7h
Wally Sigaren,
Gaslampen
No 16
Woensdag 19 October 1921
36e «laargang
(7 gemeten
Bouwland,
Staten-Generaal.
Reclames.
BnitenlaM.
Woonhuis,
fmaohine
htrecht
-lofstede
I
ITTE SUIKER
LEIJNSE, hoek Markt.
voor zeven jaren,
ir gevraagd a.
gevraagd
000 K.G. Mangels,
lier. Orgel»
p gevraagd.
en gevraagd:
les Merrieveulen,
■landknecht
te Dienstbode,
ren Meid
/L
Zeeuwsclie Stemmen.
feuilleton7
Jota Ward en zijne Vrouw.
ALOM VERKRIJGBAAR.
N. V. NEDERL. SIG. FABRIEKEN
„GLOBE" - UTRECHT.
lond, met 3 °/0 bon.
lELBURG.
Bsch 60 ct. per pond,
jkensvleesch wederom *f
kilogram verminderd. 1
Vlasmarkt M'burg.
921—1928!
ke, nabij den tramlijn
tik bij Mejuffrouw de
Wouterman.
rden liggen ter inzage
an J A. TAK Co.,
e Middelburg, bij wie
lletten worden inge-
op 27 October 1921.
s s. Brieven letter S
it blad te Goes.
Bellefleur, zoet ei
er Wildeman, door
ouburg.
"ZvY
lels.U
KOOP:
IERE, Meliskerke.
KOOP 61* i
I- en Kortmolen
n ijzeren Ploeg.
JIJN, Mr. Smid, Mid-
fi KOOP:
G 110, Middelburg.
E KOOP: tf
goed als nieuwe
gton".
ider letter N Bureau
te Goes.
ATSGEBREK TE KOOP:
ouden. 1 jaar bespeeld.
s f 185.— r 6
ider letter K bureau
te Goes.
et opgaaf ligging, ge-
sn grootte van het j
len ingewacht onder
3au van dit blad.
leigrond).
lijk te aanvaarden,
iters G B Bureau van
oes.
E KOOP: '6
jen kalfvaars, bg
iNCKE Pz., Domburg.
ij E. DE KORTE te
!«n Handknecht be-
met paarden om kan
BOONE, Moesbosch,
A f
nknecht en een Meid
ij A. JANSE, Kleyers-i
evers-/I
ilb\
EEN MEID I
bij ABR. FRANCKE,
(Dorp).
voor direct Tri
ïoog loon. Zich te ver-
7 Vj uur 's avonds bij
fèlMPE BURGER—vak
tinge.
7*'
g W. MINNAARD,
Sinoutskerke.
e Mansklompen f 1,20.
LEIJNSE,
,t. A hoek Markt.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
KANGE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg-,
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
Oosterbaan L e Cointre, Goes.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. pest f3.
Losse nummersf0.05
P r ij s der A d v e r t e n t i n
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 Cent.
J. C. Wirtz.
Den heer Wirtz is wij meldden
'het reeds eervol ontslag verleend, als
inspecteer bij het lager onderwijs.
Met hem verlaat een man van zeld-
izanie kennis, doorzicht en werkkmcht de
schoolwereld.
Wij .zijn er evenwel gerust op, dat mees
ter Wirtz als zoodanig: is hij op Zuid-
Beveland nog altijd bekend en geliefd
zal do periode van rust, hem van harte
gegund, tot aan 't einde, in 'sHeeren
dienst en in den dienst van het onderwijs,
het Christelijk onderwijs vooral, blijven
besteden.
Schoon werkeloos verklaard, zal hij wel
nimmer zonder werk ,zijn.
Werkeloos, niet werkloos! zal van nu
nf zijn leus wel zijp.
Die werkzame rust, welke voor die
des hemels voorbereidt, pij hein ook on
zerzijds van harte gegund.
