Stater-Generaal
Slagne^and,
Uit de Provincie.
Versailles te niet doen en de heef schappij
der entente-mogendheden vervangen door
de heerschappij van het proletariaat over
de geheele wereld.
Een onafhankelijk Polen noemde Lenin
voorts een groot gevaar voor Rusland.
Het Poolsche regime staat zeer scherp te
genover de sovjet-organisatie. Even ge
vaarlijk zou echter de oprichiting van
een permanent bougeois-regime in Zuid-
Rusland zijn. Daarom moeten wij thans
alles in het werk stellen om Wrangel
ten onder te brengen. Polen's beurt zal
later komen.
Voor het oogenblik is Polen geen groot
kwaad, daar wij, zoolang als het bestaat,
er op kunnen rekenen, dat wij Duitsch-
land aan onze zijde hebben. Duitschland
haat Polen en Polen's vernietiging zou
beteekenen Duitschland met ons veree
nigen. Ik houd niet van de Duitschers,
rnaar het is beter hen te gebruiken, dan
misbruik van hen te maken. Ofschoon zij
verslagen zijn, kunnen zij ons toch nog
van dienst zijn. Zij zijin onze natuurlijke
boudgenooten, want door hun passieven
tegenstand tegen de uitvoering van het
verdrag van Versailles en hun geheime
agitatie daartegen, verwekken én besten
digen z^ij in Europa een toestand van on
zekerheid en rusteloosheid, welke de bes
te atmosfeer is, om onze arbeidersrevo
lutie te propageeren.
Frankrijk daarentegen, zoo verklaarde
Lenin, is onze grootste vijand, want al
zijn kracht wendt biet aan orn den toe
stand in Europa te stabiliseeren.
In Italië, zoo meende de roode leider,
kunnen wij een revolutie maken, wanneer
wij1 maar willen, doch ook daar moeten
wij met de Duitschers samenwerken, die
hun eigen organisaties en middelen van
invloed hebben; vooiral in bank- en han
delszaken. Hun plan is' gebaseerd op de
noodzakelijkheid om de Italiaansche in
dustrie zooveel mogelijk onder Duitsche
controle en voogdij' te houden.
De Duitschers vooral, zoo besloot Le
nin, zijn onze helpers, omdat, hun hoop
om te ontkomen aan de straf-clausuleö
van het .verdrag van Versailles, -berust
op het veroorzaken van wanorde en agi
tatie, waardoor zij kunnen profiteer en van
de algemeene verwarring1, welke dan ont
staat. Zij" zoeken revanche wij' revo
lutie. Voor 'het oogenblik zijn onze be
langen identiek. Die belangen zullen weer
uiteen gaan loopen en de Duitschers zul
len onze vijanden w'orden; doch alleen
wanneer de kwestie rijst, of op de puin-
hoopen van het oude Europa een nieuwe
Duitsche hegemonie zal Worden gegrond
vest of een communistische federatie.
Een Engelsche revolutionaire
Zondagsschool.
Een medewerker van de Times deelt bij
zonderheden mede over een revolutionaire
Zondagsschool te Glasgow, waarvan er in
de industrieele districten aan de Clyde
verscheidene, naar hetzelfde model, moe
ten bestaan, om de jeugd tot revolutie
op te voeden.
De les wordt geopend met een gezang
ui't het „proletarische gezangboek". De
kinderen zeggen dan ©en „tekst' 'op (ver
moedelijk ieen van de „proletarische'tien
geboden", die achterop in het gezangboek
gedrukt staan). Dan neemt de leider het
woord, wordt er gelezen, gecollecteerd en
ten slotte- nog eens gezongen.
Eenige van de proletarische tien gebo
den luiden:
„Gij zult geen patriot zijn, want een
patriot is een internationale onderkrui
per. Uw plicht jegens u zeiven en uwe
klasse eischt, dat gij een burger van de
wereld zijt.
„Gij zult revolutie prediken, want revo
lutie beteekent de afschaffing van den
tegenwoordigen politieken staat en het
einde van het kapitalisme en die oprich
ting in hun plaats van een industrieele
republiek.
„Gij zult, uit naam van. uwe klasse, de
volledige overgave eiscben van de kapita
listische klasse en al de middelen van
productie, distributie ©n ruil met het land
en al wat bet bevat en aldus zult gij
de klasse-heerschappij afschaffen."
