llinsdag 17 Mei llll
S5e Jaargang
FEUILLETON.
IIE KNOOP.
Beifsriiand.
Becfames.
Uitgave van
V,a ml. Venn- LUCTOR ET EMERGK),
1 gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
lANGE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
flRllA F. P. DHUIJ L. BURG.
Brakkers:
jjo3terbaan Le Cointre, Goe|.
^,irv^^x^,-K^crT^rxrr-^r^ -£X,-*CVZ&&z£k*<=Z»T-^ w.iw. i n .1.11
Gestruikeld.
Minister de Vries beeft in de Kamer
zitting van Vrijdag een echec geleden,
'hetwelk te gevoeliger is, dewijl hij, als
zoovele malen te voren, op het punt stond,
zjj,i veelsoortigen tegenstanders 'ten spijt,
een succes te boeken.
Het was bij de behandeling van het
nieuw ontwerp Grondbelasting, waarvan
de strekking was dat deze belasting naar
je verkoopwaarde zou worden geheven,
welke om de tien jaar zou worden herzien.
Met groot talent had hij tot nu toe
zijn ontwerp verdedigd, hetwelk een bate
van 20 miljoen voor de schatkist be
oogde, doch' dit gaf hij toe de
landbouwers heel wat meer te betalen
zou geven.
Nu er ten gevolge van den oorlog, zoo
veel van de Rijksschatkist gevergd wordt,
en op het Staatsbudget voor 1922 een
ontzaglijk: tekort dreigt, was, ook naar
onze Kieeninft dit ontwerp noodig. Boei
en burger, zoo meenen wij, hebben de
verhooging hunner belastingen gelaten en
tot op zekere hoogte dankbaar te dragen.
Wanneer Nederland in den oorlog was
getrokken geworden, zouden de offer®!,
en de smarten, heel wat grooter zijn1
geweest.
Sommige onzer volksvertegenwoordigers
hebben dit blijkbaar niet altijd voldoende
zich ingedacht.
Zij hebben wel altijd gestreden voor
hoogere salarissen, en toeslagen en .pen
sioenen, en maatregelen, die het budget
buitengewoon bezwaren, maar de belas
tingvoorstellen, welke hiervan het gevolg
nioesten zijn, ontvingen zij met tegenzin.
Thans hebben zij door afstemming van
artikel 7, de .ziel van het Ontwerp, het
welk het percentage van den belasting
aanslag vaststelt, den minister opnieuw
in de onmogelijkheid gebracht zijn taak
als beheerder der Rijksuitgaven te vol
voeren.
De minister, die meermalen den dans
ontsprong, zag thans zijn triomf, die hem,
na de. verwerping van alle ingrijpende
amendementen, zoo zeker scheen, zich
ontgaan. 1 1
Het komt ons voor dat bij deze stem(-
ming een stukje vuile politiek is afge
speeld.
Dresselhuijs, dp voorzitter van den Vrij
heidsbond, was de aanvoerder bij het
politieke spelletje clat den minister om
hals bracht. Hij toch zag, dat aan rechts
de malcontenten op hun stuk bleven staan
dat de sociaal democraten, ofschoon het
ontwerp: niet kwaad gezind, wijl de rijke
boeren er in „aangepakt" werden, bij'
monde van Troelstra als voorwaarde voor
hun stem de aanneming van het pro
gressie-amendement van v. d. Laar had
den gesteld (waaiibij. de rijken nog meer
zouden worden belast, en de kleine be(-
zitters zouden zijn ontlast geworden, welk
amendement nu echiter, mede met de
stemmen van Dresselhuijs zeiven en de
overige heeren van den Vrijheidsbond, was)
verworpen) in een moeilijk parket zaten.
Een prachtig moment voor deze hee
ren, die 1922 reeds ruiken, om het ont
werp te doen kelderen, den minister weg
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Aoonnomentsp.rfsi
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3,—
Loss® nummers 3 f0,0fe
Slot.
