1 HOOFDSTUK X.
!\o 45
Dinsdag Hit November iiïHk
3©e Jaargang
Buitenland.
FEUILLETON.
Mn Ward en zijne Vrouw.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRA AT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. D.HUIJ L. BURG.
Drukkers
Oosterbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden £r. p. post f3.
Losse nummersfO.Ofl
Pr ij s der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
HET ONTWERP PROGRAM VAN ACTIE.
III.
Het Concept komt nu aan 'tBinnen-
landsch Bestuur, en vraagt daar wettelijke
voorziening tot i
a. Bevordering Zondagsrust.
b. Afschaffing Vaecinedwang.
c. Schrapping Stemdwang.
d. Uilbreiding benoemingsrecht.
Óver elk dezer vier een kleinigheid,
j'
Wat de Zondagsrust aangaat; dit is
altijd nog een punt., op onze Programs
van Actie geweest, 'tis niet te verwon-
deren, dat het er weer op moet. Er is
•in zake Zondagsrust in fabrieken en werk
plaatsen in Rijks- ein gemeentegebouwien'
in openbare en particuliere dienstbeteefc
kingen al heel wat verbeterd, sedert Iluy-
.gens de bekende klacht over den Zon
dag als Zoondag, Zoendag, Zond'dag punt-
Hiclilte; sedert Cremer zijn waarschuwing
in romanvorm deed uitgaan; sedert in
/sociale wetsontwerpen Ruijs, Kuyper,
Tahna de Zondaggsarbeid werd aange
tast, en sociologen als Ulfers en Slote-
maker de Bruine, Socius en Diepenhorst
hunne vaardige pen in dienst stelden van
de actie voor Zondagsrust.
Tochis er van Zondagsrust, althans
in onze steden, weinig te bemerken. Op
het platteland houdt gelukkig de
Oude zede nog stand, dat zooveel moge
lijk alle openbare en particuliere arbeid
op den Dag des Heeren stilstaat. Maar
in de steden hebben slêur en slappe con
trole, die schier spot met de Zondagswet
vrucht van oud-liberale wijsheid!
de Zondagsrust in haar tegendeel ver
keerd.
Zondagsrust is, waar zij is, geen vrucht
van gehoorzaamheid aan Gods bestel,
maar van een toegeven aan m-enschelijklq'
willekeur. De mensch wil een dag heb-
Iben van de zeven voor zich, en hij koos
hiervoor uit den Dag des Heeren. Dief
stal dus. Een overtreding van het vierde
gebod van Gods Heilige Wet. Maar
wie in één gebod struikelt,is schuldig
in alle. Zoo is, als in Huygens' dagen,
de Zondag die Zoondag is en Zoendag
behoort te worden tot Zond'dag ge
maakt; tot Zondedag, waarin men zich elk
genot, elke vrijheid kan permitteerien. Eien
dag van pret en uitgaan en uitspatten*
op vceeselijkc wijze.
Sedert ons program van beginselen
werd vastgesteld, in 1878, is de toestand
te dezen opzichte heel wat slechter gewor
den. En toch was toen reeds zoo volkomen
van pas het bekende, nog altijd onver
anderd geldende artikel 5 van dat
program
Zij (de antirevolutionaire partijbelijdt
dat de Overheid regeert bij de gratie
Gods en, hieraan hare regeeringsmacht
ontleenende, het recht heeftter vrij
lating van den dag des Heeren, en alzoo
mede in 's volks belang, zelve zooveel
doenlijk in al haar vertakkingen op dien
dag behoort te rusten, de Zondagswet
in gelijke richting behoort te herzien, en
zoo bijzonderlijk in haar arbeidswetge
ving als in haar concessiën geheelen of
gedeeltelijken stilstand van zaken voor
dien dag heeft te bedingen.
Deze herziening van de Zondagswet
blijft nog altijd noodzakelijk; maar nu
moet een wet aan het volksleven aan
passen; en nu maakt de gezonken zede
met betrekking tot den Zondag het stellen
van een wettelijken regel niet gemakke
lijk. Toch heeft 't kabinet het beproefd. Het
ontwerp-Zondagswet is reeds lang in staat
van wijzen; doch allerlei omstandigheden
'buiten zijn wil hebben de behandeling ver
traagd. En nu zal 't voor de Verkiezings
campagne wel niet meer in behandeling
komen.
