1
Yn
hk
léJl\
t»!\\
U
M m
M W
M W
I
J'
ij
Binnenland.
Buitenland.
delburs
I wassen en
nschrijving
UINGROND,
EDE.
0P i a 1
op~ ti
vaars,
shoudster,
bode tji
enstbode,
>tbode,
rvo 27
Dinsdag I November 10181
31
36e Jaargang
F&U8LLETOM.
John Ward en zlyne Vrouw.
i
f
I
öp. Veilings
in" zal een
Groenteteelt.
DE BREE,
leere.
nader vast te
tV
T BESTUUR.
choolvereeniginq
1" te Goes:
Schoolgebouw^
;en in te leve-
er 1921 bij den
3EL, Turfkade
ook inlichtin-
■n.
TE KOOP: /Ot
rwoonhuis
en Tuin,
te Kruiningen,
n waterleiding,
n Januari 1922,
baar. Te be
ll, bureau „de
TE KOOP:
DUWLAND
adshoek). Aan-
g der koopsom,
tbaar. Te be-
K, bureau van
AGD, hofstede*
in Zeeland, op
elegen. Bedrjjf
els pacht komt
Op gebruik
oogst 1922.
onder No. 2,
1 te Goes.
OP:
aars,
ij J. LAMP
irsje,
C. DE VOOGD,
F. HUIJSMAN
OP
t, Gaskachel
inapé, Adres
iddalburg, van
-®5 jaar, goede
cerd, bij J. DE
der tegenwroor-
Meid gevraagd,/
1, Landbouwer,
Au er, flbdij-
irg, vraagt
HUISHOUDING
n).
UIS te VIis-
tand.
nenmoeder aan
irect
>n. Zich te ver-
's avonds bij
BURGER—
3ge.
oes gevraagd
enstbode,
het huishouden
3U V I
gaaf van loon
ureau van dit
gdi mm.
één kindje.
hoog loon.
ïende koken,
fst Geref.
Boekhandel
urg.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRA AT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
'FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
•Oosterbaan Le Cointre, Goes.
".vrlAU uJÜIWCII
BW'
Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3.
Losse nummers10.0®
Prijs der Adverteatiëm:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
HET RUSSISCHE VRAAGSTUK.
Terecht merkt Do Standaard op,
naar aanleiding van het dezer dagen irj
de Tweede Kamer gehouden debat over
de hulp aan het hongerende volk van
Rusland te verleenen, hoe dit debat dui
delijk heeft doen zien, dat „thans reeds
het machtig Russisch probleem geheel van
aard veranderd is."
Toen de communisten zich van de
heerschappij meester maakten, en in den
gevet van het oud-Keizerlijk paleis op
last van den nieuwen bezitter, die er
thans den scepter voert, werd aangeplakt
dat godsdienst opium is voor het volk, be
greep heel Europa dat de periode vïm
Ruslands geestelijke verwording was in
geluid, en de revolutie over heel Euro-
,pa komende was.
Het gevaar voor dit laatste schijnt voor-
loopig geweken. Doch een veel ernstiger
gevaar dreigt nu. De honger grimt de
miljoenen ongelukkigen in dit eens zoo
rijke korenland tegen; en de revolutio
naire regeerders staan machteloos om dien
vreeselijken vijand te keeren.
De- revolutie heeft in haar waan be
weerd dat hij de volken zou zegenen.
Een oogenblik dreigde met Russisch goud
•ook Nederland door de sovjets te zullen
worden overstroomd. Doch 't slot van de
geschiedenis blijkt een mislukking.
Een mislukking evenwel, die geen ver
lichting brengt, maar beklemming.
Nooit mag de aandacht worden afge
leid van het droeve feit, dat het de libe
ralen zijn geweest, die de drakëntanden
hebben gezaaid, waarvan het opkomsel
zijn geweest de mannen van het histo
risch materialisme.
„Er is geen God," in liberale kringen
.gedecreteerd, is over de trotsche prediking
ider sociaal-democraten been„Geen God.
