DE ZEEUW
Staten-Generaal.
Binnenland.
TWEEDE BLAD.
Buitenland.
FEUILLETON.
VAN DEN DOOD GERED,
Uit den Goeschen Raad.
VAN
ZATERDAG 24 DEC. 1921, No. 73.
Vleitranen 1) van Bethlehem.
1. Komt hooren
Den nieuwgeboren
In 't Rethlems krebbeken I
Wilt merken
't Geluid en werken2)
'Van 't kleine Kindeken I
Het schreit zoo zeer
Maar vleit nog meeir: 3)
„Verdwaalde zielen, ei, komt weeirl"
2. „Verschoven4)
Waart gij' van boven,
Uit mij'n Heer Vaders huis;
Daaromme
Moest Ik hie:r kommen5)
In deze diepe kluis,
Als een balling
Verschoveling
En als een arrem6) vreemdeling."
3. „Verbonden
Heeft Mij uw zonde
(Houdt des geheugenis f)
In doeken
Wie zou hier zoeken
Den Prins, die eeuwig is?
Gij waart, die 't deedt,
Laat 't u zijn leed,8)
Als gjj onteerde uw bruiloftskleed."9)
4. „Geschapen
Was na mij'n wapen
Den mensche, minst 'en meest;10)
Maar misten)
En ging verkwisten
Zijn eer, recht als een beest.
Dit nu bezuurt12)
Beweent, betreurt
Mijn ziel, in deze stomme buurt."
5. „Een krebbe
Moest Ik ook hebben
Tot meer ootmoedigheid;
Daer inne
Lag16) Mij uit minne
Mijns moeders soberheid14)
Komt in en ziet
Uw ooren biedt
En laat mijn traantjes15) verloren
niet!" 16)
J) Smeektranen.
2) Zuchten en kreunen.
3) Smeekt nog meer.
4) Verstooten.
5) Komen.
6) Arme.
7) Denkt hier wel aan.
8) Laat 't u spijten.
9) Als gij zondigde en zoo de heilig-
makende genade verloor.
10) De mensch was in alles geschapen
naar Mijn beeld.
n) Zondigde.
12) Hiervoor boet en wieen en treur
ik in 't gezelschap van 't redelooze dier.
13) Legde.
u) De armoede mijner mioeder.
15) Ziet naar mij'n tranen en luistert
naar mijn smeoken, opdat ge er voordeel
uithale voor uw ziel.
16) Bovenstaand geestelijk kultuitrlied,
gelijk M. in 'De Zoom het noemt,
is Van den Hagenaar 'Stalport van der
Wiele, een onzer zangerigste dichters uit
den bloeitijd der Nederl. Letterkunde.
Lang doodgezwegen, vindt deze pries-
ter-poeët, vooral sinds Thijm's artikel in
zijn Volksalmanak der Nederl. Katholie
ken 1853, steeds meel' bestudeerders en
bewonderaars. Getuige van Vloten en
Het was op een buitengewonen
z ach ten middag in December, zoo ver
haalde rriijn oom, een grondeigenaar
uit Mahreh. Mijn vrouw bereidde op
geheimzinnige wiize allerlei heerlijke
gerechten voor de feestdagen; mijn
zoons rookten oneindig veel pijpen
en speelden ettelijke paritijen dam en
ik verveelde m'ij gruwelijk, tot ik, 'om
een paar uren te dooden, besloot nog
eens naar het zoogenaamd© boseh te
gaan, een vrij groot woud, om naar
mijn vossenvallen te zien.
Daar men in langen tijd nie s mrte'r
van st'oopers gehoord had en groote
roofdieren, als wolven en bieren, niet
meer voorkwamen, nam ik geen wa
penen mee, en wandelde welgemoed
zoo tussehen licht en donker, langs
het eenzame pad naar de hoogvlakte,
waar het woud zich tot de Pruisische
Silezische grens uitstrekte. Ik floot
den hond, die steeds met mij placht
mede te gaan ien bij hem sloot zich
nog een dashond aan, dien ik niet
wilde ewgjagen, on die miet Pollux
Bloeiend© voorui li-ep.
