1 n Mo Dinsdag £5 januari 1DII 35e Jaargang F |i 0 ■1ji ^ss-JS" -I !vaniz"potow»l% Middelburg. Kalfvaarsj ft Telegr^fii. •iejarige Ponny Merrie n Koe te koop, koop een Koe JOH. maarten.se, flink Meisje, f jeibak met 3 glazen, nende Knecht en Handknecht githa. agnes giberne. of aankomende Mei« Meid-Huishoudster 6uite>«f8Rd M. R-, Baariajvj b- s. 3 d. h.; droj Schor©, M. p„ d. 3 d. h.le herb S. 6 d. h.J. y" 10 d. h.j: 2e her],', taal), 2 maal 1 ,j lingen (2 maal sep].) aagd van op open F. v. H., Q00s paarbank. betreffende de p0si. en Goes en haï'e bij. Maand Dec. 1930 uitgegeven te Mid erd in den loop der L922.55 en terugte. rhalve minder- inre- 1 f 2.492.30. itgegeven spaarbank- 3., der te Middelburg werd ter Directie op ngescbreven een no 1000 en afgeschreven Ier in- dan afgeschire. ddelburg uitgereikte, oiekjes bedroog 2. kjes, uitgegeven te rd in den loop der elegd f 51.581.57 en 68, derhalve minder etaald f 1.532.11, es nieuw: uitgegeven droeg 45. TE KOOP: bij J. Moens, Biggekerke r in de omstreken vai g een flinke Woniti| Adres hrieven letter© MJRDOUX, Middelburg, koop of in roaillj nere, bij Bakker VER- Seisweg, Middelburg, lening, bij C. WATTEL, e. >r. van haar 5e kalf, KE, Hof Domburg ril ©f eerder Bakkersknecht Nieuwstraat, Goe^ klein gezin met Bvee wordt tegen 1 Maart a. 11e huishoudelijke werk 1 te verrichten, wa s. Loon naar over fr. letter C bureau e Goes. dei I Uitgave van Venn- LUCTOR El EMERGO, f de gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: LANGE VORSTSTRAAT 70, (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: piRMA F. P- D1IUIJ L. BURG. Drukkers Oosterbaan Le Cointre, Goes. DeZeeuw VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Prgs per 3 maanden fr. p. post f3, Losse riummersf0,05 Prijs derAdvertentiën: 1—4 regels f 1.20, elke regel meer 30 cent. Bij abonement belangrijke korting. Bewijsnummers 5 cent Frankrijk cn De Belgische regeering en een groot deel der Belgische bevolking zijn Pranschge- Z1Ban deel van het Nederlandsche volk is Aan Duitschland, zoo zeggen deze Fran- conhilcn, hebben wij niets te danken; dat fu,l leeft pas; maar aan Frankrijk veel. Er is een tijd gieweest dat Frankrijk ons hielp tegen Spanje, een rijd dat Frankrijk nns ziin beste zonen gat om ons. volks leven te verrijken in Kerk en Wetenschap en Beschaving. Calviji). was een Franschman-, en de Coiieny en Hendrik IV -en Louise de ColPny. Het is zoo; maar ook llousseau wfts°er een, en Descartes, en Lodewijk XIV en Maria de Medicis en Napoleon. Wij «aan hierop niet vfórdier in, en (onder zoeken3 liever of België groote reden heeft om zich met Frankrijk te verzwageren. Herinnerd blijve dat Belgica 111 den Ro- meinschen tijd geheel Noord-Frankrijk om vatte. Frankrijk heeft derhalve in den loop der eeuwen zich zeer ten koste van België ven-ijkt; Bourgondië, Artois, Franche Comté, ienz., zijn oorspronkelijk Vlaam- sche streken, in Duinkerken, Rijssel, en andere plaatsen wordt de Vlaamsche taal nog altijd als spreektaal gebruikt. Dit zegt TE KOOP: 1.25 M. bij 0 75 M. ivenbesteller, Zoutelande. art a. s. een bij Gebr. VAN STRIEli sdijfe. welijk met Mei f bij S. THORENAAR, De eerste koning der Bielgen was geen Franschman, de tegenwoordige is 't ook niet. Fran sche vorsten en staatslieden hebben België alle eeuwen door benadeeld of al