flo 8«»
Dinsdag 4 Januari 1921
35e Jaafgan
A
e Prins van Oranje".
ANDSTORM-COMMISSIE.
Tectankantaor.
ke aankomende L,
kersknecht.
aam Smidsknecht,
feuilleton.
GITH A.
Buitenland.
an de Kreke is bii
>ek. J
'ft foe, dat de beer
r de haven, maai-
n op, dat de be-
g steeds niet zijn
ont hij, dat er voor
degelijk plaats is
vraagt waarom de
n de onderwijzers
taald.
zegt, dat het wach-
het Rijk 'is.
jonnen vergadering
Rt over vier door
en met er op te
m het nijvere Vlis-
beeld gaf door tot
van het jaar de
i ifi blijven bespre.
een moeilijk jaar
ïoopf, dat bet vol-
ij wenscht de leden
n leeftijd, worden mtt
ïg der vergadering 0p
rorden hoe de Goesche
taire vooropleiding m
acting van eersten
wens opgeleid worden
isonderscheid spoedig
Ier beroepsstoring en
ek. (D. R. P.) Ieder die J
stelt zend ik mijne 1
oorzaken en de gene-
irs gratis toe
e), D u i t s c h 1 a n d.
ÏTBURG.
geren termijn op nader
en.
- Beleeningen
Lips Safe-Beposit.
E KOOP:
beste standen van Mld-
mcces wordt gedreven
loloniale waren en aan-
ikelen, welke een flink
n oplevert.
is desgewenscht ge
ooper gedurende eeni-
ilpzaam te zijn.
E boekhandel BAUR-
lelburg.
met Maart
DE JAGER, Waarde.
ig mogelijk gevraagd
oef beslag, tegen koof
EERLAND, Mr. Smid,
IJssel bij Rotterdam.
Uitgave van
Naam]. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ - L- BURG.
Drukkers
terbaan Le Cointre, Goes.
Oos
ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f B,
Losse nummers 10,00
Prijs der Advertentib^:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 cent
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
Aan onze Zeeuwsche Anti-
Revolutionairen!
\llrn hebt ge natuurlijk reeds gelioord
ran het groote plan, het Mil li oen
V van het Centraal Comité van A.-R.
Vjesvereenigingen, ontworpen op voorstel
van zijn voorzitter-, den heer H. Colijn.
Ge zoudt wel een vreemdeling in Je
ruzalem moeten zijn, indien ge daar nog
niets van had gehoord.
Aüe bladen schreven er reeds over.
Vele verslagen 'hebt ge kunnen lezen over
den zegetocht dien onze nieuwe leiders,
de beeren Colijn en Idenburg, maken
door Jiet gansche land om overal nieuwe
bezieling te wekken voor onze A.-R. be
ginselen in 't algemeen en voor dit groot
sere plan in 't bijzonder.
Natuurlijk kunnen zij niet in iedere
stad en in ieder dorp van ons gansche
lajjd komen om ieder persoonlijk een
gave ol liever gezegd een of Ier te
vr&croü.
Waarvoor moet dat millioen dienen en
waarom moet ik daaraan mee doen?"
zll\l ge misschien vragen.
Ons antwoord is danom het onze
partij mogelijk te maken in de
zen tijd haar taak te kunnen
volbreng e n.
Deze taak is tweeledig.
Allereerst:
Verdieping en verbreeding der studie
onzer Anti-Rev. beginselen.
Dr. A. Kuypea' schreef over deze be
ginselen een boek: „Anti-Revolutionaire
Staatkunde".
In liet voorwoord zeide hij, dat hij
gaarne een breedere studie zou hebben
gegeven. Zijn beschikbare tijd liet het
hem echter niet toe.
Groen van Prinstei'er en hij liebhan
het fondament gelegd en nu is het pa
rool: voortbouw:en en uitbou
wen". Daartoe wiil onze partij nu stich
ten een specialen leerstoel' voor
het Ant-Rev. Staatsrecht. Bin
nen afzienbaren tijd moeten we dus krij
gen een professor aan de Vrije Universi
ty die tot taak zal hebben: de eeuwige
waarheden in Gods 'Woord op! te s'ppron,
die ons moeten leiden op1 staatkundig
terrein.
Verder dient .onze partij in de twee
de plaats een krachtige pi r o p a-
gandatevoeren.
Om dat mogelijk te maken moet er
komen een centraal bureau met uitge
breide bibliotheek en inlichtingendienst
voor de propagandisten.