De President zeide met nadruk: „Herstel
u. beschuldigde en wacht een weinig, totdat
uw aahdoening wat voorbijgegaan isdan
™nt gij aan de rechtbank en aan de ge-
gezworenen mededeelen wat de oorzaak van
uw plotseli'ngen uitro-ep tegen dezen man hier
ls- De houtvester her'nam: „Ik kan niet
wachten, maar ik wil spreken! Gedrukt onder
0 vreeselijke beschuldiging van broeder
moord en terwijl alles tegen mij scheen te
2I!n, heeft Got! de Heere, mijn Helper in
uo'n nood, een teeken gegeven, waardoor de
waarheid zal geopenbaard worden. Laat ik
zoo geregela mogelijk zeggen, wat ik bedoel.
t0'." Smeder droeg op den treurigen avond,
mui i;j z00 onverwachts werd opgeroepen,
voor God te verschijnen, een jas met
00 e platte hoornen knoopen. Een dezer knoo-
'osgegaan> ,eo terwijl wij zoo in
Mat C e" ..vre^e naast elkander zaten te
'rok "'l in^n oog op <^en l°ssea knoop en
lk'l 1 1 011^®r ket gesprek van zijn jas.
zo'nrW 1 Van, "k"11 vroeg® ieugd af een bij-
mes >111 fl1 gehad om met een fijn pemie-
te sn"/'81 kgureh in hout, hoorn, of been
laarbii T' dal; deed ik au' zon<l®r iets
ook p' ken, in dien hoornen knoop
vah' vijf Sacet* een iach'hoorntje in den tijd
Mijn JT* ^aar®> onder het praten door.
lachend °C.er bemerkte dat, zag mij glim-
kuhst nn adn en „Gij hebt uw 'oude
e'n zuiver verge'ón> dat is werkelijk aardig
riiu ,geSlleden. Maar men moet spaarzaam
en spaarzaamheid kan
7lTn "--«.yvuou* Uit
ajü' want door vlijt
te werken en het kabinet te verzwakken.
De neuzen waren geteld, en zoo kwam
de vraag van den schranderen politicuis
uit den vrij -Liberalen hoek, om stemming.
Tijd tot ordening der krachten en over
reding der weifelaars ter rechterzijde ont
brak blijkbaar, en zoo viel het artikel
met een meerderheid van drie stemmen.
Drie christelijk-historisclien, de twee wil
den van rechts, een R.K. en een A.Rl
(Duymaer. van Twist) waren de palstaan
ders, die met de heele linkerzijde, op
.T. ter Laan na, het artikel en daarmee
het ontwerp van de baan stemden.
Zou dit, ware Lobman er nog geweest,
kunnen gebeurd zijn?
Een drietal Katholieken Bulten, Her
mans en van -Sasse van Ysselt had
den de zaal verlaten. Had het anderij
drietal, die nu in de kaart van den por
tieken tegenstander speelden Duymaer
van Twist, Snoeck Henkemans en de
Wyckersloot de Weerde stein (mannen
„met de twee namen") hun voorbeeld
gevolgd; of ook waren de drie die nu
bleken heengegaan te zijn, gebleven om
aan de stemming deel te nemen, dan
hadden de stemmen gestaakt, en zou al
licht tegen de vergadering van morgen
een andere weg zijn gevonden. Op het
oogenblik weten wij nog niet of minis
ter de - Vries heengaan zal. In wèl inge
lichte kringen denkt, men van niet.
In elk geval mogen wij hem geiluk wen-
schen, dat hij 'twee en een half jaar,
onder zeer mioeilijke omstandigheden, op
zoo kranige wijze de koorden van de
beurs heeft gehouden; eii bij veel tegen
werking en verguizing van de zijde zijner
politieke tegenstanders, steeds met groote
opgewektheid zijne voorstellen heeft ver
dedigd.
Wanneer hij nu of later henen gaat,
neemt deze bewindsman den lof van
vriend en tegenstander "mee dat hij zich
steeds betoond heeft een vlot denker, een
handig debater, een vertrouwensvol ver
dediger, en een 'krachtig bewindvoerder'.
Dat 'hij in het ministerie optrad, isivoor
hem, die wethouder v,an Amsterdam was,
een opoffering geweest, waarvoor de recht-
sche partijen hem wel dankbaar mogen
zijn. 1 .1
Gevaar voor politieke gevolgen in de
naaste toekomst schijnt niet te bestaan.