Zoo stapten wij stevig voort, be
reikten het bosch, werkten ons door
het kreupelhout en kwamen tegen
vijf uur bij de eerste vossenval. Zij
was leeg ©a ik zou zeker verder ge
gaan zijn als de honden niet zoo snuf
felend hadden Tondgeloopen en toen
in de richt ng van de tweede val wil
den wegsnellen. Ik hield ze met
moeite terug om den val eens beter
te onderzoeken en bespeurde tot mijn
verwondering vosseharen, bloedsporen
en op den halfbesneeuwden grond
indrukken van lompe mnnsvoeten. Ik
twijfelde niet, of er was ©en vos in
't boek over hem dootr Dr. Hoogwerf.
Het vers is in bet Nieuw-Nederlandsch
overgebracht, waardoor menige gedachte
aan kracht en pracht heeft verloren, en
ook het rijm heeft geleden.
Tweede Kamer.
Donderdagavond repliceerde eerst, de heer
Troelstra, die natuurlijk door de ministeriüele
redevoeringen niet bevredigd was. Hoe zou dal
ook ter wereld kunnenEve'neens gaf hij den
moed nog niet op, om met. de Roomsch-Katlio-
lieken tot samenwerking te kome'n. Die anti
these, och, die heeft haar tijd gehad, dus,
zoo is de gedachte van den roeden leider,
laten we eens praten. I'n Duitschland heeft men
ook de samenwerking tussehen rood eli
Roomsch, wie weet of het hier niet evengoed
gelukt. In de, tweede plaats las hij den Vrij
heidsbond nog eens dunnetjes de les inzake
de reactie tegen den achturendag over. Va'n
de alom aangeheven bezuinigi'ngsleuze moest
hij evenmin veel hebben. Op de opmerking aio
hem terzake do defensie was toegevoegd:
kijk naar uw parlijgenooten i'u België, kon
Troelstra maar weinig antwoorden, dan alleen,
dat men het dan wel laten kon orn zelfs over
e n i g e beperking der bewapening te spreken,
't Moet dus in België al heel erg met :1e be
wapening gesteld zijnd
Dhr Rutgers (A.R.) protesteerde nog eens
tegen Troelstra's verdachtmakingen aa'n 't adres
van den heer Colijn, oe'n wijze van doen,
waardoor men ons staatkundig leven omraag
haalt. Uit het antwoord van minister Ruys
citeoren we, dat Z. Éxc. toezegde de steun
regeling voor werkloozen uit te breiden tot de
noodlijdende kunstenaars. Vorder had dhr Dires-
selhuys gezegd, dat men Amsterdam een neu
tralen burgemeester had moeten geven. Wat is,
zoo vroeg de minister, een neutrale burge
meester? Iemand als do heer Ter Hall
b.v. Maar die is nu ook al weer Vrijhréls.-
bonder geworden!
Och, veel woorden moest men eigenlijk over
deze kwestie maar niet vuil maken. Toen dhr
Teilegen (vrijz. dein.) werd benoemd, bestond'
Mo vrijz. dem. raadsfractie uit 4 leden en rnen
hoorde van geen protesten. Nu dhr de Vlugt
(A.-R.) benoemd is en de A.-R. raadsfractie
eveneens 4 l'ed|en telt, moet zelfs i'n de Tweede
Kamer er legen worden geprotesteerd. De
liberale heeren laten zich weer eens va'n een
heel leelijken kant zien
De Kamer kwam Donderdagavond met de al-
gemeeno beschouwingen over de staatsbegroo-
'ting klaar.
De Tweede Kamer heeft na eenige discussie
aangenomen met 57 tcge'n 18 stemmen het wets
ontwerp tot het aangaan va'n een geldleening
voor Oosl-Indië in Amerika.
Ook werden eenige kleine wetso'ntwerpeln
aangenomen, o.a. tot beperking van het ver
bod van hertrouwen.
De Kamer stond aan den heer van Rave-
stein toe, op nader te bepalen dag te i'nter-
pellecren over de houding der Nederlandscho
delegatie op do conferentie te Washingto'n.
