No 8
Maandag 10 October 1921
36e Jaargang
Reclames.
Sedert 1 Oct. 1.1. is de exploitatie van dit blad opge
dragen aan de firma OOSTERBAAN LE COINTRE
te Goes.
Het Bestuur van „De Zeeuw".
FEUILLETON.
John Ward en zijne Vrouw.
I Gifford zweeg Hierop en begon drie
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
Oosterbaan Le 0 o i n t r e, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
eeuw
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden £r. p. post f3.—
Losse nummersf006
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct.
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
Aan de Cb riste 1 ij k e Arbeiders,
die niet of verkeerd georga
niseerd z y !n
'In uit maiiifest richten wij ons tot U, Chris
telijke arbeiders, ambtenaren, onderwijzers, enz,
die nog biet toegetreden zijt tot onze Chris
telijke Vakbeweging.
Wal is de reden, dat gij 'nog steeds van
verre zijt blijven staan, dat gij U nog niet
gevoegd hebt bij hen, die zich opgemaakt heb
ben, door middel der Christelijke Vakbeweging
He trachten, de Christelijke begihselen oois
Volksleven, o'nze Sociale verhoudingen, steeds
meer te doen beheersche'n
Wat is het? Onbekendheid
Onbekend maakt onbemind, zegt bet spreek,
woord. Maar wanneer gij onbekend zijt met
onze Christelijke Vakbeweging, dan hebt ge
dat toch aan Uzelf te wijteh, want onze Vak
beweging beeft 'nu reeds jarenlang bijna overal
'in oils land in het publiek getoond, wat zij
iis en wat zij wil. 75.000 Christelijke arbeiders,
ambtenaren, enz., hebben zich om ons vaandel
geschaard, vereenigd in een 22tal geoentra-
traliseeróe Christelijke vakbonden, welke sa
men weer vorme'n het Christelijk Nationaal
Vakverbond. I'nternationaal maakt onze Vak
beweging 3 eel uit. vah het Internationaal Chris
telijk Vakverbond, -waarbij 4 millioeb leden
zijn aa'ngesloten. Onze Christelijke Vakorga
nisatie is ee'n beweging geworden, waarmede
naüo'naal en internationaal wordt gerekend.
Wat onze Christelijke Vakbeweging wil
Onze Christelijke Vakbeweging wil zijn: een
schild voor de z wakken, ee'n hulp
cu steu'n voor de 'sociaal.gedrukten.
Nu reeds jarenla'ng heeft onze Vakbeweging
het pieit gevoerd voor betere axbcidsverhou-
dinge'n. Wij hebben gestreden voor de erken
ning van het recht der arbeiders, om mede
zeggenschap te hebbe'n in de vaststelling der
arbeidsvoorwaarden. Voor een groot deel der
arbeiders is Met ons gelukt, dit gerealiseerd
te krijgen. De alleenheerschappij van den werk-
gever in dat opzicht behoort grootendeels tot
hef, verledene.
Het was de taak onzer Vakbeweging, daar.
voor in de allereerste plaats het pleit te voereln
Dat medezeggenschap verkregen werd in de
vaststelling der arbeidsvoorwaarden was een
=eiscb van Chr. beginsel. D'e arbeider is geen
machine. Hij is me'nsch, hij is schepsel Gods.
Hij 'treedt in -de arbeidsgemeenschap op als vrij
man. Hij geeft zij'u arbeidskracht voor het
bedrijf- Hij is voor het bedrijf een onmisbare
factor. Maar waar hij zijn arbeidskracht geeft,
-arbeidskracht, hem van God gescho'nken, ar,
'beidskraoht, die zijn ee'nigst kapitaal uimaaki;,
.is het dan 'niet zijn recht, dat hij mede beslist
over de voorwaarden, waaro'nder hij zijn ar
beidskracht zal geven
Toch zijn er ook thans nog groote groepen
.arbeiders, waarvoor dit recht niet werd ver.
kregen, arbeiders, die liog steeds als on-
tiiondigeh worden behandeld, arbeiders die
nog getioegen moeten nemen met alles wat hun
werkgever, zonder hen, over hen beslist.
Vooral is dit het geval met U, ongeorga-
riiseerdeii. In (düe bedrijven, waarin de Vak-
organisatie hog slechts sporadisch is door
gedrongen, heerschën in dit opzicht nog toe
standen, een arbeider onwaardig.
Ot is in dit Uw bedrijf hiet het geval?