thans bedreigd. Frankrijk heeft niet zelden gepoogd Bel gië te annexeeren. Zoo o. a. in 1302, toen de Vlamingen in den Goudensporenslag bij Kortrijk den aanslag der Franschen in Fransch ridderbloed smoorden. De Coligny wordt va-dacht op 't bezit van België te hebben geaasd, teneinde met zijne Huge noten zich daai- te vestigen. Egmond sloeg de Franschen bij Sint Quenttn en G re velingen; doch Richelieu en Mazarin bleven wroeten, en Lodewijk XIV en Lodewijk XV bleven dreigen- Frankrijk verovert!® 1792 geheel België na de overwinning bij Jemappes. Napoleon koos België tot zijn operatie-basis tegen de verbonden mogendheden. Hij beminde Antwerpen als 't pistool op de borst van Engeland. Na zijn val, in 1815, werd België bij Nederland gevoegd, doch Frankrijk zorgde wel dat België zich van ons afscheidde. Vandaar de Fransche hulp in 1830. Een hulp die echter niet belangeloos was, want nadat, in 1832, onze Cliassé de citadel van Antwerpen, aan den Franschen ge neraal Gerard had overgegeven, néstelden de Franschen zich er in, en de invloed van andere mogendheden was noodig om Frankrijk te bewégen zich uit België terug te trekken. Sinds dien tijd bleef Frankrijk 't op België gemunt hebben. Eerst zocht 'teco nomisch België te treffen door te trach ten de Belgische sporen op te koopen. Daarna publiceerde Von Bismarck een voorstel van Napoleon III om aan Pruisen vnje hand te laten in zake het herstel van bet Duitsche Rijk, mits Duitschland met beliette, dat Frankrijk België (en Luxemburg) annexleerde. i keelt in zijn liefde tot België ,T ^ehzelf op het oog gehad; en zijn houding tot Nederland was meestal wei- 8 vriendschappelijk, ofschoon 't omge- 33.dus onzerzijds, niet altijd even ;s_ geweest; 1648 weegt hier wel e® weanig tegen 1672 op. E I L L E T 0' N. bij L. J. WISSE, Hofstee ourg", Vee^wegu Maart of Mei |V| bij W. MEULENBEBO' tsdijk. jeelé. 63) o— de 1gemchjfa aangaande een «r vv-n0rl°S eëhoord, Sir John?" ten on am, verlangend zijn gedach te? e]s te brengen. '$?nde1 een oorlog? Neen." 'andeïijen6^ data de KoninS zich eenige ^weascht^t t Z-Utingen van dft vindt Hat' j te eigenen, daar hij veel rnrt L? &eestelÜkheicl wat al te ik'w,f.i i ,sche goederen is overladen, slag >™l C e Bisschop Arundel dezen Uog leefde a^^end hebben, indien hjj ■•Jondell Wat zegt gij?" Maar not.?/' Arundel dood is? bocii hot kondt gij niet weten. «Ach!" waarheid." over Lom0? zucbt van deernis kwam de' cenas- ?..arns lippen. „God zij zijn denbaar v, ft*8 h'd pleclltig- ,.0n- 111 'üt onooi u6- kwaad heeft deze man dt b£S'f fla^d teWeeg gebracht", jfel het of zijn opvolger, bis- De toestand. Gisterochtend is dan de reeds lang aangekondigde Parijsche conferentie ge opend. Briand presideerde en gebruikte in zijn openingswoord maar heel weinig complimentjes. Zijn verzoek luidde slechts: „dadelijk aan 't Werk gaan." Nu aan work is gr geen gebrek. Die bespre kingen zullen n.L, zoo meldt de Fransch- Ehgelsche pets, niet beperkt blijven tot de vier punten van het programma, de kwesties van de ontwapening schadeloos stelling, Turkije en Griekenland. Bij de behandeling van de kwestie van do ontwapening zullen b.v. ook de kwes ties betreffende Rusland en het Oosten teï sprake komen. De kwestie van de schadeloosstelling zal leiden tot een bespreking van ïinan- ciëeJe kwesties als b.v. de