Korte Berichten.
Het vieren van den gedenkdag der
Russische revolutie in Duitschland is
overal kalm verloope'n. De aansporing tot
algemeene staking bleef zonder uitwer
king. 1 i
In verband met een financiëel schan
daal aan het Engelsche ministerie voor
de luchtvaart verwacht men sensation-
ïieele onthullingen. Het gaat om ©en be
drag van verscheidene duizenden ponden
sterling. Naar men verneemt, zijn toen of
twee ambtenaren van het departement
door de politie gearresteerd.
Naar uit Athene wordt gemeld, heb
ben aldaar groote royalistische manifesta
ties plaats, zooals in de geschiedenis van
het land nog niet zijn voortgekomen. Zes
tigduizend personen, voornamelijk kiezers,
namen aan deze betooging deel.
In de Fransche Kamer hebben, in
verband met het regeering s voor stel tot
bijzetting van den „Franschen soldaat"
onder den „Are de Triomphe", heftige
tooneelen zich afgespeeld. De zitting moest
worden geschorst. Na heropening werd
het voorstel unaniem aangenomen.
Naar verluidt zal de bijeenkomst
van de geallieerde en Duitsche deskun
digen nopens de schadeloosstellingen 20
dezer te Brussel plaats vinden.
Naar de Times uit Peking verneemt,
zijn de gebieden in China, waar de hon
gersnood woedt, uitgestrekter dan aan
vankelijk was gedacht. Er zijn 58 millioen
menschen, die van den hongersnood te
lijden hebben, en onder dezen zijn 14 mil
lioen den hongerdood nabij.
De postcensuui' in Duitschland zal
bij het begin van het volgende jaar wor
den opgeheven.
De Belgische kabinetscrisis is nog
steeds niet opgelost. Niettegenstaande de
aankondiging van een oppositie door de
Vlaamsche katholieken, zet Carton de
Wiart zijn pogingen, om een kabinet te
vormen, voort. Men acht het niet waar
schijnlijk, dat hij slagen zal.
Naar de Moskousche „Isvestia"
meldt hebben de Moskousche revolutio
naire rechtbanken in verband met de laat
ste onlusten 1150 personen laten fusil-
leeren.
Tweede Kamer.
Bij den aanvang der fitting van gis
teren hield de voorzitter, Mr. Kooien, een
door alle leden en de aanwezige Minis
ters, staande 'aangehoorde redevoering van
ongeveer den volgenden inhoud:
Hedenmorgen bereikte ons de droeve
mare; dat dr. Abraham K'uypei* uit dit
leven is gescheiden. Het gewezen lid van
beide takken dei' volksvertegenwoordiging,
de oud-raadsman der Kroon, hier te her
denken is eereplicht. Hetzij herdacht als
schrijver van theologische werken, of als
hoofdredacteur wan „Standaard" en
„Heraut", of 'als redenaar in en buiten
het parlement, steeds zien wij perioden,
in. zijn leven waarin hij door niemapd
wordt geëvenaard, door allen erkend als
de eerste onder .zijns gelijken. Op zijn
Igiroote mannen te roemen strekt een volk
tot eer. Dat hij scheiding bracht onder
de geesten, dat hij voor velen de van
God ons, gegeven leader was, en voor
andere een.steen des aanstoots, was ge
volg van de- groote gaven aan dit geniale
menschenkind toebedeeld.
Steeds heeft hij gestaan in de volle
hitte van den strijd; teleurstellingen en
tegenslagen izijn ook op zijn levenspad
niet uitgebleven, doch werden weggevaagd
door de ijnnige aanhankelijkheid van zijn
getrouwen.
Moge zijn beeld in de herinnering le
ven als dat van den fieren, vrijen, fran
ken vaderlander.
Namens de regeering sprak daarna de
Minister van Binnenlandsche Zaken, de
heer' Ruys de Beerenbrouck.
Als spr. uit naam der regeering een
enkel woord aan de rede van den Voor
zitter wil toevoegen zal het zijn een woord
van diepen eerbied en van grooten wee
moed. Van diepen eerbied voor den al-
(zijdigen denker, den schitterenden rede
naar en staatsman en den godvruchtigen
niensch. Van^grooten weemoed omdat, al
heeft God hem een leven geschonken, lan
ger dap volgens het Schriftuurwoord
's menschen jaren zijn, nu is heengegaan
een man, van wiens gelijke het vaderland
slechts weinigen kent.
