197
Woensdag £5 Mei 19%
!aargan§
RIJWIELEN
Reclames.
FEUILLETON.
DEED ik een goede keus?
Uitgave van
«.KumL Venn. LUCTOR ET EMERGQ,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
cANGE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
35fR51A F. P. DHU1J - L. BURG,
Drukkers:
gogtarbaan Le Cointre, Goag.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsp.rfs:
Prjjs per 3 maanden £r. p. post f 3,—
Losse nummers t fO,Uë
PrjsderAdvertontïëni
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 ce*t
Bjj abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
l„ djt nummer vangt aan een nieuw
feuilleton, getiteld: „Deed ik een goede-
keus?"
Verbetering.
In ons hoofdartikel van gisteren staat
in de eerste kolom: het woord preserved.
Lees preserving. En in de derde ho<-
lom het woord onbevredigend, lees o n -
bevredigd.
Ook stoat er in kolom 2 tweemaal „in
gevoerd", dit is een schrijffout. De zin
is deze: Het dwamgstelsel is een door
Rome uitgedacht, door Rome ingevoerd
en tot op den huidigen dag: door Rome
gehandhaafd, systeem.
-v
De Toestand.
De nieuwe nota, door Briand aan dr
Maygi', Duitsch gezant te Parijs, overhan
digd, was volgens de „Daily Telegraph"
een soort ultimatum, dat vóór heden
nacht 12 Uur moest behandeld zijn.
De nota daaraan is geen twijfel
heeft aan Duitschland een energiek ver
zoek gericht, om nu eens en vooral een
einde te maken aan de interventie van
Duitsche vrijwilligers in Opper-Silezië, in
dien Duitschland zich niet wenscht bloot
te stellen aan de maatregelen van représ1-
sailles, vooral in het Roerbekken, van
de zijde der geallieerden.
Hoe sterk de drang naar een bezetten'
van het Roergebied in Frankrijk wel is,
blijkt uit uitlatingen, als v.an de „Figa
ro", die zegt: „Laten wij hopen, dat men
zich niet zal bepalen tot dreigen. Er is
wel iets anders noodig dan redevoerin
gen en zelfs meer dan 4 Britsche batal
jons om den brand te blusschen, diei
Lloyd George in centraal Europa heeft
aangestoken.
De „République Francaise"Omdat de
Duitschers gelooven met de min of meer
positieve hulp van Engeland 'het vraag-1
stuk van Opper-'Silezië te kunnen oplos
sen. Laten wij daarom 'niet aarzelen hen
op dien weg te volgen. Wij hebben 200.000
man aan den Rijn. Daar is het, dat wij!
het beste in staat zijn, de hangende zaken-
te regelen.
Het schijnt wel of men in Frankrijk
o zoo blij is weer het dreigement van
de Ruhrbezetting te kunnen doen hoo
ien. Kwam er toch maar eens een deug
delijke reden om die bezetting werkelijk
heid te doen worden! Maar ditmaal is
't alweer misigeloopen, want de Duitsche
regeering heeft inzake Opper-Silezië reeds
toegegeven.
Dit moest zij ook wel, want de actie,
die van Duitsche zijde in Opper-Silezië
gaande was, kon natuurlijk in -geen ge
val door haar gesanctionneerd Worden.
Hoogstens kon zij Welwillend toeschou
wer zijn.
Maar de Duitsche antwoord nota tracht
reeds in Palijs het bericht, dat de Bett1-
hjnsche regeering zich bereid verklaart
de Duitsch-Slezische grens te sluiten, de
vrijcorpsen, welke gevormd wórden 'te
ontbinden en zoo nopdig in het aangren
zend gebied den staat van beleg: af te
kondigen.
Men zal 't in Parijs: misschien betreu
ren! Maar nu kon Briand moeilijk anders
doen dan verklaren, dat de Silezische
kwestie voor 't oogenblik voldoende ge
regeld is en daarom is' een Roerbezetting
Met noodig. Ook heeft Briand erop' ge-
1)
0
HOOFDSTUK I.
De twee brieven.
