No 39 Dinsdag 15 November 1931 36e Jaargang oeljes Buitenland. PER, W GRATIE p t pjespeen, >¥1/ 'flt renknecht mik knecht midsknecht, Tïfg! M gevraagd, Zeeuwsciie Stemmen. CCLII. Jolm Ward en zfjne Vrouw. 1 Nov. goud- mpagne- pinig 17; DO; zure 9; Besy rgeau 32 ondspeer Jose- rwtje 8; 20; mis- 141; uien 14sUi- Ict.alles rekool 4 ooi 10— 141/2-25 11; prei 15; ra- llsla 20— ct., alles ■v. 1921. ■r 8 10 Ï100 K.g. 83 dent bv. 1921. ette run- schapen, kalveren 3.55, lam- 1—f0.70, ■ro-or koei- atig, voor .90; 6250 aef onver - roningsch f27—f 28, lzaad f 27 lijnzaad. 18—f20; kanarie- sigenh. f 6 L0—f6.50 ers f3.80 Eeeuwsche '7—f7.50, ïlCHT. morgen door het Bilt. 775.4 te Sëijdis- 15 Nov. zuidelijke lolto mdt neerslag, thlt. NOY, Lange rg, is de intee- a f0.60 of in d f9.25. Ri 11 h e m. GOEDFU/IF.Ü j IERENS, Land rP* N WALLEN- scheweg, Mid- een tj DAM, Wolphaartsdijk. t-Souburg. Uitgave van de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO, gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: LANGE VORSTSTRA AT 70, (Telefoon No. 11). Bui-eau te Middelburg: FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG- Drukkers Oosterbaan Le Coïntre, Goes. Het is tegenwoordig een tijd, waarin mem, als de wil er is en de tijd niet omtbr'eekt, w!el lederen dag iets over de economische moeilijkheden, die we doormaken, kan schrijven. En dan natuurlijk bijna zonder uitzondering in een pessimistischer! toon, want scnier ovetral, waai' We heemzien,is het donker. En toch geloof ik, dat er velen zijn, die den droeven ernst van den huidigen toestand nog niet voldoende beseffen. Misschien wel, omdat, z'e ta- mtelijk geïsoleerd leven en maar heel weinig met de kringen van handel en industrie in aanraking kotm'en. Nu ja, ze lezen zoo nu en dan wel eens een berichtje in de krant over1 werkloos heid hier en crisis daar, maar©enig idee van de economische misère1 on- ztel' dagen hebben ze niet. Toich is het moodig, dat de toesitand in zijn waren aard ons bekend is. Allereerst, dient opgemerkt, dat de malaise niet alleen in Nederland heersclht. Er zijn wel van die kort zichtige menstihen, die dit beweren en die dan al heel spoedig' nog een stapje verder gaan en de gemakkelijke verklaring van dit euvel vinden in dein achturendag .en de hoogte loonen. Doch de werkloosheid is helaas een internationaal verschijnsel. Ik' wees er, naar ik meen, reeds vroeger op1, dat het getal werkloozten in bijna alle staten onrustbarend stijgt. En dat is ook zeer goed te begrijpen. De eco nomische balans kan onmogelijk in evenwicht komen, zoolang grootte en belangrijke landen als Rusland, Duitschiamd, Oostenrijk, .enz. van de wereldm'arkt, hetzij als koopier of ver- kooper, verdwenen zijn. We behoeven beusch geen economen te zijn, om dit te snappen. Zeker, Duitschiamd werkt hard en de Duitsche arbeider stelt zich met heel wat minder loon tevreden dab •zijn collega in de andere landen, maar op den duur moet het daar toch ook misloop-en. Een toestand, zooals men dien daar nu kent, 'kan niet lang bestaan. Zie maar naar de waarde van de Duitsche mark. Inderdaad, ons geheel© economisch stelsel wordt al meer topzwaar. Winst, veel winst, overwinst, woekerwinst was het streven en bedoelen van ill© ondernemingen, vennootschappen z'oo- wel als particulieren. Aan dien winst waanzin heeft vanzelf cle oorlog: en de1 oorlogstoestand wel bet mieesite bijgedragen. Maar zie nu de gevolgen. Om maar iets te noemenbij' Insu- lind-e Olie, Van Nierop, Kon.' Holl. Lloyd (toch wel klinkende namen) nog zeer'kort geleden een catastrophe. Wel voor het. eerst in de financieel© ge schiedenis van Nederland heeft men een der mteest. geziene directeuren van een onzer eerste en mieest soliede