Do© wél en iziie niet om; Wandel voor
mijn aangezicht en zijt oprecht; Wees u
self; dit zijn de uitspraken, waaraan Wirtz
aich steeds g,ehoUden heeft. Figuren van
die kracht hebben wij niet veel; ook
niet op 't terrein der politiek en dei'
journalistiek.
Moge daarom de heer Wirtz, voor onze
scholen, voor de antirevolutionaire partij
en peis, voor allerlei Cnristelijken arbeid
nog lange gespaard, blijven.
Aan de levensgeschiedenis van dezen
sschoohnan wordt door ons aan de „Nieu
we Provinciale" het volgende ontleend:
De heer Wirtz, is een geboren Rotter
dammer en bleef tot zijn 22ste jaar in
de Maasstad wonen en werken.
Hij bezocht er de Chr. School in de
Hoveniersstraial (hoofd de lieer Middel
hoven, later de heer W. van Geest) en
werd op den leeftijd van elf jaren en 3
maanden kweekeling op de Chr. School,
Baan 8 aldaar, die destijds onder het
zelfde Bestuur stond. Later werd hij als
kweekeling overgeplaatst naar de Hove-
niersstraat en van 'af zijn 14de jaar deed
hij dienst als hulponderwijzer. Als de
klas wat groot was, b.v. 80 leerlingen,
kreeg hij een jongeren kweekeling tot
hulp.
In 1874 (1 November) werd de heer
Wirtz secondant aan het Instituut-Bent
veld in den Oppert, later in de 1ste
Lombardstraat, en hier bleef hij, toen bij
in April 1875 de akte als hulponderwijzer
kreeg Uit handen va,n den Inspecteur M.
P. Lindio („de oude heer Smits").
Als onderwijzer en hoofd diende de
heer Wirtz daarna achtereenvolgens: de
scholen Baan nr. 8 te Rotterdam (nü de
Dr. A. Kuyperschool), het InstitWut-Has-
selman te Emmifchoven (gem. Almkerk),
Klundert, Amsterdam, Goes en Bedum.
Op 1 April 1902 werd hij schoolopziener
in het arrondissement Slodderen en 1
Augustus 1905 schoolopziener in het
district Winschoten. Deze titel werd op
l Januari 1921 veranderd in dien van
Inspecteur in de inspectie Winschoten.
CCL.
De herfst is er weer. Het mooie zoimer-
sche weer, waarvan we reeds schier on
afgebroken maandenlang genoten hebben
en waarin we ons', nog lederen dag op
nieuw verlustigen, kan zelfs aan den loop
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
13) o—
BÖ behoefde niet lang zijn aanzoek te
bepleiten. „Ik geloof, dat ik altijd veel
van u heb gehouden," zieide Helena, hem
in de o ogen ziende; en John was zoo
gelukkig, dat elke gedachte van bezorgd
heid over hare ziel zich oploste in dank
baarheid aan God voor hare liefde.
Op ziekeren namiddag, in 't midden van
den zomer, kwam hij te Ashurst; hij- ging
terstond naar de pastjorie, hoewel niet
met heit voornemen Dr Howe's toestem
ming te vragen om bij zijne nicht aan
zoek te doen. Het kwam John voor alsof
er dien dag alleen hupin© twee zielen,1 in'
de zonnige wereld waren, en zijne lief
desverklaring was even eenvoudig en op
recht als zijn leven.
„Ik kom u zeggen, dat ik u liefheb"
zeide hij, zonder eenige andere inleiding
dan dat hij hare handen in de zijn© nami
Gedurende hun engagement sprak hij
haai' zelden, en hij schreef haar ook niets
van zijne hoop en vrees voor haar; hij
der jaargetijden niets veranderen. De zon
moge het landschap met haar vriendelijk
licht nog zoo opvroolijken, ze schijnt nu
toch op boomenkruinen waaraan heL groen
reeds enkele weken ontvloden is. En loop
eens onder de hoornen, clan ziet g|e ze
neerkomen, die gele, verdorde blaaren en
ge kijkt dwars door het ijl wordend loo-
ver heen. 't Is weer voor een poosje
gedaan met ons .zomersch landschap.