<en dus ook geen meester" Verworden tot
de vreeselijkste leus waarvan Psalm II
profeteert: „Laat ons hunne banden ver
scheuren en hunne touwen van ons wer
pen."
Dit is in Rusland in practijk gebracht,
doch de onzichtbare Vinger heeft zich be
wogen, en wat onder Gods bestuur en
beschikking openbaar wordt iin het rijk
der natuur is het scherpe zwaard van
.den honger.
.Spraken de Lenin's en Trotsky's
ren hunne vrienden hier te lande het nu
nog maar ridderlijk uit dat 't het Russische
wanbestuur was, dat de ellende bracht.
Maar neen, het is, iz;oo werd ook in 't
Nederlandsche parlement geleeraard, het is
de natuur, die de plannen in duigen wierp.
Nu is het waar, dat tegenover de
machten der natuur zelfs de trotsche
holsjewiki machteloos staan.
Maar zeer terecht merkte de minister
van buitenlandsche zaken op, dat 'tin
Rusland gevolgde economisch systeem de
schuld draagt van het kwaad dat daar
thans heerscht. Het communisme heeft
het volk beroofd van zijn natuurlijke ver
weermiddelen tegen de vernielende wer
king der natuurmachten.
Daarbij hebben de sovjet-regeerders nog
de zedelijke zenuw van het volksleven
doorgesneden, door t© breken met alle
wet en zede. Moord, roof, diefstal waar
door bet eigen volk moreel en stoffelijk
werd 'benadeeld; en annuleering van rente,
waardoor miljoenen buitein Rusland, waar
onder ook velen in ons land, werden
gedupeerd of, erger nog, tot den bectel-
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
staf gebracht.
En ntt gaan deze zelfde regeerders,
mannen van de bandietenpolitiek, aan de
volken om nieuw crediet vragen, zonder
ook maar ©enig uitzicht te openen op
richtige rente-betaling; ook niet van de
geannuleerde schuld. De heer Wijinkoop, de
woordvoerder der Russen in oinze Tweede
Kamer, zeide, wat dit laatste aangaat:
waarom zou jc dien eisch stellen; ze
kunnen toch niet betalen. Het zou maar
jeen nieuw stukje waardeloos papier zijn.
Waar dan nog bij kpmt dat de Russische
regeerders aan alle regeeringen den oorlog
verklaard hebben. Zoo ongeveer als de
Fransche regeerders in 1789. Maar thans
vragen zij aan diezelfde regeerders om
steun; en aan het door 'hen vervolgde
„kapitalisme" om handelsbetrekkingen.
Dit alles, zoo mefkt De Standaard
terecht op, bezegelt hun moreelen va].
Een val, zoo diep, als de historie er
bijna geen kent; en die tot de abdicatie
(dat wil zeggen tot aftreding, tot afstand
doen van de regeering) wel moet leiden.
De tragiek van 't Russische vraagstuk,
aldus de Minister, (jat een wereldvraag
stuk is;, is dat hier hulp moet geboden, ter
wijl de bodem er voor ontbreekt, van
waar zij wezenlijk gereikt kan worden, de
waarborg geweigerd wordt, dat de hulp
wezenlijk komen zal, waar zij behoort te
zijn; de huip en de handelsrelaties, zoo zij
kwamen, een vlieg in een brouwketel zou'
zijn, en degenen die hulp brengen moeten,
zelven in 't gedrang zitten, zoodat de eene
stakker door de andere zal moeten gehol
pen worden.
Zoo ergens, dan wordt hier het aangrijf-
pende gezicht dat de Ziener op Patmos
had, dat van de vier paarden, bevestigd.
Daarom moge niemand zich aain den
plicht om steun te bieden, spoedige, dat
is dubbele steun, aan deze rampzalige
volksmassa, onttrekken. Natuurlijk, mits
zekerheid besta dat de giften voor de
ongelukkigen bestemd, niet komen in ver
keerde handen. i
Maar de ramp heeft in de eerste plaats
een geestelijken kant. Het Russische volk
moet komèn tot verootmoediging. Het moet
worden teruggebracht tot de gehoorzaam
heid aan Gods geboden. De wereld kan
hier niets doen. Wat zij doet, is prijzens
waardig, maar het is niet voldoende. De
steun der Kerk moet er bij komen, met
stoffelijke en geestelijke middelen.
