- GOES.
Wally Sigaren,
ho 26°
Zaterdag 6 Augustus 11)21
35e «laargang
BAN^-ASSOCIATIE
Gaard 7.
Middelburg,
Kapitaal en reserves f 19,500,000
ANT. PETROF;
HOFBERG;
ree mid", Goes,
erscheiding.
nkele Meisjes
nette Winkeljuffrouw,
een Meid
n nette Dienstbode,
Meid of aank.
FEUILLETON.
.JÏÏD IS EEN GOEDE KEUS?
KANTOOR GOES.
GROOTE MARKT 24. TELEF. INTERC. No. 41 en 227.
Alle Bankzaken.
Brand- en Inbraakvrije Kluisinrichting.
Loketten vanaf f 10,-- per jaar.
Zeeuwsche Stemmen.
monse; 12, Adrian
ion lr xr'ir* \\7 r.
lerik
ke
van Waarde A
13, Maria Levina
en, .Grietje Mem!
zaak, z. v. David ,j
isser; 22, PLeter Adri
cobus Baas en Maatje
d. v. Laurens Baur
ler*.
Baljeu 77 j., weduw.
oolmeester; 18, non.
echtgenoot van Neeltjè
Abraham, z. v. Klaas
Cevaal.
m Breel 23 j. jm. e
23 j. jd,
vd: Jacobus Johannes
Geertruida Adriana
lilippina, d. v. Willem
driana de RijkeJ0.
nma, d. v. lfarel Cor..
Cornelia Noom; Maria
a Marinus Overbeeke
Juakkelaar; Karel Adri-
roer en Johanna Adri.
een kind van Jo.
sverdriet en Geertje
it en
IG hebben verleend
e meest moderne
igfijno uitvoering,
alfvaars te koop, aan
ng en een Hengstveulen,l
S1IS WISSE, Meliskerke. j
Met October
d-Huishoudster benoo- i
Gebr. P. en A. KODDE,;
le.
TE KOOP: Ifl
euwe roestvrije Water*
580 en 300 Liter inkoud,
eescharploeg en een I
en, beide in goeden staat
C W AARDE, Smid Kapelle.
Met October 4f|
E ID benoodigd,
)STËR, Kleverskerke.
INKE WERKVROUW
voor 3 dagen in de week,
Bureau van dit blad f"
rg-
stichting „Vrederust" t#
p Zoom kunnen ,j
Uitgave van
ouunL Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Boofdbureau te Goes:
tAJfi® VORSTSTRAAT 70
(Telefoon No. '11).
Bureau te Middelburg
lf|RMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
p0sterkaan Le Cointre, Goes.
Anti-papisme.
0nze lezers zullen het billijken,
I «unieer wij1 in verband imj&t de anti-
[Lessie-beweging, die zooveel roe-
„ne bracht, in de voorpagina van
ons blad dit hoofdartikel vain de „He-
raut" afdrukken:
Het voorstel om aan de Roomsobein.
trijheid te verleen en processies te,
kouden, heeft bij vernieuwing doen
zien, hoevelen in ons vaderland nog
«dreven worden door den hartstocht
v,® bet anti-papisme. Natuurlijk neemt
Eeen enkel Gereformeerde net voor
|e processies op, en belijdt ieder
Calvinist dat de aanbidding der hos-
lie in den grond der zaak niet anders
dan een vervloekte afgoderij is. Maar
nl. vreemd aandoet, wat ztelfs hin
dert is, dat mannen die moord en
brand schreeuwen als er sprake van
is den Roomschein politieke vrijheid
Ie verleenen, ten ©enenmale zwijgen
bij het dreigen valn -veel ernstiger ge
varen. De socialisten en ooihmunisten
mogen wet optochten houden met
vaandels en muziek, en de modernen
mogen op Hervormde kansels de hei
ligheden loochenen en Godslasterin
gen uitspreken. Dat laat mlen begaan,
spreekt met geen -enkel woord er over,
rijdt er niet, eens zijn aandacht aan.
