gelijk
■die thans aanvankelijk is verkregen voor
het Lager Onderwijs; en, zoo het kan,
■ook meer steun voor het Hooger Onder
wijs.
De financieele 'gelijkstelling op het ge
bied der lagere school is verkregen. Maar
nu moet de Landsregeering toezien dat
-die gelijkstelling eerlijk wordt uitgevoerd.
Niet zooals in de laatste maanden door
sommige gemeentebesturen is geschied,
die aan de besturen onzer scholen eischen
stellen in strijd met de wet, of aanbiedin
gen doen, waarmee zij slechts hebben
tevreden te zijn, of, erger nog, Botweg
de aanvraag, zonder discussie afwijzen,
terwijl zij zedelijk overtuigd zijn, althans
behooren te zijn, dat de aanvraag in geen
enkel opzicht de grenzen der billijkheid
en bescheidenheid overschrijdt. Rn ook
niet, .zooals in do tweede koopstad des
lands door een sociaal-democratisch oud-
wethouder is geschied, die zich tegen
billijke aanvragen van besturen van vrije
scholen verzette, omdat er niet tegelijk
evenzooveel aanvragen vanwege 't Ge
meentebestuur waren ingekomen tot stich
ting van openbare scholen.
Zie, tegen al dergelijke onbillijkheden
behoort de Rijks regeering te waken.
'Natuurlijk, ligt in dezen wenk van hot
■concept program ook opgesloten dat do
aanvragen der vrije'schoolbest'aren ge
speend zijn aan alle weeldezucht.
Er is, o.a. van Christelijk Historische
zijde, dezer dagen geklaagd dat „velen,
die vroeger steeds smaalden op de dure
openbare scholen, nu zelf hunne sdhooi
zoo mooi mogelijk trachten te maken".
Dit is natuurlijk te laken. Maar hier
tegen waakt een Koninklijk Besluit, dat
■de eischen, waaraan een schoolgebouw
moet voldoen, heeft publiek gemaakt.
Den minister Schijnen eenigie gevallen
ter oore de yajii gekomen van aanvragen
die de 'grenzen der bescheidenheid over
schreden.
Dat is 'natuurlijk jammer. Maar 't is
■goéd dat 't Program bescheidenlijk aan
dringt op waakzaamheid aan de zijde der
opvolgende regeeringen, opdat deze en
kelingen, die uit den band sprongen, niet
oorzaak zijn of worden van onbillijke be
jegening der overigen, in strijd met de
beginselen en de' bedoelingen der paci
ficatie.
Die beginselen moeten gehandhaafd blij
ven, zij zijn in de wet vastgelegd. Voor
hunne handhaving blijve men derhalve
waken, natuurlijk met eerbiediging der
vrijheid van richting. Wij hebben niet
noodi'g een Chr. staatsschool, maar een
vrije Chr. school, door den Staat onder
houden, op voorwaarden die wel de vrij
heid .©enigszins beperken dat kan nu
eenmaal niet anders! doch in ieder
geval niet vrijheiddoodend zijn.
In de toekomst zij. 't al niet onder
het bewind van den Christensbaatsman,
dien wij nu 't genoegen hebben aan het
hoofd van het departement van Onder-
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
58.) o
„Ah zoo!" zeide Date; en een oogen-
blik later, begon hij: „Welnu
Denner zag naar zijn vriend, met oogien
glinsterend van opgewondenheid, ,,'tls
voor mij van groot gewicht, Ilenry," zeide
hij stamelend. „Dat zul je zeker wel in 't
oog houden. Zij zijn beiden zoo bewonde
renswaardig en toch er moet een keus
gedaan worden. Miss Deborah als huis
houdster je weet dat er nergens in
Ashurst zoo goed gekookt wordt; en spaar
zaam dat zij is! Maar Miss Ruth is zoo ar
tistiek, èh" hier overbodig; een lichte
blos zijn gelaat zij is is zij
is zoo- waardig', HenryEn het geld is gelijk
verdeeld," liet hij 'er op volgen, met een
zichtbare poging om tot het praktische te
rug te keeren.
„Dat weet ik. Ja, 'tis een lastig gieval'
Over 't geheel, Denner, weet ik niet wat
jk u raden moet."
