ASSOCIATIE
Wally Sigaren,
Zaterdag 1$ November iHM
S6e Jaargang
SI. DEKKER
Kapitaal en reserves f 19,500,000
Staten-Geaeraal.
HOFBERG
PETROF
BLÜTHNER
Buitenland.
Binnenland.
Llo .*7
KANTOOR GOES.
GRÖOTE MARKT 24. YELEF. iNTERC. No. 41 en 227.
Alle Bankzaken,
Brand- en Inbraakvrij® ICBuisinrichfing.
Loketten vanaf f 10,— per jaar.
FEUILLETON.
John Ward en zijne Vrouw.
ALOM VERKRIJGBAAR.
N. V. NEBERL. SIG. FABRIEKEN
„GLOBE" - UTRECHT.
Oe Instrumenten met reputatie!!
GOES
UTRECHT
Uitgave van
de Waaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes,
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRA AT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
Oosierbaan Le Cointre, Goes.
I %B'm*Tora«wTOXtDWI»SD3:
CENTRALEN CONVENT DER A. R.
PARTIJ.
Door het bureel Van het Centraal Co
mité Van Antirev. Kiesvereenigingen is
een verslag van het Centralen Convent,
gehouden 13 Oct. j.l. te "s-Gravenhage,
aan de aangesloten kiesvereenigingen toe
gezonden. Aan dit verslag is het vol
gende ontleend
Voorzitter de heer H. Colijn.
Aanwezig, behalve de leden van bet
Centraal Comité, afgevaardigden dér Pro
vinciale Comité'®, antirev. Kamerleden,
de Ministers Heemskerk en Van Dijk
en 11.5 afgevaardigden.
Na het zingen van Ps. 252 en gebed,
deelt do voorzitter mede, dat deze ver
gadering niet openhaar is en slechts een
adviseerend karakter heeft.
Overgegaan wordt tot de verkiezing van
de leden van het College van Gemach
tigden en 'h'ujn Plaatsvervangers. Bijl ac
clamatie worden de door het Centraal
Comité voorgedragenen gekozen; het zijn
de heéren A. W. F. Idenburg, Joh. Krap,
Krap, Mr. A. J. L. van Beeck Calkoen,
H. de Wilde; plaatsvervangers zijn: Mr.
Dr. H. W. Hovy, Mr. P. Ei. Bjriët, T. S.
Goslinga, Mr. G. van Baren en Prof.
Mr. A. Anema.
In bespreking komt nu h:et rapport
inzake de candidaats'telling.
De heeï Wouda, uit Utrecht, w'as van
oordeel, dat de samenstelling der commis
sie, die ons het raplport bezorgde, niet
gelukkig was, Die commissie had niet
enkel uit Kamerleden moeten bestaan;
daarin hadden ook zitting moeten heb
ben de groepövoorzitters. Overigens
wenscht spr., dat niet het advies' van
het Centraal Comité vooropga, doch eerst
de plaatselijke kiesvereeniging zich uit-
spreke.
De heer Chr. van den Heuvel, Haar
lem, was niet voldaan over het rapport,
omdat dit den invloed der Kiesvereeni
gingen vermindert.
Om den invloed van de Kiesvereeni
gingen tot haai' recht te do-en komen,
zou Haarlem wlillen, dat het Centraal
Comité of (het Centralen Convent van
te voren raamde het aantal, da,t onzer
zijds in het Parlement zal gekozen Wor
den. In de onderscheiden Rijkskieskringen
(resp. plaatselijke kiesvereenigingen) Wor
den dan twee (of meer) lijsten samenge
steld bevattende de namen en de
volgörde der namen van de candidaten,
die men wenscht, zulks 'tot het getal
als 'het Centraal Comité of het Cen
tralen Convent als waarschijnlijk döo!r
de Anti-revolutionairen te kiezen, ge
raamd heeft. Uit alle kieskringen (resp.