Maarals het de Rooms ©h-e kerk
betreft, dan alleen schiet men uit
den hoek, luidt de brandklok en laat
los het grofste geschut". ,En dat nu
is het wat wij anti-papisme noemen.
De anti-papist verstaat zijn tijd niet,
is drie eeuwen ten achter, en weet
en verstaat niet, dat de tegenwoor
dige vijand niet is het bijgeloof van
Rome, maar het ongeloof van den
geest der Revolutie. In den grooten
kamp tegen het -olnigeloof van alle ga
ding is Rome, hoezeer ook door'bij
geloof dwalende, ge-en vij-and, mlaar
bondgenoot. Met d-e Ro-omsohen le
ven we in gemeenschap des Doops,
l belijden w-e de Twaalf Gelo-ofsartike-
i en bidden, we het Onze Vader,
oude Kuyp-er schreef in E Vo-to
[III, 181: „Juist dit maakt dat alle
I antipapistische felheid den Calvinist,
vreemd is. .Die anti-papïstische felheid
vindt ge bij de Groninger godg-eleer-
denvindt ge bij dé rechterzijde der
modernenvindt, ge hij de groö-te Pro-
lestaïrtsche p-antij -en vindt ge- ook bij1
^romige ethische godgeleerden, maar
niet bij de ecihte Calvinisten".
Zoodra het oog open is voor het
algemeen Christelijke, waarbij men
over kerkmuren elkaar de broeder
hand reikt, en voo-r het giro-o-te ge
vaar der Revolutie, dat heden ten
j dage dreigt, vo-elt men dat hel, anti
papisme een anachronisme is. We la-
j2® eens deze wo-o-rden, die w-e b-s-
„en of men de Christelijke
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f 3.—
Losse nummersf0.06
l amen
vroomheid indrinkt uit de geschriften
van Thomas a K-e-mpis o-f Pasc-al;
v® Vin-et of pater Gratry, van F. D.
Maurice of kardinaal Newman, hoe
w de 18 iaar geplaatst I ®heteekenend is wat hen scheidt, in
"te worden opgei''111 ■,,f°(jl|,lhuig -mei wat hen vereeniigt,
II aai' m -onze dagen verlichte en edel-
onder de 18 jaar
om te vr<
-erpleging-
s f400 tot f1000 boven
inwoning, benevens vacan-
en vrije dienstkleedmg-
itaties aan den Geneesbee
ïr van bovengenoemd
edt zich aan J Q'
oed met het kruideniers''^
Liefst inwonend, v. g-8j
a. Brieven letter
OIJ'S Boekhandel, 1e'
in.
;ond (j
A> L U Krabben#®
l,,mannen den strijd aanbin-
l tegen, de politieke en sociale euve-
1 n daar is uit hunne woorden en
terstond B~
reden 18 jaar, P-in Jol
Wasch buitens h»is
reenkemst. Adres
[JENHO VEN, Noordstra
UISHOUDSTER
}d, P. G., en van g
ren onder letter
ieuw", Goes.
tober een
M, bij P. HüUSlU»
:erke. Jjc k
tJï":V",Wi' .uaar wezenlijke,
Si-i n' riiceilijk op !te mak-en, of zij'
lL, vari deu gelo-ovigen Pro-
gestant af Kajlholieh: zijn opgeweld,
jueer ov-erheerscht hel algemeen
I —O— 1
iïe Rr' We Z'^n n0® S'eenEr0ieVe:" i
ijf^.^rom? Omdat het werk nog
i»oorLlSri we, zÜn n0§ geschikt
|ifi hftt i mPel een ruwe steen zou
I - oit Sc, oone gebouw Gods niet passen
ïel]0,'"e, m0iet' nndat hij uit de rots is
Éelii Wetl' w°rden behouwen, en gebei-
onZf, gf' S®v°rmd, en glad gemaakt. Mei
Lij ,e duimen en gewoonten, en on-
iwori; =e(}achten moet langzamerhand
tiitl pr, )f'0'ie'n' Het as een werk van
L.„ »0<frid; en dat is niet altijd aange-
de Ujte, ?®v°elen, dat het houweel en
jhet j» ,en ons aajl 'I- werk -zijn, maar
Étid hoi een troost, te weten in Wiens,
Ka i.Werktuig is, en dat Hij geen fou-
„Welk maJSen-"
".Denkt vverktuigien?" vroeg ik.
