llinsdag 17 Mei llll S5e Jaargang FEUILLETON. IIE KNOOP. Beifsriiand. Becfames. Uitgave van V,a ml. Venn- LUCTOR ET EMERGK), 1 gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: lANGE VORSTSTRAAT 70, (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: flRllA F. P. DHUIJ L. BURG. Brakkers: jjo3terbaan Le Cointre, Goe|. ^,irv^^x^,-K^crT^rxrr-^r^ -£X,-*CVZ&&z£k*<=Z»T-^ w.iw. i n .1.11 Gestruikeld. Minister de Vries beeft in de Kamer zitting van Vrijdag een echec geleden, 'hetwelk te gevoeliger is, dewijl hij, als zoovele malen te voren, op het punt stond, zjj,i veelsoortigen tegenstanders 'ten spijt, een succes te boeken. Het was bij de behandeling van het nieuw ontwerp Grondbelasting, waarvan de strekking was dat deze belasting naar je verkoopwaarde zou worden geheven, welke om de tien jaar zou worden herzien. Met groot talent had hij tot nu toe zijn ontwerp verdedigd, hetwelk een bate van 20 miljoen voor de schatkist be oogde, doch' dit gaf hij toe de landbouwers heel wat meer te betalen zou geven. Nu er ten gevolge van den oorlog, zoo veel van de Rijksschatkist gevergd wordt, en op het Staatsbudget voor 1922 een ontzaglijk: tekort dreigt, was, ook naar onze Kieeninft dit ontwerp noodig. Boei en burger, zoo meenen wij, hebben de verhooging hunner belastingen gelaten en tot op zekere hoogte dankbaar te dragen. Wanneer Nederland in den oorlog was getrokken geworden, zouden de offer®!, en de smarten, heel wat grooter zijn1 geweest. Sommige onzer volksvertegenwoordigers hebben dit blijkbaar niet altijd voldoende zich ingedacht. Zij hebben wel altijd gestreden voor hoogere salarissen, en toeslagen en .pen sioenen, en maatregelen, die het budget buitengewoon bezwaren, maar de belas tingvoorstellen, welke hiervan het gevolg nioesten zijn, ontvingen zij met tegenzin. Thans hebben zij door afstemming van artikel 7, de .ziel van het Ontwerp, het welk het percentage van den belasting aanslag vaststelt, den minister opnieuw in de onmogelijkheid gebracht zijn taak als beheerder der Rijksuitgaven te vol voeren. De minister, die meermalen den dans ontsprong, zag thans zijn triomf, die hem, na de. verwerping van alle ingrijpende amendementen, zoo zeker scheen, zich ontgaan. 1 1 Het komt ons voor dat bij deze stem(- ming een stukje vuile politiek is afge speeld. Dresselhuijs, dp voorzitter van den Vrij heidsbond, was de aanvoerder bij het politieke spelletje clat den minister om hals bracht. Hij toch zag, dat aan rechts de malcontenten op hun stuk bleven staan dat de sociaal democraten, ofschoon het ontwerp: niet kwaad gezind, wijl de rijke boeren er in „aangepakt" werden, bij' monde van Troelstra als voorwaarde voor hun stem de aanneming van het pro gressie-amendement van v. d. Laar had den gesteld (waaiibij. de rijken nog meer zouden worden belast, en de kleine be(- zitters zouden zijn ontlast geworden, welk amendement nu echiter, mede met de stemmen van Dresselhuijs zeiven en de overige heeren van den Vrijheidsbond, was) verworpen) in een moeilijk parket zaten. Een prachtig moment voor deze hee ren, die 1922 reeds ruiken, om het ont werp te doen kelderen, den minister weg VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Aoonnomentsp.rfsi Prijs per 3 maanden fr. p. post f3,— Loss® nummers 3 f0,0fe Slot. De President zeide met nadruk: „Herstel u. beschuldigde en