De Indische begrooting is door de Tweede
Kamer aangenomen met 60 tegen 26 stemmen,
nadat aangenome'n waren amendementen van
dhr Dresselhuys, ten le om niet over te gaan
tot briketteeTing van kolen uit de Bockit-Asem
mijnen met 44 tegen 42 st., e'n ten 2e om op
de hotelexploitatie van gouvernementswege -100
duizend gulden te bezuinige'n, met 85 tegen 1
st. Ook werd geschrapt, de begrootingsposl
voor instelling van ee'n centraal aanschaf
fmgsbureau en wel met 47 tegen 37 st.
Verder is met rechts tegen links behalve
de heer Wijk met 47 tegen 39 stemmen aan
genomen het wetsontwerp va'n het in- en uit
voerrecht in Indië.
De Kamer verwierp een motie van den heer
K. ter Laan met 46 tegen 39 stemmen om met
het oog op de werkeloosheid in de tabaks
industrie, de inwerkingtreding van de tabaks
belasting voor onbepaaldon tijd uit te stellen.
den. val geweest, maar gestolen.
Wie lean dat gedaan hebben? Dor
pen lagen in de nabijheid niet en
voor de arbeiders zoowel op mijn
landgoed als op het naburige, had
een vossenvel geen waarde, want een
reis naar B. om het te verkoopem,
zou hun drielmaal meer gekost heli-
ben dan het vel kon opbrengen. De
yal kon dus alleen door vreemden,
door landloopers geplunderd zijn.
In nadenken verzonken volgde ik
de honden en kwam bij den tweeden
val. Daar waren weder voetsporen
en wel verscihe en zooals ik telde
van drie mannen. Hier was echter
geen vos in den val geweest.
Alleen in een woiud, op ©an uur af
stand s van huis en zes, zeven uur
van andere mlenscbelijke woning ver
wijderd, in den vallenden Kerstavond,
als ook zelfs de geringste dagloonor
thuis bij zijn gezin zal zijn, de voet
sporen van landloopers ontdekken is
geen opwekkend iets en hoewel ik
geen lafaard ben, 'gevoelde ik mij toch
vreemd te moede.
Waartoe verder in het bosch te
gaan? dacht ik. Nut kan hel niet heb
ben, maar een ontmoeting m©!. de
vreemd© zwervers kan integendeel
z:eer gevaarlijk zijin. Ik besloot dus
huiswaarts té kceren Eensklaps ploe
gen mijn honden echter woedend aan
én storten, zonder zich aan mijn roe
pen te storen, dieper het woud in.
Onmiddellijk daarop weerklonk een
doordringend huilen en blaffen. Het
waren kreten van pijn van den das
hond, die zeker verwond moest zijn
en het denkbeeld, dat mijn 'hond m
mijn eigen fcos'clh verwond werd, dreef
mij het bloed naar het hoofd en ont
nam mij alle voorzichtigheid. Ik snel
de in de richting van het ramoer en
stond weinige 'seconden later voor
drie terugstootende kerels, die zich
Eerste Kamer.
Dc Eerste Kamer nam gisteren aan hot
wetsontwerp tot wijziging der Kieswet, waar
over Donderdag de stemmen staakten, e'n wel
met '24 tegen 21 stemmen. Ook werd na re
en dupliek het ontwerp tol. wijziging der
zegelwet met 25 tegen 16 stommen aangeno
men. Aangenome'n werden verder een serie
kleine ontworpen, o.a. betreffende de soep
en bouillonblokjes en wel mei 32 tege'n 6
stommen, nadat de heer van Embde'u hierop
critiek had geoefend.
Onze gemeenteraad heeft Donderdag
(zijn reputatie schitterend hoog gehouden.
Men denke er niet licht over: de geheel©
gemeente-begrooting te behandelen in
goed geteld 2-Va uur. Da's nog eens
werk afdoen!
Het eerste uur der Raadsvergadering
ging hoofdzakelijk heen met stemmingen.
Een vervelend en uitermate saai karweitje,
dat den raad tegen het einde van ieder
jaar wacht. Van twee zijden werd op
een enkele aanbeveling critiek geoefend
en wel door den heer De Die op die van
het Burgerlijk Armbestuur en door den
heer Flink op die van een commissie van
advies betreffende werkloosheidsverzeke
ring etc. Indien dhr De Die gelijk heeft,
dat in het B. A. geen sociaal-democraten
zitting hebben, is't natuurlijk billijk, dat
daaraan eens te gelegener tijd bij het op
maken eenei' aanbeveling gedacht wordt.