Voor dé gemeenten.
De gemeenteraden op Noord-Revel'an d,
Korfcgene uitgezonderd, hebben, liefst elk
met algieineene stemmen, zich tegen de
saamvoeging der vier gemeenten ver
klaard; en blijkbaar met instemming van
de overgroote meerderheid der ingezete
nen.
Een aanwijzing' voor de regeering, om
die" ciombineering niet te doen plaats
bebb'en.
Uit pra.ctiisch ooigptant behoeft er niet
altijd tegen dergelijke samenplnkking 'bc-
iziwaar te bestaan. Men ziet 't in Fries
land, waar verschillende dorpen één ge
meente uitmaken, hetwelk blijkbaar góed
gaaf.
Men vergete evenwel niet dat 't hier
historisch izoo gegroeide toestande: en
vierboudingien geldt, terwijl de saamvoe-
ginig door de Landsregeering beoogd, iets
nieuws schept.
Er is een groot verschil tusschen het
geen organisch uit den grond is op
gekomen, gelijk de 'bloem uit de kelk,
en hetgeen „ontstaan" is' door mecha
nische aarieenlijmipg' van verschillende
stukken.
De antirevolutionair heeft van ouds
't, standpunt ingenomen van eerbiediging
der autonomie en van liet zelfbestuur,
ook al is het dat 'tit- laatste lijdt aan
erfelijke gebreken.
Daarom voelt hij voor annexatie
niets, vooral wanneer de ingezetenen zel
ven voor het genot der annexatie be
danken.
Tegenover de combinatie staat hij
minder sceptisch, doch in 'gevallen als
die welke zich thans op N.-Beveland voor
doen, waar de geesten zoo nagenoeg alge
meen zich er tegen verzetten, acht hij zich
geroepen tot betrachting van de uiterste
voorzichtigheid te manen.
Of er dan niets gebeuren moet?
De antirevolutionair bemint, de vrijheid'.
Hij eischt die op voor zichzelf en dus
ook voor anderen.
Daarom tracht hij de oplossingi van
't financieele vraagstuk, dat de actie voor
bijeenvoeging beheerasht te bevorderen in
de richting: van f e d e r a t i e.
Dit toegepast op het geval Noord-Beve
land, zou hij. willen adviseeren, .altijd ver
ondersteld dat die bijeenvoeging een in
grijpend. geldelijk belang voor de gemeen
ten is, dat die gemeenten zich trachten
te verstaan op 't punt van samengaan
en samen doen. in alle gevallen, waar
dit mogelijk is, zonder te tornen aan
elkanders zelfstandigheidsrechten, en zon
der te komen in de interne zaken van
elkanders beheer.
Dus een vereeniging, met behoud van
eigen zeggenschap, en zulks op bepaalde
punten.
Is 't hebben van een glasfabriek of een
eleotrische installatie, een motorspuit of
een •'School, een bepaalde ambtenaar of
ook wel een burgemeester voor één ge
meente bezwarend, of is voor laatstge
noemde het traktement te gering om er
van te kunnen bestaan, dan is er geen
bezwaar tegen samengaan; dan geschiedt
er federatie, en doen twee of drie of viler
gemeenten wat één alleen niet kunnen
izioh; en wordt het belang: dier gemeenten
gediend, ook het geldelijke.
Dat een burgemeester dit ambt Vervult
in twee, drie of vier gemeenten, hier
tegen kan geen bezwaar rijzen, wanneer
hij een flinke, jonge kracht is. Dan kan
dit best. Zijn kennis en ervaring kunnen
dan aan meerdere gemeenten en aan meer
menschen ten goede komen; dank zij ver
meerderd inkomen, wordt de energie van
zoodanig; ©en bewindsman gesteld, en de
gemeenten komen er ook weer zooveel
te nauwer en vertrouwelijker door met
elkander in aanraking;.