wacht een weinig, totdat uw aahdoening wat voorbijgegaan isdan ™nt gij aan de rechtbank en aan de ge- gezworenen mededeelen wat de oorzaak van uw plotseli'ngen uitro-ep tegen dezen man hier ls- De houtvester her'nam: „Ik kan niet wachten, maar ik wil spreken! Gedrukt onder 0 vreeselijke beschuldiging van broeder moord en terwijl alles tegen mij scheen te 2I!n, heeft Got! de Heere, mijn Helper in uo'n nood, een teeken gegeven, waardoor de waarheid zal geopenbaard worden. Laat ik zoo geregela mogelijk zeggen, wat ik bedoel. t0'." Smeder droeg op den treurigen avond, mui i;j z00 onverwachts werd opgeroepen, voor God te verschijnen, een jas met 00 e platte hoornen knoopen. Een dezer knoo- 'osgegaan> ,eo terwijl wij zoo in Mat C e" ..vre^e naast elkander zaten te 'rok "'l in^n oog op <^en l°ssea knoop en lk'l 1 1 011^®r ket gesprek van zijn jas. zo'nrW 1 Van, "k"11 vroeg® ieugd af een bij- mes >111 fl1 gehad om met een fijn pemie- te sn"/'81 kgureh in hout, hoorn, of been laarbii T' dal; deed ik au' zon<l®r iets ook p' ken, in dien hoornen knoop vah' vijf Sacet* een iach'hoorntje in den tijd Mijn JT* ^aar®> onder het praten door. lachend °C.er bemerkte dat, zag mij glim- kuhst nn adn en „Gij hebt uw 'oude e'n zuiver verge'ón> dat is werkelijk aardig riiu ,geSlleden. Maar men moet spaarzaam en spaarzaamheid kan 7lTn "--«.yvuou* Uit ajü' want door vlijt te werken en het kabinet te verzwakken. De neuzen waren geteld, en zoo kwam de vraag van den schranderen politicuis uit den vrij -Liberalen hoek, om stemming. Tijd tot ordening der krachten en over reding der weifelaars ter rechterzijde ont brak blijkbaar, en zoo viel het artikel met een meerderheid van drie stemmen. Drie christelijk-historisclien, de twee wil den van rechts, een R.K. en een A.Rl (Duymaer. van Twist) waren de palstaan ders, die met de heele linkerzijde, op .T. ter Laan na, het artikel en daarmee het ontwerp van de baan stemden. Zou dit, ware Lobman er nog geweest, kunnen gebeurd zijn? Een drietal Katholieken Bulten, Her mans en van -Sasse van Ysselt had den de zaal verlaten. Had het anderij drietal, die nu in de kaart van den por tieken tegenstander speelden Duymaer van Twist, Snoeck Henkemans en de Wyckersloot de Weerde stein (mannen „met de twee namen") hun voorbeeld gevolgd; of ook waren de drie die nu bleken heengegaan te zijn, gebleven om aan de stemming deel te nemen, dan hadden de stemmen gestaakt, en zou al licht tegen de vergadering van morgen een andere weg zijn gevonden. Op het oogenblik weten wij nog niet of minis ter de - Vries heengaan zal. In wèl inge lichte kringen denkt, men van niet. In elk geval mogen wij hem geiluk wen- schen, dat hij 'twee en een half jaar, onder zeer mioeilijke omstandigheden, op zoo kranige wijze de koorden van de beurs heeft gehouden; eii bij veel tegen werking en verguizing van de zijde zijner politieke tegenstanders, steeds met groote opgewektheid zijne voorstellen heeft ver dedigd. Wanneer hij nu of later henen gaat, neemt deze bewindsman den lof van vriend en tegenstander "mee dat hij zich steeds betoond heeft een vlot denker, een handig debater, een vertrouwensvol ver dediger, en een 'krachtig bewindvoerder'. Dat 'hij in het ministerie optrad, isivoor hem, die wethouder v,an Amsterdam was, een opoffering geweest, waarvoor de recht- sche partijen hem wel dankbaar