:hten alle ;zaken. pels eo Peren A TËÏÏSer jlo 264 Donderdag II Augustus lfifcfi ds en Peren, 35e Jaargang bij Inschrijving land te keop: leer Aandeslen feuilleton!' beeb ik een goede keus? Buitenland. Middelburg luie Bankvereenioii ïoupons, Deposito ^rbank, enz.) Sr druk beklante to ïex WOONHUIS rooten TUIN, pop aangeboden: -hrijving te koop Jeuwe Damesfiets. Smidsknecht, fib) -0- i ®n Reserven 750.000. Maandags en Vrij. fc-7uur. Kanaal. Paspoortstraat' contant JH In den boomgaard jn eente 's Gravenpolder in te leveren vóór of on Aug. tot 6 uur (NTl r B. BURGER te fc' pn by J. JOZIASSE Ider. lvarend dorp in Zuid. »en onder letters M. A. it blad te Goes. Jaadhandel en Boomkwee- P DE JONGH" te Goes. [mder letter A D Bureau ant te Goes. M |n den boomgaard, op de Krabbendijke. in te leveren vóór of i. a.s. bij A. VAN OVER. .Izoon, Borssele. ~a TE KOOP: ie Driewielskar en een en een gebruikte, joed als nieuwe Coks- een Sacksploeg, bij jjSmid, Borssele. TE KOOP: iros Hengstveulen, 1R O O Veerscheweg, n\ TE KOOP: ïoekh. DHU1J, M'burg. TE KOOP: j ruin Merrieveulen, 1 ANDERSE, Koudekerke le). k persoon, middelb .r. «et grooten zoon 24 J iIr st. met paarden kunnende I oektbetr. in landb., slopers* sbedr. Brieven letter 8 HUIJ. d gevraagd oodbakkersknecht, DE REGT, Schuddebeurs, ee. IK WEGER voor een der weegbrug' oes. Inlichtingen te beao P. C. DE GELLEKE sd gevraagd end met Hoefbeslag- OL, Rrjks-gedipl°me Noord-Kraaiert. ielfde adres wegens teleur er tegenwoordige n Dienstbode, tot 19 jaar. ziekte der tegenW* itond gevraagd m Dienstbode, dhulp. M'burg- a Kira", Noordweg Uitgave van Naam]. Venn. LUCTOR ET EMERGO, gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: LAR»E VORSTSTRAAT 70. (Telefoon No. '11). Bureau te Middelburg fIRMA F. P. DHUIJ - l. BURG. Drukkers gflsterbaan Le Cointre, Goes. VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Prijs per 3 maanden fr. p. post f3. Losse nummersf 0.0®. Prijs der Advertentiën: 14 regels fl.20, elke regel meer 30 et Bij abonnement belangrijke korting. Bewijsnummers 5 cent mcrmn&jrawst KOSTEN VAN SCHOOLBOUW. De financieel© gevo-lgeii der nieuwe Schoolwet worden m allengs meer dagbladen besproken. Hoofdzakelijk «aai, bet bier bij over de kostbare louwplannen, door enkele schoolbe sturen aan de gemieentebesturen over gelegd; en over de moeilijkheid voor sommige gemeenten onn aan geld te kómen. Deze klachten zijn reeds baj de be- Jjsadeling der Schoolwel door de anti- revolnLionnaire partij vooi zien. Reeds Mj bet af dee 1 iimg sonde rz oek werd de opmleiting gemaakt, „dat de wet geen waarborg biedt tegen, ongemotiveerde opdrijving der bouwkosten", en dit büjkt een opmerking van anii-revo- lutioinnaire zijde' geweest te zijn; terwijl bij de iinljerpellaae-Rutgers in zakte'd© uitvoering der wet, door den yoo.zitteï der Kamierdub e veine ens de tweede klacht blijkt voorzien te zijn. Immers de beer Rutgers wees op de moalijikteden, voor de gemeenten iver- toiuden aan bet plaatsen van leeinmgen roor den bouw van bijzondere scho len. Ook ,d© hleer D;e Savormn Lobm'an heeft op oen en ander de aandacht ge vestigd. Er is derhalve aanleiding om van de allengs gerezen klachten goede nota te nemlen. Het is geen bevreemdend verschijn sel, dat somlmige gemeenten door de aanvragen van besturen van bijzon dere scholen, zoowel neutrale als christelijke, in geldelijke moeilijkheden dreigen te geraken. Daarom hebben dan ook .in de eerste plaats de amti- revoluitionnaiuren deze moeilijkheden voorzien en ter sprake gebracht. Zij- toch weten maar al 'te zeer, hoe groo te financieel© offers ziij zich steeds jnjoiesiien getroosten om in hunne ge meente een christelijke school ite stich ten en oip de been te