No 39
Dinsdag 15 November 1931
36e Jaargang
oeljes
Buitenland.
PER, W
GRATIE
p t
pjespeen,
>¥1/
'flt
renknecht
mik
knecht
midsknecht,
Tïfg!
M gevraagd,
Zeeuwsciie Stemmen.
CCLII.
Jolm Ward en zfjne Vrouw.
1 Nov.
goud-
mpagne-
pinig 17;
DO; zure
9; Besy
rgeau 32
ondspeer
Jose-
rwtje 8;
20; mis-
141; uien
14sUi-
Ict.alles
rekool 4
ooi 10—
141/2-25
11; prei
15; ra-
llsla 20—
ct., alles
■v. 1921.
■r 8 10
Ï100 K.g.
83 dent
bv. 1921.
ette run-
schapen,
kalveren
3.55, lam-
1—f0.70,
■ro-or koei-
atig, voor
.90; 6250
aef onver -
roningsch
f27—f 28,
lzaad f 27
lijnzaad.
18—f20;
kanarie-
sigenh. f 6
L0—f6.50
ers f3.80
Eeeuwsche
'7—f7.50,
ïlCHT.
morgen
door het
Bilt.
775.4 te
Sëijdis-
15 Nov.
zuidelijke
lolto mdt
neerslag,
thlt.
NOY, Lange
rg, is de intee-
a f0.60 of in
d f9.25.
Ri 11 h e m.
GOEDFU/IF.Ü j
IERENS, Land
rP*
N WALLEN-
scheweg, Mid-
een tj
DAM,
Wolphaartsdijk.
t-Souburg.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRA AT 70,
(Telefoon No. 11).
Bui-eau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG-
Drukkers
Oosterbaan Le Coïntre, Goes.
Het is tegenwoordig een tijd, waarin
mem, als de wil er is en de tijd niet
omtbr'eekt, w!el lederen dag iets over
de economische moeilijkheden, die we
doormaken, kan schrijven. En dan
natuurlijk bijna zonder uitzondering in
een pessimistischer! toon, want scnier
ovetral, waai' We heemzien,is het
donker.
En toch geloof ik, dat er velen
zijn, die den droeven ernst van den
huidigen toestand nog niet voldoende
beseffen. Misschien wel, omdat, z'e ta-
mtelijk geïsoleerd leven en maar heel
weinig met de kringen van handel en
industrie in aanraking kotm'en. Nu ja,
ze lezen zoo nu en dan wel eens een
berichtje in de krant over1 werkloos
heid hier en crisis daar, maar©enig
idee van de economische misère1 on-
ztel' dagen hebben ze niet. Toich is
het moodig, dat de toesitand in zijn
waren aard ons bekend is.
Allereerst, dient opgemerkt, dat de
malaise niet alleen in Nederland
heersclht. Er zijn wel van die kort
zichtige menstihen, die dit beweren
en die dan al heel spoedig' nog een
stapje verder gaan en de gemakkelijke
verklaring van dit euvel vinden in
dein achturendag .en de hoogte loonen.
Doch de werkloosheid is helaas een
internationaal verschijnsel. Ik' wees
er, naar ik meen, reeds vroeger op1,
dat het getal werkloozten in bijna alle
staten onrustbarend stijgt. En dat is
ook zeer goed te begrijpen. De eco
nomische balans kan onmogelijk in
evenwicht komen, zoolang grootte en
belangrijke landen als Rusland,
Duitschiamd, Oostenrijk, .enz. van de
wereldm'arkt, hetzij als koopier of ver-
kooper, verdwenen zijn. We behoeven
beusch geen economen te zijn, om
dit te snappen.
Zeker, Duitschiamd werkt hard en
de Duitsche arbeider stelt zich met
heel wat minder loon tevreden dab
•zijn collega in de andere landen, maar
op den duur moet het daar toch ook
misloop-en. Een toestand, zooals men
dien daar nu kent, 'kan niet lang
bestaan. Zie maar naar de waarde
van de Duitsche mark.
Inderdaad, ons geheel© economisch
stelsel wordt al meer topzwaar. Winst,
veel winst, overwinst, woekerwinst
was het streven en bedoelen van ill©
ondernemingen, vennootschappen z'oo-
wel als particulieren. Aan dien winst
waanzin heeft vanzelf cle oorlog: en
de1 oorlogstoestand wel bet mieesite
bijgedragen. Maar zie nu de gevolgen.
Om maar iets te noemenbij' Insu-
lind-e Olie, Van Nierop, Kon.' Holl.
