Wally Sigaren,
Donderdag 29 September IffSIt
35e Jaargang
ï\o 306
Buitenland.
FEUILLETON.
Bont en dierenfflishanilelmg.
ALOM VERKRIJGBAAR.
N. V. NEDERL. SIG. FABRIEKEN
„GLOBE" - UTRECHT.
Uitgave van
de Naami. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAN GE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
•%RMA F. P. T)HUIJ L. BURG.
Drukkers
'/Oostérbaan &Le Cointre, Goes.
'DeZeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3.
Losse nummersf0 05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 et
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
*cHWfsr3va .mm i J««Uii-K wun» iujw»pavwt-«iiww3Mi
OP. VOOR DE PROPAGANDA!
Onder bovenstaanden titel ontvingen wij
ter plaatsing een hoofdartikel van den
secretaris van het Christelijk Nationaal
Vakverbond; aan 't vei'zoek daartoe vol
doen wij gaarne.
Het artikel bedoelt te zijn een oproep
aan alle leden van bedoeld Verbond, om
krachtig mede te werken in de komende
maanden aaan de propaganda voor onze
Christelijke Vakbeweging.
De „r" is weer in de maand. Wel zijn
de lange avonden nog niet gekomen, maar
dat ml toch niet zoo heel lang meer
duren. De zomermaanden, waarin we kon
den genieten van blij zomergenot. Daar
bij bleef het intensieve werken voor de
uitbreiding en versterking onzer 'bewe
ging wel wat achterwege. Dat ligt ook
Zoo in de lijn. De zomermaanden leenen
Zich niet in de allereerste plaats voor
pr opagainda-ai-beid.
Nu zijn die zomermaanden achter den
lug. De avonden worden weer langer, en
daarmede is de tijd van aanpakken ©n
werken weer aangebroken.
Er moet aangepakt en hard gewerkt
worden dezen winter.
Dat .aanpakken en hard werken zijn
vele leden .van het C. N. V. de laatste
jaren -.wat verleerd. Het ging zoo goed
met de vakbeweging. Met honderden, ja,
met duizenden, kwamen de nieuwe leden
binnen, zonder dat we er eigenlijk een
'band voor uitstaten. Alles drong in de
laatste jaren tot organisatie. Ook allerlei
regeeringsmaatregelen, waarbij de vakbe
weging was geïnteresseerd, werkten bet
toetreden tot de vakorganisatie in de hand.
En niet het minst "ook de poging, in
November 1918 door de S. D. A. P. en de
„moderne" vakbeweging ondernomen, om
hier de „revolutie" te importeeren, deed
duizenden Ohristelijken arbeiders de oog en
er voor open gaan, dat zij, indien zij mede
wilden werken aan het dienen van de be-
"iaffgên der - arbeiders, zich' in onze vak
beweging moesten organïseeretn.
Onaö vakbeweging is dan ook in 1918
en 1919 met reuzenschreden vooruitge
gaan, Op 1 Januari 1918 bedroeg ons
lédental nog slechts 28.768. Dit aantal
was op 1 Januari 1920 gestegen tot'
70.262; een vermeerdering in deze twee
jaren tijds met niet minder dan 41.494
leden. Het daarop volgende jaar was min
der gunstig. Ons ledental klom toen van
70.262 op 76.488; een groei dus met
6226 leden.
Nadien echter is er een teruggang in
getreden. De grefei maakte plaats voor
achteruitgang. Helt eerste kwartaal van
1921 daalde ons ledental met 870, terwijl
(het van 1 April toifc 1 Juli 1921 terugliep
met 1951. Het ledental van het C. N. V. is
dus van 76.488 op 1 Junnari 1921 ge
daald tot 73.667 op 1 Juli j.l.
De tijd van den sterken groei der vak
beweging schijnt voorbij. En thans moet
geconstateerd, dat we achteruit in plaats
van vooruit gaan.