houden; en hoe zij, niet alleen jaren lang m'st steeds stijgende tekorten worstelend, onmach tig zijn geweest., hunne school en de sdh'oalmeubefeu te verbeteren en uit te breiden. Nu de wet uitkomst bracht, en de etemleeniten nu toit iets geroepen wor den, waartoe zij-, niet wettelijk, maar zeer izjejkler zedelijk waren gehouden geweest, nam'elijk de zorg voor de op-etnbaire school ook uj,t te strekken tot de bijzondere, nu is in vele gemeenten beiden in last. D;it ligt evenwel niet aan de aanvragers, miaar a,a.n de ver- akers van den zedelijken plicht om de particuliere escholen op te richten, nu ja maar dan toch zeker aan derzelver instandhouding miee te wer ken. Doch wat was 't in den regel Men was blij, dat er een christelijke school inde gemeente kwam, daardoor werd het otnnoodig om de openbare school uit te bouwen of een nieuwe openbare school er naast to stichten. Menig liberaal weihouder heeft of ficieus aan voorstanders der vrije school verzocht een c,hr. school te stichten, teneinde daardoor de g'emteen- te te vrijwaren van grcclte onkosten ■WW» s choolui i brtidiiig of nieuwe Bcholenbouw. Nu zijn er verscheidene bijzondere scholen, die al lang afgekeurd hadden utosjiem zijn, doch waarvoor 't school toezicht consideratie pleitte. Dat nu ue btesturen van dergelijke scholen bij bkrs het omdat kon het wel zijn, omdat mijnbeer Stanley was weg ge- gaan? Want, alles wel beschouwd, was bi] slechts een vreemdeling;; een aange naam —- ja, een zeer aangenaam reisge noot, die zeer vriendelijk en nuttig voor °ns was geweest, toen we in zijn gezel schap waren,, die, nü hij weg was, niet weer aan ons zou denken. Gelijk schepen «kander op zee ontmoeten, zoo 'hadden gedurende een korten tijd te samen «ogaan, maar nu waren we gescheiden I om elkander waarschijnlijk nooit weer te ontmoeten. Dat was alles; het was niets om daarover somber of droefgeestig te ji?n) was er§ boos op mijzelf, omdat had toegegeven aan het gevoel van omslachtigheid, dat mij had bekropen. trar.Mte aan mijn werk te denken^ ■e, aan ons onderhoud met de an- aau Matei dp ;,ren bi bet grafgewelf, aan iets- Te dan aan de raadselachtige verdwij nt» ran mijnheer Stanley 1 Sk m biram,, kon ik niet .zeggen, maar moest er telkens meer aan denken, in de gemeentebesturen aankloppen, ligt voor de haind. Een gemeentebestuur, dat eem. verzoek van een deïgelijk schoolbestuur eenvoudig afwijst, zoo als dat tot tweemaal toe door den raad van Krujningen geschied is, ageert eenvoudig tegen de gelijkstelling otn pleegt verzet tegen de wet. Men heeft eenvoudig de gevolgen van de financiëele gelijkstelling te dragen. Toegegeven moet echter worden, dat dezh kosten worden opgelegd op een ongelukkig tijdstip. Er Womlt namelijk bij het zevende leerjaar; de vermindering van het maximum voor 't aantal leerlingen per klasse en per school; afschaffing van' het ambulantismescheiding van la ger© en. uloi-scholen. Dat alles brengt mee den bouw van nieuwe, of ver bouwing van bestaande openbare schioleln. Zoo komen de aanvallen op de „gemeentelijke" schatkist van twee kanten tegelijk': van de openbare schoof, die om verbetering, en v,an de bijzlondepe school, die om finan ciëele gelijkstelling, vraagt. En alles op grond ,va.n de wiet. En dat terwijl de gemeenten pp zware lasten zitten tengevolge van ae distributie-uitgaven enz. Daarom schijnt hel, noodfg, dat het lijk tijdelijk bijspringt voor die ge meenten,- Waarvan bewezen kan wor den, d at zij op 't oogenblik' buiten staat z!ij!n aan hunne wettelijke ver plichtingen te voldoien. D;it kan onder anderen geschieden door de rijksin stellingen te verplichten, allereerst die gemeenten t e helpen, welke den schiol- lenboiuw w'enscben te