Niet jjan noode doen wij afstand van
een reus als Kuyper. Wie zal wagen,
nog wel in een kort bestek, te schetsen
welke leegte een heengaan als van dezen
geest laat. Voor zijn overweldigende eigen
schappen, past slechts een eerbiedig .zwij
gen, Jaren zullen voorbij gaan voor over den
man die thans ten grave daalt, naar juist
heid wordt gericht. De tijdgenooten moe
ten dit aan het nageslacht overlaten.
Niet van nabij is monumentale groot
heid to schatten. Ons past slechts met
ontmoedig© berusting te erkennen, er is
een groot man heengegaan.
In eerbiedige stilte werden beide rede
voeringen aangehoord. Een oogenblik van
stemming, den grooten doode waardig.
Toen werd de laatste hand gelegd aan
'het "wetsontwerp tot wijziging van de
gemeentewet en van de wet op de Ryks-
inkomstenbelasting.
Men kwam met de behandeling daarvan
klaar en de stemming er over zal later
plaats hebben Die z.g.n. „inlegering"
(„soldalen-ia-hui,s") als dwangmaatregel
voor belastingbetaling is uit de wet ge
licht. Ook nam de Minister eeïiige amen
dementen-Van Beresteyn over, waarbij
wordt bepaald, da,t de kohieren der plaat
selijke belasting niet meer in afschrift op
de secretarie der gemeente ter lezing be
hoeven te worden gelegd.
Met de Amsterdamsche annexatie, waar
bij de gemeenten Buiksloot, Nieuweudam,
Ransdorp, Watergraafsmeer en Sloten in
haar geheel bij de hoofdstad worden in
gelijfd en ook m'eer of minder belangrijke
de el en van de gemeenten Westzaan, Zaan
dam, Oostzaan, Diiemen, Ouder-Amstel en
Nievwei-Amstel aan Amsterdam worden
toegevoegd, kwam1 men eveneens gereed.
Ook hierover later stemming.
Toen restten nog de huurwetten en
daarover heeft men gisteravond beraad
slaagd.
Minister AaJberse voerde allereerst het
woord, er op wijzende, dat het woning
vraagstuk thans niet meer is een vraag
stuk van woningverbetering, maar van
woningverschaffing. Vergeleken met het
buitenland slaan wij op dit gebied geen
slecht figuur. Sommige gemeenten komen
den nood reeds te boven, of zijn bezig
hem te overwinnen.
De eenige oplossing van den werke-
lijken nood is: .zoo snel mogelijk met zoo
-weinig, mogelijk kosten zooveel mogelijk
te bouwen. De Minister berekende, dat
per jaar f250 millioen aan voorschotten
noodig zullen .zijn. De Minister betoogde
vervolgens, dat de huren zoo spoedig mo
gelijk moeten komen op het peil, waarop
de particuliere bouw weer loont. Om de
zen voorts weer meer prikkel te geven,
overweegt de regeering een steunregeling
in, den vorm van premies op iederen
vierk-, M. bouw, die particulieren afleve
ren. Met pakkende ftjjfers toonde de Mi
nister aan, dat de meeste arbeiders thans
een veel kleiner percentage van hun loon
voor huur afzonderen dan b.v. in 1914.
De Minister verklaart ten slotte afkeerig
te zijn van alcoofbouw en van het door
Schaper voorgestelde Woningfonds. Alleen
rechtvaardig is een belasting op de waar
devermeerdering in het algemeen, clie clan
ook spoedig ,zal worden ingediend.
Ook Minister Heemskerk voerde het
woord en betoogde, dat de wijziging van
de Huurcommisisiewèt bedoelt de knel
lende banden voor de verhuurders losser
te maken, de limiet te verhoogen, tot
normaler toestanden zullen zijn terugge
keerd. We kunnen niet steeds deze crisis-
wetten handhaven. Omtrent het tijdstip
van de opheffing der Huurcommissies kan
echter niets worden medegedeeld. De Mi
nister kan niet de toezegging geven, dat
bij .die opheffing de Kamer zal worden
gehóórd. De wet geeft uitdrukkelijk de
bevoegdheid dier opheffing aan de Kroon.
