So Si* Woensdag H December 35e Jaargang FEÜTlLYT 0H. GIT H A. X Reclames. Uitgave van de Naam I. Venn. LUCTOR ET EMERGO, gevestigd, te Goes. Hoofdbureau te Goes: LANGE VORSTSTRAAT 219. (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. DIIUIJ - L- BURG. Drukkers Oosterbaam Le Cointre, Goes. VERSCHIJNT ELKEN WEEKDAG. A b an neme n t s p rijs: Prijs per 3 maanden fr. p. post f3, Losse nummers f0,05 Prijs der Advertentiën: 1—4 regels f 1.20, elke regel mieier 30 cent. Bij abonnement belangrijke korting Bewijsnummers 5 cent. DE ZIEKTEWET. Achter 't optreden der rooden tegen de Wet zit taktiek m politiefc, zoo dachten wij De taktiek is, „gebruik blekend": belet- Leji dat ©en Chr. reigieering eien sociale, wet van 't soort Ziektewet in 't Staats blad krijgt. De politiek is: lriezlertjes|- vangst, hooger beloven dan dia minister en de Rechtschie partijen. Wij' merkten reieds in ons artikel van Vrijdag vragenderwijs op: zit somwijlen de Raad van Arbeid hun in den wieg? Immers reeds anderhalf jaar zijn de ra den door de Raden wlet-Tal ma in het leven groepen, bezig om die Invaliditeitswet in te voeren. Maar komt de Ziektewet er door, dan zullen zij zich hoofdzakelijk met 'de uitvoering dier Ziektewet gaan be- Ostein. Nu is de wettelijke samenwerking tus- schen patroons ien werklieden, wat het verzekeringswezen aangaat, veel belang rijker bij die Ziektewet !dan bij de In validiteitswet, omdat de uitvoering der Ziektewet geheel aa'n de Raden van Arbeid is overgelaten. Dat heeft minister Talmia indertijd op zettelijk gedaan, omdat hij de uitbreiding, vermeerdering fen reusachtige krachtsont plooiing der organisaties al vooruit zag en, gelijk hij in zijn vlugschrift „Die vrij heid van den arbeidenden stand" ontwik kelde; ide arbeidersbeweging wilde geleid zie» in de rechte banen, en aan „cle ai-beidende klasse wilde verziekeren om haar goddelijke roeping ten volle te ver vullen". Tahna had geloof in den werkman. Van daar zijn Radenwiet, en zijn Raden van Arbeid, gekozen uit lejn door de saam- werkende wierkgevers en wierkliedien. Zij saam zouden hier regelend optreden, ien hunne verieglenwoordigiers, ook die van de Arbeiders, zouden kunnen zitting nemen in bestuur en hoofdbestuur. En nui beeft men hiet zonderlinge schouwspel gezien dat, njegien jaren daar na, de roode heenen, Stenhuis van het N. V. V. voorop, zich tooien in Talma's groene jasje en prediken het „ideaal dat ue sociale verzekering mede-wordt gelegd En handen van de vakvereienigingenAls óf niet reeds in 1913 nu wijlen minister Talma dit ideaal in de Radenwiet tot Ver werkelijking had gebracht! Dit noemt een Fransch geleerde, wat wij in onze taal bem nazeggen: het open- trappen van een oplen deur. Maar weet deze leider v,an het N. V. V. dit alles dan niet? Mogelijk niet; maar Troetstra wletet het wel. Dat tem zoo geleerd staatsman het niet weten zou, mag niet verondersteld worden. Wat hen dan drijft? Wij vermoeden dat hein drijft de vrees, dat hun standje gaat verloopen, dat, nu van de leigen roodie broeders twintigtal len overloopen naar 't kamp der com munisten, dit voorbeeld door velen zal gevolgd worden; en daarom de gelederen behooren te worden aangevuld,, niet van links, dat gaat nu niet ineea*, maai' als 't kan, van rechts. Werklieden, die bij voorbeeld van het leven em werken van minister Talma niet meer zoo, of nog riet ,op de hoogte zijn; ten anderen die 'ht „gekwel" van de Raden van Arbeid met de Invaliditeatsvierzekering al tang moede zijn, moeten nu worden