behartigen. Be groote fout. De gpoiotei fout van onzen lijd is, dat men 't alles verwacht van Vader Staat. Tegen dit kwaad hebben wij steeds getuigd; oiofc i|n de gloriejaren van het liberalisme. Hetwelk natuurlijk niet geholpen heeft. Walt mieln nu ziet gebeuren, is vrucht vah de liberale leer van een halve eeuw geledein, een vrucht, welke, vooral tengevolge der herhaald© ver meerdering van het kiezerstal en de demoiclratiseering van het kiesrecht tot te spoediger rijpheid kwam. Het .zijn vooral de sociaal demo- cir.altielni, de Van den Tempels en J,an ter Laans, dn© den minister van financiën, eh dal, nog wel meest in deze jaren, teïwijl zuinigheid de boodschap moesl zijn, met hunnet verwijtingen hebben vervolgd vlan schrielheid en harteloos heid jegens arbeiders en onderwijzers en ojiiden van dagen en andere derge lijke „oingelukkiigen" van onzen tijd, ein van traagheid en onwilligheid om, door „.aanpakking" van 't kapitaal en „uifhalinig" waar 't ziil, de natie over de grens van haar draagkracht t.e werpen, en de kloie te slachten, die de melk geeft. Macdolnald, de leider der Engelsche socialisten, heeft van dit steunen op vadertje Staat, die de tekorten dekt, gezegd, dat zlij, die er het pleit voor voeren, de orde der dingen omkëeren, de arbeiders tot parasieten maken en voor minister van financiën niet deu gen. Terwijl een leider der Nederland- sche sociaal democraten, de heer weerwil van al mijn pogingen om mijn gedachten bij iets andiers te bepalen. Ik kon niet nalaten, benieuwd te zijn, of E velijn aan hetzelfde dacht. Waarom was zij vanavond zoo stil Kon bet zijn, omdat* zij mijnheer Stanley inistie? Zou dit wer-\ kelijk de reden zijn? Gaf zij werkelijk meer om hem dan o:m een gewonen kennis? Ik keek haar eens laan en ontdekte, dirt zij mij gadesloeg, met een zonderlinge uitdrukking op haar gelaat half verma kelijk, half onderzoekend. Ik vree» dat ik? mij tamelijk beleedigd toonde. Ik sloeg de oogen vlug weer neer en ging rustig voort met mijn werk. „Het zal alles wel terecht komen, lieve May," zeide zij, na een poosje. „Wat zal terecht komen, Evelijn?" vroegi ik; „wat bedoelt ge" „Ik bedoel ten opzichte van de raadsel achtige verdwijning van mijnheer Stanley", zeide zij glimlachend, „ik bien er zeker van, dat we binnen een dag of twee een oplossing van het raadsel zullen krij1- Igien." „Och ja", zeide ik, op onverschilligen toon, „we zullen een anderen gids moeten zoeken; dat is alles." „Dat is alles," herhaalde zij. „Zoo denkt gij er niet over," zeide ik. „En gij evenmin, May," zeide -zij; „ik Loopuil. ziij het ook in ©enigszins an der verband, de opmerking maakt, dat het proletariaat de economische ver schijnselen anders, moet leeren in zien, en dat de leiders zich hebben tespiegelen aan dien dokter u;it de legende-Dr Eisenbart, die met de ziek ten tegelijk .ook de zieken deed ver dwijnen. Het is dan ook wel opmerkelijk, dat overal, waar de sociaal democra ten in de regeering zitten, die theorie van den weldoenden Staat reeds lang is losgelaten en de partij gen ooien tot energieken a i beid worden aange spoord, als zijnde dit de- weg voor hen om te komen tot het besef van economische onafhankelijkheid, en voor de regeering om het evenwicht in de Staatshuishouding te bewaren. Het kan niet anders dan toegejuicht worden, dat ook aan die zijde er op Wordt aangedrongen, om met „de groiote fout" te breken. Onjuist. Eiein bericht in de bladen, meldende, dat minister Die. Geer een wetsontwerp zlou indienen tot intrekking van het wetje-tabakbeoijms, is gebleken, ni-ct juist te zijn. Van anüTevoiutioinnair standpunt kon het ook niet juist zlijn. Er bestaat onder .ons een zekere dototinuiteiit van wetgeving!, zoodat een minister