1 HOOFDSTUK X. !\o 45 Dinsdag Hit November iiïHk 3©e Jaargang Buitenland. FEUILLETON. Mn Ward en zijne Vrouw. Uitgave van de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO, gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: LANGE VORSTSTRA AT 70, (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. D.HUIJ L. BURG. Drukkers Oosterbaan Le Cointre, Goes. VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Prijs per 3 maanden £r. p. post f3. Losse nummersfO.Ofl Pr ij s der Advertentiën: 14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct. Bij abonnement belangrijke korting. Bewijsnummers 5 cent. HET ONTWERP PROGRAM VAN ACTIE. III. Het Concept komt nu aan 'tBinnen- landsch Bestuur, en vraagt daar wettelijke voorziening tot i a. Bevordering Zondagsrust. b. Afschaffing Vaecinedwang. c. Schrapping Stemdwang. d. Uilbreiding benoemingsrecht. Óver elk dezer vier een kleinigheid, j' Wat de Zondagsrust aangaat; dit is altijd nog een punt., op onze Programs van Actie geweest, 'tis niet te verwon- deren, dat het er weer op moet. Er is •in zake Zondagsrust in fabrieken en werk plaatsen in Rijks- ein gemeentegebouwien' in openbare en particuliere dienstbeteefc kingen al heel wat verbeterd, sedert Iluy- .gens de bekende klacht over den Zon dag als Zoondag, Zoendag, Zond'dag punt- Hiclilte; sedert Cremer zijn waarschuwing in romanvorm deed uitgaan; sedert in /sociale wetsontwerpen Ruijs, Kuyper, Tahna de Zondaggsarbeid werd aange tast, en sociologen als Ulfers en Slote- maker de Bruine, Socius en Diepenhorst hunne vaardige pen in dienst stelden van de actie voor Zondagsrust. Tochis er van Zondagsrust, althans in onze steden, weinig te bemerken. Op het platteland houdt gelukkig de Oude zede nog stand, dat zooveel moge lijk alle openbare en particuliere arbeid op den Dag des Heeren stilstaat. Maar in de steden hebben slêur en slappe con trole, die schier spot met de Zondagswet vrucht van oud-liberale wijsheid! de Zondagsrust in haar tegendeel ver keerd. Zondagsrust is, waar zij is, geen vrucht van gehoorzaamheid aan Gods bestel, maar van een toegeven aan m-enschelijklq' willekeur. De mensch wil een dag heb- Iben van de zeven voor zich, en hij koos hiervoor uit den Dag des Heeren. Dief stal dus. Een overtreding van het vierde gebod van Gods Heilige Wet. Maar wie in één gebod struikelt,is schuldig in alle. Zoo is, als in Huygens' dagen, de Zondag die Zoondag is en Zoendag behoort te worden tot Zond'dag ge maakt; tot Zondedag, waarin men zich elk genot, elke vrijheid kan permitteerien. Eien dag van pret en uitgaan en uitspatten* op vceeselijkc wijze. Sedert ons program van beginselen werd vastgesteld, in 1878, is de toestand te dezen opzichte heel wat slechter gewor den. En toch was toen reeds zoo volkomen van pas het bekende, nog altijd onver anderd geldende artikel 5 van dat program Zij (de antirevolutionaire partijbelijdt dat de Overheid regeert bij de gratie Gods en, hieraan hare regeeringsmacht ontleenende, het recht heeftter vrij lating van den dag des Heeren, en alzoo mede in 's volks belang, zelve zooveel doenlijk in al haar vertakkingen op dien dag behoort te rusten, de Zondagswet in gelijke richting behoort te herzien, en zoo bijzonderlijk in haar arbeidswetge ving als in haar concessiën geheelen of gedeeltelijken stilstand van zaken voor dien dag heeft te bedingen. Deze herziening van de Zondagswet blijft nog altijd noodzakelijk; maar nu moet een wet aan het volksleven aan passen; en nu maakt de gezonken zede met betrekking tot den Zondag het stellen van een wettelijken regel niet gemakke lijk. Toch heeft 't kabinet het beproefd. Het