fto
Donderdag 14 .November ill!
36e Jaargang
Buitenland.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCÏOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRA AT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
Oosterbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3.
Losse nummerstO.OQ
Prijs der Advertentiën:
14 régels f 1.20, elke regel meer 30 et
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
HET ONTWERP PROGRAM VAN ACTIE.
V.
Voor de keuze tusschen vrijheid en
dwang heeft de antirevolutionaire partij
nimmer met aarzeling; gestaan. Zij koos,
.zoo 't maar immer kon, steeds tegen den
dwang. Tegen den vaccinedwang, tegen
den leerplicht, die eigenlijk op school
dwang neerkwam, en ,zoo ook nu tegen
den stemplicht, een plicht, aan verza
king waarvan straffen verbonden zijn, en
die daarom den naam stemdwang;, of al
thans opkomstdwang, verdient.
Op dit laatste vooral valle de aandacht,
want dwang om te stemmen bestaat niet.
De overheid noodzaakt den kiezer wel
om op te komen en zijn biljet in de
bus te werpen; maar verplicht hem. (haar)
niet op. een candidaat te stemmen.
De liberalen noemen zich van ouds
de partij der vrijheid. Hun lied begint in
den regel met dat van Vondel op Frederik
Hendrik: Ik heb van lundsche dagen de
vrijheid voorgestreen. Nu willen wij op
de juistheid dezer bewering niets afdin
gen, omdat inderdaad de liberale partij
in meer dan een opzicht de vrijheid heeft
gediend. Zij is onder meer van ouds
voor vrijhandel; de oud-liberalen hebben
jaren geleefd bij de nu. verouderde theorie
van het laisser faire laat maai' waaien
wat moet worden verstaan in dezen
zinde overheid late het bedrijf zich maar
vrij ontwikkelen, en trede nimmer bescher
mend op. Maar dit soort vrijheid heeft den
arbeid |iiet vooruit gebracht. Toch nemen
wij igaarne aan dat deze vrijheid op stoffe
lijk gebied door hen is voorgestaan, omdat
naar hun meening daar de volkswelvaart
van afhing.
Maar de geestelijke, dat wil zeggen de
eigenlijke vrijheid hebben zij nimmer ge
bracht, integendeel die hebben zij steeds
met alle macht weerstaan, .zoolang zij in
regeeringskringen invloed hadden en de
wetgeving hun was toevertrouwd.
Dit hebben de Afgescheidenen onder
vonden, die door hen, en onder toejuiching
zelfs van hun gyooten leider Thiorbecke,
ten bloede ,zijn vervolgd geworden. Dat
hebben onze vaderen van af het jaar 1850
lot voor kort geleden ervaren bij de stich
ting hunner vrije scholen. De vrije kerk
en de vrije school bewaren geen aan
gename herinneringen aan het liberale
regiem, dat vooral ,in de zeventiger en
tachtiger jaren de vrijheid op allerlei wijs
heeft geknepen. Ook de vaccinedwang',
schoon geen vrucht van den li beren vrij
heidsboom .alleen, is een herinnering aan
'tgeen .zij onder vrijheid verstaan. v
Levy's dreigement ligt daar nog altijd
als 't document Uit den tijd toen tirannie
in plaats van vrijheid jegens ons Christen
volk 'het wachtwoord was. Kappeyne de
creteerde in 1877 dat „de minderheden
maar moesten worden onderdrukt"; en
Levy sprak 't onverholen uit dat, wanneer
de Christenen .zouden willen een kabinet
vormen, een „krachtig; ver.zet met de daad
als 'tmoet" den liberalen passen zou.
Hoe een dergelijke inconsequentie moge
lijk was
Omdat de liberalen de vrijheid zich
dachten, losgemaakt van haar wortel. En
zoo moest men er wel toe komen om de
vrijheid op stoffelijk terrein te waarborgen,
en tegelijk in het geestelijke famatieken
dwang te oefenen.
Nu is, dank zij het taaie verzet uit
den boezem van het Christelijk volksdeel
opgekomen, en de hardnekkige vervolging
der liberalen door hunne geestelijke zo
nen en dochteren, die de roode vaan vol
gen, de vrijheid wel weer eenigermate
opgebloeid, gelijk men een plant van haar
wortel los igerukt, door kunstmiddelen nog
wel wat in het leven houden kan, doch
die nieuwe vrijheid, door de Revolutie
gebracht, kan, juist daardoor, niet van
blijvenden aard ,zijn.