internationale leeningen. Mem is dus, zooals gewoonlijk, veel van plan. maar we zijn er zoo lang zamerhand aan gewoon geraakt, dat het bereikte resultaat aanmerkelijk van bet voorgestelde verschilt. Algemeen is men van gedachte, dat 'het wel einde van deze week zal wor den, eer de heeren naar huis kunnen gaan. De dag vangisteren was aan de ont- wapeningskwestie gewijd. Het krioelde in en om do conferentie van allerlei mili taire-, marine- en luchtvaart-autoriteiten, maar, zooals begrijpelijk is, is er nog niets definitiefs besloten. Het was alles nog voorbereidend werk wat men gisteren verrichtte. Het is de bedoeling héden een rapport over den stand der Duitsche .ontwapening op te stellen, dat tot leid draad voor de verdere beraadslagingen zal dienen. Van hoeveel gewicht de besprekingen zijn, blijkt ook wel daaruit, dat Lloyd George alleen vijf en twintig medewerkers meebracht en dat in Rome besloten is ook Giolitti geneied te houden om hem naar Parijs te sturen, als het noodig moclil zijn. Zal er zich nu op het punt der oiit- wa[ ening geen meeningsverschil tusschen Engeland en Frankrijk voordoen, vraagt men wellicht. Zulks is zeer wel mogelijk, ondanks de hartelijkheid, die er nu we derzijds tusschen de afgevaardigden be staan moet. Immers de beide Entente- gonoolen denken ;over deze kwestie nu juist niet precies gelijk. Geruchten lie pen reeds, dat zich een ernstig meenings verschil hierover had geopenbaard. Af wachten is echter de boodschap. Het Grieksche vraagstuk kan dat mee ningsverschil ook wel eens leelijk aan. den dag doen treden. Fra.nkrijk kant zich zooals bekend is, 'het meest légen koning Constantijn, Engeland iets minder sterk en Italië blijkbaar in 't geheel niet. Nu is inmiddels het Grieksche leger een offensief tegen de Kihemalisten begon nen, wat (al verloopt dit tot lieden voor de GrieKen nog niet zoo bijster gunstig) den Engelschen niet anders dan aange naam kan zijn. Zoo iets maakt den toestand natuurlijk ingewikkelder en in politieke kringen te Rome is men needs van meening, dat het tot ieen herziening van het verdrag van Seines zal moeten komen, het ©enige mid del om te voorkomten, dat de Khenralis- ten zich met de. Bolsjewisten gaan ver staan, wat een totestand van blijvende on rust in Klein-Azië zou scheppen. schop Cchiichely, veel van dat kwaad zal goedmaken. Hij moet een zeer gesle pen man zijn. Hij heeft eerst in a.lle nederigheid den Koning vele bezittingen dei' Kerk aangeboden en thans zoekt hij --- naar men zegt den Koning over te balen, de kroon van Frankrijk weder voor zich zelf te gaan veroveren. Hier voor worden nu groote toebereidselen ge maakt, en er wordt van niet anders ge sproken dan van oorlog en overwinning." „Ach, en er was een tijd, dat Koning Henry mijn zwaard en mijn banier met blijdschap zou begroet hebben," zeide Lord Cobliam bitter. „En nu ben ik een vijand en een banneling." „Om .Christus' wil", zeide Lady Cheyne op zachten toon. Zijn gelaat klaarde plot seling op. „Zeker, zeker, lieve Lady Cheyne. Ik heb geen reden om bedroefd te zijn. Sir William, kunt gij mij bericht, geven aan gaande mijn vrouw?" Het verbeurdverklaren zijner landerijen en de vlucht van Lady Cohbam naar Sterborough Castle was allies nieuw voor hem. Hij luisterde tot het einde met kalmen ernst en zeide slechts: „Het ware, dunkt