Wally Sigaren,
V'r
P
met Schuurtje
4
W
9lt
¥f¥
i/2
Til
Woensdag IS October 1921
36e Jaargang
ZJr
uikerbiete
Mo 10
toestepeen7{j
makk® Hit,
Reclames.
Buitenland.
iÊLPT y/y
e Kruisbessen-
Ing. Witte.
inschrijving: i
ing te koop: ///p
gevraagd,
gevraagd,
Meid
ht gevraagd,
Zeeuwsche Stemmen.
FEUILLETON.
John Ward en zyne Vrouw.
V; i ALOM VERKRIJGBAAR.
N. V. NEDERL. 8IG. FABRIEKEN
„GLOBE" UTRECHT.
(7)
il Rundvleesch
er K.G.
geviele, Middelburg
nvleesch f0.60 p.
versch geslacht
in, Stukken, Rollade f t
n Schenkelvl. f 0.80/
Vlasmarkt,M'burg.
ageman aan 1500
n zijn zaken uit
e* groen tenk wee
per A. L., Bureau
loes.
rde Haring.
[JNSE,
hoek Markt.
OOP:
of fabriek,
ij JOOS MOL, te
Telef. No. 2.
n ingewacht vóór
Si s
ENAAK A 124,
meente te Nieuw-
ior H. Murre.
e leveren vóór .of
ij H. MURRE.
'ijnste Melange
per pond.
OOP
Biggekerke.
OOP
Krullen, 2 gouden
itten, 2 paar gouden
in, goud Slootje met
ntuur met Gesp.
L. DE VOOGD,
59, Middelburg.
Trog en Tobben,
enz., bij E. W.
pelle.
OOP
eikgeit
Biggekerke.
lENS, Biggekerke.
Rotterdam f/ J
Dienstbode. r
jOO, Dwarsstraat
irg.
Huishoudster, 4^,'
and, bij een alleen-/
le man. Adres t
Middelburg
Pz., Oostkapelle.
ijk met Mei ff
gevraagd,
AA Jr., Ritthem.
Weid of aanko-,
noodigd, bij f
IEULE, Dninwijk, J
Domburg.
agd
S, Schoenmaker,
ijk met Mei i/ f
gevraagd, t>
RE, Ritthem.
gevraagd,
JWER, Seis weg,
Serooskerke (W.),
nsklompen f 1,20.
IJNSE,
hoek Markt.
Uitgave van
«de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
Oosterbaan &Le Cointre, Goes.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3.
Losse nummersf OOÖ
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
MTUMWO*.!
Zeeland en het Miljoen.
Bij ondeïgetee'kende k'wamen geclu-
Irénd-e de maanden Augustus en Sep
tember in de navolgende bedragen
Wissiekerfoe f 192.—
Biggekerke 144.—
'Oostburg 500.
Zoulélande 450.
'Poortvliet 170.10
Aagtie'kerke 87.
Koudekerk© 85.—
Hulst 188.60
Ritthiem' 35.45
Biggekerke 1.18.44
'TboJien 120.—
Oostelijk Krabben dijké 7.
Westkapelle 125.
Oud-Vosmeer 150.
Vlissingen 550.
Grijp sterke 68.65
Domburg 85.—
Totaal f 3076.24
■Saldo vorige maand f 26390.69y2
Algemeen totaal f 29466.93Va
Allen daarvoor dank.
Ik hond mij vertier weer aanbe
volen.
Stortingen kunnen ook geschieden
op elk Postkantoor ten gunste mijner
postrekening no. 12946.
Die Penningmeester va:n de Provin
ciale Commissie voor het Miljoen,
S. CAI/JOUW Pz.
Middelburg, Loindenscjhe kade H 54.
De Koning-Stadhouder.