Straks hoe moeilijk we 'took op dit
oogenblik nog gelooven kunnen gieren
de stormwinden door de toppen der hoo
rnen en zwiepen de takken onbarmhartig!
heen en weer. Straks klettert de regen
tegen onze ramen en maken we 't ons
in de verwarmde huiskamer echt gezellig.
Toch verbind© men aan het wonder
mooie herfstg,etij niet allereerst de gedach
te aan gure vlagen en wilde b'uien. Juist
nu gaat er van Gods schepping zulk een
leerrijke taal uit, waarnaar het gloed is
te luisteren. Als tegenwicht moest de
rnensch onzer dagen eens voor een wijle
'tut het mondaine stads ge doe. overgebracht
worden naar een bosch, mijmerend in
herfstdampen, vol met gelende, vallende
bladeren.
De herfst is de lamp der poëzie, is
weieens terecht gezegd. Hij biedt, stof
te over voor dichters en gevoelsmenschen,
maai' ook voor ieder rnensch, die door
God den Heere met niet meer dan gewone
gaven van verstand en gemoed is begif
tigd. En bovenal hier spreektGod luide
tot ons.
De herfst is verbonden aan de smart.
Herfst, dood en smart. Treffende over-
eenkomst, die g|e niet maakt, miaar die
er als vanzelf i s. Wat gegroeid is en
gebloeid, heeft ge ziet het voor uw
oogen bet verdort en valt af. Eén
kerkhof is \t, zoo zong de fijn-besnaarde
Guido Gazelle, toen hij door de dikke
laag gevallen bladeren wandelde. Daarom
izijn er ook in onze dag'en zoo velen, die
van zulk een herfstprediking niets we
ten willen, die liever oplgaan in grof ma
terialisme ©enerzijds en genieting des le
vens anderzijds. Ze moeten niets van
die ernstige natuursprake hebben.
De herfst maakt ons, als we maar
naar .zijn stem daarbuiten luisteren wil
len, ©enigszins weemoedig. En daar wil
men liever niet aan. Men huivert er van
oim te luisteren, stil en vol eerbied naar
den weemoed van de herfstnatUur, als de
wind izachtkens door de ontbladerende
takken lispelt. De moderne menscb rent
liever haastig en gejaagd het leven door.
Er jzijn er velen, die de eenzaamheid
ontvluchten, die bang zijn om alleen te
wezen, die eigenlijk bang van zichzelf
.zijn. Dal, zijn van die mensehen, die,
zoodra het donker maar nauw invalt, zich
haasten om cle gordijnen te sluiten, de
lamp op te steken, om dan ja, wat
dan'? Om vlug aan h'un drukken arbeid
te trekken? Weineen, om een amusant
boek te lezen of om zich gereed te maken
voor den gang naar een of andere ver
makelijkheid of om bezoek af te leggen
dan wel te ontvangen. Ze vinden het
zoo vreeselijk, zoo benauwend om niets
anders te kunnen doen dan te denken.
En toch doet een oogenblik van rustige
eenzaamheid goed. Ze kan kalmeerend,
vertroostend, heilzaam wericen. Denk aan
de gelijkenis van den verloren zioon, die,
peinzend, midden in de ellende, „tot zich
zelf kwam". De eenzaamheid kan leiden
tot .zelfonderzoek, want onwillekeurig ko
men we, als we alleen zijn, weer met onze
gedachten bij onszelf terecht en bevinden
wilde wachten Üoitjdait zij geheel uit de on
verschillige atmosfeer vain Ashurst was:
en bovendien waren zijne brieven zoo
vol liefde, dat er geen plaats Voor theo
logie in overschoot. Maar 'hij, rechtvaar
digde voor zichzielven zlijn stilzwijgen door
het vaste Voornemleh om, wanneer zft in.
hunne eigene woning waren, haar de
schoonheid van den geopenbaarden. gods
dienst aan te toornen; zij' zou de heerlijk
heid der waarheid begrijpen; en hunne
woning, die een heiligdom van mensche-
lijke liefde zou, Zijn, ziou de poort des
hemels worden.