Toch bevat het gebeurde van Vrijdag wel
een aanmaning tot waakzaamheid 'en voor
zichtigheid, en een voorspelling van de
partijdigheid, waarmee dit Rechtsche Ka
binet bij =de verkiezingen in 1922 zal
worden bestreden.
Immers wanneer wij zien, hoe Libe
ralen en 'Socialisten nu reeds bezig zijn
de maatregelen door dit Kabinet op menig
terrein, schoon met medewerking der beide
'Kamers genomen, uit te buiten; wanneer
wij zien op> de politieke verhoudingen, die
zich beginnen të wijzigen, zoodat verder
af komen te staan wie eerst dichtbij wa
ren; wanneer wij zien dat zelfs in de
„coalitie" wantrouwen rond sluipt; banden
losser worden; de vasche democratie haar
invloed begint te doen gelden, en ooi?
in onze eigen kringen de geest der on
tevredenheid en ondankbaarheid aan het
■■ym—wwanmiiwraaBii—iiw 1 1 "3
me'n vooruit komen. En daarom, geef mij den
k'noop terug, waaraan gij zoo alleen niets hebt;
ik zal 'dien wel weder aan mijn overjas laten
zette'n, en 'dan heb ik tegelijkertijd een proefje
va'n uw snijkunst." Ik gaf dien knoop natuurlijk
dadelijk terug tón mijn broeder stak dien in
zij'n zjjHen_ geldbeurs, om dien, zooals hij zei,
beter te kuimen bewaren."
„E'n?" vroeg de President, evenals het ge-
heele publiek i'n de grootste nieuwsgierigheid
verkeere'nde.
„Die k'noop zit aan aen rok van dezen man,
die ïnü met zooveel schij'n van broedermoord
beschuldigt. Ik herken dien knoop duidelijk."
Aller ooge'n wendden zich naar dezen aan
klager, I.Uie 'nog altijd op de plaats der ge
tuigen stond, alsof hij aan den grond was
vastgenageld. Onwillekeurig hield hij zijn hand
op eeh knoop van zijn jas en kon een ge
weldige ontroering niet verbergen.
De President vroeg hem, of hij op de woorden
vah den houtvester w«t aan te merken had. De
ma'n begon le stamelen .eul- kon zich niet
verantwoorden, waarop de President een ge
rechtsdienaar beval dien knoop eens van zijn
jas te s'nijnen en aan de rechters te laten
zieii. M«n vond het juist zooals de hout
vester gezegd had eii de knoop ging van hand
tot hand. Werkeljjk was daarop een jacht-
hoor'ntje gesneden, en wat meer is, ook nog
de 'naamletter van den vermoorde, hetgeen
de houtvester 'nog vergeten had er blij te
zegge'u. De jas van den broeder lag als bewijs
stuk i'n de zaal. De houtvester beduidde aan
welke zijde e'n op welke plaats die knoop
gezeten had, en toen men de jas daarop nauw
keurig bekeek, o'ntdekle men, dat juist óp de
plaats, door den houtvester aangewezen, een
knoop ontbrak.
Nu was het -duidelijk, daar de geldbeurs
va'n tien vermoorde tot nog toe niet was ge-
vo'ndeu, dat de man, die daaruit den knoop
woord komt, dan zijn wij geneigd te vra- I
gen of niet de stichting van den Vrij'- j
heidsbond vrucht is van de verwachting
dat deze straks de taak van Rechts over
neemt.
Onze hoop is een andere. Maar hel
der is de horizon niet. j
i-1
De toestand.
Ierland, Opper-Silezië, Hongarije blijven
de aandacht trekken. In laatstgenoemd
land houdt het onderzoek in zake den
moord op graaf Tisza, waaraan de mi
nister Czernin niet vreemd was, de ge
moederen bezig. Oud-minister Batthyany
heeft in het Tisza-proces verklaard, dat
Czernin na de ineenstorting voornemens
was Weenen en Boedapest do-or Engel-
s-che en Fransohe troepen te laten bezet
ten. De Hongaarsche regeering deelde deze
zienswijze, daar genoemde' steden dan
niet door Roem-eniërs en Serviërs bezet
zouden worden. Indien dit denkjbeeld was
verwezenlijkt, zou er in Hongarije nim;-
mer een proletarische dictatuur zijn ge
weest.