bankinstellingen hoorern verklaren, dat hij onder de bekoring van een der directeuren der Koninkl. Holl. Lloyd toestemming gaf tot handelin gen, die achteraf krankzinnig bleken en waarvoor hij zich nu schaamde. Vandaar natuurlijk, dat. het vertrou wen van het publiek in de financi eel e leiders ernstig: geschokt is. Wij., als Christenen, bedien dan ook den economischen toestand onzer da- feublletom: Naar het Engelsch van MARGARETHA DEL AND. 81.) -O- ,,'t Is jammer, dat ons weekavondje uit gesteld is,' hernam 'Miss Deborah; „dan hadden wij in de pastorie alles kunnen afspreken. Maar als ik Adèle Dale mor gen zie, zal ik het haar zeggen." „Dat zul je, hoop ik, wel laten," zeide Miss Ruth snel. ,,Wat!" riep Miss Deborah. „We zullen alsjeblieft de uitnoodigingei) schrijven," sprak Miss Ruth fier. „Malligheid!" hernam hare zuster. „Wij zullen, natuurlijk, aan de Forsythes schrij ven, maar aan de Howes en Adèle Dale? malligheid!" ,/t Is geen malligheid/ bracht Miss Ruth daartegen in; ,,'t is zooals 't be hoort, en het moet gebeuren. Ik heb verstand van zulke zaken, De-borah; jij hebt het altijd zoo druk met je koken; dat het ook niet te verwachten is da! je er iets van weet. Als je stadslui op een diner vraagt, moet alles in den vorm zijn. 't Is niet alsof je den dominé en VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG Abonnementsprijs: Prijs per 3 maanden fr. p. post f 3. Losse nummersfO.Oö' gen gansch anders dan de ongeloovi- geh. Voor hemjgeldien er alleen stof felijke factoren. Voor ons schuilt de diepe oorzaak van de toenemende ma laise in het droeve feit,-dat d-e zede lijke 'nortnen overal aan Kracht ver liezen en die zedelijke persoonlijkheid al meer inzinkt in eiken stand. En de naaste oorzaak van dit ont rustend verschijnsel is weer gelegen, dat het Christendom zijn klem op de ge-weteas al miae-r verliest. Dat Christendom toch heeft altoos tweeërlei invloed geoefend: een per soonlijk-verinnigende en een wereld- hervormende. Beide invloeden oefenen een wisselwerking op elkander uit. De een kan niet kracht oefenen zonder de andere. En daarom kan er geen hetere toekomst dagen, of er pro et Weer een reveil; een opwaking komen, waardoor in .allerleilevenskring weer gevraagd wordt naar de Wet en het Getuigenis Gods. Ook in onzen eigen kring. Want laten we dien vooral niet uitsluiten. Zooals er -onder ons op los- is ge leefd en noig wordt geleefd, kan en mag geen stand houden. Zoo trof bet mij dezen zomer, dat een predikant het op den kansel he laas moest zeggen, dat. ier in al de mobilisatie-jaren nooit -eens iemand vain zijn gemeenteleden bij hem w:as konten vragen of dezie of' gene han delszaak of winstmakerij wel geoor loofd was volgens de Heilige Schrift. En als alle aominé's zich hierover eens uitspraken, wat zouden er, naar te vreezien is, velen zijn, die dezelfde ervaringen, als bedoeld predikant, had- dein. Er is door velen maar op los geleefd. Als er maar geld te verdie nen viel, we-rde-n de beginselen bi) maar al te velen op- zij gezet. Wij moeten allerwegie onszelven en onzen levenskring herzien. „En wie deze dilngen phras-en acht" zoo schreef dezer dagen een Ge-ref. pre dikant „is een heiden, een godde- looze, al gaat hij 's Zondags ook' vro melijk in de kerk of in het gezelschap of thuis zijn „stichting" zoeken." Het geloof overwint niet alleen cle wereld, maar kan ook alleen de le- velnspractijk ontzetten. Voor wie den naam, van christen draagt, is dit niet twijfelachtig. Laat ons niet zijn zegt Gods Woord zoekers van ijdel© -eer, elkander ter gende en benijdende. Maar de vracht des Geestes is liefde, blijdschap, vre de-, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, ma tigheid. Alleen in de