Toen begonnen in den laten avond de
discussies, waarbij de antipoden Schaper
en Abr. Staalman weer vooral op den
voorgrond traden. De laatste diencle en
kele amendementen in, bedoelende nog,
meer vrijheid voor de verhuurders. Hij
wil de oude huren met 30 pet. inplaats
van met 20 pet. verhoogen, wat dhr.
Smeieak (A.-R.) bestreed. Ook verdedig
de dhr. Staalman een amendement om de
huurcommissies de zorg op te dragen
voor een redelijke huurverhoog'ing, die ge
leidelijk voert tot den normalen prijs van
het vrije, verkeer. Dit is in overeenstem
ming met het oorspronkelijk wetsontwerp
der regeering. Heden voortzetting der dis
cussies.
Over het ziekbed van Dr. Kuyper
schreef gister nog de heer Verweijck in
De Stand lalafrd;
Zaterdagavond werd de toestand plot
seling izeer ernstig; de nacht van Vrijdag
op Zaterdag was-wel onrustig geweest;
en de Zaterdag: zelf bleef het aldus, maar
eerst 's avonds kwam de groote verande
ring. Des Zondagsmorgens kwam de ge
neesheer en achtte het noodig, dat de
kinderen' en familieleden onmiddellijk wer
den gewaarschuwd.
Aldus geschiedde en in den namiddag
waren allen bijeen. De zieke was toen
kalm en rustig; reeds sinds een paar
daigen had hij 't vermogen om te spreken
verloren; .zijn trouwe verpleegsters wis
ten echter .zijn wenschen te raden.
Des avonds te ongeveer 7 uur bemerkte
■men, dat hij iets begeerde, en toen men
hem vroeg of hij wellicht .zijn kinderen
lom' zich wilde zien, knikte hij bevestigend.
Zijn zonen en dochters betraden toen1 de
ziekenkamer en daar nam hij anet een
kus .afscheid van allen.
't Was een ontroerend oiogenblik.
Even daarna wenschte hij den heer en
mevrouw Idenb'urg te zien, en deze ver
lieten met een handdruk en een enkel
woord de sponde. Toen werd schrijver
dezes, op het verlangen van den ster
vende, bij hem toegelaten. Hoe zwaar
valt afscheid nemen. Hoe zwaar* viel 't mij,
voor de laatste maal die hand te drukken.
En wie ,zal .zeggen hoe zwaar het zijn
kinderen valt.
Allen bleven in de ziekenkamer. 'tWas
een oogenblik vol diepe ontroering. De
moegestreden dienstknecht, hijgende en
wachtende naar het oogenblik, waarop
de Meester hem roepen zou te komen.
Boven .zijn hoofdeinde hangt een schil
derij, Christus aan het kruis, waarheen
hij de .zijnen in de laatste weken, ook
zelfs als hij niet meer spreken kon, her
haalde molen heeft gewezen.
't Was alsof de schaduw van 't kruis
over het aangezicht van den stervende
viel.
Met betraande oogen .zagen wij allen
op hem; niemand die eenige oogenblik-
ken de ontroerende istilte verbrakde zieke
hijgde .zwaar en lag overigens rustig met
gesloten oogen te wachten. Zijn hoofd
zonk een weinig: op de borst; zijn han
den bewogen zich.
Een zijner dochters boog zich over hem
heen en vroeg:: „Vader, zullen we bidden".
Hij sloeg de oogen op en knikte be
vestigend.
Wat nu volgde kan ik moeilijk onder
woorden brengen.
Het ziekbed was omringd door allen, die
er bij tegenwoordig konden zijn en we
waren allen diep ontroerd, toen de heer
Idenburg zoo kinderlijk eenvoudig bad of
God zijn moegestreden kind een ruimen
ingang in zijn Koninkrijk wilde geven en
hem 't sterven licht maken.
'Nimmer zial ik dat uur van heilige
ontroering vergeten. Met gebogen hoofd
bleven we allen om de sponde staan
voor een paar ©ogenblikken en verlieten
toen diep onder dien indruk van dit af
scheid de .ziekenkamer.
Later op den avond kwam de dokter.
Hij oordeelde den toestand zeer critiek;
maar toch iets beter dan 's morgens. De
zieke was volkomen helder en bij bewust
zijn; de pols was iets heter; maar we
moesten er ons op voorbereiden, dat het
op zijn hoogst nog een paar dagen duren
'kon.
