:hten alle
;zaken.
pels eo Peren
A
TËÏÏSer
jlo 264
Donderdag II Augustus lfifcfi
ds en Peren,
35e Jaargang
bij Inschrijving
land te keop:
leer Aandeslen
feuilleton!'
beeb ik een goede keus?
Buitenland.
Middelburg
luie Bankvereenioii
ïoupons, Deposito
^rbank, enz.)
Sr druk beklante
to
ïex WOONHUIS
rooten TUIN,
pop aangeboden:
-hrijving te koop
Jeuwe Damesfiets.
Smidsknecht,
fib) -0-
i
®n Reserven
750.000.
Maandags en Vrij.
fc-7uur. Kanaal.
Paspoortstraat'
contant
JH
In den boomgaard jn
eente 's Gravenpolder
in te leveren vóór of on
Aug. tot 6 uur (NTl
r B. BURGER te fc'
pn by J. JOZIASSE
Ider.
lvarend dorp in Zuid.
»en onder letters M. A.
it blad te Goes.
Jaadhandel en Boomkwee-
P DE JONGH" te Goes.
[mder letter A D Bureau
ant te Goes.
M
|n den boomgaard, op de
Krabbendijke.
in te leveren vóór of
i. a.s. bij A. VAN OVER.
.Izoon, Borssele.
~a
TE KOOP:
ie Driewielskar en een
en een gebruikte,
joed als nieuwe Coks-
een Sacksploeg, bij
jjSmid, Borssele.
TE KOOP:
iros Hengstveulen,
1R O O Veerscheweg,
n\
TE KOOP:
ïoekh. DHU1J, M'burg.
TE KOOP: j
ruin Merrieveulen, 1
ANDERSE, Koudekerke
le).
k persoon, middelb
.r. «et grooten zoon 24 J iIr
st. met paarden kunnende I
oektbetr. in landb., slopers*
sbedr. Brieven letter 8
HUIJ.
d gevraagd
oodbakkersknecht,
DE REGT, Schuddebeurs,
ee.
IK WEGER
voor een der weegbrug'
oes. Inlichtingen te beao
P. C. DE GELLEKE
sd gevraagd
end met Hoefbeslag-
OL, Rrjks-gedipl°me
Noord-Kraaiert.
ielfde adres wegens teleur
er tegenwoordige
n Dienstbode,
tot 19 jaar.
ziekte der tegenW*
itond gevraagd
m Dienstbode,
dhulp. M'burg-
a Kira", Noordweg
Uitgave van
Naam]. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LAR»E VORSTSTRAAT 70.
(Telefoon No. '11).
Bureau te Middelburg
fIRMA F. P. DHUIJ - l. BURG.
Drukkers
gflsterbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3.
Losse nummersf 0.0®.
Prijs der Advertentiën:
14 regels fl.20, elke regel meer 30 et
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent
mcrmn&jrawst
KOSTEN VAN SCHOOLBOUW.
De financieel© gevo-lgeii der nieuwe
Schoolwet worden m allengs meer
dagbladen besproken. Hoofdzakelijk
«aai, bet bier bij over de kostbare
louwplannen, door enkele schoolbe
sturen aan de gemieentebesturen over
gelegd; en over de moeilijkheid voor
sommige gemeenten onn aan geld te
kómen.
Deze klachten zijn reeds baj de be-
Jjsadeling der Schoolwel door de anti-
revolnLionnaire partij vooi zien. Reeds
Mj bet af dee 1 iimg sonde rz oek werd de
opmleiting gemaakt, „dat de wet geen
waarborg biedt tegen, ongemotiveerde
opdrijving der bouwkosten", en dit
büjkt een opmerking van anii-revo-
lutioinnaire zijde' geweest te zijn;
terwijl bij de iinljerpellaae-Rutgers in
zakte'd© uitvoering der wet, door den
yoo.zitteï der Kamierdub e veine ens de
tweede klacht blijkt voorzien te zijn.