mogen zijn. 1 .1 Gevaar voor politieke gevolgen in de naaste toekomst schijnt niet te bestaan. Toch bevat het gebeurde van Vrijdag wel een aanmaning tot waakzaamheid 'en voor zichtigheid, en een voorspelling van de partijdigheid, waarmee dit Rechtsche Ka binet bij =de verkiezingen in 1922 zal worden bestreden. Immers wanneer wij zien, hoe Libe ralen en 'Socialisten nu reeds bezig zijn de maatregelen door dit Kabinet op menig terrein, schoon met medewerking der beide 'Kamers genomen, uit te buiten; wanneer wij zien op> de politieke verhoudingen, die zich beginnen të wijzigen, zoodat verder af komen te staan wie eerst dichtbij wa ren; wanneer wij zien dat zelfs in de „coalitie" wantrouwen rond sluipt; banden losser worden; de vasche democratie haar invloed begint te doen gelden, en ooi? in onze eigen kringen de geest der on tevredenheid en ondankbaarheid aan het ■■ym—wwanmiiwraaBii—iiw 1 1 "3 me'n vooruit komen. En daarom, geef mij den k'noop terug, waaraan gij zoo alleen niets hebt; ik zal 'dien wel weder aan mijn overjas laten zette'n, en 'dan heb ik tegelijkertijd een proefje va'n uw snijkunst." Ik gaf dien knoop natuurlijk dadelijk terug tón mijn broeder stak dien in zij'n zjjHen_ geldbeurs, om dien, zooals hij zei, beter te kuimen bewaren." „E'n?" vroeg de President, evenals het ge- heele publiek i'n de grootste nieuwsgierigheid verkeere'nde. „Die k'noop zit aan aen rok van dezen man, die ïnü met zooveel schij'n van broedermoord beschuldigt. Ik herken dien knoop duidelijk." Aller ooge'n wendden zich naar dezen aan klager, I.Uie 'nog altijd op de plaats der ge tuigen stond, alsof hij aan den grond was vastgenageld. Onwillekeurig hield hij zijn hand op eeh knoop van zijn jas en kon een ge weldige ontroering niet verbergen. De President vroeg hem, of hij op de woorden vah den houtvester w«t aan te merken had. De ma'n begon le stamelen .eul- kon zich niet verantwoorden, waarop de President een ge rechtsdienaar beval dien knoop eens van zijn jas te s'nijnen en aan de rechters te laten zieii. M«n vond het juist zooals de hout vester gezegd had eii de knoop ging van hand tot hand. Werkeljjk was daarop een jacht- hoor'ntje gesneden, en wat meer is, ook nog de 'naamletter van den vermoorde, hetgeen de houtvester 'nog vergeten had er blij te zegge'u. De jas van den broeder lag als bewijs stuk i'n de zaal. De houtvester beduidde aan welke zijde e'n op welke plaats die knoop gezeten had, en toen men de jas daarop nauw keurig bekeek, o'ntdekle men, dat juist óp de plaats, door den houtvester aangewezen, een knoop ontbrak. Nu was het -duidelijk, daar de geldbeurs va'n tien vermoorde tot nog toe niet was ge- vo'ndeu, dat de man, die daaruit den knoop woord komt, dan zijn wij geneigd te vra- I gen of niet de stichting van den Vrij'- j heidsbond vrucht is van de verwachting dat deze straks de taak van Rechts over neemt. Onze hoop is een andere. Maar hel der is de horizon niet. j i-1 De toestand. Ierland, Opper-Silezië, Hongarije blijven de aandacht trekken. In laatstgenoemd land houdt het onderzoek in zake den moord op graaf Tisza, waaraan de mi nister Czernin niet vreemd was, de ge moederen bezig. Oud-minister Batthyany heeft in het Tisza-proces verklaard, dat Czernin na de ineenstorting voornemens was Weenen en Boedapest do-or Engel- s-che en Fransohe troepen te laten