Het Centrum ontkent de juistheid
van minister- de Vissers beweren, „dat'
hij „moet beschouwd worden als de ba
nierdrager der staatkundige en godsdien-,
stige vrijheid tegenover Lodewijk XIV"
alsmede dat „aan dezen Willem III alles
groot was"; en dat het tegendeel is ge
bleken in „den strijd dien hij voerde te
gen zijn eigen schoonvader, zijn optreden
in Engeland, zijn optreden in Ierland
vooral ,.waar hij geheel iets anders dan
godsdienstvrijheid bracht."
Het Centrum onthoudt overigens
haar lof niet aan dezen „held", als hoeda
nig Marjori Bowen hem terecht heeft be
titeld. Wij lazen haar driestar met genoe
gen. Vooral de middelmoot, die wij' hier
onder laten volgen:
„Wat echter wèl in hem te eeren
'is en steeds dankbaar te eeren zal blij
ven, is izijji energiek streven om te
beletten, dat de grootheidswaan en
machtspolitiek van den Zonnekoning ain'
bijna geheel West-Europa een juk zou
opleggen. Ook ons land .zou da.t juk
niet zijn gespaard gebleven. Verre van
dien. Niets minder dan ons zelfstandig
volksbestaan stond op. het spel. En
in den strijd, voor dat bestaan heeft
Willem III zich ongewone- verdiensten
verworven en een volharding en talent,
een geest- en een werkkracht ontplooid
door niemand te ontkennen of te on
derschatten."
Toch gaan wij met hare tegenspraak
niet accoord.
Op de.ze drie punten vooral: strijd tegen
zijn eigen schoonvader, optreden in Enge
land, optreden in Ierland moeten wij- de
redactie bepaald tegenspreken.
le. Die strijd „tegen zijn eigen schoon
vader" was heelemaal zoo slecht niet.
Wij' kunnen ons best voorstellen dat een
consciëntieus dienstdoend politieman zijn
eigen schoonvader, zoo die dronken was,
naar de wacht brengt. En zoo 'moet 't
ook gebillijkt, ja geprezen worden dat een
zoo nietswaardig regent als Jacobus II,
die een handlanger van Lodewijk XIV
was, de volksvrijheden met voeten trad,
en de beschreven en door hem bezworen
volksrechten miskende, "zich meermalen
aan eedbreuk vergreep en de wetten op zij
zette, de opsomming waarvan ons te lang
iziou ophouden. Trouwens die schoonvader
was al gevlucht toen Willem III in Enge
land kwamterwijl zijn optreden, gelijk
De Zoom (Kath. orgaan) op gezag van
prof. Blok meldt, den steun genoot van
Paus Jnnocenlius Xf.
'2e. Zijn optreden in Engeland is even
min 'laakbaar. Alleen de aanhafigers der
Stuarts, wier aantal gering was> verzetten
zich; doch de geheete Anglicaansche Kerk,
dat wil zeggen bijna geheel Groot Brit-
tanje juichte hem toe; en zulks te meer
daar hij terstond beloofde de oude en
bestaande rechten te zullen handhaven
welke in de „Declaration of rights" de
onbetwistbare erfenis der Engelsche na
tie waren genoemd. En zijn belofte heeft
hij' stipt gehouden. Hij bracht geen nieuwe
vrijheden, wat trouwens niet noodig was.
gebonden als Willem zich verklaarde aan
het door gewoonte vastgestelde recht. Hij
bevestigde en. handhaafde slechts de be
staande, en dat was voldoende.
3e, Zijn optreden tegen Ierland verdient
evenmin den blaam, hein door de Roo-m-
sehe pers toegedacht. Willem III heeft
nimmer aan onderdrukking der Katholie
ken gedacht; dat was wel de fout van de
(Anglicaansche, anti-Roomsche) Whigpar-
tij, die vruchteloos trachtte hem naar haar
wil te zetten. Aan meer dan een wet,
die deze vrijheid belaagde, weigerde hij
zijn sanctie, liij vaardigde zelfs een al-
gemeene amnestie uit voor politieke mis
drijven, J;egen den wil der zoo groot mo-
gelijke 'meerderheid. En toen diezelfde par
tij' hem beletten wilde, naar Ierland te
.gaan, ontbond hij het parlement. Waai
de Iersche Katholieken onderdrukt zijn,
is dit niet gjeschied door hem, maar o n -
dank s hem, door de machtigen, die hem
steeds hebben gedwarsboomd in zijn
schoonste plannen. Zoo is de geschiedenis.
