IIT OP
No 38
Maandag 14 November 1921
ïIMs A112
36e Jaargang
fM. SBEKKtB -■üjgjgr
ill
>os\to'&:
ff
/Mt
Buitenland.
HQFBERG
«LAGING
ISSIERS.
rijvung van;
ving te koop:
ving te koop
voor 7 jaar ff
e ,,'T HOF''
bij gedeelten
orste klasse
ïnstruiken,
she blonde./ f f
>tte-Ploeg-
Smidsknecht,
FEUILLETON.
John Ward en zpe Yrouw.
P T R 0 F
BLÜTHNER
De Instrumenten met reputatie!!
Reclames.
II 0/
12 10
o
A
zachte Olmen op
ewoond door P. J.
onder Kortgent,
ld.
Esscheboome*,
ïsscheboamén en
ken aan den Oog-
iendjjk nabij die
zachte Olmen in
d tegen de hofstede
>r Leendertse, i«
sdakenskerke (Zuid
oor de genoemde
duitend contant,
verkrijgbaar en in-
en (perceelsgewijs)
Dinsdag 22 November
12 uur, ten kantore
üALE BANKVER-
ïoes.
Pompwe^de, bij/
erkrijgbaar en in-
en in te leveren
November a. s., des
ïur, bij
TERVE te Kortgene.
H. K. KRAMER:
Tuin
©schikt»
its, Erf en Tuin
at te Kapelle
ook zeer gesc
ljetten in te leve-
1 November 1921,
ondergeteekende,
verkrijgbaar zijn.
A. HUVERS,
otaris te Kapelle.
oot 26.17.90 H.A,
roeden), aan den
kom der gemeente,
i liggen ter kennis-
ore van J. A. TAK
•aat, Middelburg,
sbiljetten vóór of
er 1921 worden
d. KEMP, Tuin-
tlijmegen).
ruil s (rh
mme.
jd een
IRDAM,
Wolphaartsdijk-
Uitgave va*
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANQE VORSTSTRA AT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau*'te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG-
Drukkers
Oosterbaaa Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3.-
Losse nummersfO.OS
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 «k
Bij abonnement belangrijke korting
Bewijsnummers 5 cent.
De toestand.
De ontwapeningsconferentie te Was
hington is dan nu geopend. Die conferentie
waarvan de een niets, de ander alles en
-een derde hopelijk iets verwacht.
Dirie jaren zijn verloopen sedert de
gi'oote oorlog tot een einde kwam. Dat
was de oorlog, die aan allen oorlog een
einde zou maken. En drie jaren en één
dag na den wapenstilstand, die den we
reldvrede zou brengen komen in de Ame
rikaansche bondshoofdstad de staatslie
den bijeen van de zegevierende grooto
mogendheden om te spieken over een
i'egeling der beperking van de bewape
ningen, en om in gemeenschap met
eenige andere belanghebbende mogend
heden overleg te plegen over de pro
blemen van den Stillen Oceaan ten
einde aldus dreigende nieuwe oorlogs
gevaren te bezwieren.
Tot juist begrip- van hetgeen te Was
hington staat te gebeuren is het ge-
Wenscht de bedoelingen der Washington-
scho conferentie wel te' onderscheiden.
De conferentie heeft een tweeledig doel
de beperking der bewapening en de po
litieke regeling in den Stillen Oceaan
en in het bijzonder in Oost-Azië. Beide
problemen zijn uil den aard der zaak
nauw verbonden, omdat zond r deze laat
ste politieke regeling van een beperking
der bewapening niets zou kunnen komen.
ïn den laa.tsten tijd werden gedurig
-Weer in Engeland en Amerika, stemmen
geboord, die aanspoorden tot verminde
ring der militaire uitgaven. Maar zondei
internationale overeenkomsten kon na
tuurlijk van zulle een vermindering al
wteinig komen. 'Vandaar, dat nu naai
Washington de vertegenwoordigers dei
meeste staten werden genoodigd.
Gezien "het dubbele programma, is van
zelf de situatie te Washington bijzonder
ingewikkeld, wat wij' hier niet tot in de
finesses behoeven uiteen te zetten. Voor
al Japan baalt de meeste zorg. Al dwingt
de financiëele toestand Engeland en Ame
rika tot beperking in den vioolbouw,
dan ie daar Japan nog.
