So Si*
Woensdag H December
35e Jaargang
FEÜTlLYT 0H.
GIT H A.
X
Reclames.
Uitgave van
de Naam I. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd, te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DIIUIJ - L- BURG.
Drukkers
Oosterbaam Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WEEKDAG.
A b an neme n t s p rijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f3,
Losse nummers f0,05
Prijs der Advertentiën:
1—4 regels f 1.20, elke regel mieier 30 cent.
Bij abonnement belangrijke korting
Bewijsnummers 5 cent.
DE ZIEKTEWET.
Achter 't optreden der rooden tegen de
Wet zit taktiek m politiefc, zoo dachten
wij De taktiek is, „gebruik blekend": belet-
Leji dat ©en Chr. reigieering eien sociale,
wet van 't soort Ziektewet in 't Staats
blad krijgt. De politiek is: lriezlertjes|-
vangst, hooger beloven dan dia minister
en de Rechtschie partijen.
Wij' merkten reieds in ons artikel van
Vrijdag vragenderwijs op: zit somwijlen
de Raad van Arbeid hun in den wieg?
Immers reeds anderhalf jaar zijn de ra
den door de Raden wlet-Tal ma in het leven
groepen, bezig om die Invaliditeitswet in
te voeren. Maar komt de Ziektewet er
door, dan zullen zij zich hoofdzakelijk
met 'de uitvoering dier Ziektewet gaan be-
Ostein.
Nu is de wettelijke samenwerking tus-
schen patroons ien werklieden, wat het
verzekeringswezen aangaat, veel belang
rijker bij die Ziektewet !dan bij de In
validiteitswet, omdat de uitvoering der
Ziektewet geheel aa'n de Raden van Arbeid
is overgelaten.
Dat heeft minister Talmia indertijd op
zettelijk gedaan, omdat hij de uitbreiding,
vermeerdering fen reusachtige krachtsont
plooiing der organisaties al vooruit zag
en, gelijk hij in zijn vlugschrift „Die vrij
heid van den arbeidenden stand" ontwik
kelde; ide arbeidersbeweging wilde geleid
zie» in de rechte banen, en aan „cle
ai-beidende klasse wilde verziekeren om
haar goddelijke roeping ten volle te ver
vullen".
Tahna had geloof in den werkman. Van
daar zijn Radenwiet, en zijn Raden van
Arbeid, gekozen uit lejn door de saam-
werkende wierkgevers en wierkliedien. Zij
saam zouden hier regelend optreden, ien
hunne verieglenwoordigiers, ook die van
de Arbeiders, zouden kunnen zitting nemen
in bestuur en hoofdbestuur.
En nui beeft men hiet zonderlinge
schouwspel gezien dat, njegien jaren daar
na, de roode heenen, Stenhuis van het
N. V. V. voorop, zich tooien in Talma's
groene jasje en prediken het „ideaal dat
ue sociale verzekering mede-wordt gelegd
En handen van de vakvereienigingenAls
óf niet reeds in 1913 nu wijlen minister
Talma dit ideaal in de Radenwiet tot Ver
werkelijking had gebracht!
Dit noemt een Fransch geleerde, wat
wij in onze taal bem nazeggen: het open-
trappen van een oplen deur.
Maar weet deze leider v,an het N. V. V.
dit alles dan niet?
Mogelijk niet; maar Troetstra wletet het
wel. Dat tem zoo geleerd staatsman het
niet weten zou, mag niet verondersteld
worden.
Wat hen dan drijft?
Wij vermoeden dat hein drijft de vrees,
dat hun standje gaat verloopen, dat, nu
van de leigen roodie broeders twintigtal
len overloopen naar 't kamp der com
munisten, dit voorbeeld door velen zal
gevolgd worden; en daarom de gelederen
behooren te worden aangevuld,, niet van
links, dat gaat nu niet ineea*, maai' als
't kan, van rechts. Werklieden, die bij
voorbeeld van het leven em werken van
minister Talma niet meer zoo, of nog
riet ,op de hoogte zijn; ten anderen die
'ht „gekwel" van de Raden van Arbeid
met de Invaliditeatsvierzekering al tang
moede zijn, moeten nu worden gelokt;
gelokt met ©en ideaal, dat hen aantrekt,
en tegelijk de eigen volgelingen blijft toe
lachen.