Ook Het Centrum z,elf schrijft zeer
terecht in een andere rubriek van haar
j blad omtrent 't optreden van Koning! Wil-
f lom III in Ierland:
„Ter eere van onzen Willem moet
j worden gezegd dat hij rechtvaardig1 o-p-
1 trad. Maar het Enigelsch-Iersche Par
lement vernietigde al zijn voorschrif
ten, hoe hij ook pro-testeerde en te
lgen de katholieke Ieren werden de
schandelijkste o-nderdmldrinigjswetten
aangenomen."
Ook hier dus wordt vastgesteld, wat
't trouwens ook ia, niet hij, imiaiar de Whigs,
dé meerderheid in 't parlement, die deden
het.
CCXXXXIX.
Bet zijin op economisch gebied wel
ernstige dagen, die wij beleven en wie
z-ijin oor zoo ééns be luisteren legt in
handels- en industriëele 'leringen, vangt
bijina uitsluitend pessii,mistisc|be 'klan
ken op. Op de vraag: „wat moet het
van den winter niet de werkloosheid
worden?" weet niemand nog een ant
woord te geven.
8.)
Naar het Engelsch van
MAR-GARETïIA DELAND.
Zij aarzelde. „Als ik kan, Giff;" en met
een plotseling vertrouwen, liet ze er op
volgen: „Ja, ik wil het. Zeg mij wat'
het is." 1
Zij' was opgestaan. Hij zag een oogenblik
naar hare zenuwachtig gewrongen handen,
maar raakte ze niet aan, en zeide toem:
,Als ooit de tijd komt dat je me kun't
liefhebben, zeg liet mij dan. Ik vraag u
dit, Lo-uise, omdat ik U niet kan bedroeven
door woorden van liefde te spreken, die
je niet wilt hooren, en toch kan ik niet
anders dan blijven hopen; en ik' zal u al
tijd blijven liefhebben, maar in stilte. Dus'
als -eenmaal de dag komt dat je me kunt
liefhebben, beloof je me het mij te zeg
gen?"
„O ja," antwoordde zij, blijde dat zij
hem iets kon toestaan. „Maar, lieve Gif
ford, die dag komt nooit; dat moet ik u
nu al zeggen."
„Maar je belooft het me?"
„Ja," antwoordde zij ernstig. „Ik beloof
het."
Hij' zag haar een oogenblik strak aan.
„God zegene u, lieve!" zeide hij'.
„O, GiffordI" riep het meisje, en m-e't
een plotselinge opwelling bukte zij zich en
kuste hem op bet voorhoofd; toen, half
verschrikt over hetgeen z.ij gedaan had,
maar zonder er berouw over te gevoelen,
schoof zij hem voorbij en snelde het pad
op naar de pastorie.
De jongeling stond een oogenblik stil,
met eerbiedig gebogen hoiofd, alsof hij'
een zegen ontvangen had, keerde zich
om en volgde haar. i
HOOFDSTUK III.
Louise Howe was dien avond in een
zonderling ontroerde gemoedsstemming.
Met het bedroevend biesef van haar ouden
vriend gegriefd te hebben, vermengde zich
dat niet te beschrijven gevoel, dat noch
verlegenheid noch trotschheid is, en ech
ter beide schijnt te zijn, waarmede een
meisje- voor de- eerste miaal hoort dat
zij' bemind wordt. De tranen schoten
haar in de oogen, en toch wist zij' niet
waarom; misschien was het van toorn.