Intusschen willen wij gaarne, ook uit de
band van den tegenstander, die de valsche
vrijheid dient, de opheffing; van eiken
dwang; .aanvaarden.
Daarom hopen wij dat de Stemdwang
er af gaat, met behulp van de vrijzinnig
en sociaal-democraten.
Gaat hij. er niet af, welnu, dan blijiven
wij er voor pleiten, en blijft wegizending
van dit jonigstgeboren kindeke van de vrij
zinnigheid op ons Program van Actie ver
langd.
Vooral nu er vele vrouwen zijn in ge
reformeerde kringen die van de stembus
zullen wegblijven, achten wij 'tgewenscht
dat op haar geen andere dan zedelijke
drang worde uitgeoefend.
Stemplicht is een zedelijke plicht, waar
van de vervulling; een antirevolutionaire (n)
kiezer een aangename taak is, waartoe
hij of zij niet behoeft gedreven te worden.
Fan Ouds geldt in onze kringen: kies
recht is kiesplicht.
Zij die den stemplicht ingevoerd hebben,
zijn daarbij Uitgegaan van de gedachte,
dat de volksvertegenwoordiging een hulp
middel is om de staatsmachine goed te
doen werken. Een gedachte die ook de
revolutionairen er toe dringt om desnoods
met geweld bun kiezers naar de stembus
te drijven.
Maar die volksvertegenwoordiging is niet
oen hulpmiddel om de staatstaak op peil
te houden; maar een lichaam dat naast
den vorst optreedt om bij dezen of zijne
dienaren (ministers) de rechten en vrijhe
den van het volk te verdedigen, en voor
de eerbiediging dier rechten en vrijheden
te waken.
En zoo opgevat doet naar die opvatting
een ieder zijn plicht. Een plicht die niet
door den Staat langs mechanischen weg
tot dwang mag worden verlaagd.
De slotsom van deze beschouwing is
dat in de komende periode het huisbezoek
_de hoofdfactor moet blijven, of weer wor
den moet, voor de kiezerswinst.
De leuze blijft, gelijk dr. Ruyper zoo
teekenachtigi plagt te zeggener op uit,
met het vischnet of, zoo noodig met den
hengel! Uit op kiezersvangst
Zedelijk overtuigen; vooral onze
vrouwtjes. Onze moeders en echtgenooten
en dochters onze groot- en overgrootmoe
ders .zelfs, zoo '1 kan.
De Eerste Kamer.
Reeds in 1878 heeft dr. Ruyper ge
adviseerd om het stelsel van twee Kamers
te behouden, maar dan de Eerste Kamer
om te scheppen in een Kamer van Be
langen. De Eerste Kamer behoorde dan
te weizen een vertegenwoordiging van het
corporatieve in het volksleven; en de
Tweede Kamer orgaan van de politieke
keuze der toenmalige kiezers.
De hoeren 'hebben hier echter nooit
aan gewild. Noch iin 1886, noch in 1916
is voor dit gezonde denkbeeld, hetwelk
zich aansluit aan de historie, bij eenig;e
partij behalve dan de onze, steun gevon
den.
Zoo is de Eerste Kamer de „doublure",
de verdubbeling van de Tweede geweest;
en ook nu zal zij dit blijven of nog' meer
dreigen te worden.
Vandaar 't radicale voorstel der vrijzin
nig-democraten om de Eerste Kamer maar
af te schaffen, en 't verzet van sommige
oud-liberalen, om de Eerste Kamer te
behouden. Voor wie n'u de beide Kamers
als politieke colleges wil behouden, is de
aangewezen verdedigingstaktiek de,ze: de
Tweede Kamer kan zich in een votum ver
gist hebben, en dan kan de Eerste Kamer
door verwerping van eenig wetsontwerp
die fout herstellen; of de. Tweede Ka
mer kan te ver gaan in de practiseering
barer denkbeelden, dan kan de Eerste
Kamer als rem dienen, en blijft hare
taak tegenover de Tweede Kamer aan
gewezen als die van een stok achter de
deur.
Dit argument is echter niet sterk; de
tegenstander kan op gelijke wijz.e juist
daarom de verdwijning van de Eerste
Kamer verdedi.g;en.