Wat -Opper-Silezië aangaat, het vermoe
den krijgt meer' en meer zekerheid dat
deze quaestie" de beslissing der Duitsche
regeering heeft vergemakkelijkt in zake
het ultimatum der geallieerden. Duitsch-
land heeft dit ultimatum, te Londen op
gesteld, aanvaard en zich zonder voor
behoud verbonden tot vervulling van de
opgelegde voorwaarden. Het heeft zich de
kans op een vermijding van de nieuwe
militaire strafmaatregelen, die het be
dreigden, niet willen laten ontgaan. Het
heeft door de aanneming althans eèn uit
stel gewonnen, dat mogelijk ook afstel
zal kunnen worden. En tegenover de ze
kerheid van den economischen en wel
licht ook politieken ondergang, heeft het
de voorkeur gegeven aan een onzeker
heid, die da^i toch ook wel tot een gun--
stigen uitslag zou kunnen voeren.
Ongetwijfeld heeft Duitschland door de
aanneming van het ultimatum iets gewon
nen. Dat leert ook de jongste rede van
Lloyd George, waarin deze zeer nadruk
kelijk stelling nam tegen de Frans-chl-
Poolsche politiek in Opper-Silezië.
Heel Frankrijk heeft de rede van Ll-o-yd
George met gevoelens van toorn en te
leurstelling gelezen. Het vreest dat En
geland zal bevorderen dat Opper-Silezitë
Duitsch blijft, wat voor Frankrijk een te
taaier kluif is, nu hem voorloopig is on
mogelijk gemaakt de bezetting van het
rijke Duitsche Ruhrsteenkolengebied.
Briand heeft.dan ook bereids- in de
Kamerzitting .van Zaterdag op 'tmee-
ningsverschü in dezen tuss-chen hem en
L'loyd George gewezen, en herhaald, dat
Frankrijk nooit zou dulden, dat Duitsche
troepen thans Opper-Silezië binnentrokken.
Met de aanvaarding van het ultimatum
zijn de Duitschers dus volstrekt niet uit
het gevaar. En zulks -te minder, zoolang
aan de voorwaarde der ontwapening niet
zal zijn voldaan. En dit zal niet, indien
ook niet de Beiersche burgerwachten, die
haü gehaald, ook moest weten waar die geld
beurs was, of dat hy tehminste zou moeten
kunnen zeggen, hoe hij aan die» knoop- kwam.
Zijn antwoord was, 'dat hij dien gevonden had.
Dit hu was zeer onwaarschijnlijk. Het ge-
voele'n van het publiek sloeg plotseling om.
I'n plaats van den houtvester met afschuw
aa'n te zien, vtfa.s men nu door medelijden met
hem-bewoge'n en niemand twijfelde meer aan
zijh c-nschuld.
De Presiae'nt riep'*nu de getuigen nogmaals
op om alles te zeggen wat ze van dezen be
schuldiger wiste'n, -en nu bleek, dat hij in
de laatste ilage'n voel geld had verteerd en
zelfs gezegd had 'naar Amerika te zullen gaan,
hoewel 'niemand wist hoe hij aan geld daartoe
zou kome'n of gekomen was.
De weauw-e va'n den vermoorde getuigde,
dat haar mah, hoewel hij niet gierig was,
juist tot iii kleinigheden spaarzaam was, en
3at zij hem juist i'n deze handelswijze met
3e'n knoop herkende.