bezet ten. De Hongaarsche regeering deelde deze zienswijze, daar genoemde' steden dan niet door Roem-eniërs en Serviërs bezet zouden worden. Indien dit denkjbeeld was verwezenlijkt, zou er in Hongarije nim;- mer een proletarische dictatuur zijn ge weest. Wat -Opper-Silezië aangaat, het vermoe den krijgt meer' en meer zekerheid dat deze quaestie" de beslissing der Duitsche regeering heeft vergemakkelijkt in zake het ultimatum der geallieerden. Duitsch- land heeft dit ultimatum, te Londen op gesteld, aanvaard en zich zonder voor behoud verbonden tot vervulling van de opgelegde voorwaarden. Het heeft zich de kans op een vermijding van de nieuwe militaire strafmaatregelen, die het be dreigden, niet willen laten ontgaan. Het heeft door de aanneming althans eèn uit stel gewonnen, dat mogelijk ook afstel zal kunnen worden. En tegenover de ze kerheid van den economischen en wel licht ook politieken ondergang, heeft het de voorkeur gegeven aan een onzeker heid, die da^i toch ook wel tot een gun-- stigen uitslag zou kunnen voeren. Ongetwijfeld heeft Duitschland door de aanneming van het ultimatum iets gewon nen. Dat leert ook de jongste rede van Lloyd George, waarin deze zeer nadruk kelijk stelling nam tegen de Frans-chl- Poolsche politiek in Opper-Silezië. Heel Frankrijk heeft de rede van Ll-o-yd George met gevoelens van toorn en te leurstelling gelezen. Het vreest dat En geland zal bevorderen dat Opper-Silezitë Duitsch blijft, wat voor Frankrijk een te taaier kluif is, nu hem voorloopig is on mogelijk gemaakt de bezetting van het rijke Duitsche Ruhrsteenkolengebied. Briand heeft.dan ook bereids- in de Kamerzitting .van Zaterdag op 'tmee- ningsverschü in dezen tuss-chen hem en L'loyd George gewezen, en herhaald, dat Frankrijk nooit zou dulden, dat Duitsche troepen thans Opper-Silezië binnentrokken. Met de aanvaarding van het ultimatum zijn de Duitschers dus volstrekt niet uit het gevaar. En zulks -te minder, zoolang aan de voorwaarde der ontwapening niet zal zijn voldaan. En dit zal niet, indien ook niet de Beiersche burgerwachten, die haü gehaald, ook moest weten waar die geld beurs was, of dat hy tehminste zou moeten kunnen zeggen, hoe hij aan die» knoop- kwam. Zijn antwoord was, 'dat hij dien gevonden had. Dit hu was zeer onwaarschijnlijk. Het ge- voele'n van het publiek sloeg plotseling om. I'n plaats van den houtvester met afschuw aa'n te zien, vtfa.s men nu door medelijden met hem-bewoge'n en niemand twijfelde meer aan zijh c-nschuld. De Presiae'nt riep'*nu de getuigen nogmaals op om alles te zeggen wat ze van dezen be schuldiger wiste'n, -en nu bleek, dat hij in de laatste ilage'n voel geld had verteerd en zelfs gezegd had 'naar Amerika te zullen gaan, hoewel 'niemand wist hoe hij aan geld daartoe zou kome'n of gekomen was. De weauw-e va'n den vermoorde getuigde, dat haar mah, hoewel hij niet gierig was, juist tot iii kleinigheden spaarzaam was, en 3at zij hem juist i'n deze handelswijze met 3e'n knoop herkende. De President -drong er bij den boer ernstig op aa'n te zeggen wat hij van He zaak wist, e'n verklaarde hem, dat hij in geen geval weer 'naar huis mocht gaan, maar in gevangen schap zou moete'n blijven totdat deze zaak opgehelderd was. De boer wierp eeh angstigen blik op bet aa'ntal toehoorders, die hem met hu'n oogen schenen t-e willen Hoorborende plechtigheid