36e Jaargang
oonhuis,
Buitenland.
15
Uinsaag 18 October 1021
fUddelburg.
gevraagd
gevraagd
'dappelen,
Meid
ól\
Ih
M
Dienstbode,
i
houdster, c
FEUILLETON.
Jein Ward en zijne Vronw.
f2, 2440
-f 1.25, 610
ingschef 1,60
d f26—f28,
Koolzaad f 28
34, lijnzaad
•nzaad f47
«he Eigenh.
Eigenheimers
f6—f6.40,
Poitiers f 4—
6.75—f7.50,
„Zuid-B,eve-
itober 1921.
334, Cons,
ïaumontel 8
6—11, Jo-
Diuwtjes 7—
inter Suike-
Gieser Wil-
—8, Diverse
Kroetperen
tten 715,
ransche Bel-
59, Rei-
ipels 7—11,
is Reinetten
6—8, Witte
e d' Or 3—5,.
Armaaarde
5—9, Geld.
apels 310,
3) 7, Kleine
aer 100 K.g>.
0 stuks. Ha-
inten 1.40—
gld. p. stuk'.
►te Veiling v.
d' Or 3-9,
pendu 35,
irrngaard 5,
►uwtjes 48,
rgroe ritjes 6,
Pondspeer
andperen 11.
e appels 2—
Rapen 1—2,
kilo. Bloem-
|k.
3BERICHT.
den miotrgen
>ld door het
te De Bilt.
772.7 te Miin-
disfjord en Ha-
1 van 18 Oct.:
Zuidelijke rich-
jf halfbewolkte
temperatuur.
s. Brieven letter S
blad te Goes.
lellefleur, zoet en
r Wildeman, door
ïburg.
KOOP:
akke HU.
HARPE, Zanddijk
KOOP 1(1
Blauwe en Roode
gewas, gegroeid m
dpolder te Krabben-
igen bij C. LOB BE-
rabbendijke.
een
lijk met Mei
ht benoodigd, bij
ILSE Pz, Oost-
et Mei
JASPERSE, Bree-
rke.
N MEID
m. houterma:
eg, „Meilust'
A.N,
aankomende Mei#
W. JOBSE, Vee re,
Let
1 November /J
hip van 2de meisje,
►levrouw VAN DER
nwater, Middelburg.
ïwonend Rentenier,
jaar, P.G., vraagt ee»
men- of burgerstand,
rjke werkzaamheden-
.ter A, bureau van dit
Uitgave rail
de Naantl. Venn. LUCTOR ET EMHRGO.
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAN6E VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKRN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden £r. p. post f3.
Losse nummersf006
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels fl.20, elke regel meer 39 cti
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
BEDEKTE OPRUIING.
Sociaal-democraat en Communist (zijn
kinderen van éénzelfden vader; zij beden
ken en beoogen beiden hetzelfde; zij zijn
beiden even gevaarlijke verschijningen in
het staatkundig en maatschappelijk leven;
,zij houden, als zij spreken, geen van bei
den een blad voor den mond; zij toornen
beiden, wanneer zij althans in 't openbaar
optreden, tegen Kapitaal en Overheid;
«ij hebben beiden de dreigingen lief.
Dooh op één punt verschillen zij. De
communist is eerlijker dan de socialist;
hij houdt geen slag om den arm, maar de
sociaal-democraat wel. Hij komt er on
omwonden voor uit, dat hij de maatschap
pij 't onderste boven wil hebben, en 't ge
zag, liefst terstond, weg moet; maar de
ander is slimmer, hij zegt wel precies
hetzelfde, maar hij laat er op volgen
dat hij voor zich het zoo niet bbdoelt
en (lat hij 't niet helpen kan als 'tkomt.
In de taktiek van den sociaal-demo
craat is iets geniepigs. Hij hoort de taal
van den bolsjewiek, hij riet hoe g'root
een massa .zich achter dezen verwondert,
hoe rijn eigen standje hierdoor verloopt,
derhalve wat ,Zal hij doen.