Immers de beer Rutgers wees op de
moalijikteden, voor de gemeenten iver-
toiuden aan bet plaatsen van leeinmgen
roor den bouw van bijzondere scho
len.
Ook ,d© hleer D;e Savormn Lobm'an
heeft op oen en ander de aandacht ge
vestigd.
Er is derhalve aanleiding om van
de allengs gerezen klachten goede nota
te nemlen.
Het is geen bevreemdend verschijn
sel, dat somlmige gemeenten door de
aanvragen van besturen van bijzon
dere scholen, zoowel neutrale als
christelijke, in geldelijke moeilijkheden
dreigen te geraken. Daarom hebben
dan ook .in de eerste plaats de amti-
revoluitionnaiuren deze moeilijkheden
voorzien en ter sprake gebracht. Zij-
toch weten maar al 'te zeer, hoe groo
te financieel© offers ziij zich steeds
jnjoiesiien getroosten om in hunne ge
meente een christelijke school ite stich
ten en oip de been te houden; en hoe
zij, niet alleen jaren lang m'st steeds
stijgende tekorten worstelend, onmach
tig zijn geweest., hunne school en de
sdh'oalmeubefeu te verbeteren en uit
te breiden.
Nu de wet uitkomst bracht, en de
etemleeniten nu toit iets geroepen wor
den, waartoe zij-, niet wettelijk, maar
zeer izjejkler zedelijk waren gehouden
geweest, nam'elijk de zorg voor de
op-etnbaire school ook uj,t te strekken tot
de bijzondere, nu is in vele gemeenten
beiden in last. D;it ligt evenwel niet
aan de aanvragers, miaar a,a.n de ver-
akers van den zedelijken plicht om
de particuliere escholen op te richten,
nu ja maar dan toch zeker aan
derzelver instandhouding miee te wer
ken.
Doch wat was 't in den regel Men
was blij, dat er een christelijke school
inde gemeente kwam, daardoor werd
het otnnoodig om de openbare school
uit te bouwen of een nieuwe openbare
school er naast to stichten.
Menig liberaal weihouder heeft of
ficieus aan voorstanders der vrije
school verzocht een c,hr. school te
stichten, teneinde daardoor de g'emteen-
te te vrijwaren van grcclte onkosten
■WW» s choolui i brtidiiig of nieuwe
Bcholenbouw.
Nu zijn er verscheidene bijzondere
scholen, die al lang afgekeurd hadden
utosjiem zijn, doch waarvoor 't school
toezicht consideratie pleitte. Dat nu
ue btesturen van dergelijke scholen bij
bkrs het omdat kon het wel zijn,
omdat mijnbeer Stanley was weg ge-
gaan? Want, alles wel beschouwd, was
bi] slechts een vreemdeling;; een aange
naam —- ja, een zeer aangenaam reisge
noot, die zeer vriendelijk en nuttig voor
°ns was geweest, toen we in zijn gezel
schap waren,, die, nü hij weg was, niet
weer aan ons zou denken. Gelijk schepen
«kander op zee ontmoeten, zoo 'hadden
gedurende een korten tijd te samen
«ogaan, maar nu waren we gescheiden I
om elkander waarschijnlijk nooit weer te
ontmoeten. Dat was alles; het was niets
om daarover somber of droefgeestig te
ji?n) was er§ boos op mijzelf, omdat
had toegegeven aan het gevoel van
omslachtigheid, dat mij had bekropen.
trar.Mte aan mijn werk te denken^
■e, aan ons onderhoud met de
an-
aau
Matei
dp ;,ren bi bet grafgewelf, aan iets-
Te dan aan de raadselachtige verdwij
nt» ran mijnheer Stanley 1
Sk m biram,, kon ik niet .zeggen, maar
moest er telkens meer aan denken, in
de gemeentebesturen aankloppen, ligt
voor de haind. Een gemeentebestuur,
dat eem. verzoek van een deïgelijk
schoolbestuur eenvoudig afwijst, zoo
als dat tot tweemaal toe door den
raad van Krujningen geschied is,
ageert eenvoudig tegen de gelijkstelling
otn pleegt verzet tegen de wet.