De toestand is zoo: bonwt Japan, dan
bouwt. Amerika, bou.wt Amerika, dan
bouwt Engelanden zoo verdwijnt het
lieve geld, dat de wereld voor andere en
nuttiger doeleinden zoozeer behoeft, in
de golven van den Stillen Oceaan.
Zal nu Japan zijn vlootuitbreiding wil- j
'.ten staken? Dat aal weer afhangen van I
de qplossing, die men zal vinden voor j
de problemen van hlet Verre Oosten, waar j
de belangen van Amerika en Japan op
elkander botsen.
Behoeft het nog verder 'betoog, dat j
de moeilijkheden beTgenh.oog zij'n?
President Harding heeft dan Zaterdag
<le conferentie geopend, nadat door rev.
Dt\ Abermalhy een gebed was uitgespro
ken. Dat men bij1 deze opening aan gebed
behoefte gevoelde, is in ieder geval geen i
ongunstig teeken.
In de rede, waarmede president Harding
■de conferentie heeft geopend, schetste hij
'den aard der bijeenkomst als het resul
taat van het ontwaakte geweten van da
beschaving der twintigste eeuw. De confe
rentie is geen bijeenkomst van overwin
naars, geen raad van naties, die tracht
den menschelijken aard te wijzigen, doch
veeleer een bespreking van de vertegen
woordigers van alle deelen der wereld
om de betere eigenschappen der mensch-
heid aan te wenden, teneinde de fouten in
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
30) o
Louise hief het handvuurscherm op, zoo
dat Dick niet anders zien kon dan de
krulletjes op haar voorhoofd en een tipje
van haar oor. „Wat is het vuur heet!"
zeide zij.
Dr Howe vouwde zijn nieuwsblad om,
met veel geritsel en wijd geopende armen.
„Zit er dan niet zoo dichtbij", zeide bij'.
„In mijn jonge dagen mochten kinderen
nooit dichter bij het vuur zitten dan^ aan
de buitenzijde van het haardkleed.'
Toen begon hij weder te lezen, overluid
mompelende: „Wat is dat een hatelijk
verslag!"
Dick zag naar hem, en zeide toen, op
zachten toon: „Max houdt veel van u, om
dat gij goed voor hem Zij!t, miss Louise;
men zou er een hond voor willen Zijn om
van u
„Beentjes te krijgen?" viel Louise hem
snel In de rede. „Ja, 'tis hier warm,
vader, vindt ge niet? Mag ik het raam
openzetten?"
de internationale betrekkingen zoo gering
mogelijk te doen Zijn. De conferentie is
te beschouwen als het uitgesproken ver
langen der oorlogsmoede wereld, welke
worstelt voor het herstel van betere on
derlinge betrekkingen.
Amerika heet de gedelegeerden op on
zelfzuchtige wijze welkom. Amerika koes
tert geen vrees, verdenkt niemand van
vijandschap, overweegt geen verovering,
het is tevreden met wat het heeft en het
zoekt niets van anderen. Amerika wenscht
alleen het fijne en edele te doen, wat
geen enkele natie alleen afkan. Amerika
wenscht met de andere rond de tafël der
internationale overeenstemming te zitten.
Harding's -rede werd met langdurige
toejuichingen begroet, waarna tot voor
zitter de Amerikaan H.ughes werd ge
kozen De openingsplechtigheid der con
ferentie werd gekenmerkt door de zeer
groote oprechtheid en zakelijkheid der
Amerikaansche delegatie.
Het Amerikaansche ontwapeningsvoor- j
stel streeft naar een vermindering der j
maritieme bewapening, afgemeten naar de j
tonnenmaat der eerste-klas gevechtssche-
pen. Amerika is bereid gedurende de vol- 1
gende tien jaren zijn nieuwe maritieme 1
constructies te staken, en het is geneigd
vijftien eerste-klas schepen, welke krach- j
tens het drie-jaars-program worden ge-
bouwd, alsmede vijftien oude, voltooide j
slagschepen, in het geheel 850.000 ton i
bedragend, te annuleeren. Dit alles op j
voorwaarde, dat Engeland en Japan dit
voorbeeld in dier voege zullen volgen, dat
de drie mogendheden te zamen 66 groote j
schepen, met een inhoud van ongeveer
1.900.000 ton, zouden laten vervallen.