Bpor|efI dat er verschillende
j i?hiUenHoan ^erktuigen voor ver-
Ifeie y.® so°rten van werk?" zeide hij.
Paat is it f Werktuigen hier gebruikt zijn.
^eldiznr 6) ,m,er^teek-en van een zwaar
lots blok van dien kant der
j: 0 eu heeft. En zie Ihier op dezen
knnUoPv, ten grond is hhjven lig*
s® net merkteeken zien van het
Christelijk levenselement de
d-ere sfeer va.n het kerkelijk of .leer
stellig -gelo-of
Zeer z-eker, Rome dwaalt in z-ake
de leer grootelijlks. Maar niemand heeft
juist meer de Ro-oimsche dwalingen
bestreden dan de Gereformeerde, en
h-et is juist de Gereformeerde dogma
tiek, die één gro-o-te en machtige con-
trovers met de Roomsche dwaalleer
biedt. Professor Opzoomer had gelijk,
toen hij z-eide: d© Protestant heeft ge
schil met de Ro-o-msch-en en met de
ongeloovigen, -maar met de Ro-om-
sc-h'en ligt het geschil in den noemer,
met de onigeloovi-gen ligt het in den
teller van de breuk.
D-e bekende Vinet bezag het we
reldbeeld juister, en bij verstomd den
eisc-h van den. tegenwo-ordigen tijd,
toen hij uitriep: „Catbo-liques! vos
dangers ine sont pas dans le protes
tantisme; protestants vo-s dangers sont
emc-oire moins dans 1-e Catholicism©.
Les uns\ et les autres, vo-us a-vez' un
autre enniemic'est 1'atheïsme qui,
du sein de la coinfusi-on de toutes les
idéés et du tumulte de itoutes les
passi-ons, élève sa tête bideuse et
promène des regards satisfaits sur un
siècle sans fo-i". Dat wil zeggen: Ka
tholieken! Uwe gevaren dreigen niet
van uit het, Protestantisme. Protestan
ten, uwe gevaren dreigen evenmin
van uit liet Katholicisme. Gij hebt
gezamenlijk een anderen vijand. Die
vijand is het .atheïsme, dat uil den
boezem van confusie van allerha'nde
ideeën, en uit, het tumult van allerlei
hartstocht 'zijn afschuwelijken ko-p om
hoog steekt, en welvoldaan rondziet
in -een wereld zonder geloof.
De tijd van het anti-papisme is
voorbij. In de dagen van de- groo-te
Hervorming 'ging de strijd tegen het
mac-htige en vervolgende Ro-me, doch
to,en brachten d-e tijdsó-mslandigheden
dit mee. Maar als het getij verandert,
verzet mem de bakens. Wij leven nu
na .de groofe Fransch-e Revolutie, en
in ©en tijd, waarin bet om-geloof zich
verheft -en grijpt naar de -macht. Het
socialisme viert hoogtij e-n spreekt
bo-oze, Godslasterlijke taal, en de ho
rizont is droevig rood vanwege het
dreigend bolsjewisme. En daarom, bij
verstaat zijn tijd 'niet, die blijft voort
leven in feilen papenhaat en do-of en
blind is voo-r de gevaren die nu drei
gen.
De Calvinist bestrijdt degelijk de
Roomsche dwaalleer, maar hq- is verre
van hartstochtelijk anti-papisme. Bil
derdijfc schreef reeds: „Wat de Room
sche Kerk .aangaat (met alle dwalin
g-en, waar-oinder er zijn die ons moe
ten doen gruwen, e-n die er sedert
het Concilie van Tr-e-nte niet slechts
in beleden worden, geleerd en voor
gestaan, -maar als tot haar wezen be-
hoorende ,aan zijn te me-iken) gevoele
ik eene aandoening voor deze wieg
des Christendoms, waarin zoo vele
eeuwen 'thteiligend zielebroo-d be
waard is geweest".