En dat mag niet. We moeten vooruit,
niet terug.
ij)
,]3etrekkelijk gtaan we i©r met onze vak
beweging nog niet zoo slecht vooir. Het
N. V. V. bv., de .„moderne" of socialis
tisch© -vakcentrale, liep alleen reeds in
1920 met 34.372 leden terug. Heft N.
H e t Handelsblad bevat een artikel
lege «liet dragen van botat. Wij nemen het over
■cm jhopen dat de bontdrage'nden onder onze
lezeressen 't zullen lezen en ter harte nemen.
Wij vreezen echter dat althans dit laatste
■niet geschieden zal; men draagt hu zelfs
al bont in 't, heetst van de'n zomer, wat zou
msja. 't dan in de'n winter laten i
Poch komaan;
Bont. Hel, dragen van bo'nt is een kwestie
van jnode, niet van 'noodzakelijkheid.
k'eja Amerikaansclie vrouw, die' de koudste
streken van Canada heeft bezocht, vertelde,
dat 'zij nooit bont had gedragen e'n zich in
dikke, gebreide wollen truien altijd warm had
gevoeld.
Wie bont draagt, draagt dit ten koste van
afschuwelijk 'lijden van de dieren, wier vacht
zij koos.
Over bont en. de manier waarop hel. ver
kregen wordt schrijft een Amerikaansch blad,
hetwelk in staat is om ons volledig daarover
ie te lichten, want uit Noord-Amerika komt
hu l meeste bomt, en zeker nu, 'nu Rusland
en Siberië niet meer uitvoeren.
i e omvang der slachting. Hen
Kt.rlgclcdeu in Amerika in het belaiig van den
-bonthandel verschenen werk vermeldt, dat op
de emote houtmarkten van Amerika Mon
treal, St. Louis en New York do huiden
A. S„ de syndicalistische vakcentrale, daal
de zelfs in dat jaar van 48.764 leden op-
36.038. -Deze achteruitgang zette zich
in 1921 voort. Ook het: R.-K. Vakbureau
©n liet Neutraal Vakverbond, welke cen
trales in 1920 nog vooruitgang haddetn
te boeken, liepen den laatsten tijd ach
teruit.
Maar al staan we ©r, gezien den achter
uitgang yam de andere vakeemtralen nog
'niet zoo slecht voor, daarom moet er toch
hard gewerfet worden om den achterstand
•in te halen em het verlies om te zetten in
winst.
Dioor hot N. V. V. is de Octobermaand
bestemd tot een speciale maand voor d©
propaganda. Duizenden huisbezoekers zul
len dan, naar de bladen dezer beweging
Jberichten, er op uit trekken, om leden voor
de moderne vakbeweging in te schrijven.
En het heeft er allen schijn van, dat men
zijn krachten niet in de allereerste plaats
wil gebruiken, .om de ongeorganiseerden)
te bekeeren, maar om de arbeiders, die
zich jn de vakorganisaties Van andere
richting hebben georganiseerd, tot zich
te trekken.
Ook het R.-JC. Vakbureaiu heeft besloten
tot het houden eener speciale propaganda-
maand. Daar zal de maand November voor
•dit werk gebruikt worden. Ook daar heeft
men voor die maand grootsche plannen,
ook daaj' wil men .alles doen, om den
achterstand in te hal-en.
Zullen ook wij ©en dergelijke maand
gaan organiseerem? Het bestuur van het
C. N. V. meende, daar niet toe te moeten
overgaan. Diat wil natuurlijk niet zeggen,
dat wij moeten stilzitten; integendeel. Het
bestuur van hlet C. N. V. meende, dat er
'nvi eens juist extra haird gewerkt moest
worden. En daarom geen speciale pro-
pa-gaindamaand, maar een propaganda-win
ter!-' Heel dein winter moet er hard ge
werkt worden. Heel den winter moeten
onze Besturenbonden, onze afdeelingsbe-
sture-n, onze propagandaclubs, ja, al onze
leden mobiel zijn en moet krachtig aan
gepakt en hard gewerkt worden. Zoo
spoedig mogelijk moet de achteruitgang
tot staan komen. Het geleden verlies moet
worden ingehaald. Het ledental moet weer
stijgen. We zijn nu weer gezakt beneden
de 75.000. Dat moet zeer spoedig her
steld. En dan onder de leus; „Naar de
honderdduizend!" met élan en bezieling
het propagandawerk aangepakt. Met moed
en volharding: vooruit!