niet licht een pas ingevoerde wet van zlijn voorganger zal intrekken. DiaaroW h'eieft oa. minister Kuyper er niet aan gedacht, de Leerplicht wet in te jtrefcklen. Diaarbij is minister De Geer veel te veel èen gentleman, olm zloo maar op eenmaal een legislatief kindek'e van zijn voorganger te verm'oorden. Lag er een electoraal referendum' of een stembusstrijd, die zoo goed als eeniglijk over den tabaksaccijns liep, achter ons, en ware hij die stembus met verpletterende meerderheid geble ken, dat verreweg de overgroote meer derheid voor intrekking van een zoo danige wet koos, dan zou een der gelijk wetsontwerp tot intrekking; zin hehbeln. Maar nu zou 't van antirevo1- lutionnair en christelijk historisch standpunt (tot de oinm'ogeljj'kbedien zlijn gerekend geworden om een wetsont werp tolt teiniietdoenihg van een, trou wens nog niet eens in werking ge weest zijnde, wet in te dienen. T „Lord Reay." Uit Londen schrijft men aan Het C ent rum: De Sclhotsobe titel van den over leden edelman werd het eerst ver leend aan Donald Mack'ay van Far, hoofd der „clan" Macikay, in bet jaar 1628. Dezle rustelooize soldaat was een der vete Schotten, die gedurende den lan gen vrede, diie de kroning van koning Jacloibus dien Zesde volgde, roe'm en looning zochten in verschillend© oor logen op het vasteland van Europa. Zijn opvolger w,a,s John, die trouw bleef aan de Stuarts. De tweede Lord Reay had twee zoonsDonald, die. nooit den titel heeft gedragen, mhar voorzaat was van de verschillende pairs, toit aan den dood van Erie, den .negenden lord in hëf jaar 1876. weet, dat ge het niet doet." „Wel, misschien niet," zeide ik. „Wat is liet vanavond drukkend warm, Evelijn! Hebt ge er op tegen dat ik een beetje jóp en neer wandel in de waranda, om voor, bedtijd wat te bekoelen?" „O, in 't geheel niet," zeide zij glimla chend; ga maar, May, het zal u goed doen." Ik legde dus mijn werk neer en ging naar huiten: Het was een rustige, sterheldere nacht,, en de sterren in het Oosten zijn wondervol, schitterend en schoon. Ik wandelde gedu rende eenigen tijd op en neer, zonder juist te denken zonder juist te bidden, maar met mijn hart opwaarts gericht, boven deze veranderlijke wereld, naar den op- veranderlijken Vriehd hier hoven. En terwijl ik mijn hart opwaarts verhief kreeg ik een antwoord op mijn stille verzuch ting. Het kwam met de herinnering van eenige woorden die ik een paar dagen, te voren gehoord had: „Wanneer ge weer eens verdriet hebt, dat ge niet kunt be-! grijpen, en dat zoo erg hard schijnt om te dragen, zeg dan even tot u zelve: Het is Gods beitel die aan mij arbeidt ge zult het zulk een hulp bevinden.": En het was mij tot hulp; juist de hulp, die ik behoefde Gods beitel, die aan mij arbeidde; daarom moest ik niet klagen; De eerste Mackay, die zich in Hol land vestigde, was Aeneas Maokay, die door zlijn huwelijk den Nederlands oh en titel Vah Ophemert in de familie bracht. Baron Aeneas trouwde de doichter van Baron Fagiee, en de pas overleden Lord Reay was een zloon ujt dit huwelijk. 3 De Toestand. Met de Opper-Silezische kwestie is men gisteren in den Oppersten Raad niet ver. der gekomen. De deskundigen konden 'eerst gisteravond met hun arbeid gereed zijn. De bladen konden dus gisteren nog eens rustig napraten over het den vori- gen dag behandelde. De algemeene indruk van de Londen- sche bladen is, dat er goede welgegronde hoop bestaat op een spoedige v'riendsch'aipL pelijke oplossing van de kwestie van Opt- per-Sileziö door een wederzijdsch compro mis. Het is plezierig o-p te merken, dat ook de Fransche bladen voor den dag komen met het woord „compromis". De fransche vertegenwoordigers hebben reeds toegestemd in een verdaging der behandeling