AGNES GIBERNR,
-o-
Margaret zag haar broeder ondtei'zoe-
tend aan. „Reginald, gij weet zieer goed
(rit liet niet voor korten tijd Is, dat mijne
moeder mijn terugkeer verlangt."
"Dat hangt van u zelve af, vain niemand
anders," antwoordde hij ernstig, ,,'t Is de
vraag of
Mij zweeg, maarMargarets witte lippen
zeiden kalm: „Of ik ©en Lollard ben."
is het."
„Hebt gjj haar gezegd wat ik onlangs
l°t u zeide?"
„Ja zeker; maar zij vertrouwt bet niet.
mij geschreven, en mij blijft niets
°vier, dan baar beVeï ten uwen
pzichte te gehoorzamen."
>/i] beeft reden voor haar wantrouwen,
16|?na in mijn .hart ben ik ©ede
p"ii, en ^'en 't reeds lang geweest."
zeide Reginald Verbaasd.
„Ja ik. Voortaan sluit ik mij aan bij de
wvolgde volgelingen van Christus onzen
„r-Ik s-meek Hem nederig om kracht,
J getrouw te doen zijn tot iden dood."
1» m 1mi<* eer^ gesproken met gebogen
maar naarmate zij voortging vatte
Want deze slimmeriken hebben twee
op hun boog ,of liever zij wierken
met ©en bord, waarop een ander de Leus
is die op de voorzijde, Ien een ander
de leus die op den achterkant geschilderd
staat. t
De roode broeders, die nog in de be
weging zijn, moeten bijeengehouden wor
den met de leus „meer zeggingschap: voor
de Vakverenigingen'En de zwakke broe
ders van rechts moeten gewonnen worden
met het ideaal van „bet particulier initia
tief voorop". En alen moeten gewonnen
worden doör de belofte dat de wierkge
vers tien procent hooger gaan dan de wet
met de aanbieding van ziekengeld. De
wet schrijft voor 70 procent; en de werk
gevers gevlen 80; en zij nemen daarbij nog
alle overige kosten voor haar rekening.
Alsof de vakbeweging niet needs lang
alle gielegtenhèid tot opereeren in de Raden
van Arbeid bezat!
Alsof nipt reeds minister Talma in zijn
wet van 1913 aan den invloed der vak
bonden alle kans daartoe geboden had!
Alsof ook maar één man van rechts
uit de hand van een socialist, die geen
individuen kent, doch alleien „de gemeen
schap", en van socialiseering droomt, ;aen
komplement aan bet particulier initiatief
zou aannemen
Alsof ons volk, wel verre van bem in
de -armen te vliegen, niet op zij zou gaan
voor den rooden man in zijn gro©niei jasje I
Juist dat van die zijde bet pfan-Pothu-
ma met zoo grootie instemming is begroet,
doet ons te vaster kiezten voor de regeling
der regeering.
Door 't plan-Posthuma bereikt men dat
ongeorganiseerden in de organisaties tre
den; en wiel in hun groote meerderheid
in het roode N. V. V. plaats zulten vin
den. Niet dat men ben dwingen zal, o
neen! Maai' er zijn nog genoeg lage mid
delen om dein wterkman in de organisatie
■te krijgen.
De s ociaal-demo cratan hebben ze al al
lemaal toegepast: postien, hinderlijk vol
gen, moliesteeren, baten, bij ongeluk nog
wel andere dinglen 'dolenen er zijn -er
nog wel meer: schieldien, verachten, negee-
ren, negerien. De anarchist ziet zelfs tegien
sabotage niet op.
Maar de werkgevers z.ijln er voor.
Omdat zij kunnen saamwerken doeh
dat kunnen zij ook wel in dien Raad
van Arbeid.
Omdat ide uitvoering goedkoopier zal
zijn doch (wij wezen er reeds op) wee
dan de achtei'uitgestelden.
Omdat de ambtenarij dan minder wordt
alsof 't groote getal ambtenaren, vrij
gestelden, secretarissen en andere bezol
digden ui de vakorganisaties, niiet 'nog
meer worden zal, wanniaer zij sociale wet
ten zullen uit te voeren krijgen.
Omdat 't niet langer centralisatie mag
zijn, maar decentralisatie doch de jong
ste sociale wetten beoogen niet anders
dan dit laatste af te brakien.
De toestand.