Hij is leider van een steeds groeiende
partij; binnen afzienbaren tijd tot de re
geering te roepen; in andere landen reeds
dicht aan, izelfs heelemaal in het laatje
gezeten; derhalve hij moet op zijn woor
den passen, opdat men hem die later niet
voor de voeten werpe. Maar de bolsje
wiek is> izijn gevaarlijke concurrent, speelt
hij niet minstens even hard op als de,ze,
dan naakt, hij achterop in invloed en
macht; en verliest hij zijn voorsprong
naar het laad je.
Zoo is ongeveer de overweging van den
sociaal-democraat; welke hem noopt tot
het spelen van een rol niet alleen, maar
van een dubbelzinnige rol.
Even hard schreeuwen als zijn concur
rent, maar zich vrij houden van de ge
volgen; erger nog die gevolgen werpen
op de ruggen van Kapitaal en Patroon
en Regeering.
Wie dit spelletje doorziet, is verplicht
er tegen te waarschuwen.
Gelijk wij dan ook doen bij deze.
Bij den inzet eener actie tegen de werk
loosheid stelde de heer Stenhuis, van
het (roode) N.Y.V. Ned.erlandscih Vak
verbond te Groningen den eisch dat
de overheid zich doe omringen van een
arbeidersraad, met de mannen van het
N.V.V. als controleurs, gesteund door een
dictatuur uit dit Vakverbond.
Een eisch, dien de overheid het zij
ter loops opgemerkt nooit zal kunnen
inwilligen izonder zichzelf en haar ge
zag weg te werpen.
Maar ®oo ging de slimme m)an voort
„Wanneer de regeering weigert, in deze
richting mee te werken, wat moet er dan
gebeuren? Die vraag is van het grootste
belang voor onze huidige regeering, welke
me-errnale'n verklaarde, zoo geweldig t.e
zijn gesteld op rust en orde in het land.
Het niet treden in onze voorstellen, zal
praktisch met zich sleepen: armoede,
nood, ontredding, .ziekte en dood in de
gezinnen der werkloozen. Het kan zijn,
dat de arbeiders hun nood in doffe be
rusting zullen dragen. Maar het kan ook
Uitloopen op plundering; diefstal en brand
stichting, dat de samenleving economisch
en moreel ontredderd ,zal worden, dat een
ontketening van de allerlaagste hartstoch
ten niet uit kan blijven. Namens de mo
derne vakbeweging verklaarde spreker na
drukkelijk wij; begeeren het niet,
en de arbeidersklasse mag er
Naar het Engelseh van
AfcARGARETHA DELAND.
12) -o-
AIs hij van eeuwige straf sprak, zag
zij hem met eene uitdrukking van ernstige
verbazing in hare bruine oogen aan. „Hoe
kunt ge zoo iets denken?" zeide zij'. „Dat
schijnt mij spotten met Gods goedheid
toe."
„Maar Gods rechtvaardigheid, Miss Jef
frey," aeide hij bezorgd; „voorzeker moet
gij toch de rechtvaardigheid van Gods
oordeel erkennen."
„Indien gij bedoelt, dat God uwe ziel
voor altijd naiar de hel zou zenden, als
gij dat Zijn oordeel noemt, komt het mij
al zeer onrechtvaardig voor. Ik kan mij
geen «'rooter Godslastering voorstellen,
mijnheer Ward, dain. 'de liefde van God'
to loochenen; en doet gij dat niet door
te zeggen, dat Hij wreeder is dan een
mcrs.seh ooit zou kunnen zijn?"
„Maar de Bijbel zegt begon hij,
toen zij hem in de rede viel.
„Wat doet het er toe wat de Bijbel
zegt?" zeide aij, hem glimlachend in het
bekommerd gelaat ziende. „De Bijbel was
haar kracht niet in zoeken."
Het spreekwoord zegt: het gif zit. in
den staart. Oogenschijn-jijfc is dat hier niet
't geval. Het heeft meer van zoetigheid.