gelokt; gelokt met ©en ideaal, dat hen aantrekt, en tegelijk de eigen volgelingen blijft toe lachen. AGNES GIBERNR, -o- Margaret zag haar broeder ondtei'zoe- tend aan. „Reginald, gij weet zieer goed (rit liet niet voor korten tijd Is, dat mijne moeder mijn terugkeer verlangt." "Dat hangt van u zelve af, vain niemand anders," antwoordde hij ernstig, ,,'t Is de vraag of Mij zweeg, maarMargarets witte lippen zeiden kalm: „Of ik ©en Lollard ben." is het." „Hebt gjj haar gezegd wat ik onlangs l°t u zeide?" „Ja zeker; maar zij vertrouwt bet niet. mij geschreven, en mij blijft niets °vier, dan baar beVeï ten uwen pzichte te gehoorzamen." >/i] beeft reden voor haar wantrouwen, 16|?na in mijn .hart ben ik ©ede p"ii, en ^'en 't reeds lang geweest." zeide Reginald Verbaasd. „Ja ik. Voortaan sluit ik mij aan bij de wvolgde volgelingen van Christus onzen „r-Ik s-meek Hem nederig om kracht, J getrouw te doen zijn tot iden dood." 1» m 1mi<* eer^ gesproken met gebogen maar naarmate zij voortging vatte Want deze slimmeriken hebben twee op hun boog ,of liever zij wierken met ©en bord, waarop een ander de Leus is die op de voorzijde, Ien een ander de leus die op den achterkant geschilderd staat. t De roode broeders, die nog in de be weging zijn, moeten bijeengehouden wor den met de leus „meer zeggingschap: voor de Vakverenigingen'En de zwakke broe ders van rechts moeten gewonnen worden met het ideaal van „bet particulier initia tief voorop". En alen moeten gewonnen worden doör de belofte dat de wierkge vers tien procent hooger gaan dan de wet met de aanbieding van ziekengeld. De wet schrijft voor 70 procent; en de werk gevers gevlen 80; en zij nemen daarbij nog alle overige kosten voor haar rekening. Alsof de vakbeweging niet needs lang alle gielegtenhèid tot opereeren in de Raden van Arbeid bezat! Alsof nipt reeds minister Talma in zijn wet van 1913 aan den invloed der vak bonden alle kans daartoe geboden had! Alsof ook maar één man van rechts uit de hand van een socialist, die geen individuen kent, doch alleien „de gemeen schap", en van socialiseering droomt, ;aen komplement aan bet particulier initiatief zou aannemen Alsof ons volk, wel verre van bem in de -armen te vliegen, niet op zij zou gaan voor den rooden man in zijn gro©niei jasje I Juist dat van die zijde bet pfan-Pothu- ma met zoo grootie instemming is begroet, doet ons te vaster kiezten voor de regeling der regeering. Door 't plan-Posthuma bereikt men dat ongeorganiseerden in de organisaties tre den; en wiel in hun groote meerderheid in het roode N. V. V. plaats zulten vin den. Niet dat men ben dwingen zal, o neen! Maai' er zijn nog genoeg lage mid delen om dein wterkman in de organisatie ■te krijgen. De s ociaal-demo cratan hebben ze al al lemaal toegepast: postien, hinderlijk vol gen, moliesteeren, baten, bij ongeluk nog wel andere dinglen 'dolenen er zijn -er nog wel meer: schieldien, verachten, negee- ren, negerien. De anarchist ziet zelfs tegien sabotage niet op. Maar de werkgevers z.ijln er voor. Omdat zij kunnen saamwerken doeh dat kunnen zij ook wel in dien Raad van Arbeid. Omdat ide uitvoering goedkoopier zal zijn doch (wij wezen er reeds op) wee dan de achtei'uitgestelden. Omdat de ambtenarij dan minder wordt alsof 't groote getal ambtenaren, vrij gestelden, secretarissen en andere bezol digden ui de vakorganisaties, niiet 'nog meer worden zal, wanniaer zij sociale wet ten zullen uit te voeren krijgen. Omdat 't niet langer centralisatie mag zijn, maar decentralisatie doch de jong ste