Uit practise li oogpunt, dus afge
dacht va.n het beginsel, ziou 't derhalve
moeten zijn: annexatie in uiterste ge
vallen, en dan nog' slechts bij algemeen
goedvinden; combinatie iets ruimer doch
op dezelfde genoemde voorwaarden; fe
deratie zoo immer mogelijk bevorderen.
pogingen om koning Karei tot het af
stand doen van zijn troon te bewegen,
tot. dusverre mislukt zijn. De Hongaarsche
nationale vergadering zul morgen bijeen
komen en waarschijnlijk door een wij
ziging in de grondwet koning Karei van
den troon vervallen verklaren.
De gezanten der geallieerde mogendhe-
jdem te Lissabon, zullen aan de Portugee-
Sehe regeering verzoeken ex-keizer Karei
öp het eiland Madeira een verblijf te wil
len aanwijzen.
Korte beriéhten.
De ex pres trein BoekarestParijs
wordt hij. voorkeur gebruikt dpor lieden,
die gpud en, zilver uit Oostenrijk wil
len smokkelen. Onlangs- is' te Salzburg
een zeer nauwgezet onderzoek gedaan en
toen werd er uit den trein gehaald 130
kilo aan gemunt goud en .zilver. Een
deel van het treinpersoneel, in hoofdzaak
Franschen, werd gearresteerd.
Om een eind te maken aan de ralten-
plaag f® Berlijn, mef haar economische en
hygiënische gevaren, heeft de hoofdcom
missaris van politie last gegeven aan alle
eigenaars van grond, magazijnen, Vuilnis
belten, tuintjes met prieelen ratten gift te
strooien. Hij geeft twee soorten aan, met
gehruifca,an wijzing. Wie dit bevel niet op
volgt kan gestraft worden met 150 mark
boete.
Te Savianyjkuit heeft een bloedig
gevecht plaats gehad tassclhen Hongaar
sche opstandelingen en Oostenrijksche
soldaten, die Hongaarsch grondgebied wil
den binnenrukken. Ten slotte werden de
Oostenrijkers teruggedreven, terwijl zij een
pasöaigiepstrein op hot station Savanyilcut
beschoten.
Ook Italië heeft thans zijn „onbe
kenden soldaat". Zaterdagmorgen heeft te
AqU.ila in de kathedraal de plechtigheid
der aanwijzing' plaats gehad. Hij zal naar
Rome worden vervoerd en onder het al
taar des vaderlands worden begraven.
De bladen vernemen, da.t president
Wilson, die volgens een mededeeling van
den oud-minister van marine Daniels in
den laaisten tijd zoozeer was opgeknapt,
weder is ingestort. Althans, zou zijn arts
hem hebben verboden eenig' bezoek te
ontvangen, zoodat toen maarschalk Foch
hem Zaterdag wilde bezoeken, hij niet
5 tot den expresident kon worden toege-
laten.
In het Engelsche Lagerhuis1 heeft
men lang gediscusseerd over de lersche
kwestie. Lloyd George hield een uitvoerigje
;rede. Een motie van censuur op de re-
geering 'werd met 439 tegen 43 stemme1»
verworpen.
j Vier vrouwelijke politieke gevangenen
zijn uit de Montjoy-gevangenis te Lon-
s dein door middel van een over den muur
geworpen touwladder ontsnapt.
22)
HOOFDSTUK Vil.
De levendigheid, die de 'komst d'er For-
'sythos in Ashurst veroorzaaikte, hoe weinig
ook, was verrukkelijk.
„Natuurlijk", zlei mevrouw Date, „is het
niet te verwachten date Arabella Forsytihe,
die hier niet geboren, is, z'oo Zou zijn als
wij hier in Ashurst; maar het is toch
al ietts, iemand anders te hebben, met
wie men spreken Ikanf/ al is bet ook meestal
over medicijnen."