Vermelden wij ten slotte nog, dat de
verslaggever van de Tel. in de gelegen- j
beid was, Minister Van Karnebeek maar j
zijn indruk' omtrent de conferentie te vr'a- i
■gen Z.Exc. verklaarde:
„De door president Harding en zijn
staatssecretaris Hughes gesproken woor
den hebben een uitstekenden indruk -ge
maakt. Het was voor de geheele wereld
hoog tijd, dat de leiders der Vereenigde
Staten ten slotte den grooten moed zou
den hebben, om het plan op te vatten, een
einde te maken aan de bewapeningswed
loop tusschen de verschillende landen.
Amerika's plan is zoo magnifiek openlijk
en eerlijk, dat de geheele wereld dezen
eersten dag der conferentie steeds in dank
baarheid Zal „blijven gedenken."
De groote stilte.
De Londensche redacteur van de Msb.
schrijft: Rij' het slaan van elven was ik
Vrijdagmorgen het station van den onder
grond-spoorweg ingegaan, om me naai
de city te begeven. Het was een wonder
lijk schouwspel wat me daar wachtte op
dat station.
Op hetzelfde oogenblik toch klonken de
doffe tonen van de officieels misthoorns,
door het departement van binnenlandsche
zaken op verschillende punten van Lon
den op de staatsgebouwen geplaatst. Hier
en daar- waren de carillons van kerk
klokken even te hooren. En daarna, stond
alles letterlijk als versteend! De perso
nenlift was juist boven gekomen met haar
vracht passagiers. Het hek werd openge
schoven op hetzelfde moment, dat de
hoorngalmen boven alles uit te hooren
waren. En stokstijf, de oogen terneer
geslagen, bleven de reizigers op hunne
plaatsen staan in de lift. De kaartjes-
loketten bleven open, maar- geen mensch
verroerde zich. Alles bleef precies staan
waar men stond. Geen omnibus, geen wa
gen, geen vrachtkar, geen auto was er
Br Howe zag verbaasd op. „Als je dat
doen wilt, ga je gang, kind", zeide hij.
„Ik .geloof dat ik heel ongezellig ben
geweest, mijnheer Forsythe. Hoe vindt ge
dien aanval op onzien candidaat? Verach
telijk, niet waar? Wat? Ik kan geen ach
ting hebben voor iemand, die het niet
afschuwelijk en beleedigend vindt."
,,'tlis een schandaal!" antwoordde Dick,
en glimlachend fluisterde hij Louise toe:
„Re durf uw vader niet zeggen dat ik
een democraat ben."
Maar toen Louise dien avond alleen was,
glimlachte Zij in de duisternis van haar
kamer, en een gevoel van trotschheid deed
haar wangen meer 'gloeien dan de hitte
van het vuiur had gedaan.
HOOFDSTUK IX.
„Ja", zeide Miss Deborah Woodhouse,
terwijl Zijl in de deur van miss Ruths ate
lier stond „ja, wij moeten een diner
geven, zuster, 'tls niet meer dan behoor
lijk, dat wij het doen, nu de Forsythesi
weer naar stad gaan. Het wordt van ons
verwacht, zuster."
„Ik weet niet waarom het van ons
verwacht kan worden", antwoordde miss
Ruth, die nooit al te gereedelijk met een
voorstel van miss Deborah instemde;
„maar ik vind wel dat wjj het behooren
Men gelieve onzen catalogus te vragen.
mmwra—mmimummmm«ama—wm——
in beweging. Het was een frappant stukje
„public spirit", dat ik in geen ander
land zóó heb gezien. Onze meid vertelt
me, dat de bakkér halverwege tusschen
zijn kar, vóór het trottoir, en de stoep
van ons huis, stokstijf m'et zijp mand brood
bleef staan, toen hij het sein hoorde
Politie-agenten stonden in de houding, de
rechterhand aan de helmhoeden.
Geen geluid klonk er m'eer in de zooeven
nog rumoerige straten. Kinderen hadden
hun lesje geleerd, en stonden met gevou
wen handjes stil. Alle hoeden en hoofd
deksels waren met één slag van het hoofd
gerukt. i
„Hij", de „Britsche krijgsman on
bekend van naam: bf rang" „hij" was
het middelpunt voor de collectieve „se-
creta" en de „mementos" van een heel
volk.
Zooals de lezers Zullen weten, is er
een nieuwe zerk van zwart Belgisch mar-
m'er over zijn graf in de abdij' aangebracht.