Men heeft eenvoudig de gevolgen
van de financiëele gelijkstelling te
dragen.
Toegegeven moet echter worden, dat
dezh kosten worden opgelegd op een
ongelukkig tijdstip.
Er Womlt namelijk bij het zevende
leerjaar; de vermindering van het
maximum voor 't aantal leerlingen per
klasse en per school; afschaffing van'
het ambulantismescheiding van la
ger© en. uloi-scholen. Dat alles brengt
mee den bouw van nieuwe, of ver
bouwing van bestaande openbare
schioleln. Zoo komen de aanvallen op
de „gemeentelijke" schatkist van twee
kanten tegelijk': van de openbare
schoof, die om verbetering, en v,an
de bijzlondepe school, die om finan
ciëele gelijkstelling, vraagt. En alles
op grond ,va.n de wiet. En dat terwijl
de gemeenten pp zware lasten zitten
tengevolge van ae distributie-uitgaven
enz.
Daarom schijnt hel, noodfg, dat het
lijk tijdelijk bijspringt voor die ge
meenten,- Waarvan bewezen kan wor
den, d at zij op 't oogenblik' buiten
staat z!ij!n aan hunne wettelijke ver
plichtingen te voldoien. D;it kan onder
anderen geschieden door de rijksin
stellingen te verplichten, allereerst die
gemeenten t e helpen, welke den schiol-
lenboiuw w'enscben te behartigen.
Be groote fout.
De gpoiotei fout van onzen lijd is,
dat men 't alles verwacht van Vader
Staat.
Tegen dit kwaad hebben wij steeds
getuigd; oiofc i|n de gloriejaren van het
liberalisme.
Hetwelk natuurlijk niet geholpen
heeft.
Walt mieln nu ziet gebeuren, is vrucht
vah de liberale leer van een halve
eeuw geledein, een vrucht, welke,
vooral tengevolge der herhaald© ver
meerdering van het kiezerstal en de
demoiclratiseering van het kiesrecht tot
te spoediger rijpheid kwam.
Het .zijn vooral de sociaal demo-
cir.altielni, de Van den Tempels en J,an ter
Laans, dn© den minister van financiën,
eh dal, nog wel meest in deze jaren,
teïwijl zuinigheid de boodschap moesl
zijn, met hunnet verwijtingen hebben
vervolgd vlan schrielheid en harteloos
heid jegens arbeiders en onderwijzers
en ojiiden van dagen en andere derge
lijke „oingelukkiigen" van onzen tijd,
ein van traagheid en onwilligheid om,
door „.aanpakking" van 't kapitaal en
„uifhalinig" waar 't ziil, de natie over
de grens van haar draagkracht t.e
werpen, en de kloie te slachten, die
de melk geeft.
Macdolnald, de leider der Engelsche
socialisten, heeft van dit steunen op
vadertje Staat, die de tekorten dekt,
gezegd, dat zlij, die er het pleit voor
voeren, de orde der dingen omkëeren,
de arbeiders tot parasieten maken en
voor minister van financiën niet deu
gen.
Terwijl een leider der Nederland-
sche sociaal democraten, de heer
weerwil van al mijn pogingen om mijn
gedachten bij iets andiers te bepalen. Ik
kon niet nalaten, benieuwd te zijn, of
E velijn aan hetzelfde dacht. Waarom was
zij vanavond zoo stil Kon bet zijn, omdat*
zij mijnheer Stanley inistie? Zou dit wer-\
kelijk de reden zijn? Gaf zij werkelijk
meer om hem dan o:m een gewonen
kennis?
Ik keek haar eens laan en ontdekte, dirt
zij mij gadesloeg, met een zonderlinge
uitdrukking op haar gelaat half verma
kelijk, half onderzoekend. Ik vree» dat ik?
mij tamelijk beleedigd toonde. Ik sloeg
de oogen vlug weer neer en ging rustig
voort met mijn werk.