Is daar de Vakorganisatie zoo sterk, dat dit
eerste recht der arbeiders wel werd verkregen?
En toch, gij o'ngeorganiseerd? Maar gij wilt
Naar het Engelsch van
MARGARETHA DELAND.
6) o
Maai' zelfs in .hunne vervreemding wa
ren zij eenstemmig in de hartelijke gene
genheid, welke zij 'Helena toedroegen..
Bij al hunne verschillen, en die hadden
zij .nogal eens, beriepen zij zich op He
lena, en haar oordeel wias dan beslis-
-send; Louise trok het nooit in twijfel,
al was Helena ook meestal van meening,
dat Gifford gelijk had. Toen hare nicht
haar nu verlaten had, was zij dus ten
minste zeker dat de jonkman in haar
gevoel van genlis met haa;r sympathi
seerde. i
Zij was blijde, dat hij zich in Lock-
haven ging vestigen; hij zon bij Helena
zijn, en hare nieuwe woonplaats minder
qenzaam voor haar maken. En Helena
had geglimlacht om het denkbeeld, dat zij
eenzaam zou(kunnen zijn waar John
iwjas!
Zij Wandelden nu tusschen de bloem
kelken door naar de zoogenaamde stee-
nen bank een plat stuk zandsteen,
door het Weder afgesleten en hier en
daar afgebrokkeld, op twee lage palen;
toch geen klaplooper zijn, die profiteert van
het werk van ahderen, zonder zelf een hand
uit te steken, zonder zelf Uw schouders mede
wider het werk te zetten?
Onze Cliristelijke Vakbeweging heeft voor
die medezeggenschap gestreden, om daardoor
te kuniien bereiken beter© loans- cln
arbeidsvoo r waarden voor de'n arbei
der. Wij ijveren voor ee'n voldoend loon voor
den arbeider, waarvah hij met zijn gezin be
hoorlijk kan leven. Wij hebben gewerkt voor
een kortere'n arbeidsdag, nu grootendeels ver
kregen, opdat de arbeider ook tijd zou hebben
voor al datgene, dat ook als zijn taak moet
worden beschouwd. Wy' hebbe'n geijverd voor
een voorzie'ning in de behoeften der arbeiders
by ziekte, werkloosheid, ongeval, invaliditeit
en ouderdom.
Niemand zegge hu, dat wy, door al deze
dingen te vragen en daarvoor te werken, ons
werpen op bloot materiëele dingen. Men heeft
ons dit wel ee'ns verweten, maar wy vragen U,
wanheer wij ijveren voor een behoorlijk loon
voor den .arbeider, is dit dah slechts een mate
riëele aangelegenheid? Doen wy dat ook niet,
opdat de arbeider van liet zyïie kan geven
voor 3e zaak van Gods Koninkrijk, voor Kerk
en School en Zending? En wanneer wij vroe
gen om meer vrijen tijd, deden wij dat dan
ook niet opdat, de arbeider tijd zou hebbeh
zich bezig te houden met zy'n gezin, met de
opvoeding van zijn kinderen, opdat hij tijd
zou hebben i'n het gezin te kunnen optreden,
zooals God dat ook van de'n arbeider eischt?
En vrage'n wij dat ook niet, opdat, de arbeider
van zijh tijd zou kunnen geven voor Kerk en
Zendi'ng en voor allerlei op Politiek en Sociaal
terrein
Neen onze strijd is niet bloot een strijd
Voor materiëele verheffing, maar ook eeh strijd,
om Hoordie materiëele verheffing te kunnen
verkrijgen groote geestelijke, zedelijke
en ideëel e waarden.
Gij, ongeorganiseerden, hebt U van dit alles
niets aa'ngetrokken. Gij bleeft nog steeds van
verre staan. Wordt het thahs geen tijd voor U,
jogni U ook aan t© sluiteh by onze Vakbeweging,
cm met ons mede te voeren den strijd voor
recht en gerechtigheid i'n onze maatschappe-
lij ke verhoudingen
Als Christelijke arbeider is dat. Uw plicht!
Wij hebben tot laak, te Irachteh, het iicht
van li et Eva'ngelie te doen stralen over gansch
het leven.
Wy hebben tot. taak, het o'nreehl te bestrij
den e'n recht en gerechtigheid te bevorderen,
cok op .het terrein vah den arbeid. Daaraan
nioogt ook gij U niet onttrekken. Gezamenlijk
hebben wij te streven naar betere maatschap
pelijke verhoudingen, waarin naar Christelijke
beginselen het recht, wordt betracht en waarin
aan de arbeidende klasse die plaats gegeven
wordt, waarop zjj recht heeft.