Lloyd (toch wel klinkende namen) nog
zeer'kort geleden een catastrophe. Wel
voor het. eerst in de financieel© ge
schiedenis van Nederland heeft men
een der mteest. geziene directeuren van
een onzer eerste en mieest soliede
bankinstellingen hoorern verklaren,
dat hij onder de bekoring van een
der directeuren der Koninkl. Holl.
Lloyd toestemming gaf tot handelin
gen, die achteraf krankzinnig bleken
en waarvoor hij zich nu schaamde.
Vandaar natuurlijk, dat. het vertrou
wen van het publiek in de financi
eel e leiders ernstig: geschokt is.
Wij., als Christenen, bedien dan ook
den economischen toestand onzer da-
feublletom:
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DEL AND.
81.) -O-
,,'t Is jammer, dat ons weekavondje uit
gesteld is,' hernam 'Miss Deborah; „dan
hadden wij in de pastorie alles kunnen
afspreken. Maar als ik Adèle Dale mor
gen zie, zal ik het haar zeggen."
„Dat zul je, hoop ik, wel laten," zeide
Miss Ruth snel.
,,Wat!" riep Miss Deborah.
„We zullen alsjeblieft de uitnoodigingei)
schrijven," sprak Miss Ruth fier.
„Malligheid!" hernam hare zuster. „Wij
zullen, natuurlijk, aan de Forsythes schrij
ven, maar aan de Howes en Adèle Dale?
malligheid!"
,/t Is geen malligheid/ bracht Miss
Ruth daartegen in; ,,'t is zooals 't be
hoort, en het moet gebeuren. Ik heb
verstand van zulke zaken, De-borah; jij
hebt het altijd zoo druk met je koken;
dat het ook niet te verwachten is da!
je er iets van weet. Als je stadslui op
een diner vraagt, moet alles in den vorm
zijn. 't Is niet alsof je den dominé en
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f 3.
Losse nummersfO.Oö'
gen gansch anders dan de ongeloovi-
geh. Voor hemjgeldien er alleen stof
felijke factoren. Voor ons schuilt de
diepe oorzaak van de toenemende ma
laise in het droeve feit,-dat d-e zede
lijke 'nortnen overal aan Kracht ver
liezen en die zedelijke persoonlijkheid
al meer inzinkt in eiken stand.
En de naaste oorzaak van dit ont
rustend verschijnsel is weer gelegen,
dat het Christendom zijn klem op de
ge-weteas al miae-r verliest.
Dat Christendom toch heeft altoos
tweeërlei invloed geoefend: een per
soonlijk-verinnigende en een wereld-
hervormende. Beide invloeden oefenen
een wisselwerking op elkander uit. De
een kan niet kracht oefenen zonder
de andere. En daarom kan er geen
hetere toekomst dagen, of er pro et
Weer een reveil; een opwaking komen,
waardoor in .allerleilevenskring weer
gevraagd wordt naar de Wet en het
Getuigenis Gods.
Ook in onzen eigen kring. Want
laten we dien vooral niet uitsluiten.
Zooals er -onder ons op los- is ge
leefd en noig wordt geleefd, kan en
mag geen stand houden.
Zoo trof bet mij dezen zomer, dat
een predikant het op den kansel he
laas moest zeggen, dat. ier in al de
mobilisatie-jaren nooit -eens iemand
vain zijn gemeenteleden bij hem w:as
konten vragen of dezie of' gene han
delszaak of winstmakerij wel geoor
loofd was volgens de Heilige Schrift.
En als alle aominé's zich hierover
eens uitspraken, wat zouden er, naar
te vreezien is, velen zijn, die dezelfde
ervaringen, als bedoeld predikant, had-
dein. Er is door velen maar op los
geleefd. Als er maar geld te verdie
nen viel, we-rde-n de beginselen bi)
maar al te velen op- zij gezet.
Wij moeten allerwegie onszelven en
onzen levenskring herzien. „En wie
deze dilngen phras-en acht" zoo
schreef dezer dagen een Ge-ref. pre
dikant „is een heiden, een godde-
looze, al gaat hij 's Zondags ook' vro
melijk in de kerk of in het gezelschap
of thuis zijn „stichting" zoeken."
Het geloof overwint niet alleen cle
wereld, maar kan ook alleen de le-
velnspractijk ontzetten.