fa
Meer dan ooit hebben we thans een
sterke Christelijke Vakbeweging noodig.
Een sterke Christelijke vakbeweging is
noodig, om aan de reactie, die overal
den kop opsteekt, weerstand te kunnen
bieden.
Het js aan alles zoo te merken, dat
-er nog zoo heel veel menschen zijn, die
het met leede oogen aanzien, dat ,de ar
beidende klasse een meer befceekenisvollei
positie in het maatschappelijk leven ,gaat
innemen ein. bij het maatschappelijk ge
beuren haar woord wil meespreken. Er
is een groep van menschen, die het liefst
dien arheïdersinvloed maar weereen heel
eind zouden willen terugdringen en den
arbeider in de meest afhankelijke positie
zouden terugwenschen. Menschen, die,
wanneer er bezuinigd moet worden, dat
liefst het eerst zien toegepast op de loo-
nen der arbeiders.
van zilvervossen werden verkocht voor 1200
dollar per huid. Een firma, ifie twintig jaar
geleden. 100.000 muskusratten per jaar verfde,
verft er nu vier millioen per jaar. Per jaar
leveren de Yereenigde Staten e'n Canada hon
derd millioen huiden, met inbegrip va'a konij
nen, mollen e'n muskusratten. Millioenen en
millioeinen dollars brengeii (lie huiden op.
Vóór dein oorlog bedroeg de omzet zoowat,
veeriig millioen dollars, nu is dat. reeds ge
stegen tot honderd millioen dollars. Alleen in
New-York werken 00.000 menschen in de bont
industrie. Op een Londe'nscho veiling in 1920
werden 4 millioen huiden verkocht met Inbe
grip van bijna 19000 katten. Wa'nt de vraag
naar bont is zoo gestegen, dat ook vele tamme
dieren aan de mode worden geofferd.
Twee jaar geleden was de vraag het grootst;
zij is nog wel' niet verminderd, maar de prijzen
zijn lager.
De Amerikaansclie dierkundige dr Hornaday
die een ernstige stadie van deze kwestie
heeft gemaakt, meent, dat als er voor en
gedurende den oorlog niet zooveel minder
vraag inaar bont was geweest, dat dan de
haatdragende dieren binnen vijf jaar van het
aardrijk zouden zijn verdwenen, met uitzon
dering van konijnen, ratten en mnizen. En
als bet zoo door gaat als nu, dan zijn die
dieren in 1950 totaal uitgeroeid, benevéns
nog vele andere soorten, die vroeger 'niet om
hun bont werden gedood.
Het d o o d e n der dieren. Hoe worden
die dieren nu gedood?, Geschiedt dat op men-
sclielijke, nagenoeg pijnlooze - wijze? Absoluut
niet. Zooveel barbaarsche wreedheid wordt
daarbij gepleegd, dat we bij het lezen er koud
Daartegen moet stelling genomen. De
Christelijke Vakbeweging zal er voor heb
ben te waken, dalt datgene, wat verkregen,
werd aan invloed, aan medezeggenschap,
niet weer teloor gaaf. Zij zal daarbij heb
ben te streven naar me©r medezieggen-
jschap der arbeidende klassezij zal er voor
hebben te ijveren, dat aan de arbeidende
klasse die plaats in het productie-proces
wordt gegeven, waarop zij in overeen
stemming met de beteekenis van haar taak
recht heeft.