beoefening van deze sociale deugden, kan ook onder ons de- opk-omende. economische crisis zoo nie,t bezworen, dan toch, rn'et Gods hulp doorstaan en te boven gekomen worden. JAN VAN 'tLAND'. De toestand. De kogel is dan nu door de kerkj Eere aan Amerika, dat bij monde van zijn president reeds bij de opening der ont wapeningsconferentie met duidelijke, posi tieve voorstellen kwam, die men i-n ons overzicht van gisteren heeft kunnen lezen.. H-e-t komt er nu maar op- aan, wat En-ge- Adèle zoo maar eens op een kopje thee vraagt." „Malle uithaal!" bleef Miss Deborah bij haar gevoelen. Een lichtroode tint begon zich op het bleek gelaat van Miss Ruth te vertoonen, en zij drukte hare lippen vast op elkander. „De uitnoodigingen zullen geschreven wor den," zeide zij. Als gewoonlijk deed elke zuster juist zo-oals zij verkoos. Miss Deborah no-odig- de de gewenschte gasten den volgenden dag -mondeling, in dien regen, onder een druipende parapluie aan de kerkdeur staande, terwijl elk hunner Maandag daar op een formeel invitatiebriefje van Miss Ruths nette en duidelijke hand ontving) behelzende dat de dames Woodhouse de eer hadden hem of haar uit te noodigen Op een diner, Donderdag, den 12den No vember, des namiddags te half zeven. Omtrent het uur was een vergelijk ge troffen. Miss Ruth had er op gestaan dat het diner te acht uur zou zijn, terwijl Miss Debor-ah beweerde, dat, daar zij ge woonlijk, evenals ieder ander te Ashurst, 's middags twaalf uur dineerden, het onge rijmd zou zijn als het later dam zes uur was,- en niet dan door de uiterste overre ding had Miss Ruth het op half zeven •kunnen brengen. In die dagen van voorbereiding mocht la-nd en vooral wat de sluwe Japannees er van zeggen zal. Wat Engeland betreft, naar verluidt za] Balfour, inplaats van een geheel stop zet ten van den bouw van schepen gedu rende tien jaren, voorstellen een beperkte jaarlijksche vervanging, met een vermin dering van de werktuigen voor het bou wen. Anders; zou het noodi-g zijn, die tien jaren lang ongebruikt te laten liggen; om ze na die periode .weer te kunnen! gebruiken. 1 I Verder meldt Reuter, dat de voorstellen van Hughes in verantwoordelijke kringen te Londen buitengewoon gunstig zijn op genomen. Er wordt verklaard, dat Enge land met gelijken ernst, als waarmede deze voorstellen gedaan werden, de kwes tie zal onderzoeken en antwoorden. Maar op Japan zal het in 't bijzonder aankomen. Hem vertrouwt men het minst. Toch wordt gemeld, dat men ook in Ja- pansche kringen de voorstellen gunstig gezind is. De „Chicago Tribune" verneemt uit Tokio. De voorstellen van Hughes zijn in Japan met veel bijval ontvangen. De - Amerikaansche staatssecretaris wordt zeer geprezen -en de gang van zaken wordt reeds doof de bladen als een groo- te Japansche overwinning beschouwt). Zij achten het niet' 'twijfelachtig, of Japan zal met -eerbied Hugh-es' voorstellen onder zoeken. Dat laatste is natuurlijk wat vaag ge sproken. -Gelijk ook Kato de Japansche afgevaardigde te Washington deed, die niet veel meer dan een ernstig onder zoek -en een nauwgezette overweging toe zegde. Doch laten we ons wantrouwen no-g voor een wijle terugdringen. Er is in ieder geval ©en hoopvol begin. Vermelden we ten slotte nog iets van de rede, die minister van Kamebe-ek ge houden heeft. Hij verklaarde ter conferen tie, dat Nederland niet langer meer een militaire factor in de wereldpolitiek is, noch aanspraak maakt dit te zijn. Do Nederlandsche politiek streeft naar vrede en internationale samenwerking en zal al datgene steunen, wat in deze richting kan worden gedaan. Het h'art van het Ne derlandsche volk klopt vol hoop en ver trouwen bij de gedachte- aan het streven dezer conferentie. Wat