Voor wie den naam, van christen
draagt, is dit niet twijfelachtig. Laat
ons niet zijn zegt Gods Woord
zoekers van ijdel© -eer, elkander ter
gende en benijdende. Maar de vracht
des Geestes is liefde, blijdschap, vre
de-, lankmoedigheid, goedertierenheid,
goedheid, trouw, zachtmoedigheid, ma
tigheid.
Alleen in de beoefening van deze
sociale deugden, kan ook onder ons
de- opk-omende. economische crisis zoo
nie,t bezworen, dan toch, rn'et Gods
hulp doorstaan en te boven gekomen
worden.
JAN VAN 'tLAND'.
De toestand.
De kogel is dan nu door de kerkj
Eere aan Amerika, dat bij monde van zijn
president reeds bij de opening der ont
wapeningsconferentie met duidelijke, posi
tieve voorstellen kwam, die men i-n ons
overzicht van gisteren heeft kunnen lezen..
H-e-t komt er nu maar op- aan, wat En-ge-
Adèle zoo maar eens op een kopje thee
vraagt."
„Malle uithaal!" bleef Miss Deborah bij
haar gevoelen.
Een lichtroode tint begon zich op het
bleek gelaat van Miss Ruth te vertoonen,
en zij drukte hare lippen vast op elkander.
„De uitnoodigingen zullen geschreven wor
den," zeide zij.
Als gewoonlijk deed elke zuster juist
zo-oals zij verkoos. Miss Deborah no-odig-
de de gewenschte gasten den volgenden
dag -mondeling, in dien regen, onder een
druipende parapluie aan de kerkdeur
staande, terwijl elk hunner Maandag daar
op een formeel invitatiebriefje van Miss
Ruths nette en duidelijke hand ontving)
behelzende dat de dames Woodhouse de
eer hadden hem of haar uit te noodigen Op
een diner, Donderdag, den 12den No
vember, des namiddags te half zeven.
Omtrent het uur was een vergelijk ge
troffen. Miss Ruth had er op gestaan dat
het diner te acht uur zou zijn, terwijl
Miss Debor-ah beweerde, dat, daar zij ge
woonlijk, evenals ieder ander te Ashurst,
's middags twaalf uur dineerden, het onge
rijmd zou zijn als het later dam zes uur
was,- en niet dan door de uiterste overre
ding had Miss Ruth het op half zeven
•kunnen brengen.
In die dagen van voorbereiding mocht
la-nd en vooral wat de sluwe Japannees
er van zeggen zal.
Wat Engeland betreft, naar verluidt za]
Balfour, inplaats van een geheel stop zet
ten van den bouw van schepen gedu
rende tien jaren, voorstellen een beperkte
jaarlijksche vervanging, met een vermin
dering van de werktuigen voor het bou
wen. Anders; zou het noodi-g zijn, die
tien jaren lang ongebruikt te laten liggen;
om ze na die periode .weer te kunnen!
gebruiken. 1 I
Verder meldt Reuter, dat de voorstellen
van Hughes in verantwoordelijke kringen
te Londen buitengewoon gunstig zijn op
genomen. Er wordt verklaard, dat Enge
land met gelijken ernst, als waarmede
deze voorstellen gedaan werden, de kwes
tie zal onderzoeken en antwoorden.
Maar op Japan zal het in 't bijzonder
aankomen. Hem vertrouwt men het minst.
Toch wordt gemeld, dat men ook in Ja-
pansche kringen de voorstellen gunstig
gezind is.
De „Chicago Tribune" verneemt uit
Tokio. De voorstellen van Hughes zijn
in Japan met veel bijval ontvangen. De
- Amerikaansche staatssecretaris wordt
zeer geprezen -en de gang van zaken
wordt reeds doof de bladen als een groo-
te Japansche overwinning beschouwt). Zij
achten het niet' 'twijfelachtig, of Japan zal
met -eerbied Hugh-es' voorstellen onder
zoeken.
Dat laatste is natuurlijk wat vaag ge
sproken. -Gelijk ook Kato de Japansche
afgevaardigde te Washington deed, die
niet veel meer dan een ernstig onder
zoek -en een nauwgezette overweging toe
zegde.
Doch laten we ons wantrouwen no-g
voor een wijle terugdringen. Er is in
ieder geval ©en hoopvol begin.
Vermelden we ten slotte nog iets van
de rede, die minister van Kamebe-ek ge
houden heeft. Hij verklaarde ter conferen
tie, dat Nederland niet langer meer een
militaire factor in de wereldpolitiek is,
noch aanspraak maakt dit te zijn. Do
Nederlandsche politiek streeft naar vrede
en internationale samenwerking en zal al
datgene steunen, wat in deze richting
kan worden gedaan. Het h'art van het Ne
derlandsche volk klopt vol hoop en ver
trouwen bij de gedachte- aan het streven
dezer conferentie.