De begrootingen nog en enkele kleinere
Ontwerpen, wat interpellaties en moties,
met 't oog op de stembus bij de luch'
van verkiezingsvleesch! en men zal
de Kamerleden weldra hunne koffers ziien
pakten om den boer op te gaan.
Toch blijven wij alsnog op de behand*-
,ling van dit Zondagsrustontwerp hopen.
Om meer dan ééne reden, onder andere
ideze dat er in is neergelegd, de goede,
gedachte om aan de gemeenten ©en gr-oo-
fcere regelingsvrijheid te geven. Dit biedt
kans, dat in meer dan ééne plattelandsge
meente, waar de goede zede nog leeft,
tie zin voor Zondagsrust zal worden be
stendigd en de Zondag zooveel mogeliik
als Rustdag zal blijven geëerd.
Toch verwachte men van de Overheid
f in deze quaestie niet veel. Van l«t oer.
soonlijke en huiselijke leven heeft zij af te
blijven; zij heeft slechts met bet publieke
terrein te maken. Dat zij zich daar dan
l ook doe gelden. Niet op zijn liberaalsch,
dat van ouds maar heeft toegegeven en
i gesleurd, maar op zijn programs, dat wil
zéggen, volgens de antirevolutionaire be-
j ginselen.
Nu is dit met 't onderhavige ontwerp
beelemaal niet 't geval; en toch wat een
j felle bestrijding ondervond bet reeds. Dat
i is de oude vijandschap tegen wat doet
j terugdenken aan den invloed der Kerk.
j Maar als men dan niet naar de Kerk
meer luistert, luistere men dan naar de
Hygiëne En gelukkig zijn er nog velen die
flit, doendie den Zondag eeren in 't belang
van hun lichamelijk en geestelijk wcl-
zijn. Reeds een halve eeuw geleden heeft
oen Duitsch geleerde, dr. Schauenburg te
Mörz, in zijn studiën over Gezondheid
ten Zondagsrust het groote belang van dit
laatste aangetoond en zoo aan alle over
heden een wapen in de hand gegeven om
zich als bevorderaar van de Zondagsrust
te handhaven tegenover allen, die zich
kanten tegen haar vrijheidbep-erkend-é
E maatregelen. i
f Doch wat praat men aan die zijde van
vrijheidbeperking! Het aantal beperkingen
onzer vrijheid is immers toch al groot,
f Er zijn eischien van veiligheid, orde, ver
keer, die onzen persoonlijken willekeur
den teugel aanleggen, juist opdat er op
■'t publiek terrein vrijheid wezen zou.
5 Maar wat zijn er in inaam dier vrijheid pi
niet vele gruwelen gepleegd! In Frankrijk
in de achttiende, thans in Rusland in de
.twintigste eeuw. Boe dat zoo kon?
j Omdat men vergat, dat er ook voor het
pubieke levensterrein een eisch is, aan
teen hoogere macht ontleend.
Neen, 'tis zoo juist gelijk De Stan
daard dezer dagen schreef:
Ware vrijheid, die berust op eerbiedi-
1 ging van elkanders vrijheid, komt er eerst
dan, als de geestelijke grond voor dien
feerbied in de ziel aanwezig is, en die giees-
lelijke grond is de eerbied voor een hoo
gere dan me-nschélijke wet, de eerbied
voor de ordinantiën Gods.
En daarom blijft, gelijk in 1878, nu
nog, in 1922, onveranderd dezelfde eisch
onzerzijds weerklinken:
Alles wat het recht eerbiedigen van
den Zondag schaden of belemmeren kan>
moét van het publieke terrein zooveel
mogelijk worden geweerd; en de Overheid
heeft hierbij voor te gaan. Alle Zondagsax-
beid door Regeeringsamhtenaren moet af
geschaft of zooveel mogelijk ingeperkt
worden. De wijding van den Zondag man
niet worden gestoord.
Daarom vraagt ons program van actie
algemeene regeling van de winkelsluiting.
En dat niet als sociale maatregel, maar
als maatregel van het recht, van het
recht van den Rustdag en van de Zon
dagsrust.
Wanneer de overheid de winkelsluiting
bevordert als sociale maatregel, vooral
Jot gelijkmaking der concurrentievoor
waarden, opdat de kleine (alleenwerkende)
twinkelier niet kan blijven verkoopen, ter-
iwijl de groote winkelier wegens opgelegde
rust voor zijn personeel verplicht is te
'Sluiten, dan is dit prijzenswaardig, plicht
matig en goed. Maar de winkelsluiting
moet een hooger belang dienen, leen ze
delijk belang; dil voorop.
