§tf Daar de papierprijzen sedert
onze laatste prjjsverbooging nog met
30 percent gestegen zijn, is besloten
ingang van 1 October 1920:
de abonnementsprijs te brengen op
f 3.— per kwartaal;
de advertentieprijs te brengen op
30 cent per regel;
de tot nu toe geldende bepaling bjj
driemaal plaatsing, tweemaal be
talen, OP TE HEFFEN, zoodat in
het vervolg ELKE opgegeven plaat
sing berekend wordt;
tl. de rubriek kleine advertentiën
f 0.75 te laten vervallen en derhalve
voor alle advertentiën den gewonen
regelprjjs te berekenen.
I
Mo 2505 Donderdag 16 September 1920 - af; 3f4eJaargang
Uitgave va»
tl* Caoml. Ven». LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau 'te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11),
Bureau te Middelburg:
EIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
üosterbaan Le Coitre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN V^gtKBAG.
Abon nem entsprijgf^..
Prijs per 3 maanden £r. p. piost f 2h0
Losse nummers fO.Ó&i
Prijs der Adverïerutiëa*
1 regels f 1.12, elke Iregel móeï 28 cent
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordf
2 maal berekend.
Bjj abonnement belangrijke korting
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 5 een!
b.
c,
Zij, die zich met 1 Oct. a.s. op ons
blad abonneeren, ontvangen het tot aan
genoemden datum gratis.
't Blijft dreigen.
Tegen het, naïeve zeggen, dat mfet de
verdwijning van bet Belgische staatstoo-
Sieiel vain den minister Hymans bet Bel
gische aninexionisme ter ruste gelegd is,
moeten wij blijven opkomen.
De geest, vooral in die Waalscbe pro-
.vimciëm gaat nog altijd in deze richting
uit.
Er zijn nog bladen als o. a. de Nation
Beige, die de actie in die richting warm
houden.
En dan ligt er nog altijd de, motie
van de Viereeniging van Luiksche Inge
nieurs, die nog beel wat meer eischt dan
de annexatie van Zeeuwsch-Vlaanderten,
en opheffing van het tracta,at van 1839.
Delze heenen eischen onder meer: vrijen
on gemakkelijken toegang te allen tijde
tot de zee mi den Rijn, langs alle ver
keerswegen. En dan, totdat intrekking van
het verdrag van 1839 bet mieerderei geeft,
voorioopig dus o. a.Aanleg, door bet her
togdom Limburg van een kanaal van Ant
werpen naar Maas en Rijn; doortrekking
door bet gebied van Maastricht van bet
kanaal AntwerpenLuik; kanalisatie van
de Maas, benedenstrooms vain Luik en
het scheppen van eien gemakkelijke verbin
ding tusscben Luik, die zee en den Rijn;
exploitatie onder leiding en beheer van
België, en zonder douane-controle, van de
vaart op de hierboven genoemde watier-
wegen, en op die welke nog bovendien
worden aangelegd; het recht om uit de
Maas het water gaf te trappen, noodig
voor de kanalen naar den Rijn en Ant
werpen; vestiging van de Belgische sou-
vereiniteit of) de Scheldewateren tot aan
de monding; en op Jiet kanaal en de
haven van Terneuzencontrole, door Bel
gië, van de afwateringssluizen v,an Vlaan
deren naar de Schelde, en het openen
van een waterverbinding, bestemd om die
Oosterse belde te vervangen.
Allegaar wenscben, die wijzen op een
voorioopige inpalming, met in, het ver
schiet annexeering. Duitschland zou 'tniet
hebben, verbeterd.
Wij behooren goed toe te luisteren, tel
kens wanneer de Belgische frankiljon-peirs
bet woord vraagt.
*1*
Hier en daar.
Het wekt verbazing en ergernis,, zoo
als de sociaal-democraten maar geregeld
in hun bladen en vergaderingen blijven
agiteierein en de regeering trachten te stu
wen in 'de richting, die zij wel niet de
beste achten, maar idi© hun 't grootste
stembus-succes en andere successen be
looft. En dat terwijl zij zoo heel anders
doen wanneer zij regeering of regeerings-
partij zijn geworden.
Hier in Nederland is bet: overal acht
urige werkdag. In Duitschland en Rusland
schaffen de machthebbers dien „dag" af
of pleiten voor zijn verlenging!
Van waar dat verschil?