Kiesvereenigingen) komen dus lijsten met
evenveel namen. Die numm-Of 1 krij'gt
stel de 2 lijsten bevatten ta zamen
15 namen -dan allereerst 15 punten,
vermenigvuldigd met zooveel als de Kies
kring 1000 (of de Kiesvereeniging 100)
georganiseerde Anti-revolutionairen telt.
Nummer 2 krijgt 14 punten vermenigvul
digd als hoven; nummer 3 krijgt 13
punten enz. Wie uit de lijsten van alle
Kieskringen (resp. plaatselijke Kiesveree
nigingen) het meeste aantal punten op
zich vereenigd heeft, wordt No. 1, wie
daarop in puntental volgt No. 2, enz.
In 17 va.n de 18 Kieskringen worden
dan overeenkomstig den uitslag van de
laatstbedoelde telling een of meer iden
tieke officieelo candidatenlijsten inge
diend. i
In den 18den Kieskring, bij' voorkeur
in den zwak sten, wordt een candidaten-
VERSCHIJNT ELKEN WERKDA6
Abonnementsprijs:
Prijs per .3 maanden fr. p. post 13.
Losse nummersfO.OS
Prijs der Advertentia:
14 regels f 1.20, elke regel meer S0 «t
Bij abonnement belangrijke kortiaj
Bewijsnummers 5 cent.
WERTHEÏKJ G05S3PEÜÏT2 1834 EN CftEQlETITEREE&l&lKG 1853.
Naar het Engelsch van
MAJtGARETHA DiELAND.
29) o—
„Ik geloof alles wat je me zegt", ant
woordde zij vriendelijk; „maar ik begrijp
niet wat je tegen mijnheer Forsythe hebt,
iedereen spreekt met Ictf over hem.
Zelfs tante Dale heeft niets dan aardigs
van den „jongen Forsythe", zooals zij
hem noemt, te vertellen.y"
Gifford stond op en begon de kamer
op en neder te loopen, met de handen aan
de lapellen van zijn jas en het hoofd
wrevelig achterover geworpen. „Dat is
het juist", zeide hij; „in dien brief is
tante Ruth ook in verrukking over hem,
en ik weet ook niets bepaalds in zijn na
deel, maar ik houd niet van hem, Helena.
Hij is een aap, ziedaar! En ik dacht
ik kwam u vragen maar het gaat
mij natuurlijk niet aan of je zoudt
denken
Maar Helena had hem begrepen. „Ik
zou denken", sprak zij, „dat je wel moest
weten, dat Louise niet van hem zou kun
nen houden als hij, zooals je 't noemt,
een aap was."
lijst ingediend met plaatsvervangers, dia
door de Rijkskieskringen (plaatselijke
Kiesvereenigingen) op- dezelfde wijze ge
kozen worden.
Spreker zet dit stelsel nader uiteen
en betoogt, dat het alle voordeden be
vat, die men redelijkerwijze' wen-
séh'en kan.
D's. Munnik, uit Zwolle, meent even
zeer, dat in het Rapport de invloed det
Kiesvereenigingen niet tot zijn rechtkomt.
De heer J. Deutekom, van Amsterdam
IV, is het met de voorgaande sprekers
niet eens. In Amsterdam 'stelt men juist
veel prijs op- het voorafgaand advies van
het Centraal Comité; men kan zich daar
geheel mei het Rapport vereenigen. Al
leen kan men niet medegaan met het
denkbeeld, dat ook doo-r de leden der
Kiesvereenigingen, die niet ter vergade
ring komen, aan de- stemming zal -wor
den deelgenomen.
De heer D'. L. Harms', Den Helder,
is 'J met Zwolle eens, dat de leuze „van
onderen op" werkelijkheid moet worden.
Het Centraal Comité stelt zich te veel
voor van de uitwjerking zijher adviezen;
moet meer verband komen tusschen
kiezers gekozenen. In 1918 was het aan
tal groepen beslist te klein; op dis wijze
kon er van het geWenschte verband geen
sprake zijn. Er ïnoet meer gelegenheid
zijn, om personen, op bepaalde plaatsen
bekend, te candideerenbij' het: „stemt
No. 1 van de lijst" wordt al te veel
de plaatselijke factoren uit Wet oog ver
loren.