De Rijksmiddelen.
De vermeerdering is tot staan gekomen,
niet alleen, inlaat" de periode der vermin
dering is ingetreden, en nu zal 't naar
te vreezen is vol ..speed" naar beneden
blijven gaan. De opbrengst over October
1921 was 36 miljoen 300 duizend gulden;
tegen 37 Va miljoen in October 1920; dus
een vermindering van 7 ton.
Tot die vermindering hebben bijgedra
gen de accijnzen op- zout en geslacht,
die 'respectievelijk met 30 duizend- en
350 duizend gulden teruggingen; de ze
gelrechten, registratierechten, successie
rechten en invoerrechten die resp. ruim
een, ruim een en een kwart, nog eens
een en een kwart; en zes en een halve
ton minder opbrachten; voorts het sta-
tistiekrecht, dat oen half miljoen, en de
Staatsloterij, die een halve ton terugging.
Ook de mijnen en do vermogensbelasting
gingen elk ongeveer een kwart ton naar
beneden.
Hadden de overige belastingen het niet
goed gemaakt door een hoogtere op
brengst, na mei ijle grondbelasting ruim een
half miljoen; personeel een halve ton;
inkomstenbelasting zelfs flrie miljoen, en
dividend- en tantièmebelasting ruim een
en een kwart miljoen, dan zou het na-
deelig verschil nog heel wat groot-er zijh
geweest.
De opbrengst der v-e-rloopen tien maan
den is nog slechts 3 miljoen hooger dan
die van het gelijknamige tijdperk in het
vorige jaar: 363 miljoen tegen 360 mil
joen
De opcenten ten bato van hét leening-
fonds beliepen 10 miljoenen de O.-W.-
belasting 21/2 miljoen. Dus ook dat wordt
steeds minder.
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
35.) 0—
Louise sprak niet. Zij trok hare lip j
een weinig op, maar dat was gedeeltelijk
omdat zij haar eigen vroeger gedrag ver-
achtelijk vond. „Het spijt me, het be
droeft mij zoo!" begon ze. Maar hij hoorde
haar nauwelijk, althans hij vatte de be-
teekenis van hare woorden niet.
Hij begon zijne zaak weder te bepleiten.
,,Wij zullen zoo gelukkig zijn, als ge maar
van mij wilt houden. Bedenk eens welk
een -geheel ander leven het voor u -zal zijn;
«ij zult alles hebben wat ge maar kunt
verlangen, Louise." i
Hij wendde al zijne overredingskracht
aan- zij kon zijn woordenvloed niet stui- J
ten,' en toen hij eindelijk ophield, was
hij bijna overtuigd dat zij hem beminde.
'Maar zij schudde het hoofd. „Ik kan
niet zeggen, ho-e het mij bedroeft, maar
ik kan u niet liefhebben."
Hij zweeg, alsof hij beproefde haar te
begrijpen.
„Wilt ge niet trachten het te vergeten?
Wilt. ge mij niet vergeven en mij weer
voede vrienden met u laten zijn?" zei-
de zij.
„Gij meent het dan werkelijk? Ge wilt
mij dan werkelijk ongelukkig maken? Het
vergelen? De Hemel gave dat ik het kon!"
Louise zeide niets. Daar scheen niets
op te zeggen te zijn.
„Ge hebt mij in den w-aan gebracht dat
ge wel van mij hieldt," gingi hij voort, „en
daar heb ik op gebouwd; al mijn ge
luk heb ik er voor op 'tspel gezet; als
ge mij niet liefhebt, ben ik een bedorven
man Kunt gij 'tniet beproeven? Ik zal
u zoo gelukkig maken, als ge mij maar
gelukkig wilt maken, Louise."
„O, zeg niet meer zeg niet meier,"
Verzocht zij dringend; „het kan niet
neen, het kan niet."
Een ooigienblik te voren was Dicks- stem
teeder geweest, maar nu was hij bars-ch.
„Welnu," zeide hij. „gij hebt mij dan
den heelen zomer voor den gek gehouden.
Ge hebt mij in den waan gebracht dat gil
veel van mij hieldt, eA ieder ander dacht
bet ook."