De anti-papist ziet nergens gevaar,
alleen in Rome, en in Rome deugt
biji bom' letterlijk' niets H-o-e koiritzich-
houweel, waarmede bet blok eenigszi-ns
is gevormd. En hier kunt ge de merk-
teekenen zien van de fijnere werktuigen,
d-e beitels, die gebruikt werden om de
laatste hand aan de steenen te leggen."
„En Gods werktuigen?" zeide ik.
„Zijn eveneens verschillend, nietwaar?
Een groot verdriet overkomt -ons een-
hevige slag, gelijk als van het groote
breekijzer, en scheidt ons van de wereld
af. Maar daarna moet God, dag aan dag,
en uur aan uur, aan ons arbeiden met
Zijn fijnere werktuigen kleine verdrie-
lijkheden, kleine kruisen, kleine verliezen,
huiselijk leed; ik geloof, dat dit allemaal
werktuigen Gods zij-n, om ons voor eeM
plaats in den Tempel geschikt te maken.
Gelooft ge niet, dat het een wondervolle
troost is, op vermoeienissen en zorgen
neer te zien als op werktuigen Gocfs?"
„Ja," zeide ik, „dat is een heerlijke
gedachte."
„En het werk," zeide mijnheer Stanley,
„zal spoedig af zijn, en dan zullen wij
de donkere steengroeve voor altijd achter
-o-ns laten, en naar onze plaats- wo-rden
gebracht in den zonneschijn en in hef
licht van den heerlijken Tempel hier bo
ven. Ge ziet dus, dat ik geen ongelijk
had met te zeggen, dat deze verlaten
steengroeve een troostvolle plaats isge
zult er somtijds aan denken, nietwaar?"
„D5.t zal ik zeker," zeide ik.
ALOM VERKRIJGBAAR, i tj
N. V. NEDERL. SIG. FABRIEKEN
„GLOBE" - UTRECHT.
tig, hoe eenzijdig! Hij leze eens wat
Professor Bavin eik schreef in zijn „De
Zékerheid des Gelo-o-fs": „Voorts m'o-
gien wij niet blind zijn voor het groot
gel-o-of, de waarachtige, bekeering, de
volkomen overgave, de innige liefde
toit Go-d -en de naasten, die in het,
leven van zPo menig Roomsch Chris
ten tot openbaring komü. Het Chris
telijk leven is zoo rijk, dat het niet
inéénen vorm en 'niet, binnen de
wanden van ééne Kerk zlijn volle heer
lijkheid ontvouwt. Maar toch draagt
de R-o-omsche godsdienst ook inbaar
schoonste gestalte een ander karak
ter dan de Pro-testanlsch-e".
De zegen der Invaliditeitsverzekering.
De „Christelijke Landarbeider" be
vatte aezler dagen uit Weslrnaas deze
leerz-am© correspondentie
E-ein zlooin van een lid onzer Afd.
werd aangetast door -een heup-ge-
wrichlts-ontstekiingi, hetwelk den jo-ngen
v-oor zlijn l-e-ven ongelukkig dreigde te
m-akein en dat -op- 18-jarigie-n leeftijd.
Een geneeskundig onderzoek dó-or
ee-n spied,ali-tedt maalde uit, dat een
kostbare, vrij-'langdurige behandeling
met gipsverband -enz. hem vrij zéker
v-oor invaliditeit zóu behoeden, waar
toe die vader, ©en arm dag-looner,
zich dan had te wenden toit. het Arm
bestuur, wiijl hij tztelf onmogelijk deze
ho-oige kosten dragen kon."
