§0
BELS en KERKBoekII
tl
Saterdag 29 Januari 1921
35e Jaargang
J Bo0 &taat de antirevolutionair tegen
GITH A.
ITO:
Aanbevolen Adre^
MA p. d'huJ
middelburg - j.11
Roggesioam
nschrijvingte pachten»,
7 jaren, a
Hectaren (7 Gemeten til
b gemeente Nieuw- an St lt«
in den Polder Oud-Sintjl
thans in pacht bij We(|l
noudt 1
)00 KG. prima kwaliteil
OOLSCHE BR. BOONEI
voor de zaai.
Te koop: Een Koe,
Een Springstier
coop, bij F. P. POLDERDIJS]
uw en St. Joosland.
Meid-Huishoudstei
en nette Dienstbode
ii.
gedand Imm.LETQN
Telephoon 74 en 204.
OOSTBURG (Markt 22)
sr en Wissels,
dieten.
ou rant.
Hypothek011'
tien.
agnes giberne.
Mtfeiïlaiul,
IO
ht -
ur
iet
VOOl-
r alle gezindten en i
taande soorten en f0r^ "I
«udsbek.ndeBlb.,^1
eau va" »De Zeeuw„
uikt voor Uw ontbijT^*
uivere Z89UW™
Magazijn „De Groene J
te MIDDELBURG,
oe Roggebloem staat
role van het bureau vo,,,[]
St,™ ,eyen**e|
van 15 November 1921-192'
OUWLflND
iefjes in te leveren ten yj
van Notaris J. C. BLAUWT
CATE te Middelburg
Donderdag 3 Februari u
ar nadere inlichtingen rijn
rijgen.
TE KOOP:
door vertrek naar Indiê I
f2200,—. Te bevragen bij
100, Timmerman, Opril
singen.
TE KOOP:
dgekeurd op stam en möni
A. VAN LEEUWEN,
m. in Granen, Heinkenszand, G
TE KOOP:
ee aandeelen in de Eerslj
uwsche CoöperatieveKunil
stfabriek. Adres letter
kh. D'HUiJ, Middelburg
uit twee, bij A.MALJAAS
tekerke.
jrstond of met Mei
aagd uit den boerenstand,
P. POLDERDIJK te Nieuw f
Joosland.
levrouw CLAUS, Vool
:S,. vraagt met Mei of vroej
san
1 iatM,v'
icup
-raagd, tegen Maart of lata 1
de getuigen voorzien, P'JJ
[L. HENDRIK8E, Lravenst'a
Idelburg.
Uitgave van
Vean LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
,ASGE VORSTSTRAAT 70,
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
p p. D H U IJ L. BUR G.
DTukkers
terbaan Le Cointre, Goes.
Imrma
l Oos
HkZeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden £r. p. post f3,
Losse nummers £0,08
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 cent.
Bij abonement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent
"iTGEN HET STAATSPENSIOEN.
hoogst welwil-
Js Pteosjooeering. van ouden en m-
[Saen is een eiseh des tukte En t
I Inlr eiisch des tnids dat, de Overheid
if'de P^hoon .bijl de voorbereiding
i'iarvan helpend en steunend optie-
t
Vaar fegen. Staatspensioen, dat wil
i: d© ouden van dagen door dein
Staat gep:eiiöi.°ïi,eerd;, heel't hij priw-
ioieel liezwaar.
L 'tpunt van 'L.beiginsel igaan voor-
1 „t^JuanWiarg' van Silaafspeïisj.oneiei-
1L onverbiddelijk uiteen. Wijl diit
let 'de opvatting omtrent taak en
ring dier overheid, en de vraag aan
Iwien zij' haar macht ontleent.
En dam zegt de liberaal met zijn
Iheel© nageslacht: die macht kwam op!
luit het volk, dat is de leer Bier volks-
souvereiniteit. En die antirevolutionair
net al zijh verwanten houdt zich aan
Romeinen 13: „er is geen Macht dan
[van God, en 'de machten die jer zijn,
lie zijn van .God verordend".