De heer R. Zuidema uit Leiden is van
oordeel, dat de invloed der Kiesveree
nigingen niet tot zijn recht komt; het
onmisbare verband tusschen kiezers en
gekozenen te loor gaat; de partij niet
genoegzaam als. geheel optreedt, indien
men niet tot een andere groepjsering be
sluit en 'Wet nu afgeschafte districten
stelsel ten deele weer in eere brengt.
Dat zou kunnen gebeuren indien men b.v.
14 groepen maakte en zoo mogelijk 14
candidaten trachtte verkozen te krijgen
uit iedere groep 1. Kent men in elke
groep zijn man en is h'iji de rechte man
op de rechte plaats,, dan zullen de kie
zers alle nijver voor hem ontwikkelen.
Dis. C. W. J. van Lummel (Dordrecht),
vul eveneens den nadruk gelegd zien op
met „van onderen op'\ Het Centraal Co
mité vraagt en verdient vertrouwen, doch'
moet ook vertrouwen schenken en geen
bindende lijst aan de Kiesvereenigingen
voorleggen. Onze mensch'en behooren zelf
de candidaten aan te wijzen.
Mr. B,rucb te Haarlem, zet uiteen de
voordeelen van de methode-Haarlem.
De voorzitter geeft het woord aa.n den
Gifford ging weder zitten, en nam haar
kluwen wol, dat hij begon los te winden
en toen weer op te winden.
„Misschien wil zij het niet zien", zeide
hij.
„0, je vertrouwt haar niet!" riep He
lena met levendigheid; „anders zou je dat
niet zeggen. Maak geen lenoopen in mijn
wol! Als je aan Louise schrijft, waarom
zeg je dan niet ronduit hoe je over hem
denkt?"
„Dat zou ik niet kunnen", antwoordde
hij snel. „Zie je, Helena, ik ben zelf nog
jong, en en je weet dat Louise niets
van mij wilde weten, toen toen ik er
voor uitkwam. En als ik nu iets zeide,
zou het allen schijn hebben alsof ik ja-
loersch was, alsof ik haar zelf wilde heb
ben. En ik geef u mijn woord", met zijn
Vuist op zijn knie slaande, „dat als hij
haar waardig was, ik mij er ovér zou ver
heugen; ja, ik ik houd zóóveel van
haar, dat als ik haar gelukkig zag met
een anderen man (die haar waardig was)
ik er blij om Zou zijn!"
Helena zette een twijfelachtig gezicht,
maar sprak het niet tegen; zij repte slechts
nog vlugger haar breinaalden en gaf haar
rekbaar werk een ruk. „Vertel mij meer
Van hem", zeide ze.
Maar Gifford had niets meer te ver
tellen; hij hield niet van den man, dat
was het eenige, en dat 'was moeilijk onder
heer De Monté VerLoren, die namens de
Commissie, welke het Rapport samen
stelde, de sprekers, beantwoorden .zal.
De heer Monté Verhoren zet uiteen,
dat het „van onderen op" ook bij de
Commissie op den voorgrond stond; zij
heeft getracht dit denkbeeld zooveel mo
gelijk in overeenstemming te brengen met
de leiding, die van het Centraal 'Comité
behoort uit te gaan.
Van de plaatselijke kiesvereenigingen
moet de actie komen, en gipr. erkent,
dat op1 dit punt het Rapport eenige ver
duidelijking behoeft. Vóór het advies',
waarvan sprake is. wordt opgemaakt,
dient voeling met de Kiesvereenigingen
te worden gehouden, moeten er bespre
kingen, stemmingen desnoods', plaatsheb
ben. Toch miag ook het nut van het
advies van het Centraal Clomité niet wor
den ontkend.