Denner scheen mistroostig te worden.
„Maar, Henry," bracht hij met trillende
vijs te zien, maax_dan toch allicht onder
het bewind van zijn minder voor Vrij
heid en Christendom voelende opvolgers,
zouden wel eens Koninklijke Besluiten
kunnen worden uitgelokt, die wel degelijk
de vrijheid onzer scholen te veel aan
banden zouden leggen.
Reeds beeft een Koninklijk Besluit in
zake de medewerking van den Inspecteur
bij de benoeming; van personeel onzer
scholen meerdere pennen in beweging ge
bracht; cn al willen wij dit Besluit
niet heoordeelen 't roept toch tot voort
durende waakzaamheid op.
Maar wij zijn '1 eens met het con
cept men zij zuinig. Men hou de de
aanvraag in als men zich nog een poos
kan behelpen, en vrage niet meer dan het
noodige, dan heeft niemand recht van
afwijzen of beschuldigen.
Dit nu vasthoudende, dringen wij er
echter tevens bij on,Ze Kamerclub ernstig
op aan, dat de bezuiniging niet alleen
betreffe .de vrije school, maar ook de
neutrale.
Ook met voorstellen in zake stichting oi
verbetering van openbare scholen zij een
•gemeentebestuur Zoo bescheiden moge
lijk. Elke bezuiniging voor de openbare
school worde dan ook toegepast op de
bijzondere; dat is billyk.
Mogelijk zal er aan het Chr. middelbaar
onderwijs voorloopig wel niets kunnen
gedaan worden van Regeeringswege. Nu,
hier hebben wij vrede mee, mits ook
de openbare middelbare school en de
openbare Gymnasiums niet worden be
voorrecht, of geen nieuwe worden gesticht,
tenzij de noodzakelijkheid dier stichting
voor een ieder der autoriteiten vastataar,
en er dus is' gevaar bij uitstel,
i Bezuiniging in zake Hooger Onderwijs is
een wensch die haast zoo oud is als de
anti-revolutionaire partij. Maar wij heb
ben nu drie rechtsche kdMietten gehad,
en van bezuiniging vernamen wij niet.
Waaruit wij besluiten dat 't niet gaat, ten
zij kon overgegaan worden tot het op
ruimen van een der drie hoogescholen.
Maar steun voor ons Hooger Onderwijs
zal op den duur niet kunnen achterblijven.
Die is, wat de Vrije Universiteit aangaat,
erger dan miniem. Men heeft 't dezer
dagen hog in ons blad kunnen lezdn in
't verslag der voordnacht gehouden te
Goes, door den heer J. van Oversteeg.
Ook te dezen opzichte blijven wij ho
pen op betere dagen.
Wat wij aan onderwijs uitgeven, sparen
wij niet 'uit op de gevangenissen, maar
't komt toch ten goed® aan het volksleven,
aan de Cultuur en aan de mentaliteit
der natie, en voor wat het Chr. Hooger
Onderwijs aangaat, aan die kringen, waar
men tot vooraan staan in den dienst
des Lands of der Wetenschap of der
plaatselijke Gemeente geroepen wordt.
Zorgvolle tijden.
In de „Chr. Patroon" bespreekt de heer
H. Colijn den huidigen wereldtoestand.
Hij wijst er op1 hoe sinds 1917, dus na
genoeg twee jaar voor de o.orlog beëin
digd weird, door hem herhaaldelijk in,
woord en geschrift er op gewezen is,
dat tijden als wij nu beleven, komen
moesten.
Dat ingrijpende dingen gebeuren moe
ten vóór handel en bedrijf weer kunnen
opbloeien, staat vast Daar zal zegt de
Schrijver, om mij slechts tot deze
drie te bepalen in Europa weer een
stem uit, „je moet er toch ©en gevoelen
over hebben."
„Neen," antwoordde Dale 'ernstig, „ik
kan niet zeggen dat ik dat heb. Ik vraag u>
Denner, hoe kon ik nu over de betrek
kelijke verdiensten van Miss Ruth en Miss
Deborah oordeelen, aangezien ik voor geen
van beiden eenigie genegenheid maar al
leen achting gevoel? Genegenheid", daf
moet uw richtsnoer zijn. Voor wie gevoel
je de meeste genegenheid?"