De pastorie was een zeer klein huisje,
met ©en spits overhangend dak, en vier
vensters, in Vier-en-twintig ruiten ver
deeld, zoo vol bobbels en kuiten, dat zij
den voorbijganger Verwrongen afspiegel
den ,©n de torenspits van de kerk er
tegenover er eene zonderlinge bocht in
had.
Er waren weinig boeken in John Walrds
bibliotheek: geen andere dan die hij voor
zijne preeken noodig had. Het verschoten
'Smirnascho tapijt was tot op den draad
afgesleten op ©ene plek voor zijne boe
kenplanken, waiar hij in dezen verdiept
placht te staan, of heen ©n weer liep,
terwijl hij zijne streng© en dreigend© pree
ken memoriseerde, want vóór zijn huwe
lijk predikte John veeleer de Wet dan
het Evangelie.
we, dat we onszelf weer lang; niet mee
gevallen .zijn, dat we misschien het goede
wilden, maar het kwade d e d e n. En ,we
nemen ons opnieuw voor om het anders
en beter te doen, maai1 we gevoelen het
toch wel, dat. we Gods kracht daarbij be
hoeven. Zoo wordt vaak in de stilte het
gebed geboren.
En in het echte, ware gebed staan we
ook weer alleen tegenover onzen Vader.
Iets, wat heel duidelijk te leeren valt Uit
de gelijkenis van den farizeeër en den
tollenaar. Bij de tollenaarskreet: ,,0 God,
wees mij zondaar genadig" is elke ge
dachte aan anderen absoluut buitenge
sloten, maar bij den Farizeeër is 'tgiansch
anders. Die heeft bij .zijn bidden tijd om
ook nog mei minachting te denken aan
die lange, lange rij van mensohen, allen
slechter dan hij.
Maar feeeren we tot den herfst terug.
Er zou nog heel veel over te zeggen zijn.
Maar ik wil alleen hierop nog' wijzen:
't is ook de vruchtentijd.
Lente is mooi, zeker. De lentezang
jubelt, de herfstzang, daarentegen is smart-
iziang'. Maar toch, lente is niet de oogst
tijd. Daarvoor moet ge in den herfst zijn.
Dan hangen te midden der verkleurende
bladeren, die hun frischheid al meer ver
liezen, de schoonste vruchten te blozen.
En nu de schuren en bergplaatsen
zijn weer vol. De vruchten worden ons
als in den schoot geworpen.
Dit is wel een heel duidelijke prediking
ook voor ons eigen leven. In dat leven
spreekt men ook van lente, de groei-
tijd van het ontluikend leven van zo
mer de tijd, waarin de vruchten rij
pen en van herfst, waarin ook in
figuurlijken zin de bladeren vallen, maar
waarin toch ook, bij den Christen door
Gods bekwaammakende genade de vruch
ten der dankbaarheid zeker worden ge
zien.
Doch tusschen het leven van den Chris
ten en de natuur is 't niet alles over-
j eenkonnst. Er is één groot verschil. In
I de natuur is ondergang ondergang. Daar
I is 't met den dood uit. Maar -'t is
I dr. De Hartog, die 't eens zoo schoon
heeft gezegd in 't Christendom gaat
het door ondergang tot opgang. De ziel
van Gods kind keert tot God en wacht
op de uiteindelijke hereeniging. Bijl wie
Jezus kent is er dan sprake van de heer
lijkste vrucht. Daarom kan iemand, die
zich 't eigendom van Jezus weet, uit de
herfstprediking1 zeker veel leeren, maar
tot wanhoop en vertwijfeling kan ze hem
niet leiden. Hij verwacht straks heerlijker
dingen.
JAN VAN 'T LAND.
Tweede Kamer.