Dat de groepisVerdeeling andeirs moet
worden dan ze in 1918 waisi, staat wel
vast, ook om hét verband tusschen kie
zers en gekozenen beter tot zijn recht te
doen komen. Sprekers ervaring is, dat het
teloor gaan van dit verband van ernstige
beteekenis is. Het denkbeeld, dat iedere
kieskring met een eigen candidaat zou
uitkomen, lacht hem niet toe. D;e zeker
heid, dat daardoor het sfemmenaantal
zal vermeerderen, bestaat allerminst.
Het stemmen op no. 1 van de lijst'
blijft gewenscht. "Het bezwaar, dat alle
leden eener Kiesvereeniging aan de stem
ming over tl© lijst deelnemen, ook al zijn
ze niet 'ter vergadering, gevoelt spreker
wel, doch dat is een zaak van de Kies
vereeniging zelve, die dit naar eigen
inzicht kan regelen.
Na het zingen van Ps'. 72:11 wtondt de
vergadering door den heer Idenburg met
dankzegging gesloten.
Dhr. Schaper lichtte een amendement
toe op artikel 58 (de Koning verklaart
geen oorlog dan na voorafgaande toestem
ming van de Staten-Generaal) om voor te
schrijven dat de Koning eerst moet trach
ten arbitrage te krijgen bij geschillen.
Dhr. Marchant verdedigde een amende
ment om te bepalen dat .de Koning toe
stemming der Staten-Generaal noodig heeft
voor militaire maatregelen tegen een
vreemde mogendheid en dat de Koning
jaarlijks verslag uitbrengt omtrent de be
trekkingen van het Koninkrijk met den
Volkenbond.
Dhr .v. Ravesteijn lichtte een amende
ment toe om voor oorlogsverklaring de
beslissing bij volksstemming te vorderen.
Gelijk men ziet, weer het bekende trio:
vrijzinnig- en sociaal-democraten en com
munisten. Twee Vrijheidsbonders, de hee-
ren Visser v. IJzendoorn en Dresselhuijs
kwamen al gauw hun sympathie met het
amendement-Schaper uiten.
Dhr .Rutgers toonde echter de prac-
tische onuitvoerbaarheid der amendemen
ten-Schaper en Marchant aan, om van dat
van v. Ravesteijn maar te zwijgen. Wat
betreft den Volkenbond herinnerde onze
A. R. afgevaardigde den heer "Marchant
t terecht aan zijn eigen woorden, eens in de
i Kamer gezegd: „Het spreekt vanzelf, dat
de Volkenbond weinig beteekenis heeft
zoolang Rusland en de Centralen niet
f zijn toegetreden", een herinnering, waar-
over dhr. Marchant zich blijkbaar erg
boos maakte. 'Over de amendementen
wordt Dinsdag gestemd.
Men gelieve onzen catalogus te vragen.
Tweede Kamer.
De Kanier zal Dinsdagavond beginnen
aan de algemeene beschouwingen over
de burgerlijke én militaire pensioenwetten.
Gisteren werd voortgegaan met de voor
stellen tot Grondwetsherziening.
woorden te brengen. „Een echte deugniet
is nog uit te staan", zeide hij ten slotte;
maar alles wat ik in de club en in de
stad van dien Forsythe gezien heb, geeft
mij den indruk dat hij een onbeteekenend
creatuur 'is een aapi, zooals ik u
gezegd heb. En ik meende u daarover?
eens te moeten spreken, omdat, als je aan
Louise schrijft, je daarvan zoo 'n klei
nen wenk zoudt kunnen geven weet
je?"
Maar Helena schudde het hoofd. „Neen
Gifford, dat gaat niet, dat zou volstrekt
geen goed doen. En ik geloof ook niet dat
het noodig is. Het eenige is nu maar in
Louise Vertrouwen te stellen. Ik ben over
haar niet ongerust; als zij is wat je zegt,
zal haar eigen ideaal haar beschermen.