En omdat nu de Overheid haar
nacht van God gekregen beeft, en
I daarmee zich haar taak en roeping
[omschreven ziet, htehoort zij aan die
beide getrouw te zijn, en er niets aan
I toe of af te 'doen, of zich ©enig©
macht over haar onderdanen te ver
oorloven, waartoe zij niet geroepen is.
1 Natuurlijlk! heeft zijl wel hief'recht en
Jen plicht .te zorgen dat allen |dli;e' hij'
haar in dienst zijn, hetzij' direct pi
indirect, en tot deze laatste categorie
jhèhooren ook o.a. de onderwijzers,,
straks een rechtmatig ,deel van hun
loon zullen genieten, in den vorm van
l pensioen, wanneer ongeschiktheid'
voor den dienst Zal zijn ingetreden.
Maar dan doet zij1 djt niet als ,0ver
leid, maar als werkgeefster.
Voorts heeft zij ook haar roeping'
j tegenover armen en ellenldigem, wan
neer deze door hun kindieren, of door
j kerk en maatschappij' niet of niet be-
hoorlijk wouden ondersteund. Maar
hn is dit .armenzorg.
'Neen, zegt de liberaal, de socialist,
le communist, zeggen De Muralt. en
I Buys en Wijnkoop om 't hardst, dat
I is geen aalntoes; dat is recht. Deze
en h©b;ben aItemaal een vor
mden Staat. Maar op de vraag
I naar den rechtsgrond blijven zij ah
I tem het antwoord schuldig, Öf wel,
I zij zeggendie rechtsgrond lig t in den
Staat zelf. Hij' maakt de wet. En wat
I (te Staat als recht boekt, dat is récht,
I wait macht is recht.
Ziedaar de consekwientie van de
staatsmacht, van die Volfesouvereiini -
I tat. De Staatsmacht vindt haar grond'
I ai het volk, iu de helft .plus gen, en
wat die voorschrijft, dat Moet .gehoor-
I tirannie berust op; dit
stelsel. Zje het aan Frankrijk van 1789,
me het aan Rusland' van thans. *t Is
ïw wat id© klok Islaat. Wie niet
W wat id© sovjet-macht recht, vinjdft,
®e worait onschadelijk gerhaakt. Men
wt. hem] btaiten de beraadslagingen
i ff tj°?' Zl0° n9°id!igmlen Vermoordb
m tiet. volk,is immersi souvereihi
i is vMn eigen, hoogste wtetgever.
Het heeft niets of niemlandl hoven zi,ch.
Zijd 'maeihti is onbegrensd en gren
zeloos. i
Maar volgens den antirevolutionair
heeft de overheidsmacht wel 'degelijk
grenzen; namelijk in de consciëntie,
voorzoover die het yermoeden van
achtbaarheid' niiet (mist. Daarom is de
overheid' geroepen, naar dat beginsel
in de wetgeving alleen datgene te ijken,
waarvan de reohtsgrond geworteld lig t
in Gods ,'Wpord.
dBij Staatspensioneering is de rechts
grond willekeur.
Naar de antirevolutionaire, in Gods
Woord gegromde beginselen, heeft de
Staat nooit 't recht om maai' in de
wet te zetten wat hij! wil; 'en 't geld
der belastingschuldigen ie bezigen
naar willekeur, bijlvoorbeeld om daar
van anderen, niet als vergoeding voor
bewezen diensten, noch uit armen
zorg; doch enkel omdat zijl een be
paalden leeftijd ljebben bereikt, mee
te verrijken.
(Naar db beginselen van Gods Woord
Staat de quaeistie der ptensiomoeringi
zoo; dat de werkman een gbdeelte van
zijn loon weglegt voor den ouden dag;
en Ide patroon er een overeengekomen
deel daarenboiVen uit eigen kas bij
legt de overheid k'an ter [dan, teneinde
't 'sparen tie bevorderen, en de uitkee-
rMgen zoo hoog mogelijk te doen zijn,
nog een zeker quotum' bij; doen, doch
nooit uiif yerpjichling, maar om, het
zwakke te sterken; en dat wel zoo
lang totdat de vrijwillige ouderdoms-
verziekering zoodanig op bteenen staat,
dat zij de Staatsk'rukken k'an .wegwer
pen.