Daarom moet bij de verdediging van de
handhaving van het Twee-Kamersstelsel
op het oude advies van dr. Ruyper wor
den teruggegaan: De Eerste Kamer be
stendigd, maar als orgaan van het cor
poratieve leven, een instituut met een
eigen, zelfstandig karakter.
In dezen geest zal mr. Rutgiers (wiens
rede wij nog niet gelezen hebben) gis
teren wel gesproken hebben.
Het Referendum.
Het referendum of volksstemming, waar
voor op 'toogenblik de democraten van
rechts en links zoo geporteerd schijnen,
is een middel van wetgeving dat door
enkele sociaal-democraten wordt aanbevo
len als de sluitsteen der democratie.
Dat de heer Troelstra er niet zooveel
voor voelt, beteekent natuurlijk niet, dat
-hij 't er niet mee eens is. Dat hij er
niet hard voor is, komt slechts hier van
daan dat hij of het volk in zijn meer
derheid niet vertrouwt, öf gielijk hij
dan ook heeft uitgesproken dat 't volk,
en met name „.zijn volk", er niets om
geeft.
Om diezelfde reden was hij indertijd
ook tegen het vrouwenstemrecht.
Trouwens, knap staatsman als hij is,
weet hij maar al te goed, dat het refe
rendum, als democratisch middel, maar
al te vaak tot nog toe, met name in
Europa en Amerika, conservatief heeft ge
werkt; en vandaar dan ook met name
in Engeland juist de conservatieven dit
machtsmiddel hebben aangegrepen om van
een democratischen maatregel, onder an
deren van de veto- bill, af te komen.
Doch dit zij daaraan toe.
Er zal dioor onze mannen omtrent de
invoering van dit machtsmiddel der volks
soevereiniteit wei een en ander wor
den in 't midden gebracht.
Ver.zet er tegen zal echter alleen kun
nen geschieden op practische gronden.
Principieel behoeft er tegen een referen
dum geen bezwaar te bestaan.
Dat de tegenstander er iets anders in
ziet, dan wij, behoeft ons tegen dit in
stituut niet in te nemen.
Het aantal Kamerleden
Voorgesteld is om liet aantal leden der
Tweede Kamer op twee honderd te bren
gen.
Van dit voorstel zullen wij niet veel
zeggen. Bestond het referendum of volks
stemming; er al, dan werd dit voorstel ze
ker door 't volk met alglemeene stemmen
geketst.
Er wordt nu al zooveel geld vermorst
met praten voor de tribune, dat wil zeg-
gien voor de kiezers, dat men waarlijk
't aantal van deze praatmajoors niet be
hoeft te-- gaan verdubbelen.
Gezwegen nog van de kosten.
Men wil 't salaris der Tweede-Kamer
leden verdubbelen; dat is al erg; genoeg;
maar nu nog idem zooveel Kamerleden
er bij, te creëeren met hoogte salarissen
en flinke pensioenen en vrij vervoer eer
ste klasse bij d© spoorwegen; i,s dat be
zuinigen
Bovendien is 't gebouw der Tweede Ka
mer te klein om zooveel staatslieden 'te
bevatten.
On,zes inziens valt er voor dit voor
stel niets te zeggen; of het moest zijn
diat, wanneer 't aan de qualiteit gaat man
ke eren, men 't in de quantiteit moet gaan
zoeken.
De toestand.
Wie de laatste dagen de berichten uit
Berlijn leest, kan niet ontkennen, dat het
daar weer in bedenkelijke mate begint
te gisten. Die revolutionaire elementen wil
len weer gebruik maken vah de duurte en
de werkloosheid om de ontevredenen daar
door tot allerlei daden van geweld aan
te zietten. Vorige week is het al begonnen.
Hier en daar sloeg men de ruiten vaD
winkels in en griste 'mee, wat in de uit
stallingen voor het grijpen lag. Veel
systeem zat er nog niet in en men nam
de zaak dan ook niet te ernstig op. Thans
echter lijkt het meer op een weloverlegd
plan, om den boel zooveel mogelijk in
het honderd te sturen. In den Rijksdag en
in den Pruisischen Landdag heeft de hon
gerstaking der gevangenen, die wegens
de gebeurtenissen van Maart j.l. te Lich
tenberg waren opgesloten, aanleiding ge
geven tot stormachtige tooneelen en buiten
het Parlement meent men thans ook bij de
voortdurende relletjes in enkele gedeelten
van de hoofdstad te kunnen bewijzen, dat
de communistische agitatie niet vreemd
is aan dit bedrijf.
