fto 66
Donderdag 16 December 1920
35e Jaar^au^
feuilleton.
GI T H A.
Buitenland.
Uitgave van
Ae Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIR M A F. P. D H U IJ L- BURG.
Drukkers
Oosterbaan Le Cointre, G#es.
Zij, die zich met I Januari a. s. op
ons Wad abonneenen, ontvangen de tot
dien datum verschijnende nummers gratis.
be rede^VAN MINISTER DE VISSER.
I.
Wegens de groote belangrijkheid geven
wjj onderstaande magistrale rede van den
Minister van Onderwijs, dr. de Visser,
behouden in de Tweede Kamerzitting van
Woensdag 1 Dec. gedeeltelijk weer.
Mijnheer de Voorzifter! Met betrekking
tot één punt en wel hiet hoofdpunt in
dit debat kan ik tevreden zijn. Dat betreft
die instemming bij dte meerderheid van de
Kamer met mijn voorstel van salarieering
en den tegenzin bij de meerderheid tegen
het voorstel van deCommissie van Geor
ganiseerd Overleg. Niet alleen toch is een
jarig door die sprekers van de rechterzijde
het stelsel van de Commissie van Georga
niseerd Overleg afgekeurd, maar ook de
hoeren Otto en Dresselhuys hebben daar
tegen diezelfde bezwaren geopperd als ik
in eerstien termijn had aangevoerd. De
heer Otto toeft met nadruk dit gezegd:
„Ik begin met te verklaren, dat de cri-
tiek, die de Minister heeft uitgeoefend op
hetstelsel van de Commissie voor Ge
organiseerd Overleg mij niet geheel onjuist
voorkomt. Ik beu ook niet voorstander
van het systeiem van nivtelleeren, dat door
de Commissie voor georganiseerd Overleg
is geaccepteerd en dat hier in de Kamer
verdedigd is. Ik meien dat die salai'ieiering
de beste is, waarin voor eiken onderwijzer,
die met ijver en beroepslief de zich toe
legt op zijn taak, in de toekomst een
goede positie is te verkrijgen. Wanneer
■een gotede perspectief in die regeling zit,
is tiaar mijn meening een van de belang
rijkste voorwaarden voor ieten goede sa-
larisregeling vervuld."
Hetzelfde zeide met andere woorden de
heer Dresselhuys in deze bewoordingen:
„Ik zou dan allereerst willen zeggen
dat uit de rede van vanmorgen dat deel
van 's Minister's betoog ,dat ging tegen
het systeiem van de Commissie voor Geor
ganiseerd Overleg, m. i. het gelukkigst
was. Ook "mij wil het voorkomen dat de
Minister gelijk had toiem hij zeide het
systeem van die Commissie, zooals het is
uitgewerkt, niet te willen, omdat dit
systeem tot een veel te sterke nivellee
ring leiden zou."
De geachte spreker voegde daaraan een
reden toe, .die ook mij hoofdzakelijk tot
dit stelsel hieeft gebracht, n.l. dat ten
slotte de bteoordieeling van de deugdelijk
heid van den onderwijzer naar geen ande
ren maatstaf kan plaats hebben dan naar
objectieve kenteekenien, zooals die voor
al in de akten zijn gelegen.
Ik constateer dus, dat gedurende dit
debat bij mij de indruk is gevestigd, dat
de meerderheid van de Kamer op de gron
den, aan het belang van het onderwijs
ontleend, welke ik de eer had te ontwik-
Men, principieel aan mijn zijde en prin
cipieel tegenover het stelsel van de Com
missie voor Georganiseerd Overleg staat.
Dat is voor mij, gehoord de sprekers van
rechts en de twee genoemde heerea van
links, uitgemaakt.
Nu kom ik tqt de bedenkingen, die ge
opperd zijn tegen het door mij gekozen
stelsel, ten dan ontmoet ik, w,at de opname
in tabel B betreft, in tegenstelling met
opname in tabel A, eigenlijk alleen den
neer Treub.
Tegenover hetgeen de geachte afgevaar
digde gezegd heeft, die eigenlijk de ©enige
AGNES GIBERNR.