Dit "tijdelijk steun bieden aan ze
ventig jarigen, gelijk' minister Talma dit
indertijd iin zijn Invaliditeitswet op
nam, is geheel iets anders idan 't geen
de sociaal democratische propagandis
ten door onzie menschen willen doen
vragen. Deze laaJtSltlen bleldbelien invoe
ring van Staatspensioen, waarvoor
geen premie is betaald, derhalve ;zui-
ver Staatsbedeeling. Een verzoek, 'dat
een reigleering niet alleen vanwege de
kosten, maar ook en allermeest ter
wille van 't beginsel nimmter mag in
willigen, dewijl dit een inbreuk zon
zijn op het particulier initiatief, de
zorgeloosheid der menigte zou voeden,
cle spaarkunst en spaarzaamheid zou
doen afslijten, een nitlooze natie zou
k'weeken, die van der jeugd af aan
de Staatskrukken gewend wondt; de
bed© des geloofs, wanneer de onder-
dom en de grijlsheid daar is, o verlaat
mij niet" tot een holle klank maakt;
en den zin voor 't recht in den fieren
arbeider doodt.
Wat wijlen de ministers Ruyper en
Talma voorstelden, was als voorzie
ning in een noodistand', of als tijdelijke
steunbieding bedoeld. Op deze kan
mien zich bijl'de aanprijzing van 't re
quest tot verkrijlging van de bedoelde
Staat'sKrukken derhalve nitet beroepen.
Nog eens „zwendel".
'In onsno. van 14 Januari hehhen
wij onze menschen gewaarschuwd dat
j zij zich niet zouden laten bieetnemen
door dte rooide heeren, die hen zouden
willen laiten tebkenen op een adios
om'5taatsptenisioen, onder voorspiegte'-
ling 'dat zij! van h©t zegelljteis plakken
j af zioudfen zijjn. I
1
Telefoon
33.
Prolongatie".
86> -o-
I vró'Ü-U 'd^oiselle Margaret lief?"
wouw met een vreemde
GiS*18' °p haar §elaat-
s tranen begonnen rijkelijk te
rloeien
«A'teu.
neen, schrei niet zoo," zeide de
Ik twijfel er niet aan,
gV2 pC»
51/4 pCt.
7l" V. iJJL'V/X. t/JL 1JLIIC1/ tXdlJLj
«f mii8 u innig hef, hoewel ik
dusve I® TO'haasd heb, dat gij tot
k zien aanSewen^ 0111
"jii?st.niet waar zij w,as."
16 "tomenmoeite g«d'aai:i het te weten
hoofd hangen,- maai' fluis-
W n haar hrengen, niet
Rwa Dorothea?"
uij'n nitm^trt !ang heb ik haar beloofd
ver ^1, Q hest te doen, maar tot dus-
Dlraoisf.iip noo?t alleen aangetroffen-
'tikwiiiQ aloaret verzekerde mij, dat ik
f een z°u zien zitten lezen
"aart .ï-ff? eenzaam hoekje, maar
"""it :ilc.r„ he anderen, ik kon u
rt"? &Preken. Ik was dus zeer
06,1 'k hoorde ,dat gij dezen
"nacht hier in de eenzaamheid znudt door
brengen. Let wel damoisielle, het is uit
liefde voor de engelachtige damoisielle Mar
garet, dat ik dit bezoek van u aan haar
waag. Indien het ooit uitkwam, dan zou
ik het met mijn leven moeten boeten, en
mijn man ook, want die bewaakt des
nachts hare deur."
„Ik zal liever sterven dan u verra
den," zeiide Githa beslist „Ga voor, Do
rothea, ik volg."