Louise Howe vond het aangenaam', want
er waren dien -Zomer weinig jongelieden,
in Ashurst; de twee meisjes van de familie
Drayton waren bij een getrouwden broe
der gaan logeeren, en nu Gifford weg was,
waren ier geen jongelingen meer. D'us
was het -prettig voor haar, iemand van
haar eigen leeftijd te hebben, m'et .wie
zij kon spreken en soms kon wandelen,
hoewel de predikant er nooit recht Zekat
van was wat z'ijn zuster 'er wel van Zou
•zleggen. Maar mevrouw Dale had er niets
Van te heggen; zij kneep een oog dicht
Voor wat er onwelvoeglijks in was, en
maakte Zelfs streng tegen miss Deborah
de aanmerking, dat die ooderwetsche be
grippen, dat een jong m'eisje altijd onder
de oogen van haar moeder 'moest zijn',
stijf on oudeAtrijisterachtig waren; „en
bovendien, Louise's moeder is dood", liet
izij er met een soort van zegepraal in
haar stem otp Volgen.
Wat Louise betrof, zij vergalt bijna, dat
zlij bef te Ashurst eenzaam had gebonden,
nu Helena weg was, en Gifford ook; want
ofp aulk een kleine plaats teflde ieder,
natuurlijk, mee. Voordat de Forsythes kwa
men, was het weleens, met een aelf-
wuistizijn, dat een nieuwe ervaring voor
haar wias, bij haar opgekomen of ieth'And
Zou denken 'dat zij Gifford miste. Maar er
was geen reden voor haar bezorgdheid
de verbeelding van Ashurst ging zoo
hoog niet; en als iemand de brieven, die
de jongeling aan haar schreef, had kun
nen zien, zou zoo iets ooik_ nooit iemand
in 'it hoofd Zijn gekomen. Die brieven wa
ren aangenaam en vriendelijk, Zeer kort
en vrij zeldzaam1; meestal waren zij over
Helena en wat zij deed; er stond bijna
niets in wat hemzelven betrof, en het
Verleden, fen minste voor zoover het een
Zekeren avond in Juni 'betrof, werd niet
aangeroerd. Eerst was dat een verlich
ting voor Louise, maar allengs kwam er
een gevoel, te negatief om het geraakt
heid 'te noemen, dat zij vergeten was; hl
was Veeleer een zékere bitterheid in de
herinnering, die zij van hem 'had.
,,'t Is juist zioo'als Miss Deborah zegt,"
dacht zij, „jongelingen vergeten zoo iets.
Koning Karei.
j Uit Boedapest wordt gemeld, dat alle
i En dat is ook maar het best. Gifford
j denkt er niet meer aan wat hij tegen
mij gezegd heeft, en daar ben ik blij
s om maar toch!" En toch kwam haar
dat ongerijmd gezegde betreffende Helena
in de gedachten; dat wilde zij verbannen,
omdat het dwaas en onmogelijk wias, maar
tziji kion het toch niet vergieten. Zij, daCiat
er echter werkelijk weinig: over; de tegen
woordigheid' van mevrouw Forsythe en
haar izioon hield 'nare goedachten genoeg
bazig. Er waren, als naar gewoonte, thee
visites On diners in Ashurst ter eere van
de nieuw aangekomenen, en dientenge
volge had Louise twee nieuwe 'japonnen
noodiig.
Een groot gedeelte van haar tijd bracht
,zij bij mevrouw Forsythe door, want de
o'uide dame ,zeide dat zij behoefte aan
haar gezelschap had. Maar het was niét
alleen de gezelligheid, die Louise daar
boeide: de aonnige huiskamer van de
woning, die de Forsythes gehuurd hadden,
was vol aardige dingen en sierlijke, lichte
meubelen en verscheidene nieuwigheden;
er heerschte een toon, die tot een leven
behoorde zoo a ls zij niet kende, en die
het haar tot een genoegen maakte daar
te komen. De kamers in Ashurst hadden
izUlbe zware stoelen en tafels, zeide zij
bij izichzelve, en de schilderijen waren
alle zoo- donker en ,zoo< leelijk, en de
tapijten waren ook aoo verschoten.