Wel, dood eenvoudig. Hier moeten zie
de macht, om welke alleen, het hun te
doen is, nog veroveren. Daar daarentegen
hebben zij 'die macht al, en gelden beel
andere eischen. Dan worden dezle volks
vleiers „tirannen" in bet oog hunner vroe
gere aanbidders/
Malle menschen toch, ook hier, dienaar
deze volksvoorlichters luisteren, die wanien
'bij hen de wijsheid en bet genot van het
'paradijsleven te zullen vinden!
Aardbeving.
De aardbevingen, die dezer dagen Italië
teisterden, hebben ons weer herinnerd aan
de gevaren die bet aardsche leven kenmer
ken, en aan de broosheid en onzekerheid
van het leven. Meer dan duizend men
schen zijn bij die ramp omgekomen. Een
dergelijke ramp had ook ons land kun
nen treffen. Meer dan eenmaal toch in den
loop der eeuwen werden ook in ons land
aardschokken gevoeld.
Omdat de datum "t zoo meebrengt,
schrijven wij, ten bewijze, uit Tirions „Va-
derlandsche Historie (16891697)", zes
tiende deel, bet onderstaande over. (1)
„Op den 18en September, des namid
dags omtrent half drie uren, gevoelde
'men in de> Nederlanden, Frankrijk en Enge
land een aardbeving die twee minuten
duurde, doch nergens ©enige schade van
belang ver o or zaak te-r^p e huizen in Hol
land werden sterk 'jat wogen. Te Amster
dam schudden eenigé torens zoo gewel
dig, dat de klokken ©enige reizen klepten.
Het stadhuis zielf bewoog zich meer of
min. De schepen in het Y werden opge
licht, het water in de grachten werd be
roerd. Deze aardbeving viel, gelijk door
gaans, voor bij zeer stil weder. Omtrent
twee maanden te voren waren er ijselijke
aardbevingen gevoeld op Sicilië", enz.
(1) Deze eompleefe „Tirion" is. eigendom
van den heer D. Fukken, te Goes.
De toestand.
®Het its waarlijk geen wonder, dat
vanpit Landen wordt gemeld, dat er
veel activiteit t© bespeuren is, zoo
wel in reigeierinigis- als i/n arbeiders
kringen, in verband miet !d© crisis in
hel kolenbeldrijf ern 'dait er belangrijke
conferenties wonden gehouiden. Daar
voor isi 'de crisis, idi© Engeland's eeo-
noimiiscli leven bedreigt, ja geheel
idreigt te nekten, ook te belangrijk.
Nu heeft het er alles van, idat de
situatie eenigszims gunstiger geworden
is. Djen mjijriwerkersleideirs is eens een
en anjder aan 't verstand gebracht, wat
betrekking heeft op! hun eiscih van.
goeldkoopiere kolen. De mteidedeeljng,
fdat de winst van 66.000.i000 p!d. si,
waarop) |d© mijnwerkers hun eischen
bialseerden, in heit geheel niet bestaat
wettigt ;zel£si fle hoop; IdaJt op id© bij-
eenkomlst van bet sub-comité van dein
Idriehonid het uitvoerend comité der
mijnwerkers bereid zal zijn, toe te
staan |d©n eis eb va;n vermindering der
kolenpirijfeen te laten vallen.
Indien nu miaar de reigeering wil
waarborgen, idat haar controle over
ide mijnen nog zeker 2 jaar zal duren,
zal, zoo mieent men, ld© brug wel ge
slagen zijn, om! de kloof (die ide par
tijen scheidde, te overbruggen. Die fe-
f'eeringlscontrole willen ide mjjinwer-
ers natuurlijk! behouiden, 'daar zij' an-
Iders hun hoop' op (nationalisatie (al
een even geliefd woord als sociali
satie ten onzent) zien vervliegen.
«Minister Home heeft inmiddels reeds'
verklaard; idat bedoelde! controle nog
zeker 18 mlaantien zal duren. De ge-
nx'eenschappelijfoe basis is dus wel
haast gevonden, want over ide loon-
kwestie zal wel geen 'staking uitbre
ken. .Daarover wordt me|n 'twel eens1.
iDe arbeider,sagitatie in Ita.lië duurt
nog mlaar steed's voort. Die crisis, die
dat land m'oiet doorstaan, is werkelijk
niet licht. De arbeiders gaan er maar
d'oor met het bezetten van fabrieken
en flus mjet het vermoorden van hiet
ecionoiitilis'ch leveil d|es lands.