Vrijdag voor het eerst was die voor het
publiek te zien. Uit het ingebeitelde, ver
gulde opschrift spreekt ten minste een
Christelijke geest. Ik geef het opschrift
hier in zijn geheel weer;
„Onder dezen steen rust het lichaam
van een Britschen Krijgsman
Onbekend in naam of rang,
Uit Frankrijk naar hier gebracht
om te liggen tusschen de meest door-
[Iuchtigen
van het land.
Hier begraven op wapenstilstandsdag
11 Nov. 1920 in tegenwoordigheid van
Z. M. Koning George V,
de staatsministers,
de bevelhebbers zijner troepen,
en een groote menigte uit de natie.
Zóó worden de talrijke massa's in
herinnering gehouden, die gedurende
den gTOoten oorlog van 19141918
het meeste gaven van wat menschen
geven kunnen, het leven-zelf,
VOOR GOD
voor koning en land,
voor de woonstede en het rijk
hunner geliefden
voor de heilige zaak van 't recht
en de vrijheid van de wereld."
„Zij begroeven hem tusschen de koningen,
[omdat hij
goed gedaan had voor God en voor Zijn
[Huis."
En rondom deze inscriptie staan de
volgende randschriften:
„In Christus zullen allen levend
gemaakt worden. Onbekend, en toch zóó
wel bekend, stervende, en zie, wij
leven; Die Heere kent diegenen, die
de Zijnen Zij'n; Grooter liefde had geen
mensch dan deze!"
De moord op de Romalnoffs.
In de „Gaulois" publicieert de Rus
te doen. Ik had er u juist over willen
spreken."
Misss Ruth was bezig eenige kwasten
uit te wasschen, iets wat haar ziel ver
afschuwde, want het was bijna onmogelijk
te vermijden, dat Zij' daarbij een smet op
haar voorschoot of haar handen kreeg,
hoewel zij de laatste daartegen behoed had
door handschoenen aan te doen. Da hoeken
van haar mond waren neer pn haar' wenk
brauwen opgetrokken, en haar geheele
gelaat was een protest tegen haar werk.
Op haar ezel stond een doek, waarop zij
een schets begonnen was, die appelbloe
sems moest worden.
Haar atelier was donker, want een ne
velachtige Novemberregen was als met de
grauwe lucht samengevloeid. Het water
stroomde langs het breed© zuidwestelijk©
venster, dat deze geheele zijde van de
houten loods besloeg, waarvan dit gedeelte
aan de kunst was gewijd, en hoewel het
neteldoeksche gordijn zoover mogelijk was
teruggeschoven, drong er maar zeer wei
nig licht in het vertrek. D|e platen van
nimfen en saters, in hun 'doffe lijsten,
die daar gehangen waren om in het huis
plaats te maken voor de kunstproducten
van miss Ruth zelve, waren in het sche
merlicht nauwelijks te onderscheiden, en
hoewel de schilderes baar bril had op
gezet, kon zij niet zien om te werken.
si'S'cbe schrijver Botkin© ©en verhaal
over den moord op een groep leden
der keizerlijke familie, die, in Rus
land gebleven, hun toewijding jegens
het vaderland met den dood betaald
hebben.
Op het oogenblik van den moord
op den tsaar en zijn huisgezin, den
léden. Juli 1918 te Ekateri nenhurg,
leefden te 'Alapajevsk, een klein plaats
je in den Oeral, meerdere prinsen
ein prinsessen van het huis Romanoff,
m.l. grootvorstin Elisabeth, weduwe
van grootvorst Sepgjus Michael o-
witJs'ch, igielneraal der artillerie; de
jonge prinsen Jan, Constantijn en Igor,
zonen van den overleden grootvorst
Goutetantijn, prinses Helena en de
jonge prins Paley.
Zij waren allen op verschillende
morhie'nten der revolutie gevangen ge
nomen en onder gewapend geleide
naar Alapajevsk overgebracht. Men
interneerde hen daar in een school,
waar zij, niettegenstaande de belee-
diigeinde spotternijen en bedreigingen
van den kant der bewakers tot Mei
1918 een houdbaar leven hadden. De
plaatselijke bevolking toonde veel sym
pathie voor de vorstelijke gevangenen
en bracht hen zelfs levensmiddelen.