mij, verstandiger- ge weest, als zij hierheen gereisd was. Maar zonder twijfel zal zij spoedig komen." Eln toen volgden vragen naar Alfgar, Blijvende onrust, die geven ons ook Spanje en Britsch-Indië te aanschouwen. I11 eerstgenoemd land blijven de binnen- landsche onlusten maar aanhouden. Voor al in Barcelona is het rumoerig. Daar zijn weer niet minder dan 21 personen in 36 uur gevallen als slachtoffer der on lusten. Ook in Bilbao en Sevilla is het verre van rustig. Bomaanslagen zijn ei- se hier aan de orde van den dag. En uit Britsch-Indië wordt gemeld, dat de agrarische troebelen nog steeds voort durend plaats vinden ten dat zij van veel grooter afmeting zijn, dan gemeld werd- Een teilegram uit de provincie Outh meldt, dat de verwoestingen en verliezen van eigendommen in die provincie zeer belangrijk zijn. Aleer dan 100 huizen wer den geplunderd. Meer dan 600 arrestaties zijn gedaan. Gewapende politie oti militaire patrouil les bezetten de dorpen en men gelooft 1111 wel den toestand meester te zijn. Een belangrijke kwestie. De Opper-Siltezische kwlestie begint acuut te worden, nu mag worden aangenomen, dat de lang uitgestelde volksstemming voor de deur staat en Polen van zins schijnt de stemming, wanneleir ze gunstig voor Duitschland mocht uitvallen, niet to er kennen, doch htet gebied met geweld te nemen. Wat. de, beste oplossing van het Opper- Silezisch© vraagstuk zou zijn, vinden we helder beschreven in een kort geleden te Londen verschenen werk van den Ameri- kaanschen historicus en econoom Sidney Osborne, getiteld: The Opper-Silesian Question and Germany's Coal Problem. Op dit boek werd door iemand de aan dacht der „N. Ct." gevtestigd, die bet hier volgende er uit vertelt. De schrijver verklaart in zijn inleiding nadrukkelijk ,dat hij steeds was en nog is, leen overtuigd voorstander van Wilson's politiek en dat hij tijidleuxs den oorlog met zijn sympathieën aan de zijde der Geal lieerden beeft gestaan. Osborne heieft in Opper-Silezië zelf een uitgebreid onderzoek ingesteld ten moet, dit zij' direct gezégd, volmondig erkennen, dat op de vraag waar Opper-Siltezië bij hoort slechts één antwoord mogelijk is: Opper-Silezië aan Duitschland Opper-Silezië heeft in de laatste, zes leeuwien niets met Polen uit te staan ge had. Het werd door Duitschiers gekoloni seerd ten bewoond ©n alle politieke en eco nomische factoren ontwikkelden zich ge heel eln al onder Duitschen invloed. Ook thans wenscht de overweldigende meerder heid zijner bevolking Duitsch te blijven- De Parijsche vredesconferentie liet zich door de Poolscbe propaganda zand in de oogen strooien len gaf bevel tot een volks stemming, waarbij zij zich omtrent dte ge voelens der bevolking in even sterke mate zal blijken te hebbten vergist als dit met Oost- en West-Pruisten het geval is ge weest. Zooals het wiel niet draaien kan zon der de as ien de wagon niet rijden zon der bet wilei ,zoo kan Silezië niet bestaan zonder Silezië. Duitschland's kolenresiervtes liggen in het Roergebied iein in Opper-Silezië. Nu Duitschland zulke .geweldige hoeveelheden kolen aan de Engelschen moet leveren, is het van 't hoogste belang, dat het de beschikking houdt over zijn Opper-Silezi,- sche reserves. En te meier, waar Duitsch land, dat vóór den oorlog meer dan een kwart van Europa's erts voorraden