lanl
t\r\rstuks- r°J
So 28
Donderdag I September 1921
35e Jaargang
Buitenland.
ïhrijving te pachtei
(KABINET.
:e beste Trekhonden
iet Kar en Tuig,
flinke Dienstbod^
istbode gevraagd
Boeren Dienstbode,^
Huishoudster, j
gmeisje of tijdelijk®"^
Zeeuwsche Stemmen.
FEUILLETON.
I
1 Keizer A)©?, ,0"
110; Sterappeu ft
Leil 5-10; cuv
lleinetlen 12—15 p
I Cox Pomona 7—q
j-10; Perzikappels 5—7'
I Const, de Groot 7—m
Mng 7-9; Hondsnï;
I; Roode Calville 6-s
10; Lindemappel 8—in'
Isen: Sjalotten 8—10
Wen 13-21; Bo,^
I guldonalles per nv.
II 14; Meloenen 59- p
T?r 100 stuks. Cf-
it. Middelbun
aren, ingaande met
an den oogst 1921
sp. 2.13.50 H.A., 0 78a
3.60.90 H.A., liRg,|
leer Hendrikskinderen DJ
hans nog in pacht bij,ld
p en perc. 2 bij M. iU
>s in te leveren bii dhr l
ONGE JOHz., StationïJ
Br of op 15 September'21
inlichtingen te, bekonnj
GEBOEND BOOGKABIül
tOTH, Molenberg K lo]
uig.
vaarzen te koop,]
rekening en gekalfde, f
de weide en Donderda]
[in de Wijngaardstraat
iBBELAAR en DEKKlj
TE KOOP: f
en, Latten, Ribben, V
lestputpalen, Melk plank
|vens een beste DamtsU
IIPPER, Seisstr. 57, M'b
TE KOOP:
REMIJNSE te 's-Heer
TE KOOP:
liooi eikenhouten
bij S. OREEL te Ar
in de Noordstraat B 62
1
otcstant gezin met één
tegen 1 November of w
/raagd
Ie werkzaamheden Ho
fr. lett. E. O. Boekhani
[ENHUIJS, Breda.
'ergezin met één kindj
iot kunnende koken, 1
Salaris naar bekwaamhej
ouder letter K. Bofl
Middelburg.
(raagd tegen 1 Nov. a.s.
regen is mede te gaanp
bij M. PARHAN,
(dijk.
degelijk meisje, zoekt teg
later, plaatsing als
g. g. v. Br. fr. lett. H. b|
euw" te Goes.
aagd met November j
an een werkvrouw.
NOORDHOEK, Genzep»^
Goes.
TAN DER VEEN—
id 5, Goes, vraagt »ii
terstond
irde Dame alleen via k
mogelijk
éoM
GOB
nette Dienstt
'NÓSol^egg
en klein gezin te s
rerdt gevraagd J j
ene Dienstbod»^
boven 18 jaar. G. G-
nader overeen
(dingen met get"1® j - 1
t bureau van dit W
onder letter O.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes;
LANGE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
flRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
Q0gterbaan &Le Cointre, Goes.
Christendom en Socialisme.
Vooraotfver Jezus de ongerechtigheden
föi wereldgroo'ton zijner dagen striemt,
wordt er naar hem geluisterd, maar als Hij
aichaelvien der wereld voorstelde, als de
Christus, gekomen om voor onze zonden
verzoening te doen bij den Vader, is de
belangstelling verdwenen.
Zoo kan men van 't christendom maken,
wat men wil, ©n fe 't zelfs mogelijk het
z(,ó fatsoeneeren, dat het tan slotte
zelfs in het stelsel der soe. dem. een
passend plaatsje verkrijgen kan Maar wat
daarin nog over van 't christendom;, dat
uit den Bijbel ons toespreekt?
Daarom, wie in Jezus zijn Christus eert,
stelle zich nieltl tevreden met de algemeene
verzekering, dat christendom en sociaal
democratie wel samen kunnen gaan, maar
stelle veeleer zichzelf voor de ernstige
vraag, of het christendom, het chris.
tendom van onzer Bijbel zich ver.
draagt met een leer, die in het historisch,
materialisme zijn uitgangspunt en in den
klassenstrijd zijn practische toepassing
vindt. (Nederland en Oranje.)1
OCXXXXVI.