Die plaats werd nog niet verkregen.
(Veel 'is veranderd, maar zijn er ook thans
nog niet groote groepen van arbeiders,
die zelfs nog niet ..hebben kunnen ver
krijgen, wat tocheen eerste recht dies
arbeiders is: medezeggenschap in de vast
stelling der arbeidsvoorwaarden? En is er
thans bij heel wait werkgevers geen pogen
om, daar malaise in het 'bedrijf heerscht,
en de vakbeweging haar invloed zag
dalen, datgene; wat in dit opzicht aan
medezeggenschap werd verkregen, weer
in te perken. Ja, om dat weer fe niet
te doen?
Het gejammer over de hoog© loonen
en den verkorten werktijd is niet van de
lucht. Wij hebben niet heel veel vertrou
wen in de eerlijkheid van dat geschreeuw.
We hebben dat al jaren en jaren gehoord,
zij het dan ook in anderen toonaard.
Het kan zijn, dat wij ih ons land terug
moeten, omdat Kef buitenland er ons toe
dwingt. -Maar teruggaan moet' niet mo
gelijk gijn, zonder dat aan de arbeiders
de overtuigende bewijzen bijgebracht wor
den, dat het niet anders kan. De arbeiders
zullen volledig in den gang Van zaken
moeten worden gekend ©n hun zal te
dezen opzichte volledige m©deiaegge.nschap
moeten worden gegeven.
Zal idat echter gebeuren, dan hebben
we noodig een krachtige Christelijke Vak
beweging, die staat voor de rechten der
arbeiders, maar die ook de werkelijkheid
onder de oogen durft .zien en die daar
naar wil handelen. Een vakbeweging, die
de arbeiders niet vleit met onvervulbare
beloften, maar die bij alle pogingen, om
de positie der arbeiders te verbeteren,
'ook rekenen wil met het economisch mo
gelijke.
De Christelijke Vakbeweging zal daar
bij ongetwijfeld naar twee zijden den kamp
hebben te voeren. Eenerzajds tegen hen,
'die den arbeider ©n de arbeidersbeweging
willen terugdringen, strijd dus tegen de
reactie. Anderzijds tegen hlen, die dei be
vrijding der arbeidende klasse willen be
werkstelligen langs zelf gekozen paden,
waarbij geien rekening wordt gehouden
met\die Christelijke beginselen; strijd dus
tegen elk revolutionnair pogen.
Onze .strijd gaat tegen de reactie en
togen de revolutie. Beid© wijzien wij af.
Beide zijn verderfelijk voor ons volk.
Wij willen vooruit, niet terug! Maair,
vooruit langs den weg onzer beginselen,
de beginselen van bet Woord van God,
do beginselen ons door Jezus Christus
van worden in de dikste bontjas, die Canada
c ns leveren kan.
Het vangen heet in 't Amerikaaiiscli„trap
ping", hetwelk beteekenlvallen of slrikke'n
zetten, waarin de dieren gevangen moeten
worden. En zoo'n „trapper", zoo'n vaJlen-
plaalser gaat als volgt te werk. Aangezien hij
meestal een stuk terrein voor zijn rekening
heeft gekregen of genomen, dat in één dag
niet te bestrijken is, gaat hij eens of tweemaal
per week zijn vallen langs om die'n buit te
verzamelen. Dat wi I zeggen, dut de daarin
vastgeklemde dieren, die in nege'n van de
tien gevallen niet dadelijk gedood zij'n, dagen
lang zijn blootgesteld aan de afschuwelijkste
kwellingen: honger, dorst, felle kou, hevige
'pijn in het geklemde lichaamsdeel, Koorts,
terwijl zij bovendien blootstaan aa'n de aan
vallen van andere wilde diere'n. Gewoonlijk
wordt een sLalen val gebruikt, die een poot
cf een klauw grijpt, en zóó hevig zijn de
kwellingen, dat het vaak genoeg gebeurt, dat
de jlieren Ji un vastgeklemde poot liever' rif-
knagen, dan delr marteldood te sterven of af
te wachten, tot de frapp er met een slag
van. zijn knods een einde aan hun lijden
maakt. Een andere manier vah vangen is met
behulp van opgehangen aas. De dieren springen
omhoog naar het lekkers en happen metee'n
eon zwaren vischhaak naar bi'nnen, waaraan
ze hangen blijven, om dan langzaam te sterven.