„Het zal alles wel terecht komen, lieve
May," zeide zij, na een poosje.
„Wat zal terecht komen, Evelijn?" vroegi
ik; „wat bedoelt ge"
„Ik bedoel ten opzichte van de raadsel
achtige verdwijning van mijnheer Stanley",
zeide zij glimlachend, „ik bien er zeker
van, dat we binnen een dag of twee
een oplossing van het raadsel zullen krij1-
Igien."
„Och ja", zeide ik, op onverschilligen
toon, „we zullen een anderen gids moeten
zoeken; dat is alles."
„Dat is alles," herhaalde zij.
„Zoo denkt gij er niet over," zeide ik.
„En gij evenmin, May," zeide -zij; „ik
Loopuil. ziij het ook in ©enigszins an
der verband, de opmerking maakt, dat
het proletariaat de economische ver
schijnselen anders, moet leeren in
zien, en dat de leiders zich hebben
tespiegelen aan dien dokter u;it de
legende-Dr Eisenbart, die met de ziek
ten tegelijk .ook de zieken deed ver
dwijnen.
Het is dan ook wel opmerkelijk,
dat overal, waar de sociaal democra
ten in de regeering zitten, die theorie
van den weldoenden Staat reeds lang
is losgelaten en de partij gen ooien tot
energieken a i beid worden aange
spoord, als zijnde dit de- weg voor
hen om te komen tot het besef van
economische onafhankelijkheid, en
voor de regeering om het evenwicht in
de Staatshuishouding te bewaren.
Het kan niet anders dan toegejuicht
worden, dat ook aan die zijde er op
Wordt aangedrongen, om met „de
groiote fout" te breken.
Onjuist.
Eiein bericht in de bladen, meldende,
dat minister Die. Geer een wetsontwerp
zlou indienen tot intrekking van het
wetje-tabakbeoijms, is gebleken, ni-ct
juist te zijn.
Van anüTevoiutioinnair standpunt
kon het ook niet juist zlijn.
Er bestaat onder .ons een zekere
dototinuiteiit van wetgeving!, zoodat een
minister niet licht een pas ingevoerde
wet van zlijn voorganger zal intrekken.
DiaaroW h'eieft oa. minister Kuyper
er niet aan gedacht, de Leerplicht
wet in te jtrefcklen.
Diaarbij is minister De Geer veel
te veel èen gentleman, olm zloo maar
op eenmaal een legislatief kindek'e
van zijn voorganger te verm'oorden.
Lag er een electoraal referendum'
of een stembusstrijd, die zoo goed als
eeniglijk over den tabaksaccijns liep,
achter ons, en ware hij die stembus
met verpletterende meerderheid geble
ken, dat verreweg de overgroote meer
derheid voor intrekking van een zoo
danige wet koos, dan zou een der
gelijk wetsontwerp tot intrekking; zin
hehbeln. Maar nu zou 't van antirevo1-
lutionnair en christelijk historisch
standpunt (tot de oinm'ogeljj'kbedien zlijn
gerekend geworden om een wetsont
werp tolt teiniietdoenihg van een, trou
wens nog niet eens in werking ge
weest zijnde, wet in te dienen.
T
„Lord Reay."
Uit Londen schrijft men aan Het
C ent rum:
De Sclhotsobe titel van den over
leden edelman werd het eerst ver
leend aan Donald Mack'ay van Far,
hoofd der „clan" Macikay, in bet
jaar 1628.
Dezle rustelooize soldaat was een der
vete Schotten, die gedurende den lan
gen vrede, diie de kroning van koning
Jacloibus dien Zesde volgde, roe'm en
looning zochten in verschillend© oor
logen op het vasteland van Europa.
Zijn opvolger w,a,s John, die trouw
bleef aan de Stuarts.