De crisis 'schijnt voor Oostenrijk' wel
haar hoogtepunt bereikt ;te hebben.
Dei financieel© toestand' des lands i|s
troosteloos. Het rijk beschikt zelfs niet
meer óver id© noodiige gelden, om de
salarissen, der ambtenaren tot 'Nieuw
jaar te betalen.
En des ondanks proclameer,en tiezfe
zij moed. De duidelijk uitgesproken woor
den konden door de ganschie zaal verstaan
worden, en ©en oogenblik van diepe .stilte
volgde.
Sir Reginalds voorhoofd was zeer be
wolkt, en hij zag Lady Cobham smeekend
aan.
„Dwaas kind, gij weet niet wat gij zlegt,
zeide dezie 'met voorgewend© luchthartig
heid. „Het is hier de plaats niet, om
dergelijke zakien te bespreken."
„Het is hier evengoed ide plaats, om
voor de waarheid uit te komen als ergens
anders, lieve nicht," Zeide Margaret, hoe
wel op elke wang ieene roode plek brand
de. „Voor dit gansche gezin heb ik [ge
durende langen tijd valscbelijk een geloof
beleden ,dat bet mijne niet was. En open
lijk voor dit gansche gezin wensch ik
mijne zonde te bekennen."
Zij haalde diep adem Ien ging toien voort
„Reginald, gij moet niet denken, dat ik
een haastig besluit nam om op deze wijze
te spreken, toen ik u zag of toen ik
het besluit mijner moeder hoorde. Zie
hier; even vóór uw© komst had ik deze
woorden aan u geschreven."
Hij nam de aangeboden tafeltjes aan,
maar terwijl hij dit deed, zeide hij:
„Gij weet dat ik niet vlug lezen kan."
Lady Cobham wenkte broeder en zuster
en Githa haar te volgen, ien de dichtst bij-
zijnde deur doorgaande, ging zij hien voor
naai- de nu verlaten zitkamer.
laats ten toch' maar een staking, om op!
deze wij'zei het organisme van den
staat inog meer im de war te sturen.
Ook de metaalbewerkers hebben wleer
hooge looneisclhen gesteld ien toornen
zich zeer rumoerig. Het kwam hier
en daar tot wanordelijkheden.
Verder moest de regeering voor pen
aanvoer van buitenlands ch graan voor
de maanden. Januari en Februari de
gobelins verpanden. Voorts zal men
zich gedwongen zien toestemming van
de commissie van herstel te vragen,
'de in OoistenrijfcsCih bezit zijnde bui-
tenlandische waarden te verkoopen.
Maar zelfs de opbrengst uit al deze
verkoopen zal niet toereikend zij'n, om
een derde van dein voor Januari en
Februari noodigen graanaanvoer te
betalen.
En ongetwijfeld heeft de bondspre
sident Mayeï gelijk', als hij zegt: Oos
tenrijk bevindt zich in zulk een desola-
tetn toestandl, dat jnen niet weet of
het over ©en maand' nog bestaan zal".
De gunstige geruchten omtrent de
verzoeningspogingen in Ierland blij1-
ven aanhouden. Henderson, de bemid
delaar, heeft in. een interview ver
klaard: „Het oogenblik is buitenge
woon gunstig voor een Godsvrede tus-
schen ae verschillende partijen in Ier
land en den eersten minister. Indien
deze mogelijkheid zal verwaarloosd
worden, dan zal er een groote verant
woordelijkheid rusten op degenen, die
daaraan schuldig zijn".
Saksen verbleiekt.
Het is inderdaad een merkwaardig feil,
waarop nog niet genoeg de aandacht werd
gevestigd, wat bij de laatste ver-kiezingen
in Saksen aan den dag kwam, schrijft het
Centrum.
Het land is jaren en jaren rood geweest,
ook toe;n het nog ©en koning had en nu
dachten de communisten, nadat ze met
den linkervleugel der onafhankelijken wa
ren versterkt, een g'rooiten slag te kunnen
slaan.
Vijf' maanden geleden immers bij de ver
kiezingen vooir den Rijksdag, brachten
ide onafhankelijken mieierdan 6000.000 st.
uiit; dat beloofde nogal iets. Maar 't viel
bitter tegen; thans kregen ze nog niet de
helft.