De President -drong er bij den boer ernstig
op aa'n te zeggen wat hij van He zaak wist,
e'n verklaarde hem, dat hij in geen geval
weer 'naar huis mocht gaan, maar in gevangen
schap zou moete'n blijven totdat deze zaak
opgehelderd was. De boer wierp eeh angstigen
blik op bet aa'ntal toehoorders, die hem met
hu'n oogen schenen t-e willen Hoorborende
plechtigheid vaii de rechtbank maakte hem
aa'ngedaan, bovenal klonk de stem van zijn
geweten in zijn binnenste, en overweldigd door
de kracht der waarheid, klohk het uit zijn
mo'nd: „Ik moet het bekennen-, ik heb het
geda-ah Een luid rumoer deed zich in de zaal
hooreh: het was alsof zich d-e algemeene
spalming lucht gaf. De President gebood stilte
eh verlangde, dat de man zijn bekentenis naar
behoore'n zou afleggen.
Doze verhaalde dus: „De vreemdeling had
i'n de herberg zijn geldbeurs uitgehaald, en
men in Frankrijk beschouwt als een mi-
li tairfstische organisatie, die de kern zou
kunnen worden van een nieuw Duitsch
volksleger, worden ontwapend en ont
bonden. Zonder de medewerking der Bei
ersche regeering indien al is echter
de opheffing dier 'burgerwachten niet mo
gelijk.
Intusschen beginnen de vijandelijkhe
den, die -in de laatste dagen in Oppeij-
Silezië aan het afnemen waren, weer toe
te nemen, daar de Polen met het oog
op- de houding van de Entente zich voor
een wanhopigen strijd gereed maken. Zij
trachten met alle middelen hun tegen
woordige steHingen te versterken. De Duit
sche zelfbescherming versterkt haar ver
dedigingslinies, die in het Oosten 'tot -bij'
Ivosel kropen. De Polen lieten de spoor
wegbrug over de Klodnitz in de lucht
vliegen. Zij willen trachten tot Oppeln
door te dringen. Ook Kattowitz wordt
weer bedreigd.
Ten slotte, wat Ierland aanglaat, het
„weekend" heeft weer heel wat slacht
offers .zien vallen. Miss Barrington,
de -eeni-ge dochter van Sir Charles B.
Barrington uit Murroe en distri-ctsinspec-
teiur majoor Biggs, die met nog twee da
mes en een officier een autotochtje maak
ten, aijn doodgeschoten op dat tochtje tus-
schen Glenstal en Newport. Konstabel
Thomas Bridges onderging hetzelfde lot
bij het winkelen Zaterdagavond te Drum-
collegher. Soldaat Sheppard van het re
giment Essex, -die de wacht hield bij
een voetbalwedstrijd van soldaten en po
litieagenten te Bandon is doodgeschoten
en een burger, die toekeek, is zwaar ge
wond bij -die gelegenheid. Hoofdkonstabel
Benton te Tralee is eenïge «-meters voor
zijn huisdeur doodelijk verwond door een
geweerschot. Een .ontploffing van twee
handgranaten, geworpen op een politie-
p-atroelje te Cork, doodde konstabel
Ooughlan en wondde verscheidene andere
politiemannen. Patrick Sheehan, een vee
handelaar, -die met zijn vrouw wandelde
te Cork, is door gewapende en gemasker
de' mannen doodgeschoten. Drie ongewa
pende soldaten ,z,ijn do-or gewiapende bur
giers doodgeschoten o-p de pier van Castle
town, Berehaven. Hetzelfde lot ondergin
gen een gewapend soldaat te Bandon en
een te C-o'urfcmacsherry (Corfe). Serg|eant
Coleman is do-odg;eschoten in een her
berg te Midleton (Cork), evenals de kon
stabels Thomiajs- Comgu en Harold Thom'as1,
die een dokter voor' hem, ging halen.
Konstabel J-ohn Kenna onderging hetzelfde
lot in een wei bij z-ijn ka-zerne te Innis-
bannon (Cork). Ten slotte is geschoten
op de auto van sir Haimiar Greenwood, den
minister van Ierland, te Dublin, do-c-h de,ze
bevond zich niet in den wagjen.
Het conflict.
Het conflict in de kolenmijnindustrie
in Engeland wordt rijlpi voor o-plossinjg.
Lloyd George zal nieuwe voorstellen doen.
Het is er 'echter ver van daan, dat de
vrede al gpteeken-d zou zijn.