Zou de Heere Jezus, toeu Hij bij de
tempelreiniging in heiligen toorn het den
wisselaren en handelaren in het Gods
huis toeriep„Neemt deze dingen van hier
weg; maakt niet het) Huis mijns Vaders tot
een huis van koophandel", alleen hebbent
afgekeurd het koop-en en verkoopen door
zekere soort Joden, in den Israëlietischén
tempel? Zou dat woord van ©azi/n Heiland
voor de Nieuw-Testamentirche gemeente
van geen 'beteekenis meer zijn? Zou bet
alleen in den kanon des Bijbels o-pg-©-
nomen zijn als een verhaaltje zonder ver
dere strekking?
Ik geloof niet, dat Vele Bijbelvaste Chris
tenen dit zouden durven beweren. Zij toch
kennen tb goed de heerlijke, vérstrekkende
bcteekfenis van onzen Bijbel en van de
•woorden door onzien Heiland gesproken.
Ook de gebeurtenis van de tempelreiniging
is tot onze leering opgeteekeud, opdat wij
er voor dezen tijd de geestelijke; bisdoe-,
ling van begrijpen zouden. Eu die gees-
telijke bedoeling is niet zoo moeilijk te
vatten. Kr ligt ook1 voor de Nieuw-Testa-
mentisch© gemeente de waarsohuw'ng in
opgesloten om de kerk niet te maken lot
een huis van koophandel, tot een handels-
beurs. Het geld mag in de* gemeente des
Hoeren geen heerschappij voeren, De kerk
heeft en blijft dragen een gansch' ander
karakter dan een vereeniging of corpo
ratie; zij is geestelijk van aard en mate
rialistisch© factoren mogen in haar geen
invloed hebben.
Het geld mag in de gemeente d,e> Hreren
geen heerschappij voeren. Gebeurt dit dan
\vcl eens? Mag ik eens wat noemen? Ddit
gebeurt als b.v. Voor ouderling, diaken^
notabel, kerkvoogd enz: stelselmatig al
leen de bemiddelden in aanmerking ko
men. Dit gebeurt, als van; den kansel
publiek wordt melding gemaakt van ont
vangen giften vanaf f 10. en ho-oger,
alsof een gave beneden dat bedrag voor
God piet deizelfde of hoogere waarde kou
hebben. (Denk' aan 't penningsken der
weduwe en wat oiuziei Heiland bij die gele
genheid zei.) Dit gebeurt, als ge 's Zondags
in de kerk zittende duidelijk als in een
schouwburg of bioscoop de rangen kunt
onderscheiden, als daar zijn „heereuban-
ken", „luiM'banken", „mooie bochtjes'',
Voor onze Marine.
Eenigen tijd geleden is er, bij de re
dactie van „De Toorts", een boekje ter
aankondiging gekomen, dat we nog stieeds
"iet hebben besproken, en dat toch alle
vaderlandsche aandacht verdient. Het
draagt den omslachtigen titel van „Wat
onze marine in den oorlogstijd heeft ge
daan en wat ons volk thans nnoet doen.'*!
Het boekje is uitermate geschikt om
het Hollandsehe volk eindelijk eens in te
lichten over wat het aan zijn marine in
oorlogstijd heeft gehad en het is dan ook
'uigegeven door het Hoofdcomité voor het
Marine-rampenfonds en voor een Marine-
monument. Het geeft een denkbeeld van
den zwaren en zoo onschatbaren nut
tigen patrouilledienst dien onze torpedo-
noot ju Indië en hier, jaar in jaar uit
gedurende den oorlog, dag en nacht, bij
alle weer, heeft verricht, van het buitenge
woon gevaarlijke werk van het opruimen
en demonteieren der mijnen, van het werk
j>nzer duikbooten en van dat „van ons
oodswezen. Een paar zeer sprekende
s™kken worden hierbij aangehaald.
bup eerste dat wat ontleend is "aan het
waarlijk naïef.sobere rapport van luitenant
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prjjs per 3 maanden fr. p. post f3.