Prijs der ^.dvertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ct
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
WERTHEIM GOMPERTZ 1834 EN CREDIETVEREENIGING 1853.
wij1 vestigen de aandacht -ojp hét eere-
saluut -aan de nagedachtenis van den
oiud-mjnister Talma, die in d-ezé wet
de mlogelijikhieid schiep tot verpleging
en behandeling, niet bij wijze van
gunst, maar als ©en recht 'Icrachiens
een bepialing der wel.
fel mioge nu misschien verkeerd
zijn, -maar vo-o-r een ar bei der is hef
altijd een zware g-a-ng, de gang naar
Diaconie of Armbestuur.
Ik kreeg -echter kennis van het ge
val, uit hoofde ik' nogal intiem was
met die familie e-n stelde baar voio-r
pogingen in het werk te stellen om'
den jongen krachtens Art. 99 der
Invaliditeitswet v-erpleeg-d en behan
deld te doe-n krijgen, waartoe men
mijl opdracht gaf.
En het resultaat is gewe-es-L, dat
miij vorige week bericht gewerd van
den Voo-r-zitter van d-en Raad van
Arbeid te Brrelle dat, "de Rijksverz'e-
k-e-rinigsbaiik besloten had om bedoel
den jongen arbeider vo-or rekening van
het Jnvaliditeitsfoinds te do-en behan
delen en yerplegen.
Met Gods 'zegien ho-pen wij nu, dat
d-e-ze jongen voor invaliditeit gevrij
waard blijven zal, en zal, èn bij de
zen vader, en bij- den betrokken per
soon en ook bij ons allen in dank
bare herinnering blijven, wat Talma
heeft gewrocht vo-or den arbeidenden
stand.
Ruw geschat kan deze behandeling
wel f500 ko-sten.
Hét slot van dit bericht laten wij
weg als niet ter zake dienende. Maar
„En wanneer ge weer eens verdriet
hebt dat ge niet kunt begrijpen en dati
zoo erg hard schijnt, om te dragen, zeg
dan even tot uzelve„Het is 'Gods beitel
die aan mij arbeidt."
Toen ik in liet hotel terugkwam, had
ik Eyelijn veel te vertellen, en veel, z-eei<
veel in mijn eigen hart te bewaren, als een
schat, ten gebruike van toekomstige dagen.
Mijnheer Stanley kreeg voor mij een
stuk van de muren der steengroeve, met
de merkteek-enen van den to-eitel erop en
ik legde het zorgvuldig weg, bij het takje
met olijfbladeren.
HOOFDSTUK XVI.
Iets raadselachtigs.
Den volgenden m-orgen was Evelijn veel
beter. De -koorts was verdwenen, maar ze
gevoelde zich vermoeid en uitgeput; ze
besloot daarom rustig voor haar kamer
te blijven, totdat 't tijd was, om te ont
bijten, daar ze zeer verlangde, zich bij
ons te voegen v-o-or een onderzoekings
tocht, die mijnheer Stanley voor dien
avond op touw bad gezet. We zouden
een oüd grafgewelf bezoeken, dat pas op
den weg naar Bethlehem was ontdekt
en waarin de Duitsche vriend van mijn
heer Stanley, mijnheer Schwartz, veel -be
lang stelde. Mijnheer Schwartz zou ons
zelf niet kunne-n begeleiden, daar hij, ge
durende eenige weken, om zaken uit de
CCXNXXIII.
Ik ho-op, dat niemand het mij; kwalijk
neenrt, als ik in dezen vacantietijd alle
vraagstukken en kwesties- vo-or een o-ogen-
blik laat rusten, en eens een vacantie-
brief schrijf. In de maand Augustus mist
j de imensch nu eenmaal de lust o-m zijn
-geest tot het uiterste in te spannen. De
arbeider met het h-o-ofd niet, omdat dc
b-oog niet altijd gespannen kan zij-n en
hij -cLo-or vacantie in deze m-aand weer
i kracht v-oor den arb-eid in den a.s. winter
m-o-et verzamelen. En de arbeider op het
land niet, o-md-at de oogstwerkiziaamhe-
1 den zóóveel Van hem vrag:en en de werk
tijd dezer dagen veelal zóó lang is, d-at er
al heel weinig tijd overschiet, om -zich
j geestelijk in te s-pannen. In dit verband
merk 'ik even op, dat een jong Geref. pre
dikant mij- eens vertelde, dat hij bij bet
-o-pstellen zijner preeken en zij-n teksf-
ke-uze wel terdege met deze omstandighe
den rekening hield. No-g zoo verkeerd niet,
zou ik zeggen. De meesten onzer zijn
d-es winters beter in staat een niet te
'gemakkelijke preek te volgen dan des
zomers in -onze helaas dikwijls zo-o- heete
en bedompte kerkgebouwen. Maar ter
zake.