van de kwestie der troepen- versterkingen, welke verleden week do brandende kwestie was. Dat aan de experten de gelegenheid wordt gegeven om op de basis van de drie principes van Lloyd George een nieuwe .oplossing te vinden, wordt zelfs door de „Times" erkend, als zij'nde een groote overwinning voor Lloyd George. Zoo woirdt het in goed-ingelichte Fran sche kringen .ook opgevat en vandaar, dat het optimisme in Parijs Wel eenigszins bekoeld is. Lloyd George moet in zijn rede buitengewoon scherp, geweest zijn tegen de Fransche regeering en heeft lieusch geen blad voor den mond geno men, toen hij zijin „historische beschou wingen" gaf. Gisteren heeft men dau de Oostersche kwestie aan een bespreking onderworpen. En hierin is, zoo wordt gemeld, op vele punten overeenstemming verkregen. Het officiëele communiqué meldt, dat men niet tusschenbeide zal komen in het Grieksch-Turksch geschil en dat dus de onzijdigheidspohüek wordt voortgezet, die -overigens geen beletsel wordt voor d-e Vrijheid van 'den privaten handel. Och, waar-o-m zou men o-ok bemiddeling aanbieden! Ze Was niet eens gevraagd. En hiervan Waren de h'eeren ook wel .overtuigd ze zou toch op- een echèc uitloopen. Een 'resolutie werd dan o-ok aangeno men, Waarbij de gealliëerde regeeringen zich de mogelijkheid voorbehouden haar bemiddeling aan te bieden, maar meenen, dat het oogenblik nog niet is aangebro ken, waarop dit met succes kan gebeuren. Hierin -zat natuurlijk niet de moeilijk heid. Ook deze de bestemming van Constantinopel en de vrijheid der zee straten, werd wel even ter sprake ge bracht, maar, z-oo-als gewoonlijk, naar een cc-mmissie verwezen. Vervolgens hield de Raad zich bezig met den door den hongersnood in Rus land geschapen toestand. Hij besloot aan te dringen -op de stichting van een inter nationale commissie, die belast -zou zijn met het bestudeeren van de mogelijkheid om hulp te verleenen aan de hongerende bevolking van Rusland. De bespreking van dit onderwerp ,za,l vandaag nog wor den voortgezet. ik moest niet morren; ik moest zelfs n-iet v-erwonderd zijn; ik moest slechts vertrouwen en wachten. Opwaarts ziende naar den helderen ster renhemel zeide ik met de woorden van een mijner lievelingsverzen „Z-oete troost en zaal'gen vrede Hebben wij op Gods bevel; Wat ons hier ook overkome, Hij doet alle dingen wel. Al den weg leidt ons de Heiland, Door al 'laardsche stormgedruisch, En volkomen vreugde wacht ons In het Zalig Vaderhuis." HOOFDSTUK XVII. Een Zondag op den berg Zion. Den volgenden dag was het Zondag, en ik ge-loof, dat we er allen b-lij om waren. Mijnheer William gevoelde zich niet in staat om plannen te maken zonder den ra-ad van mijnheer Stanley, maar daar we reeds verscheidene keeren naar het lieve En-gelschie kerkje waren geweest, be hoefden we er met lang over te denke-n, hoe we op dien Zondag onzen tijd zou den doorbrengen. De dienst hegon om tien uur; we wa ren daarom vroeg op en trokken dade-f lijk na 't ontbijt kerkwaarts. Gedurende den dienst gevoelde ik mij op mijn gemak Er wordt te Parijs nog een tweede conferentie gehouden, n.l. van de minis ters van financiën der bij de Rijnbe,zet ting betrokken landen. De.ze heeren heb ben .over de verdeeling der bezettings- ko-sten onderhandeld. De moeilijkheid is, dat sommige landen te veel, andere veel te wéinig van de door Duitschland ge dane stortingen hebben ontvangen. Voor gesteld wordt nu de waar-de van het Saargebied en der aan Engeland gele verde schepen in de rekening te betrek ken. België heeft veel te veel ontvangen, Engeland en Frankrijk te weinig. Wan neer nu de waarde van het Saargebied en der vele door Duitschland aan Enge land geleverde schepen in rekening wordt gebracht, -zal