het vraagstuk van den Stillen Oce aan betreft'. Nederland heeft in dit gedeel te der wereld sedert meer dair drie eeu wen territoriale rechten over een uitge strekt gebied met een bevolking van meer dan 50 millioen. Dit is voldoende om aan te toonen, met welke groo-te belang stelling wij, aldus de minister, de beraad slagingen dei' conferentie zullen volgen. Indien onze langdurige koloniale ervaring u van eenig nut kan zijn om het do-el dezer conferentie nader te brengen, zul len wij u ons advies gaarne verstrekken. Ontvluchting valn gevangenen. Na di© ontvluchting van vier vrou welijke gevangenen uit de Mo-untjoy- ge-vamgenis te Dublin -een veertien da gen geleden, hadden Zaterdagavond in die gevangenis wederom wilde to-o- nieelen plaats, toen een burgerlijke en zieve-n politiek© gevangenen na. een hevig gevecht met hun bewakers, die zij overweldigden ontvluchtten. Er werd gevuurd, mlaar er werd niemand gewond. De ontvluchten waren volgens een nader Reuter-teleigtram verkleed. De bewakers, -die ,oinra,ad vewnpedden, trachtten de gevangenen tegen te hou- Miss Ruth slechts om de keuken heen- zweven; van hare wenken werd nauwe lijks notitie genomen, en opgevolgd wer den zij volstrekt niet. Het was hard voor haar, geen deel te hebben in die lange llgesprekken tus-schen Sarah en hare zuster* e,n niet te weten wat de uitkomst was van het geheimzinnig zoeken in al die recepten, in een cahier met marmerpapie ren omslag en uitgeschreven voordat Miss Deborah geboren was. Hare beurt kwam echter ook. Miss De borah erkende dat niemand zoo goed een tafel kon inrichten als Miss Ruth. DeN -hooge zilveren kandelaars met gedraaide armen, de fruit in de opengewerkte por seleinen mandjes, de-wijn-glazen met dun ne voeten, de sierlijk geslepen kristallen karaffen, en de groote bloemruiker in den zilveren punchbowl als middenstuk niemand kon dat alles zoo smaakvol plaatsen als hare zuster. „Ruth," verklaarde zij, „heeft daar zoo den slag van," en zij beschouwde de taf-el met groot genoegen. „Zeg," vroeg Miss Ruth, terwijl zij een fruitschaaltje, dat Miss Deborah verscho ven had, bedaard weer op zijn plaats zette, „zeg, waar zijn de confituren, voor mijn heer Dale? Zij moeten op een blad ge zet worden, om in de zitkamer gepresen teerd te worden." den, maar dezie vielen hen met re volvers aan en maakten zich uit d© voeten. De gedenkschriften van Moltke. Een te Stuttgart verschijnend blaadje geeft een overzicht van de gedenkschriften van Moltke, die ofschoon reeds lang in boekvorm gedrukt, tot dusver ni-et zijn gepubliceerd. De hoofdredacteur van het blad heeft drukproeven van het boek in hand-en gehad e-n er sommige passages van overgeschreven, die hij nu openhaar maakt. Ze hebben betrekking op den krijgsraad te Berlijn Van 1 Aug. 1914, waar over de toenmalige chef van den gene- rale-n staf schrijft: De rijkskanselier (Bethmann Hollweg) die 't onderhouden van goede betrekkingen met Engeland als hoofddoel zijner poli tiek beschouwde en nog altijd meende een hlgemeenen oorlog te kunnen voorkomen* althans Engeland er buiten te houden; was blijkbaar opgetogen over een pas ont vangen telegram van prins Lichnowsky, den Duitschen gezant te Londen. De keizier was a[ even verheugd. Het telegram hield in dat Grey aan Lichnowsky had medege- deed, dat Engeland zich buiten den strijd zou houden, als Duitschland zich ver bond geen oorlogsdaden tegen Frankrijk te ondernemen. Engeland' wilde daar borg voor blijven. Ik merk op zegt Moltke dat in Frankrijk de mobilisatie op dea- zelfde-n dag als bij ons was bevolen en dat ons zulks bekend was. .