bezat, daarvan 90 pet. (in Elzas-Lotharingen, dat •"■ü"""1*" im 1 "■IMI HUW» ■■"■«■«oaWMB bij welker beantwoording hij opsprong. „Mijn Alfgar mijn eigen trouwe schildknaap beneden? Ik moet hem zo rd er uitstel zien." Neen, neen, S,ir John, ik smeek u", zeide Lady Cheyne angstig. „Als uw stem gehoord werd, zoudt gjj hét met uw: leven moeten betalen - ja, en met andere levens daarenboven," voegde zij er bij, ziende dat hij niet overtuigd was. „Ook is Alfgar hedenavond niet in staat zulk een groote vreugde- te dragen. Ik smeek u, Sir' Joihn, wacht nog een weinig." „De beslissing is aan u", zeide Sir John, zijn hoofd buigende. „Ik zal mijn ongeduld bedwingen en uw tijd afwach ten. Het zou onverantwoordelijk zijn u aan vetder en onnopdig gevaar bloot te stellen, waar gij reeds zoo veel waagt met mij huisvesting te verleenen." HOOFDSTUK XXVI. Als besluit van de feestelijkheden ter eere van Sir Reginalds huwelijk, blad er te Sterborough een tournooi plaats gehad. Ridders en edelen waren van heinde en ver bijeen gekometo om van het schouw spel te genieten of hun bekwaamheid te tonnen. Tbans was het voorbij en Sir Wal- het aan Frankrijk heeft moeten afstaan) verloren heeft. Frankrijk beschikt thans over bijna die helft van den geheelen Europeeschen voor raad, Engeland slechts ovier ©en tiende. Wanneer Duitschland thans nog (in Oppier- Silezië) de helft van zijn kolen zou moe ten verliezen, zou het tot algeheel© econo mische machteloosheid gedoemd zijin en Frankrijk do in economisch opzicht mach tigste staat van Europa worden. Als Duitschland Opper-Silezië behoudt, zou in de toekomst een vruchtbare sa menwerking mlet Frankrijk mogelijk zijn, daar de ontginning van steenkool en ijzer hand in hand gaan. In dat geval zou de kracht der omstandigheden de beide vol ken dwingen, aan hun nationale oneenig- heden leen einde te maken, en zich tot een continieintaal-ieconomisch blok aaneen te sluiten. Een verstandig socialist. De Engelsche arbeidersbeweging in het bijzonder kent tal van mannen, die hoe wel van geringe afkomst, 'tot de hoogste Staatsposten klommen. Men vindt er zeer verstandige menschel! onder. Tot ben mag gerekend worden de oud-minister Barnes, die alsknaap va.11 elf jaar reeds zijn éigen brood moest verdienen en later secreta- taris werd van de vakvei'eeniging van metaalbewerkers, voorzitter der arbeiders partij in het Lagerhuis eir minister in het ocrlogs-kabinet. Op een vraag, of hij tegen loonsverlaging in de nijverheid was, heeft Barnes geantwoord: „Zeker-, ben ik daar tegen, maar ik heb genoeg van dat; luie ren op .het werk, hetwelk thaife zoo alge meen is. Want zulks is ten slotte niet alleen tegen de belangen van den werk man, doch vernedert tevens. Ik schaam mij over de werklieden-leiders, die dat aanmoedigen, onder de leugenachtige be wering, dat er 'n beweging onder de werk gevers bestaat om de loonen te verlagen. Er zijn thans nog duizenden werklieden zonder arbeid tengevolge van de onge motiveerde staking der ijzergieters een jaar geladen. De houding der bouwvak arbeiders tegenover de oud-gedienden uit den oorlog, is onrechtvaardig. Ik blen een socialist, maar ouder wordende, kom ik meer en meer tot de overtuiging, dat de eenige oplossing van onze sociale nooden ligt in den regel: wat gjj nist wilt dat anderen u doen, doe dat ook hen