El' moet komen een centraal punt voor
de actie over het geheele land, van waar
uit in woord en geschrift ons volk voor-
hchling ontvangt omtrent de levensvra
gen.
moeien komen voor onze plaat-
selijke actie de middelen, om die te
roeren, zooals onze dagen dat vragen.
En als ge dit alles leest, kunt ge
«kor wél begrijpen, dat we, om dit alles
e kunnen uitvoeren, aan een millioen
'«ker niet te veel hebben.
bat geweldige bedrag zal veilig belegd
worden en uit de gekweekte rente moer
ea de kosten bestreden worden.
f® nu is het onze taak hieraan mee
'e werken.
Zouden we als Zeeuwen achterblijven?
- s theele land zich opmaakt, om dit
a OOe werk te volbrengen, dan zullen
J u}60 vooraan gaan en doen, wat
slechts kunnen.
jod zal het ons doen gelukken.
eren £s iets geven aan God.
on n we ons dan niet schamen,
f. Veer 6.50 v.m-11
jeiTextra rit, ybj*
Veer 10 aurv.m-»T
ur v.m.
AGNES GIBERNE.
het> ea fult gij gehoor-
arniet vee£ om ie hooren
dat itme naar *'e handelen. Ik zeg u,
lieHo gehoorzaamheid boven uwe
«d riert tl '?ni,lk ben vast hesloten Paal
heid n si'eii'en aan uwe ongehoorzaam-
LollaraiIel UWfi Evangeliën en over uw
(Ü«Uj zult gij in mijne tegenwoor
dig -T lan§,er spreken. Zoudt gij
Cohham vernemen aangaande Lord
T™r slecht gezinden ketter?"
tijd' wJSn •<?m!rent zullen mij al-
Do?P ,zidn' zeide Margaret angstig,
heeft ZL?welkom zijn: Hij
ter "ewora i?n a£gezworen, is pries-
^ggekMd1"611 m den schoot der Kerk
^r^et.gaf ^eiuid. Alles draaide
laar lur, °genbhk voor de oogen, en
lal«t zeül V<? zwaar als lood- Even
zeide zij echter:
^ter, moedou" nolemde u hem n0§ eön
"^ae elliendige ketterij Reeft ook on-
als we minder gaven, dan we wel
zouden kunnen gevent. Het iis immers een
offer, dat gevraagd Wordt om den strijd
te kunnen voeren tegen den wasssn-
.den stroom van ongeloof en revolutie
en vóór de eere Zijns Naams.
Doet dan uw. plicht!
Verstaat wel de roeping, die ook hier
in tot u komt.
Offert uw gaven en geeft veel,
Zeeuwsche mannen, vrouwen, jongelingen
en jongedochters!
Doet het met liefde.
God heeft den bl ij moedigen
gever lief.
P. G. LAEïtNOES.
VRIJE UNIVERSITEIT.
In een der Zeeuwsche kerken werd
bij den dienst des Woords naar aanleiding
van een behandelden tekst ©en woord
gewijd aan het Chr. ondier wijs. De na
druk werd er op gielegd dat, nu de gel
delijke gelijkstelling tusschen Openbaar en
Bijzonder Lager Onderwijs ongeveer ver
kregen was, die. Christenen in deze landen
eens wat meer moesten gaan letten op
de noodén van ons Chr. Middelbaar en
Hooger Onderwijs.
De opwekking was zeer juist.
Het gaat toch niet aan, dat, wanneer
het de lagere school betreft, allen, die van
antirevolutionairen huize zijn, schouder
aan schouder gaan staan, om het dan
als een eenig man uit te spreken, dat
onze kinderen aan de Staatsschool niet
mogen worden overgegeven, wijl zulks
een loochening van Christus'
Koningschap zou zijn, maar zoo
dra het 't Middelbaar- en Hooger Onder
wijs geldt, zich terugtrekken, en die sou-
vereiniteit van den verheerlijkten Christus
eenvoudig op zij zetten.
Dit is een meten met tweeërlei maat.
Immers ook op het gebied van het
Hopger Onderwijs staat beginsel tegen
beginsel.
Daarom steunen wij de noodiging om
meer geldelijken steun te bieden aan de
Vrije Universiteit, de eenige Christelijke
Hoogesckool in ons land, waar de Christus
geëerd en gediend wordt op het terrein
der wetenschappen.