Wat het vraagstuk van den Stillen Oce
aan betreft'. Nederland heeft in dit gedeel
te der wereld sedert meer dair drie eeu
wen territoriale rechten over een uitge
strekt gebied met een bevolking van meer
dan 50 millioen. Dit is voldoende om
aan te toonen, met welke groo-te belang
stelling wij, aldus de minister, de beraad
slagingen dei' conferentie zullen volgen.
Indien onze langdurige koloniale ervaring
u van eenig nut kan zijn om het do-el
dezer conferentie nader te brengen, zul
len wij u ons advies gaarne verstrekken.
Ontvluchting valn gevangenen.
Na di© ontvluchting van vier vrou
welijke gevangenen uit de Mo-untjoy-
ge-vamgenis te Dublin -een veertien da
gen geleden, hadden Zaterdagavond
in die gevangenis wederom wilde to-o-
nieelen plaats, toen een burgerlijke en
zieve-n politiek© gevangenen na. een
hevig gevecht met hun bewakers, die
zij overweldigden ontvluchtten. Er
werd gevuurd, mlaar er werd niemand
gewond.
De ontvluchten waren volgens een
nader Reuter-teleigtram verkleed. De
bewakers, -die ,oinra,ad vewnpedden,
trachtten de gevangenen tegen te hou-
Miss Ruth slechts om de keuken heen-
zweven; van hare wenken werd nauwe
lijks notitie genomen, en opgevolgd wer
den zij volstrekt niet. Het was hard voor
haar, geen deel te hebben in die lange
llgesprekken tus-schen Sarah en hare zuster*
e,n niet te weten wat de uitkomst was
van het geheimzinnig zoeken in al die
recepten, in een cahier met marmerpapie
ren omslag en uitgeschreven voordat Miss
Deborah geboren was.
Hare beurt kwam echter ook. Miss De
borah erkende dat niemand zoo goed een
tafel kon inrichten als Miss Ruth. DeN
-hooge zilveren kandelaars met gedraaide
armen, de fruit in de opengewerkte por
seleinen mandjes, de-wijn-glazen met dun
ne voeten, de sierlijk geslepen kristallen
karaffen, en de groote bloemruiker in
den zilveren punchbowl als middenstuk
niemand kon dat alles zoo smaakvol
plaatsen als hare zuster.
„Ruth," verklaarde zij, „heeft daar zoo
den slag van," en zij beschouwde de
taf-el met groot genoegen.
„Zeg," vroeg Miss Ruth, terwijl zij een
fruitschaaltje, dat Miss Deborah verscho
ven had, bedaard weer op zijn plaats zette,
„zeg, waar zijn de confituren, voor mijn
heer Dale? Zij moeten op een blad ge
zet worden, om in de zitkamer gepresen
teerd te worden."
den, maar dezie vielen hen met re
volvers aan en maakten zich uit d©
voeten.
De gedenkschriften van Moltke.
Een te Stuttgart verschijnend blaadje
geeft een overzicht van de gedenkschriften
van Moltke, die ofschoon reeds lang in
boekvorm gedrukt, tot dusver ni-et zijn
gepubliceerd. De hoofdredacteur van het
blad heeft drukproeven van het boek in
hand-en gehad e-n er sommige passages
van overgeschreven, die hij nu openhaar
maakt. Ze hebben betrekking op den
krijgsraad te Berlijn Van 1 Aug. 1914, waar
over de toenmalige chef van den gene-
rale-n staf schrijft:
De rijkskanselier (Bethmann Hollweg)
die 't onderhouden van goede betrekkingen
met Engeland als hoofddoel zijner poli
tiek beschouwde en nog altijd meende een
hlgemeenen oorlog te kunnen voorkomen*
althans Engeland er buiten te houden;
was blijkbaar opgetogen over een pas ont
vangen telegram van prins Lichnowsky,
den Duitschen gezant te Londen. De keizier
was a[ even verheugd. Het telegram hield
in dat Grey aan Lichnowsky had medege-
deed, dat Engeland zich buiten den strijd
zou houden, als Duitschland zich ver
bond geen oorlogsdaden tegen Frankrijk
te ondernemen. Engeland' wilde daar borg
voor blijven. Ik merk op zegt Moltke
dat in Frankrijk de mobilisatie op dea-
zelfde-n dag als bij ons was bevolen en
dat ons zulks bekend was.