Na Mei werd het leven dagelijks on
dragelijker. De gevangenen gevoelden,
dat over hun lot beslist was. Zij ver
wachtten elk oogenblik' den dood.
Den léden Juli kwam bevel om'
ptinseS Helena met haar twee kleine
kinderen weg te voeren. Later kon ziji
uit Rusland vluchten.
In den ochtend van den 16den wer
den alle personen, die de prinsen ver
gezelden, weggehaald, terwijl de be
waking versterkt werd.
Tegen tien uur in den avond kwa
men verscheidene boerenkarren voor
de school en de vertegenwoordigers
der plaatselijke sovjet drongen de ka
mer binnen, waar de slachtoffers bij
een waren. Die boilschewiki sommeer
den. de gevangenen mede te gaan.
Grootvorst Michaëlowistch Weigerde
kortaf. De garden wilden hem met
geweld dwingen, doch de grootvorst
verdedigde zich met den moed der
wanhoop. Als ©enig wapen beschikte
hij over de meubelen van de kamer.
Er was een heel© bende beulen noo-
dig ■om den prins te overmeesteren,
doch ten slotte kon men hem op een
der karren werpen.
De stoet des doods ziefcte zich in
beweging, maar grootvorst Sergïus
gaf zich nog niet gewonnen. Toen
greepi een der bewakers zijn revolver
en schoot den prins a bout portant
neer.
Na verscheidene uren rijdens kWam'
mten bij1 de groeven van ©en stopge-
zletten hoogoven, op ongeveer 10 En-
gelsche mijlen van Apalajevsk. De
fevairiigenen werden bij een der zieer
iep© putten gebracht en kregen on
der de afgrijselijkste bespottingen be
vel er zich in te werpen.
Grootvorstin Elisabeth zou het eer
ste slachtoffer zijn. Toen de woeste
lingen haar naderden, om' haar in den
put te duwen, poogde zij, doch tever
geefs, tegenstand te bieden. Men bond
haar een doek voor de oogen en stiet
haar in de 'groeve. De anderen volg
den haar. Rij eiken val weerklonk
hoongelach.
Nadat het laatste slachtoffer in de
groeve was verdwenen, wierpen d©
rood© soldaten verschillende handgra-
Dus had zij haar ezel in den hoek gezet
en begon zij: voor den Zondag op te red
deren. Elk spoor van wanorde zou een
'groot verdriet voor miss R,uth geweest
zijn. Zelfs haar verfpotjes werden zorgvul
dig helder en schoon gehouden, en nooit
was iets van zijn plaats. Dit was het mis
schien, wat de kamer 'in de houten loods
een onbehaaglijk aanzien gaf; miss De
borah vond dit ten minste, terwijl zij' in
de deur stond en naar de gewitte nïuren,
de kale balken en den tegen het venster
kletterenden regen zag.
„Kom ziuster", zeide zij', „ga mee naar
huis en laten wij onze schikkingen maken
voor dat diner."
„Neen", antwoordde miss Ruth, „ik moet
eerst die kwasten uitwasschen."
„Waarom laat je het Sarah niet doen?"
vroeg miss Deborah, over een ingeregend
plasje bjj den drempel stappend.
„Keen, neen, zuster,' 'hernam Miss
Ruth, „Sarah zo(u maken dat er verf
aan de stelen kwam. Maar wat weet je er
ook van, hoe artisten aan zulke dingen
hechten 1" Zij hield op, om hare hand
schoenen uit te trekken en de banden»
van haar lang wit voorschoot wat vaster
t© bindendaarna ging zij weder met haar
werk voort.
„Neen, daar heb ik geen verstand van,"
bekende Miss Deborah; „maar we kun-
Indien gezond, blijf gezond.
Maak igeen gewoonte van het gebruiken
van geneesmiddelen. Als gij .ziek zijt, hebt
gij waarschijnlijk medicijnen noodig. Maar
eioo'dra gij weder gezond zijt, dient gij
met het gebruik op te houden. Zorgzame
gewoonten, lichaamsoefeningen, eenvou
dig voedsel, goede ontlasting, en ge
regelde, verkwikkende slaap dienen u ge
zond te houden.
Wees blij., als gij vrij zijt van ver
schijnselen van nierzwakte. Als gij er aan
twijfelt, kunnen Foster's Rugpijn Nieren
Pillen u helpen. Dit geneesmiddel schept
geen gewoonte-vorming.