Ach Giff, je hebt me teleurgesteld. Ik
had niet gedacht, dat je aan Louise zoudt
twijfelen."
„Dat doe ik ook' niet", riep hij uit;
„maar ik ben zoo ongerust over haar."
„Je behoeft niet ongerust te zijn", zei
Helena glimlachend; ,,'n meisje als Louise
zou niet van een man kunnen houden,
die niet braaf en edel was. Misschien
Gifford", waagde zij het na een oogenblik
stilzwijgen te zeggen, „zal het, na ver
loop van tijd wel beter naar je zin ziijn."
„Neen neen", antwoordde hij, „ik durf
er niet aan denken."
Helena had hem moed willen inspreken,
Een proclamatie van Harding.
De plresident der Vereenigde Staten
heeft tér gelegenheid van de herinne
ringsfeesten cn het bijzetten v'a.n het lijk
van den onbekenden Amerikaanschen sol
daat de volgende proclamatie uitgevaar
digd aan het Amerikaanslche volk:
„Ik, 'Warren G. Harding, président der
Vereenigde Staten vap Amerika, roep
hiérbij alle devote en patriottistische bur
gers van de Vereenigde Staten op, om
Vrijdag 11 November, van 11 uur in den
ochtend tot 2 minuten daarna, op te hou
den met hun gewone bezigheden en hun
arbeid, en een oogenblik stil te bidden
en dank te zeggen den Gevér van alle
goed, en Zij'n goddelijke barmhartigheid
en Zijn zegen af te smeeksn over ons
geliefd vaderland.
De conferentie te Washington.
Bij de opening van de conferentie te
Washington zal alleen plresident Harding
het woord voeren, zulks om te voorko
men, dat de sluizen der welsprekendheid
'reeds onmiddellijk zouden worden open
gezet.
Onmiddellijk na de rede van Harding
zullen de werkzaamheden aanvangen.
Omtrent den duur van de conferentie
blij Et men nog in hét onzekere. Evenwel
heeft Briand doen w.eten, dat hij in elk
geval verplicht zal zijn, zich 25 Novem
ber weer in te schépen, terwijl talrijke
andere afgevaardigden den wensch heb-
ben te kennen gegeven, vóór 15 Decem
ber te kunnen vertrekken. Evenwel zal
de conferentie dan nog niet geëindigd
zijn. Men rekent erop, dat ongeveer 15
December de algemeene lijnen van de
beslissingen der conferentie voldoende
zullen zijn vastgesteld, zoodat de deskun-
maar John kwam binnen en Gifford zag
in dat het zeer laat is geworden. „Helena
heeft mij beknord, mijnheer Ward", zeide
hij, „en dat heeft mij goed gedaan."
John keerde 'zich om en zag haar aan.
„Kan zij knorren?" zeide hij. En toen
Gifford omzag, terwijl hij de straat door
liep, zag hij hen nog in het sterrenlicht
aan de deur staan. Helena leunde een
weinig tegen Johns arm, zoodat zij hem
in 't gelaat kon zien. Haar bleeke ivang
teekende zich in het zachte, heldere avond
licht duidelijk af.
Gifford zuchtte onder het voortloopen.
„Zij zijn zeer gelukkig", dacht hij. „Zulk
een geluk is niet Ivoor mij weggelegd,
maar ik weet toch wat het is, een be
minnelijk meisje lief te hebben."
Heiena's vertrouwen in het verstandig
oordeel van haar nicht zou misschien een
weinig ,geschokt zijn geweest, als zij ge
weten had, welk een genoegen Louise
in het gezelschap van Forsythe vond, en
hoe dat genoegen door al haar vrienden
werd aangemoedigd. Dien-zelfden aVond,
toen Gifford haar zijn bezorgdheid mede
deelde, luisterde Louise naar Dicks be
schrijvingen der vermakelijkheden van het
leven in de wereld, de „pret", zooals hij
het uitdrukte, die zij nooit gekend had.