15) _0-
De elfdie September kwam en ging, en
i Jphn had geen gehoor gegeven aan
ne bisschoppelijke oproeping. Sir Roger
Acton en Sir John Beverley waren om
uezen tijd veel op het kasteel, en tus-
schen de leiders dei' Lollards werden vele
gesprekken gevoerd. Alfgar woonde deze
bijeenkomsten zoo min mogelijk bij, hoe
wel hij dikwijls werd uitgtenoodigd er bij
tegenwoordig te zijn. „Gij zijt als mijn
eigen zoon, en ik wensch niets voor n
e verbergen", zeide Lord Cobham meer
T.1 e®ns- Maai" Alfgar antwoordde slechts
•i°5n, ik zal gaarne uwe bievelen op-
o gen, welke zij ook zijn, maar indien
net met bepaald verlangt, woon ik deze
Strekken liever niet bij; het is beter
Biet weet Wat daar verhandeld
En.Sir John drong er, half glim-
y miet wrder op aan. Op één punt
fsal' ppu vast besluit genomen, en
w,as: Mjin gebieder met zijn eigen
dwi™ alle mogelijke gevaren te ver-
,i,,TJen' Hfl twijfelde er aan of het ver
ruigi was, dat de Lollards zich openlijk
o Ge Katholieken wilden gaan verde-
was, die argumenten lieeft aangevoerd
tegen de. opname in schaal B en vóór het
opnemen in tabel A, staan er enkelen,
die ook wel de opneming in tabel B heb
ben afgekeurd, maar die voor hun stelsel
geen argumenten aanvoerden en ook geen
middel aan de hand deden, waardoor het
zou kunnen.
Het komt mij voor, dat de argumenten
van mr. Treub niet van veel beteekienis
kunnen wonden geacht. De geachte afge
vaardigde heeft in de eerste plaats gezegd,
dat in tabel B alletein zijn ondergebracht
de raenscbein van het middelbaar onder,
wijs, die desnoods in tabieil A een plaats
zouden kunnen hebben. Dat uitgangspunt
was al niet juist, omdat in tabel B niet
alleen de directeuren en leeraren aan de
Rijks- hoog.ere burgerscholen en daarmede
overeenkomende inrichtingen van onder
wijs een plaats hebben gevonden, maar
ook burgerleeraren aan inrichtingen van
militair onderwijs, hoofden en onderwij
zers. aan alle Rijksinrichtingen van lager
onderwijs, zooals leeraren aan Rijks
kweekscholen, Rijksleerscholen, gevange
nissen en tuchtscholen en opvoedingsge
stichten. Dat aantal is dus niet zoo onbe
duidend en het zou niet gaan om deze
miensehem in schaal A op te nemen, om
de eenvoudige reden waarom de Salaris-
commissie destijds zich ook genoopt ge
zien heeft ze in een aparte tabel op te
niemein.
D.e geachte afgevaardigde heeft ten twee
de het argument aangevoerd, dat er nu al
in die tabel A leienige differentieering ligt
opgesloten, zooals b.v. voor directeuren
van postkantoren en enkele andere cate
gorieën. Maar dit heeft een geheel andere
reden dan waarom d'e Salariscommissie
zich genoopt heleft gezien de onderwijzers
onder tabel B op te nemen. Daar gold
het niet leien onderscheid in salaris op
grond van bekwaamheid of om berekening
naai" uren, maar een onderscheid in sala
ris op grond van de meier of mindere
belangrijkheid van hiet kantoor, waar men
werkzaam is. Het kan toch voorkomen, dat
op kleine plaatsen, waar de kantoren soms
omvangrijk zijn, meer arbeid geschiedt
dan op sommige groote kantoren, en voor
die meier of mindere omvangrijkheid is
dan een ziekere differentieering noodig.
Hier geldt 't dus geheel iets anders.
De reiden van de onderbrenging in eten
afzonderlijke tabel ligt hierin, dat men
bij de leeraren van die burgerscholen
aparte lesuren in rekening moet brengen
en daarom van elen algemeen jaarlijksch
traktement voor deze menschen geen
sprake kon zijn. Die zielfde moeilijkheid
nu doet zich, al is het in anderen vorm,
voor bij het 1. o. als bij het m. o. Het is
om die reden, dat ik nóg van oordeel ben,
dat alle onderwijzend personeel in de af
zonderlijk© tabel A zijn plaats moet blij
ven vinden. En ik herhaal, dat de Com
missie voor Georganiseerd Overleg geen
lenkei middel aan de hand heeft gedaan,
zielfs geen poging heeft beproefd om dat
gene wat de Salariscommissie niet heeft
kunnen doen, wal te doen. Zoo blijf ik
dan bij mijn conclusie, dat er gieen kans
bestaat om die verschillende salarissen
onder tabel A ©e|n plaats te geven, en
handhaaf ik mijn aanvankelijk ingenomen
standpunt.