Maar 'f. is een zoetigheid die vlijmt,
die walgt, die gevaarlijker in haar werking
is dan het .zwaarste vergift.
Let wel als wij onzen zin niet krij
gen, dan is dit alles mogelijk: dat de
werklooize kwaad wordt, plundert, dfe sa
menleving izedelijk in malkaar valt, zooals
bijv. in Rusland. Maar zoo komt het
dan lijmerig er achteraan: ik zeg niet
dat hij dit doen moet!
Is dit geen bedekte opruiing, en. is
dergelijke taal niet eerloozer dan die van
den Communist?
Niet minder berispelijk is de taai van
het nieuwe Tweede-Kamerlid den heer
Hiemstra, voorzitter van den sociaal-
democratischen landarbeidersbond, te Gro
ningen, die volgens een bericht in Het
Volk 'heeft g;ezegd, toen er nog geen
veenbranden in het n oorden
geweest w aren: „als er veenbran
den mochten komen, dan zal dit de schuld
van de regleering zijn." Omdat de regee
ring' niet maar zoo dadelijk het werkloos
heid-vraagstuk kan oplossen, en de werk
loozen gesteld dat de nood hen toen
reeds drong, wat echter nog te bewijzen
zou zijn! hierover kwaad worden en
den brand in de venen steken, zioodat
miljoenen schade aangericht wordt, dan
hebben niet deze gewetenlooze menschen
of hun bedekte ophitsers dat op hun ge
weten, maar de regeering
Niet minder gevaarlijk, wegens de kras
heid van taal en de dubbelzinnigheid van
uitdrukking;, maar ook niet minder stui
tend juist daarom is een artikel van den
heer Schaper, geschreven terwijl de boel
al in lichte laaie stond, terecht, evenals
de beide andere uitspi'aken door onze
„Nieuwe Provinciale" g;ewraiakt, en welk
artikel aldus eindigt:
„Met bovenmenschelijk geduld wachten
de arbeiders in 't Noorden op hulp. Som
migen gingen tot excessen over; men weet
het. Er verbrandde heide en veen, maan
de hulp kwam er niet dooi'. Honger is
echter een scherp zwaard. De wanhoop
maakt onredelijk en redeloos. Naar
Duitschland en Amerika kunnen de arbei
ders niet, in hun streek isi neïigens werk - -
wat moeten ze dan? Wie kan van hen
verlangen, dat zij rustig met vrouw en
kind honger Tijden, op vele plaatsen te
midden van weelde en overvloed?
De regeering luistere naar raadBezui
nig overal waar g:e kunt, voorzoover niet
kuituur- en levensbelangen worden ge
schaad, maar hier moet geld zijn,
voor werk dat zijn rente vroeg of laat
zal opleveren. Met het oude" stemrecht-
vers kan worden gezegd: doe 't gau w
of de boel gaat kapot!"
De boel gaat kapot.
Dat is 't refrein van dergelijke toespra
ken. En als de boel kapot gaat, blijft de
spreker buiten, schot; en de kapotbreker
heeft niets; Rusland leert het.
En de man, die bedektelijk tot dat ka
pot breken aanzette, is er af met te
ontkennen. Het is wel kras gezegd, maai
de „N. Prov." heeft gelijk: „De man die
al maar tot de arbeiders zegt: ja, ik
begrijp het, gij balt de vuist, ik zou
het kunnen verstaan, dat gij de boel ka
pot sloeg,t, maar: ik wil dïat niet, ik be
geer het niet, maar als hij het deed, dan
zou het niet uw schuld, maar de schuld
van de regeering zijn, maar ik begeer
toch niet, dat gft het doet, het is onze
methode niet, maar ik zou het toch kun
de geschiedenis, de poëzie en de politiek
der Joden, 'zoowel als hun wetboek van
zedenleer en .godsdienst, zoodat, als wij
niet aan eene woordelijke ingeving geloo-
ven, „wat de Bijbel zegt", geen bewijs
grond is."