ontwerp-Zondagswet is reeds lang in staat van wijzen; doch allerlei omstandigheden 'buiten zijn wil hebben de behandeling ver traagd. En nu zal 't voor de Verkiezings campagne wel niet meer in behandeling komen. De begrootingen nog en enkele kleinere Ontwerpen, wat interpellaties en moties, met 't oog op de stembus bij de luch' van verkiezingsvleesch! en men zal de Kamerleden weldra hunne koffers ziien pakten om den boer op te gaan. Toch blijven wij alsnog op de behand*- ,ling van dit Zondagsrustontwerp hopen. Om meer dan ééne reden, onder andere ideze dat er in is neergelegd, de goede, gedachte om aan de gemeenten ©en gr-oo- fcere regelingsvrijheid te geven. Dit biedt kans, dat in meer dan ééne plattelandsge meente, waar de goede zede nog leeft, tie zin voor Zondagsrust zal worden be stendigd en de Zondag zooveel mogeliik als Rustdag zal blijven geëerd. Toch verwachte men van de Overheid f in deze quaestie niet veel. Van l«t oer. soonlijke en huiselijke leven heeft zij af te blijven; zij heeft slechts met bet publieke terrein te maken. Dat zij zich daar dan l ook doe gelden. Niet op zijn liberaalsch, dat van ouds maar heeft toegegeven en i gesleurd, maar op zijn programs, dat wil zéggen, volgens de antirevolutionaire be- j ginselen. Nu is dit met 't onderhavige ontwerp beelemaal niet 't geval; en toch wat een j felle bestrijding ondervond bet reeds. Dat i is de oude vijandschap tegen wat doet j terugdenken aan den invloed der Kerk. j Maar als men dan niet naar de Kerk meer luistert, luistere men dan naar de Hygiëne En gelukkig zijn er nog velen die flit, doendie den Zondag eeren in 't belang van hun lichamelijk en geestelijk wcl- zijn. Reeds een halve eeuw geleden heeft oen Duitsch geleerde, dr. Schauenburg te Mörz, in zijn studiën over Gezondheid ten Zondagsrust het groote belang van dit laatste aangetoond en zoo aan alle over heden een wapen in de hand gegeven om zich als bevorderaar van de Zondagsrust te handhaven tegenover allen, die zich kanten tegen haar vrijheidbep-erkend-é E maatregelen. i f Doch wat praat men aan die zijde van vrijheidbeperking! Het aantal beperkingen onzer vrijheid is immers toch al groot, f Er zijn eischien van veiligheid, orde, ver keer, die onzen persoonlijken willekeur den teugel aanleggen, juist opdat er op ■'t publiek terrein vrijheid wezen zou. 5 Maar wat zijn er in inaam dier vrijheid pi niet vele gruwelen gepleegd! In Frankrijk in de achttiende, thans in Rusland in de .twintigste eeuw. Boe dat zoo kon? j Omdat men vergat, dat er ook voor het pubieke levensterrein een eisch is, aan teen hoogere macht ontleend. Neen, 'tis zoo juist gelijk De Stan daard dezer dagen schreef: Ware vrijheid, die berust op eerbiedi- 1 ging van elkanders vrijheid, komt er eerst dan, als de geestelijke grond voor dien feerbied in de ziel aanwezig is, en die giees- lelijke grond is de eerbied voor een hoo gere dan me-nschélijke wet, de eerbied voor de ordinantiën Gods. En daarom blijft, gelijk in 1878, nu nog, in 1922, onveranderd dezelfde eisch onzerzijds weerklinken: Alles wat het recht eerbiedigen van den Zondag schaden of belemmeren kan> moét van het publieke terrein zooveel mogelijk worden geweerd; en de Overheid heeft hierbij voor te gaan. Alle Zondagsax- beid door Regeeringsamhtenaren moet af geschaft of zooveel mogelijk ingeperkt worden. De wijding van den Zondag man niet worden gestoord. Daarom vraagt ons program van actie algemeene regeling van de winkelsluiting. En dat niet als sociale maatregel, maar als maatregel van het recht, van het recht van den Rustdag en van de Zon dagsrust. Wanneer de overheid de