Thans kom ik tot de verdediging van
mijn stelsel tegenover dat van de Com
missie voor Georganiseerd Overleg.
De heer Treub, die met beslistheid liet
standpunt der Commissie heeft verdedigd,
hieeft 'geien woord' gewijd aan datgene,
digen, daarom hield hij zich onzijdig. Ook
scheen het hem toe, dat Lord Cobham in
dit opzicht dezelfde meening was toege
daan; hij luisterde naar allies wat gezegd
werd, maar sprak voorloopig zijn eigen
oordeel niiet uit.
Op zekeren middag, in het midden van
September, begaf Githa zich van Lady
Cob hams vertrek naar de ronde toren
kamer, waar Sir John gewoonlijk zat tie
lezen en te schrijven. Alfgar stond, voor
de deur de. wacht te houden, onbeweeglijk
als een stleenen beeld.
„Mag ik binnengaan, Alfgar?" vroeg zij
zacht.
„Sir John heeft bevolen, dat niemand
hem vandaag onnoodig in zijn werk mag
storen." 1
„Ik heb eten boodschap aan hem van
Lady Joan."
Alfgar schudde het hoofd.
„Ik betwijfel heit, of hij u vooreerst te
woord zal staan. Hij heeft een brief ont
vangen, die hem, zoo dunkt mij, geen
goiede tijding heeft gebracht. Zeg het aan
niemand anders, Githa. Maar hij wil een
tijdlang® alleen zijn."
Broeder ten zuster stonden elkaar aan
te zien, niet wetende wat te doen. Eer
zij eenig besluit konden nemen, wierd Sir
Johns diepe stem vernomen.
„Alfgar!"
„Lord Cobham!" en Alfgar opende de
IJ! - v r j~7rfT
wat voor mij het hoofdargument bij mijn
bestrijding was, n.l. dat, wanneer een jon
geman van 18 jaar begint inlet f 1900
en wteet zonder eeoige akte te kunnen
komen tot f4200 en mte't 3 kinderen tot
f 4500, hem elke prikkel is ontnomen om
eenigte' verdere wetenschappelijke studie te
doen. Wanneer men vooruit weet automa
tisch tot f4500 te zullen stijgen, waarom
zou men zich dan op verdere studie toe
leggen
D(el heer KETELAAR: Een uiterlijke
prikkel
De heier DE VISSER, Minister van On
derwijs, Kunsten en Wetenschappen: Ja,
omdat er geen andere bestaat.
De heer KRUYT: Geldt dat voor theolo
gen ook? Hebben .die ook een prikkel
noodig? 1
De heer DE VISSER, Minister van On
derwijs, Kunsten en Wetenschappen: Ik
begrijp niet, wat die interruptie hiermee
te maken hleieft. D.e heer Kruyt verliest
één ding uit het oog, dat alles beslist,
n.l. dat de Kamer, uitgezonderd hij en
de zijnen, bij de behandeling van d© wet
op het lager onderwij s zich op het stand
punt heeft geplaatst, dat de normale ont
wikkeling van den onderwijzer eindigd,
niet met het behalen van de hulpakte,
maai" van de z.g. algemieene hoofdakte. En
om die ontwikkeling te bereiken is het
traktement, in dien aanvang en in eind
punt, voldoende verhoogd. En wanneer
men dan teens bet door mij geconcipieerde
eindpunt van salaris voor iemand, die; de
toekomstige hoofdakte zal bezitten, verge
lijkt met het (eindpunt van bet traktement,
dat de theoloog bereikt, valt de vergelij
king zeker niet uit ten nadeel© van den
onderwijzer. Ik herhaal dus, dat wanneer
men aan een onderwijzer met hulpakte in
de toekomst teen eiindsalaris verzekert van
f 4200, dat als hij gehuwd is en drie
kinderen heeft kan stijgen tot f4500, elke
prikkel om zich verder te ontwikkelen
voor den mensch in dooi*sn!e<e is wegge
nomen. Bovendien verlaten wij dan het
standpunt, waarop wij ons bij het aan
nemen van de. wet op het lager onderwijs
hebben geplaatst. Het is mij zelfs eien
raadsel, hoe dezelfde menschen, die zoo
geijverd hebben voor den betere opleiding
v.an den onderwijzer, die den onderwijzer
met allelen de hulpakte onvoldoende vin
den, ei' thans toie kunnen komen dien on
der wijziel" lelken prikkel tot het behalen
van de hoofdakte te ontnemen. Ik herbaal
dus wat ik in eersten termijn gezegd heb,
dat het niet is in de. eerste plaats op
grond van financieel© overwegingen, maar
in aansluiting aan hetgeen .gezegd is door
den heer Otto, den heer Dresselhuys en
door verschillende leden van de rechter
zijde, dat dezie prikkel in het belang van
het onderwijs in de regeling moest blijven.