„Neen, de kleeding die gij draagt, is
niet in overeenstemming met de plaats,
waarheen gij u gaat begeven. Zie hier
damoisielle en haar haastig den zijden
mantel afnemende, haalde zij een lang
ruim donker kleed te voorschijn, waarin
zij bet meisje zorgvuldig luide, hierop
zeide zij: kortaf:
„Volg mij nu, damoiselle, en indien gij
uw leven ïiefhebl, spreek dan onderweg
geen enkel woord."
HOOFDSTUK XXVII.
Door verscheidene gangen, laags vele
trappen, volgde Githa met zachten tied
de oude Dorothea.. Eene kleine lantaarn,
half beschaduwd door Dorothea's mantel,
hielp haar den weg vinden in het duister
van den nacht. Weldra lag het bewoonde
gedeelte van het kasteel achter haar, en
daalden zij glibberige, vochtige trappen
af naar kille, onderaardsche gewelven.
iWij hebben deze week onze ■waar
schuwing herhaald, oMdat wij wisten
idle Ine wijz en z ijn voor hande n
dat de misleiding ook in onze omge
ving plaats had', en dat er reeds slacht
offers gemaakt waren.
Wij waarschuwen nogmaals.
De Bonidi voor Staatspensioneering
werkt Met grof gelid en adressen
om (maar Zooveel mogelijk namen te
verzamelen.
Waar natuurlijlk niette tegen iis. Maai'
dan moeten de personen die 't werk
djoem, hierbij' niet misleidend te werk
gaan.
in ield'er geval, onze Menschen; zijln
nu weer gewaarschuwd. Wij kennen
er die spijt hebben van te hebben
gefeekendj; laten die vooral ons hel
pen. om wje nog niet bezocht zijn. in
te lichten, dat StaatepenBioneering
niMmer door een .Christen mag wor
den bepleit, en dat 't (zegeltjes plakken
niet door eeniige hanidteckteniing, ook al
teekende heel Zeeland, 'kanworden,
afgeschaft.
(Alle siecretairisteien van laudbouwver-
©emiglimgen in Zieelapd zijn te werk ge
stelid. Hiet is derhalve' voornamelijk'
otoal ..onze landbouwers en hunne Vrou
wen tie d'oen.
üPlaist dus op|!
Herinnering.
Voorzoover nooidag herinneren wij
dat Maandag en Dinsdag een drietal
ould-minilsters enkele plaatsten m Zee
land zullein bezoeken in verband1 Met
het Miljoenplan.
Maandag Colijn en Idenb'urg te
GoeSs';. klenburg te Vlissingten, Golijin
te Middelburg; Bijleveld te Tholen;
Dinsdag mi'. Bijleveld te Scboondijk©,
Idenb'urg te Zaamtelag.
jHef 'staat voor ons1 vatet dat zij de
harten, stormenderhand züllen vero
veren.
S Middelburg—Vlissingen.
i Walcherein iis, in pölitiefcen zin ge-
sproken, het hart van Zeeland,
j iDaar zteUelt de elite onzter platitij; 'daar J
schuilen de schatten van rijkdom en
van welvaart, daar beheers cht heit Cal
vinisten de levensbeschouwing. Daar
wioonjt het goede landvolk dat (wekelijks
in Idle hoofdstad zijn krentekoteken teel;
maar ook zijn weelde ten toon teppeidt
en zijn inkoopien doet. Middelbdrg' ten
VlilsSijngen hebben ter 't genot en htet
voordeel van; en detelen wtelierkeetrig.
aan hunne kranige begunstigers en
schoon© begunstigsters mteie van hun
feestelijke sohatten, {storten j,n hen en
aar over van hun geestdrift voor
het ideaal en toonten hun, als 'L Moet i
itetls van het aanstekelijke voorbeeld',
wanneer de bteurS moet worden „ge-
trokken". 1 t j
j Middelburg meer deftig, 'Vlissingten j
meer joviaal, doch beidten beijveren
f zich onil 't zeerst hij zulke gelegen-
heden otó in de harten der platte-
landers iette van hun geestdrift voor
de goede zaak over .Jtie Storten.