.„Nu behoeven we alleen tegle-n Rusland
te vechten" zeide de keizer vergenoegd
tegen me. „We kunnen ons heele Leger
jn bet oosten samentrekken." Ik antwoord
de dat dit onmogelijk was. De samentrek
king van een leger van millioenen is;
naar ik -opmerkte, niet het werk van een
oogenblik. Het is de uitkomst van jaren
arbeid en kan eens geregeld niet
worden gewijzigd. De keizer bleef ech-
te-r bij zijn zienswijze en werd boos. Hij
beet me o.-a. toe: „Uw oom zou me een
ander antwoord hebben gegeven." Dat
griefde me diep. Op mijn tegenwerping dat
Frankrijk al met zijn mobilisatie beziv
was en dat het ongerijmd was te meenen
dat een -gemobiliseerd Frankrijk en
Duitschland vreedzaam overeen konden
komen elkaar geen kwaad te doen, werd
geen acht geslagen. Ik bleef alleen staan.
Tenslotte wist ik evenwel Z. M. te over
tuigen dat onze krijgsplannen sterke
strijdkrachten tegen Frankrijk en zwakke'
defensieve tegen Rusland moesten wor.
den uitgevoerd, omdat anders rampspoe
dige gevolgen niet 'zoude-n uitblijven. Op
grond daarvan werd toen een antwoord
aan Londen opgesteld, waarin stond dat
Duitschland gaarne het aanbod van Enge
land aannam, maar dat de uitvoering van
het bestaande mobilisatieplan voorshands
om technische redenen ook tegen Frank
rijk voortgang moest hebben. Wij zou
den echter niets te-gen Frankrijk onderne
men als Frankrijk zich, onder waarborg
van Engeland, rustig hield. Meer kon ik
niet bereiken, ofs-choon ik van den be
ginne af overtuigd was dat het Eingelsche
voorstel niet den minsten zin had. Ik ver
langde, als waarborg dat Frankrijk 'niet zou
toestaan, dat de tijdelijke overdracht aan
ons van de vestingen To-ul en Verdun!,
maar dit werd geketst omdat een derge
lijke eis-ch als w,an trouwen tegen Enge-
land's verplichting kon worden opgevat.
Deze loop van zaken maakte me vrijwel
wanhopig. Ik voorzag de grootste ellende
van deze diplomatieke actie, welke dreigde
onze mobilisatie geheel in de war te stu
ren.
„Sarah zal ze halen," antwoordde hare
zuster; en op dit oogenblik kwam Sarah
binnen met de kandij en een sierlijken)
schotel, dien ,zij op de- tafel zette.
„Die arme, goede man," zeide Miss
Ruth. „Ik geloof niet, dat hij thuis zoo
veel kandij krijgt als hij wel lust. Mij'
dunkt dat er voor vanavond genoeg is*
zuster. Maar wat heeft Sarah daar bin
nengebracht?"
u ja," antwoordde Miss Deborah, met
een mengeling van trotschheid en verle
genheid in haar toen, ,,'t i-s geen Pasch-en,
dat weet ik wel, maar het staat zoo goed,
dat ik het toch maar gemaakt heb."
Dit gerecht was door Miss Deborah
vele jaren geleden uitgevonden én werd
door al hare vrienden en vriendinnen
als hare grootste triomf beschouwd. Dr.
Howe had het gedoopt, verklarende dat
het van een half godsdienstigen aard was,
maar zooals Miss Deborah het uitsprak
was het Latijn niet herkenbaar meer.
Het bestond uit een samenstel van reep
jes sinaasappelen- en citroenenschillen*
dat een nest van stroo moest voorstel
len. Daar waren geleien van verschillende
kleuren op gelegd, die in eierschalen ge
stold waren. Het geheel verbeeldde een
nest met versch gelegde eieren.
Elke huisvrouw zal dadelijk erkennen
hoeveel moeite e-n kosten er aan zulk
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting
Bewijsnummers 5 cent.