(Wordt vervolgd.)
Sneeuwbalpret.
Dat wordt een politieke sneeuw
bal!
'n Echt vaderlandsch© wintersport
Er ,zit „fusie" in de l'ueht. Hereeni-
ging, latsi men wil! Treüb is er mee
begonnen, toen hij inzag, dat zijn Eco>-
niomisehe Bond te allen dage een kind
met 'n1 waterhoofd, 'nlarn bandje,, en 'm
mank voetje, blijven zou.
Hij polste de „Vrijen" en de „Unie".
En werkelijk, dat ging aan.
Er miag; in 't publiek hioig wél niet
•over die politieke vrijage gesproken wor
den, maar achter de- schermen, was het
mariage a trois, het driehoeks!)uwelijk
zware deur, die toegang gaf tot het kleine,
kale vertrek, waarin zich niets anders
dan een kist, leen bank en een .tafel, die
met geschriften beladen was.
„Uwe zuster mag binnenkomen.'
Zij waren verbaasd, dat hij, verdiept in
zijn werk als hij scheen, hare zachte stem'
had gehoord. Zij trad kalm naar hem toie,
terwijl hij hoffelijk opstond.
„Hebt gij elen boodschap aan mij, lieve?"
„Lady Joan wenscht zeer n te spre
ken. Zij klaagt er ovler, dat zij u den
ganschen dag bijna niet hieeft gezien."
„Ik heb het zeer druk, Githa kind
lief;" en.met vaderlijke teederheid legde
hij' een hand op haar hoofd, en hief haar
gelaat tot het zijne op; „ik heb tijdingen
ontvangen, waarnaar ik reeds eenige dagen
had uitgezien."
„Tijdingen?' 'herhaalde zij angstig.
„Over Bisschop Arundels handelingen."
Githa sloeg onwillekeurig hare handen
ineen.
„O Sir John, wat doet hij nu?"
„Hij heeft mij opnieuw gedagvaard om
voor hem te verschijnen op den Zaterdag
na het feest van St. Mattheiis. Inmiddels
heeft hij mij uitet vele bittere woorden ver
vloekt; mij een bedrieger, een ketter, een
rustverstoorder, leen vijand van de Kerk,
en ik welet niet wat meer, genoemd."
„Sir John, is u bedroefd over de eer,
die u op deze wijze is wedervaren?" vroeg
izioo goed als beklonken, dat werd
een publiek geheim.
'Doch nü wordt het pas mooi!
Men krijgt smaak in den fusiedrank.
Dat wijntje komt in trek:
(Nil is e'r in 't laatst der vorige week
al een vergadering gehouden om te komen
tot een nieuwen, staatkundigen Bond en
waar vertegenwoordigd wiafen de volgen
de groepen en partijen: i
le. De Economische Bond; 2e. de Li
berale Unie; 3e. de Bond van Vrije Li
beralen; 4e. de Neutrale Partij; 5e. de
Middenstandspartij; Ge, de Prov. Bond
van Vrijzinnigen in1 Friesland; 7e. de groep
voor ethische en wetenschappelijke be
langen; 8e. de Algemeene Staatspartij;
9e, de Bond van vrijz, prop.-vereenigin-
gen.
Dü.i is dus 'al driemaal drie!
Midden Januari vergadert men wéér,
om dan spijkers met koppen te slaan,
hoeveel liefhebbers er dan' wel kunnenl
zijn, wagen we roaiar niet te raden',
De sneeuwbal rolt!