Ik zo-u een vacantiebrief schrijven en
daartoe is men des te beter in de ge
legenheid, als men -zelf van de heerlijke
vacantie heeft mogen genieten.
Het streven naar vacantie wordt in
den laatst.en tijd vrij algemeen. Vroeger
waren 't alleen onderwijzers, dominé's en
s t U d e n t e n (deze vooralspottend
werd wel -gezegd, dat v-o-or hen de col
leges een -onaangename onderbreking van
den vac-antietij-cf waren), die met vacantie
i gingen. Maar nu is de zucht daarnaar in
bijna alle kringen waar te nemen. Ver
schillende handelszaken en gro-ote kan
toren sluiten nu voor enkele dagen en
directie en pers-o-neel heeft eenige da
gen vrijaf. In de meeste collectieve ar
beidscontracten worden enkele vacantie-
dagen per ja-ar bedongen, terwijl zelfs
in ve-le gevallen op een vacantie toesla g
wo-rdt aangedrongen.
Beteekent vacantie nu in alle gevallen
rust? Niet altijd. Wie naar een groote
stad -o-f drukke badplaats gaat., en daar-
stad moest; maar hij was zoo vrien
delijk, ons te beloven, dat zijn dochter
ons den weg naar h-et gewelf zou wijzen,
daar mijnheer Stanley daar nooit te voren
geweest was.
Evelijn verlangde zeer, met ons mede te
gaan; we spraken daarom af, wat later op
den dag te vertrekken, wanneer het wat
koeler was geworden, want mijnheer
Stanley zeide, dat, daar bet geen lange
rit was, we gemakkelijk voor zonsonder
gang terug -konden zijn.
Ik was di-en morgen zeer vroieg op, en
Evelijn nog te bed latende ,ging ik naar
beneden, om in een brief aan mijn zuster
Maggie een beschrijving te geven van ons
bezoek aan de Steengroeve van Salomo.
Haar tantes stelden er veel belang iri^
om alles van de plaatsen te vernemen, die
ik bezocht, ofschoon ze nog steeds voor
spelden, dat ik niet levend zou terugko
men.
Ik zat aan een klein tafeltje bij het
venster onzer zitkamer mijn brief te
schrijven, wachtende totdat mijnheer Wil
liam beneden zou komen, om te ontbijten,
toen de deur openging en mijnheer Stanley
binnen kwam.
„O. hoe lief!" riep ik uit, zoodra ik
omkeek.
Hij had een lief mandje in zijn hand, ge
vuld met fijne varens scharlaken roode
anemonen en alpen viooltjes.
vo-or no-g; een lange reis rno-et itnaken, komit
vaak vermoeid teru-g. En bij, die zich
overgeeft aan overmatige lichaamsoefe
ning, deelt in hetzelfde 1-o-t. Nog lang
niet allen weten d-a-n o-ok hun vacantie
o-p d-e rechte wijze te besteden.
Maar dit is -z-eker: écht vacantie ne
men is een verfrisschin-g vo-or 's mensdben
-geest en een zegen vo-or zij-n lichaam.
Vacantie is o-ok geen b-ewij-s van luiheid.