Maandag was de achteruitgang weer
merkbaarder. De trekken van het eens
.zoo forsche gelaat vielen eenigermate in;
het eens zoo sprekende oog1 stond dof
en de oogopslag kostte hem blijkbaar
moeite.
Maandagmiddag gaf hij de begeerte te
kennen nog: eens den heer Idenburg te
zien, die dadelijk aan het verzoek gehoor
gaf. i
Zooals reeds een vorig maal door mij
werd medegedeeld, was de zieke, wat zijn
■zielstoestand betreft, rustig en kalm. Hij
wachtte, en wachtte geduldig.
Voor ieder bewijs van hartelijkheid was
hij luitermate dankbaar en zijn zielsoog
bleef vol vertrouwen gericht op die toe
komst van enkel heerlijkheid en vrede,
die God voor zijn kinderen heeft wegr
gelegd.
Hier eindig: ik; daar komt een telegram
en, als ik 'topenbreek, lees ikGod
heeft o nz ein 1 i eve n Vader t„o t
zich genom|en.
Nog geen twee uur geleden ,zag ik den
lijder; rustig:, kalm en nu
t ehu isl
God .zij geloofd en gedankt voor zijn
onuitsprekelijke genade. Zijn laatste le
vensdagen zijn, naar onze bede, beschenen
door het licht van den eeuwigen dag;
zijn heengaan was volkomen kalm en ha
vollen vrede.
Dr. Kuype 1's begrafenis.
Het laat zich denken, dat velen uit
verschillende streken van het land zullen
komen om de begrafenis van Dr. Kuyper
bij te wonen.
Met het oog daarop is de Commissie
van Beheer der Gereformeerde Kerk be
reid gevonden, op dien dag de Zuider-
kerk beschikbaar te stellen ten dienste
vooral "van de broeders en zusters die van
buiten komen. Daar kan men rustig sa
menkomen, een Schriftwoord met eikan
der lezeneen Psalm zingen en ten slotte
van daar gezamenlijk naar de begraaf
plaats gaan, waar natuurlijk uitgebreide
maatregelen van orde worden genomen.
Na alloop van de begrafenis wordt aan
do broeders en zusters de gelegenheid
geboden opnieuw in deze kerk samen te
komen, waar een der Uaagsche Dienaren
des Woords dan de leiding nemen zal
en rustig, onder den indruk van het ge-
beurde, de plechtigheid kan worden be
sloten. (Stand.)
Niet te laat.
Men schrijft ons:
Onder het opschrift: „Telaat bekeerd"
meldde dezer dagen een der dagbladen,
hoe 'iemand met behulp van zijn werk
geefster kans zag uit de verplichte inva-
uditeits- en oiulerdomsverzekering te ge
il aken en hoe deze werkgeefster na liet
plotseling overlijden van dien man ge
wetenswroeging kreeg en 21 zegels op
stuurde, om des mans kinderen nog een
Weezenrente van 'n kleine f200 te be
zorgen.
Helaas, het wais te laat, want de vader
was niet verzekerd en had geen rente-
kaart.
Gelukkig sluit niet ieder de oogen voor
de velerlei voordeelen omvattende óók
de preventieve maatregelen, van jje ver
plichte verzekering.
De familie, wier dochter na slechtst
enkele maanden verzekerd te zijn, wegens
ernstige ongesteldheid gedurende ver
scheidene maanden, ten laste van het
Invaliuiteitsfonds in een Sanatorium
wordt verpleegd, was niet te laat. Hier
wordt de werking van de ten onrechte
veel gesmade wet als een groote weldaad
ervaren.
En dit is slechts één" geval uit vele.
Vele weduwen, die zich na het over
lijden van haar echtgenoot, alléén belast
zagen met de zorg voor de jonge kin
deren, ontvangen een flinke ondersteu
ning in den vorm van weezenrente, door
dat, haar man verplicht verzekerd was.
Latei, als die vrouwen een 60-jarigen
leeftijd bereikt hebben en de kinderen in
middels volwassen zijn geworden, genie
ten zij tot hun dood toe een weduwen-
rente tot gelijk bedrag als voor de kin
deren uitgekeerd werd.