Met de wijziging deï invaliditeitswet
kwam de Kamer al vlug klaar. D'hr.
Weitkamp (C. H.) deelde nog even mie-
de, dat lïi.i in de woordenwisseling
mlet Duys Vrijdag ongelijk Rad gehad,
waarmee dit 'incidentje weer was af-
„Dus zal ik u morgen hoeren pree
ken?" zeide Helena, den Zaterdagochtend
ha hunne tehuiskomst ,,'t Is raar, dat
ik u nog in 't geheel niet gehoord heb,
en we hebben elkaar toch al langer dan
een jaar gekend1."
Hij .zat alam zijne schrijftafel en hare
hand rustte luchtig op zijn schouder. Hij
legde zijn pen neder, en zag nalar haar
op. „Misschien zullen mijne preeken u
niet "bevallen;" zeide hij, met eene zekere
bezorgde uitdrukking in zijn oogen.
„O, ja, dat Zullen zij' wel", sprak zij,
met glimlachende zekerheid. „De eene
preek Verschilt met veel van de andere,
niet waai'? Ik ken er eenige van oom Ar-
chie bijna uit het hoofd. Er is toch maar
altijd hetzelfde te zeggen, en 'dat zegt
ge telkens en telkens weer."
„Wij kupnen het niet te dikwijls zieg-
gen>', antwoordde John. „De keus tus
schen eeuwig leven en eeuwigen dood
mioet onbekeerden mensohen eiken dag
van hun leven in de ooren blinken!."1
Helena schudde het hoofd. „Dat be
doel ik niet, John. Ik dacht aan al het
schoon©, dat er in vroomheid ligt." En
met een glimlach liet zij: er op volgen:
„Je preekt toch, hoop ik, geen akelige
waarheden?"
„De waarheid is soms verschrikkelijk,
lieve," zeide hij1, op zachten toon.
Maai' toen zij hem alleen had gelaten
geloopen. Toen kwam' de stemlming
over artikel 1 van het wetsontwerp:,
dat, gielijik men weet, bepaalt, dat in
plaats van f2000 voortaan f3000 de!
loongrens zal zijn voor de inval idi-
teits- en ouderdomsverzekering. Het
artikel werd aangenomen met de stem
men van den Vrijheidsbond en de
Ire eren Braat, Gerretson, v. Veen en
Weitkamp tegen.
Overgenomen werd bet amtendemient
van de commissie van rapporteurs,
waardoor de termijn van aanmelding
van 35-jarigen voor de Invaliditeits
verzekering wordt verlengd tot 1 Juli
'22, en het amendemtent-Snoeck Ren-
k'etaans, om te voorkomen dat perso
nen, die 'krachtens de aan te brengen
wijziging, in de invaliditeitsverzeke
ring zouden worden opgenomen en
die den leeftijd van 65 jaar zouden
naderen, de rente z'ouden derven, op
groind dat, zij niet het. voldoend aantal
premies zonden kunnen in rekening
brengen, hetgeen voor hen feitelijk
onmogelijk was, omdat zij' krachtens'
het bestaande artikel 354 van de ver
zekering waren uitgesloten.
Nadat het wetsontwerp en een wij
ziging der steenhouwers wet waren
aangenomen, kwam! men toe aan een
wijziging (d w.z. Verhooging met pl.ml.
43 mill i oen) der onderw'ijshegiroo-
ting, De heer Otto (V. B.) drong
aan op zuinigheid en vond de f600
duizend voor de inrichting der bu
reaux van de inspecteurs niet direct
noodig. Minister de Visser toonde
evenwel aan, dat dit bedrag kooit in
do plaats van de vroegere toelagen
aan do schoolopzieners voor bureau
behoeften. Ook beloofde cle minister
te zullen doen wat hij kan om Em-
ïhen uit den nood te helpen. Het
wetje werd daarna aangenomen.
Aan de beurt wa5 toen (de Kamer deed
gisteren Veel kleingoed af) de» wijziging
van de wet op het Nijverheidsonderwijs.