vaii de rechtbank maakte hem aa'ngedaan, bovenal klonk de stem van zijn geweten in zijn binnenste, en overweldigd door de kracht der waarheid, klohk het uit zijn mo'nd: „Ik moet het bekennen-, ik heb het geda-ah Een luid rumoer deed zich in de zaal hooreh: het was alsof zich d-e algemeene spalming lucht gaf. De President gebood stilte eh verlangde, dat de man zijn bekentenis naar behoore'n zou afleggen. Doze verhaalde dus: „De vreemdeling had i'n de herberg zijn geldbeurs uitgehaald, en men in Frankrijk beschouwt als een mi- li tairfstische organisatie, die de kern zou kunnen worden van een nieuw Duitsch volksleger, worden ontwapend en ont bonden. Zonder de medewerking der Bei ersche regeering indien al is echter de opheffing dier 'burgerwachten niet mo gelijk. Intusschen beginnen de vijandelijkhe den, die -in de laatste dagen in Oppeij- Silezië aan het afnemen waren, weer toe te nemen, daar de Polen met het oog op- de houding van de Entente zich voor een wanhopigen strijd gereed maken. Zij trachten met alle middelen hun tegen woordige steHingen te versterken. De Duit sche zelfbescherming versterkt haar ver dedigingslinies, die in het Oosten 'tot -bij' Ivosel kropen. De Polen lieten de spoor wegbrug over de Klodnitz in de lucht vliegen. Zij willen trachten tot Oppeln door te dringen. Ook Kattowitz wordt weer bedreigd. Ten slotte, wat Ierland aanglaat, het „weekend" heeft weer heel wat slacht offers .zien vallen. Miss Barrington, de -eeni-ge dochter van Sir Charles B. Barrington uit Murroe en distri-ctsinspec- teiur majoor Biggs, die met nog twee da mes en een officier een autotochtje maak ten, aijn doodgeschoten op dat tochtje tus- schen Glenstal en Newport. Konstabel Thomas Bridges onderging hetzelfde lot bij het winkelen Zaterdagavond te Drum- collegher. Soldaat Sheppard van het re giment Essex, -die de wacht hield bij een voetbalwedstrijd van soldaten en po litieagenten te Bandon is doodgeschoten en een burger, die toekeek, is zwaar ge wond bij -die gelegenheid. Hoofdkonstabel Benton te Tralee is eenïge «-meters voor zijn huisdeur doodelijk verwond door een geweerschot. Een .ontploffing van twee handgranaten, geworpen op een politie- p-atroelje te Cork, doodde konstabel Ooughlan en wondde verscheidene andere politiemannen. Patrick Sheehan, een vee handelaar, -die met zijn vrouw wandelde te Cork, is door gewapende en gemasker de' mannen doodgeschoten. Drie ongewa pende soldaten ,z,ijn do-or gewiapende bur giers doodgeschoten o-p de pier van Castle town, Berehaven. Hetzelfde lot ondergin gen een gewapend soldaat te Bandon en een te C-o'urfcmacsherry (Corfe). Serg|eant Coleman is do-odg;eschoten in een her berg te Midleton (Cork), evenals de kon stabels Thomiajs- Comgu en Harold Thom'as1, die een dokter voor' hem, ging halen. Konstabel J-ohn Kenna onderging hetzelfde lot in een wei bij z-ijn ka-zerne te Innis- bannon (Cork). Ten slotte is geschoten op de auto van sir Haimiar Greenwood, den minister van Ierland, te Dublin, do-c-h de,ze bevond zich niet in den wagjen. Het conflict. Het conflict in de kolenmijnindustrie in Engeland wordt rijlpi voor o-plossinjg. Lloyd George zal nieuwe voorstellen doen. Het is er 'echter ver van daan, dat de vrede al gpteeken-d zou zijn. De onrust in de verschillende centra houdt aan, uitgezonderd te Glasgo-w. D'e toeneming