Het vangen van lrermelij'ntjes is het top
punt van wreedheid. De jager smeert een stuk
metaal in met vetbet kleine dier likt er
aan en in de ijzige temperatuur, waari'n 3a.t
beest leeft, vriest zij'n tong direct aan het
staal vast en blijft gevangen. Tehzijn hij zich
geleerd. Alleen de toepassing dier begin
selen kan voor het maatschappelijk leven
redding brengen.
Wij aanvaarden de Christelijke begin
selen ©n verwerpen mitsdien den klassen
strijd. De klassenstrijd brengt ons niets
dan verderf. Ook dalt Kleeft d© praktijk wel
Overduidelijk aangetoond. Naar een sa
menwerking van alle productieve krach
ten moet gestreefd. Wjj moeten de wereld
overtuigen van de deugdelijkheid, d© juist
heid onaer beginselen. Onze economische,
onze sooiaail-politieke actie moet er op
gericht zijn, die beginselen steeds meer
te doen realiseeren.
Daarvoor is noodig een krachtige, sterke
Christelijke Vakbeweging.
Daarvoor dan allen aan het werlc!
Dezen winter er op uit!
Vergaderingen moeten worden belegd;
lectuur verspreid, het huisbezoek geor
ganiseerd ©n aangevat. Die ongeorgani
seerden mogen .niet -met rust' 'gelaten. D©
verkeerd-georganiseerden moeten worden
opgezocht. Zij, die reeds bij ons waren,
maar di© onze beweging hebben verla
ten, moeten zoo spoedig mogelijk gemaakt
tot een object van onze pröpaiganda-actie.
Onze Biesturenbonden, onze "AfdeeHngs-
bcsturen, Propagandaclubs, ja, al onz©
'leden dezen winter aan den arbeid!
Op! Ter propaganda voor onze Christe
lijke Vakbeweging!
Het Dagelijksch Bestuur
'van het C. N. V.
„Daar, waar men van honger sterft,"
Onder dezen somberen titel gaeft Podos-
jewski in de Moskousche Iswestra een
reeks schetsen uit het hongergeibied. Hier
volgen korte uittreksels uit enkel© er van.
De boer ging voort in zijn ve$i!ajal:
„Toen begon het hongeren, zonder ©enige
hoop op uitkomst, juist' in den oogsttijd!.
Velen gingen in het geheel niet naar hun
velden, waar geen halmpje groeide. An
deren kwamen met 10, 20 of zelfs 30
pond van den dasjatin naar huis. Het
oogsten ging eigenaardig toe. Het koren
werd niet gesneden, maar de boeren kro
pen op hun knieën over het Veld ©n pluk
ten eiken halm aifeonderlijk, opdat er geen
enkele verloren zou gaam. Het koren werd
ook noch gedorscht, noch gemalen, maar
zooals het daar was op den kachel ge
droogd, en met stroo vermengd in ©en
handmolen gemalen. Daarmee was het
meel klaar.
Steeds vaker hoort men thans: sedert
Paschen hebben wij geen brood gezien.
Het laaitste stukje hebben wij in den
Paaschnacht opgegeten
Dan volgen uitvoerige beschrijvingen
van de spijzen, di© de boeren bereiden.
Het meest verbreid is de „satiroeöhaT;
in een ketel wordt water opgezeit, en
als het kookt, wordt er een handvol meel
in gedaan. Zout is sedert lang niet meer
voorhanden.