I Wilt ge een voorbteeld?
iNeem dan bijv. het Miljoenplan.
i Dagelijks, tot laat in den avond, zijn
zij, nu reiedis, in «Je weer geweest om
iii die .verschillende wijfcten, mtet m'ond
en plen, de broeders te bezielen; en
Githa haalde gejaagd en kort adem. Bracht
Margaret Cobham, 'de hooggeboren jonk
vrouw, die steeds dooi' weelde omringd
was geweest, hare dagen, door in eene
plaats als deze?
„Ginds zijn de gevangenissen damoi
selle", fluisterde de oude vrouw. „Stil
spreek niet. Wij zijn er dadelijk."
Eene scherpe wending in de gang bracht
haar wederom voor eenvijf of zestal
trappen. Halverwege zat een man met
eene lantaarn naast zich, terwijl aan het
eind der trappen eene stevige, zorgvuldig
gesloten deur zichtbaar was.
Hij scheen een weinig ingeslapen te
zijn op zijn eenzamen wachtpost, maar het
gedempte geluid van voetstappen deed hem
het hoofd omwenden. Een gefluisterd
woord van Dorothea stelde hem echter
klaarblijkelijk gerust en hij stond geeuwen
de op.
„Ha! die damoiselle de Cheynel" en hij-
zag maar de slanke, in het bruin gehulde
gedaante, die zijne vrouw volgde; toen
wreef hij zich het hoofd en zeide aar
zelend: „Ik weet niet of ik voorzichtig
handel, met u in deze zaak uw zin te
geven."
„Gij kunt de damoiselle vertrouwen. Gij
kunt er op aan, dat zij noch rich zelve,
noch ons verraden zal."
„Ik weet het rniet. Deze Lollards zijn
bizondei' aan brandstapels en schavotten
gehecht."
alle voorbereidende maatregelen te ne
men dat de ontvangst onzer voorman
nen op a.s. Maanaa.g: schitterend zal
zijinen dan om 'te zorgen 'dat Wal
cheren» aandeel in helt Miljoen niet
hteneden de Verwachting blijft.
Zoo is 't goed.
Wii wenschen onze Calvinistisch©
boeren van Walcheren mtet den b!e-
langeloozen arbeid onzter Middelburg-
sche en Vlissingsehe vrijenden geluk.
Daten zij' hunne dankbaarheid too-
nen door ëen talrijk© opkomst, waarin
zi} zioo mogelijk 'de stedelingen nog
overtreffen.
Mojgten IdenblurgS woord te Vlis-
gen en Cölijhs toespraak te Middel
burg een goedje plaats' vinden.
Walcheren, houd u
De toestand.
Er was ter conferentie van Parijs van
stonden aan meieningsvterschil, en dat wel
voornamelijk tusschem Franschfen en En-
gelscbem te bespeuren, 't Had echter niets
om 't lijf, zoo schreef men van Fransche
zijde en had slechts betrekking op enkele
punten. Zij, die zich door deze oppervlak-
kig-optimistische redeneering niet lieten
overtuigen, hebben wel gelijk gehad. Hoe
langer de conferentie duurt, hoe breeder
de kloof wordt tusschem. een Lloyd George
eenerzijds en een Doumer (de Fransche
minister van financiën) anderzijds.
Nu zijn er al meer Entente-conferenties
geweest, waai' bij 't begin meeningsver-
schil dreigde, maar men werd bet dan
(althans zoo heette het) tijdens de zittingen
wel eens en men nam in roerende eens
gezindheid van elkander afscheid. Hoe
meer echter de financieel© nood begint
te nijpen, hoe ellendiger de toestand in
overwinnende zoowel als in overwonnen
landen wordt ,hoe helderder de mogelijk
heid en dwaasheid van het verdrag van
Versailles aan den dag treedt, des te dui
delijker wordt het verschil in zienswijze
tusschien de Engelsche en Fransche re-
geering openbaar.