Dr Howe zat te lezen, terwijl hem nu
en dan een uitroep van verontwaardiging
ontsnapte, als zijn politieke candidaat over
digen en technici verder de ondérdeelen
zullen kunnen uitwerken. Die uitwisse-
ling der handteekeningen zal waarschijn
lijk eerst plaats Vinden tegen Pasehen,
wanneer een aantal leden der tegenwoor
dige delegaties voor het sluiten der con
ferentie omstreeks dien tjj'd naar Was
hington zullen terugkeeren.
Kerte berichten.
Uit Pressburg wordt gemeld, dat
bij Eigbell een spuitende petroleurri-
brom is1 gaan werken. De straal te
80 'meter hoog en ier heeft zich reeds'
een geheel meer gevormd.
Alle spoorwegen in het Noord-
Oostelijk gedeelte van de Vereenigde
Staten' hebben de regeering vergun
ning gevraagd, om de loonen van het
personeel van de treinen en van de
werkplaatsen te verminderen met. 10
piet., mén zou dan tot een overeen
komstige vermindering van de vracht
prijzen overgaan.
Eie'n (millioen man is hij' dezie loons
verlaging betrokken.
In leien Berlijnsch hotel is het
lijk otatdekt van éeri heer, die daar
reeds een negental dagen geleden moet
zijm overleden. De late vondst is een
gevolg vatn de kellnersstaking. In ge
noemd hotel hielpen d© gasten zicih-
zielf. Deze heer is yermloedelijfc plot
seling ziek' geworden en toen' hulpe
loos overleden.
Heiligen tijd geleden heeft de
Raad vain Volkscommissarissen in
Rusland >een bijzondere commissie be
noemd, die moest nagaan welke amb
tenaren afgeschaft konden worden. Dit
was' noodig, ook als bezuinigingslm'aat-
regiel. Na langen arbeid beeft de coim-
ïmissiel rapport uitgebracht.. Zij acht
het noiodig, dat aan 2.475.000 amb
tenaren, waaronder meest vrouwen,
ontslag gegeven werd. Het ontslag van
deze ongeveer twee en een half mil-
lioien ambtenaren, zou volgens de
commissie geen hinder veroorzaken
voor den ge-regelden gang van het
werk van de :staatsadimi ni stralie
De vac;cinatie-dwang.
Het „Volk" houdt zijn bericht om
trent de voorgenomen opheffing van
den vaccine-dwang vol en voegt er
aan toe: Er is niet pas een voor
ontwerp; er is al een tweede ont
werp met volledige memorie van toe
lichting.
de een of andere handelwijze gekneveld
werd, en zijn blad verborg de jongelieden
bij het vuur, zoodat hij' jjen niet zien kon.
Max scheen te gevoelen dat de verant
woordelijkheid der welvoeglijkheid op hem
rustte, en zat met zijn kop op Louise's
knie en zjjn droomerige oog-en op For
sythe gericht houdende. Zijn meesteres
trok zacht aan zijn zijdeachtige ooren,
of streek ze naar achteren, wat hem een
zonderling verbaasd en gegriefd aanzien
gaf, alsof hij gevoelde dat hem .in zijn
waardigheid tekort werd gedaan; maar
hij bewoog zijn kop niet, en keek alles
behalve vriendelijk naar den jonkman, die
met zooveel levendigheid tegen Louise
sprak.
„Dat dier heeft het niet op mij be
grepen", zeide Forsythe; „en ik heb hem
vandaag nog wel een beschuitje meege
bracht. Spreek nu eens van dankbaarheid
in dieren! Zij weten niet wat het be-
teekent!"
„Max houdt veel van mij", sprak Louise,
den kop van den brak tusschen de beide
handen nemende.
„Nu ja, dat is wat anders", hernam
Forsythe, „dat spreekt vanzelf. Ik' zou
weieens willlen weten hoe hij niet van
u houden kon. Als hij dat niet deed,
zou hij niet waard zijn dat hij leefde."
(Wordt vervolgd.)