Deze ongeregeldheden hebben thans zoo
een omvang aangenomen, dat de politie-
■president gemeend heeft, krachtig te moe
ten ingrijpen. Voorloopig zijb alle verga
deringen in de open lucht, alle optochten
en betoogingen te Berlijn verboden.
Men vraagt ziich onwillekeurig af, of
de communisten een staatsgreep willen
wagen. Maar daarvoor is, Zou men zoo
zieggen, de tijd al bijzonder ongelukkig ge
kozen. Wie rilt niet bij de gedachte aan
den toestand in Rusland en wie zou ook
maar één schrede in die richting willen
doen? Hoe het zij, een krachtig optreden
tegen deze elementen,f die Duitschland naar
den ondergang willen voeren, is dringend
noodig.
Zoo langzamerhand wordt men voorbe
reid op de teleurstellingen, die vanuit
Washington tot ons zullen komen. Het is
nu wel reeds zeker, dat alle hooggestemde
verwachtingen, die men van de Washing-
tonsche conferentie had, niet verwezenlijkt
zullen worden, 't Is zelfs de vraag, of
er jiog in werkelijkheid zullen overgaan.
Naar 'n telegram uit Washington meldt,
wordt de kwestie der ontwapening te land
na de rede van Briand als afgedaan be
schouwd en acht men onder de huidige
omstandigheden inkrimping der legers on
mogelijk?
Pesten das nog de vloten.
De pest en de honger in China.
De pest in Zuid-China grijpt op ont
zettende wijze om zich heien; reeds meer
dan 10.000 personen zijn er gedurendiel
de maanden Febr., Maart en April het
slachtoffer van geworden; door de auto
riteiten worden dan ook drastische maat
regelen genomen, om uitbreiding zooveel
mogelijk te voorkomen. Van dein vreiese-
lijken hongersnood in China hebben de
dagbladen den laatsten tijd meermalen
melding gemaakt; hier volgen eieinige korte
uittreksels daaruit. Bij het lezen ervan
denke men aan de woorden van Matth.
247„en daar zullen zijn hongersnooi-
den en pestilentiën en aardbevingen in
verscheidene plaatsen". In de jaren
1876'78 stierven in Noord-Chima 8 mil
lioen menschen aan honger en hongierpest.
In 1901 stierven in de prov. Schensi 31/2
millioen inwoners, tengevolge van (te»"
hongersnood, en ook in latere jaren heb.
ben verschillende deden van China groot
gebrek geleden, zoodat men in die plaat
sen dikwijls heele scharen van menschen
zag, die den wanhoop en den honger
dood nabij waren. De nood van dezen
tijd echter is veel ontzettender en over
treft alles, wat voordien geweest is. In
de prov Schantong, Schilli, Ilonau,
Schansi en Schensi verkèeren 58 millioen
menschen in onbeschrijfelijken toestand.
Tijdens het voorjaar en den zomer van
1920 viel er geen regen; de velden zagen
er uit als in den winter. Als een doodsval
lei lag daar het anders zoo zorgzaam
bebouwde land. Van maand tot maand
hoopte men op regen tevergeefs. Nu
is er wel regen gevallen, maar het zaaisel
ontbreekt. Zij, die vastbesloten waren
hm hun have en goed te verlaten, ver
kochten dit en trokken naar den vreemde*
naar Mansehurije; de meesten bleven ech
ter en dit blijven werd noodlottig. 17
millioen menschen zijn op 'toogenblik red
deloos verloren. Wat dat zeggen wil, kan
men zich nauwelijks indenken, 17 van
de 58 millioen! Wat op 'toogenblik door
landen als Engeland, Amerika, Japan,
Frankrijk e.a. is bijeengebracht, bedraagt
25 millioen dollar; men zegt dat 500
millioen noodig zou zijn. Reeds sedert
October j.l. worden door ooggetuigen af
grijselijke tooneelen beschreven. Langs
straten en wegen liggen ze in doodsstrijd'
klauwende met hun handen diep in den
grond. Bladeren, wortelen en stroo is hun
voedsel. Duizenden vaders gteven hun
vrouwen en kinderen vergif om tie sterven.