T)e onderhandelingen tusischlen de
wierkglevers ien 'de arbeiders willen nog!
miaar steeds niet vlotten. De in'dustri-
eelen stelden als eerste voorwaarde
voor verdere btelsplreikingen de ontrai-
Injng der fabrieken en hu(n (herstel'
in hun eigenaarsrechlteii. De arbeiders
eischen dat eerst 'de kwestie van hun
winstaandeel' en die miedezegigingschapi
in proiductiomlethoiden geregeld wor
den. Tieh opizichte van. dezen eisch
heeft nu ook de 'Katholieke volks
partij zich uitgesproken. Zij' besloot
die eischen der metaalarbeiders om
.aandeel in de winst tie verkrijgen te
ondersteunen en. een desbetreffend
wetsontwerp' bijj de kamler in te dienen.
(Door dete beslissing der Katholie
ken beeft zulk eien wetsontwerp! nu in
ide Kamer een meerderheid. Of mien,
zich ook ide consequenties van idat
alles (ernstig heeft ingedacht i
|D© Poolsch-Russische oorlog gaat
nog langzaam in het voordeel per Po
len voort, hoewel die« Russen gedurig;
weer heftigten tegenstand trachten te
bieden en hiier en daar ook wel eens'
een (succesje behalen. De cavalerie
yan den gevree'sden Budeny leied weer
een échec. Die Polen bezetten Kowei
en mlaakte'n' daarbij' 3000 gevangenen
en veel oorlogsmateriaal buit. i
Toch is' een nieuw Bolsjewistischi
offensief nog. wiel te' voorzien.. Zij' zul
len het er zie,er zeker niet bij 'laten
ziften. Dia't offensief wordt verwacht
over d© meest belangrijke linie, te be
ginnen fen Z.W. van Grodno tot de
.Oostgrens yan hemberg.
(Hiet ware beter, dat vóór (dien tijd
ide vreides onderhandelingen zóó gun
stig verliepen, flat een billijke vrede
tolt sjtanidi fcwamj en het offensief, dat
weer zooveel miensche'nlevenis zal
eischen, als vanzelf achterwege kon
blijven. Die anderhandelingen zullen
heel (spoedig beiginneln, want Ide Russi
sche idplegatiei is Zondagmorgen .reeds
te Riga aangekomen en de Pools che
afvaardiging wordt er heden verwacht.
Zijl zal dadelijk in ide eerste zitting
eien officieel© verklaring voorlezen,
weikei ide Poolsch'e minimum-eischen
heyat.
De moord op den Czaar.
Wij hebben al meer over die vreese-
lijke geschiedenis een en ander verteld,
doch naar Het Handelsb lad thans
uit zuivere bron meedeelt, was hierin te
veel leugen. Aan het relaas, thans door
dat blad openbaar gemaakt, ontleenen:
wij een en ander 'tot rechtzetting der
droeve feiten. 3
Vaststaat, dat de Tsaar na de revo
lutie aanvankelijk te flxatsjina gevangen
gehouden werd; later naar Tobolsk werd
overgebracht; en van daar naar Jekate-
rinenhurg, waar op 16 Juli 1918 de moord
plaatshad.
Omtrent het verblijf en de behandeling
te Jekaterinenburg alsmede omtrent den
moord, geeft Francis Mc Cullagh een
verhaal, voor de waarheid waarvan hij
instaat, in 't Engelsche blad „De negen
tiende eeuw". De Tsaar werd daar in de
woning van een -Russisch koopman, Ip~
patief, 'geheeten, met familie en diena
ren, elf personen in het geheel, onder
de hoede geplaatst van den bolsjewiek
Yoerovski.
Dadelijk nadat de familie in het huis
van Ippatief was. aangekomen, wierd dit
door de bolsjewiki door een hooge houten
schutting omgeven, .teneinde de bewo
ners te beletten naar buiten te zien, e»
den voorbijgangers het onmogelijk te ma
ken te zien, wat in het huis plaats had.