winkelsluiting bevordert als sociale maatregel, vooral Jot gelijkmaking der concurrentievoor waarden, opdat de kleine (alleenwerkende) twinkelier niet kan blijven verkoopen, ter- iwijl de groote winkelier wegens opgelegde rust voor zijn personeel verplicht is te 'Sluiten, dan is dit prijzenswaardig, plicht matig en goed. Maar de winkelsluiting moet een hooger belang dienen, leen ze delijk belang; dil voorop. De Rijksmiddelen. De vermeerdering is tot staan gekomen, niet alleen, inlaat" de periode der vermin dering is ingetreden, en nu zal 't naar te vreezen is vol ..speed" naar beneden blijven gaan. De opbrengst over October 1921 was 36 miljoen 300 duizend gulden; tegen 37 Va miljoen in October 1920; dus een vermindering van 7 ton. Tot die vermindering hebben bijgedra gen de accijnzen op- zout en geslacht, die 'respectievelijk met 30 duizend- en 350 duizend gulden teruggingen; de ze gelrechten, registratierechten, successie rechten en invoerrechten die resp. ruim een, ruim een en een kwart, nog eens een en een kwart; en zes en een halve ton minder opbrachten; voorts het sta- tistiekrecht, dat oen half miljoen, en de Staatsloterij, die een halve ton terugging. Ook de mijnen en do vermogensbelasting gingen elk ongeveer een kwart ton naar beneden. Hadden de overige belastingen het niet goed gemaakt door een hoogtere op brengst, na mei ijle grondbelasting ruim een half miljoen; personeel een halve ton; inkomstenbelasting zelfs flrie miljoen, en dividend- en tantièmebelasting ruim een en een kwart miljoen, dan zou het na- deelig verschil nog heel wat groot-er zijh geweest. De opbrengst der v-e-rloopen tien maan den is nog slechts 3 miljoen hooger dan die van het gelijknamige tijdperk in het vorige jaar: 363 miljoen tegen 360 mil joen De opcenten ten bato van hét leening- fonds beliepen 10 miljoenen de O.-W.- belasting 21/2 miljoen. Dus ook dat wordt steeds minder. Naar het Engelsch van MARGARETHA DELAND. 35.) 0— Louise sprak niet. Zij trok hare lip j een weinig op, maar dat was gedeeltelijk omdat zij haar eigen vroeger gedrag ver- achtelijk vond. „Het spijt me, het be droeft mij zoo!" begon ze. Maar hij hoorde haar nauwelijk, althans hij vatte de be- teekenis van hare woorden niet. Hij begon zijne zaak weder te bepleiten. ,,Wij zullen zoo gelukkig zijn, als ge maar van mij wilt houden. Bedenk eens welk een -geheel ander leven het voor u -zal zijn; «ij zult alles hebben wat ge maar kunt verlangen, Louise." i Hij wendde al zijne overredingskracht aan- zij kon zijn woordenvloed niet stui- J ten,' en toen hij eindelijk ophield, was hij bijna overtuigd dat zij hem beminde. 'Maar zij schudde het hoofd. „Ik kan niet zeggen, ho-e het mij bedroeft, maar ik kan u niet liefhebben." Hij zweeg, alsof hij beproefde haar te begrijpen. „Wilt ge niet trachten het te vergeten? Wilt. ge mij niet vergeven en mij weer voede vrienden met u laten zijn?" zei- de zij. „Gij meent het dan werkelijk? Ge wilt mij dan werkelijk ongelukkig maken? Het vergelen? De Hemel gave dat ik het kon!" Louise zeide niets. Daar scheen niets op te zeggen te zijn. „Ge hebt mij in den w-aan gebracht dat ge wel van mij hieldt," gingi hij voort, „en daar heb ik op gebouwd; al mijn ge luk heb ik er voor op 'tspel gezet; als ge mij niet liefhebt, ben ik een bedorven man Kunt gij 'tniet beproeven? Ik zal u zoo gelukkig maken, als ge mij maar gelukkig wilt maken, Louise." „O, zeg niet meer zeg niet meier," Verzocht zij dringend; „het kan niet neen, het kan niet." Een ooigienblik te voren was Dicks- stem teeder geweest, maar nu was hij bars-ch. „Welnu," zeide hij. „gij hebt mij dan den heelen zomer voor