„Ja, wat zal ik u zeggen," hernam!
Denner, „wat zal ik u zeggen" en
hij hield op en keek naar den zegelring
pan zijn linkerhand „als je 't genegen
heid noemt, geloof ik dat het precies
hetzelfde is. Zie je, daar komen we niet
verder mee-'"
Hij had Dale's belangstelling met zijn'
eigen bezorgdheid vereenzelvigd, en zag
deri ouderen man, die in gepeins verzon
ken en zijn tegenwoordigheid vergeten
pcheen te zijn, ernstig aan. Dienner bracht
He eene hand aan zijn lippien en deed een
kuchje hooren. Toen zeide hij1:
„Er moest voor zoo iets een régel,
ben aangenomen giebruik zijn; ©en spreek
woord, bij voorbeeld; dat zou de zaken'
zeer vereenvoudigen."
„Dat is waar," beaamde Dale.
„Ja," ging Denner voort, „in zulke al-
gemeene zaken als het huwelijk zou men
geordend financiewezen moeten komen;
handel en bedrijf zullen 'bevrijd moeten
worden van knellende banden en er zal
vrede moeten worden gesloten, om nu
maar de onjuiste, doch in den volksmond
gangbare zegswijze over te nemen, tus-
sclien kapitaal en arbeid.
De schrijver wil aan deze drie hoofd
zaken een korte beschouwing wijten en
spreekt in het December-nómmer over:
den finantiëelen toeétand. De grondslag,
zoo zegt hij
De grondslag van allen handel is.
yC r e d i e ten de basis van crediet
is vertrouwen.
Maar nu is het vertrouwen in het
financiewezen van verreweg de mees
te Europeesche Staten volstrekt weg
en het is zelfs een gewettigde vraagt
of degenen, die het nog bezitten, het
ook verdienen.
In elk geval, het grootste deel van
Europa is bankroet. Rusland is
bankroet; de meeste der uit de voor
malige Habsburgsche monarchie ge
vormde Staten zijn liet; de meeste
der Balkanstaten eveneens. En
Duitschland is aan den rand er van.
Een' Staat Iran zijn toestand van
„bankruptcy" lang verborgen houden,
vooral wanneer het bedrag van zijn
verplichtingen aan het bhit -nland niet
'groot is. Ook is er niet zoo gemakkelijk
een autoriteit te vinden om de insol
ventie uit te s_pirekeu als bij een parti
culier het geval is.
Langen tijd help t de d r u k p e r s
ijverig mee om den eigenlijken toestand
te verhelen, maar eindelijk komt ©r
dan toch een eind.
Dat eind was e;r lang in Rusland,
waar de buitenlandsche verplichtingen
niet meer werden nagekomen en waar
de boeren b.v. sinds lang reo^s wei
gerden om hun bodemproducten af te
'staan tegen papieWen roebels. E,n als
tegenwoordig een Pool in zijn eigen
land, in een winkel van een landge
noot, b.v. een p'aar schoenen wil koe-
pen, dan vraagt ,die Poolsche winkelier
van zijn Poolschen koop'e'r1 Amerikaan
se he Dollar's in betaling en weigert
de Poolsche Mark, muni van het land.
Zoodra die toestand is ingetreden,
is zelfs het land, dat geen of nagenoeg
geen verplichtingen aan het buitenland
heeft, bankroet. Zoodra de bevolking
van het land weigert goederen af
te geven tegen betaling in nationaal
geld, dan is de eindpaal van den fi-
nancieelen lijdensweg bereikt: het nar
tioniale fiduciaire geld is w a ardeloos
geworden.
Nu zijn er in dezen zin natuurlijk
graden van „bankruptcy". Dia toe
stand is b.v. in Rusland, Polen en Oos
tenrijk erger dan in andere landen,
Duitschland is nu, waair Oostenrijk een
jaar 'geleden was, maar het bewoog zich
'de laatste weken mot groote snelheid
benedenwaarts en zal, indien er voot
T 5 Januari a. s geen u i t k o m s t
w o r d t gebod e n, met nog grooteren
sp'oed tot. het Dostenrijksche of Poolsche
peil dalen.