En wat de opmerking van den heet' Flink
betreft, wij. zouden B. en W. bescheiden
in overweging willen geven, voortaan niet
meër bij alle sociale organisaties een op
gaaf van namen te vragen. Daardoor1 krijgt
men, zooals de voorzitter ter'echt opmerk
te, een lijst van namen, waarmee men geen
weg weet. Alle moderne organisaties zijn
toch aangesloten bij den Goeschen Bs-
sturenbond, de Christelijke bij den Chr'.
Besturenbond en hij de "Rloomsch-Katholie-
ken zal er vermoedelijk ook we'I zulk een
centraal lichaam zijn.
Zooals gezegd, werd de begrooting in
2V2 uur afgehandeld en vooral op het
laatst ging liet in vlug tempo de posten
langs. "Zooals men in het verslag heeft
kunnen lezen, heeft alleen het sociaal-
dem. lid Do Die «ach aan dc algemeenc
beschouwingen gewaagd. Maar zijn op
schrift gestelde rede bevatte weinig
nieuws. Dat de S. Dl. A. P. tegen de bur
gerwacht is, wij wisten bet reeds lang.
't Wordt welhaast afgezaagd om hét te
beweren. Hetzelfde geldt de socialisatie
èn de ontwapening, die met" veel gewicht
in den Goeschen raad werden genoemd, als
punten van der socialisten verlanglijstje.
Dat de socialisten ook sterk tegen liet
afschaffen der presentiegelden zijn, was
evenzeer bekend. In 't algemeen zijn die
heeren er op uit, zooveel mogelijk voor-
deelen aan het Raads- en Kamerlidmaat
schap te verbinden. Dat moet de gemeen
schap maar voor hen over hebben. Dat we
nog heel wat meer belasting zouden moeten
betalen, als de socialisten onze goede stad
regeerden, werd weer ten overvloede aan
getoond. Wij noemen slechts: strikte door-
Voering van den achturendag voor het ge-
meentepersoneel, de loonen omhoog', nog
meer woningen, enz. We zouden er nog
aan toe kunnen voegen: schoolvoeding en
kleeding, gratis openbaar onderwijs, enz.
Hoe weinig kennis van zaken overigens
de sociaal-democratische woordvoerder
heeft, blijkt wel uit zijn gezegde, dat de
bezitter zoo goed als geen belasting moet
betalen. Werkelijk, dhr D'e Die moest toch
eens even hiernaar een ernstig onderzoek
instellen. Betalen moeten wij allen, maai
de „bezittende klasse" (om dezen term
eens over te nemen) niet het minst.
Zooals wel te voorzien was, wilde
de meerderheid van den Raad niet aan,
afschaffing der piresentipgelden. Alleen
met knuppels tegen Pollux verdedig
den, terwijl d© dashond huilend van
pijn over den grond wentelde.
„Wat hebt gijlieden hier 'te zoe
ken? riep ik de mannen toe. Met welk
recht mishandelt gij mijn honden?"
In. plaats mij te antwoorden, riepen
zij elkander iets in vreemde taal,
waarschijnlijk l'oli-cni-ch, toe, en plot
seling had een hunner mij van achte
ren vast gegrepen ie'n poogde hij mij
op den grond te werpen. De schelm
had zich echter in mijn spierkracht
vergist. Op het oogenblik, dal ik mij
voelde aanraken, g f ak met müjnvoct
een trap achterwaarts, zoodat mijn
aanvaller met een kreet van pijn mij
losliet ea op den grond viel Onmid
dellijk stortte Pollux zich op hem' en
poogde hem bij de keel te grijpen.
Terwijl ik met de oogen een wapen
zocht, om mij de twee andere mannen
van het lijf' te houden, had de op
den grond liggend© den hond gegre
pen én drukte hij dien met de kracht
dei' vertwijfeling met den snuit diep
in de vochtige 'aarde, Zoodat h'ei dier
dreigde te slikken.
Het was een schrander, trouw, aan
hankelijk dier, mijn Pollux, ©n de ge
dachte," dat zulke schurken het dooden
zouden, maakte mij bijna w anzinnig.