Het heeft mij dikwijls zeer vreemd toe-
fpn° 'n °°genblikken van groo-
n angst of van verdriet, wanneer onze
o en ons hart tot het uiterste gespan-
'om WÜ 'e(*er klein voorwerp rond-
lto;,ons met de scherpste opmerkzaam-
Waarnemen. Elk bewegend blad, elke
iarp f6 kloem, trekt onze aandacht, en
herin, bunnen we ons zoo duidelijk
alles leren'. a'so^ Het gisteren wia.re, hoe
blikk 61 'n die smartvolle oogen-
£pili?ki' 1 onze geest vervuld was van
liet {;n, dingen en menschen uit
gr^den.
ik ml* Hi mijn leven waaraan
ken r,,er naan aN® andere, moet den-
zie it"' aan dien dag terug denk,
een meisje van ne-
kartl(, U ï|pi Hij hèt venster mijner slaap-
5 een in ^dachten en
tuin inin gemoed! Ik zie den
er dien Z°°,a1ls hii er uitzag, toen ik
keek S llit het venster naar
wetsehon °?z-en ietwat vreemden, ouder-
tuin, met zijn laurierheg, en
wezen, dat, als de Roer bezet wordt zon
der volkomen overeenstemming tusschen
de bondgenootcn maar als pressie door
Frankrijk alleen, de bezetting niet de
middelen zou verzekeren, noodig voor de
waarborgen en het beheer van da,t gebied.
Wij willen het graag gelooven. 't. Is'
zelfs de vraag, of Engeland dat zonder
meer zou hebben geduld.
Gisteren was het ook de dag, dat
Briand in de Kamer zijn lang: verbeide
verklaring moest afleggen, waarvoor na
tuurlijk nu meer dan gewone belangstel
ling bestond.
In de eerste plaats heeft hij do Opper-
Silezische kwestie aangeroerd en ver
klaard, dat de rechtvaardigheid de anar
chie in Opper-Silezië moet doen ophou
den.
De rechtvaardigheid zal zegevieren. Op'
den dag, dat die haar toepassing' zal heb-
'ben gevonden, door Üe bondgenooten, zal
de staat van anarchie in Ópper-Sïlezië
ophouden. Frankrijk 'heeft in Opper-Silezië
12.000 man en heeft dus ruimschoots zijn
deel in het handhaven van de orde. Zeker
is, dat de Fransche commissaris geheel
zijn plicht heeft gedaan. Men heeft op
sommige printen gevochten en wij1 heb
ben zelfs dooden en gewonden gehad.
Men kan ihier natuurlijk' de noodig'e
vraagteekens zetten, daar alle berichten,
die tot dusver ontvangen zijn, hiervan
geen melding hebben gemaakt.
Wij hebben, zoo vervolgde Briand, de
Poolscbe regeering gewaarschuwd en deze
heeft onmiddellijk zijh grens! .gesloten en
Korfantv van zijn mandaat ontheven. Ook
hebben wij 'Duitschland gewaarschuwd
voor He gevolgen, die het binnenrukken
van de rijksWeer in Op'p'er-Silezië zou
hebben. Die Dluitsch'e regeering' heeft dat
begrep'en. Toch zijn Duitsche benden Op
per-Silezië binnengekomen. Onze com
missaris heeft onmiddellijk daartegen ge
protesteerd bij de Dluitsch'e autoriteiten.
Met stemverheffing maakte Hij daarna
hielding van het bovengenoemde ant
woord op de FVanslche noita.
Indien men niet beter wist, zou men
heüsch denken, dat er in Opper-Silezië
izöo gped als niets is te doen geweest.
Een oplichter.
Een zekere Jean-Roger Gault heeft in
den loop van enkele jaren verschillende
bankiers te Parijs en in de provincie
weten op te lichten voor het luttele be
drag van 27 millioen. De trucs vanGaul
zijn uitgekomen; hij zit in de Santé ert
de bankiers jammeren steen enbeen. Ik
heb niet het minste medelijden met hen,
verzekert Vautel, die het geval op 'zijn
wijze bekijkt. Daarentegen eenige sym
pathie voor hèm.
Wat toch is de quaestie?
Gault heeft geld laten verdienen. De
automobielindustrie maakt een malaise
door; hij heeft haar trachten te steunen
door twaalf luxe-wagens te koopen. Hij
heeft het kasteel de la Folie gekocht en
hij heeft het geld bij handen vol uit de
ramen gesmeten. Zijn paarden kregen
marmeren ruiven; hij gaf schitterende
soirées in één woord, de schurk liet
de millioenen lustig dansen, welke de
bankiers hem leenden.