De tweede Lord Reay had twee
zoonsDonald, die. nooit den titel heeft
gedragen, mhar voorzaat was van de
verschillende pairs, toit aan den dood
van Erie, den .negenden lord in hëf
jaar 1876.
weet, dat ge het niet doet."
„Wel, misschien niet," zeide ik. „Wat
is liet vanavond drukkend warm, Evelijn!
Hebt ge er op tegen dat ik een beetje
jóp en neer wandel in de waranda, om voor,
bedtijd wat te bekoelen?"
„O, in 't geheel niet," zeide zij glimla
chend; ga maar, May, het zal u goed
doen."
Ik legde dus mijn werk neer en ging
naar huiten:
Het was een rustige, sterheldere nacht,,
en de sterren in het Oosten zijn wondervol,
schitterend en schoon. Ik wandelde gedu
rende eenigen tijd op en neer, zonder juist
te denken zonder juist te bidden, maar
met mijn hart opwaarts gericht, boven
deze veranderlijke wereld, naar den op-
veranderlijken Vriehd hier hoven. En
terwijl ik mijn hart opwaarts verhief kreeg
ik een antwoord op mijn stille verzuch
ting. Het kwam met de herinnering van
eenige woorden die ik een paar dagen,
te voren gehoord had: „Wanneer ge weer
eens verdriet hebt, dat ge niet kunt be-!
grijpen, en dat zoo erg hard schijnt om
te dragen, zeg dan even tot u zelve:
Het is Gods beitel die aan mij arbeidt
ge zult het zulk een hulp bevinden.":
En het was mij tot hulp; juist de hulp, die
ik behoefde Gods beitel, die aan mij
arbeidde; daarom moest ik niet klagen;
De eerste Mackay, die zich in Hol
land vestigde, was Aeneas Maokay, die
door zlijn huwelijk den Nederlands oh en
titel Vah Ophemert in de familie
bracht. Baron Aeneas trouwde de
doichter van Baron Fagiee, en de pas
overleden Lord Reay was een zloon
ujt dit huwelijk.
3
De Toestand.
Met de Opper-Silezische kwestie is men
gisteren in den Oppersten Raad niet ver.
der gekomen. De deskundigen konden
'eerst gisteravond met hun arbeid gereed
zijn. De bladen konden dus gisteren nog
eens rustig napraten over het den vori-
gen dag behandelde.
De algemeene indruk van de Londen-
sche bladen is, dat er goede welgegronde
hoop bestaat op een spoedige v'riendsch'aipL
pelijke oplossing van de kwestie van Opt-
per-Sileziö door een wederzijdsch compro
mis. Het is plezierig o-p te merken, dat
ook de Fransche bladen voor den dag
komen met het woord „compromis". De
fransche vertegenwoordigers hebben
reeds toegestemd in een verdaging der
behandeling van de kwestie der troepen-
versterkingen, welke verleden week do
brandende kwestie was.
Dat aan de experten de gelegenheid
wordt gegeven om op de basis van de
drie principes van Lloyd George een
nieuwe .oplossing te vinden, wordt zelfs
door de „Times" erkend, als zij'nde een
groote overwinning voor Lloyd George.
Zoo woirdt het in goed-ingelichte Fran
sche kringen .ook opgevat en vandaar,
dat het optimisme in Parijs Wel eenigszins
bekoeld is. Lloyd George moet in zijn
rede buitengewoon scherp, geweest zijn
tegen de Fransche regeering en heeft
lieusch geen blad voor den mond geno
men, toen hij zijin „historische beschou
wingen" gaf.
Gisteren heeft men dau de Oostersche
kwestie aan een bespreking onderworpen.
En hierin is, zoo wordt gemeld, op vele
punten overeenstemming verkregen.
Het officiëele communiqué meldt, dat
men niet tusschenbeide zal komen in
het Grieksch-Turksch geschil en dat dus
de onzijdigheidspohüek wordt voortgezet,
die -overigens geen beletsel wordt voor d-e
Vrijheid van 'den privaten handel.