Losse nummersfOOö
P"rijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel moer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
enz,, waartoe niemand toegang kan. krij
gen dan die een abnormaal hoog© huur
betaalt. Dut gebeurt als daw zoo eens of
meer kteepen per jaar1 bij1 opbod de zit
plaatsen worden verhuurd m'üt al de ont
stichtende tooneefen, daaraan verbonden,
als opjagen der huur voor begeerde plaat
sen, het uit persoonlijke! overwegingen te
gen 'elkander opbieden, enz.
Ik zou nog wel mieer kunnen opsommen,
maar waartoe is be'.i noodig. De genoemde
voorbeelden ©em greep uit da praktijk
zeggen reeds duidelijk, dat er in de
kerk nog factoren meespreken, die al
lang, al heel lang uitgeschakeld hadden
moeten zijn: Aigod Meroiirius troont nog
in bedenkelijke glorie in menige kerk. Met
afschuw had b.v. reeds lang het on-Chris-
telijke stelsel van zitplaatsen vërhur„n af
geschaft moeten zijn. 'ij Is ©en spotten met
den ernst van ons kerkelijk leven, 'tls
het binnenhalen van het grofste materia
lisme.
Nu heeft de felle campagne van sommige
Christelijke persorganen tegen dit stelsel
hier en daar wel succes gehad. In menige
kerk in Holland heeft men reeds het stel
sel van vrije zitplaatsen ingevoerd. Vooral
hebben vel© Geref. kerken tot deze ge
zond-re volutionnaire daad dan moed gehad.
Maar of vele kerken in Zaal and, Genei-
formeerde' zoowol als Hervormde, zoo
dapper waren, otmi dit conservatief jasje
af te leggen, betwijfel ik sterk. Men zweert
vaak bij het oude: al moet men toegeven,
dat het on-Bijbelsoh is, omdat het oud
is.
Er. nog om etn ander© reden ook. Het
zitplaatsen verhuren brengt aardig wat
dubbeltjes in 'tlaatje. Een bewijs, dat het
niet te stark is om hier van grof materia
lisme te spreken, is wel, dat geheel dit
stelsel wordt verdedigd met dit één©
motief: „we moeten toch het geld bij
elkaar krijgen".
Alsof daarvoor niet 'bij oprechte Chris
tenen zeer gemakkelijk ©en andere weg
te vinden waref Ik ken in andere pro
vincies onlzies lands verscheidene kerken,
waar men vriendelijk verzocht wordt bij
het toetjreden als lid op te geven, welke
vrijwillige bijdrage men per jaar, per-
kwartaal, of per mUand wenscht te offeren.
En 'tis daar gebleken, dat men uit die
vrijwillige bijdragen zieer wel alle uitgaven
voor kerk ea earediensc kan bestrijden.
Waarom zou 't dan in Zeeland niet kunnen?
We mogen toch niet aannemen, datj in
ons zoo rijk gezegend gewest de „Barend's
ongenoegen" (zfe de feuilleton, i,n D© Zeeuw
van Zaterdag j.l.) in de meerderheid zijn
en de lakens uitdealen? Ja, dezulken hou-
den wel van bet stiekeme collecte-zakje,
Het klinkt zo<o vromeüjk-dierbaar, om met
een deemoedig gezicht heit Bijtelwoord van
„de rechterhand, die niet weaitj, wat de
linker doet" aan te halen.
Noen, Christenplicht is naar de mat© van
onzen welstand ta omdajhoudein het huis
des Heeren. God heeft recht op dat deel
van ons inkomen of beait, dat Hij noodig
heeft voor de instandhouding van den
Kierkedienst. En de normale: meest ge-
wenschte toestand is dan ook: geen zit
plaatsen verhuren en geen g©colleateer
voor de kerk, maar heel de gemeente als
voor des Heeren aangezicht jaarlijks, drie
maandelijks, maandelijks of wekelijks offe
rende dat deel van heit inkomen, dat God
'de Heer noodig heeft, 'tis ©an stelsel,
dat de gemeenftei tot eer strekt en met
©enigen goeden wil o zoo gemakkelijk
uitvoerbaar is.
En hoe dan de zitplaatsen verdeden?