Reeds nu valt hier en daar ook in
Duitschland waar te nemen, dat goe
deren in het binnenlandsch verkeer ver
handeld worden tegen vreemde valuta.
Midden Januari moet Duitschland
wee'r 500 millioen goudmarken betalen,
overeenkomend met 30.000 millioen p|a-
piermarken. Dat kan Tiet niet. Doch
als dat dan niet kan, welke zij'n dan
meenen dat er zoo iets zijn moest. Als
Miss Deborah en Miss Ruth nu eens nog
éen zuster hadden? Wat zou dat iemand
verschrikkelijk in de War brengen! Ja ,men
zou veronderstellen, dat de wijsheid der
ondervinding een vorm van ©en axioma
moest aannemen. Maar zoo is het niet."
Hij zuchtte diep, en stond op, want
het was laat 'geworden en het vuurtje was
uitgebrand.
Dale boog zich voorover, met, zijn elle
bogen op zijn magere knieën, en klopte
zacht de asch uit zijn zilveren pijp. Toen
stond hij op, en met zijn mg naar den
haard gekeerd en de slippen van zijn
gebloemden chambercloak onder den arm,
zag hij den zaakwaarnemer aan, met het
hoofd een weinig op zijde, alsof hij wilde,
spreken. Dit merkte Dieuner op,
v„En. weet je me niets aan de hand
te geven, Henry"
„Nu,", zeide Dale, „het kwafti mij' voor
alsof ik een inval kreeg leen soort
van spreekwoord, om zoo te zeggien
inaar 't is mij weer ontschoten."
Denner stond, metvzijn overjas hall aan
getrokken, doodstil en luisterdie.
,,'tls zoo iets hoe men zijn besluit
moet nemen," ging Dale langzaam voort;
„laat zien".
„Hoe men zijn besluit moet nomen?"
riep Denner uit- „Dat is juist wat ik heb-
de gevolgen? Zullen de geallieerden
het insolvent verklaren? Maar dan gaat
ook Frankrijk mee! Frankrijk heeft nu
een buiteulandseho- en binnenlandsch©
schuld van ongeveer 325 milliard
francs. Haai' budget gewoon, b u i-
t e n g e woon en speciaal sluit
reeds met een tekort van vele milliar-
den. En als nu Duitschland zijn be-
talingen moet i'taken, wat dan? Zal
Frankrijk dan het Ruhrgebied en wel
licht nog andere doelen van Duitsch
land gaan bezetten; zal het ertoe over
gaan om op aan bijzondere personen
tocbehoorende eigendommen beslag te
leggen, waai' blijkbaar de Duitsche Staat
in gebreke zal blijven om de hem op
gelegde verplichtingen na te komen?
Zoo rijzen er vragen zonder tal.
En alleen dit eene weten w'e: niemand
gelooft, dat Duitschland in staat is
op 15 Januari zijn verplichtingen na
te komenioder is overtuigd, dat een
insolvent Duitschland de Insolventie
yan Frankrijk beteekent; en indien dit
een feit wordt, stort daarmee het ge.
heel© gebouw van het Europeesche cre
diet ineen.
Welke gevolgen dat nu precies hebben
zal voor landen als Nederland is niet
zoo eenvoudig weer te geven. Of, juister
gezegd, men kan er slechts naar gissen.
De omvang van zulk een. ramp1 valt niet
te J?epialen, maar dat het een calamiteit
van eerste orde zijn zaJ, ook voor ons,
staat wel vast. Ook wij worden er van
alle kanten bij betrokken en het trooste-
looze is dat wij Weinig of niets kunnen
doen om zulk een ramp te voorkomen.
Dé schrijver vervolgt dan:
Alleen Washington kan helpen en het
ligt op; den weg der daar vergaderde
grooten om dit dreigend onheil van
Europa, af te wenden; een onheil heel
wat grooteï nog dan wiait m'en er
zoekt te bestrijden. Het probleem van
den financiëelen wereldtoestand kan
eigenlijk alleen door de Vereenigde Star
ten worden opgelost. Vat m;en daar
de zaak niet aan, dan acht ik den
toestand hopeloos en zal 1922 ons op
het gebied van financieele catastrophen
dingen te zien geven, die vooralsnog
buiten ons bevattingsvermogen liggen.