Thans maken dezen een geweldig ka
baal. Maar, van tweeën één. Of die ban
kiers zijn uilskuikens geweest, hetgeen
men niet mag zijn, indien men geldzaken
doet. De les kost hun 27 millioen, maa'
dat is niet te veel. Of wel, zij heibbeR
geld er in gestoken, in de hoop, als de
'slimme Gault een goeden slag deed, te
de groote iepenboomen aan het eind, met
de schakeering van licht en schaduw er
onder. De konijnen, uit de boschjes er
omheen, zie ik knabbelen aan het gras
perk, en ik hoor het ruischen van de
beek, die langs den kant van het huis'
loopt, waarin Claude, Maggie en ik ge
woon waren onze scheepjes te laten drij
ven, in de gelukkige dagen, toen wij kin
deren waren. En nu moest het oude huis
voor altijd verlaten worden, want Mag
gie en ik bezaten zelfs nog geen stuiver
in de wereld.
Onze vader was de dokter van het
dorp geweest. Het was een zeer arme
plaats, en de menschen konden nooit
geld overhouden. Mijn vader was te goed
hartig om hen tot betaling te dwingen,
toen hij zag hoe zij met moeite door
'tleven kwamen; en zoo gingen de jaren
voorbij, en ofschoon zijn praktijk uitge
breid was, had hij toch zeer weinig geld
kunnen hesparen. Maar zelfs dit kleine
bedrag kwam nooit in onze handen, want
juist voor zijn dood sprong plotseling de
Bank, waarin het geplaatst was, en daar
om waren Maggie en ik, toen hij ge
storven was, geheel zonder middelen.
Maggie was veel jonger dan ikzij was
mijn halfzuster, en haar moeder stierf
drie weken na haar geboorte. Zij ver
trouwde mij haar kleine kindje toe, toen
zij wist, dat zij het moest verlaten; .en
•iv-'.a'••••-' V-c*
ÉS
M J
kunnen zeggen: Eerlijk deelen. In beide
gevallen zijn de heeren bankiers weinig
sympathiek en hebben zij hun verdiende
loon. f.
Napoleon I en Victor Napoleon.
Een geestig historietje wordt rondver
teld naar aanleiding van de tentoonstel
ling van gravures, boeken, manuscripten
en munten, op Napoleon I betrekking heb
bend, welke onlangs in de Koninklijke
Bibliotheek te Brussel is gehouden. Tal
van officiëele personen, waren uitgenoo-
digd de opening bij te wonen, en ook'
prins Victor "Napoleon, het eenig over
gebleven lid der dynastie, die met prin
ses Clementine van België is gehuwd en
te Brussel woont, kreeg een kaart toe
gezonden. Ops het. laatste oogenblik even
wel meende minister Destrée dat het niet
wel mogelijk was den heer de Margerie,
gezant der Fransche- republiek te Brussel,
die eveneens was uitgenoodigd, samen
te brengen met den Keizerlijken kroon
pretendent, uit Frankrijk verbannen. Dit
zou allicht diplomatieke moeilijkheden
kunnen veroorzaken met de 'zoo innijS
bevriende Fransche natie.
Na lang overleg werd den conservator
der bibliotheek opgedragen prins Victor
te verzoeken liever 's middags op de ten-
toonsteUing te verschijnen. Deze voelde
zich gedenkt en liet zich in 't geheel niet
meer zien.
Zoodat de Napoleontische tentoonstel
ling nog steeds op het bezoek van
Napoleon wacht.
Cursussen in beleefdheid.