Wel, zóó, dat we gezinsbanken krijgen,
C. C. F. Jager, over het demonteeren
van de eerste mijn op 12 November 1914,
op de kust van Goeree:
„Daar we" aldus bet relaas „met
deze mijnen niet bekend waren, werden
natuurlijk allerlei veronderstellingen ge
maakt. Wel bleek ons al gauw, dat we
met Engelsche mijnen te doen hadden. De
voelhoren leek me al een gevaarlijk on
derdeel en begon ik dit te verwijderen,
door de voerende pennen uit te trekken.
Het bleek toen, dat de bos, waarop deze
voelhoren bevestigd was, draaibaar ver
bonden zat op het mijnlichaam. Binnen
in de bos zaten twee nokjes en ook
zaten twee nokjes aan een stangetje, dat
door de bos heen uit den mijn stak.
Daar het niet onmogelijk zou zijn, dat
we 'hier niet een electrischen mijn te doen
hadden, dorst ik niet direct de bos te
draaien. Ik schoot hierdoor niets op en
besloot, na iedereen achter het duin te
hebben gestuurd, toch te draaien. Gelukkig
gebeurde er niets; de nokjes in de bos'
stuitten togen de nokjes van den stang.
Alleen de korporaal-torpedomaker en één
matroos liet ik terug komen en trachtte
de nokjes van de bos onder de nokjes
^an den stang te krijigen, dpar ''tmij nu wel
duidelijk was, dat we hier een mijn had
den, die met waterdrukklep werkte en
dat deze nokjes den klep verhinderden to
gelijk Du J. Gispen. Geref. predikant ,te
Groningen in een uitnemend artikel be
toogt.
Wij, Christenen, houden het gecin m
eere ©n beschouwen het terecht als de
allereerste oei van ons gemeenschaps
leven, ook v!an h©fc kerkelijk leven. Ook
Israël ging geainswijze op naar de heilige
feesten. En zoo moöton ev bij ons.
ouders ;en kinderen; grooten en kleinen
in de kerk bij elkaar zitten. In vele kerken
in ons vaderland is dit dan ook reeds ge
woonte geworden.
Maar hoe is de praktijk vaak bij ons?
Bij dei kerkdeur gaan de wegen uitban.
Die een gaat rechtuit, de ander naar de
ga Vrij. de een ter rechter1-, de ander tor
linkerzijde. Kleine kinderen zitten op dea
ondeugends ten leeftijd vaak zonder ouder
lijk toezicht, en soms gebeuren de meest
onbetamelijke dingen/ tot grooten hinder
van de dichtstbijzittenden, en van
den predikant.
In de1 kerk worden de gezinnen uit
elkander gerukt. Mep, ziet geen gezin-
nen in de kerk zitfein, maar een groep
mens chen, los van elkaar. Eu dan
vooral, ziet u, mannen naast mannen en
vrouwen naast vrouwen. Men acht het
bijna onb: tamelijk, als broers en zusters
naast elkander in de kerk zitten. Stel
je vooi'i T'och kan ook dat bert tien goede
veranderen.
ha'".© stemmen we dan ook in met
het slot van 't artikel van Du Gispen:
„In trein of tram betalen w© voor de
plaats, die we daar bsasltitlan, want recht
daarop hebben we niet. Duf! koopen we
tijdelijk met 'ons geld. Maar als leden van
's Heeren gemeente hebben wij ©n onze
kinderen in de Kerk «en verkregen recht
op het aantal plaatsen, dat we behoeven.
Diat recht koopen of ."huren we nieit met
ons geld, maar komt'ons toe als leden van
het - gezin der gemeente. Het geld mag
geen beerschapipij' voeren ov'er dia zit
plaatsen in samenkomsten der gemeanta."
JA'N VAN T LAND;
Na den moord op Erzberger.
Er zijn sinds het uitbreken van de
revolutie in 'den Berlijnschen Lustgarten
al heel wat indrukwekkende betoogin
gen gehouden, maar nooit is! ereen
zoo geweldige mensehenmassa bijeenge
komen als gistermiddag, zoo schrijft de
N. R. C. Uit alle hoeken van de milti,oe
nen stad trokken van 3 uur af dichte
drommen arbeiders naar het groote plein
voor het keizerlijke slot. Vrouwen en
kinderen sloten zich bij de arbeider^,
aan. Alles liep '-broederlijk naast elkaar,
sociaal-democraten, onafhankelijken en
communisten. Zelfs burgerlijke democra
ten eri enkele katholieke organisaties na
men aan de betooging deel. Misschien
voor het eerst in deze bewogen tijden
ivaren allen ervan bewust, dat de repu
bliek in gevaar was en dat de eensge
zindheid redding kon brengen. Wat on
middellijk trof was do uitstekende orde
dienst, dien de arbeiders zelf hadden
georganiseerd. Overal stonden commissa
rissen met roode brassards, die de lange
drommen betoogers op het plein toelieten.