Want al zou het aan Duitschland nu
nog gelukken om aan de Januari- en
Febraai ivcrplichtingen te voldoen, dan
komt de crisis toch in den zomer van
dat 'jaar. Immers het gold voor die
Januari- "en Februariverplichtingen is
thans alleen maar te krijgen door
het crediet van de Duitsche banken en
Industrie in het buitenland te mobi-
iiseeïien, maar dat kan men ook slechts
eenmaal verbruiken en van Februari
tot Juni is slechts vijf maanden. Vijf
maanden - intusschen van wachten op
het onbekende onheil. En hoe langer
het gevaar blijft dreigen, hoe erger het
feitelijk is. Want het is juist de on
zekerheid, de onmogelijkheid om zich
'een heldere voorstelling te vormen van
wat er geschieden zal, die de zenuw'-
aclitige ongerustheid, de aarzeling, de
terughouding verklaart die sinds eenige
maanden in het zakenleven overal voel
baar is.
En daarbij komt dan ten slotte nog
het geschokte vertrouwen in den finan-
cieelen toestand'"'in het eigen land, zoo
als die tot uiting komt In het beheer
der publieke geldmiddelen.
Terwijl men de kom mde catastrophe
slechts dan met ©enig vertrouwen tege-
ben moet! Ja, dat is het juist! En in
spreekwoorden kunnen wij het grootste
vertrouwen stellen. Zij zijn zoo waar! Zij
zijn als 't ware de geconcentreerd© wijs
heid der eeuwen.. Ja, ik zou de zaak
gaarne willen beslissen door leien spreek
woord."
Hij zag Dale verlangend aan, maar dit
bijzondere staaltje van wijsheid wilde zijn
vriend maar niet invallen.
„Het begint," zeide Date aarzelend, met
zijn oogen op de zoldering gericht, het
begint Iaat zien. „Ben je in twijfel
!hm!"
„Welnu?" vroeg Denner in grootte span
ning. „Dat klinkt bekend, maar ik weet
ook niet hoe het verder is. „Ben je in
twijfel" wat dan?"
„Neen," zeide zijn vriiand, op tern©erge'-
slagen toon, ,,'tis toch het rechte nilet
't is niet 'geheel lein al toepasselijk. Ik
vrees, dat het ons ook niet hlelpt. Jet
weet het overigle wel. 'tls eenvoudig
„haal den trek"!"
HOOFDSTUK XVI.
Den ochtend toen John Ward, na twe'e
Weiken voor de Algemeen© Vergadering af
wezig te zijn gewelest, terugkwam, viel het
hem zwaar weer aan 't werk te gaan.
Niet dat er juist zooveel te spreken was-
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
A b o n n e m e in t s p r ij s
Per 3 maanden, franco per post, f 3.—
Losse nummersf0,05
Prijs der Adviertentiën:
14 r,fegels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
moet kan gaan wanneer over groote
kapitaalkracht kan worden beschikt,
heeft het Staatsbeheer der laatste zes
jaren ©en zoodanig beroep' op de be-
1 schikbare geldmiddelen der ingezetenen
gedaan, dat het niet twijfelachtig meer
is, dat de kapitaal-positie van Neder
land thans eerdetr slechter dan beter
wordt. De belastingen zij'n geen redelijke
bijdragen meer in de kosten der pu
blieke huishouding. Veeleer lijkt het
er o;: of de Staat zichzelf tot deelge
noot heeft gemaakt in de welvaart der
ingezetenen; een deelgenoot nochtans
die niet in do risico deelt, maar alleen
in de voordeelen. M.a.w. de publieke
kassen eischen in een ot' andeiren vorm
zooveel van de gemaakte winsten in
het bedrijfsleven op, dat er niet genoeg
kan worden terzijde gelegd om de stor
men te trotseeren, die nog over ons
hoofd zullen gaan en waarvan de voor
boden zich reeds hebben aangekondigd.