Ook voor de weduwen, die nu reeds
r 3.60 per week trekken, geldt niet een
„te laat" en wanneer zij óók nog tot
de Vrijwillige Verzekering toetreden, wordt
haar op 65-jarigen leeftijd een levens
lang pensioen gegarandeerd van f'6.60
per week.
De man, die slechts als koster eeneï
kerk verzekerd was, en f100 salaris ge
noot, zag zich dezer dagen een ouder
domsrente van f 156 's jaars toegekend.
Een ander, die hoofdzakelijk in eigen be
drijf arbeidde, jnaar een klein gedeelte
des jaars als weger ïn loondienst was,
prijst zich eveneens gelukkig, dat hij' ver
zekerd was, want hij geniet nu reeds, na
slechts weinige maanden verzekerd ge
weest te zijn, een beduidende uitkeering.
Een brievenbesteller werd 4 jaar gele
den gepensionneerd, als hulpbesteller en
vlassersknecht viel jhlij1 op 3 D'ec. '12 onder
de verplichte verzekering. Voor hém kwam
de Wet nog juist intijds, want reeds in
Februari j.l. bereikte hij den G5-jai'igen
leeftijd. Zoodoende zag de man kans op
grond van enkele luttele premies zijn
pensioen met f 156 's jaars te verhoogen.
En toch Zijn er nog arbeiders, die zich'
blind houden voor de tallooze yoordeelc-n
der verplichte verzekering die wachten
tot het„te laat" is.
'Maar soms zijn de vrouwen wijzer en
passen zij' op 's mans rentekaart. Toen
een „arbeider weigerde zijn kaart op te
zenden, zond de vrouw het stuk #aar
oen Raad van Arbeid onder mededeeling,
dat de man er niet vanaf wist en dat
het hem maar niet moest medegedeeld
worden, hij was volgens haar niet wij
zer
De geduldige Hollander.
Wij lezen in de N. R. C- het volgende
ironisch stukje over' de treinvertragingen.
In den Haag was trein no. 231 des
avonds slechts 39 minuten te laat, het
geen heelemaal niet erg is, want als 't pu
bliek een beetje vroeg, komt kan het met
don vorigen trein m'ee.
Was de trein reeds flink bezet, liet
publiek vond nog plaats, zij het dan
ook o.a. mijn persoon, in de zijgangetjes,
hetgeen hee'lemaal niet erg is, want er
zijn altijd genoeg 'Hollandsche jongens,
die een poosje kunnen staan.
Flotseling oordeelde het geheimzinnig
verborgen organiseerend personeel liet
uuotiig, vier wagens af te haken; groote
consternatie, 't Gangetje waarin ik stond,
dat zich over vier coupé's uitstrekte,
was weldra m'et 18 a 20 personen gevuld,
hetgeen heelemaal niet erg is, want de
gepakte haring maakte Neerland groot,
't Perron stond nog zwart. Alles verdrong
zich naar het einde van den trein, waai'
redding verwacht werd. Vooraan stonden
due conducteurs gezellig te praten. In-
dérdaad, de geheimzinnige man, die het
commando had, was zoo welwillend twee
andere „wagons" te laten aanhaken. Bij
't uitstappen in D'elft heb ik ze gezien,
ze waren klein en zagen er zeer bouw
vallig uit. Met 17 minuten extra ver
traging vertrokken we reeds, hetgeen hee
lemaal niet veel is, want een goede Hol
lander heeft den tijd.
Aan do directie der H. S. M. 'zij mede
gedeeld, dat het publiek reeds zeer goed
opgevoed en gedwee is. Ik durf te be
weren, dat ik geen enkele ver-
w e n s c 'h i n g of iets d e r g e 1 ij k s
heb gehoor d. Alleen één dame- dorst
bedeesd op te merken, dat zij' hoopte
om één uur in Rotterdam te zijn. Dal zou
dus twee uur vertraging zijn.
Militaire Salarissen.
Bij legerorder is ter kennis van de
landmacht gebracht, dat boven de jaar
wedde, waarop belanghebbenden volgens
de bezoldigingsschalen recht hebben, door
officieren, onder-officieren en militairen
beneden dim rang, niet biehoorende tot
het verlofspersoneel, voor ieder eigen of
aangehuwd wettig of wettelijk erkend kind
beneden den leeftijd van 18 jaar ,dat op
den lsten Januari des jaars te hunnen
laste is, een toelage wordt genoten ten
bedrage van 2i/2 percent van hun bezol
diging, met ©en minimum van f 50, en
een maximum van f200.