Aan de honderden en honderden burgers,
die uit eigen beweging naar den Lust-
ga'rten waren gekomen, werd ook door
deze commissarissen den weg over het
terrein der betooging gewezen. Na af
loop waren het dezelfde commissarissen,
zakken door den waterdruk, zoolang de
voelhoren niet gedraaid was. De water
drukklep was dus belangrijk ingezogen,"
daar 't lichten zelfs nog niet gelukte, na
dat de korporaal de klep door middel van
een touwtje door het gaatje in de stang
geschoven, naar boven had getrokken. Ik
besloot daarom het deksel los te maken,
waartoe ik de moerenuitdraaide en de
korporaal steeds de klep flink naar boven
hield getrokken. Daar verscheidene moe
ren vastgeroest zaten, moest dit door ha
meren gebeuren, wat mij nogal gevaarlijk
leek."
Van het groepje eerste demonteui's, de
luitenants Jager, Bruinsma, de Munk en
Luden, is alleen eerstgenoemde nog over
gebleven. De dri© anderen zijn, bij bet ver
richten van hun taak, in de lucht gevlogen.
Het tweede stuk dat ik niet kan nalaten
aan to halen, is het verhaal van den on
dergang der „Frans Naerebout". Ziehier
wat collega Rademaker ervan vertelt:
„De G 11 was bij het Storteme'lk op een
mijn geloopen en in stukken gebroken. De
firma Dirkzwager heeft zooais wij vroeger
reeds hebben verteld, deze torpedobootj
weer in drie stukken gelicht.
„Er was onze regeering veel aan ge
legen, om te weten, van welke nationaliteit
die er zorg voor droegen, dat de betoo
gers het voor demonstraties verboden
gebied rondom den rijksdag en de Wil-
helmstrasse niet betraden. Voorzoover tot
hiertoe bekend, zijn er in het geheel
geen incidenten voorgekomen.
Het is moeilijk te schatten hoeveel
merischcn er bijeen w'aren gekomen om
ten gunste van de republiek te betoogen,
maar ongeveer 150.000 zullen het er
Wel gew,eesl zijn. Het was een zelfs
Voor' Berlijn ongelooflijk groote menigte,
die was samengeloopen om te klis
teren naar de sprekers die van talrijke
punten van het plein het woord voerden.
Ook de betooging te Frankfort a. d.
Main was wel de grootste sedert de
revolutie. Een optocht van tienduizenden
versperde uren lang het verkeer. Borden
tegen de reactie, waarop teekeningen als
bijvoorbeeld Ludendorfl' aan een galg en
rood© vaandels, wenden in den op
tocht. gédragen. De stemming wa,s wer
kelijk verbitterd, maar de orde is tot
gisteravond 8 uur nergens gestoord.
Onlusten te Belfast.
De werk'.iedenbuurt te Belfast schijnt
zoo goed als geheel in de macht te zijn
van 'n /roep gewapende desperaten. Het
is nu levensgevaarlijk enkele districten
te passeeren en hij, die het waagt, moet
er op bedacht zijn, dat uit eiken hoek
een schot kan vallen. De trams, die in
volle vaart door de gevaarlijke zone trach
ten heen te komen, zien er uit als 'groote
zeven, zoo doorboord zijn zij met geweer
en revolverkogels.
De nationalistische bladen in Ulster vra
gen, wie er nu verantwoordelijk is voor
'hét in bezit hebben, en gebruiken van raa-
chinegeweren, revolvers en ammunitie,
daar jj.e katholieke bevolking alles, wat
maar eenigszins op een wapen geleek,
heeft moeten inleveren en er voortdurend
invallen gedaan werden om na te gaan,
of dit inderdaad wel geschied was.