De beambten van den „underground"
in Londen krijgen tegenwoordig les in
beleefdheid. NDe cursussen worden gege
ven onder leiding' van een hoofdinspec
teur. De aanstaande beambte van den
„Underground" leert daar, dat hij tegen
over de passagiers steeds beleefd moet
,zijn, dat- hij! in de eerste plaats aan de
veiligheid, maar steedis aan de beleefdheid
moet denken en dat zelfs onbeleefde
menschen 'gaarne beleefdheid betoond wil
len zien. Den leerlingen wordt ingeprent,
dat -zij de menschen, die verdwiaald zijn,
moeten terecht helpen, dat ,zij uit .zichzelf
inlichtingen moeten geven aan menschen,
die blijkbaar vreemdelingen zijn,, reizigers
met veel bagage een handje moeten hel
pen, voor kreupelen, moeders met kinde
ren en zwakken moeten .zorgpn, tact moe
ten toonen als zij met passagiers om
gaan, .zich in geen woordenwisselingen
met hen moeten begeven, een gul ge
bruik moeten maken van het woordje
„alsjeblieft", het publiek niet moeten af
snauwen en als .zij niets te doen hebben,
niet samen moeten gaan praten. Een pas
sagier, die een inlichting wenscht ('aldus
de wijze les, hun gegeven) wil een ge
sprek niet giaarne onderbreken. De hoofd
inspecteur van den „Underground" ver
telde aan de „Daily News", dat er te
genwoordig heel weinig klachten waren;
hoe mooier het weer, hoe beter gestemd
de passagiers. iz.ijn. Volgens hem was de
(oorzaak van 95 pet. der klachten onbe
leefdheid van de .zijde van den passagier.
Een 'historische plek.
Binnenkort ,z:al er een begin gemaakt
worden met het afbreken van de St.
Laziare-geviangenis, het bekende verbeter-
sedert dien dag werd ik, voor zoover ik
er toe in staat was, een moeder voor
j Maggie. Ik was een zeer kleine moeder,
want ik was slechts zeven jaar oud;maar
een gevoel van groote verantwoordelijkheid
en vertrouwen kwam over mij, toen ik
de kamer verliet, waar mijn stiefmoeder
op sterven lag. Ik sloop naar de kin
derkamer. en streelde zeer zachtjes het
■gezichtje der kleine, en had een gevoel,
alsof zij sedert dat oogenblik mij toebe
hoorde.
En nu, Maggie en ik waren achtergela
ten, zonder zelfs een stuiver in de we
reld. Voor Maggie was het niet zoo heel
erg. Er was een brief gekomen van haar
oude, ongetrouwde tantes, zusters harer
moeder, die er op aandrongen, dat zijl
terstond bij haar zou komen wonen in
het oude Heerenhuis te Bramston. Maggie
zou gelukkig zijn en er zou voor haar
gezorgd worden; dat was voor mijn ge
moed een groote verlichting. Armoede en
ontbering zouden het pad van mijn zusje
niet kruisen, en ik was meer dan tevre
den, dat het zoo zijn zou. Maar voor
mij was er zoo'n tehuis niet in 't ver
schiet. Maggie's tantes waren, natuurlijk,
niet aan mij verwant, en mijne moeder
was een wees geweest, zonder vrienden,
daarom had ik niemand, die zich over
mij erbarmde. Gescheiden van het oude
tehuis, gescheiden van Maggie, leek het
huis voor vrouwen. Het g;ebouw, dat, in
,zijn lange leven van bijkans duizend jaar,
vioor allerlei doeleinden gebruikt is, was tij
dens de Fransche revolutie 'n klooster en
den avond vóór de bestorming van de Bias-
tille, is 't door het uitgehongerde volk be
stormd, omdat men vermoedde, dia.t in
St. Lazorc, evenals in andere godsdiensti
ge instellingen,, groote voorraden voedsel
en wijn verborgen waren. Tien jaar na,
de revolutie werd het gebouw ingericht
tot gevangenis voor mannen. Beaumar-
chais en André Chenier hebben er ge
vangen gezeten. Later is het meer in
het bijzonder een gevangenis voor vrou
wen geworden.
In zijn vroegsten tijd heeft de St. La-
zare als huis voor melaatschen dienst
gedaan.
Het wordt alweer 't zelfde.
Men kan de namen veranderen, ten
slotte is, zoo1 lezen wij in het „Centrum",
de wereldgeschiedenis een voortdurende
repetitie van altijd weer hetzelfde. Geen
keizer meer, geen koning, geen paleizen
en jachten, geen uniformen, geen rid
derorden en ,zoo nog meer, was steeds
de leus der revolutie.