deze wel zo-o ongeveer slui ten. Keizer Wilhelm als hamsteraar. De socialistische schrijver Kurt Hei- nisch, die op het Pruisische ministerie van financiën werkzaam is, heeft een boek „Hohenzollern" in het licht gegeven, dat den strijd van Wilhelm II om het bezit van den troon behandelt en daarbij veel ander waardevol materiaal verschaft. In het boek wordt o.a. gewag gemaakt van het veelbesproken „Panzerlager" in het groote Berlijnsche slot tijdens den oorlog. Daarover zegt de schrijver o.a.: De voorraden der hofhouding lagen in de geweldige proviandkas-ten van het oude slot te Berlijn opgestapeld. De kelder ruimten waren voor het meel niet vol doende, zoodat het los in andere ruimten werd geborgen. Voor de gewone men- scben was het in November 1918 een buitengewoon gezicht, een -groote woning met meerdere kamers ongeveer 80 c.M. hoog met het fijnste tarwemeel te zien volgestort. De schrijver geeft de volgende cijfers: 20.600 K.G. tarwemeel, 4150 K.G. rog gemeel, 300 K.G. aardappelmeel, 900 K.G. -erwtenmeel, 1125 K.G. erwten, 75 K.G. witte boonen, 325 K.G. banketwaren, 1350 K.G. gerst, 1500 K.G. havermout, 325 K.G. rijst, 3231 K.G. suiker 248 K.G. thee, 11.795 K.G. geconserveerde groenten, 790 K.G. marmelade, 2890 K.G. ingemaakte vluchten, 820 K.G. confituren, 270 K.G. geconserveerd vleesch, 187 liter vruchtensap, 10.205 flesschen room, 1141 K.G. zeep en 1085 K.G. s-oda. Een keizerlijk formulier. De „Freiheit" publiceert het volgende gedrukte formulier,, dat zij onder de oogen heeft, waarmede uit "huize Doorn de klaarblijkelijk -d,aar in groeten -getale binnenloopende verzoeken om ondersteu ning beantwoord worden. Het luidt: De hofmaarschalk van Z. M. den keizer en koning Wilhelm II, Huize Do-o'rn, 3 Augustus 1921. Bij de tengevolge van den grooten nood in het Duitsch'e vaderland begrijpelijker wijze hiér dagelijks binnenkomende tal- looze verzoeken om ondersteuning en lee ningen is het in verband met het niet toereikend aantal secretarissen helaas niet mogelijk elk verzoek schriftelijk te beant woorden. De hofmaarschalk ziet zich der halve genoopt den weg der gedrukte ant woorden te kiezen. Van het voorliggende geval h'eeft Z. M. den keizer en koning met oprechte droef heid kennis genomen. De voor dergelijke doeleinden beschikbare middelen zijn eclï- tei' reeds lang uitgeput en de econo mische en valuta-omstandigheden zijn voor de administratie alhier vernietigend, want vo-o-r honderd Mark ontvangt men en tot rust gebracht, en ik hoopte van de preek juist de boodschap te krijgen, die ik behoefde. Ik moet bekennen, dat, toen de tekst was opgegeven, ik mij eenigszins teleurgesteld gevoelde, want het scheen mij toe, dat er (geen Jro-o-st of hulp in kon -gevonden worden. Het was een eigen aardige tekst, en een, die nooit te vo ren mijn aandacht had getrokken. De predikant was een Duitscher van geboorte, maar hij sprak het Engelsch alsof het zijn landtaal was. Men verleide ons naderhand, dat hij een bekeerde Jood was en zendeling onder de Joden in Je ruzalem. De tekst was uit Leviticus XXIII 40: „En op den eersten dag zult gij u nemen takken van schoon geboomte, palmtakken, en me-ien van dichte hoornen, met beek- wilgen; en gij zult voor het aangezicht d-es Heeren uws Gods zeven dagen vroo- lijk zijn." De predikant gaf eerst een antwoord op de bedenking, die ik in mijn hart had gehad, namelijk, dat er in den tekst voor, mij geen les was. Hij toonde aan, dat ge heel Gods Woord tot onze leering was ge schreven, en dat deze Joodsche feesten en plechtigheden wondervol toepasselijk en heilzaam waren, indien we hun werke lijke bedoeling en beteekenis onderzochten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1921 | | pagina 1