Zij was zeer blijde als- mevrouw For
sythe haar verzlocht bij haar te komen,
om 'haar voor te lezen, of haar in de een
De ramp te Terschelling.
Men schrijft aan het Hbld.
Maandagmorgen. De nuchtere week is
weer begonnen. Alles gaat op Terschelling
naar zijn arbeid én 't leven gaat zijn
gang, maar niet als gewoonlijk, 't Wil niet.
Er wordt niet gewerkt. Er kan niet wor
den gewerkt Niemand heeft zijn gedach- i king algemeen.
ten daarbij: Wiegman is weg en Kies is
weg en Dijkstra is weg en Tot is weg.
Die zijn op de Brandaris en de Brandaris
is gisteren weggegaan en niemand weet
waar ze.is. Niemand heeft ,ze sindsi Zondag
middag 5 uur meer gezien en 'niemand
heeft nu rust."
Daar staat branding in de harten
evenals er branding staat op de kust.
Af en aan loopt men zoover "men kan en
't is of het water langs kaai en strand
plagend zegt: „Verder mag je toch niet
en ik vertel ook niet waar ze zijn."
Daar komen de nuchtere teekens al
binnen, die zoovee'l zeggen als: ,,'t is afge-
loopen!" Een gescheurd zwemvest op
Eierlland Texel en vier boeien op Nieu-
wediep. Alles van de Brandaris Dat is
'teenige betrouwbare nieuws met het an
dere: dat allerlei schepen van Terschel
ling, Haïlingen en Nieuwediep zijn uitge
gaan om te zoeken. Woensdagmorgen de
sleepboot „Noordvaarder" van'Firma Dirk'-
sen nog. Ze kwam 's avonds 5 uur bin
nen en teen ze aan den steiger gemeerd
lag ging fluisterend van mond tot mond
onder de volle menigte het eenige vree se-
lijke woord „Niks gezien"En nu i9
't Donderdag en nóg weten we niets.
Een trieste Octoberlucht. Een stilte, die
hangt en drukt. De zee is moe van haar
dolle razernij. De oude huizen staan plech
tig naast elkaar als een ©erewacht voor
ieder ,die passeert en trotsch staat de
[toren van Seillinge ,de lichtwachter Bran
daris er bij, als een stoere -zeeman, die
tusschen de kleine jongens staat en zijn
pruimpje kauwt en zwijgend over 't zee
vlak ziet, eerbiedig begluurd door de ben
gels om hem heen, alsof ze zeggen wil
len:* Waarom zeg jij óók niets!
En de TerscheHingers kijken elkander
aan en loo pen stil door of wisselen fluiste
rend wöorden. i
Er is zware rouw. Rouw om dooden,
die men niet eens mag begraven.
Twaalf slagen slaat de klok dof in de
triestige stilte. „Nog niets bekend?"....
„Neen niets en stil verdwijnt men
in de huizen waar men peinst over de
weduwen, de ouders, dat meisje van wie.
hun leven hebben gegevenvan wié we
fniets meer vernemen. Toestanden zooals
bijna elke familie hier heeft doorgemaakt
en op elk volk van de zee dat stempel van
melancholie drukt; gebeurtenissen die
slechts door uitverkorenen als Jozef Is
raels en Frensen dn hun diepte worden!
gepeild.
De staking' der metaal
arbeider s.
De staking- in de metaalindustrie is dan
gisteren begonnen. De oorzaak is, gelijk
j men weet, de aangekondigde loorisver-
laiging, die, zonder overleg met de ar-
j beiders'org'anisaties zou worden ingevoerd.
Te Rotterdam is gisteren zoo goed als'
niemand in de .metaalindustrie -aan 't. werk
gegaan, zoo meldt „Het Volk". Bij Wil
ton b.v. slechts 150 van de 23Ó0, bij
de Droogdok-mij. slechts 100 van de 2500.