De onrust in de verschillende centra
houdt aan, uitgezonderd te Glasgo-w. D'e
toeneming van den arbeid in de haven
aldaar duurt voort. Duizenden vrijwilli
gers zijh aang'eno-men vo-o-r het lossen
daar had ik totón gezien, dat ze veel goud
gelH bevatte. Dadelijk kwam de gedachte bij
mij -op, om te trackle'n die beurs te rooven.
De houtvester had mij zoo dikwijls bekeurd
eh tot boete laten veroordeelen, dat ik doodarm
was geworde'n. Ik bedacht een 'middel, om mij
op deh houtvester, mijn, vijand, te wrekeiu,
eh tegelijkertijd mij zelf door dezen roof te
verrijkeh. Ik sloop beiden ongemerkt na toen
zij -de herberg verlieten en liep te overleggen,
hoe ik het gedaah zou krijgen om mijn twee
ledig dioe-1 t-e bereikeh. Zij bemerkten mij niet,
waht het was nog duister -en stormachtig
Ik hoopte, dat zij elka'nder zouden verlaten,
waht zoolang zij bij elkander waren- durfde ik
geeh aanval te wagen. Beiden bleven eensklaps
bij eeh -eikenboschje staan, hadden- een zeer
levehdig gesprek dat ik echter niet kon
verstaan, daar ik niet al te dicht by- durfde
komen, omarmden elkander, zooals ik bij het
flauwe schijhsel -der maan, die juist opkwam,
zieh kon, en gingen vroolijk en vriendelijk
verder. Ik liet he'n een poos vooruitgaan en
ko'n niet begrijpen, wat cle reden- van deze
o-marmihg was. Ik sneed onderwijl' een dikken
khuppel in het -eikenbosch- en- voelde toevallig
de lijn van den houtvester, die hij daar zeker
verloreh had en in de struiken was blijven
ha'ngen. Daarna volgde ik hen- wederj
Ik^zag hoe zij- de houtvesterswohing binnem
trade'u, -doch had genoeg gehoord om te be
grijpen, dat de vreemdeling daar niet al te
la'ng zou blijven, en daarom wachtte ik hem
af, totdat hy" er ha verloop van ongeveer een
uur weer uitkwam. Omteeht vijftig: schreden van
het huis sheld-e ik op den niets kwaads ver
moedenden man toe, -die vroolijk en- opgeruimd
zijhs weegs ging en sloeg ik hem met den
khuppel op het hoofd. Hij viel zonder geluid
te gevtón -onmiddellijk als dood neder. Ik
maakte verder met -de lijh, die ik om zijn hals
sloeg, eeh einde aan zijn leven. Om nu mijn
Prijs derAdvertentiënt
14 tegels f 1.20, elke regel meer 30 ceai
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
Waterzucht en de Nieren.
Waterzucht is ophooping van water in
het lichaam, door-dat de nieren niet in'
staat waren om het af te-voeren. Het is
niet een ziekte op zich zelf, maar een
verschijnsel van een organische ziekte.
Of gebrekkige nierein, of een hartkwaal
kunnen de oorzaak zijn, doch daar nier
kwalen zoo vaak het hart aantasten, zijn
gewoonlijk de nieren schuldig.
's Morgens optredende verschijnselen
van waterzucht (pafferigheid onder de
oogen en in het gezicht) wijzen op een
tiieraando-ening. Zwellingen van de voeten
en handen na inspanning, vooral 's avonds,
kunnen aantoon-en, dat het hart is aange
daan.
Dikwijls treedt waterzucht door nier-
zwakte- tijdens zwangerschap op. Dit
wordt verklaard door het feit, dat die;
nieren dan meer bloed te filtreeren heb
ben. Deze overspanning kan de nieren ver
zwakken.
Andere indir-ekte oorzaken van water
zucht zijn bloedarmoede, overwerking en
zorgen. In verwaarloosde gevallen kun
nen de be-enen en het lichaam enorm
opzwellen, en de buik, d-e borst en de
hersenen worden aangedaan.