En het merkwaardigs te van alles is, dat
deze afgevallen broeders nok niet naar
de m eertl e rh ei ds;so ci alis t e n zijn overgelooi-
p'en, w'ant deze gingen slechts heel Weinig
vooruit.
Van het geheele socialisme krijgen de
Saksen genoeg. En als; niet de andere
partijen ook laks w'aren geweest, zou Sak
sen reeds, „om" zijn, wat nu, trouwens
weinig scheelt.
De strijd om iden troon.
In Hongarije bestrijden elkaar thans! niet
minder dan elf monarchistische groepen,
van welke elk eien eigen troonpretendent
heeft. De 4 candidaiten der Habsburgers;
zijn: Keizer Karei, zijn zoon, aartshertog
Jozef en aartshertog Albrecht. De ande
ren zijn de gewezen tsaar van Bulgarije,
Ferdinand, zijn zoon Cyrillius, De Déen-
sche prins Axel en een Belgische prins,
verder is er een gkoep, die den Rijksbe
stuurder Horthy zelf wenscht.
Geldvermorsein.
De Engelsche belastingbetalers zijn
kwaad en geen wonder ook, schrijft de
Amlst. Het iis namelijk gebleken, dat er
,*Mij dunkt dat Margaret reeds gtenoeg
gezegd hieieft ten aanhoor© van de ge
heele huishouding," zeide zij pp kouden
toon. „Hier ltfunt gij zeggen wat gij wilt."
„Gij kunt mijn brief lezen, Reginald,"
zeide Margaret. „Hoewel gij niet zoo knap
zijt als Githa, kunt gij idit zeer goed lezen."
Sir Reginald scheen niet zeer ingeno
men te zijn met de taak, die hem werd
opgelegd; maar hij begon toch ijverig te
lezien. Toen hij weder opkeek, scheen hij
zeer misnoegd.
„Waarlijk, gij komt rond genoeg voor
uwe meening uit. Wat denkt gij', -dat omzie
moeder over diezle zaak zeggen zal?"
„Het doet mij veiel verdriet, als ik mij
haar toom op iden hals haal; maai' ik
kan niet langer zwijgen," zeide Margaret
beslist, hoewel miet bleekte lippen.
Sir Reginald gaf haar de tafeltjes terug
en merkte slechts op:
„Het is, dunkt mij, zeer goled, dat onze
moeder u terug Iaat komien."
„Gij hebt toch zeker gieen haast om te
vertrekken, Reginald", zeide Lady Cob
ham. „Gij moet hier eenie poos blijven
eienige wiekien tot Lord Cobham
terugkomt."
„Ik dank u zeer voor uwe vriendelijke
uitnoodiging ,schoone nicht; maar op zijn
laatst moet ik overmorgen vier trekken."
De eigenlijke reden, dat Sir Reginald
zoo spoedig wenscht© te vertrekken, was
niet alleen, dat hij pjne zuster aan den
imi Ocsl-Perzië 100 millioen pond §ferli,ag
verwoest zijn voor een Engelsche expedi
tie, 'die niets mleer dan een schijnvertoon)
was, buiten medeweten van het Parlement
dn Februari 1918 afgezonden en tot in
1920 in Perzië gehandhaafd.
Deze expeditie, die bedoeld was tegen
de Russen, is, volgens de onthullingenl
van de Indische „Times", niets dan reus
achtige bluf geweest, daar de Russen, die
hun steunpunten dicht bij hadden, de En
gelsche strijdkrachten gemakkelijk hadden
kunnen overweldigen of'de Afganen de
verbindingslijnen konden afsnijden. Deze
verbindingslijnen, waren georganiseerd
door een officier die het woord „zuinige
heid" uit zijn woordenboek had geschrapt,
en millioenen ponden eenvoudig w'egsmeet
door den aanleg van een weg van, 800
a 900 |K.M., met kostbare installaties voor
het onderhoud der troepen. Alleen de huur
van de kam'eelen voor twee jaar zou de
kosten van' een spoprwtegi naar Mesjed
gedekt hebben. Er werden mijlen aan we
gen aangelegd, die noodt gebruikt zijn.
De Engelschen tieten toen zij weggingen,
een keten van 960 K.'M. aan verlaten ka
zernes, koelhuizen, zwembaden enz. ach
ter, getuigende van den rijkdom' van Enge
land en het gewicht vair zijn belastingen.