sociale wetten beoogen niet anders dan dit laatste af te brakien. De toestand. De crisis 'schijnt voor Oostenrijk' wel haar hoogtepunt bereikt ;te hebben. Dei financieel© toestand' des lands i|s troosteloos. Het rijk beschikt zelfs niet meer óver id© noodiige gelden, om de salarissen, der ambtenaren tot 'Nieuw jaar te betalen. En des ondanks proclameer,en tiezfe zij moed. De duidelijk uitgesproken woor den konden door de ganschie zaal verstaan worden, en ©en oogenblik van diepe .stilte volgde. Sir Reginalds voorhoofd was zeer be wolkt, en hij zag Lady Cobham smeekend aan. „Dwaas kind, gij weet niet wat gij zlegt, zeide dezie 'met voorgewend© luchthartig heid. „Het is hier de plaats niet, om dergelijke zakien te bespreken." „Het is hier evengoed ide plaats, om voor de waarheid uit te komen als ergens anders, lieve nicht," Zeide Margaret, hoe wel op elke wang ieene roode plek brand de. „Voor dit gansche gezin heb ik [ge durende langen tijd valscbelijk een geloof beleden ,dat bet mijne niet was. En open lijk voor dit gansche gezin wensch ik mijne zonde te bekennen." Zij haalde diep adem Ien ging toien voort „Reginald, gij moet niet denken, dat ik een haastig besluit nam om op deze wijze te spreken, toen ik u zag of toen ik het besluit mijner moeder hoorde. Zie hier; even vóór uw© komst had ik deze woorden aan u geschreven." Hij nam de aangeboden tafeltjes aan, maar terwijl hij dit deed, zeide hij: „Gij weet dat ik niet vlug lezen kan." Lady Cobham wenkte broeder en zuster en Githa haar te volgen, ien de dichtst bij- zijnde deur doorgaande, ging zij hien voor naai- de nu verlaten zitkamer. laats ten toch' maar een staking, om op! deze wij'zei het organisme van den staat inog meer im de war te sturen. Ook de metaalbewerkers hebben wleer hooge looneisclhen gesteld ien toornen zich zeer rumoerig. Het kwam hier en daar tot wanordelijkheden. Verder moest de regeering voor pen aanvoer van buitenlands ch graan voor de maanden. Januari en Februari de gobelins verpanden. Voorts zal men zich gedwongen zien toestemming van de commissie van herstel te vragen, 'de in OoistenrijfcsCih bezit zijnde bui- tenlandische waarden te verkoopen. Maar zelfs de opbrengst uit al deze verkoopen zal niet toereikend zij'n, om een derde van dein voor Januari en Februari noodigen graanaanvoer te betalen. En ongetwijfeld heeft de bondspre sident Mayeï gelijk', als hij zegt: Oos tenrijk bevindt zich in zulk een desola- tetn toestandl, dat jnen niet weet of het over ©en maand' nog bestaan zal". De gunstige geruchten omtrent de verzoeningspogingen in Ierland blij1- ven aanhouden. Henderson, de bemid delaar, heeft in. een interview ver klaard: „Het oogenblik is buitenge woon gunstig voor een Godsvrede tus- schen ae verschillende partijen in Ier land en den eersten minister. Indien deze mogelijkheid zal verwaarloosd worden, dan zal er een groote verant woordelijkheid rusten op degenen, die daaraan schuldig zijn". Saksen verbleiekt. Het is inderdaad een merkwaardig feil, waarop nog niet genoeg de aandacht werd gevestigd, wat bij de laatste ver-kiezingen in Saksen aan den dag kwam, schrijft het Centrum. Het land is jaren en jaren rood geweest, ook toe;n het nog ©en koning had en nu dachten de communisten, nadat ze met den linkervleugel der onafhankelijken wa ren versterkt, een g'rooiten slag te kunnen slaan. Vijf' maanden geleden immers bij de ver kiezingen vooir den Rijksdag, brachten ide onafhankelijken mieierdan 6000.000 st. uiit; dat beloofde nogal iets. Maar 't viel