De blaam, die in dit gezegde lag, on
derdrukte de gewetenswroeging, die Louise-
anders gevoeld zou hebben. Zij wierp het
hoofd in den nek en zag hem met een
blik van verontwaardiging aan. „Vindt gij
het mannelijk mij zulk een blaam aan te
wrijven? Gij moest liever uzelven laken
dat gij mijne liefde niet hebt kunnen
winnen!"
„Kan iemand dan zijn woorden kiezen,
als gij hem den doodslag geeft? zeide
hij: „O, Miss Louis-e, als ik wacht, kunt
igij dan ni-et leeren van mij te houden?
Of hebt gij een ander uw hart geschonken
Is- dat de reden?"
De conferentie te Washington.
In de -gisteren g-eho-uden derde- ple-
numzitling der Washington cionferieme
diende Hughie-s het ontwerp -inzakte- de
j bewapening te land in. Die- omderhan-
j delingen over de vl-ootbewapenin-g heb-
S iMUjimfWiginiW»— UI ■"üHHiiiMUUnirriTi-nriWiw minuill'l
I „Dat heeft er niets mee te maken,'
!riep Louise, driftig, „maar dat heb ik
niet gedaan."
„Dan," hernam Dick, met vuur, „hebt ge
i mij lief zonder het zelve te weten, om-
j dat gij nooit verliefd zijt geweest. Een
I Ineisje, dat niet weet wat liefde is, -kan
'haar eigen hart niet begrijpen. O, zeg dat
ge mij liefhebt."
Louise, die dadelijk berouw had over
haar opstuiven, was nu weder zacht. „Dat
ka,n ik niet zeggen," sprak zij. „Ge moet
mij vergeten, en mij vergeven, als gijl
kunt. Het spijt mij oprecht dat ik u be
droefd heb."
Eenige ©ogenblikken heerschte er eien
stilzwijgen, dat slechts werd afgebroken
door een geeuw van Max e-n het knappen
van het vuur.
„Ik zeg u, dat ik u niet vergeten kan,"
hern-am de jonkman eindelijk. „Gij hebt
mijn leven voor altijd bedorven! Denkt
gij dat ik het meisje, dat dit gedaan
-heeft, zoo gemakkelijk kan vergeten? Ik
zal u altijd liefhebben, maar met mijn
leven is het feitelijk gedaan. Bedenk dat,
de eerste m-aal als ,gij u weer vermaakt
Miss How-e!" En zonder een woord te zeg
gen-s na dit bespottelijk theatrale slot, keer
de hij zich om en verliet haar.
Lonise haalde diep adem toen zij hemi
de voordeur achter zich hoorde dichtslaan'
en ging weder op het haardkleed zitten.
Zij wia-s te toornig om te weenen, hoewel
haar handen beefden van zenuwachtig
heid. Maar onder al hare opgewondenheid
ben een gunstig verloop. D-e .verwach
tingen over het verloop der beraad
slagingen o-ver het verre Oosten én
de kwestie- vand-en Stillen Oceaan
zijn 'mee-r dan verwezenlijkt, terwijl
het ontwerp inzake de bewapening te
land geen probleem bete eken t voor
Amerika.
Briahd heeft de behoefte van Frank
rijk 'naar een groot leger uiteengezet.
Balfour volgde he-m als spreker op
en zeide-, dat Briand's duidelijke uit
eenzetting door iedereen iter conferen
tie' ten zeerste gewaardeerd zon wor
den. Frankrijk, zoo zeide Balfour,
scheen een rnoreel-e isolatie te- vree
zen, die d-e vrijheid van Euro-pa en
van Frankrijk in het bijzonder in ge
vaar zon brengen. Frankrijk m-oet op
zijn hoede blijven tegen d-e overheen
sc'hinsspoiliüelc van zijn Oosterbuur.
Balfour wees er op, dat Engeland
en de Vere-enigde Stal-eh over den -toe
stand beraadslaagd hadden en hem!
van vele moeilijkheden voor Frank
rijk hadden bevrijd. Spr. moest he-
laas co-nstateenen, dat Briand's rede
niet dadelijk ho-opvo-l was voor de
jj oplossing der 1 andhewapening, maar
1 de z-aak die Frankrijk thans bewoog,,
was de zaak waarvoor Engeland streed
en waarin 'tnog geloofde.
I Sclhamzer (Italië) verklaarde, dat of-
i schoon Italië 200.000 man juist ge-
no-e-g achtte voor hel. Italiaansche 'le
ger, en no-g -een verdere legerfoeper-
king werd beraamd, maar men moest
t rekening hondien met den nieuwen toe
stand, voortvloeiend uit den o-orlog.