Een krachtige Christelijke Vakbeweging heb
ben we daarvoor iioodig.
Een krachtige Christelijke Vakbeweging, Öie
eenerzyds zich kant tegen de opkomende re
actie, welke He arbeiders terug wil dringen van
de plaats, die zij hebben verkregen en hen
in hun totaal afhankelijke positie terugwensoht
een krachtige Christelijke Vakbeweging, die
anaerzijds stelling neemt tegen de revolution-
imire klassehstry'a Vakorganisatie. Wat de be
ginselen der revolutie ons brengen, leert ons
de geschiedenis der laatste jare'n in liet buiten
land. Welk ee'n zee van ellen-dé is daardoor
over de arbeiders gebracht. Het revolutioiüiaira
het leunde een weinig tegen den stam
van een populier, die tot rug diende,
en zag er uit als een altaar tot offeren
gereed. Het weelderige gras, dat de zeis
van den maaier niet had kunnen berei
ken, groeide hoog om de Hoeken; drie
of Vier steenen f reden leiden Opwaarts
er heen, maar die waren zóó lang ge
leden aangelegd, dat zij aan .de eene
of andere zijde ingezonken en bijna, ver
borgen waren door mos en wildeviool
tjes. Vlak bij' de bank borrelde een beek
je uit de heuvelhelling op. ien vloeide
murmelend door een hollen boomstam,
die mosachtig groen was dooi' de gesta
dige besproeiing met een welluidend ge-
druppel op Het gras.
Zij stonden een oogenblik naar het
Westen te 'zien, waar een gouden glans
in de duisternis wegsmolt; toen nam
Louise op 'de bank plaats. „Wanneer
denk je te" vertrekken, Giff?" vroeg zij.
„Dat ds nog niet bepaald", antwoord
de hij; hij zat op eene van de treden,
en leunde op zijn elleboog in het gras,
zoodat hij Haar in 't gelaat kon zien.
„Ik geloof, dat er wel veertien dagen
mee Heen zullen gaan om alles in orde
te maken."
„Diat spijt me", zeide Louise, teleur
gesteld. „Ik dacht dat je over een paar
dagen zoudt gaan."
beginsel, de klassehstrijd-leer, tast allo ver-
hou3inge'n aan en vreet diep in het leven in
van heil, die deze leer prediken. Zie slechts
naar de I'rahsche Socialistische Vakbeweging,
die 'zich door inherlyken haat, verdachtma
king e'n strijd zelve verteert, zoodat zy- tot
een machtelooze groep is ingekrompen en
verschrompeld.
Tegen de reactie e'n tegen de revolutie gaat
de strijd der (Ihristely'ke Vakbeweging. Waiit
wij willen vooruit e ii niette rug..
Werkelijke vooruitgang, betere maatschap
pelijke verhoudingen, zy'n alleen te verkrijgen
cool- de toepassing va'n de Christelijke begin
selen.
Daarom is „Neutraliteit" voor ons 'niet te
aanvaarden. Door het aanvaarden van die
„Neutraliteit" zouden wij elke'n vasten bodem
onder onze voeten moeten missen. En dien
vasten bodem moeten wij bezitten, om daar-
dooT sterk te staan, om 'niét af te wijken
noch haar de eene, noch naar de andere zijde.
Gelooft j$ij tin ernst, gij, Christelijke arbei
ders en ambteharen, die georganiseerd zijt
in. de „Neutrale" Vakbeweging, dat de oplos
sing der groote maatschappelijke vragen, de
oplossing 3er Sociale kwestie, heL arbeiders
vraagstuk, te vindeh is buiten de Christelijke
bi-ginseleh, buiten het woord van God om?
Maar wat is dat, voor een Christendom, dat
alleen beteekehis heelt, voor den Zondag cn
voor Uw zieleleven? Zou het beteekehis heb
ben wel voor het meerdere e'n niet voor
het mindere? Nee'n, gij kunt Uw leven niet in
tweeën deeleh. Wanneer gij werkelijk Christen
zijt, zult gij de door U beleden beginselen
gansch Uw Ievén moeten laten heheerschen,
zuil gij in alles e'n hoven alles de eer en het
recht Gods moeten zoeken en bevorderen.
De eer Gods en het recht. Gods ook i'n de
aardsche maatschappelijke verhoudingen. „Neu
traliteit" is hier contrabande. Gij, zult U moe
ten aansluiten bij de Christelijke Vakorgani
satie.