den gek gehouden. Ge hebt mij in den waan gebracht dat gil veel van mij hieldt, eA ieder ander dacht bet ook." De blaam, die in dit gezegde lag, on derdrukte de gewetenswroeging, die Louise- anders gevoeld zou hebben. Zij wierp het hoofd in den nek en zag hem met een blik van verontwaardiging aan. „Vindt gij het mannelijk mij zulk een blaam aan te wrijven? Gij moest liever uzelven laken dat gij mijne liefde niet hebt kunnen winnen!" „Kan iemand dan zijn woorden kiezen, als gij hem den doodslag geeft? zeide hij: „O, Miss Louis-e, als ik wacht, kunt igij dan ni-et leeren van mij te houden? Of hebt gij een ander uw hart geschonken Is- dat de reden?" De conferentie te Washington. In de -gisteren g-eho-uden derde- ple- numzitling der Washington cionferieme diende Hughie-s het ontwerp -inzakte- de j bewapening te land in. Die- omderhan- j delingen over de vl-ootbewapenin-g heb- S iMUjimfWiginiW»— UI ■"üHHiiiMUUnirriTi-nriWiw minuill'l I „Dat heeft er niets mee te maken,' !riep Louise, driftig, „maar dat heb ik niet gedaan." „Dan," hernam Dick, met vuur, „hebt ge i mij lief zonder het zelve te weten, om- j dat gij nooit verliefd zijt geweest. Een I Ineisje, dat niet weet wat liefde is, -kan 'haar eigen hart niet begrijpen. O, zeg dat ge mij liefhebt." Louise, die dadelijk berouw had over haar opstuiven, was nu weder zacht. „Dat ka,n ik niet zeggen," sprak zij. „Ge moet mij vergeten, en mij vergeven, als gijl kunt. Het spijt mij oprecht dat ik u be droefd heb." Eenige ©ogenblikken heerschte er eien stilzwijgen, dat slechts werd afgebroken door een geeuw van Max e-n het knappen van het vuur. „Ik zeg u, dat ik u niet vergeten kan," hern-am de jonkman eindelijk. „Gij hebt mijn leven voor altijd bedorven! Denkt gij dat ik het meisje, dat dit gedaan -heeft, zoo gemakkelijk kan vergeten? Ik zal u altijd liefhebben, maar met mijn leven is het feitelijk gedaan. Bedenk dat, de eerste m-aal als ,gij u weer vermaakt Miss How-e!" En zonder een woord te zeg gen-s na dit bespottelijk theatrale slot, keer de hij zich om en verliet haar. Lonise haalde diep adem toen zij hemi de voordeur achter zich hoorde dichtslaan' en ging weder op het haardkleed zitten. Zij wia-s te toornig om te weenen, hoewel haar handen beefden van zenuwachtig heid. Maar onder al hare opgewondenheid ben een gunstig verloop. D-e .verwach tingen over het verloop der beraad slagingen o-ver het verre Oosten én de kwestie- vand-en Stillen Oceaan zijn 'mee-r dan verwezenlijkt, terwijl het ontwerp inzake de bewapening te land geen probleem bete eken t voor Amerika. Briahd heeft de behoefte van Frank rijk 'naar een groot leger uiteengezet. Balfour volgde he-m als spreker op en zeide-, dat Briand's duidelijke uit eenzetting door iedereen iter conferen tie' ten zeerste gewaardeerd zon wor den. Frankrijk, zoo zeide Balfour, scheen een rnoreel-e isolatie te- vree zen, die d-e vrijheid van Euro-pa en van Frankrijk in het bijzonder in ge vaar zon brengen. Frankrijk m-oet op zijn hoede blijven tegen d-e overheen sc'hinsspoiliüelc van zijn Oosterbuur. Balfour wees er op, dat Engeland en de Vere-enigde Stal-eh over den -toe stand beraadslaagd hadden en hem! van vele moeilijkheden voor Frank rijk hadden bevrijd. Spr. moest he- laas co-nstateenen, dat Briand's rede niet dadelijk ho-opvo-l was voor de jj oplossing der 1 andhewapening, maar 1 de z-aak die Frankrijk thans bewoog,, was de zaak waarvoor Engeland streed en waarin 'tnog geloofde. I Sclhamzer (Italië) verklaarde, dat of- i schoon Italië 200.000 man juist ge- no-e-g achtte voor hel. Italiaansche 'le ger, en no-g -een verdere legerfoeper- king werd beraamd, maar men moest t rekening hondien met den nieuwen toe stand, voortvloeiend uit den o-orlog. Rato verklaarde, dat Japan slechts zulk een leger wenschte als absoluut, noodzakelijk was voor zuiver defen sieve cloei-einden, Na deze redevoeringen wérd de kwestie der bewapening te land m'et algemeene stemmen naar een commis sie verwezen, gekozen uit.de heele conferentie der vijf mogendheden. I De conferentie werd daarna ver- daagd. Hugo Stinnes naar Engeland. 