't Moet dan nu al heel hoog geloopem
zijn. Zóó hoog, dat zoo goed als alle
bladen hieraan meer aandacht schenken
dan aan' de behandelde kwesties. Nu is
't ook moeilijk ,om over de laatste te
schrijven, want men komt zoowat nergens
klaar mee.
Enfin, dan maar over de ruzie. Lloyd
George moet dan een zeer scherpe hou
ding hebben aangenomen tegenover, wat
hij noemt, de Fransche verwardheid. Zoo
tusschen de regels door leest men, dat
hij van 't heek rapport van Doumer al
bitter weinig gelooft.
Nu is die Fransche verwardheid in
een zoo bij uitstek belangrijke kwestie
als deze niet goed te praten, maar wel
eenigszins te verklaren. De nieuwe Fran
sche regeei'ing is nog veel te kort aan het
bewind, om er „in te zitten". Vandaar de
houding van een Doumer, die zóó vreemd
is, dat zelfs ©enige Fransche bladen niet
kunnen nalaten Lloyd George in dat op
zicht gedeeltelijk gelijk te geven, 't Is pre
cies, of de Fransche regeiering telkens
zoekt naar iets nieuws, om Duitschland
tot betaling te kunnen pressen. Dat de
Engelsche pers danig ontstemd is, behoeft
geen betoog. De Daily Mail schrijft zelfs:
„Duitschland lacht!"
„Gij behoeft niet te vreezen. Om uw
heidei' wil zal ik over deze zaak de stipste
geheimhouding in acht nemen."
Het was dezen keer Githa die sprak,,
en de besliste toon en de heldere oogen,
die de zijne ontmoetten, stelden hem .ten
minste eenigszins gerust.
„Welnu, vooruit dan als het moet,
hoewel ik uwe tong niet weinig vrees
Dorothea, wanneer gij bij priester Scrope
ter biecht gaat."
„Ik ben niet van plan iets te biechten,
dat geen zonde is," zeide Dorothea. „Het
is zelfs een goed werk, om troost te
brengen aan iemand, die er zoo treurig
aan toe is als de arme damoiselle al
is ze dan ook een ketter maar praat
nu niet langer Ralph, en haast u. Door
tetalmien wordt het gevaar dat wij loopen,
des te groot-er. Waai' zijn uwe sleutels?"
D-e zware bos werd. te voorschijn ge
haald, en de sleutel in het sleutelgat ge
stoken. Langzaam ging de zware deur
open. Dorothea stapte naar voren, gaf
Githa de lamp in handen, duwde haar
over den drempel en trok zich toen terug.
„Gij rijt ongetwijfeld liever alleen," zeide
zij met echt fijn gevoel; en in het vol
gend© oogenblik hoonde Githa de deur
achter zich sluiten. Eene rilling voer haar
door de leden toen rij zich aldus in deze
donkere, lage gevangenis zag opgesloten,
waai' het flikkerend licht van hare lamp
slechts flauw den vochtigen grond en de
Nu, kwaad kan 't allicht voor Duitsch
land niet, als de heeren 't oneens zijn,
maar redenen om te lachen heeft het ook
niet veel. Hoe het zij, een oplossing zal
er nog wel niet komen, 't Zal wel weer
op een nieuwe conferentie uitdraaien. En
ondertusschen nadert de bekende datum:
1 Mei, de dag, waarop Duitschland, vol
gens het vredesverdrag, recht heeft, te.
weten, wat het precies betalen moet. Dan
zullen de heeren miet hun dispuut klaar
moeten zijn ,want men kan toch moeilijk
aannemen ,dat zij,' die er zoo precies op
staan, dat Duitschland van zijn kant het
vredesverdrag nakomt, zelf nalatig zullen
zijn in d-e vervulling van hun weinige
verplichtingen, door dat verdrag hun op
gelegd.
De consequentie van een socialistischen
minister.