Ik wierp mij metal mijn kracht oip
den man en bevrijdde 'Pollux, maar
weid op hetzelfde 'oogenblik door de
twee anderen gegrepen, die beproef
den mij te wurgen en een doek i'n den
mond 'te dringen. Ik schreeuwde zoo
luid ik kon; Pollux blafte woedend,
evenals de dashond. Wij begrepen al
len, dat het om ons léven ging.
Ik worstelde miet b ovenmcnscbelijfee
kracht, zooals ik niet wist, dat ik 'die
bezat. Ik deelde vuistslagen ui! dat
het kraakte ien mijn arm bijna ver
brijzeld werd. Maair de drie mannen
hadden hoofden van ijzer en arm;en
do drie leden dei' financieel© commissie
waren er voor. Het eert deze commissie,
dat zij eigenbelang op ,zij zette en met
dit voorstel kwam.
Een intéressant© discussie werd nog
even gevoerd over het klokluiden. De
eigenaardige toestand bestaat n.t. ge
lijk in meerdere gemeenten dat een
gcmcenteklok alleen geluid wordt voor
de godsdienstoefeningen der Nod. Herv.
Gemeente. Daarin schuilt iets onbillijks,
wannéér men deze zaak geheel op zich
zelf beschouwt. Immers de. gemeente-
eigendommen dienen voor allen. Maar
Van velschillende zijden werd de ver
onderstelling geopperd, dat hier oude
rechten gelden en is dit zoo, dan wordt
natuurlijk de kwestie ©enigszins anders
belicht. Onze ijverige archivaris zal on
getwijfeld hiernaar wel een nauwgezet
onderzoek instellen
Over de bestrating werd nog het meest
gediscussieerd. E11 geen wonder, want
verschillende voorstellen waren of wer
den ingediend. Ten slotte kwamen die van
B. en W., welke hot midden hielden tus
sehen hetgeen dhr. de Looff en de finan-
ciëcle commissie wilde, ongehavend uit
den strijd. Dhl'. de Looff, die in deze ver
gadering zijn stem nogal eens gaf aan
socialistische voorstellen, wild dé ge
meente' voor een vrij groot© uitgaaf op
eens plaatsen, maar nu B. en W. hun
zin krijgen, zal de verbetering van den
Westsingol ovér drie jaar worden ver
deeld. 1
Blijkbaar komen er toch meer Raads
leden, die zich gaan afvragen of het be-
boud van Ambachtsschool en. 'Vakschoiol
voor meisjes op de thans geldende voor
waarden voor onze stad wel mogelijk is.
En terecht, want die beide scholen gaan
duizenden.' Van de gemeentekas' vragen.
N11 stellen zeker de meesten in. belang
rijkheid de Ambachtsschool hooger dan
de Vakschool, zooidat de vraag van den
heer Vienings ten aanzien van de laatste
zéér ad rem was. Liever zouden we
ook deze school niet zien verdwijnen,
maar 'do financiëele lasten worden te
zwaar en per saldo zouden we haar toch
kinnen missen.
Dhr. v. d. Bout meende goed te dolen
ho.geens te herhalen, dat de lasten voor
tien Keuringsdienst voor de helft door het
rijk en voor de andere helft door allie
gemeenten in Zeleland worden gedragen.
Zoo moet Goes alleen voor 1922 waar
schijnlijk f 1600 betalen. Dat is natuurlijk
juist en wij hebben van 't begin af
aan de zaak ook zoo voorgesteld. Maar
de ontevredenheid onder de Goesche bur
gerij loopt hoofdzakelijk over de zeler hoog
geraamde kosten van eerste installatie van
dezen dienst (laboratorium, einz.), kosten,
die alleen voor rekening van Goes en het
rijk komen, waaraan de andere gemeenten
in Zeeland niet bijdragen. Ook deze
kwestie is vroeger reeds in den Raad
kort besproken.
Kerstdag 1921.
In nevelen is de aarde gehuld en het
vochtig klimaat der laatste dagen heeft do
natuur met een echt somber waas ovleir-
'togen. Van malaise, crisis, werkloosheid
binnenslands en honger, ellende en drei
gend staatsbankroet buitenslands gewagen
de dagbladberichten der laatste weken en
baanden. Zoo komt er over ons door
Wat we zien, hooren en leztem onwillekeurig
een pessimistische stemming en rijst in
ons dc vraag: „Wat moet het worden?"