De Stichting va.n de Vrije Universiteit
in 1880 was een protest tegen de
Staats-Univei'siteiben.
Want, nog afgedacht van de overwe
ging, dat de Staat tot het geven van!
onderwijs onbekwaam is, moet om met
„de Standaard" van 20 December 1872 te
spreken de volgende acte van beschul
diging tegen de Staats-Universiteit worden
ingebracht
lo. Dat er van onderwijs in de God
geleerdheid geen sprake meer kan zijn;
2o. dat de Rechtswetenschap, van haren
geestelijken wortel losgescheurd, haren
goddelijkan adem heeft uitgeblazen, en
van vinding en kunst leieft;
3o. dat de Geneeskunde niet langer
het lichaam van den mtensch, maar den
mensch in het lichaam zoekend, wegbe-
reidster -dreigt t-e worden van een koel
materialisme; en
4o. eindelijk, dat de geestelijke een
heid der wetenschappen, de hartader van
alle universitair onderwijs, telkens ach
ter het raam der vakin-deeling onzichtbaar
der wordt.
Maar niet minder was de oprichting
der Vrije Universiteit de belichaming van
een beginsel, het beginsel van den Chris
tus GodsZonder M ij, kunt g ij, ook
op het erf der wetenschappen, niets
do en 1
berekenbaar veel kwaad gedaan in den
omtrek. Het ware dunkt mij, beter ge
weest, als zij hem in het begin dadelijk
verbrand en niet maar steeds gewacht
hadden, niemand weet waarop."
„Misschien durfden zij niet,' 'zeide Mar
garet onwillekeurig.
„Gij kunt uwe onzinnige veronderstel
lingen voor u houden," was bet scherpe
antwoord.
„Wat denkt gij nu vau uw edelen voor
ganger?"
„Als het waar is, ben ik zeer bedroefd
over zijn val," zeide Margaret.
„Als! Gij durft uwe moeder beschuldi
gen van liegen, ontaard kind?"
Geen twijfel thans omtrent Lady Alio-
nore's toorn. Margaret duizelde door den
zwaren slag van die sterke, groote hand.
„Zult gij het wagen nog eens zoo iets
tot mij te zeggan? Als het waar is!"
Er werd nu geene vlijt voorgewend.
De ontstelde meisjes staarden verschrikt
naar hare woedende meesteres ,en verga
ten spinnewiel of weefgetouw. Eva de
Malmayns en een paar anderen begonnen
zacht te snikken, maar geen geluid kwam
over Margaretslippen, en geen traan ont
vlood haren oogen. Zij boog slechts ge
duldig het hoofd en drukte de handen
tegen de borst.
„U hebt mij niet goed begrepen, moe-
Bovenal was de oprichting der Vrije
Universiteit een daad.
Want wel verluidde men, dat deze sticht
ting alleen optrad om 's menschen ijdel-
heid bot te vieren, maar door zoo te in-
sinueerten toonde men duidelijk, dat men
niet inzag, of liever niet wilde inzien,
dat bet tegendeel hier juist beerschend be
ginsel was. i
Immers, door die stichting werd de
doodsteek aan alle hoogheid des menschen
gegeven.
Het doel was niet minder dan den
mensch, dan den dwaas, die in ijdelen waan
zich zeiven tot koning had opgeworpen,
te onttronen en als noodzakelijk gevolg
daarvan Christus weer als Koning op het
terrein aller wetenschappen te dienen.
Juist, wijl ei' door de stichting der Vrije
Universiteit zulk een protest uitging; in
haar zulk een beginsel schuilt; en het
laatste niet het minst, wijl er zulk een
daad werd verricht, moet het te meer
verwonderen, neen smarten, dat er nog
zoovelen, die tegen de beginselen van
revolutie ten evolutie zeggen te strijden,
van verre blijven staan.
Het h-eieft er soms al den schijn van,
of velen Eliza's jongen nog hierin ten
achteren zijn, dat zij den vijand niet eens
gewaar worden, en zich binnen Dothans
muren nog beschermd achten.
En al is het best mogelijk, dat er velen
in verband met deze Universiteit tien be
denkingen voor één hebben, dit neemt
niet weg, dat wij aan ons beginsel ver
plicht zijn, ook op het terrein van het
Hooger Onderwijs, de Souvereiniteit van
den Christus Gods te ©eren.