Heete luchtbad-en zijn nuttig doordat
zij de huidporiën openen en reinig-en, en
geregelde stoelgang is noodzakelijk. Deze
beide voorzorg-en verlichten het werk van
de nieren. Maar gebruik om deze or
ganen te helpen en te versterken Foster's
Rugpijn Nieren Pillen. Duizenden zijn blij
vend gebeterd door dit speciale merge
nce smiddiel.
Te Goes verkrijgbaar bij de Paauw
Co. en te Middelburg bij fa. C. Schuit©
Co. A f 1.75 per doos. (41)
der levensmiddelen, die zijh opgestapeld.
Gisterenavond heeft te W.oolwich een
botsing tusschen politie en reservisten
plaats 'gehad. Twaalf p'ers-onen werden
gearresteerd.
In Lancashire -hebben de katoenspin
ners, honderdvijftigduizend man sterk, het
voorstel dei' Werkgevers de loonen met
30 pet. te verminderen, verworpen.
De actie van spoorwegpersoneel en
transportarbeiders is niet minder drei
gend. Zij hebben een resolutie aange
nomen, waarin wordt verklaard, dat be
sloten is het embargo op den invoer
van kolen te verscherpen. „Wij Vestigen",
aldus' de resolutie, „in het bizonder de-
aandacht der Nederlandsch'e en Fransche
transportarbeiders op de resolutie van
het oo-ngres -dpr internationale federatie
van transportarbeiders te Genève, welke
de blokkade op het kolenvervoer naar
Enigeland afkondigt, en dringen er op
aan deze resolutie den grootst moge-
lijken isteun te verleenen."
Daarentegen hebben de spoorweg'lieden
in Glasgow 'zich rn-et een overweldigende
meerderheid tegen de staking uitge
sproken.
Een -staaltje van den terugslag van de
EngelSche mijhwerkersstaking wordt ge
meld uit Londen n.l., dat reeds meer dan
doel te bereiken en den^ houtvester onder de
verdenking te brengen-, dat hij -den vreemdeling
gedood had, sle-epte ik het lyk, o'nder be
gunstiging van de eenzaamheid en stilte van
het bosch, haar He houtvesterswoning en wierp
het jspoedig i'n den put. Vooraf had ik den
dood® uitgeplu'nd-erden den, tabakszak, de
brievehtasc-h en aen zakdoek waaraan ik lochi
wei'nig han en die mij zouden hebben kunnen
verraHe'n, b-egroel ik in den tuin-. Den knoop
heb ik i'n de geldbeurs gevonden en aan mijn
jas, waaraan juist een knoop ontbrak, ge
haaid. Wie kon -aan zoo iets denken?"
Aldus eindigde de merkwaardige bekentenis
vah den waren schuldige. De gezworenen ver
klaarden hem schuldigd-e houtvester werd
onmiddellijk vrijgesproken. De President beval
zijn- dadelijke invrijheidstelling. Plechtige stilte
heerschte in de 'zaal, toen de zwaarbeproefde
ma'n cpstond en zijn plaats in de bank der
beschuldigden verliet. Zijn lippen stamelde»,
hoewel onhoorbaar voor de m-enschen, een
dankzegging aan zijn God. Die henr zoo won
derlijk had verlost. Hy groette de rechters
stilzwijgend -en ging naar de weduwe van zijn
broeder, die met haar twee klei'ne kinderen op
de ba'nk der getuigen, in diepe» rouw gehuld,
zat. Hij reikte haar d-e hand, nam op iederen-
arm eeh der vaderlooze kleinen en kuste hen
ohder een stroom van tranen. Geen oog in
de zaal bleef droog. Daarop gal hij zij»
schoonzuster e.en wenk en- verliet, de kinderen
op lijeh arm houdende en door de weduwe
gevolgd, ^de zaal.
Zwijgend maakten de toeschouwers hem
plaats eh al was het niet bij allen, dan tochi
bij som'migtón kwam de waarheid der godde
lijke woordeh voor de aandacht: „Geen geval-,
gee'n zorg, g-een list, doet ons meer of minder
zij'n, God is Rechter, Die beslist", en „Gewis
er i3 ee'n God, Die leeft. En op deez' aarde
vo'nnis geeft." 3