Onderzoek u zelf. Ontwaakt gij 's mor
gens met een doffe, kloppende pijn in
den rug? Hebt gij blazen onder de oogen
en zijn Uw handen en enkels gezwollen?
Is de Urine bewolkt, zanderig of bran
dend? Geschiedt de 1 oozing te veel of te
weinig? Zijn uw ledematen beverig en
rheumatisch, vooral bij vochtig weder?
Zijt gij moedeloos, altijd vermoeid, zonder
lust en wilskracht? Wordt gij duizelig
na een poos gestaan te hebben? Hebt
gij last van rheumatiek, spit of ischias?
Als gij „ja" moet antwoorden op een
van deze vragen, is het bepaald, noo
dig om een speciaal niergeneesmiddel te
nemen, en kunt gij niet beter doen dan
onmiddellijk te beginnen met Foster's
Rugpijn Nieren Pillen. i
Te Goes verkrijgbaar bij de Baaiuw
Go. en te Middelburg bij fa. C. Schulte
Co. a fl.75 per doos. (36)
naten naar beneden. Zij dachten al
dus alle sparen van hun misdaad te
hebben uitgewi'scht en gingen vroo-
lijfc huiswaarts.
Eeln boer, die ziich in de nabijheid:
vetrborgen hield, was getuige van deze
ontzettende terechtstelling. Van hem;
heeft de ciorn'missie van onderzoek de
details gehoord en het is ook op zijn
aanwijzingien, dat toen den put beeft
kunnen terugvinden, welke als graf
voor de ongelukkigen gediend heeft.
Drie maanden "later, in October
1918, rukten de troepen van admiraal
Koltschalk Alapajevsk binnen. De lij-
k'eln werden in den put teruggevon
den. in betrekkelijk gaven toestand.
De handgranaten 'hadden weinig uit
werking gehad. Van de slachtoffers!
moieten er ©enigen nog uren, wellicht
daglenlang geleerd hebbenz|iji !z|ijh veel
eer van uitputting, dan als gevolg van
hun verwondingen bezweken.
De lijken der vorstelijke personen
wierden, waar in tegenwoordigheid van1
een groote menigte een plechtige lijk
dienst werd gehouden," naar de kerk
van Alapajevsk overgebracht. In den
zotóter van 1919 werden de lijken
naar Tcihita overgebracht.
Toen 'den 7en Februari 1920 Kolt-
schak te Irkoelsfc gefusileerd was, be
sloot de witte regeerimg de lijken naar
Peking over te brengen om ze daar
in bet Russische klooster te begra
ven. Het lijk van grootvorst Sergiusi
werd echter op' uitdrukkelijk' verzoek
van koning George van Engeland naak;
Jeruzalem overgebracht, waar helmet
alle eer bijgezet jus'.
Wat de Fransche „beschaving!" brengt.
Het Bulletin Abolitionniste bevatte on
langs enkele bijzonderheden, ontleend aan
het bekende Engelsche dagblad „The Na-
hier ook wel spreken, al is 'thier wat
vochtig. Wat dunkt je er van als wij hen
aanstaanden Donderdag noodigden? Dat
is een goede dag voor een diner. Dan ben
je door het wasschen en strijken heen, en
we hebben den Woensdag om geleien
en vla te maken, en dan schiet er na den
middag nog tijd over om het beste por
selein voor den dag te halen en het
zilver op te poetsen. Vrijdag is om alles
weer schoon te maken ©n weg te bergen,
omdat iemand het op Zaterdag altijd druk'
(heeft voor den Zondag."
Miss Ruth aarzelde. ,,Ik zoü het liever
op Vrijdag hebben," zeide zij.
„Wat weet je toch weinig van huis
honden!" voegde hare zuster baar toe.
"En ik geloof ook niet, dat William Detoier
dan izoiu willen komen. Bovendien
schikt het mij ook niet," liet zij er op
volgen, den knoop doorhakkende.
„O, ik heb ook niets tegen Donderdag,"
zeide Miss Ruth. „Bij nader inzien vind
ik Donderdag eigenlijk den besten dag.
Ja, Donderdag zal het zijn." Na zich al
dus te hebben doen gelden, begon Miss
Ruth hare verf weg te bergen en "haar
doek te bedekken.
(Wordt vervolgd.