Geen van de kazernes is! een heel jaar
bewoond geweest. Niet zoodra hadden
de bezettingstroepen de hielen gelicht, of
de Perzen stalen alles wall los en vast was.
Men is in Engeland zeer ontstemd dooir
een en ander en minister 'Churchill, die
al meermalen dure grapjes buiten het
Parlement om bij de .hand heeft gehad
en de voornaamste schuldige moet zijn
aan deze mdllioenenverspilling, zal het
zwaar te verantwoorden krijgen.
De ranlsoeneering in Duitschland.
l'e rijksdag heeft de begrooting van het
rijksministerie voor de volksvoeding en
economie behandeld.
De minister van landbouw, Hernies, ver
klaarde, dat de distributie van brood,
melk en suiker nog niet kon worden afge
schaft. „De graanoogst heeft dit jaar tegen
1919 bijna 23 p,ct. minder opgeleverd doch
de voedselvoorziening zoin door een doel
treffende invoerpoJitiek verzekerd worden.
De voortzetting van den graan invoer zou
slechts mogelijkzijn, indien wij verdere
voorschotten ontvangen ingevolge de over
eenkomst van Spa.. Naar wij hopen, zal
het gelukken, bij de voortgezette onderhan
delingen met die entente een groot onheil
van onze kinderen af'te wenden"..
Daarna bracht hij dank aan de- milde
gevers der kinderen in 't buitenland.
Korte Berichten.
Zelfs het Vaticaan t© Rome ont
komt nieit aan tien stakimgisgeesl. Het
mvvseumpersoneel heeft gestaakt.
D© tirankbestrijideirs in Schotlanid
hebben weinig succes. Volgens tite tot
nog .toe ingekomen cijfers is over ge
heel "Schotland] doof dei verschillende
tiistrictep. als. volgt gestemdvoor
„geeft verandering" 347, woof „geeft
vergunning" 26 en voor „beperking1
idef vergunning" 27.
In Macfoom (Ierland) is een pro
clamatie aangeplakt, waarbij' aan alle
maftnelijke inwoners gelast wordt, zoo
zijl zich opl 'straat vertooften, Ihun han
den niet in huft zakken te houden.
Deigehe die in strijd mlet dit voorschrift
handelt, zal onder vuur worden ge
nomen.
invloed der Lollards wenschtie te onttrek
ken, maar ook, ien dit zou hij miet gaamtei
aan iemand bekend hebben, dat hij vrees
de zelf tot hunne inzichten overgehaald
te zulten worden. Daarenboven had hij
nog andere redienien, die eien spoedig ver
trek noodzakelijk maakten.
Lady Cobham uitte ieen kneet van schrik.
„Maar twee dagenReginald, gij zijt wreed
onridderlijk om Margaret zoo. spoe
dig van ons te scheiden."
„Lieve nicht, ik wilde, dat ik aan uw
verlangen kon voldoen, maar het is niet
mogelijk," antwoordde Sir Reginald ble-
teefd, doch beslist. „Ik heb' voor een al
taar te Canterbury die .gleloftie afgelegd,
dat ik twee groote kaarslem offeren zou aan
de Lieve Vrouw in mijn© berk, indien ik
op. een bepaalden dag veilig te Scarbo
rough terug was."
„Ik begrijp dat gij die belofte moet
nakomen," zeide Lady Cobham, te zeer
aan dergelijke beloften gewoon, om ©enige
verbazing te doen .blijken, terwijl Mar
garet opmerkte:
„Misschien is het uw voomenilen, Regi
nald, om niet alleen leen paar kaarsen,
maar ook uwe zuster op ©an Katholiek
altaar te offeren."
„Neen, werkelijk niet, ik heb niet anders
te deen, dan u naar uwe moeder te
brengen."
„En ik weet zeier goed wat dat zeggen
wil," zeide Margaret kalm.
Een gezonden eetlust
verwekken Foster's Maagpilien, welke
zorg dragen voor behoorlijke vloeiing der
gal on afvoer da- opgehoopte stoffen. Prijs
0.65 per flacon, alom verkrijgbaar. (5)
Emiel Iiullebfoeck' maakt een
toufftée door Zuid-Afrika. In een toe
spraak te Bloemfontein heeft hij ge
zegd, dat zijin reis bedoeld' is als 'pro
paganda voor de Vlaamsche zaak.