5 Hugo Stinnes is Zat-eirdag te Londen I aangekomen om, toet Lloyd G-eoïg-e "te -onderhandelen. Ook zal hij er onderhan- delingen vo-eren met vertegenwoordigers van handel en nijverheid, jj Stinnes moet niet op eigen initiatief naar Londen vertrokken zijn, maar ing-e- j vo-lge den wensch van Engelsche p-ersoon- lijkhcden. Waar het precies over gaan zal, twist Stinnes zeil: nog niet, toen hij vter- j trok. Waarschijnlijk zullen de besprekin gen in .hoofdzaak gaan over de credi-et- actie en daarmede samenhangende eco nomische vraag,stukken; In Duitsche po litieke kringen beweert mén met beslist heid, dat ook de Russisch-Duitsche eco nomische betrekkingen tor sprake ge bracht zullen worden. Stinnes zal onge veer een week in Londen b'ijven. f Stinnes beeft eerst besloten de iteis te I aanvaarden, nadat hij den leden va'n het kabinet had do-en weten, dat hij zich ter j er alleen dan succes van voorstelde, wan- i neer zijn voorstellen en adviezen niet met de zelfde minachting zouden worden behandeld als indertijd op de conferentie te Spa. Het daarop door Stinnes ontvan- gen antwoord moet in een toon zijn ge- j 'houden, die de ho-op rechtvaardigt, dat ditmaal de goede .jvü bestaat om tot j school d-e angel van zelfbeschuldiging en t wroeging. Met die zonderlinge sympathie, welke een hond soms betoont, k-eerde Max zich eensklaps om en likte haar in 't .gezicht; en toen -zag hij haar met zijn zachte bruine ooigen vol liefde aan. j „O, lieve Max," riep Louise, hare armen f om hem heen slaande, terwijl zij hare wang op .zijn glanzigen kop li-et rusten, 1 „wat ben je een troost voor ,mij! Wat 1 zijn honden toch veel aardig-er dan men- -sch-en!" Dr. Howe, die van 'Forsythe's onbeta melijk bezoek op d-e pastorie niets wist, was met Denner naar huis gegaan. „Na een van Miss Deborah's diners, is een wandeling wel -noodig," zeide hij. „Wat een huishoudster is die vrouw!" „Ja," zei Denner, naast hem voortloo- pende „dat is zij wel! Dat h-eb ik look al dikwijls opgemerkt." En toen de predikant hem aan zü"' wit bek tusschen de Italiaans-che populie ren verlaten had, ging Denner naar zijn boekerij. Na rondgestrompeld te hebben om zijne lamp aan te steken, en nadat bij zijn vuur opgestookt had, om ten min- pt-e een schijn van huiselijke gezelligheid te hebben, ging hij zitten en peinsde ver der over Miss Deborah's huiselijke be kwaamheden. Het was een onbehagelijke kamer, met overeenstemming te komlen. Naar verluidt, moet Stinnes met zijn reis veel verder strekkende plannen hebben dan alleen de credielactie. Hij zou n.l. voornemens zijn, besprekingen te voeren met de leden der Engelsche regeering en va.n de finan- ciëele wereld over de economische we reldpolitiek, welker resultaat men met spanning tegemoet ziet. Het proces Landru. Zooals reeds is gemeld, legde Landru de vorig© week de sensationeele verkla ring af, «dat bij het adres Van ©en van zijn spoorloos verdwenen „verloofden" zou geven. inderdaad gal' hij den volgenden dag hot adres o-p van -een hotel, waar de vet'dwenene ©enigen tijd, nadat volgens het dossier de moord op- haar bedreven zou zijn, gelogeerd was. Terwijl het onverkwikkelijk;: proces