Rato verklaarde, dat Japan slechts
zulk een leger wenschte als absoluut,
noodzakelijk was voor zuiver defen
sieve cloei-einden,
Na deze redevoeringen wérd de
kwestie der bewapening te land m'et
algemeene stemmen naar een commis
sie verwezen, gekozen uit.de heele
conferentie der vijf mogendheden.
I De conferentie werd daarna ver-
daagd.
Hugo Stinnes naar Engeland.
5 Hugo Stinnes is Zat-eirdag te Londen
I aangekomen om, toet Lloyd G-eoïg-e "te
-onderhandelen. Ook zal hij er onderhan-
delingen vo-eren met vertegenwoordigers
van handel en nijverheid,
jj Stinnes moet niet op eigen initiatief
naar Londen vertrokken zijn, maar ing-e-
j vo-lge den wensch van Engelsche p-ersoon-
lijkhcden. Waar het precies over gaan zal,
twist Stinnes zeil: nog niet, toen hij vter-
j trok. Waarschijnlijk zullen de besprekin
gen in .hoofdzaak gaan over de credi-et-
actie en daarmede samenhangende eco
nomische vraag,stukken; In Duitsche po
litieke kringen beweert mén met beslist
heid, dat ook de Russisch-Duitsche eco
nomische betrekkingen tor sprake ge
bracht zullen worden. Stinnes zal onge
veer een week in Londen b'ijven.
f Stinnes beeft eerst besloten de iteis te
I aanvaarden, nadat hij den leden va'n het
kabinet had do-en weten, dat hij zich ter
j er alleen dan succes van voorstelde, wan-
i neer zijn voorstellen en adviezen niet
met de zelfde minachting zouden worden
behandeld als indertijd op de conferentie
te Spa. Het daarop door Stinnes ontvan-
gen antwoord moet in een toon zijn ge-
j 'houden, die de ho-op rechtvaardigt, dat
ditmaal de goede .jvü bestaat om tot
j school d-e angel van zelfbeschuldiging en
t wroeging.
Met die zonderlinge sympathie, welke
een hond soms betoont, k-eerde Max zich
eensklaps om en likte haar in 't .gezicht;
en toen -zag hij haar met zijn zachte bruine
ooigen vol liefde aan.
j „O, lieve Max," riep Louise, hare armen
f om hem heen slaande, terwijl zij hare
wang op .zijn glanzigen kop li-et rusten,
1 „wat ben je een troost voor ,mij! Wat
1 zijn honden toch veel aardig-er dan men-
-sch-en!"
Dr. Howe, die van 'Forsythe's onbeta
melijk bezoek op d-e pastorie niets wist,
was met Denner naar huis gegaan. „Na
een van Miss Deborah's diners, is een
wandeling wel -noodig," zeide hij. „Wat
een huishoudster is die vrouw!"
„Ja," zei Denner, naast hem voortloo-
pende „dat is zij wel! Dat h-eb ik
look al dikwijls opgemerkt."
En toen de predikant hem aan zü"'
wit bek tusschen de Italiaans-che populie
ren verlaten had, ging Denner naar zijn
boekerij. Na rondgestrompeld te hebben
om zijne lamp aan te steken, en nadat
bij zijn vuur opgestookt had, om ten min-
pt-e een schijn van huiselijke gezelligheid
te hebben, ging hij zitten en peinsde ver
der over Miss Deborah's huiselijke be
kwaamheden.
Het was een onbehagelijke kamer, met
overeenstemming te komlen. Naar verluidt,
moet Stinnes met zijn reis veel verder
strekkende plannen hebben dan alleen de
credielactie. Hij zou n.l. voornemens zijn,
besprekingen te voeren met de leden
der Engelsche regeering en va.n de finan-
ciëele wereld over de economische we
reldpolitiek, welker resultaat men met
spanning tegemoet ziet.
Het proces Landru.
Zooals reeds is gemeld, legde Landru
de vorig© week de sensationeele verkla
ring af, «dat bij het adres Van ©en van
zijn spoorloos verdwenen „verloofden"
zou geven.
inderdaad gal' hij den volgenden dag
hot adres o-p van -een hotel, waar de
vet'dwenene ©enigen tijd, nadat volgens
het dossier de moord op- haar bedreven
zou zijn, gelogeerd was.