Onze Christelijke Vakbeweging beeft in de
jaren, die achter liggen, getoond, haar tijd te
begrijpen e'n haar taak te verstaan.
Ook in de toekomst hoopt zij voort te
werken aan haar groote taak, in overeen
stemming met haar beginselen. Zij zal het
pleit blijven voeren voor den arme en don
verdrukte, tegen onrecht en geweld.
We rekenen daarbij op U!
Wy' kun'nen geen man en geen vrouw missen
Alle Christelijke arbeiders, ambtenaren, on
derwijzers, enz, zich georganiseerd in de Chris
telijke Vakbeweging!
Het Dag. Bestuur van het C. N. V.,:
K. KRUITHOF, Voorzitter.
C. SMEENK, 2e Voorzitter.
G. BAAS Kzn., 2e Secretaris.
J. S. RUPPERT Jr., Peh'ningmeester.
P. L. VAN DER VOORDE, 2e Pen'ningm.
F. ELKERBOUT, Algemeen Adjunct.
H. AMELINK, Secretaris.
Utrecht, October 1921.
Patrimonium.
De Goesche afdeeling van Patrimonium
heeft een langen lijdensweg achter zich.
Ja'.ren geleden opgericht -onder leiding van
wijlen J. Plazier, floreerde zij' tamelijk,
■dank zij de werking van de Ziekenkas,
die vele arbeiders uit den Polder lokte.
Doch van lieverlee wierd het bezoek der
vergaderingen minder. Zelfs Het Sociaal-
Congïes (1890) vermocht de afdeeling
geen nieuw leven in te blazen. Toen de
afgevaardigde, J. Plazier, van deze ver
gadering in Samuel verslag deed waren
er hoogstens tien hoorders.
Niet lang daarna trad de voorzitter
in dienst van den Chr. Nationalen Werk-
lange grashalmen te plukken en ze in
een te vlechten. Louise zat afgetrokken
aan de franje .van het geel krippen
sjaaltje te draaien, dat over hare borst
geknoopt was 'en waalrvan de slippen
bijna tot aan den zoom van haaï kleed
afhingen.
„Ik bedoel", hernam zij, „dat het mij
spijt, -dat Helena u nog niet in Lockhaven
zal hebben. Ashuföt zal u, natuurlijk,
'wel missen. Wat zal het akelig gjjn
dat Helena hier "niet meer i®!"
„Ja", zeide Gifford, met haar instem
mende, „je zult het ontzettend eenzaam
hebben."
Eene poos bewaarden zij' het stilzwij
gen. Afgetrokken rook het meisje aan
een takje geurige meidoorns, dat zij uit
een ruikertje op hal'e borst 'had genomen.
„Je schijnt 'geen haast te maken om
Ashurst te verlaten, Giff", zeide zij ein
delijk. „Als ik in uWe plaats was, zou
ik al eene maand geleden naar Lockhaven
gegaan zijn't is hier alles zoo slape
rig. 0, als ik een man was, moest
ik de wereld zien!"
i „Lockhaven is juist niet de Wereld
te noemen", antwoordde Gifford, op' lang-
zamen toon.
„Maar ik dacht, dat je gaarne zoudt
willen gaan, omdat het zoo-'n genoegen
voor je zijn zal Helena daar bij je te
hebben."
mansbond en lag de afdeeling vaderloos
ter aarde.
Eenige jaiPen later onder de bezielende
leiding .van wijlen A. S. J. Dekker, stond
de afdeeling op uit haar kwïj'ning. Nieuwe
leden traden' toe, d-oich weer andere.gin
gen heen; toch (hield de afdeeling al
pompende het hoofd boven water. Tot
dat de inzinking al te duidelijk, werd,
en het gevaar voor verdwijning nabij
scheen.
En zoo is dan nu 't oogenblik geko
men vooir een nieuwe regeneratie van de
Goesche afdeeling van het oudste Chr.
Werkliedenverbond, waartoe de heeren
Dirks en Hollestelle, voorzitteren secre
taris der afdeeling zich hebben opge
maakt.
De advertentie in ons nommer van
Zaterdag strekt ten bewijze.
Daarom wekken wij alle Christen werk
gevers en werklieden,, roorzoover zij nog
niet tot 'n Chr. Werkliedenverbond behoo-
ren op, om in de melksalon van den
heer Bustraan a.s. Woensdag te komen
kennismaken met. den spreker uit Am
sterdam den heer J. Hermans, en met
de vrienden te overleggen hoe deze rege
neratie van de Goesche afdeeling van
Patrimonium aan te pakken.