Een wijziging, die dringend noodig was.
Denk slechts aan den precairen finan-
ciëelen "toestand der Ambachtsschool te
Goes! Een vijftal sprekers voerden hier
over het woord, maar van oppositie was
niets te bespeuren. Allen waren 't met
de strekking Van 't wetje eens. Dhr. V.
d. Bilt (R.-K.) prees als een bijzonder ge
lukkige bepaling de verplichting van bui-
teugemeenten om bij fc dragen, in de
kosten van het onderwijs, dat kinderen
van hare ingezetenen in de groote ge
meenten genieten. De» minister zei o.a.
toe, dat bijzonder en openbaai' nijver
heidsonderwijs op voet Van gelijkheid Zul
len worden behandeld. Het wetsontwerp
werd zonder hoofdelijke stemming aange
nomen, evenals enkele suppletoir© begroo
tingen en een wetje op de vervolgings-
jkosten der directe belastingen. Met het
wetje tot wijziging der zegelwet ging het
niet zoo voorspoedig. Dhr. J. ter Laan
(S.D.A.P..) achtte hef een verhooging der
indirecte belastingen. Dhr. Gerrefeon
(O.-H.) was er ook niet van gediend,
omdat het in 'f geheel geen rekening
houdt met de belasting naar draagkracht.
Dhr. Teenstra (V.-D.) wals van meening,
dat de 5 millioenj, die het wetje zal op
brengen beter door bezuiniging kunnen)
worden verkregen, waarop minister de
Geer opmerkte, dat men beide moef doen,
omdat het tekort op de begrooting heusch
pieer is dla'nf omillioen.
Dhr. Wintermans (R.-K.) deed nog een
goed woordje voor de Boerenleenbanken,
om» zijne: preek te schrijven, zat hij eon©
geruim© poos na te denken. Zij wa|3 Voor
zeker nog niet bereid om zulke woor
den .te hooren als hij voornemens wais
geweest te spreken. Hij zou zijne preek
wegleggen toit ©en anderen Zondag, wan
neer de waarheid haar minder zou schok
ken. „Zij moet tot de kennis des Heeren
komen," dacht hij. „Die moet haar niet'
plotseling opgedrongen worden dat zon
haar misschien verder van het licht drij
ven owi rechtvaardigheid zoowel als bami-
har tigheid te hooren. Zij' kan hef licht
nog .niet verdragen."
Dus nam1 hij een ander v©l papier, en
schreef in plaats van zijn somberen tekst
uit de Hebreeën: „Gij ziult mijhe zonen
©n mijne dochteren zijn, spreeicti de Heer."
Maar toen Helena het studeervertrek!
verlaten had, dacht zij weinig meer aan
preeken of leerstellingen.. Haar hart was
vervuld van John, en hij mocht gelooven
wat hp wild©; hij was de hare dat
was genoeg.
Zij ging na:ar de keuken, met een glim
lach op hare lippen en zag; door de open
deur hare dienstmaagd, Alfaretta, in den
aonnigen tuin achter hef huis. Zij' 'hadi
een arm vol helder witte theedoeken, die
op de heg van kruisbeziënstruiken aan
het einde van den tuin te drogen hadden
gehangen, en zij kwam het pad langs,
met al de kracht van hare sterke jonge
Tegen aambeien, r
droge of bloedende, wende men Foster's
Zalf aan. Deze doet ile jeuk en pijn on
middellijk bedaren, en heeft een bijlzon
der heelende werking. Prijs f 1.75 per
doos, alom verkrijgbaar. (6)
maar de minister hoewel zijn ant
woord niet direct een weigering inhield
èn nadere overweging toezlegde merkte
op, dat vrijstelling van zegel voor
dezle banken concurrentie met (1© par
ticuliere banken zou beteekenen. Dhr. J.
ter Laan (S. D:. A. P. protesteerde togen
het hooge bedrag van f50, dat een ver-
eeniging moet betalen om Koninkl. goed
keuring op haair statute" te verkrijgen.