Juist in den tijd dat een wereld-
cata,strophe op financieel terrein na
dert, is de belastingschroef ten onzent
zóó aangezet geworden, dat bij velen
de ondernemingsgeest er onder iijdt,
terwijl het economische weerstandsver
mogen er ernstige schadie van ondef-
vindt.
En te sterker jpaakt zich dit voel
baar omdat terzelfder tijd van Staats
wege andere maatregelen getroffen wér
den, die de Vrijheid van beweging in
het bedrijf zoodanig belemmerden, dat
ook uit dien lioofdé verzwakking van
positie tegenover anderen niet larger
te ontkennen viel.
Op een beteren toestand kan zeer stellig
niet worden gehoopt, zoplang in den fi-
nancieelen toestand van Europa geen
grondige .verbetering is ingetreden. En
die verbetering is alleen te wachten wan
neer de eischen voor vergoedingen, in
de vredestractaten gesteld, worden ter
zijde gesteld. Ik zog niet voor goed, al
dus de schrijver, maajr voor de eerste 10
jaren. i
Ook in het gewone levon komt het
voor, dat iemand onder zwaXe ver
plichtingen is geraakt en dan staat men
dikwerf voor de vraag welke houding-
moet worden aangenomen. Men kan
executeeren en dan is niet zelden het
'resultaat, dat men nagenoeg niets
van de vordering- binnen krij'gt. Men"
kan ook den schuldenaar op de been
houden en hem helpen, opdat hij' later
in staat zij aan zijne verplichtingen te
voldoen. Eenmaal werd het crediet van
Amerika gered door de Bank van Enge
land, die van heinde en verre goud be
trok om het uit te leen en daar waar
het noodig- was. Amerika bezit n u het
grootste deel van den goudvoorraad
der wereld. Zij alleen bezit de middelen
om weer een grondslag te geven aan
het geschokte c'rediet van Europb, en
heeft daardoor het middel in de hand
om de natiën die nu óf aan den rand
er van staan, op de been te houden.
Tot verbetering van den f i n a n c i-
ee 1 en wereldtoestand kan Ne
derland Weinig j^jdragen. Maar Wij kun
nen ©r wel ernstig naar streven onzen
eigen financieelen toestand zoo goed'
mogelijk te lnaken. Allereerst door ef
voor te Zorgen, dat wij een sluitend
budget verkrijgen, opdat het gei l, daf
anders in vlottende schuld (nu reeds
meerdere hondeTden millioenen gul
dens) wordt vastgelegd, beschikbaar ko-
me voor industrieel©- en handelsdoelein-
want dagelijksche brieven haddien hem;
van dagelijksche zaken op de hoogte ge
houden, maar weder met Helena alleeU
te zijn was ©en vreugde, waarvoor alles
achterstond. Zij volgde hem zoodra hij zijn
papieren weglegde, en hij, op zijn beurt,
kwaan in den tuin bij haar, wanneer zij
Alfaretta aanwees waar zij bloemzaden,
moest zaaien.
j ,Ko:m hier," zeide Helena, „en zie eens
die viooltjes, onder den grooten olmboom!
Ik heb er mij zoo op verheugd dat zij zou-
jden bloeien tegian den tijd dat je terug-
kwanr. Laten wij er eenigie plukken voor
•het studeervertrek."
Zij schoven de glimmende nattle bla-
Heren ter zijde len vonden de bloemem
en toen zag John hoe zijn vrouw ze
op een bord o;p zijn tafel legde.
„'tls eigenlijk niet goed van mij dat ik
hier kom," zeide Helena glimlachend. „Ik
weet diat je mioet wterken, en daar zit ik
toch."
,,'tls Donderdag," antwoordde hij, „en
ik heb mijn preek gistellen in den trein
geschreven, dus als ik de verslagen heb
geschreven, mag ik lui zijn. Ik kan u
biel; uit mijn gezicht missen!" Hij trok
baar bruingelokt hoofd op zijn schouder
em. streelde haar glelaat. „Als ik niet hij u
ben, Helena, is 'tmij alsof jk m ir half
leef," (Wordt vervolgd