Sinds Maandagmorgen zijn er nu 54
gewonden in de hospitalen opgenomen,
terwijl in de afgeloopen 36 uur het aan
tal dooden 6 bedraagt. In verscheidene
straten is men nu bezig barricade-s op te
richten van zakken zand.
Grootvorstin Anastasia nog in leven?
VéPschillende verhalen met uitvoerig©
bijzonderheden zijin de laatste jaren over
den dood van den ex-tsaa,i' van Rusland,
de tsaritsa en al hun kinderen versche
nen. En toch zal Veler belangstelling ge
wekt woï'den door een boek, dat dezer
dagen onder den titel „Survivante" in
Frankrijk verschenen is.
Die schrijfster, die zichzelf Mademoiselle
Marie Berditsche noemt, - verklaart, dat zij1
niemand anders is dan grootvorstin Ana
stasia, de jongste dochter van den tsaar
en de ©enige overlevende v'an de Russi
sche keizerlijke familie. Zij verklaart, dat,
toen de moord bedreven was, zij voor
dood wérd achtergelaten, doch gered werd
door een ouden timmerman, die, bemer
kende, dat zij, ofschoon zwaar gewond,
nog in leven w'as-, toaair in zijn armen weg
droeg op Jiot o-ogenblik, dat de dronken
bolschewiki de ande're lijken wegvoerden
-om' ze te verbranden. De timmerman
bracht haar naar zijn hut, Waar hij
haa'r tot haai- volkomen genezing ver
pleegde. Later vergezelde hij haar' op
een Tneiis door Siberië naar Wladiwostik,
vanwaar zij Japan en de yereonigde Sta
ten kon bereiken. Zij beweert, dat zij
besprekingen gevoerd heeft met ex-keizer
Wilhelm en ex-president Wilson. Marie
Beiditche verklaart, dat .zij bel ais haar
de daar drijvende mijnen waren. Hier ver
richtte Brouwer zijn heldendaad. Hij zwom
naar een drijvende mijn, schroefde de
voelhoren af, maar de zee stroomde in het
gat en....de mijn zonk. Toen kort daarop
een tweede mijn in zicht kwam, deed de
luitenant opnieuw zijn griezelig zwem-
tochtje en ditmaal mocht hij, onder het
bewonderend oog dier kameraden, zijn be
wijsstuk meebrengen. De medaille van
Voortvarendheid en Vernuft is zijn welver
diend deel geworden.
„Daar steeds meer mijnen zich bij het
Stortemelk vertoonden, ontvingen de
Frans Naerebout en de Lutine opdracht
tot vegen. 'tWas bijzonder mooi weer op
den 2en Mei 1918, toen de beide schepen
hun vischlijn uitwierpen. Wegens het
mooie weer kon men wat verder gaan
dan gewoonlijk. Niettemin waren alle ge
bruikelijke voorzorgsmaatregelen bij dit
gevaarlijk werkje genomen, d.w.z. alle man
met zwemvest aan het dek.
„Al heel vlug had men een mijn, maar
het weer was mooi en men meerde dus
het ding aan een bootje en stoomde door.
„Plotseling signaleerde de kapitein van
de Lutine, een particulier vaartuig, een
groep vliegtuigen uit die richting van Eiier-
land op Texel. Bij deze mededeeling g-af
opperschipper J. Gayaard, commandant
van de Frans Naerebout, bevel stuur-
plicht beschouwt om de nagedachtenis
hater ouders van allen schandelijken las
ter te zuiveren. Daarna zal zij zich ge
heel van de wëtfeld terugtrekken en niets
voio'r zichzelf opeiischen.
De haven van Antwerpen.
De Belgische commissie voor internatio
naal verkeer kwam in het ministerie van
spoorwegen te Brussel bijeen tot' bespre-
iking van de middelen, welke dienen a an ie
wend om Antwerpen in de gelegenheid'
te stellen met hoop op succes den con
currentiestrijd met de andere havens van
het vasteland aan te binden. De commis
si© was de meening toegedaan, dat, in
verband met de*verbeteringen aan de ha
vens van Rotterdam en Amsterdam aan
gebracht, Antwerpen op het gebied van
uitrusting gevaar loopt op het achterplan
ite geraken. Ook zal een commissie worden
samengesteld, heliast met het opmaken en.
verspreiden van ©en plattegrond, waarop
de Belgische spoorwegen en de verbindin
gen van Antwerpen met de voornaamste
havens der wereld zullen worden aange
duid.