Het huis werd door' soldaten bewaakt
en Yoerovski, die elders in de stad een
winkel en een woning had, sliep eiken
nacht kin een kamer bij den ingang van
het hiuis. In een kleine kamer met drie
bedden, sliepen de Tsaar, pe Tsarina en
de Tsarevitsj, in een volgende kamer
sliepen de vier grootvorstinnen met haar
dienstbode Demodova. Dir. Botkin, de lijf
arts der keizerlijke familie en de andere
leden van het zeer gedunde gevolg slie
pen in een ander vertrek met de bewa
kers. De Tsaar en zijn familie hadden
dus alleen de beschikking oiver twee klei
ne vertrekken, terwijl ze overdag het
gebruik hadden van een eetkamer en van
een zitkamer, die des Zondags als kapel
dienst deed. De .soldaten waren Letten
en zoowel zij als de „commissaris" had-
hadden dag en nacht recht v,an toegang
'in de vertrekken der keizerlijke familie.
Men (hoorde de meisjes des nachts soms
huilen, maar er 'zijn geen bewijzen, dat
eenige poging tot mishandeling werd be
proefd en de meest voor de hand liggende
verklaring van de kreten is, dat zij des
nachts verschrikt wakker werden als ze
iemand in haar slaapkamer zagen.
Uit verklaringen, die de waarnemende
Britsche consul, de heer Thomas, aan
den heer Mc. Cullagh deed, blijkt, dat
toen in Juli de Tsjechen Jekaterinenburg
naderden, de onrust onder de bolsjewiki'
toenam. Toen besloten die bolsjewiki en
Tsaar te dooden.
In den nacht, waarin de moord plaats
had, trad Yoerovski het slaapvertrek van
den Tsaar binnen, wekte hem en deelde
hem mede dat de Tsjechen vóór het aan
breken van den dag in de stad verwacht
werden en raadde hem aan zich te klee-
den en met zijn gezin in dpn kelder
te gaan, omdat zij dan veilig zouden
zijn tegen de verdwaalde kogels der straat
gevechten, die konden plaats hebben.
De Tsaar dankte Yoerovski voor de
vriendelijkheid steeds hem en zijn fa
milie bewezen en vroeg nog of het goed
zou zijn hun eigendommen mede te ne
men naar beneden, waarop Yoerovski
zulks ontraadde, doch wel aanried hun
kussens mede te nemen.
Yoerovski, die ongewoon zenuwachtig
en beleefd geworden Was, bracht aan de
grootvorstinnen dezelfde mededeeling, die
hij den Tsaar gedaan had en wachtte
daarna in de eetkamer, 'waar zich een
aantal Lettische soldaten met geladen
geweren en de bajonetten daarop zich
bevonden, alsmede de burgerlijke bolsje
wisten-commissarissen,: Go'loshokin,
Mraohkovsky, Paul Metvietef, „de serge:
arit der garde'* en nog een paar anderen.
Zij waren daar gekomen op verzoek van
Yoerovski om zeiven de executie te be
werkstelligen, indien de soldaten moch
ten weigeren, doch alleen Yoerovski,
Mrachkovski en Metvietev gingen in de
kamer tot de moord bedreven was-
Eindelijk waren allen, elf in aantal
in de eetkamer bijeen, geheel gekleed. Met
den Tsaar kwamen er zijn gemalin, zoon,
en vier dochters, Dr. Botkin, de dienst
bode Demedova, een knecht en een kok.
De Tsaar was zoo mager en bleek, dat hij'
nauwelijks herkenbaar wa,s- Ik heb deze
beschrijving van den priester, die eenige
dagen te voren in het huis d^ Mis had
opgedragen. De Tsaar droeg een khald-
kleuFige militaire jas met lederen gor
del, wijde blauwe cavaleriepanlalon,
zjicht lederen hooee laarzen, doch geen
pet en daar de Bolsjewisten hem van
epauletten en ordeteekenen hadden be
roofd, droeg hij geen militaire kenteeke-
nen. Eenige dagen te voren had de kei
zerin zijn haar geknipt, omdat er zoo
veel ongedierte in het hiuis was en had
hip zelf zijn baard .geknipt, zoodat die
korter was, dan hij de laatste twintig
jaren was geweest. Alle anderen hadden
ook, met het oog op uhlet ongedierte het
.haar kort geknipt. Daar het onmogelijk
was geweest de kamers te reinigen, was
al dat haar in een pak gestopt in een
ongebruikte kachel, waarin het later ge
vonden werd door de witte troepen en
door de bedienden der keizerlijke familie
werd herkend. De Tsaritsa hield haar
kreupelen zgon aan de hand en de groot
vorstin Tatiana had haar hondje i«n haar
armen; de Tsarewitsj had ook een hond
gehad, doch, alsof (het beest een voor
gevoel had gehad van hetgeen gebeuren
zou, was (het -den dag, te voren spoorloos
verdwenen. Later werd het gevonden door
een officier van generaal Knox' missie
en door hem medegenomen naar Enge
land.