Het Belgische blad de Standaard drukt
onder elkaar af de twiee volgende uit
latingen van minister Van der Velde over
amnestie.
„Daarom wenschen .wij, dat onze op
roep: g-eten terdoodverooi'deeling voor po
litieke misdrijven! Amnestie voor de over
wonnen revolutionairen! in Hongarije zal
gehoord worden en dooi' de gemdever-
leening van de volksko-mmissarissen de
eerste stap naar een politiek van verzoe
ning en vreedzame verstandhouding zal
gedaan worden."
(Vandervelde over Hongarije.)
„Amnestie, is een daad van de rede
en -tot zulke daad weigeren wij onze mede
hulp. Genade is een beweging uit bet
hart, die aan den Koning toekomt.
Wat de amnestie betreft, dat gaat ons
alleen aan en nog eens antwoord ik:
neen! Op het huidige oogenblik ware zulks
eene uitdaging van de openbare meening!"
(Vandervelde ovter de Vlaamsche acti
visten.)
Een klein verschil!
De aanhangers der Derde Internationale.
Een beticht uit Moskou meldt, dat het
aantal geregistreerde aanhangers van de
derde internationale in Duitschland on-
g-ev,eer 30 tot 35.000 bedraagt. De uit
gaven voor de communistische propa
ganda in Duitschland beloppen maande
lijks 2.5 milli-oen mark.
Voor Engeland bedragen de propagan-
da uitgaven 94.000 pond. Het aantal aan
hangers in dat land is 25.000. De cen
trale te Moskou heeft in den laatsten
tijd 500 agenten naar kEngeland gezon
den om de propaganda met meer kracht
te ondernemen.
In Frankrijk worden maandelijks meel"
dan 300.000 francs voor de propaganda
uitgegeven. Het aantal leden in Frank
rijk bedraagt 150.000. Het grootste ge
deelte is oyer Parijs, Lyon en Marseille
verdeeld. Msb.
Churchill.
Dooi* het vreeselijke spoorwegongeluk
in Zuid-Wales, waarbij lord Herbert Tem
pest is omgekomen, is plotseling eeni
groO'to nalatenschap aan minister Chur
chill gekomen, die daardoor ©en groot
landeigenaar in het Zu,iden van Ierland
is geworden.
De „Diaily Mail" zegt, dat dit moge
lijk een heele verandering in de diplo
matieke carrière van Churchill zal
hrengen.
De getorpedeerde Amerikaansche schepen.
Do eerste processen in de V. S. be
treffende regeeringsvergoeding voor de
kale muren verlichte. De bedompte, be
dorven lucht maakte haar benauwd, en in
het eerste oogenblik kon zij de verzoeking
bijna niet weerstaan, om Dorothea terug
te roepen en heen te gaan. Maar eer
er een geluid over hare lippen was ge
komen, vieL haar oog op eene ruwe ma
tras in 'een der hoeken, en met bevende
schreden haastte zij zich daarheen. Eene
kruik met water en eene harde broodkorst
lagen op den grond naast het bed, en een.
enkele gescheurde deken was over de
slaapster, die daar lag, uitgespreid.
Margaret Cobham! Was zij kon zij
het zijn? Githa's hart begon hevig te klop
pen, en stond toen bijna stil. Was dit
de vreeselijke tragedie, die hier dag op dag
was afgespeeld, hier diep onder den grond,
ill hetzelfde kasteel en onder dezelfde
zaal, waar dag op dag de feesten elkan
der waren opgevolgd?
Margaret de vroolijke Margaret van
Coulyng Castle! Weggeslonken tot eene
schaduw, bleek als marmer, met diepe
lijnen van smartelijk lijden op de holle
wangen en om de geduldige lippen
maar toch met het zegel van een groote,
hemelscbe kalmte en rust op het voor
hoofd, zooals wij soms opmerken bij hen
voor wie de aardsche strijd bijna ten einde
is, zoo was Margaret van Sterbovough
thans.
(Wordt vervolgd.)