De hulp aan Rusland.
Deze week zullen er 1100 ton voedsel
uit Engeland naar "Riga verscheept wor
den. Het is bestemd voor de hongerlij
dende kinderen in Rusland. De Engelsche
afdeeüng van de internationale vereeni
ging lot redding van het kind heeft bekend
gemaakt, dat zij in staat zal zijn onmiddel
lijk de voeding van honderdduizend kin
deren op zich te nemen.
Een afvaardiging, onder leiding van
Webster ,die in Rusland bekend is, verlaat,
deze week Engeland om toezicht te hou
den op de verd-eeling van de voedingsartij
kelen ,die onder beheer staat van dri Nan-
sen. Deze heeft de ondersteuning van
de vereeniging tot redding van het kind
toegewezen aan de provincie Saratof, die
beschouwd wordt als de meest geteisterde-
Dr. Nansen zal morgen, terugkeerend uit
Moskou, te Londen aankomen. Hij heeft
medegedeeld een bevredigende overeen
komst met de sovjet-autoriteiten afgeslo
ten te hebben, op den grondslag van de
reeds tusschen de Amerikaansehe com
missie tot. steun en de sovjets bestaande
regeling. Behalve de honderdduizend kin
deren in Rusland is de Engelsche vereeni
ging tot redding van het kind bezig ongte1-
veer twintigduizend kinderen van uitge
weken "Russen in de grensstaten en te
Konstantinopel te voeden.
De hongersnood.
Majoor Blake, een medewerker deir
„Daily Newls", 'is van Londen over Parijs,
Praag en Warschau naar de Russische
grens bij Baranowiitsj. gevlogen en heeft
daar de ellende der Russische vluchte
lingen gezien. Hij had ook gelegenheid
een eindwëegs de grens over te gaan,
Rusland in, en vertelt eenige aangrij
pende staaltjes van de ellende, die hi|
aanschouwde.
Baranowitsj is het middelpunt, waar
die ellendigen, uitgeput en in lompen
aankomen. Hun toestand is afschuwelijk.
Zij zijn vol ongediërte en huidziekten en
de vliegen ovérdekken hun lichamen.
Nooit heeft men zulke toestanden gezien.
Eir zijn hutten gemaakt van takken, waar
in zij opeen liggen. „Ik bezocht er een,
vertelt Blake, en de {stank, die mij' tegen-
sloeg, deed mij terugdeinzen, zwermen
vliegen kwamen uit die ellendige ruim
te". Volwassenen en kinderen lagen naakt
of in lompen dooreen, sommigen meer
geraamten dan menschelij.ke wezens".
boord te draaien en op den wal aan te
stoomen en tevens om geweren en pa
tronen te halen. Aan boord bevond zich
ook luitenant van Waasdijk voor het me
ten. Er waren alles bij elkaar 19 man aan
boord.
„Dicht langs de kust varend, trachtte
dus de Frans Naerebout de vliegtuigen te
verdrijven. De mannen, tuk op een schiel-
partijtje, hadden al een paar schoten ge
daan, maar commandant Gayaard uit er
varing wetend, dat men graag maar raak
pafte, commandeerde: „Hulzen tellen
„,,'tJs mijn 'laatste woord tot de man
nen geweest," vertelde Gayaard ons met
bewogen stem„even later lag ik
over den tentleider van den brug beenge-
worpen, op het dek, naast mij luitenant
van Waasdijk, die mij wezenloos aankeek
en bloedde.
„Nog begreep ik niet, wat er gebeurd
was, ging Gayaard voort. Blijkbaar was
ik half bedwelmd. Toen ik bij kwam, was
mijn eerste gedachte: Opstaan en naar de
sloep 1 Maar ik zag niets, wist niet waar
ik was. Later bleek, dat mijn eene oog vol
b'loed uit mijn hoofdwonde geloopen wa.si
en vermoedelijk beeft de ontsnappende
stoom van de ketel mij in ©en waas
gehuld.
„Eindelijk scharrel ik overeind, loop
tastend naar het stuurhuis. Wat n it ge
il
I
i; j
j
--"f