Hoe kon Gifford zoo dwaas geweest zijn
zóó te spreken en haar te noodzaken.'
om te zeggen wat zij gezegd had? De
oude vriendschap was het, wat zij; ver
langde. En toen kwamen er nog meer
tranen; en voor de eerste maal in haar
eenvoudig meisjesleven kon Lotuis© haar
eigen hart niet begrijpen.
Het was omdat Helena weg was, zeide
Natuurlijk moet onz:e regeering in
de eerste plaats wel met deze zoo
ongunstige omstandigheden rekening
houden. En dat doet z!ij -oo'lc. Wie de
Troonrede goed gelezen heeft, heeft
daaruit een waarschuwende stem ge
hoord. Zuinigheid en soberheid is ons'
alleln gepredikt en het is verblijdend,
dat omzie minister van financiën on
middellijk' daarop bij' het indienen van
zijin begrooting -hierin een -goed voor
beeld gegeven heeft: Tientallen mil-
lioemen zijn geschrapt, eenvoudig om
dat er geen geld voor is. We zijn op
het hoogtepunt der staatsuitgaven ge
komen en moeten, of we 'tprettig
vinden of niet, ons gaan beperken.
Hetzelfde geldt natuurlijk voor den
giemeente-dienst. Tal van overigens
goede ennuttige zlajkten zullen wij ons
uit het hoofd moeten zetten. De be
lastingen moeten omlaag, willen wij
ook hier niet vastloopen.
Het schijnt wel of men in somhiige
gemeenten van de gedachte uitgaat:
„als de- belastingeijfers voor de inge
zetenen maar niet betoger zijin .dan
't vorige jaar, kunnen "we "tevreden^
zijin." Maar dat is tocih geen .juiste
rédeneering. Immers de bedragen, die
m'ein de laatste jaren aan belasting had
te betalen, waren abnormaal Woog,
omdat allerlei distributie- en. mobilisa
tie-uitgaven nu eenm'aal bestreden
moesten worden. Maar nu die reuzen-
po-ste'n gelukkig niet meer op de be-
frooting voorkomen (al weet ik wel,
at 'er nog andere Zijn blijven staan,
die veel vragen) en het alleen op de
regelmatige aflossing aankomt, -kan
én moet het belastingciijfer worden
verlaagd. Een gemeente-bestuur kan
daarom dan alleen tevreden zijn, als
een aanmerkelijke belasting-verlaging
kan worden toegepast. Op som'mige
dorpén in onze provincie is men hier
in reeds geslaagd. Een bewijs dus,
dat zulks mogelijk is, als mén maar
niet telkens nieuwe uitgaven schept.
Met genoegen heb ilc ook gelez'en,
dat de Minister van financiën er niet
tegen op zal zien ook die uitgaven,
welke op de wet steunen, in te krim
pen. Maar hel. trof mie "toch, dat juist
in dezen tijd de werkzaamheid der
getoeentebesturen weer wordt geroe
pen ter uitvoering van een nieuwe
wet, die weer handen met geld zal
kosten en waarvan men toch vragen
mag of dat nu het allereerste en het
allernoodzakelijkste is, wat, we had
den te doen. Ik heb eens inzage .ge
nomen van de nieuwe vleeschkeu-
riugswiet.
Voor de uitvoering van dezie nieuwe
wet zullen in ons kleine landje weer
minster*; een duizendtal, misschien
wel vijftienhonderd ambtenaren noo
dig zijin.
Ein daarbij zij'n hieele dure. Zoo moet
een. groote gemeente of een c'omplex
vain kleinere gemeenten een veearts
als keurmeester aanstellen, die vanzelf
goed betaald moet worden.
Dat kost weer handen vol geld;
zij bij z'ichzelve, en zij was vermoeid;
en dat gaf haar liet recht van ganscher
harte te weenen, wat een groote verlichting
voor haar was.