„Allen gingen nu naar den kelder en
een der grootvorstinnen droeg haar broer
tje, die door zijn kreupelheid moeilijk de
trappen kon afkomen.
Bet was een droeve optocht, meeren-
deels bestaande uit hulpelooze vrouwen
en een kreupelen knaap van viertien ja
ren en onder hen waren vier jonge meis
jes, bekend geweest om haar schoonheid
Tatiana, 21 jaar oud, een begaafde,
vriendelijke jonge vrouw, reeds in hof
kringen genoemd als toekomstige konin
gin van Engeland; Olga, 23 jaar; Maria,
19 jaar en "Anastasia, 17 jaar; laatstge
noemde slank en lieftallig als een ont
luikende bloem, kenmerk van de heerlijke
onschuld der jeugd, schitterend door haar
bekoring en gezondheid. Een soldaat hield
zijn ldntaarn op om den weg te wijzen,
de trappen af, die naar den dood leid
den, doch niemand deed een poging fle»
slachtoffers hulp te verleenen. De Tsaar
gaf zijn gemalin den arm, de laatste
ma,al dat hij dit zou doen. Zelfs in deze
vreeselijke oogenblikken hield de keizer
lijke familie zich nog instinctmatig aan
de etiquette van voorrang, die voor allen
een tweede natuur was geworden voor-
G'p gingen de keizer en zijn gemalin,
arm in arm; waardig doch bevend; dan
de Tsarevitsj-, gedragen door Olga, dan
de anderen. De kok, knecht en dienst
bode Demedova zouden gespaard zijn ge
bleven, hadden zij in hun gesprekken
met de commissarissen niet die onver
anderlijke trouw getoond aan de veroor
deelden, die zij zoo lang gediend hadden.
Na flen kok kwamen de bolsjewiki,
voorafgegaan door Yoerovski, ernstig en
in gedachten verzonken, zijn hoofd vol
van moordplannen, met de rechterhand
in zijn- jaszak, een revolver omklemme-n
de. Hij werd gevolgd door de Russische
soldaten, die ook in de eetkamer waren
gekomen, waarbij zich nog eenige andere
voegden, die op post gestaan hadden en
naar de kelderdeur waren gekomen om
te zien wat er gebeurde, weinig vermoe
dende, dat zij nooit meer op p|ost zou
den behoeven te gaan om hun gevan
gen oGsoedar (heer) te bewaken. Die
soldaten zagen floor de open deur alles
wat later plaats had en het is het ge
tuigenis van velen hunner, die de schrij
ver voornamelijk weergeeft.
De Tsaar en zijn gezin drongen samen
aan het andere einde van het onder-
aardsch vertrek en "toen Mrachkaysken
en Metvietef hun revolvers trokken, moet
het den slachtoffers dadelijk duidelijk zijn
geworden, dat iets vreeselijks stond te
gebeuren. Het is teekenend, flat er ,on-
ter de benden slechts twee Russen waren
en geen enkele Russische soldaat.
De kelder is ongeveer zeventien voet
lang en veertien breed e» heeft een klei»
half-mnanvormig venster met ijzeren staj-
ren, hoog van den grond. Vroeger waren
er soldaten in geweest, die op de muren,
onzedelijke portretten hadden geteekend
van de Keizerin en Raspoetin; wier na
men men daaronder geschreven1 had. Dat
waren de laatste teekeningen, die de on
gelukkige keizerin, gewoon geweest zich
i» 'haar slaapkamer te Tsarskoje Selo
omgeven te zien dpor Madonnas, geschil
derd dooi1 de grootste ItaJiaansche meesr
ters, zag; teekeningen, zoo afschuwelijk
en onzedelijk dat men ze zou hebben
kunnen houden voor werk van den dui
vel in eigen persoon-
De keizerin zag even die afschuwelijke
teekeningen en toen, opmerkende de re
volvers vóór haar, kruiste zij zich, boog
het hoofd en verborg het in haar han
den. De afschuwelijke pornografische tee
keningen bevonden zich nog; op dien kel
dermuur, toen de schrijver Jekaterinen
burg twee maanden liter bezocht.