In een dorp had een boer ©en koe ge>-
stolen, haar buiten geslacht en 'tvfeesch
naar een veriaten kelder gesleept. Het
verdwijnen Van de koe was ©en heel©
gebeurtenis in het dorp. Na ©enige dagen
vond men door den reuk de overblijf
selen van d© koe in den kelder, overdekt
miet wormen. Bij de ontzettende hitte was
'het yleesch snel tot ontbinding ovfergec
gaaa. Niettemin had de dief ©r zich elkan
nacht van gevoedGras, allerlei aas,
hout, dat is het doodenmenu der boeren.
Wij gingen de straat door. Daar staat
een huis met dichtgespijkerd© vensters!.
Het vierde, het Vijfde, het' zesde-, ztjn
eveneens verlaten. Wij gaan ©en hut
binnen. Die boer Iwan Kastsjkin en zijn
vrouw zijn bezig te probeeren, den ketel
op het vüur te krijgen. Zij zijn daar echter
te zwak voor. Ik kijk in den ketel; daar is
'het eten voor den geheelon dag in
(Die keitel is tot den rand vol water. Daarin
drijft stokkig gras
Op den kachel zitten in het donker twee
kinderen Van 5 tot 7 jaar. Zjj doen denken
aan wasp oppen 'uit een panopticum en
zijn even onbeweeglijk, niet ble©k, maar
wit. Die oogen zijn blijven staan en zijn
zonder blik, als bij die poppen.
„Hoe heet je?" vraalg ik aan het jong
ste kind. Geen antwoord, geen beweging.
„Minolska heet hij", zegt de moeder. „Nu
is al meer dam één nacht deslaap niet
meer over hem gekomen. Den geheelen
nacht hebben ze daar zoo gezeten. Zij
vragen ook niet meer om ©ten en sterven,
toch niet. Het is een kwelling, ze aan
te zien Ik vroeg haar, de kindei-
ren van de kachel af te halen. De oudste
kon zich nog staande houden. Maar ML
Aolska zakte dadelijk op den grond neer.
Toen hjj stond, bood hij een verschrik-
kelijken aanblik, als het huisje op kippe-
5 beenen uit !het sprookverhaal. Zijn beo-
Pen waren dun ails lucifers en daarboven
een wanstaltig grooten buik, als een op
geblazen bail ,Die oudste Iran liet
bog wel een week uithouden", zei de
moeder, „maar kleine Minolska zal mor-
'gen wel wegsterven Later hoorde
5k, dat d© moeder gelijk gebald had: Mi
nolska stierf den volgenden dag.
N. R. G.
Onze dwaze tijd.
Een der bekendste bioscoop-figuren,
de Amerikaainsctoe grappenmaker
Charlie Chaplin, vertoeft momenteel
i'n Europa en !hieeft Londen, Harijs en
Berlijn bezocht. Daar is natuurlijk
'niets tegen. Laat olok deze man maar
eens van een vacjantiewrais genieten.
Maar wal. wel belachelijk is, is de
houding van hielt publiek in de ge
noemde steden, vooral in de beide
■eerste. Men liet Charlie maar niet met
rast en vóór het hotel, waar hij: lo
geerde, verzAmleide zich zulk een m'as-
sa volk, dait ahem zoiu gedacht hebben,
dat daar ieen of andere Vorst zijn in
trek bad gemom'en. Plet leek wel, of
bij ot een soort afgod van het publiek
gemaakt werd.
In Londen, waar (hiij vier dagen ver-
toiefde, kreeg hiij 20.000 brieven, waar-
va|n 12.000 bedelbrieven; vier secre
tarissen bad bij noodig om al die
brieven te behandelen.
Tie Parijs ontving hij maar5000
brieven, maar dat warén hoofdzakelijk
billets d' amioiur
Het herstel van het verwoeste gebiedj.
De commissie voor herstel zal zich bin
nenkort met omvangrijke plannen voor
den wederopbouw van de verwoeste ge
bieden in den sector Reims-Soissons be
de long uitrukt, wat soms gebeurt.