voortgang bad, is een naarstig onder zoek bet gteh-eele onderzoek kost den Franse-hén belastingbetalers reeds meer dan een millio-en ingesteld. Gebleken is, dat de onthulling van Landru een blague geweest is. Die aangewezen per soon had niets mtet de „verloofde" van dén Blauwbaard uitstaande. De onlusten in Britsch-lndlë. Het laatste officieel© nieuws uit Bom bay meldt, dat er geen verdere troebelen of vijandige demonstraties hebben plaats gehad. De telegrammen makein er melding van, dat de prins van Wales, overal waar hij komt, enthousiast wordt ontvangen. Lancli heeft thans zich in een wit kleed glebuld en bekend gemaakt, dat hij in een geheele week niet zal ©te-n of drinken*- om boete te doen voor de misdrijven der Indiërs, die, in plaats, van jijdelijk1 'verzet, gewelddadig verzet hadden ge pleegd. Een nader bericht meldt nog, dat in het geheel het aantal gewonde personen te Bombay 150 bedraagt. Zes daarvan zijn reeds aan hun wonden overleden, terwijl nog elf lijken zijn gevonden. Meer dan ■200 arrestaties zijn uitgevoerd. Een nota zegt, dat dit niet moet verwonderen, daar de bevolking van Bombay meer dan een miillioen zielen bedraagt e-n dicht op el kander woont. De verkiezingen in België. Hoe de uitstag der Zondag in België plaats gehad h-eb,bende verkiezingen pre cies is, valt nog niet te zeggen. (Men Zie hiervoor ond-er Telegrammen.) Groote verandering zal er echter op politiek ge bied niet het gevolg van zijn, daar de winsten en verliezen niet zoo reusachtig zijn. De Katholieken zijn, naar hun pers te oord-eelen, tevreden. Er was bij ban groote verdeeld lie id vanwege de Vlaam- sche kwestie, maar desondanks zijn ze eer versterkt dan verzwakt uit den strijd ge komen. Een groote lastercampagne is spe- ïciaal tegen den nieuwen Antwterpschen burgemeester v. Cauwela-crt gevoerd, maar de lijst der Vlaams-chgezinde Katholieken heeft het daar schitterend gewonnen van de groep-Segers. In de Vlaiamscbe districten vooral z-ijn de katholieken schitterend vooruitgegaan ten koste van de soialisten, liberalen en frontpartij. De Katholieke Vlaamsche ka- mergroep zal aanzienlijk versterkt uit den strijd komen. De frontpartij is, voorzoover men het vaeeuimKBeo-iixieniaiiienriifHivirieneiiiuiirf-eweiimeiMJWMWi*»»»*»^ lage zoldering en weinige en smalle ven sters. De ingang van het bui-s was lager dan de straat'; dus heerschte er die kille vochtige atmosfeer, aan laag gelegen hui zen eigen. Denne-r schoof zoo dic.ht bij het smeulend vuur, dat zijn voeten binnen het haardij-z-er waren. Hij ,z,at voorovergebogen, met de elle bogen op zijn knieën -en zijn kin op zijn handen rustende, en keek naar den rook, die kronkelend in den wijden schoorsteen opsteeg. Het was daar zeer eenzaam. Wil lie Denner was, natuurlijk, reeds lang naar bed gegaan, en de zaakwaarnemer had niemand om mede te spreken, of hij had voor de gezelligheid naar de keuken moe ten gaan, waar Mary haar eenig verdicht werk, „De Sterfbedden van Vrome man nen", las. Menigmaal had hij zoo zitten peinzen over zijn eenzaam leven en het met andere gezinnen te Ashurst verge leken. Hij zag zijn koude, naakte kamer rond -en dacht aan de zitkamer van de dames Woodhouse. Wat was het daar aan genaam, zoo vroolijk, zoo vol aardig ver zonnen geriefelijkhedenterwijl zijn boe kerij Mary was een strenge huishoud ster geweest. Eén voor ééu waren al de kamersieraden, die de overledene vrouw, des huizes had aangebracht, verdwenen. „Zij kon zulke stofnesten niet om zich been hebben," had Mary gezegd, en haar woord was wet. (Wordt vervolgd.;

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1921 | | pagina 1