Integendeel. De arbeid m-o-et in ons leven
op -den voorgrond, treden. Wij zijn tot
arbeid -geroepen en vinden in ijveri-gen
arbeid o-ok bevrediging.. Luiheid en ledig
heid (maken -o-ns ongelukkig, maar de vlijt
verblijdt. Daarom juist is de vacantie
het -middel -o-m door rust en eenige ont
spanning weer met vo-lle en nieuwe
kracht aan den arbeid te trekken. Na
tuurlijk behoeft het geen betao-g, dat een
vacantie van 2 maanden en langer ge
rust -onzinnig genoemd mag worden. Welk
werlj men -ook heeft een rusttijd van
3 a 4 weken mag' -gerust als maximum
wo-rden aangenomen.
Wie -o-p de juiste wijze nu zijn va
cantie heeft g;en-o-ten, zal veel moois in
Gods schepping -z-ien, o-o-k al heeft
-de heerschende droogte, -zooals nu, veel
van 's aardrij-ks scho-on weggenomen. En
ik kan zoo- goed de ontboezeming- van
den bekenden Drewes begrijpen, als hij
schrijft: „Nu (in de vacantie n.l.) wil
ik -weer j-o-ng; -zijn en genieten van groene
hoornen -en van blauwe lucht en paarse
hei en heldere -z-o-n. Op den rug liggen
en naar bo-ven kijken, dat wil ik. Ge
rust, imenschen, wij kijken z-o-o vaak voor
-ons en om ons en na-ar beneden, dat we
werkelijk wel eens een paar weken mogen'
hebben -om naar boven te kijken".
Inderdaad, het is vooral vo-o-r een stads-
*mensch ig-oed, in lichamelijke en geeste
lijke rust te genieten van Gods rijke schep
ping, te luisteren naar de vele stemmen
der natuur, n-aar de veredelende, reine
taal, die daarbuiten o-ns tegienklinkt, om
te verto-even o-p een rustig plekske in
een stil dorpje in bo-seh o-f duin of wel
te verwijlen in. 't vlakke land, tusschen
in 't -groen wegschuilende boerderijen.
Daar k-o-mt een mensch weer in even
wicht.
Het is alleen reeds een gen-ot, in den
trein -zittend, te turen ara,ar ie vrucht
bare, vruchtdragende landouwen, w-aar
een rijke -o-o-gst de noeste vlijt van den
landman loont, en te zien hoe het goud
zich als het ware uit de aarde wringt.
Dat (alles is reeds een festijn v-an weelde,
dat des te groo-ter wordt, als ge het
van nabij- moo-gt aanschouwen. Het is
dan -o-ok -geen wonder,-dat vele vacantie-
m-enschen -o-ok eens een kijkje in o-ns,
„0, h-oe prachtig, mijnheer Stanley, van
waar 'hebt ge die?"
„Ik heb een vroege wandeling gedaan
in tiet Dal van Hinnom, en heb de Heu
vels aan beide zijden beklommen. Ik ben
erg Mij, dat ,gij ervan tioudt^ ik dacht het
wel."
„Ze zijn ze-er lief," zeide ik; „Evelijn
zal verrukt zijn, zij houdt zooveel van
bloemen; ik zal ze in water zetten, en
ze bij h-aar boven brengen. Zij a's vandaag
beter, mijnheer Stanley."
„Daar 'ben ik blij om," zeide hij. „De
koorts verdwijnt spoedig, als de zorg is
weggenomen. Maar ik plukte deze bloemen
voor u indien gij ze hebben wilt."
„Dank u, dank u zeer," zeide ik, „ik
wist niet, dat ze voor mij waren; het
was zeer vriendelijk van u."
„Ik ben erg blij, dat gij ervan houdt,"
zeide hij; „toen wij onlangs op den Olijf
berg waren, bemerkte ik, dat -ge veel van
bloemen hieldt. Ik moet nu heengaan;
-wilt ge aan mijnheer William zeggen, dat
we elkander om vier uur bij de Jaffa
Poort' zullen ontmoeten? Er ziju 'verschei
dene menschen, di-e ik vandaag over ver
schillende dingen moet spreken; ik vrees
dus, dat ik u allen tot van avond aan
uzelf moet overlaten; dag juffrouw Lind
say, neem u in acht; ik zou niet willen,
dat gij de koorts kreegt."
(Wordt vervolgd