Anderen verdrinken hun kinderen. Dui
zenden verkoopen ze aan slavernij en
schande; is dan dat schandegeld ver
teerd, dan hangen ze zich op of storten,
zich in de diepe bronnen, waarvan het
water door de vele lijken rieeds ondrink-
l baar is geworden. De cholera jaagt al
door het land; die nog in leven zijn'
'worden dagelijks opgeschrikt door rond
trekkende rooverbenden.
De verhongering van Rusland.
De ellend in Rusland is niet duidelijk'
meer onder ons begrip te bireng'en; het
onderzoek van een gemengde commissie
bracht aan het licht, dat 20 millioen men
schen met hongersnood bedreigd wor
den. Allen tie redden, is niet meer mogelijk',
men begon met de allerergsten, maar ook
daarvoor waren de middelen niet toerei
kend; toen liet men het lot beslissen, de1
andere moesten verhongeren. Hongerkam
pen worden opgericht, in één kamp kwa
men 60.000 hongerlijders; dokters waren
daar niet aanwezig, ,zoodat besmettelijke
'ziekten tallooze slachtoffers maakten.
De boeren vluchten als bezetenen; het
vee sterft en alles schijnt leien volkomen
ineenstorting, de prijzen stijgen tot in het
oneindige. Hoewel het gietal van 20
'millioen hongerlijders door anderen weer
te hoog geschat wordt en het waarschijn -
lijk tot de helft moet teruggebracht wor
den, is de toestand ernstig genoeg, vooral
als men in aanmerking neemt, dat er
cholera is uitgebroken, die zich naar het
Zuiden sterk uitbreidt. Geneesmiddelen
(bntbreken en alle gezondbeidsinrichtingen
zijn in disorde, tienduizenden gevallen van
f.vphus worden geconstateerd, de epidemie
•woedt ook in Moskou.
Volgens bericht van de „Warschauer
Kurier" zijn in verschillende Russische
gouvernementen haarden van Aziatisch©
pest geconstateerd.
De winter van 1921'22, zal naar men
bericht, in Rusland de grootste tragedie
doen zien, die de wereld ooit gekend
heeft. Wat moet, er van de kinderen te-
'recht komen?
Verleden jaar bedroeg bet aantal kin-
•Üeren, dat geen „thuis" meter hebben reieds
30 pet. Kindermisdaden, zooals begrijpe
lijk, zijn aan de. orde van den dag';
7-jarige kinderen op de bank der bteklaag-
den zijn geen uitzondering. 78 pet. van
de meisjes beneden 16 jaar leven van de
prostitutie, dit zoowel onder de arbeiders
bevolking als onder de hoogere standen.
De verhouding van geslachtzieke kinde
ren tot volwassenen is reeds als 6040.
Dit zijn alle „zegeningen" van een „Heil
staat", waarin niet Christus de Koning is,
merkt „het Zoeklicht" op.
Schandelijke weelde.
Tegenover al deze ellende schrijnt het
zioo schrijft „Het Zoeklicht", als men leest
jn de „Daily Express",' dat Mevr. Smith
Wilkinson een hoed draagt van 2000 dol
lar, een bontmantel van 15.000 dollar en
alles verder naar verhouding;. Bij een be
zoek aan Parijs heeft zij, naar men zegt,
12 millioen gulden uitgegeven; haar totaal-
uitgave van enkele weken samen bedroeg
21 millioen gulden. Ook al is daarvan de
helft overdreven, is het ontzettend ge
noeg, Onwillekeurig denk ik hierbij aan de
Woorden van 2 Tim. 3:2:
j,En weet dit, dat in de laatste da
gen ontstaan zullen zware tijden. Want de
menschen zullen zijn liefhebbers vaq
izichzelvenonmatig, wreed, zonder
liefde tot de goeden
De liefde tot de dieren is vaak grooter,
dan tot de menschen. Zoo heeft teen Ame-
rika'ansche dame, wier hondje aan boord
gestorven was, het diertje doen balsemen
en in een' mahoniehouten kistje in Frank
rijk laten begraven. Terwijl het Oosten
verhongert en het Westen in wanhoop
is, blijft de Mode de onzinnigste eiscben
stellen; zoo laten de dames, in een Ame-
frikaansche badplaats, zich op de vingerna
gels, met een procédé het portret schil
deren van huin geliefde
„Want de menschen zullen zijn... op
geblazen, meer liefhebbers der wellusten,
dan liefhebbers Gods."