Ook op de bekende werven van Burger
hout, Piet Smit, Fëijenoord, en,z. wordt
niet gewerkt.
Té Utrecht is de toestand dezelfde. Op
de 9 grootste fabrieken werkten er van
de 1300 man slechts 35. In Amersfoort
idem. Bij Eijsink (de bekende motoren-
fabriek) gingen slechts 5 man aan 'I, werk.
Ook in Dordrecht en Deventer is Je sto
of andere vrouwelijke bezigheid behulp
zaam te zijn. „Dick zal misschien niet
huis wezen", zeide mevrouw Forsythe
op 'n verontschuldigenden toon, „maar hij
zal toch niet gênant voor u zijn?" En al
spoedig* vond Louise hem volstrekt niet
gênant.
Eerst was zij wel wat be'SCihroo|nd in
de tegenwoordigheid van dien luchtharti-
iglen jongeling, die zich zoo weinig aan het
gevoelen van Ashurst stoorde; maar dat
ging van lieverlede over, en vroolijk klonk
h'un jeugdige lach in mevrouw Forsylhe's
huiskamer. Louise begon zi<:,h met Dick
op dien vrijen en vriendschappelijiken voel
te gevoelen zooals zij eenmaal niet Clifford
was geweest. „Waarom had Giff zoo niet
kunnen zijn dacht, zijmaar zij zeide
niet dat zij en Forsythe als „broeders
en zusters" waren, want zij had altijd een
zieker besef dat er in den aard van hunne
vriendschap iets twijfelachtigis; wais; maar
het was genoeg dat zij Forsythe „heel
aardig" vond en dat die zomer „heel
prettig" was. Liefde is dikwijls eigenlijk
•eene kwestie van verwantschap.
Dick ging dikwijls naar de pastorie,
en Louise gewende zich hare plannen te
maken met het voorbehoud „in geval mijn
heer Forsythe komt"; en meestal was
't het gevhl ook dat hij kwam, met de een
of andere boodschap, als: „Moeder laat
vragen of Miss Louise haar vanmiddag
(wat wil komen voorlezen, alsl 'zij het niet ie
druk heeft"; of „Moeder zendt dit schaal
tje terug en laat vriendelijk bedanken voor
de gelei, en heeft mij verzocht Jeanne
uit haar naam te zeggen, dat die haar lek
ker gesmaak-t heeft,"
Het was voor Dick gemakkelijk zulke
boodschapjes te verzinnen. Dr. Howe vond
wel dat de jonge Forsythe zijn meesten
tijd in de pastorie doorbracht, maar hij
zag geen reden om zich daarover te be
kommeren; het deed hem genoegen dat die
levendige jonkman zoo gaarne bij hem
kwam. Dr. Howe's gedachten gingen niet
ver in de toekomst; het tegenwoordige
streelde hem bepaald. Als het tot iets
leidde (want zóó oil ij o oxd was de pre
dikant ook niet) welnu, dan zou het niet
kwaad zijn. Dus was hij er zeer ge
troost onder als hij Louise niet bij zich
had om een boek voor hem te zoeken
of pantoffels te halen, en hij gewende
zich dikwijls naar het kantoer van Denner
te gaan, om het „Weekblad voor Jacht
liefhebbers" in te zien of over hunne
eerstvolgende jachtpartij te spreken. Hij
nam het niet eens kwalijk toen hij op
zekeren ochtend zijne dochter een brief
wilde voorlezen, en na halar te vergeefs het
geheele huis door gezocht te hebben, haar,
tusschen de boomen door, met Dick Forsy
the in den zonnigen tuin zag. „Ik zal dien;
brief maar laten wachten," zeide hij, en
strekte zich op zijn gemak uit op de met
leder hekleede sofa in de boekerij, met
een dagblad in zijne hand en een tevreden
glimlach op de lippen.
(Wondt vervolgd.)
f I
i
- 'f11,
'i. I