van den arbeid in de haven aldaar duurt voort. Duizenden vrijwilli gers zijh aang'eno-men vo-o-r het lossen daar had ik totón gezien, dat ze veel goud gelH bevatte. Dadelijk kwam de gedachte bij mij -op, om te trackle'n die beurs te rooven. De houtvester had mij zoo dikwijls bekeurd eh tot boete laten veroordeelen, dat ik doodarm was geworde'n. Ik bedacht een 'middel, om mij op deh houtvester, mijn, vijand, te wrekeiu, eh tegelijkertijd mij zelf door dezen roof te verrijkeh. Ik sloop beiden ongemerkt na toen zij -de herberg verlieten en liep te overleggen, hoe ik het gedaah zou krijgen om mijn twee ledig dioe-1 t-e bereikeh. Zij bemerkten mij niet, waht het was nog duister -en stormachtig Ik hoopte, dat zij elka'nder zouden verlaten, waht zoolang zij bij elkander waren- durfde ik geeh aanval te wagen. Beiden bleven eensklaps bij eeh -eikenboschje staan, hadden- een zeer levehdig gesprek dat ik echter niet kon verstaan, daar ik niet al te dicht by- durfde komen, omarmden elkander, zooals ik bij het flauwe schijhsel -der maan, die juist opkwam, zieh kon, en gingen vroolijk en vriendelijk verder. Ik liet he'n een poos vooruitgaan en ko'n niet begrijpen, wat cle reden- van deze o-marmihg was. Ik sneed onderwijl' een dikken khuppel in het -eikenbosch- en- voelde toevallig de lijn van den houtvester, die hij daar zeker verloreh had en in de struiken was blijven ha'ngen. Daarna volgde ik hen- wederj Ik^zag hoe zij- de houtvesterswohing binnem trade'u, -doch had genoeg gehoord om te be grijpen, dat de vreemdeling daar niet al te la'ng zou blijven, en daarom wachtte ik hem af, totdat hy" er ha verloop van ongeveer een uur weer uitkwam. Omteeht vijftig: schreden van het huis sheld-e ik op den niets kwaads ver moedenden man toe, -die vroolijk en- opgeruimd zijhs weegs ging en sloeg ik hem met den khuppel op het hoofd. Hij viel zonder geluid te gevtón -onmiddellijk als dood neder. Ik maakte verder met -de lijh, die ik om zijn hals sloeg, eeh einde aan zijn leven. Om nu mijn Prijs derAdvertentiënt 14 tegels f 1.20, elke regel meer 30 ceai Bij abonnement belangrijke korting. Bewijsnummers 5 cent. Waterzucht en de Nieren. Waterzucht is ophooping van water in het lichaam, door-dat de nieren niet in' staat waren om het af te-voeren. Het is niet een ziekte op zich zelf, maar een verschijnsel van een organische ziekte. Of gebrekkige nierein, of een hartkwaal kunnen de oorzaak zijn, doch daar nier kwalen zoo vaak het hart aantasten, zijn gewoonlijk de nieren schuldig. 's Morgens optredende verschijnselen van waterzucht (pafferigheid onder de oogen en in het gezicht) wijzen op een tiieraando-ening. Zwellingen van de voeten en handen na inspanning, vooral 's avonds, kunnen aantoon-en, dat het hart is aange daan. Dikwijls treedt waterzucht door nier- zwakte- tijdens zwangerschap op. Dit wordt verklaard door het feit, dat die; nieren dan meer bloed te filtreeren heb ben. Deze overspanning kan de nieren ver zwakken. Andere indir-ekte oorzaken van water zucht zijn bloedarmoede, overwerking en zorgen. In verwaarloosde gevallen kun nen de be-enen en het lichaam enorm opzwellen, en de buik, d-e borst en de hersenen worden aangedaan. Heete luchtbad-en zijn nuttig doordat zij de huidporiën openen en reinig-en, en geregelde stoelgang is noodzakelijk. Deze beide voorzorg-en verlichten het werk