bitter tegen; thans kregen ze nog niet de helft. En het merkwaardigs te van alles is, dat deze afgevallen broeders nok niet naar de m eertl e rh ei ds;so ci alis t e n zijn overgelooi- p'en, w'ant deze gingen slechts heel Weinig vooruit. Van het geheele socialisme krijgen de Saksen genoeg. En als; niet de andere partijen ook laks w'aren geweest, zou Sak sen reeds, „om" zijn, wat nu, trouwens weinig scheelt. De strijd om iden troon. In Hongarije bestrijden elkaar thans! niet minder dan elf monarchistische groepen, van welke elk eien eigen troonpretendent heeft. De 4 candidaiten der Habsburgers; zijn: Keizer Karei, zijn zoon, aartshertog Jozef en aartshertog Albrecht. De ande ren zijn de gewezen tsaar van Bulgarije, Ferdinand, zijn zoon Cyrillius, De Déen- sche prins Axel en een Belgische prins, verder is er een gkoep, die den Rijksbe stuurder Horthy zelf wenscht. Geldvermorsein. De Engelsche belastingbetalers zijn kwaad en geen wonder ook, schrijft de Amlst. Het iis namelijk gebleken, dat er ,*Mij dunkt dat Margaret reeds gtenoeg gezegd hieieft ten aanhoor© van de ge heele huishouding," zeide zij pp kouden toon. „Hier ltfunt gij zeggen wat gij wilt." „Gij kunt mijn brief lezen, Reginald," zeide Margaret. „Hoewel gij niet zoo knap zijt als Githa, kunt gij idit zeer goed lezen." Sir Reginald scheen niet zeer ingeno men te zijn met de taak, die hem werd opgelegd; maar hij begon toch ijverig te lezien. Toen hij weder opkeek, scheen hij zeer misnoegd. „Waarlijk, gij komt rond genoeg voor uwe meening uit. Wat denkt gij', -dat omzie moeder over diezle zaak zeggen zal?" „Het doet mij veiel verdriet, als ik mij haar toom op iden hals haal; maai' ik kan niet langer zwijgen," zeide Margaret beslist, hoewel miet bleekte lippen. Sir Reginald gaf haar de tafeltjes terug en merkte slechts op: „Het is, dunkt mij, zeer goled, dat onze moeder u terug Iaat komien." „Gij hebt toch zeker gieen haast om te vertrekken, Reginald", zeide Lady Cob ham. „Gij moet hier eenie poos blijven eienige wiekien tot Lord Cobham terugkomt." „Ik dank u zeer voor uwe vriendelijke uitnoodiging ,schoone nicht; maar op zijn laatst moet ik overmorgen vier trekken." De eigenlijke reden, dat Sir Reginald zoo spoedig wenscht© te vertrekken, was niet alleen, dat hij pjne zuster aan den imi Ocsl-Perzië 100 millioen pond §ferli,ag verwoest zijn voor een Engelsche expedi tie, 'die niets mleer dan een schijnvertoon) was, buiten medeweten van het Parlement dn Februari 1918 afgezonden en tot in 1920 in Perzië gehandhaafd. Deze expeditie, die bedoeld was tegen de Russen, is, volgens de onthullingenl van de Indische „Times", niets dan reus achtige bluf geweest, daar de Russen, die hun steunpunten dicht bij hadden, de En gelsche strijdkrachten gemakkelijk hadden kunnen overweldigen of'de Afganen de verbindingslijnen konden afsnijden. Deze verbindingslijnen, waren georganiseerd door een officier die het woord „zuinige heid" uit zijn woordenboek had geschrapt, en millioenen ponden eenvoudig w'egsmeet door den aanleg van een weg van, 800 a 900 |K.M., met kostbare installaties voor het onderhoud der troepen. Alleen de huur van de kam'eelen voor twee jaar zou de kosten van' een spoprwtegi naar Mesjed gedekt hebben. Er werden mijlen aan we gen aangelegd, die noodt gebruikt zijn. De Engelschen tieten toen zij weggingen, een keten van 960 K.'M. aan verlaten ka zernes, koelhuizen, zwembaden enz. ach ter, getuigende van den rijkdom' van Enge land en het gewicht vair zijn belastingen. Geen van de