„En gij gelooft nietfc aan zijne woorde
lijke ingeving?" vroeg hij langzaam.
„Neen," antwoordde Helena!, „dat kan
ik niet."
Het stond niet aan John Ward te vragen
hoe zij was opgevoed, of op den invloed
van een anderen predikant aanmerking
te maken, maar terwijl hij, met neerge
slagen oogen, naar huis ging, dacht hij
er over wat toch wel het geloof van
Dr. Howe zou zijn en hoe het mogelijk was,
dat hare ziel zoo verwaarloosd was. Dat
meisje, wier beminnelijk karakter hem met
bewondering vervulde, verkeerde in de
duisternis van ongeloof; zij had nooit de
waarheid geleerd.
Terwijl hij dit bij' zichzelven Zeide, wist
John Ward, met plotselinge, hartstochte
lijke teederheid, dat hij haar beminde.
Het duurde echter maanden voordat hij
haar dit zeide. Welk recht had hij haar
te beminnen? vroeg hij zichzelven af,
terwijl hij voor het behoud harer ziel bad;
zij was eene ongeloovige; zij was nooit
tot Christus gekomen, anders zou zij de
waarheid gekend hebben. Zijn plicht jegens
nen begrijpen, wie kan kalm blijven, hier
weelde en gij armoedemaar gij moet
u toch kalm houden enz. enz., (lie man
is een opruier, die man is verantwoorde
lijk, als zijn slachtoffers eindelijk uit den
band springen."
Landbouwarbeidswet.
Heit voorontwerp bevat o.m. de vol
gende bepalingen
Op eigen kinderen, kleinkinderen,
ouders, broeders, zusters, oom's en
tantes en kinderen van broers of zus
ters, 'die bij het hoofd der onderne
ming inwonen, is het ontwerp niet
toepasselijk.
Voor volwassen arbeiders, niet in
wonend, zal de gemiddelde arbeids
duur over het geheele jaar 9 uren
per dag "bedragen. Op verschillende
aangewezen tijden des jaars zal de
arbeidsdag echter 7, 8, 9 of 10 uren
z!ijm. Gedurende 42 dagen per jaar zal
cellier, boven dezen wettelijken ar
beidstijd, nog 2 uren per dag mogen
worden overgewerkt. De totale ar
beidstijd in 52 weken, zlal dus bedra
gen 52 X 6 X 9 - 2808- 84
2892 uren. De ondernemer is geheel
vrij zelf de 42 dagen voor hel. over
werk te kiezen, mits hij daarvan aan
bet eind der week mededeeling doe
aan den Inspecteur van den Arbeid.
Voor inwonende arbeiders is niet
bepaald de maximumarbeidstijd, maar
de1 maximum-na,cihtrustlijd. De nacht
rust moet, in verschillende deelen des
jaars, bedragen 8, 9 of 10 uren. Ge
durende 42 dagten pier jaar mag die
rusttijd tot 7 uren worden beperkt.
Ook van -deze 42 dagen is de keuze
aan den ondernemer, behoudens de
verplichting van kennsgevijnig des Za
terdags aan den Inspecteur van den
Arbeid.
De gewone arbeidskaarten en ar
beidslijsten, tot heden bij' den land
bouw en den tuinbouw no'gonbe
kend, zullen ook daar worden inge
voerd.
Gewestelijke commission, voorzien
van voorzitters en secretarissen, zul
len den Minister adviseeTen, o.a. over
de bepaling der verschillende deelen
des jaars, waarin de onderscheiden
arbeids- en rusttijden zullen gelden.
Plaatselijke commissi ë'n zUllen den di
recteur-generaal van den Arbeid advi
seeren omtrent de toepiaslsing. van een
root aantal mogelijkheden tol. afwij'-
ing en uitzondering.