Och, waar-o-m zou men o-ok bemiddeling
aanbieden! Ze Was niet eens gevraagd.
En hiervan Waren de h'eeren ook
wel .overtuigd ze zou toch op- een
echèc uitloopen.
Een 'resolutie werd dan o-ok aangeno
men, Waarbij de gealliëerde regeeringen
zich de mogelijkheid voorbehouden haar
bemiddeling aan te bieden, maar meenen,
dat het oogenblik nog niet is aangebro
ken, waarop dit met succes kan gebeuren.
Hierin -zat natuurlijk niet de moeilijk
heid. Ook deze de bestemming van
Constantinopel en de vrijheid der zee
straten, werd wel even ter sprake ge
bracht, maar, z-oo-als gewoonlijk, naar een
cc-mmissie verwezen.
Vervolgens hield de Raad zich bezig
met den door den hongersnood in Rus
land geschapen toestand. Hij besloot aan
te dringen -op de stichting van een inter
nationale commissie, die belast -zou zijn
met het bestudeeren van de mogelijkheid
om hulp te verleenen aan de hongerende
bevolking van Rusland. De bespreking
van dit onderwerp ,za,l vandaag nog wor
den voortgezet.
ik moest niet morren; ik moest zelfs
n-iet v-erwonderd zijn; ik moest slechts
vertrouwen en wachten.
Opwaarts ziende naar den helderen ster
renhemel zeide ik met de woorden van
een mijner lievelingsverzen
„Z-oete troost en zaal'gen vrede
Hebben wij op Gods bevel;
Wat ons hier ook overkome,
Hij doet alle dingen wel.
Al den weg leidt ons de Heiland,
Door al 'laardsche stormgedruisch,
En volkomen vreugde wacht ons
In het Zalig Vaderhuis."
HOOFDSTUK XVII.
Een Zondag op den berg Zion.
Den volgenden dag was het Zondag, en
ik ge-loof, dat we er allen b-lij om waren.
Mijnheer William gevoelde zich niet in
staat om plannen te maken zonder den
ra-ad van mijnheer Stanley, maar daar
we reeds verscheidene keeren naar het
lieve En-gelschie kerkje waren geweest, be
hoefden we er met lang over te denke-n,
hoe we op dien Zondag onzen tijd zou
den doorbrengen.
De dienst hegon om tien uur; we wa
ren daarom vroeg op en trokken dade-f
lijk na 't ontbijt kerkwaarts. Gedurende
den dienst gevoelde ik mij op mijn gemak
Er wordt te Parijs nog een tweede
conferentie gehouden, n.l. van de minis
ters van financiën der bij de Rijnbe,zet
ting betrokken landen. De.ze heeren heb
ben .over de verdeeling der bezettings-
ko-sten onderhandeld. De moeilijkheid is,
dat sommige landen te veel, andere veel
te wéinig van de door Duitschland ge
dane stortingen hebben ontvangen. Voor
gesteld wordt nu de waar-de van het
Saargebied en der aan Engeland gele
verde schepen in de rekening te betrek
ken.
België heeft veel te veel ontvangen,
Engeland en Frankrijk te weinig. Wan
neer nu de waarde van het Saargebied
en der vele door Duitschland aan Enge
land geleverde schepen in rekening wordt
gebracht, -zal deze wel zo-o ongeveer slui
ten.
Keizer Wilhelm als hamsteraar.
De socialistische schrijver Kurt Hei-
nisch, die op het Pruisische ministerie
van financiën werkzaam is, heeft een boek
„Hohenzollern" in het licht gegeven, dat
den strijd van Wilhelm II om het bezit
van den troon behandelt en daarbij veel
ander waardevol materiaal verschaft. In
het boek wordt o.a. gewag gemaakt van
het veelbesproken „Panzerlager" in het
groote Berlijnsche slot tijdens den oorlog.