Onderwijl had Yoerovsky, Wiens gelaat
doodsbleek was geworden, een papier te
voorschijn gehaald. Hij begon het yoor
te lezen bij het licht eener lantaarn,
die een soldaat bij hield in zijn recli1
terhand hield hij zijn revolver. Het was
een kort document eenvoudig een!
bevel der Sovjet-regeering om te execu,-
teeren: Nikolaas Romanof, den Bloed
dorstige en zijn geheele familie. Yoerovs
ki schreeuwde (het veeleer uit, dan dat
hij het las hij kende het stuk, "een
uur te voren door hejm en Goloshokin ge
schreven uit het hoofd.
Weder sloeg "de keizerin een kruis'.
Zij viel evenals de anderen, die zich ook
deemoedig kruisten, op haar "knieën, al
leen de keizer bleef staan en terwijl
Yoerovski nog !die slotwoorden uitschreeuw
de: „Op bevel van den Sovjet van ar
beiders-, boeren- en soldatenafgevaardig-i
den", stapte hij naar voaeh en plaatste
zich voor vrouw en kinderen, als wilde
hij hen beschermen met zijn lichaam,
terzelfder tijd iets zeggende, dat onder
Yoerovski's geschreeuw verloren ging. De
Tsaar wees op zijn arm gezin achter zich
en Yoerovski, die, naar schr. uit eigen
ondervinding weet, buitengewoon vlug
iemands gedachten weet te raden en be
greep, dat de Tsaar een treffend beroep!
zou doen voor zijn dochters en kreupe
len zoon, hetwelk misschien zijn ben
den zon. hebben getroffen in het hart
en die onschuldigen zou h'ebbeu kunnen
sparen, hief dadelijk den arm op; vuurde,
en in hetzelfde oogenblik wankelde de
Tsaar fn viel met een kogel door het
hoofd.
Dit noodlottige schot was het teeken
voor de anderen om ook te gaan schie
ten. Dat deden zij, in het wilde weg,
en vijf minuten nadat Yoerovski begonnen
was hét doodvonnis te lezen waren alle
leden van het keizerlijke gezin, behalve
de grootvorstin Tatiana en de dienstbode
Demedova gedood. Tatiana; die gewond
lag, lag voor do.od, bezwijmd op den
vloer, haar 'hondje staande op haar li
chaam, woedend blaffende tegen de sol
daten, itot een (hunner ook dat dier doodde.
Na den Tsaar te hebben doodgescho
ten, was de leider der moordenaars be
gonnen zijn revolver .ledig te schieten
'op de kleine groep) die in doodsangst
voor hem lag. Degenen, die aan de deur
stonden, konden niet precies zeggen wat
in die korte sp'anne tij'dsi gebeurde. Zij
waren als beneveld doior de vlugheid,
waarmede zich dit schokkend drama af
speelde. D'e lantaarns, vielen op den grond,
waarop enkele in stukken braken en an
dere opvlamden, den kelder vullende met
een geelachtigen rook. Volgens de be
schrijving der ooggetuigen waren de sol
daten dol van woede en dronken van
bloed. Zij bajonetteerden niet alleen de
reeds aoode lichamen, doch sloegen op
de 'hoofden er van met de kolven hun
ner geweren. E,en der soldaten zegt, dat
de moord zóó wreed was, dat men er
met naar kijken kon en dat hij er zoo
door geschokt was, dat hij ,,meer dan
eens te gaan had in de open lucht, om.
niet een flauwte te zullen krijgen. Zelfs
aan den avond van den volgenden dag,
17 Juli, werd Yakinof, een der soldaten,
die ooggetuige was geweest en die zijn
schoonbroeder Gregory Agafonof. kwam
begroeten alvorens voor goed van Jeka
terinenburg weg 'te vluchten, door Ago-
fonol aldus beschreven: „Hij' zag doiodsl-
bleek; de pupillen puilden uit zijn oogen
en zijn onderlip beefde, toen hij tót mij
sprak. Het was duidelijk dat hij een vree-
selijk tooneel had aanschouwd; dienzelf
den dag ging ihij naar het spoorwegstaf
tion en nooit is sedert van hem gehoord.
Yakinof's laatste woorden waren: „De
moord geschiedde door Yoerovski, eenige
Lettische soldaten en den sergeant van
de garde".
Tot het oogenblik dat zij' zelve stierf
had de dienstbode Demedova krachtig1
haar kussen gebruikt om de geweren af
te weren, die op de kinderen gericht wa
ren, zooflat een half dozijn kogels het
bovendeel van den muur raakten en kets
ten van den eenen muur op den andere,