Heit voorontwerp kan natuurlijk nog
gewijzigd worden. Het is nog geen
wetsontwerp. Daarom kunnen alle be
langhebbenden ei' hun gemotiveerde
aanmerkingen op maken. Het beste is,
indien dit geschiedt door middel van
de vakvereeniging, waarvan hij (ofzijj
lid is. Een gemiddelde werktijd van
ntege n ureri per dag, vindt bij ons
geen instemming.
Landarbeid is geen fabrieksarbeid.
E'n een gemiddelde arbeid van tien
uren in de buitenlucht zlal wel nie
mand schaden. En dan, hoe velerlei
belangen staan er in den oogsttijd
niet óp: het spel.
De Nederlander vraagt dan
ook teriecht: le. Indien de gemiddelde
arbeidstijd eens tien uren 'werd, zou
er dan in Nederland op landbouwge
bied wel veel veranderen, althans
zooveel dat dezle verandering zou
zijne gemeente eischto met onverbiddelijke
strengheid, dat "de vrouw, die hij in haar
midden zou brengen om hem in zijn arbeid
ter zijde te sten, ©ene Christin moest
rijn, en hij kampte om die liefde uit
zijn hart te rukken.
John Ward's geloof wals aan geene wis
selingen van tijd of omstandigheden on
derhevig. Eenmaal door zijn verstand er
kend, was het ia zijne ziel' valstgewor-
teld en had hij' er volkomen vrede mee.
Niet, dat hij niet meer Jicht verlangde;
hij kon eenvoudig niet begrijpen, dat er
meer licht zou kunnen zijn. En van de
waarheid uitgaande, dat de Bijbel Gods
Woord was, rechtstreeks door God in
gegeven, was het niet ainders dan logisch
van hem, dat hij: de leer, die in de Pres-
byteriaansche Kerk geleerd werd, bekende
de eenigé, waarachtige leer ter zaligheid
te zijn.
Heiena's geloof wals van het zijne even
verschillend als hare denkwijze. Misschien
was het veeleer eene ontwikkeling van
haar eigen karakter dan het gevolg
van het onderricht, da,t zij van
haar oom had ontvangen, hoewel
zij onder zijne geestelijke leiding was
geweest sedert hij haar, bij den dood harer
ouders, als een klein kind in huis had
genomen. „Wees een goed meisje, lieve",
placht Dr. Howe .te zeggen. Dus leerde
wettigen den adm'inistratieven omjslag
voor den boer en de kosten voor
den Staat, aan zoodanige wettelijke
regeling verbonden? 2e. Zijn, na al
wat. in de laatste jaren op 't gebied
van den arbeid, ook in den Land
bouw, is veranderd, de arbeidstoe
standen in den landbouw in ons Tand
van dien aard, dat zij1* zoodanig wet
telijk ingrijpen noodzakelijk maken?
En niet'minder stemmen wij- in met
't volgende
„Beperking van vrijheid zeker
van de vrijheid van arbeid is al
leen geoorloofd als orde of zedelijk
heid, of de- noodzakelijkheid tot be
scherming van personen, goederen,
vrijheden of rechten deze bepierking
eischen. Zedelijk het hoogst sitaat dal.
volk', waar de maatschappelijke ze-
dein, gewoonten en verhoudingen in
vrijheid zoodanig zijn, dat Overheid
e|n' wetigte'ver 'zich tot het minste in
grijpen kunnen bepalen."
Th or beek e schijnt geen gelijk gehad
tel hebben, toen hij zeidewij' zijn
geen volk om in een dwangbuis ge
stoken te worden. Want wij hebben
dit „kleediingstuk" al zooveel jaren
aangehad; doch nu wordt 'tons lang
zamerhand zoo nauw toegehaald, dat
wij schier geen ,raad mteer weten.
'Waarin alleen te' berusten is','wan
neer niet langs een anderen weg aan
den Tandbouwarbeid en aan de land
arbeiders kan worden recht gedaan.
Maar is naar dien anderen weg' al
uitgezien
Eenheid.