En al wat van huis. uit „liberaal"
.|wiais|, rolt méé en de héél enkele,,
óólijke „Rechtschen", die zich in.' 1918
lieten begoochelen door de voorgewende
„neutraliteit" van den „Economisehen1
Bond", van de „Middenstandspartij" en
andere dergelijke groepen, well
die kunnen nu es. riem, hoe fijn ze toen
bij den neus genomen1 zijn.
't Begint altijd met „neutraal".
En 't kiolmt istrijk en zet bij „Links"
trecht, gelijk ook deze sneeuwbal-
historie weer toont, (Friesch Da.gbl.)
De verwoesting te Cork.
D'e correspondent van de „Daily Mail"
te Dublin méldt, dat te Cork, tengevolge
van den grooten brand, duizend menschen
onbehuisd zijn. Een l'ixma, wier gebouw
verwoest werd, 'had zich juist den vo-
rigtemi dag verzekerd voor een premie van
3 pd.'st. 10 sh. per 100 pd.st. voor drie
ma'anden, terwijl de gewone premie 11/2
'sh, tot 2 sh. per jaar bedraagt. Dei ver
woesting is niet alleen door de vlammen,
tniaiar ook door ontplofbare stoffen aange
richt. Vele muren, die' gevaarlijk stonden,
zijn door gemeentewerklieden omverge
haald. D'e plunderaars hebben vooral hun
aandacht besteed aan de voorraden van.
wijnkoopers en juweliers. Velen namen
heele kisten mee, en whsky en cham
pagne waren alras voor zes stuiversi de
flesch te koop. In het geheel zijn veertig
winkels verwoest, waaronder de grootste
van de „stad.
De commissie uit de arbeiderspartij, die
in Ierland een onderzoek instelt, verklaart
dat dei strijdkrachten van de Kroon de
branden hebben gesticht en biedt aan' om
de bewijzen daarvoor te leveren, indien!
de veiligheid der getuigen gewaarborgd
wordt.
Armenië.
Voor Armenië, dat van de geallieerden
niet de minste hulp te verwachten heeft,
belooft op het laatste oogenblik toch een
wreker op te staan, in de gedaante van
de Sovjet-riegietering. In het uur van zijn
uiterste gevaar, toen de Turksche nationa
listen het land uit het Zuiden en de
holsjewiki het uit het Oosten bespron
gen, heeft Armenië kleur bekend en is
het vuurrood geworden. Het verhol s je wiek
te zich en richtte ©en Sovjet-regieering op,
Githa, want zij'n stem klonk zeer treurig.
„Denkt gij, dat gij in mijn geval niet
bedroefd zoudt zijin?"
„Ik weet hiet niet; maar daar het om
Christus' wil is, geloof ik dat ik mij eerder
verblijden dan bedroeven zou."
„Zoo moet het ook zijn, lieve Githa.
Niettemin wil ik toch alias, doen wat in
mijn macht is, om dit dreigend gevaar af
te wenden."
Alfgar keek angstig op. Wilde Lord Cob
ham zich openlijk gaan verzetten? Zijne
volgende woorden stelden hem echter ge
rust. r
„Daarom heb ik heden dit gleschrift
opgesteld, om hiet den Koning aan te bie
den. Ik heb getracht hem duidelijk uit te
leggen wat ik geloof. De menschen be
schuldigen mij valschelijk van vele zaken,
'die ik noch zeg, noch toesta. Ik zou
gaarne zien, dat die Koning de zaak dui
delijk voor oogen had, an ik geloof dat
zijn toom jegens zijn getrouwen dienst
knecht dan wel bekoelen zal."
„En zult u hem het geschrift door een
bode zendien, Sir John?" vroeg Alfgar,
wederom aen antwoord vreezende, en
dezen kieer met reden.
„Neen, ik zal hat hem liever zelf aan
bieden, ©n mijpi uiterste best doen zijn
vertrouwen wieder te winnen; meen niet
dat ik al te veel vertrouwen stel in de
liefde an vriendschap van een aardsch
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3,
Losse nummers f0,08
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.20, elke regel meer 30 cent.
Bij abonnement belangrijke korting.
Bewijsnummers 5 cent.
welke zich natuurlijk niet gehouden acht,
om de voorwaarden die de gedelegeerden
van de vroegere Armenische regieering on-
derteiekend hebben, te erkennen. KernaJ
krijgt te maken mat een Armenië, dat
Moskou achter zich heeft, en het vredes-
tractaat van Alexandropel heeft alleen nog
maar historische waarde.