Daarover zegt de schrijver o.a.: De
voorraden der hofhouding lagen in de
geweldige proviandkas-ten van het oude
slot te Berlijn opgestapeld. De kelder
ruimten waren voor het meel niet vol
doende, zoodat het los in andere ruimten
werd geborgen. Voor de gewone men-
scben was het in November 1918 een
buitengewoon gezicht, een -groote woning
met meerdere kamers ongeveer 80 c.M.
hoog met het fijnste tarwemeel te zien
volgestort.
De schrijver geeft de volgende cijfers:
20.600 K.G. tarwemeel, 4150 K.G. rog
gemeel, 300 K.G. aardappelmeel, 900
K.G. -erwtenmeel, 1125 K.G. erwten, 75
K.G. witte boonen, 325 K.G. banketwaren,
1350 K.G. gerst, 1500 K.G. havermout,
325 K.G. rijst, 3231 K.G. suiker 248
K.G. thee, 11.795 K.G. geconserveerde
groenten, 790 K.G. marmelade, 2890 K.G.
ingemaakte vluchten, 820 K.G. confituren,
270 K.G. geconserveerd vleesch, 187 liter
vruchtensap, 10.205 flesschen room, 1141
K.G. zeep en 1085 K.G. s-oda.
Een keizerlijk formulier.
De „Freiheit" publiceert het volgende
gedrukte formulier,, dat zij onder de oogen
heeft, waarmede uit "huize Doorn de
klaarblijkelijk -d,aar in groeten -getale
binnenloopende verzoeken om ondersteu
ning beantwoord worden.
Het luidt: De hofmaarschalk van Z. M.
den keizer en koning Wilhelm II, Huize
Do-o'rn, 3 Augustus 1921.
Bij de tengevolge van den grooten nood
in het Duitsch'e vaderland begrijpelijker
wijze hiér dagelijks binnenkomende tal-
looze verzoeken om ondersteuning en lee
ningen is het in verband met het niet
toereikend aantal secretarissen helaas niet
mogelijk elk verzoek schriftelijk te beant
woorden. De hofmaarschalk ziet zich der
halve genoopt den weg der gedrukte ant
woorden te kiezen.
Van het voorliggende geval h'eeft Z. M.
den keizer en koning met oprechte droef
heid kennis genomen. De voor dergelijke
doeleinden beschikbare middelen zijn eclï-
tei' reeds lang uitgeput en de econo
mische en valuta-omstandigheden zijn
voor de administratie alhier vernietigend,
want vo-o-r honderd Mark ontvangt men
en tot rust gebracht, en ik hoopte van
de preek juist de boodschap te krijgen, die
ik behoefde. Ik moet bekennen, dat, toen
de tekst was opgegeven, ik mij eenigszins
teleurgesteld gevoelde, want het scheen
mij toe, dat er (geen Jro-o-st of hulp in
kon -gevonden worden. Het was een eigen
aardige tekst, en een, die nooit te vo
ren mijn aandacht had getrokken.
De predikant was een Duitscher van
geboorte, maar hij sprak het Engelsch
alsof het zijn landtaal was. Men verleide
ons naderhand, dat hij een bekeerde Jood
was en zendeling onder de Joden in Je
ruzalem.
De tekst was uit Leviticus XXIII 40:
„En op den eersten dag zult gij u nemen
takken van schoon geboomte, palmtakken,
en me-ien van dichte hoornen, met beek-
wilgen; en gij zult voor het aangezicht
d-es Heeren uws Gods zeven dagen vroo-
lijk zijn."
De predikant gaf eerst een antwoord
op de bedenking, die ik in mijn hart had
gehad, namelijk, dat er in den tekst voor,
mij geen les was. Hij toonde aan, dat ge
heel Gods Woord tot onze leering was ge
schreven, en dat deze Joodsche feesten
en plechtigheden wondervol toepasselijk
en heilzaam waren, indien we hun werke
lijke bedoeling en beteekenis onderzochten.
(Wordt vervolgd.)