Geesel en Schorpioen-
Het noodwetje-de Visser* heeft veler pen
in actie gebr'acht. Vooral de pers van
Links is tevreden met de stopzetting van
den scholenbouw. Zij heeft van den be
ginne, zegt zij, gewaarschuwd. Middel-
bu'i'gsche Courant en Volk, Nieuwe Cou
rant en Telegraaf het is zoo heb
ben vair den beginne, de een meer be
scheiden, de ander meer 'hondsch, die
uitgaven voor de bijzondere scholen ge-
iwlraakt. En nu (de minister, hen ter
wille, tot 'tijdelijke stopzetting overgaat,
begroeten zij dezen maatregel met hand
geklap; en dringen tegelijk op verscher
ping aan.
De Middelburgsche Courant
acht den geesel niet scherp genoeg; zij
vraagt een strenge controle. Het Han
delsblad, Het Vaderland, Het
Volk. Het Volksblad, om ons tot
deze vier te bepalen, wil'len den geleseli
door* den schorpioen vervangen. Eerstge
noemde vraagt „een definitieve wetswij
ziging", de tweede dringt aan op „een
dadelijke definitieve regeling", die da
delijk den minister moet worden „aan
gedrongen". De derde dezer genoemden
wil „een duurzame rem", en laatstge
noemde, in een brullend en brallend ar
tikel, waarin hij iden minister het op
maken van een reisplan naai' den af
grond, de heillooze gevolgen van zijn
wet, verkwisting .enz. verwjjt, en ge
waagt van „politieke hoovers (dat zijn
de min. van Onderwijs en Arbeid), die
de menschen kaal plunderen", sluit zich
e:r Hl aan, en vraagt er nog een schor
pioen bij: „de vrijheid moet aan ban
den gelegd worden", oindat „de men
schen voor een volkomen vrijheid zonder
banden niet rijp zijn."
Men kan er op rekenen, al wat links
staat in de Kamer: conservatief, liberaal,
vrijzinnig-democraat, soc.-democraat, so
cialist en communist, zal den minister
helpen om dit wetsontwerp te doen sla
gen. Ja, maar dan in den geest van Va
derland, Volksblad en "Volkgeen gee-
iselen, maar schorpioenen. Die vrijheid
aan banden. De stopzetting blijvend. Geen
Chr. school meer er bij, zonder goecl-
Gifford glimlachte. Hij had zijn gras
halmen tot (een ring gevlochten, dien
hij', in gepeins verzonken, aan zijn pink
heen en weer draaide. „Ik geloof niet",
sprak hij, „dat 'het voor Helena eenig
Verschil zal maken of ik daar ben
of niet. Zij heeft Ward."
„O", zeide Louis, „ik geloof toch niet,
dat zelfs Ward de plaats van vader en
de pastorie en mij kan vervangen. Ik
weet, dat het Helena gelukkiger zal ma
ken iemand uit hare omgeving in hare
nabijheid te hebben."
i „Neen", hield de jonkman bedaard
vol, „het zal niet het minste verschil
voor haar maken, Louise. Zij zal den
persoon bij zich hebben, die haar het
liefst op de wereld is; en met den per
soon, die ons het liefst is, kan men
zelfs in de woestijn van SahaTa tevreden
zijn."
„Je schijnt een zeer hoogen dunk van
John Ward te hebben," hernam Louise,
niet iets wreveligs in hare stem.
„Dat heb ik", antwoordde Gifford;
„maar dat is het niet wat ik bedoel.
(Wat tevredenheid geeft, is liefde, niet
John Ward. Maar gij hebt geen zeer
hoogen dunk van hem."
„O, ja, dat heb ik wel," zeide Louise
jsnel; „maar hij is niet goed genoeg
vooir Helena. Ik geloof echter, dat ik
dit van iedereen zon zeggen. En hij kan
Influenza en de gevolgen.
Velen hebben tot hun schade ondervon
den, dat de gevolgen van influenza en
griep soms erger dan de kwaal zelf zijn.