kazernes is! een heel jaar bewoond geweest. Niet zoodra hadden de bezettingstroepen de hielen gelicht, of de Perzen stalen alles wall los en vast was. Men is in Engeland zeer ontstemd dooir een en ander en minister 'Churchill, die al meermalen dure grapjes buiten het Parlement om bij de .hand heeft gehad en de voornaamste schuldige moet zijn aan deze mdllioenenverspilling, zal het zwaar te verantwoorden krijgen. De ranlsoeneering in Duitschland. l'e rijksdag heeft de begrooting van het rijksministerie voor de volksvoeding en economie behandeld. De minister van landbouw, Hernies, ver klaarde, dat de distributie van brood, melk en suiker nog niet kon worden afge schaft. „De graanoogst heeft dit jaar tegen 1919 bijna 23 p,ct. minder opgeleverd doch de voedselvoorziening zoin door een doel treffende invoerpoJitiek verzekerd worden. De voortzetting van den graan invoer zou slechts mogelijkzijn, indien wij verdere voorschotten ontvangen ingevolge de over eenkomst van Spa.. Naar wij hopen, zal het gelukken, bij de voortgezette onderhan delingen met die entente een groot onheil van onze kinderen af'te wenden".. Daarna bracht hij dank aan de- milde gevers der kinderen in 't buitenland. Korte Berichten. Zelfs het Vaticaan t© Rome ont komt nieit aan tien stakimgisgeesl. Het mvvseumpersoneel heeft gestaakt. D© tirankbestrijideirs in Schotlanid hebben weinig succes. Volgens tite tot nog .toe ingekomen cijfers is over ge heel "Schotland] doof dei verschillende tiistrictep. als. volgt gestemdvoor „geeft verandering" 347, woof „geeft vergunning" 26 en voor „beperking1 idef vergunning" 27. In Macfoom (Ierland) is een pro clamatie aangeplakt, waarbij' aan alle maftnelijke inwoners gelast wordt, zoo zijl zich opl 'straat vertooften, Ihun han den niet in huft zakken te houden. Deigehe die in strijd mlet dit voorschrift handelt, zal onder vuur worden ge nomen. invloed der Lollards wenschtie te onttrek ken, maar ook, ien dit zou hij miet gaamtei aan iemand bekend hebben, dat hij vrees de zelf tot hunne inzichten overgehaald te zulten worden. Daarenboven had hij nog andere redienien, die eien spoedig ver trek noodzakelijk maakten. Lady Cobham uitte ieen kneet van schrik. „Maar twee dagenReginald, gij zijt wreed onridderlijk om Margaret zoo. spoe dig van ons te scheiden." „Lieve nicht, ik wilde, dat ik aan uw verlangen kon voldoen, maar het is niet mogelijk," antwoordde Sir Reginald ble- teefd, doch beslist. „Ik heb' voor een al taar te Canterbury die .gleloftie afgelegd, dat ik twee groote kaarslem offeren zou aan de Lieve Vrouw in mijn© berk, indien ik op. een bepaalden dag veilig te Scarbo rough terug was." „Ik begrijp dat gij die belofte moet nakomen," zeide Lady Cobham, te zeer aan dergelijke beloften gewoon, om ©enige verbazing te doen .blijken, terwijl Mar garet opmerkte: „Misschien is het uw voomenilen, Regi nald, om niet alleen leen paar kaarsen, maar ook uwe zuster op ©an Katholiek altaar te offeren." „Neen, werkelijk niet, ik heb niet anders te deen, dan u naar uwe moeder te brengen." „En ik weet zeier goed wat dat zeggen wil," zeide Margaret kalm. Een gezonden eetlust verwekken Foster's Maagpilien, welke zorg dragen voor behoorlijke vloeiing der gal on afvoer da- opgehoopte stoffen. Prijs 0.65 per flacon, alom verkrijgbaar. (5) Emiel Iiullebfoeck' maakt een toufftée door Zuid-Afrika. In een toe spraak te Bloemfontein heeft hij ge zegd, dat zijin reis bedoeld' is als 'pro paganda voor de Vlaamsche zaak. Volgenls' Ide „Humanité" is' da bevolking