Maar Louise was jong. Toen zij' den
volgenden ochtend hare vensters open
zette, gevoelde zij de blijmoedigheid weder
in haar hart opwellen alsof zij' nooit een
woord, tegen Gifford gezegd had, dat hem
verdriet kon aandoen. De tegenstand van
de klimrozen deed haar een weinig voor
over leunen om hare vensters vast te
zetten en een regenbui van dauw viel'
op haar hoofd neder; en toen het sijsje
onder ,den dakrand zijn liefelijk gekweel!
aanhief, luisterde zij een oogenblik met
dat eenvoudig blijde levensgevoel, dat, in
zijn totale onbewustheid van persoonlijke
vreugde, misschien het eenige en het'
hoogste genot 'vriji van alle zelfzucht is.
Maar evenals ieder ander ondervond
Louise, dat zulke oogenblikken niet lang
duren; de herinnering van den vorigen'
avond drong zich aan haar op, e,n met een
verdrietige uitdrukking op haar gelaat ging
zij' naar beneden. i
Na ©en trouwdag' is- er natuurlijk veel
te doen, en Louise was blijde bezigheid te
hebben; dat was een afleiding voor haar.
In Ashurst wassehen de dames het ont-
bijtgoed .zeiven om; het oude blauwe por
selein en het fijne iglaswerk aan een
dienstbode toe te vertrouwen, al is zij
én, al is het waar, dat de gemeente
kas zicjh voor dézie uitgave kan scha
deloos stellen door bet heffen van
keurloonen, het is toch ook waar, dat
het alw-eeï improductieve uitgaven zijn
'ön dat het per slot van rekening al
leven erg blijft of de burgers contri-
bueeren in den vorm va,n belastingen
of ih den vorm van keurloonen.
Bet is ook wel te gelooven, dat die
wet duur is, want als ik' goed ,heb,
zullen er bij haar toepassing niet min
der dam, 7 mensehen bij den dood
'eener koe betrokken zijn. Luister
maar: Aangifte bij den Rijksontvanger
vo-or den acioijns o 'phetgeslacht. Be-
zoék van twee ambtenaren voor de
schatting (loodje aan den staart). Aan
gifte voor de levende keuring bij den
gemeentelijken dienst. Bezoek van den
keurmeester voor de levende keuring.
Toestemming' om de 'koe te slachten.
Hernieuwde keuring na het slachten.
'tKan noig al schikken, zou ik zoo-
ziegigen. En daarom rijst vanzelf de
vraag: waarom wordt niet hier in de
eerste plaats bezuinigd?
Wel is de regeering er als de kip
pen' bij geweest om te bezuinigen
op den scholenbouw (heeft men de
dure marechaussee-kazernes verge
ten?) En -zeker, ik wil gaarne beken
nen, (jat ook' hier te bezuinigen valt.
Maar oppassen is toch hier de bood
schap, want ik kan mie piet ontwor
stelen aan de idee, dat er in dezie
bezuiniging politiek zit. Als ge de li
bérale pers der laatste weken leest,
treft ge daar schier iederen dag jam
merklachten aan. over de vreeselijk
hooge sommen, welke die nieuwe bij
zondere scholen kosten.
Ein wie zon dan niel zoo'n beetje
kriebelig worden, als hij dergelijke
uitlatingen leest? Vroeger waren de
belastinigpenningenook van onze
mtenschen wel ig'oed, om voor het open
baar onderwijs, vooral in de groote
steden, paleizen te doen bouwen.
Daarover mocht men zelfs geen kik
geven. Dat 'geschiedde alles in het
elang van Tkind. In 'gebouwen, in
leermiddelen en jarenlang ook in on-
de'rwijzerssalarissein wais men ons
daar voor. En nu het er eenigszinis
op igaat lijken, dat in di L opzicht recht
?edaa'n wordt, roept men ach en wee.