Terwijl het onverkwikkelijk;: proces
voortgang bad, is een naarstig onder
zoek bet gteh-eele onderzoek kost den
Franse-hén belastingbetalers reeds meer
dan een millio-en ingesteld. Gebleken
is, dat de onthulling van Landru een
blague geweest is. Die aangewezen per
soon had niets mtet de „verloofde" van
dén Blauwbaard uitstaande.
De onlusten in Britsch-lndlë.
Het laatste officieel© nieuws uit Bom
bay meldt, dat er geen verdere troebelen
of vijandige demonstraties hebben plaats
gehad. De telegrammen makein er melding
van, dat de prins van Wales, overal waar
hij komt, enthousiast wordt ontvangen.
Lancli heeft thans zich in een wit kleed
glebuld en bekend gemaakt, dat hij in een
geheele week niet zal ©te-n of drinken*-
om boete te doen voor de misdrijven
der Indiërs, die, in plaats, van jijdelijk1
'verzet, gewelddadig verzet hadden ge
pleegd.
Een nader bericht meldt nog, dat in
het geheel het aantal gewonde personen
te Bombay 150 bedraagt. Zes daarvan zijn
reeds aan hun wonden overleden, terwijl
nog elf lijken zijn gevonden. Meer dan
■200 arrestaties zijn uitgevoerd. Een nota
zegt, dat dit niet moet verwonderen, daar
de bevolking van Bombay meer dan een
miillioen zielen bedraagt e-n dicht op el
kander woont.
De verkiezingen in België.
Hoe de uitstag der Zondag in België
plaats gehad h-eb,bende verkiezingen pre
cies is, valt nog niet te zeggen. (Men
Zie hiervoor ond-er Telegrammen.) Groote
verandering zal er echter op politiek ge
bied niet het gevolg van zijn, daar de
winsten en verliezen niet zoo reusachtig
zijn. De Katholieken zijn, naar hun pers
te oord-eelen, tevreden. Er was bij ban
groote verdeeld lie id vanwege de Vlaam-
sche kwestie, maar desondanks zijn ze eer
versterkt dan verzwakt uit den strijd ge
komen. Een groote lastercampagne is spe-
ïciaal tegen den nieuwen Antwterpschen
burgemeester v. Cauwela-crt gevoerd, maar
de lijst der Vlaams-chgezinde Katholieken
heeft het daar schitterend gewonnen van
de groep-Segers.
In de Vlaiamscbe districten vooral z-ijn
de katholieken schitterend vooruitgegaan
ten koste van de soialisten, liberalen en
frontpartij. De Katholieke Vlaamsche ka-
mergroep zal aanzienlijk versterkt uit den
strijd komen.
De frontpartij is, voorzoover men het
vaeeuimKBeo-iixieniaiiienriifHivirieneiiiuiirf-eweiimeiMJWMWi*»»»*»^
lage zoldering en weinige en smalle ven
sters. De ingang van het bui-s was lager
dan de straat'; dus heerschte er die kille
vochtige atmosfeer, aan laag gelegen hui
zen eigen. Denne-r schoof zoo dic.ht bij
het smeulend vuur, dat zijn voeten binnen
het haardij-z-er waren.
Hij ,z,at voorovergebogen, met de elle
bogen op zijn knieën -en zijn kin op zijn
handen rustende, en keek naar den rook,
die kronkelend in den wijden schoorsteen
opsteeg. Het was daar zeer eenzaam. Wil
lie Denner was, natuurlijk, reeds lang naar
bed gegaan, en de zaakwaarnemer had
niemand om mede te spreken, of hij had
voor de gezelligheid naar de keuken moe
ten gaan, waar Mary haar eenig verdicht
werk, „De Sterfbedden van Vrome man
nen", las. Menigmaal had hij zoo zitten
peinzen over zijn eenzaam leven en het
met andere gezinnen te Ashurst verge
leken. Hij zag zijn koude, naakte kamer
rond -en dacht aan de zitkamer van de
dames Woodhouse. Wat was het daar aan
genaam, zoo vroolijk, zoo vol aardig ver
zonnen geriefelijkhedenterwijl zijn boe
kerij Mary was een strenge huishoud
ster geweest. Eén voor ééu waren al de
kamersieraden, die de overledene vrouw,
des huizes had aangebracht, verdwenen.
„Zij kon zulke stofnesten niet om zich
been hebben," had Mary gezegd, en haar
woord was wet.
(Wordt vervolgd.;