niet aan." Aan deze, êulk een machtige zedeleer inhoudende uitspraak van Christus, kun nen velen, in en buiten de arbeidersbe weging, zich spiegelen, merkt de Anist., waaraan wij dit ontleenen, op. Weer lijfstraffen? De klachten over toenemende crimina liteit blijven aanhouden. Niet het minst 'bij jeugdige personen. Hieromtrent lazen wij ergens leen verslag van een onderhoud, dat een journalist onlangs had met den Par ij sc hen kinderrechter Rollet. Volgens dien verslaggever is deze rechter een man, die zich geheel geeft aan zijn werk, die nauwkeurig, door middel van de „pa troons", op de hoogte blijft van de kinde ren ,die voor zijn rechterstoel versche nen zijn, die mlet de jeugdige overtreders blijft meeleven en tracht hen zoo mogelijk te redden. Met eindeloos geduld beproeft hij eenig licht te brengen in de vaak zoo angstig donkere zieltjes juist omdat door al de ellende en bet leed, waar-mede hij in aanraking komt, zijn medelijden steeds - grooter wordt. En deze man, die zóó lang den moed er in gehouden heeft blijkt thans in die ter de Malmayns had den palm der over winning weggedragen. Niemand had het van hem verwacht, en toch was zijn1 triomf niet twijfelachtig. Eenparig was hij tot overwinnaar uitgeroepen en geleid aan de voeten der liefelijke maagd, die als koningin dei- schoonheid troonde, om daar zijn lauweren neer te leggen en den gouden ring te ontvangen, die zijn prijs was voor den moed, dien hij had betoond. Voor Githa Cheyne, daar ge zeten in een kleed van zilveren weef sel, met een blauwen met hermelijn ge- voerden mantel om de schouders en baar lange, bevallig loshangende hiaren, slechts bijeengehouden door èen zilveren kroon tje voor Githa was dit slechts het hoogtepunt van lange weken van opwin ding en genot. Zij was zoo wonderschoon dien dag, dat iedereen vond, dat het haar ten volle toekwam koningin te zijn. Toch lag op den bodem van Githia's hart een gevoel van groote leegte en hartstochtelijk berouw maar dat wilde 49 zich zelve niet bekennen. Zij had het in de laatste weken zorgvuldig verme den om te denken en tot zich zelve in te keeren. Het tournooi en het feestmaal waven nu voorbijvele gasten waren vertrokken, en de andere begaven zich ter ruste. In een zékere bovenkamer had intus- mate teleurgesteld, dat. hij zich afvraagt of het niet gewenscht is terug te keeren tot de lijfstraffen en het geeselen weer in te voeren. Wel moet die criminaliteit tot een hoog peil gestegen zijn, dat een magistraat, zóó humaan als deze bekende kinderrechter, tot zulk een uiting is gebracht! Vandalisme. De verwildering der zeden, die de oor log en de daarop gevolgde ellende te Wee- nen veroorzaakt heeft blijkt schrikbarend duidelijk uit elan lange lijst van vernielin gen en beschadigingen van standbeelden en monumenten, welke de Weensche bla den openbaar maken. Ten deel© heeft men hierbij te doen met louter vandalisme, maar heel vaak is de beschadiging niets dan een gevolg van diefstal uit zucht tot gewin. Zoo zijn van bijna alle standbeel den de bronzen letters van de opschriften gestolen, hleeft men hier een sabel, daar 'een dolk van een standbeeld of groep ontvreemd. Van het standbeeld van Ana- stasius Grün is reeds driemaal een vin ger afgeslagen. Beethoven heeft men hoed en wandelstok ontnomen. Zijn standbeeld is verder miet inktpotlood