Morgen voortzetting.
De wereldoogst van graan.
Volgens voorloopige ramingen bedraagt
de tarweoogst 19211922 uitgedrukt in
quarters: Noord-Amerika 50 miüioen, Ar
gentinië 18 mill., Australië 10 mill., Indië
2 mill., Mantsjoerije en omliggende landen
4 mill. Totaal 84 mill. Verscheept zijn
reeds 7.700.000 quarters, blijven beschik
baar 76.300.000 quarters.
In 19201921 kocht Europa 67 mill,
quarters. Wellicht zal bovendien dit jaar
voor Sovjet-Rusland 5 millioen quarters
gekocht moeten worden.
Korte berichten.
De stakende kellnei's te Berlijn heb
ben zich tot het vakvereenigingscartel ge
wend om den steun van de Berlijnsche
arbeiders in hun loonstrijd te verkrijgen.
Dientengevolge is een nieuw gevaar voor
een ajgemeene staking in groot-Herlijn in
het leven geroepen.
Zondagavond is de 39-jarige smid
Pelka te Hindenburg door een Fransch
soldaat met een revolverschot gedood.,
Aan de intergealiieerde commissie is van
dit incident kennis gegeven met het ver
zoek een streng onderzoek in te stellen.
De soldaat beweert door den gedoode te
zijn aangevallen en geslagen. 'Ooggetui
gen bestrijden echter deze bewering.
- De uitslag van de gemeenteraads
verkiezingen te Berlijn zal misschien on
geldig worden verklaard.
Te Parijs is men nu begonnen met
het afbreken van de tunnel van Batiginoltes
die zooveel inkt, maar ook helaas zooveel
bloed heeft gekost.
Terwijl de Ootoiber-hiftfe hier en daar
in Frankrijk de plantenwereld van s,treek
heeft gebracht), izloodat lentebloesem prijkt,
Waar kale takken den naderenden winter
moesten aahkóndigen, schijnt nu ook de
dierenwereld in de war. In het Aisnp-
gebied Zijn althans in een roZengaarde
Mei-kevers gesignaleerd.
Volgens een bericht uit Weenen
is de toeisfenid van ex-koning Bodewijk van
Beieren zoozeer verergerd, dat zijn leven
ernlstig in gevaar verkeert. Zijn krach
ten nemen snel af.
Vandaag komt de Belgische minis
terraad bijeen "ter bespreking van den
toestand, ontstaan door het aftreden van
DieVèZle. Men verwacht, dat heel het ka
binet ontslag zOl nemen.
y
Jongen vroolijk zingende. Helena ving de
woorden op, toen zij' nader kwam:
Mijn denken doolt naar de ijslijkheên
Van Dood en Gods gericht;
En d'angst door 's zondaars ziel geleên
Als hij' op 't sterfbed ligt.
„'k Zie zondaarsdrommen zonder tal,
Geboeid, in duiistren nacht,
Wier wanhoopsklacht niet einden zal
Daar feller pijn hun wacht!"
„O, Alfarettal" riep hare meesteres met
verontwaardigde verbazing uit, „hoe kun
je zulke verschrikkelijke woorden zeg
gen?" Alfaretta bleef staan met open mond
en eene gegriefde uitdrukking in hai-e
vriendelijke, blauwe oogen. De tegenstrij
digheid van dat blozende meisje, dat daar
in den zonneschijn stond, met al de ge
wone frischheid van een liefelijken Julidag
om haar heen, en met hare vroolijke stem
die hopeiooze woorden zong, deed Helena
bijna glimlachen; maar zij liet er ern
stig op volgen: „Ik hoop, dat je dat niet
weer zult zingen. Daar houd ik niet van."
„Maar mevrouw," zeide het meisje, blik
baar gekrenkt door deze berisping. „Ik
was bezig me te oefenen. Ik zing in het
koor mee."
(Wo.dt vervolgd.)