E11 wat ons nog meer neerdrukt, is de
wetenschap van onze onmacht om hier
'le helpen. Zekei', we probeeren het; barm
hartigheid en liefdadigheid blinken op
heerlijke wijze uit en onze belastingpen
ningen. dienen voor een gedeelte 0111 aller-
van. enkel spieren. Zij hadden mij
thans zoo vastgegrepen,' dat mijn rib
ben geducht kraakten, ik koin niet
meer roepien, daar mij de lucht ont
brak. Mijn biesland werd hopeloos.
Als het den derden man gelukte naar
mij'n voeten te kruipen en mij de
boenen onder het lichaam te trekken,
wa.s ik verloren, want dat de schelmlen
mij eerst zouden dooden en dan be-
i'o'oven, was niet twijfelachtig. Er
moest dan ook iels ongehoords ge
schieden, wilde ik het gevaar ontko
men. Met de kracht der wanhoop
bukte ik mij eensklaps tussehen de
twee mannen door, op hoop dal zij
hun evenwicht verliezende, zouden
vallen.. Mijn list gelukte', maar terwijl
de twee 'aanvallers wankelden, had
zich de derde opgericht, mij van. ach
teren vastgegrepen en ik werd van
rleu gronrl' opgebeurd.
Ik wist dat ik verloren was, toen
eensklaps ©en schot knalde. Ik zag
een der mannen wankelen en mijn
oudsten zoon Robert mei den jacht
opziener voor mij staan, terwijl een
half doizijin honden door het struik
gewas kwamen aan nellen Het duur
de niet lang of wij hadden de drie
vreemden overmeesterd, en geboeid.
Het bleek ons, dat wij drie ónlsnap1-
te boeven uit het tuchthuis yan Gör-
lifcz voor ons hadden, die waarschijn
lijk denzelfden nacht een aanval op
mijn eenzaam staand huis zouden
hebben beproefd.
Een paar dagen later vond ik een
breekijzer en een tweeloopspi,stool in
hun schuilhoek. Mijn eenzame wan
deling had het bezólelk op Kerstnacht
verijdeld.
„Maar hoe komt gj hier, Robert?"
vroeg ik verbaasd, „en Jacob, den
opzichter en al de honden?"
Mijn zoon verhaalde mij, dat kort
na m'ijn vertrek de opzichter ko-
lei uitkeeringen te doen, maar wc voelen
hel: 't zijn slechts erbarmelijke lapmid
delen
Ook allerlei stelsels worden aange
prezen. Hier roept men om socialisatie
daar bezingt men den lof der melest onge
bonden vrijheid, maar wie gelooft in ernst,
dat een systeem ons uit den nood kan
brengen
In Genève, Brussel ©n Washington hééft
men getracht in eigen kracht de ontzag-
ijke economische en financieföle moeilijk
heden te overwinnen, maar waar zijn voor.
alsnog de resultaten?
Al kunnen we God zij dank dan
ook zeggen, dat er geen wereldoorlog
woedt zooals 4 a 5 jaar geleden, we
leren nu toch in een toestand van glewa-
penden vrede, die in sommige opzichten
al weinig beter is dan de oorlog. In plaats
van Duitschland heeft nu Frankrijk de lei
ding in 't militair orkest.
Duitschland moést nu ontwapenen, maar
door allerlei onverstandige maatregelen
kweekt men daar 'n revanche-zucht, die
voor de. toekomst het ergste doet vne©-
zen.
Alle volken zijn in armoede gedonV-
peld. Europa kraakt aan alle kanten. Niet:
maar één land of enkele staten, maar
Europa in zijn geheel. Voor Duitschland
flreigt een staatsbankroet en in 't algle-
meen is economisch herstel van ons
werelddeel zonder groote ongelukken zoo
goed als uitgesloten. Het zal nog langs
diepere wegen moeten gaan.
Op 't oogenblik is het vertrouwen in het
financiewezen van zoo goed als alle Euro
pee sche staten volstrekt wieg. Rusland is
btmkroet, de meeste d©r staten, die vroe
ger tot Oostenrijk-IIongarije behoorden
eveneens, de Balkanslaten en Polen idem',
Duitschland bijna.