Volgenls' Ide „Humanité" is' da
bevolking van Frankrijk van ongeveer
39,674,000 zielen in 1913, gedaald tot
36,300,000 inj 1920.
Naar te Berlijn verluidt, zouden
in Duitsclhlainldl ongeveer 80 soorten
vervalscht bankpapier in omloop zijn,
welke een flink percentage van al filet
papiergeld zouden uitmaken.
Naar id-ei „Temp's" meldt, zal de
Fransc.be regeiering voor '1921 van
Duitschland een schadeloosstelling van
16 milliard eischen.
Het conflict tusschen dei Itali-
a ansclie regeeringl en 'd' Annunzio.
schijnt langzamerhand 'haar oplossing
te naderen. Reeds1; binnen enkele 'dar-
gen zou een overeenkom'st te verwach
ten zijn. Di'Aninunzioi eischt echter, dat
vóór de onderhandelingen definitief tot
een "bieisluit leiden, zrjn staat officieel
zou wor'den erkend. 'Op,dit punt. wil
hijl niets toegeven.
Handel slriegi stier Ien Kamers van
Koophandel.
Door de vaststelling van de algiemeene
maatregelen van blastuur ten Koninklijke
besluiten ter uitvoering van de Handelsre.-
gisterwet en van da wiet op de Kamers
van Koophandel is de nieuwle wettelijke
regeling op de Kamers van Koophandel
en Fabrieken ten het Handelsregister vol
tooid. De inwerkingtreding van beide wet
ten kan nu spoedig worden verwacht.
De afdeeling handel van het Departe
ment van Landbouw, Nijverheid len Han
del heeft die nieuwe bepalingen in één
uitgave vereenigd, met een kaart van de
gebieden der verschillende Kamers van
Koophandel. Deze uitgave is verschenen
als no. 2 van den jaargang 1920 van ide
„Verslagen en Mededeelingen" van ge
noemde departiementsafdeeling.
Het verpanden van Oostten-
r ij k s c h e Gobelins.
Naar de berichtgever van bet „Hbld."
te Weenten meldt, bericht het „Neue Acht
Uhr Abendblatt", dat de verpanding der
gobelins tengevolge van den ongunstigen
toestand nu toch noodzakelijk is gewor
den. Eerstdaags zal de overeenkomst wor
den. gesloten.
Oostenrijk zal voor de Gobelins 60.000
ton graan van Nederland krijgen.
Minder p ie r s o n e ie 1.
De directie der- Nied. Spoorwegen krimpt
bet aantal ambtenaren, dienstdoende aan
de loketten voor reizigersvervoer, belang
rijk in, aldus, dat aan elk station slechts
wordt toegestaan ©en aantal ambtenaren,
berekend naar die capaciteit ,door de amb
tenaren tot en mlet 1913 ontwikkeld bij
de bediening van het publiek voor de af
gifte van pïaatskaarten.
Githa trad plotseling naar voren.
„Sir Reginald," zeide zij, „gij brengt uw©
zuster thans naar eenie haar vijandige om
geving, waar men baar wellicht wreed zal
behandelen ten bitter doen lijden. Als leen
goed ridder betaamt bet u haar tot het
uiterste te Verdedigen."
Thans weerklonk het hoorngieschal, en
Lady Cobham gjng hen voor naar de
zaal.
Het avondmaal had dien avond zijn ge
woon verloop. Er zaten vele gasten en
doortrekkende reizigers mede aan: Ide
schildknapen ©n pages bedienden met
ijver, en de minstrleelen op de galeriji
speelden opgewekte melodieën, terwijl druk
gepraat werd en vroolijk geschertst, alsof
niemand der aanwezigen onder smart ge
bukt ging. Margaret nam deel aan. bet ge
sprek, hoewel mieit ©ene ongewone, vrien
delijke waardigheid, zoodat haar broieder
haar telkens aanzag, als herkende hij de
zuster ,die hij vroeger gekend had, niet
meer. Anderen, die verbaasd geweest wa
ren over hare vreemde neerslachtigheid
sinds het laatste bezoek van Sir Reginald,
waren nog meer verwonderd haar heden
avond weder zoo opgewekt te zien. Githa
echter sprak bijna geen woord, en werd
steeds bleeker gedurende den langen, lan
gen maaltijd.
(Wordt vervolgd,)