Dit geldt allen. Rijken, zoowel als
armien. Heeren, zoowel als arbeiders.
Wij allen hebben den duren plicht deze
stichting zedelijk ten stoffelijk te steunen.
H-et moet ons goede volk niet langer
aan doctoren in allerlei wetenschappen
ontbreken, voor wie het Woord van God
op alle terrein van kennis het voornaam
ste richtsnoer blijft. -
Christen advocaten, letterkundigen,
hoogleeraren, rechters, wijsgeeren zijn er
reeds betrekkelijk veel van die school ge
komen. Doch hun getal is nog veel te
klein, in vergelijking met de vele ongeloo-
vigen op 't terrein van Wetenschap, On
derwijs, Kennis en Kunst van de Staats
universiteiten, die onze natie toestroomen.
Waarbij nog komt, want genade is gieen
erfgoed! dat niet alle leerlingen der
V. U., schoon wel tele, met eere den
Christennaam dragen en zoo mogelijk uit
dragen in het publieke leven.
Want wij weten 't zeer goed de
harten bekeeren, de menschen wederba
ren, dat kan ook de Chr. Opvoeding niet,
dat kan alleen de. Heere; maar onze
God gebruikt de Chr. opvoeding en het
Chr. dictaat daartoe als middelen.
Nu onze hand vrij komt, in zake den
bouw onzer Chr. lagere school, stellen
wij haar ten dienste der Chr. Hoogere,
der Vrije Universiteit
En der Christelijke Middelbare School',
de Chr. H. B. S.i
Revolutie en Anti-Revolutie.
De Revolutie trekt een scheur door het
geheele leven, omdat zij het diepste be
ginsel raakt: de belijdenis van God Al
machtig, die hemel en aarde heeft ge
schapen. (Fabius „Voortvaren" blz. 88.)
In beginsel is elk Christen antirevo
lutionair. Alleen wanneer hij op poli
tiek terrein zich in den aard en de ver
houding dei' partijen vergist, kan de Chris-
der," zeide zij op flauwen toon, toen zij
weder ©enigszins was bekomen van den
haar toegebrachten slag. „Ik twijfel er
volstrekt'niet aan, dat u waarheid sprak
maar er zijn zooveel valsche geruchten
in omloop." i
„Maar hetgeen ik u vertel is geen
valsch gerucht. Maak thans dat ge weg
komt en bedenk u goed over morgen. Ik
wil u bij de mis zien, of het zal u
bitter berouwen. Ga heen!"
Eene diepe stilte beerschte in het ver
trek, terwijl Margaret het verliet. Vrouwe
Alionoi'e stond haar na te zien, nïet een
diepen rimpel op haar voorhoofd. Geen
moederliefde of medelijden schenen haar
misnoegen te temperen. Plotseling werd
zij de ongewone stilte in het vertrek
gewaar, en liet zij haar blik gaan over
4e verschrikte chambrières.
„Wat bezielt u, meisjes? Is er niets
meer te doen? Het is eene les, die gij
allen ter harte kunt nemen, ziende hoe
ik, de Vrouwe van Cobham, in mijn eigen
huis altijd wil gehoorzaamd worden. Gij
moet vandaag een half uur langer werken
voor uw schaamteloos luieren."
Na deze woorden repten handen en
wielen zich harder dan ooit, in angst
dat het half uur een uur zou worden.
Maar bet teeken om op te houden werd
eindelijk gegeven, tot groote vreugde van
ten aan het liberalisme de hand reiken,
en voor het Evangelisch beginsel in den
(door d e Revolutie in het leven geroepen.)
antirevolutionairen vorm beducht zijn.
(Groen v. Prinstener, Ned. Gedachten
I, 13).
De toestand.
De wereld is niets dan een groot
tooneel,
Acteurs zijn alle mannen, alle
vrouwen-
Zij hebben hun afwisselende „ops"
en „afs"
En beurtlirigs speelt eenzelfde vele
rollen.
(Beets, Shakespeare gevolgd.)
Aan deze woorden denkt men onwille
keurig, wanneer men zich zet om enkele
woorden te wijden- aan het verscheiden
van den man, eens zoo groot in de we
reld der Dnitsche diplomatie, Theobald von
Bethmann Hollweg. Hij was eenmaal de
rechterhand van den Keizer en dat wel
in de donkerste dagen, die het rijk ooit
heeft doorgemaakt. En hij bleef zijn Keizer
trouw, ook toen het komend onhejl steeds
meer onafwendbaar bleek.