Een van de gevolgen is achteruitgang,
van de nieren, en dit kan maanden van
pijn en ellende met .zich brengen. Bij kot»
en. koorts toch worden de teere nierorga
nen overspannen door hun pogen om de
ongewone hoeveelheid onzuivere stoffen
uit Het bloed te fütreeren. Zorg voor de
nieren bij deze inspanning zou uitputting,
voorkomen, doch hoe .zelden wondt die
£org besteed. En deze verwaarioozing leidt
tot ontsteking, van de nieren en blaas,
urinekwalen, onzuiver bloed, niergruis,
nierwaterzuclrt, rheUmatiek, steen, rug
pijn, duizeligheid enz.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen baten-
tegen deze nierverschijnselen. Wees niet
moedeloos door vroegere verwaarioozing;
hoewel vroegere behandeling het best is,
kan verdere ernstige ontwikkeling voor
komen worden. Dit speciaal geneesmiddel
voor de nieren behaalde zelfs bij gevor
derde en ernstige nier- en blaaskwalen
succes. Duizenden dankbare mannen en
vrouwen bier in het land danken hun
goede gezondheid aan tijdige behandeling
met Foster's Rugpijn Nieren Pillen.
De handteekenin-g van James Foster
op de verpakking waarborgt de echtheid.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn te
Go-es verkrijgbaar bij de Paaiuw Cö.
en te Middelburg bij fa. C. Schulte Co.
a f 1.75 per doos. (36)
vinden van den alvermogenden Staat!
Of die bevredigingsbevlieging van Links(
ook meenens is geig-eest!
Of de minister zich echter daarbij niet
het bekende „non talis auxilio" (dergelijke
hulp begeer £k niet) zal herinneren? Zoo-
althans heeft hij Ttniet bedoeld, al verlan
gen zij 'tzoo.
Hij bedoelde slechts de uitwassen.
Dorre, maar leerzame cijfers.
Het „Handelsblad" stelde de vliiaag hoe
veel kleine openbare scholen in ons land
gesticht werden en waar, in vroeger dag
gen, onnut geld voor de openbare schoot
werd uitgegeven.
De „Rotterdammer" beantwoordt deze
vraag, met een greép uit de ambtelijke
statistiek.
i Aantal scholen vo-or gewloon L. O.
(vakken ak) met minder dan 40 leer
lingen
1 Jpnua'ri Openb. scholen Bijz. scholen
1904 209 6.5 o/o 82 5.1 o/0'
1905 207 6.5 o/0 72 4.4 o/»'
1906 203 6.2 o/0 61 3.6 o
1907 206 6.3 o/0 66 3.7 o/0:
1908 218 6.6 ,p/o 63 3.3 o/o
1909 214 6.5 o/o 54 2.7 o/0'
1910 236 7.1 o/o 52 2.5 <y0
1911 248 7.5 o/»' 48 2.3 o/0
1912 265 8.- o/„ 53 2.5 o/„
1913 260 7.8 o/» 57 2.5 'y?
1914 273 8.- o/0 48 2.1 o/0
1915 288 8.5 o/0 53 2.2 a/0
Conclusie.
Het aantal kleine scholen is procenls-
gewijze bij het openbaar onderwijs in
1915 bijna 4 maal zoo groot als bij het
bijz. onderwijs.
Let men op de heel kleine scholen, dat
zijn die met minder dan 25 leerlingen,
mij zoo kriegel maken, hij is zoo heel
anders dan andere menschen. Ik geloof
juist niet, dat ik bijzonder ingenomen
met hem ben."
Gif ford zeide niets. Hij plukte weer
een grashalm af en wond dien ooi zijn
ring.
- „Misschien had ik dat niet moeten
zeggen", liet zij er op volgen. „Ik zon
het, natuurlijk, tegen niemand anders dan
u -gezegd hebben."
„Je hadt het tegen mij ook niet moeten
zeggen, Louise."
„Waarom niet? Is het dan niet waar?"
vroeg zij. „Ik geloof niet, dat er iets
kwaads in steekt te zeggen, dat hij an
ders is dan anderen; dat is zeker zoo-1"
Gifford bewaarde het stilzwijgen. „Vind
je 't wel?"
„Ja", antwoordde Gifford bedaard. „Ik
vind 't niet mooi iets van hem te zeg
gen, want zij zijrn zoo gelukkig; ik weet
niet of wij wel eens over hen moesten
spreken."
Louise was verdeeld tusschen veront
waardiging, dat hij haar durfde berispen,
en bewondering voor zijn gevoelen. „Wiel-
nu", zeide zij1, voor haar doen vrij zacht
moedig, „dan zal ik niets meer zeggen;
ik zal zeker wel van hem houden als
ik hem betbr ken."
(Wordt vervolgd.)
i