En dan te bedenke'n, dat men kinderen
in hermelijn kleedt. Hoeveel stomme dieren
moeten niet ten doode gepijnigd worden voor
één zoo'n kinderjasje! Wonderlijk ongev.oelig
en grofbesnaard is een me'nsch toch, dat bij
ziet in. zoo'n kleeding 'nog behaaglijk kan
voelen! En als 'tdan 'nog maar noodig was.
dat er boat gedragen wordt! Maar wij doen
die dingen louter voor ons plezier.
Hoeveel vellen worden er voor
een k 1 e e d i n g s t u k gebruikt? Heel
veel dieren moeten sterven voor één kleeding-
stuk. Het Amerikaainsche blad geeft weer bij
zonderheden. Laten we .maar eehs opnoemen.
Een korte mantel van gestroomd skunk
negentig vellen: 'net. zoo'n mantel van mus
kusrat koht en zestig; een mantel van luipaard
gegarneerd met nutria: zeven luipaarden, en
vier en twintig nutria huidén; een col van
Schotschön tool, 'gegarneerd met bont vak
don. grijzen Sibérischen eekhoorndriehonderd
mollen en vier en zestig eekhoorntjeseen
mantel van waschbeerhuidenachl e'n twintig
waschbereneen col van wezelho'nderd vijftig
huiden; een. avondmantel van mol: vierhonderd
lol. zeshonderd dieren.
Is 'In iet om van te huiveren, als we ons
zelf i'n zoo'n mantel befcïjkén?
Kinderen als „trappers". Een groot
scnandaal is, dat men in Amerika i'n den tijd
van de groote vraag naar bont. ook de kinderen
tot het vallen zetten en vahgen aanspoorde.
Ons land gaat in dezen ook niet vrij uit.
Wordt bij ons de jeugd, niet geleerd molleu te
vangen? Dit is schadelijk gedierte, zegt men,
ofschoon daarover verschillend geoordeeld
wordt, maar is dat kinderwerk om dieren
te dooden, zelfs al zou het een dwingende
noodzakelijkheid zijn
Ook op de volw,asse;n trappers werkt die
bezigheid i'n de hoogste mate demoraliseerend.
VY aarom drage n wc bout Waaróm
dragen we eigenlijk bont? Waarom late'n we
die dieren toch kwellen? Och, 'tis mode,
nietwaar. En iedereen doel het. E'n we weten
•niet van die kvvellinge'n of twijfelen eraan,
of '1 wel waar is. Weium 't zijn d" naakte
feiten, dat het Amerikaansclie blad vertelt.
Maar 't gaat er mee, als met alle andere
misère. Hoe verder- de plaats, waar het onheil
gebeurt van ons verwijderd is des te minder
voelen we ervan. Een ma'n, die een been
breekt bij ons in cle straat ontvangt meer
medelijden dan honderdduizenden die in een
ver land verhongeren. 'I Zou dwaasheid zijn,
om elke vrouw, die bont draagt een heul te
noemen. Maar (och't wordt tijd, dat we
van deze dingen .meer besef krijgen, 't wordt
tijd, dat het aantal vrouwen, dat weigert bont
te dragen, snel aangroeit.
Toen de Amerikaansche vrouwen goed door
drongen waren vail het feit, wat een onmen-
schc-iijke wreedheden er werden gepleegd voor
het verkrijgen van aigrettes, weigerden ze
voortaan die te dragen en het gevolg was, dat
invoer en verkoop ervan i'n Amerika bij- de
wet verboden is. Wat lukte met aigrettes, moet
ook mogelijk zijn met bont. Laten we ee'n
auti-bontvereenigi'ng stichten. En laten we daar
vooral de jeugd voor werven, de spontane
idealistische jeugd, die zoo heerlijk warm kan
loopen voor dergelijke mooie dingen.