Allerlei.
Tot lid der Eerste Kamer is gekozen
voor de Prov. Staten van Noord-Holland
Mi' .M. Slingenberg (V. D.) met 37 stem
men, tegen 31 op prof. Mr. P. A. Diepen
horst (A.-R.).
Uit het leven van dr. A. Kuyper.
De Nieuwe Provinciale schrijft:
lo. Toen Dr. Kuyper op z'n 70sten
verjaardag aan ©en der verslaggevers van
de „Telegraaf", iets ging vertellen van
zijn leven deelde hij o.m. ook dit mee:
„ïn 1855 werd ik student en in m'n
studententijd werd ik bekroond voor 'n
antwoord op 'n prijsvraag van de Gro-
ningsche universiteit. Prof. Thijs de Vries
had me dat aangeraden, en in acht maan
den liteb ik dat ding toen geschreven.
Maar toen was ik ook ziek van 'tover,
werken. E;n over dat judicium van den
Groningschen Senaat, (bet antwoord op
(de prijsvraag, handelend over „De inzich
ten van Calvijn en a Lasco over het
kerkelijk vraagstuk" werd met goud be
kroond) was ik zoo verschrikkelijk in
de wolken, dat toen voor het eerst de
gedachte bij me opkwam: „Zou ik iets
meer kunnen dan 'n ander?"
2o. Kuyper heeft bij het bepalen van
zijn houding tegenover het „Synodaal Ge
nootschap" en de inmenging van bovenaf,
immer sterk afgekeurd de vigtoerende or
ganisatie van het kerkelijk leven, dat hij
later zoo heftig heeft bestreden.
Bij gelegenheid van de conferentie ter
herdenking van de in 1568 in Wesei aan
Calvinisten bewezen gastvrijheid, gaf hij
blijk van zijn steeds geprononceerder Cal
vinistische gezindheid door te protesteeren
tegen de viering dezer gebeurtenis door
de „Utrechtsche" en „Gi'oningsche" rich
ting. i
3o. Den 29en Mei 1903 kwam, onder
uitbundige toejuichingen Dr. Kuyper, des
tijds minister van binnenlandsche Zaken,
Groningen bezoeken voor de officieele
plechtigheid van de opening van het al
gemeen provinciaal, stads en academisch
Ziekenhuis. Bij' die gelegenheid noemde
hij het een ©ere; dat gebouw te mogen
openen, gewaagde hij van de belangstel
ling, die de regeering in deze zaak ge
voelde en hield hij een met gloed uitge
sproken rede, staande anderhalf uur lang,
niet op, maar naast de katheder met één
hand daarop geleund.
Hij sprak over de blijdschap der re
geering over dit feit: lo. uit een univer
sitair, 2o. uit een hygiënisch, 3o. uit een
nationaal en 4o. uit een Christelijk oog
punt. Vooral op dit laatste punt ging Dr.
Kuyper diiep in, daarbij met rust latende
den Christus-predicator, maar sprekende
over Christus-consolator, over de roeping
van liet personeel uit hoogen en heiligen
aandrift.
En wanneer ,zoo eindigde Kuyper, wan
neer ik nu overga om de stichting voor
geopend te verklaren, dan wiensch ik, dat
zij den zegen ontvangt van Hem, in Wien
de bron is van alle kracht, van alle
talenten, van alle gaven.
Indrukwekkend is die plechtigheid ge
weest, zóó zelfs, dat een der professo
ren later verklaarde: „ik ben een week
lang Kuyperiaan gebleven!"
4o. Ook hier ter stede is Dr. Kuyper
beschimpt geworden. Nog denzelfden dag,
toen bij de aankomst van Z.Ex. de soc.-
dem. arbeiderszangvereen. haar zegelied
ging aanheffen.
Dr. Kuyper ging ongestoord verder, bui
gend dankende voor toejuichingen van de
dichte haag van enthousiaste menschen-
Vrederust.
De jaarlijks in 't 'najaar terngkeerende
advertentie voor Vrederust staat- heden
weer in ons no. Mogen wij alle mild
dadige vriendinnen en vriendën van onze
krankzinnigen opwekken goed nota te
nemen van die advertentie. Het is om
op de aanstaande feesten aan deze onge-