„Nu behoeven we alleen tegle-n Rusland te vechten" zeide de keizer vergenoegd tegen me. „We kunnen ons heele Leger jn bet oosten samentrekken." Ik antwoord de dat dit onmogelijk was. De samentrek king van een leger van millioenen is; naar ik -opmerkte, niet het werk van een oogenblik. Het is de uitkomst van jaren arbeid en kan eens geregeld niet worden gewijzigd. De keizer bleef ech- te-r bij zijn zienswijze en werd boos. Hij beet me o.-a. toe: „Uw oom zou me een ander antwoord hebben gegeven." Dat griefde me diep. Op mijn tegenwerping dat Frankrijk al met zijn mobilisatie beziv was en dat het ongerijmd was te meenen dat een -gemobiliseerd Frankrijk en Duitschland vreedzaam overeen konden komen elkaar geen kwaad te doen, werd geen acht geslagen. Ik bleef alleen staan. Tenslotte wist ik evenwel Z. M. te over tuigen dat onze krijgsplannen sterke strijdkrachten tegen Frankrijk en zwakke' defensieve tegen Rusland moesten wor. den uitgevoerd, omdat anders rampspoe dige gevolgen niet 'zoude-n uitblijven. Op grond daarvan werd toen een antwoord aan Londen opgesteld, waarin stond dat Duitschland gaarne het aanbod van Enge land aannam, maar dat de uitvoering van het bestaande mobilisatieplan voorshands om technische redenen ook tegen Frank rijk voortgang moest hebben. Wij zou den echter niets te-gen Frankrijk onderne men als Frankrijk zich, onder waarborg van Engeland, rustig hield. Meer kon ik niet bereiken, ofs-choon ik van den be ginne af overtuigd was dat het Eingelsche voorstel niet den minsten zin had. Ik ver langde, als waarborg dat Frankrijk 'niet zou toestaan, dat de tijdelijke overdracht aan ons van de vestingen To-ul en Verdun!, maar dit werd geketst omdat een derge lijke eis-ch als w,an trouwen tegen Enge- land's verplichting kon worden opgevat. Deze loop van zaken maakte me vrijwel wanhopig. Ik voorzag de grootste ellende van deze diplomatieke actie, welke dreigde onze mobilisatie geheel in de war te stu ren. „Sarah zal ze halen," antwoordde hare zuster; en op dit oogenblik kwam Sarah binnen met de kandij en een sierlijken) schotel, dien ,zij op de- tafel zette. „Die arme, goede man," zeide Miss Ruth. „Ik geloof niet, dat hij thuis zoo veel kandij krijgt als hij wel lust. Mij' dunkt dat er voor vanavond genoeg is* zuster. Maar wat heeft Sarah daar bin nengebracht?" u ja," antwoordde Miss Deborah, met een mengeling van trotschheid en verle genheid in haar toen, ,,'t i-s geen Pasch-en, dat weet ik wel, maar het staat zoo goed, dat ik het toch maar gemaakt heb." Dit gerecht was door Miss Deborah vele jaren geleden uitgevonden én werd door al hare vrienden en vriendinnen als hare grootste triomf beschouwd. Dr. Howe had het gedoopt, verklarende dat het van een half godsdienstigen aard was, maar zooals Miss Deborah het uitsprak was het Latijn niet herkenbaar meer. Het bestond uit een samenstel van reep jes sinaasappelen- en citroenenschillen* dat een nest van stroo moest voorstel len. Daar waren geleien van verschillende kleuren op gelegd, die in eierschalen ge stold waren. Het geheel verbeeldde een nest met versch gelegde eieren. Elke huisvrouw zal dadelijk erkennen hoeveel moeite e-n kosten er aan zulk Prijs der Advertentiën: 14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct Bij abonnement belangrijke korting Bewijsnummers 5 cent. Ik moet hier opmerken, dat ons krijgs plan de bezetting van Luxemburg door de zestiende divisie op den eersten mobilisa tiedag inhield. Wij moesten ons in elk geval verzekeren van de Luxemburgschle sporen, di-e we voor de ontplooiing van onze strijdkrachten moodig hadden. Het was derhalve een harde slag voor mij toen de rijkskanselier verklaarde, dat we van Luxemburg moesten afblijven omdat een bezetting een -bedreiging voor Frank rijk zou zijn en de aangeboden waarborgen te niet zou doen. Na die