/e 'kennen dat liedje wel! Nogmaals
ook hier mioetein,, waar 'tmaar even
kan, pile extra-uitgaven jvorden nage
laten, maar m!en mist ter linkerzijde
het recht, om ons tot die bezuiniging
aan te sporen.
Of is hét geen liberale politiek' van
die ergste soort als een ziekere T.
in de Goesche Crt. durft schrijven,
dat het nu yoor de voorstanders van
bijzonder onderwijs gemaikkelijk rie-
miein snijden is van een andermans
leer? Dat durft iemand neerpennen,
die behoort, tot een partij, die deze
kunst jarenlang heeft toegepast, die
zioio igoied als alle uitgaven voor 't open-
baat onderwijs door de openbare 'kas
deed betalen en er wel voor waakte
'zélf uit eigen po-rtemonnaie iets bij te
passén. Neen, mijnheer T„ als 'tmoet
zullen wij zelf óp eigen .kosten onzen
kinderen Christelijk Onderwijis geven.
Daarvoor hébben wij te lang- den
schoolstrijd gestreden. Maar nu willen
wij, 'w a ai- t in o o d i g is, „yan 't réc'ht,
dat oins ondér Gods zegen geschonken
is, gebruik maken en uw insinuaties
ook nog zoo lang in di-einst geweest, wordt
-niet behoorlijk geacht. Dus veegde Louise
hare kopjes en schoteltjes om, en stond
op een stoel om de dessertborden met fijne
vergulde randen, die den vorigien dag ge
bruikt waren, op de bovenste plank van -de
porseleinkast te zetten.
De eetkamer van de pastorie was laag
van verdieping en verlicht door een breed
venster. D<e vensterbank was met kus
sens bekleed, en de diemetten gordijnen
waren altijd opengeschoven, omdat Dr.
Howe- veel van licht en zonJneschijn hield..
Óp den haard stond tusschen de ko
peren haardijzers een groote blauwe kan
niet witte seringen g<y-":1d, en de puinch-
bowl op de zij-tafel prijkte- met een kroon
van rozen. Boven de deuren waren hert
hoorns al de platen aan de wainden waren
voorstellingen van jagen en visschen, en
op den vloer lag een berenhuid, een van
des predik-ants zegeteekenen.
Louise stond aan een zijtafel, met een
groote kan met w-ater biji zich; in de een©
hand had zij een kwast met langen steel,
en een zachte handdoek hing over haar
arm; zij wiesch eenige wijnglazen om en
zette z© op de planken in de hoekkast,;
waar zij in den zonneschijn, die door het
open venster scheen, blonken en glin
sterden.
Zij werkte nu niet meer zoo vlug, want
alles was bijna weer in orde, en zij zag
Slechte spijsvertering
en de onaangename gevolgen als bra-
kinjg-en, hoofdpijn, gemelijkheid, verstop
ping:, geelzucht, hartwater enz. verdwijneir
door het gebruik van Foster's Maag pillen.
Prijs f0.65 per flacon, alom verkrijgbaar.
wijzén er op, dat er links nog altijd
een sterke stroo-ming is, die 't eigen
lijk niét, 'hebben kan, dat ons ein
delijk, 'eindelijk recht is gedaan. Een
pertinente leugen is het ook, als deze
scribent beweert, dal, van eenige be
scheidenheid bij de aanvrage van nieu-
wie sclholön gewoonlijk geen sprake
is. 'Dhr. T. 'kan béter weten. Ook heb
ben wij van die bescheidenheid bij'
hét bouwen van openbare scholen
maar bitter weinig bemerkt. Zie die
gebouwen maar aan! En nu nog gaat
m!en in Amsterdam een IT. B. S. bou-
wén, die meer dan een millioén kost.