van de nieren. Maar gebruik om deze or ganen te helpen en te versterken Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Duizenden zijn blij vend gebeterd door dit speciale merge nce smiddiel. Te Goes verkrijgbaar bij de Paauw Co. en te Middelburg bij fa. C. Schuit© Co. A f 1.75 per doos. (41) der levensmiddelen, die zijh opgestapeld. Gisterenavond heeft te W.oolwich een botsing tusschen politie en reservisten plaats 'gehad. Twaalf p'ers-onen werden gearresteerd. In Lancashire -hebben de katoenspin ners, honderdvijftigduizend man sterk, het voorstel dei' Werkgevers de loonen met 30 pet. te verminderen, verworpen. De actie van spoorwegpersoneel en transportarbeiders is niet minder drei gend. Zij hebben een resolutie aange nomen, waarin wordt verklaard, dat be sloten is het embargo op den invoer van kolen te verscherpen. „Wij Vestigen", aldus' de resolutie, „in het bizonder de- aandacht der Nederlandsch'e en Fransche transportarbeiders op de resolutie van het oo-ngres -dpr internationale federatie van transportarbeiders te Genève, welke de blokkade op het kolenvervoer naar Enigeland afkondigt, en dringen er op aan deze resolutie den grootst moge- lijken isteun te verleenen." Daarentegen hebben de spoorweg'lieden in Glasgow 'zich rn-et een overweldigende meerderheid tegen de staking uitge sproken. Een -staaltje van den terugslag van de EngelSche mijhwerkersstaking wordt ge meld uit Londen n.l., dat reeds meer dan doel te bereiken en den^ houtvester onder de verdenking te brengen-, dat hij -den vreemdeling gedood had, sle-epte ik het lyk, o'nder be gunstiging van de eenzaamheid en stilte van het bosch, haar He houtvesterswoning en wierp het jspoedig i'n den put. Vooraf had ik den dood® uitgeplu'nd-erden den, tabakszak, de brievehtasc-h en aen zakdoek waaraan ik lochi wei'nig han en die mij zouden hebben kunnen verraHe'n, b-egroel ik in den tuin-. Den knoop heb ik i'n de geldbeurs gevonden en aan mijn jas, waaraan juist een knoop ontbrak, ge haaid. Wie kon -aan zoo iets denken?" Aldus eindigde de merkwaardige bekentenis vah den waren schuldige. De gezworenen ver klaarden hem schuldigd-e houtvester werd onmiddellijk vrijgesproken. De President beval zijn- dadelijke invrijheidstelling. Plechtige stilte heerschte in de 'zaal, toen de zwaarbeproefde ma'n cpstond en zijn plaats in de bank der beschuldigden verliet. Zijn lippen stamelde», hoewel onhoorbaar voor de m-enschen, een dankzegging aan zijn God. Die henr zoo won derlijk had verlost. Hy groette de rechters stilzwijgend -en ging naar de weduwe van zijn broeder, die met haar twee klei'ne kinderen op de ba'nk der getuigen, in diepe» rouw gehuld, zat. Hij reikte haar d-e hand, nam op iederen- arm eeh der vaderlooze kleinen en kuste hen ohder een stroom van tranen. Geen oog in de zaal bleef droog. Daarop gal hij zij» schoonzuster e.en wenk en- verliet, de kinderen op lijeh arm houdende en door de weduwe gevolgd, ^de zaal. Zwijgend maakten de toeschouwers hem plaats eh al was het niet bij allen, dan tochi bij som'migtón kwam de waarheid der godde lijke woordeh voor de aandacht: „Geen geval-, gee'n zorg, g-een list, doet ons meer of minder zij'n, God is Rechter, Die beslist", en „Gewis er i3 ee'n God, Die leeft. En op deez' aarde vo'nnis geeft." 3

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1921 | | pagina 1