verklaring wendde de keizer zich, zonder mij te raadplegen, Jot den dienstdoenden adjudant en beval hem onmiddellijk aan de zestiende divisie te Trier te seinen, Luxemburg niet binnen te rukken. Het was me of mijn hart zou breken. Tevergeefs trachtte ik Z. M. te overtuigen dat we de Luxemburgsche -sporen beslist -noodig hadden. Hij scheepte me «f met de opmerking dat we dan maar andere lijnen moesten ge bruiken. Moltke verliet den krijgsraad mismoedig omdat de keizer en alle verantwoordelijke autoriteiten zijn plannen dwarsboomden. Eerst tegen den av.o|nd, toen nadere berich ten uit Londen waren ontvangen, waaruit bleek dat er van „tusischenkomst van En geland ten gunste van Duitschland geen isprake wias" gaf de keizier met de woorden „doe wat U wilt" Moltke de- vrije hand om de plannen Van den jgeneralen staf uit te voeren. Kerte berichten. De Belgische minister-president Car ton de Wiart izou van plan zijn, na de verkiezingen uit de politiek te treden. Hij izou zich weer aan de diplomatie gaan wijden en, na;ar men zegt, aang-ewezen worden -als Belgisch gezant te Parijs. Het bericht in Deensche bladen, dat onlangs uit Duitschland naar Denemarken in -een nieuwe locomotief gesmokkeld wer den gouden staven ter waarde van 24 imillio-en mark, is gruwelijk overdreven. Een machinist had om een extra ver- dienste in do wacht te sleepen, 18.000 mark in papier en wat speelgoed over de grens willen brengen. In Düsseldorf zijn, na v-ergeefsche onderhandelingen, de metaalarbeiders van alle fabrieken, 50.000 man, in staking gegaian. De arbeiders van Krupp in Essen hebben Zaterdag de directie een ultima tum gezonden, waarin ze een toeslag vroe gen van een maand loon. Van de heden te houden besprekingen zal het afhan gen, of deze arbeidei's morgen, zooals -ze in he-t ultimatum dreigen, in staking zullen gaan. Het bericht over het uitroepen van een sovjetrepubliek in Montenegro wordt van uit België tegengesproken. De Bulgaarseh-e regeering -z-aD be halve het gezantschap in Den Haag ook dat te Bern opheffen, bij wijize .van zui nigheidsmaatregel. Als een merkwaardigheid vinden wij in de En;g:elische bladen vermeld, dat een werkman den hertog van Northumberland heeft iaangeklaagd wegens smaad. Zoo iets schijnt nog nooit te -zijn voorgekomen in Engeland. Naar men uit Brussel meldt, neemt de staking; in de Gents-che vlasiserijen in omvang toe. Er zijn op h-et oogenblik 11,000 stakers. De patroons weigeren elke toenadering, Gistermiddag is een ketel samenge perste lucht gesprongen in de Fransche autofabriek van Citroën. Zestien werklie- een gerecht verbonden was, want de scha len, die voor vormen dienden, hadden eerst van baar inhoud geledigd moeien worden door er aan het einde een gaatje in te prikken, waardoor het wit en de dooier vermengd en hopeloos voor -culinair gebruik verloren waren. G-een -wonder dus dat Miss Deborahs gelaat van trotschheid straalde. Maar dat van Miss Ruth teekende niets anders dan verachting. „Die die bo-erenkost!" riep zij uit. „Boerenkost!" stamelde Mis-s Deborah „Ja, boerenkost!" herhaalde bare zus ter gestreng. „Zo-o'-n ding op tafel! Paschen is er eenige verontschuldiging voor. 't Is pnwaardig 't is ongerijmd 't is aller dwaast!" ,,'t Is lekker," hield Mis Deborah vol. „Dat spreek ik niet tegen," zeide Miss Ruth, bedenkende dat zij het den volgen den dag opgedischt zouden krijgen, en misschien den daaropvolgenden dag ook want voor een gezin van twèe personen gaat er meer dan één dag mee heen o-m het overschot van een diner op te eten „maar je had moeten inzien, dat het op een formeel diner misplaatst is. Het moet niet, op tafel komen." (Wo.dt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1921 | | pagina 1