Inplaats van den Hohenzollern kwam
de eertijds eer.zame zadelmaker Ebert aan
de spits van DuitschlUnd's re gee ring te
staan. We mogen geen kwaad van hem
spreken, want behalve de communisten
en deze uitzondering pleit voor hem
zijn de partijen het erover eens, dat de
Rijkspresident .z:ijn functie met waardig
heid vervult. En ook met kracht en be
leid, gelijk onlangs Uiög in de dagen van
het ultimatum bleek.
Maar ten slotte k'an ook hij niet blijven
buiten de emblemen, die nu eenmaal bij
een hoogte autoriteit behooren en zoo
heeft men Uitgedacht den Standaard van
den Duiischen Rijkspresident: een zwar
ten adelaar op een geel veld met een
roeden rand.
Alleen de r a n d is nogi rood.
De ex-lsaar van Bulgarije.
Een correspondent van de „Times" heeft
een onderhoud gehad met een der in<
tiemste vrienden van ex-tsaar Ferdinand
van Bulgarije. r
Deze vertelde den correspondent o.m.
het volgende over de tegenwoordige le
venswijze van den ex-monarch.
Sinds hij in October 1918 van den
troon afstand heeft gedaan, aldus de ver
teller, leeft de ex-tsaar onder den naam|
van graaf de Manoury op een villa juist
buiten de stad Saksen-Coburg. Hij heeft
slechts drie leden van zijn gevolg bijj
zich gehouden, de andere leven met prins
Cyrillus en de twee prinsessen ift het
Augustina-paleis in de stad Saksen-Coi-
burg zelf.
Het grootste gedeelte van den dag brengt
ex-tsaar Ferdinand door met lezen en:
schrijven en zooals vele andere illustere
baUingen schrijft hij ook memoires. De
ex-tsaar is zeer ontwikkeld en zoo nu
en dan ontvangt hij bezoek van Duitsche
en Oostenrijksche geleerden. Zijn politiek
leven beschouwt hij als afgedaan.
De voornaamste ontspanning van den
ex-vorst is het bezoek aan het stads»
theater, waarvan hij beschermheer is en
waar hij hoog wordt geëerd.
leven mij in de toekomst zeer vreug-<
deloos toe.
Mijn geest was vol onrust en verwar
ring, want er lagen twee brieven vóór
mij op tafel, die nog voor den avond
moesten beantwoord worden, en van het
antwoord op deze twee brieven zou ge
heel mijn toekomstig leven afhangen.
Ik zat bij het venster mijner slaap»
kamer, niet wetende wat te doen. De
tijd snelde voort, en de brieven .waren
nog niet beantwoord. Toen was het, dat,
terwijl ik in den tuin keek, elke kleinig
heid onuitwischhaar werd ingeprent in
mijn geest. En ik kan mij nog herinneren
dat, toen ik daar zat, de zon achter een
bank van zware wolken onderging, en
alles in een oogenblik duister en somber
werd. De konijnen snelden naar hunne
holen terug, de zonnestralen verdwenen
van het park, de wind huilde akelig door
de schoorsteenen van het oude huis, en
sloeg de takken van den rozeboom tegen'
het venster mijner slaapkamer. Het scheen
mij toe, dat het zeer veel geleek op de
wolk, die over mijn, tot hiertoe geluk-i
kig leven, was gekomen. En nu, wat
stond mij te wachten? Het scheen, dat
het aan mij werd overgelaten om te
beslissen. De twee brieven moesten wor
den beantwoord. De eerste van deze
brieven was van een oude gouvernante
van ons, een vriendelijke, goede vrouw'.
Maagpijn,
krampen, brakingen, slechte spijsvertering,
verstopping enz., moeten spo'edig zwichten
voor Fosters's MaagpiUen, het ideale, zacht
j werkende laxeermiddel. Prijs f0.65 per
flacon, alom verkrijgbaar. (6)
Uit Opper-Silezië.
Over den toestand in Opper-Sileizië zijn
uit leidende kringen der Opper-Sile,zi-
sche kwestie ernisitiige berichten ontvan
gen.