van Frankrijk van ongeveer 39,674,000 zielen in 1913, gedaald tot 36,300,000 inj 1920. Naar te Berlijn verluidt, zouden in Duitsclhlainldl ongeveer 80 soorten vervalscht bankpapier in omloop zijn, welke een flink percentage van al filet papiergeld zouden uitmaken. Naar id-ei „Temp's" meldt, zal de Fransc.be regeiering voor '1921 van Duitschland een schadeloosstelling van 16 milliard eischen. Het conflict tusschen dei Itali- a ansclie regeeringl en 'd' Annunzio. schijnt langzamerhand 'haar oplossing te naderen. Reeds1; binnen enkele 'dar- gen zou een overeenkom'st te verwach ten zijn. Di'Aninunzioi eischt echter, dat vóór de onderhandelingen definitief tot een "bieisluit leiden, zrjn staat officieel zou wor'den erkend. 'Op,dit punt. wil hijl niets toegeven. Handel slriegi stier Ien Kamers van Koophandel. Door de vaststelling van de algiemeene maatregelen van blastuur ten Koninklijke besluiten ter uitvoering van de Handelsre.- gisterwet en van da wiet op de Kamers van Koophandel is de nieuwle wettelijke regeling op de Kamers van Koophandel en Fabrieken ten het Handelsregister vol tooid. De inwerkingtreding van beide wet ten kan nu spoedig worden verwacht. De afdeeling handel van het Departe ment van Landbouw, Nijverheid len Han del heeft die nieuwe bepalingen in één uitgave vereenigd, met een kaart van de gebieden der verschillende Kamers van Koophandel. Deze uitgave is verschenen als no. 2 van den jaargang 1920 van ide „Verslagen en Mededeelingen" van ge noemde departiementsafdeeling. Het verpanden van Oostten- r ij k s c h e Gobelins. Naar de berichtgever van bet „Hbld." te Weenten meldt, bericht het „Neue Acht Uhr Abendblatt", dat de verpanding der gobelins tengevolge van den ongunstigen toestand nu toch noodzakelijk is gewor den. Eerstdaags zal de overeenkomst wor den. gesloten. Oostenrijk zal voor de Gobelins 60.000 ton graan van Nederland krijgen. Minder p ie r s o n e ie 1. De directie der- Nied. Spoorwegen krimpt bet aantal ambtenaren, dienstdoende aan de loketten voor reizigersvervoer, belang rijk in, aldus, dat aan elk station slechts wordt toegestaan ©en aantal ambtenaren, berekend naar die capaciteit ,door de amb tenaren tot en mlet 1913 ontwikkeld bij de bediening van het publiek voor de af gifte van pïaatskaarten. Githa trad plotseling naar voren. „Sir Reginald," zeide zij, „gij brengt uw© zuster thans naar eenie haar vijandige om geving, waar men baar wellicht wreed zal behandelen ten bitter doen lijden. Als leen goed ridder betaamt bet u haar tot het uiterste te Verdedigen." Thans weerklonk het hoorngieschal, en Lady Cobham gjng hen voor naar de zaal. Het avondmaal had dien avond zijn ge woon verloop. Er zaten vele gasten en doortrekkende reizigers mede aan: Ide schildknapen ©n pages bedienden met ijver, en de minstrleelen op de galeriji speelden opgewekte melodieën, terwijl druk gepraat werd en vroolijk geschertst, alsof niemand der aanwezigen onder smart ge bukt ging. Margaret nam deel aan. bet ge sprek, hoewel mieit ©ene ongewone, vrien delijke waardigheid, zoodat haar broieder haar telkens aanzag, als herkende hij de zuster ,die hij vroeger gekend had, niet meer. Anderen, die verbaasd geweest wa ren over hare vreemde neerslachtigheid sinds het laatste bezoek van Sir Reginald, waren nog meer verwonderd haar heden avond weder zoo opgewekt te zien. Githa echter sprak bijna geen woord, en werd steeds bleeker gedurende den langen, lan gen maaltijd. (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1920 | | pagina 1