Meer dan bij de meeste diplomaten wa
ren bij hem eerlijkheid en openhartigheid
de trekken van zijn karakter. Hij gaf
b.v. onomwonden toe ,dat de inval in
België in 1914 wel een daad van nood,
maar toch ook een daad van onrecht
vaardigheid was. En ook in zake den
duikbootenoorlog nam hij eien nobeler
standpunt in dan de mannen van bet
streng en onverbiddelijk militairisme.
Ware het aan hem ter beslissing gela
ten, dan was ongetwijfeld de duikboot-
oorlog niet op zulk een wreede wijze
gevoerd, als nu het geval is geweest.
De Berliner Montagspost schrijft dan
ook: Ook de verbitterdste tegenstander
van Bethmann zal niet bestrijden dat hij
eerlijk heeft gewerkt en het politiek leven
in Duitschland op een hooger peil hqeft
gebracht. Slechts een buitengewoon be
kwame of geniale staatsman zou de dui
zend moeilijkheden, die de oorlog met zich
bracht, hebben kunnen overwinnen. Zulk
een gteweldig groot staatsman was Beth
mann niet, maar hij bezat bekwaamheden'
en hoedanigheden die niet allcdaagsch zijn.
Van huis uit conservatief, had hij leeren
inzien dat in Duitschland volgens con
servatieve recepten niet meel' kon worden
geregeerd. Zoo heeft de ontwikkeling Beth
mann ook erkenning en waardeering der
linkerzijde bezorgd. Zijn plotseling over
lijden besluit een leven dat rijk was aan
het uiterlijk succes van een snelle en
schitterende loopbaan en dat voor alles
aan de tragedie van den voor Duitschland
ongelukkigen grooten oorlog zal blijven
verbonden.
Von Bethmann Hollweg is af. Dte ver
dere moeilijkheden, die men van gealliëer-
de en vooral van Franschte zijde Duitsch
land in den weg legt, mocht hij niet meer
aanschouwen. Het zien van een nog die
pere vernedering van het eens zoo mach
tige keizerrijk, bleef hem bespaard.
Verdere moeilijkheden, diepere vernede
ring, daarop schijnt het helaas voor
Duitschland te zullen uitloopen. De be
krompen, eenzijdige, zelfs hatelijke poli
tiek, dooi' Frankrijk nu reeds meer dan
2 jaar tegenover Duitschland gevoerd,
wordt ijverig voortgezet. Van een terug-
de arme kleine Eva de Malmayns, die
eerst onlangs haar eigen tehuis had ver
laten, en nog verre van gewend was
aan Vrouwe Alionore's strenge regeering.
Zij sloop de kamer uit en vloog als
een opgejaagde vogel door de gang, maar
zij werd vervolgd door meier da,n ééne
stem.
„Eva! Eva de Malmayns i Damoisell©
de Malmayns! Kom hier!" Onwillig, hoe
wel niet ongehoorzaam durvende zijn,
kwam Eva op hare schreden terug en
trad zij de groote spinkamer weder bin
nen. Lady Cobham stond bij de deur,
en gebood haar naderbij te komen.
„Waar vlieg je zoo naar toe, Eva?"
„Madame ik Eva's gelaat werd
bleek als de groote sneeuwwitte vleugels,
die het statige hoofd harer gebiedster
tooiden. „Madame ik ik wilde eene
scheur gaan verstellen in mijne rechter
mouw."
„Gij zoekt Margaret toch niet?"
De wanhoop schonk Eva kracht, en
hare zachte, blauwe oogen keken veel
onschuldiger op ,dan zij eigenlijk het recht
hadden te doen.
„Madame ,ik weet niet waar zij is,
maar als u eene boodschap voor haar
hebt, wil ik haar wel opzoeken."
,„Gij moogt haar uit mijn naam zeg
gen, dat ik haar van avond aan tafel
keer van een vredelievende, meer ratio-
neele politiek merkt men in Fransch©
kringen niets, 't Blijft alles even onver
zoenlijk.
Het ging in Duitschland in de laat
ste maanden vrij rustig toe. Het scheen
of sommige industrieën weer begonnen
op te leven of er, heel langzaam nog',
eenige verbetering in den binnenlandschen
toestand - viel waar to nemen. En ook
Frankrijk had niet te klagen. Het mocht;
zich sedert de conferentie van Spa in) een
overvloed van Dnitsche kolen verheugen.