Ik moet hier opmerken, dat ons krijgs
plan de bezetting van Luxemburg door de
zestiende divisie op den eersten mobilisa
tiedag inhield. Wij moesten ons in elk
geval verzekeren van de Luxemburgschle
sporen, di-e we voor de ontplooiing van
onze strijdkrachten moodig hadden. Het
was derhalve een harde slag voor mij
toen de rijkskanselier verklaarde, dat we
van Luxemburg moesten afblijven omdat
een bezetting een -bedreiging voor Frank
rijk zou zijn en de aangeboden waarborgen
te niet zou doen. Na die verklaring wendde
de keizer zich, zonder mij te raadplegen,
Jot den dienstdoenden adjudant en beval
hem onmiddellijk aan de zestiende divisie
te Trier te seinen, Luxemburg niet binnen
te rukken. Het was me of mijn hart
zou breken. Tevergeefs trachtte ik Z. M.
te overtuigen dat we de Luxemburgsche
-sporen beslist -noodig hadden. Hij
scheepte me «f met de opmerking dat
we dan maar andere lijnen moesten ge
bruiken.
Moltke verliet den krijgsraad mismoedig
omdat de keizer en alle verantwoordelijke
autoriteiten zijn plannen dwarsboomden.
Eerst tegen den av.o|nd, toen nadere berich
ten uit Londen waren ontvangen, waaruit
bleek dat er van „tusischenkomst van En
geland ten gunste van Duitschland geen
isprake wias" gaf de keizier met de woorden
„doe wat U wilt" Moltke de- vrije hand
om de plannen Van den jgeneralen staf uit te
voeren.
Kerte berichten.
De Belgische minister-president Car
ton de Wiart izou van plan zijn, na de
verkiezingen uit de politiek te treden.
Hij izou zich weer aan de diplomatie gaan
wijden en, na;ar men zegt, aang-ewezen
worden -als Belgisch gezant te Parijs.
Het bericht in Deensche bladen, dat
onlangs uit Duitschland naar Denemarken
in -een nieuwe locomotief gesmokkeld wer
den gouden staven ter waarde van 24
imillio-en mark, is gruwelijk overdreven.
Een machinist had om een extra ver-
dienste in do wacht te sleepen, 18.000
mark in papier en wat speelgoed over de
grens willen brengen.
In Düsseldorf zijn, na v-ergeefsche
onderhandelingen, de metaalarbeiders van
alle fabrieken, 50.000 man, in staking
gegaian. De arbeiders van Krupp in Essen
hebben Zaterdag de directie een ultima
tum gezonden, waarin ze een toeslag vroe
gen van een maand loon. Van de heden
te houden besprekingen zal het afhan
gen, of deze arbeidei's morgen, zooals
-ze in he-t ultimatum dreigen, in staking
zullen gaan.
Het bericht over het uitroepen van
een sovjetrepubliek in Montenegro wordt
van uit België tegengesproken.
De Bulgaarseh-e regeering -z-aD be
halve het gezantschap in Den Haag ook
dat te Bern opheffen, bij wijize .van zui
nigheidsmaatregel.
Als een merkwaardigheid vinden wij
in de En;g:elische bladen vermeld, dat een
werkman den hertog van Northumberland
heeft iaangeklaagd wegens smaad. Zoo iets
schijnt nog nooit te -zijn voorgekomen in
Engeland.
Naar men uit Brussel meldt, neemt
de staking; in de Gents-che vlasiserijen in
omvang toe. Er zijn op h-et oogenblik
11,000 stakers. De patroons weigeren elke
toenadering,
Gistermiddag is een ketel samenge
perste lucht gesprongen in de Fransche
autofabriek van Citroën. Zestien werklie-
een gerecht verbonden was, want de scha
len, die voor vormen dienden, hadden
eerst van baar inhoud geledigd moeien
worden door er aan het einde een gaatje
in te prikken, waardoor het wit en de
dooier vermengd en hopeloos voor -culinair
gebruik verloren waren.
G-een -wonder dus dat Miss Deborahs
gelaat van trotschheid straalde. Maar dat
van Miss Ruth teekende niets anders dan
verachting. „Die die bo-erenkost!" riep
zij uit.
„Boerenkost!" stamelde Mis-s Deborah
„Ja, boerenkost!" herhaalde bare zus
ter gestreng. „Zo-o'-n ding op tafel! Paschen
is er eenige verontschuldiging voor. 't Is
pnwaardig 't is ongerijmd 't is aller
dwaast!"
,,'t Is lekker," hield Mis Deborah vol.
„Dat spreek ik niet tegen," zeide Miss
Ruth, bedenkende dat zij het den volgen
den dag opgedischt zouden krijgen, en
misschien den daaropvolgenden dag ook
want voor een gezin van twèe personen
gaat er meer dan één dag mee heen o-m
het overschot van een diner op te eten
„maar je had moeten inzien, dat het
op een formeel diner misplaatst is. Het
moet niet, op tafel komen."
(Wo.dt vervolgd.)