bekrast. Een mo nument is heelemaal verdwenen, n.l. het „Scberno-Denkmal". Herstellen van dit mo nument zou 500.000 kronen kostten. Voorts gebruikt men tegenwoordig standbeelden en dergelijke bij voorkeur als aanplakzuil, wat ook niet tot hun verfraaiing bijdraagt. De bladen wekken het publiek op om zelf een oogje in het zeil te houden. Komt er niet spoedig verbetering, dan zal men bij zondere straffen op de schennis van mo numenten moeten stellen. Waar de reis van Clemenceau al niet goed voor was! Wat zijn de succeislsen, door Clemun- ceau in Europa, behaald, vergeleken met de reusachtige overwinning in Indië door hem bevochten? vraagt de Midden Javai- corr. van het „Soer. Hdsbl.". Heeft-ie zelfs niet de B. O. W., het „ergste der Départementen", gebracht toit' een explo sie van. activiteit, als waartoe niemand de S. O. W. Departement van Bur gerlijke Openbare Werken in staat had geacht? De heer Britt, die het hotel Boroboe- doer onder z'n hoede heeft, was één en al jubel toeu-ie uitriep: „Verbeteringen, waar ik jaren tever geefs om heb gevochten, komen nu alle maal ineens af. Het paviljoen is opge knapt er zijn wat tapijten gelegd enne(hier daalde z'n stem tot een kiesch en intiem gefluister)er zijni zelfs nieuwe brillen op de W. C.'s ge legd. Dat is me een lijdensgeschiedenis geweest." Daar was men japen over aan 't vech ten en schrijven geweest, jaren achter een zonder succès. De B. O. W. zwichtte niet. Zelfs na dat de Soenan bij z'n be zoek aan den Boroboedoer over die on uitsprekelijke dingen had geklaagd, leidde dit niet tot verbetering." Tot Clemenceau kwam. Inderhaast zijn twee nieuwe brillen, stevig gepolitoerd, naar den Boroboedoer gezonden. Ik hoor als ik onwaarheid spreek doe ik dit in commissie dat deze brilienhistoiie tot voorgeschiedenis een hoogst vertrouwelijke en diplomatieke cor respondentie had. Zoo zou het hoofdbestuur van „Indië Weerbaar", het groot nut dezer veel ge smade inrichting erkennend, hebben ge wezen op de goede kans voor nationale propaganda door deze gelegenheid gebo- schen een onderhoud plaats, dat een vreemde tegenstelling vormde met de gulle vroolijkhead van den afgeloopen da,g. Niemand dan priester Scrope zou zulk een uur voor zulk een onderhoud hebben uitgekozen; maar priester Scrope had altijd zijn redenen voor hetgeen hij deed. Hij smeedde het ijzer gaarne wanneet het heet was. Vrouwe Alionore zat daar-, koud en rechtop; Lady Gobhiam, vermoeid doch' opgewonden, en Sir Reginald zelf, die de sporen droeg van een val van zijn paard. Sir Walter de Malmayns was zorg vuldig van dit onderhoud buitengesloten; maar zijn vader en moeder waren ook tegenwoordig, evenals priester Scrope. Vóór hem stond Githa Cheyne, eerst met een half verlegen uitdrukking van groot geluk op haar gelaat, die weldra voor een van wanhoop en voor een doodelijke bleekheid plaats maakte. Want men blad haar thans voor de keuze gesteld: Wilde zij voor nu en voor altijd haar kettersehe begrippen prijsgeven en Sir Walter hu wen? Het hart van een edelen ridder behoorde haar toe er was echter een maar! Niet, dat Sir Walter, of zijn ouders, of priester Scrope, of een der aanwezi gen, behalve misschien Lady Cobharn, den minsten twijfel aangaande haar ant woord koesterden. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1921 | | pagina 1