Indien aan Duitschland vóór 15 Januari
geen hulp wordt geboden, zijn dc gievolgen
piet te overzien- Het kan onmogelijk op
die.11 dag 500 millioen goudmarken (d.i'
30.000 millioen papiermarken) betalen, en
toch moét het.
En als Duitschland bankroet is, gaat
Frankrijk onherroepelijk mee. Zeker, het
kan het Ruhrgebied en wellicht nog een
prooter deel van Duitschland bezetten,
maar dan vermeerderen ook dé uitgaven.
En reeds nu is het Frankrijk onmogelijk
zijn staatsbudget sluitend te maken.
Zoo rijzen de moeilijkheden bergen-
lioog. Niemand weet. ren oplossing voor
hot probleem van den financiëelen vlo
l'eldtoestand. En .liet is werkelijk geen
overdreven pessimisme om den toestand
zoowel op economisch ails financieel ge
bied hopeloos "te noemen. Dot. ook ons
land va.11 die desorganisatie da heillooze
gevolgen ondervindt en nog meer onder
vinden zal, behoeft geen betoog.
Zóó Jgaan we het Kerstfeest 1921" tegen.
Het feest, waarop: het héérlijk E'vangelio
weo'i" zal klinken „Ik verkondig u groote
blijdschapheden is 'u de Zlalitgtmaker
geboren." In die stemming vërkeeren we,
terwijl wc ons voorbereiden riïoeten voor
het feest des Vredes. Maar een feest
van hoogövën vrede dan de wereld wel
denkt, van vrede der ziel, van zekerheid
des geloofs.
Zóó krijgt het Kerstfeest voor ons on
schatbare waarde.
P 0 s t e r ij e 11 Nieuwjaar.
Met het oog op den grooten toevloed van
poststukken bij de jaarwisseling wordt het
publiek verzocht voor het binnenland be
stemde brieven; briefkaarten, prentkaar
ten, visitekaartjes en circulaires, welke
men bij voorkeur op 1 Januari wenscht
te doen bestellen, te voorzien van twee
elkaar schuin snijdende strepen, getrok-
men mededeelen, dat, wat in geen
jaren gebeurd was, sporen van 'eten 1
heer in de sneeuw waren ontdekt.
Zonder lang beraad had Robert de
honden losgelaten en was miet Jacob
uitgetrokken, mijn anderen zoon ter
bewaking ven ons huis rcjhterl 1 lende.
Hij vreesde toch, dal ik, die ongewa
pend was uitgegaan, het ondier zon
ontmoeten om als zijn prooi te vallen.
Dicht aan den rand van het woud
hadden zij den beer ontdekt en met
een paar welgemikte geweerschoten
spoedig geveld, pnaar toen hadden zij
in de verte het angstig gehuil en ge
blaf mijner honden gehoord. Zjj liéten
den bee.' liggen en drongen ongerust
het woud in, waar zij' juist op het
laatste ©ogenblik kwamlen om mij te
redden. Ik drukte mijn flinfeen z.oon
de hand, maar toen ilc miet Keni huis
waarts wilde gaan, voelde ik na 'een
paar stappen een vreemd suizen in
de ooren, ik zag allerlei gekleurde
vuurstenen, en hoiorde een schreeirw
van mijn zoon.
Toen'ik na e enigen tijd om. mij'heen
zag, nam ik met verwondering waar,
dat ik in bed lag en mijn vrouw en
kinderen schreiende daarbij stonden.
„Wat is er gebeurd?" vroeg ik,
„het is' loch nog geen morgen?"
„Neen, vader", antwoordde Robert,
het is voor tienen, gij zijt vijf uur
1 i.ewusteloios geweest.
Het duurde een kwartier, eer ik
mij goed herinneren kon wa,t er ge
beurd was. Ik gevoelde ipij als gerad
braakt, maar kom toch een gla;s war
men wijn drinken.
Het schoonste geschenk kreeg ik
echter een paar dagen later: de ge
looide huid van den beer, die mijn
zoon gedwongen had om uit te gaan
en alzoo dezen tot den redder mijns
levens gemaakt had.
(Zoom).