Op een universiteit in Chicago werdten
'300 vrouwelijke studenten aangetroffen*
die rookten; in Engeland zijn dames er
zelfs toe overgegaan pijpen te rooken, na
tuurlijk zijn dat „speciale damespijpen";
sommigen, met juweelen versierd. Een
courantenbericht meldde, dat thans ook'
speciale Dames-Havana-sigaren verwacht
worden.
Onlangs werd aangekondigd, dat in Den
plaag een Vrouwen sociëteit zou komen*
Waarin behalve een lees ©n andere zalen*
ook een rook- en biljartzaal zou zijn.
Bierdrinkende- en sigaretrookiende vrou
wen zijn in de café's der groote steden
Volstrekt geen uitzondering meier. Wel ver.
wondert men zich dat er ook onder de'
jongere dames nog zooveel „achterlijk be
krompenen zijn", die deze nieuwe mode
nog niet wilden volgen.
Het gebruik van verdoovende middelen
nemt nog steeds toe. Na den wapen
stilstand, is het gebruik van cocaïne te
Parijs nog ontzaggelijk verergerd. De ge
bruikers ban men onmiddellijk herkennen
aan een sterk vermagerd gezicht, wilden
oogopslag, en bleeke gelaatskleur. De ge
volgen zijn in den regel: verwoesting, van
het lichaam, zaken en gezin; einde ib
Aliefstal en moord. Ook in ons land schijnt
het gebruik van dergelijke middelen niet
vreemd meer te zijn; de politie te Rot
terdam heeft herhaaldelijk clandestien©
opiumbereiders moeten arresteeren.
Uit alle landen komen berichten, dat
de criminaliteit toeneemt: Is, dat te ver
wonderen, in tijden, waarin men met God
en Zijn Gebod geen rekening meer
wenscht te houden'? In enkele jaren
is het aantal misdaden verdubbeld en
verdrievoudigd, hij zonder ook onder de
jeugd. De zelfmoord neemt in gelijke mate
toe; nit Amerika komen berichten, dat in
de eerste helft van 1920 225 kinderen zich
van het leven beroofden, in 1921 is dit
aantal verdubbeld. In 't algemeen is htet
aantal zelfmoorden sinds verleden jaar
■verviervoudigd. Directe oorzaken zijn
werkeloosheid, achteruitgang van zaken,
lichaamsverwoesting, en geen hoop
voor de eeuwigheid.
Ex-koning Karei in ballingschap.
We hebben reeds gemeld, dat ex-koning
Karei met zijn gemalin en gevolg Zater
dag aan boord van de „Cardiff" te Fun
chai is aangekomen. Onmiddellijk na aan
komst der hoogte ballingen kwamen de
Britsche consul en de Portugce.sche auto
riteiten aan boord om het vorstenpaar te
helgroeten. Zoodra ex-koning Karei voet
aan wal zette, werd hem een telegram uit
Zwitserland overhandigd, meldende, dat
zijn kinderen in g'oeden welstand verkeer
den.
In gezelschap van graaf en gravin
Hunyadi en va.11 den burgemeester van
Funchai begaf het koningspaar zich per
auto naar de villa Victoria, waar allo
toebereidselen voor een igoede ontvangst
waren getroffen.
De bisschop van Funchai kwam de ban
nelingen in de villa begroeten en hen
uitnoodigen, den volgenden morgen de
plechtige H. Mis in de kathedraal te ko
men hijwonen.
De villa Victoria bevindt zich op den
rand van een steil rotsachtig, terrein aan
de Westkust van Funchai en is omringd
door een prachtigen tuin, vanwaar men
een zeer uitgestrekt vergezicht heeft over
de zee en waar de meest verschillende
bloemsoorten: lelies, rozen, heliotropen
enz. groeien.
De villa zelf is ruim en goed ingericht.
Zij heeft igroote veranda's, die uitzicht
op de zee bieden aan de Zuidzijde en
op de rivier en de herg'en aan de Oostzijde.
Het meubilair is er eenvoudig', maar heel
netjes.
De stad Funchai is teigen de berghellin
gen gebouwd en telt 60.000 inwoners.
De stad wordt als het ware beheerscht
door een fort, dat de zee bestrijkt.
Zelfs in het tegenwoordige regensei
zoen moet de eerste indruk voor den