Maar .ziet, nu gaat Frankrijk weer spij
kers op laag water zoeken inzake de
ontwapeningskwestie. Zou het in ernst
meehen, dat het uitgeputte machtelooze
Duitschland met d'e enkele tienduizenden
„burgerwachters" ten de enkele honderden
kanonnen, waarover het geschil loopt, een
oorlog, zou kunnen beginnen? Een kind
weet beter.
Doch er is weer maar een nota te Ber
lijn overhandigd, wftarin een opsomming;
wordt igegeven'van de schendingen door
Duitschland van dei verplichtingen, welke
het te Spa op zich genomen heeft.
Eén hoop is er nog): dat Engeland
.zich verstandiger toent dan het verdwaas
de Frankrijk.
Een rapport van Foch.
Het rapport van Focb over de hou
ding van Duitschland inzake de ontwa
pening is 31 December overhandigd aan
de geallieerden, die het rapport bestudee-
ren en later over de aan te nemen houding)
zullen beraadslagen.
Uit het rapport blijkt, dat op het oogen-
blik van den wapenstilstand en sedert
het van kracht worden van het vredes
verdrag zijn vernield of door Duitschland
uitgeleverd: 41.000 kanonnen en 70.000
onderdeden, 163.000 mitrailleuses, en on
derdeden, 2.800.000 draagbare Wapenen,
25.000 vlieigtuigenmotoren en 16.000 vlieg
tuigen.
Niet nagekomen heeft Duitschland het
vredesverdrag en de overeenkomst van
Spa, vooral door het handhaven der bur
gerwachten in Beieren en Oost-Pruis emi
en door het huidige systeem der veilig
heidspolitie, alsook door het niet in vol
doende mate vernielen der vestingartil
lerie aan de Oostelijke en Zuidelijke grens.
De Duitschers hebben gevraagd te Ko
ningsbergen en Pillau respectievelijk 390
en 20 kanonnen te mogen behouden, te
Swinempin.de 32, in. het fort Rustin 168
groote kanonnen^ te Glogau 28, te Ulm
171 en in Ingolstadt 32.
De entente-commissie hebben toege
staan, dat te Koningsbergen 20 kanonnen,
te Pillau 36 en te Swinemjimde 32 stuk
ken geschut behouden blijven. De andere-
eischen .zijn afgewezen.
Korte Berichten.
d' Annimzio bevindt zich nog
steeds te Fiume. Mfen meent te weten,
dat hlet vertrek) der legionairen naar
hun depots den 2den Januari zon
plaats hehhen.
In Joeigo-Slavië is êen nieuw
kabinet gevormid'. De nieuwe Regee
ring treft krachtige maatregelen ter
bestrijding van de bolsjewistische
propaganda.
De bladen melden, dat lord Rea
ding zich bereid verklaard beeft, lord
Chelmsford als onderkoning van In-
dië op te volgen.
De president der Iersche Repu
bliek, De ValeRa, zou uit Amerika in
verwacht. Dat alleen zitten verkies ik
niet langer." -
„Ik zal het haar zeggen, madame," zeide
Eva gedwee.
„Gij kunt gaan," zeide Lady Alionore
kortaf.
Verheugd dat zij de gevreesde tegen
woordigheid. harer meesteres verlaten kon,
ging Eva langzaam de kamer uit ,ten vloog'
toen. weder de gangen door, de trappen
op weder door eenige gangen, tot zij
eindelijk het slaapvertrek der damoiselles
bereikte.
„Margaret 1 O Margaret I ik dacht
wel dat ik u hier zou vinden."
„Wat wil je, Eva?" vroeg Margaret
met vermoeide stem, haar hoofd uit hare
handen opheffende.
Eva stond haar even aan te: zien met
groote tranen in de oogen.
Toen hare armen plotseling om Mar
garet heenslaande, riep zij uit:
„O Margaret! o Margaret! hoe kunt
gij alles verdragen, zooals gij doet? O
Margaret ,ik verlang zoo naar mijn eigen
thuis en mijne eigene familie! Ik houd
hier van niemand dan van u, lieve Mar
garet. O, ik kan het niet aanzien, dat
gij zoo wreed behandeld wordt."
„Het is niets, Eva. Gij behoeft over
mij niet te schreien."
(Wordt vervolgd.)
-■ i
- 1
A .ijl