Er is alle redlen voor de geallieerden:
(en voor Engeland in het bijzonder) om
er zich over te verheugen, dat de natio
nalisten en de Sovjet-regeering erom over-
hoop komen te liggen.
Korte Berichten.
In Parij's wonen vier honderd
jarigen; negentien mannen en zeven
en zeventig vrouwen van negen en
negentig jaarvijfhonderd (drie en vijf
tig menschen van hoven de vijf en
negentig jaar; zevenduizend tweehon
derd en vie® menschen van negentig;
jaar. Gezwegen van de menschen van
tachtig.
Aan dei Duitsche universiteiten
studeeren thans achtduizend vrouwen
tegen tweeduizend tien jaar geleden.
Zij' studeeren in hoofdzaak nationaal-
ekonomie, rechts we tens ohap,pen en
pharmacie.
De sluiting van de keukens in.
de hotels en groote Berlijnsche wijn
en bierrestaurants, waartoe de Bond
van hotel- en restauranthouders heeft
besloten, is doorgezet. Heden heeft
men in geen van die inrichtingen mee®
wat te eten, wèl te drinken, kunnen
krijgen. Als men eten meenam, kreeg;
men zelfs geen hord' of mes' onf het .tJ©
verorberen.
De autoriteiten zullen Erzberger
vervolgen, omdat hi| in niet minde®
dan '5 gevallen een valsche verklaring
heeft afgelegd'. Dit geldt vermoedelijk
zijn belastingen.
Hofraad: Rosenthal, een der voor
naamste beklaagden in de graanknoei-
erijen in Saksen is' Maandag j.I. pie®
auto gevlucht. Hij1 zal worden ge
zocht en zijn vermogen zal in beslag'
worden genomen.
De Roemeens che minister van
justitie, 'die hij' den bomaanslag in
den Roemeenscthen Senaat zwaar ge
wond werd', is aan zij'n wonden ove®-
leden.
Einde December verlaat Descha-
nel het sanatorium' bij 'htet kasteel
Malmaison om' zich voor goed te Pa-
rijis te vestigen.
Deze laatste dagen is het te>
Praag kalm geweest, evenals' ook in
het verdere gedeelte van het land. De
stakingsbewegingten en de pogingen'
der communis ten om! gien rood leger
te vormen, hebben zeer weinig; succes
en men rekent er) op) dat ze geheel'
zullen mislukken.
Aan de Munt te "Wieenen js een
staking uitgebroken vanwege een con
flict tusschen de socialistische en de
christelijke arbeiders,
De buitenlandsche journalisten
te Wieenen zijh door den bondskan
selier Ma,gr ontvangen, die den nood
toestand' van 'Oostenrijk uiteenzette en
'da journalisten verzocht, in de bui
tenlandsche pters' op snelle hulp voo®
Oostenrijk aan te dringen.
beerscbër, Alfgar, Ik heb waarlijk niet
veel reden om geheel op hem te vertrou
wen. Maai" ik zie niet in dat ier een
andere wieg tot veiligheid voor mij open
ligt. Ik moet doen wat in mijn vermogen
is, daarna kan ik gerust afwachten, wat
God over mij beschikt.'
Toen deieid hij Githa neder zitten op de
kist, en begon hij haai' en Alfgar zijne
„geloofsbelijdenis' 'voor te lezen. Zij be
gon met de hlen zoo goed bekende „twaalf
artikelen des geloofs"; daarna had Sir
John zijn meening omtrent de biecht, het
avondmaal 'en de macht van den Paus
uiteengezet, om te eindigen miet een be
schrijving van wat in zijne oogen leen
„waar ridder" was.
Het gehieete geschrift ademde een geest
van eenvoud, kalmte, oprechtheid en open
hartigheid. Het was 'die belijdenis van-
iemand, die rijn weg zoekt van de duister
nis naar het licht, maar rich nog niet ge
heel vrij heeft weten te maken van "de
ketenten, die hij zijn gansche Leven getorst
heeft.
„Maar 0, Sir John," zeide Githa treu
rig toen hij zweeg, „ik vrees, dat er weinig
hoop is, dat de Koning vriendelijker je
gens u gestemd zal wezen, als hij uwe
belijdenis hieeft gelezen."
(Wordt vervolgd.)