Wij moeten 'fe dezer plaatse onze
hartelijke ingenomenheid uitspieken
met de gebeurtenis, waarvan wij1 el
ders in ons blad reeds hebben mel
ding gemaakt.
Onze sociale bonden en onze vak
beweging hebben den weg der samen
werking ontdekt.
Gezocht werd hij vain meer dan
éénen kant. Noodig is :hij' om' meer
dan één reden. Maar er waren his
torisch geworden toestanden, die men
niet aanstonds ombuigt; wellicht ook
gevoeligheden, die niet, op eenmaal
weggestreken zijn.
Thans werkt een „commissie van
samenwerking" tuslslchjen de drie soci
ale bonden en het eene lichaam der
christelijke vakbeweging.
Er is' voor de comlmiisisie wePk ge
noeg.
De samenwerking moet nog goed
deels worden geregeld. De grens der
wederzijdsche bevoegdheden en plich
ten staat nog niet volkomen vast.
Doch menkomt samen, beraad
slaagt samen envindt zonder twij
fel samen den weg en de lijn.
Het mocht toch ook niet anders.
Moesten onze christelijk'-georgani-
seerde arbeiders werken los naakt el
kaar m'et de kans, dat zij' nu en dan
zelfs tegen elkaar zouden werken?
De tijd drong tot eenheid met hei
ligen drang.
Thans zijn ze samen: Werkmans
bond, Patrimonium, Maarten Luther,
Vakverbond.
Onze georganiseerde mannen uit den
arbeidenden' stand hebben voortaan
één adres.
Plet is kostelijk.
Nederlande r.
jzij baar catechismus, en was „aangeno
men" geworden even voordat zij: naar de
kostschool 'ging, zooals in Ash'urst gebrui
kelijk was, en zong in het koor 'mede,
terwijl Denner het orgel, bespeelde; en
zij was een welopgevoed en zedig meisje,
dat ziich aian haar geloof hield zooals
zij het geleerd had en zich over theo
logische vraagstukken even weinig be
kommerde als de meeste jonge meisjes.
Maar dat was voordat zij John Ward
ontmoette. Na zijne eerste bezorgde vra
gen, begon Helena te begrijpen, dat de
godsdienst niet diep bij haar zat Doch
zij sprak niet over haar gemoedstoestand
en verwaardigde de vragen, die bij haar
opkwamen, niet met den naam van, twij
felingen. Hoe konden er twijfelingen be
staan als zij1 nooit recht geweten had
wat zij geloofde? Zoo maakte zij zich
van lieverlede een geloof op hare eigen
hand'.
Liefde voor het goede was naar hare
meening de ware liefde tot God. De hemel
beteekende deugdzaamheid, en de hel alles
wat laag en slecht was. Dat was een zeer
eenvoudig en kort geloof. Bijzondere gods
dienstige begrippen had Helena Jeffrey
niet; denkbeelden kwamen in haar geest
op met eene bondigheid en eenvoudigheid,
zooals voor Word onmogelijk geweest zou
zijn. Maar destijds wist hij niets van de
Ministercrisis in België.
Het feit, dat de socialistische mi
nister Anseele Zondag aan een socia
listische betooging heeft deelgenomen,
waarbij een vlag werd ingehuldigd
met dé beeltenis van den Belgischen
soldaat, die een geweer in stukken
breekt, zlal, naar de Msb. meldt, aan
den liberalen minister van oorlog De-
vèzie aanleiding: geven Zijn ontslag bij
dén koning in te dienen. Hij wensdht
niet langer in een kabinet naast den
heer Anseele zitting te hebben. Waar
schijnlijk zullen alle liberale ministers
het voorbeeld van Devèzle volgen. ïn
elk geval is de mliniilSterclriisiS, welke
ook, gelijk men weet, reeds van den
kant der Vlaamsche ministers dreigde,
op het oogenblik geopend. Het einde
van hiet drie-piartijenkabinet is nabij1.