Nogmaals, de nieuwe L. O. wet kost
igleld. Dat kan ook niet anders. Im!-
mérs eein eeuw van stelselmatig on
recht. maakt men niet op' een koopje
goéd. Dat kan iedere liberaal en so
cialist Weten,
Zoo 'zien we, dat zélfs in de be-
'z'uinigi-ngsléuz'e de politiek nog een
woord je meespreekt. Na al hetgeen
ik' hierboven schreef, behoeft het geen.
bét-oog meer, dat ik alle bezuiniging,
waar maar éenigszlns mógelijk, toe
juich. Ook ten op'zii-chte van den scho
lenbouw. Maar wij laten ons door
onze vroegere onderdrukkers hierin
de les niet lezen. Naar plicht en ge-
Wéten wenscthen wij te handelen.
JAN VAN 't LAND.
De toestand.
't-Is deze week conferentie voor en
conferentie na.
Daar is eerst de conferentie te Vene
tië, die gistermiddag is geopend en waar
getracht zal worden met behulp van Italië
de Inoeilijkh-eden tuss-chen Oostenrijk en
Hongarije uit de wereld te helpen, 't Mooi
ste is .echter, dat zoowat niemand van
deze conferentie eenig succes verwacht.
Immers, al verklaart Hongarije zich bereid
zijn troepen uit West-Hongarije terug te
trekken, dan zijn daar nog de ongeregelde
benden, die het voor Oostenrijk onmoge
lijk maken, zich in 't bezit, te stellen vain
het betwiste gebied. En of deze benden 'nu'
niet, hee'lem-aal niet met Boedapest in con
nectie staan, zullen wij maar in 't midden
laten.
In de tweede plaats is te noemen de
Engelsch-Iersche conferentie, waarmee ook
gisteren een begin is ge-maakt. Twee zit
tingen zijn reeds gehouden en naar ver
luidt hebben de twee partijen openhar
tig van gedachten gewisseld. We willen
het gaarne gelooven, maar oo-k hier zal
als het goed is, een besluit genomen moe
ten worden, dat beide partijen bevredigt en
wie ziet daarvan de mogelijkheid in?
Ten laatste de veelvuldige conferenties
en besprekingen inzake d-e Opper-Silezi-
sche kwestie.
De Duitsche rijkskanselier heeft gister
avond het kabinet bijeengeroepen, omdat
dr. Rosen, de minister van buitenlandsche
tegen het oogenblik op dat er niets meer
voor haar te doen zou zijn. Hare tante,
mevrouw Dale, zou gezegd hebben dat zij
treuzelde, ma-ar Miss- Deborah Woodhouse,
die vroeg op de pastorie w-as gekomen om
te zien of zij ook van dienst kon zijn, zeide
dat haast maken niet fatsoenlijk was en
dat het h-aar altijd genoegen deed een
jong meisje te zien, dat bedaard in hare
bewegingen was.
„Maar gij moet mij vergunnen u te
helpen, lieve," liet zij er op volgen, ter
wijl zij hare handschoenen uittrok en de
vingers recht en glad streek.
„Er is niets meer te doen, Miss Debo
rah," antwoordde Louise glimlachend, ter
wijl zij de deuren met koperen schar
nieren van de hoekkast sloot.
„Z-oo waarlijk," zeide Miss Deborah af
getrokken. „W-el, wel, ik hoop dat de
porseleinkast van dien lieven Gifford ook
zoo n-etjes in orde gehouden zal worden.
J-eanne heeft eer van hare huishouding, dat
moet ik izeiggen. En ik hoo<p ook dat hij 'n
.dienstmaagd zal hebben, die weet hoe zij
lavendel tusschen het linnengoed moet
leggendat kan op zoo'n verkeerde manier
gedaan worden. Ik' heb haar, natuurlijk^
geschreven hoe zij het doen moet, maar
als -er no'g! tijd voo-r isi, zou ik Helena
willen schrijven, om haar te verzoeken er
eens naar te zien."
(Wordt ver vol jd.)