Volgens deze 'berichten zit Kattowitz
nog steeds bijna, geheel zonder water,
levensmiddelen en eleelriciteit. Alle spoor-
wegwagons en locomotieven zij" door de
militairen gierequireerd. De industrie be
vindt zich in wanbopigen toestand. Men
verwacht, da,t de entente zal opkomen
voor schadevergoeding, daar de aange
richte schade reeds in de millioenen
loopt. Groote verwachting; heeft men van
de 4 Engielsche balaillons, wijl de zelf-
bescherminigis-O'rganisiaitie veel te ziwiak is
torn den ins'urg,tenten weersland te bieden.
Ktrte Berichten.
Tusschen Duitischland en China is
een overeenkomst gesloten, waardoor aan
den oorlog tusschen beide landen offi
cieel een einde gemaakt wordt.
Het totaal aantal slachtoffers te
Alexandrite bedraagt tot dusver 23 doo
den en 130 gewonden. Er zijn geen En-
gelschen onder de slachtoffers.
De „Éclair" weet uit welingelichte
bron mede te deelen, dat prins Alexan
der, regent van Servië, zich binnenkort
naar Londen izol begeven' en dat daar
dan officieel izijn verloving met prinses
Mary, dochter van den koning van En
geland, zal worden aangekondigd.
Bij de aanlegplaats van de „Aq'uita-
nia" is, te New-York, nadat de passagiers
van boord gegaan waren een halssnoer ter
wiaarde van 40.000 dollar door een der
douane-beambten gevonden. Daar niemand
izich als eigenaar- heeft opgegeven, ver
moedt men, dat het halssnoer door een
smokkelaar verloren is.
De benoeming van dr. Rosen,
Duitsch gezant te Den Haag, tot minister
van buitenlandsohe zaken te Berlijn is
niet imet groot enthousiasme in geallieer
de kringen ontvangen. De „Daily Tele
graph" zegt, dat deze benoeming integen
deel een sterk wantrouwen heeft gewekt
te Londen en te Parijs. „Von Rosen is
een der weinige overlevenden in den te-
genw'oard'igen diploimatieken dienst van
het oude regiem van den ex-keizer."
Te Munchen is de vrouw van een
zeer bekend arts, dr. Hannemiann, die
ook een politieke rol in de Beiersche
hoofdstad speelt, tijden» diens afwezig
heid vermoord. De 27-jarig;e gouvernante
der kinderen van het echtpalar wordt van
de daad verdacht, aangezien zij sinds den
moord spoorloos is verdwenen. Men ver
moedt, dat izij zelfmoord heeft gepleegd.
Om welke redenen zij de daad zou heb
ben begaan is echter onbekend.
Nabij het station Gripp op den
Pyreneeschen spoorweg is een trein ge
derailleerd. Er waren 7 dooden en 13
gewonden.
Dominé David Byrne te Chicagp
heeft vijftien jaar geleden als inidder-
nachtzendeling een meisje van gegoede fa-
Ik had haar een brief geschreven, waarirt
ik haar van mijn moeilijkheden vertelde,
en zij schreef mij terug, dat zij mij raadde
te solliciteeren naar de betrekking van!
juffrouw van gezelschap bij een rijke
dame, naar aanleiding van een adveri
tentie, die pas in de „Times" had get
staan. Er werd een flink salaris beloofd,
en al de reiskosten zouden worden ver
goed.
Dat was één van de brieven, die ik
moest beantwoorden. Dat was één le»
venspad, hetwelk vóór mij lag. Het scheen
voor de toekomst niet zeer schitterend-i
De ^positie van een arme gezelschaps
juffrouw in een groote huishouding zou|
ik zeker uit mij zelve niet gekozen hebben,
In 'teerst, toen ik de advertentie las,
die juffrouw Morler bij haar brief had
ingesloten, had ik instinctmatig gezegd:
„O, neen!" En toch, hoe meer ik e«
over nadacht, hoe meer ik gevoelde, dat
ik misschien naar die betrekking moest
solliciteeren. Het was duidelijk, dat ik
op de ©ene of andere wijze in mijn le
vensonderhoud moest voorzien; ik had
een tegenzin in het geven van onder<
wijs; daarom gevoelde ik, dat ik niet
geschikt wasvoor gouvernante;misschien
zou, alles wel beschouwd, juist dit een
goede betrekking voor mij zijn.
(Wordt T«Tolgd.l