Daar de verkiezingen voor de deur
staan, aal de koning waarschijnlijk aan
de 'ministers vraigen de loopende za
ken tot na de verkiezingen voort te
ztetten.
De dood van Kitchener.
Een Londensche filmfabriek heeft
een flim gereed, die den dood van
Kitchener tot onderwerp heeft. Zij:
heeft nu echter van hoog;er hand een
weink gekregen, om de vertooning niet
door tel laten gaan.
De Weekly Dispatch weet er al
lerlei bij te vertellen. Bij! het samen
stellen van de film is gebruik ge
maakt van inlichtingen die een Britsc'h
officier verstrekt heeft. Hij deelde aan
de filmfabriek mede, dat hij op de
hoogte was van de omstandigheden,
.waardoor de Diuitschers de lucht had
den gekregen van Kitchener's reis naar
Rusland. Ë'enige officieren hadden zich
in een restaurant het bericht dat Kit
chener gereed was om met een krui
ser, de Hampshire, naar Rusland te
gaan, argeloos tegenover een dame
laten ontvallen. Die dame was Elbv
Boiecker, een spion in dienst van dé1
Duitsche regeeriinig. De Duitschers
hadden al, zoo heet het verder, van
Kitchener's reis gehoord. E:r was een
code-telegram te St. Petersburg aan
gekomen over het aanstaande bezoek
van Kitchtener. De Tsaar had er met
de TsaritSa over gesproken, en die
had het. nieuwtje weer aan haren ver
trouweling Raspoetin verteld. RaSpoe-
tin bracht het over aan een Duitschen
aglent en deze lichtte de regeering te
Berlijn in, die daarop Elby Boecker
verzócht moet hebben, moeite te doen
iets naders te weten te komen. Elbv
kwam, zooals gezegd, achter den tij<3
waarop Kitchener's kruiser ongeveer
zou vertrekken. "Daar de reis naar
Rusland ging, moest het schip een
van twee bekende vaarwateren volgen
en daar hielden Duitsche duifcbooten
de vvacht.
Elly Boeckter is een tijd lang' in
Engeland gevangen gezetj 'omdat men
haar verdacht. Bewijzen kon men 'ech
ter niet tegen haai' aanvoeren en zij
wérd ten slotte vrijgelaten. £ij is nü
in Duitschland terug (zij' heeft een
adres in de Wilhelmstrasse te Ber
lijn) en zou 10.000 mark gekregen
hebben voor haar bericht over Kit
chener.
Kerte berichten.
- Uit. Boekarest wordt gemeld, dat
een munitie trein bij het fort Rudeni
geestelijke werkingen, welke haair uit de
kalme, onnadenkende tervedenheid harer
kindsheid in een nevel van twijfel hadden
gebracht, die, als zij de toekomst inzag,
een donkere nacht scheen te wórden. Hij
kampte met zijn .geweten, en vroeg zich
zelven af, of hij wel het recht had hare
liefde te zoeken.
„Vermeng u niet met de ongeloovigen",
zeide hij bij' zichzelven. Naar zijne mee
ning wa:s Heiena's twijfel aan de waar
achtigheid van bedoeld leerstuk het
welk terecht het hart der kerk genoemd
wordt want bepaald ongeloof was
het nog nauwelijks te noemen zon<$;
en zonde was strafbaar door eeuwigen
dood. Moest die ziel, die hem dierbaar
der dan zijn eigene was, dan verloren!
gaan? Neen; zijn geweten zelf zeide hem
immers, dat het een heilige plicht was
haar hart te winnen en met haar te
huwen, om haar uit de atmosfeer van
godsdienstige onverschilligheid, waarin zij
geleefd had, tot het licht en het leven
te brengen.
De liefde zegevierde. „Ik wil hare ziel
redden!" zeide hij; en altijd met dat doel
voor oogen om eene schim te verdrijven,
die, zoo hij meende, hem toefluisterde:
„Gij doet zonde," vroeg hij haar ten hu
welijk.
(Wordt vervolgd.)
f
