m 2'M
Woensdag 15 September 1920
34e Jaargang
Buitenland.
FEUILLETON.
i mJmte
pjr Baar de papierprijzen sedert
onze laatste prysverliooging nog met
3i pront gestegen zijn, is besloten
ingang van 1 October 1920
lie abonnementsprijs te brengen op
f3.-r per kwartaal;
te advertentieprijs te brengen op
3© sent per regel;
te tot nu toe geldende bepaling bij
tonaal plaatsing, tweemaal be
talen, OP TE HEFFEN, zoodat in
teï vervolg ELKE opgegeven plaat
sing berekend wordt;
1 te Fabriek kleine advertentiën a
f 0,75 te laten vervallen en derhalve
vddt alle advertentiën den gewonen
teplprtjs te berekenen.
Uitgave ram
3e- Vena. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd' te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
JQAIGR' VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11),
Bureau te Middelburg:
EIRM.A F. P. DHUIJ L. BURG.
'Drukkers
ödfrj; S3 b a a'lie Coinltro, Goes.
2\Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnemienfsprijg:
Frijs per 3 maanden £r. p. post f 2,50
Losse nummers f 0.011
Prijs der Advertenltiën:
1 -i regels f 1.12, elke regel meer 28 cent,
Eenzelfde adv. 3 maial geplaatst wurcüfl
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 5 cent.
C.
De toestand.
Vapi idaagi moeten wij het zwaart-e-
ijunt iviah jdem. toestand niet zoeken te
olsikoM, ook niet te Riga of te Milaan,
re Londen of te Washington, maar te
Aixdes!-Rains. Daar hebben de twee,
wij zeggen niet jcLef grootste, maar toch
zeker de jmjeieist fortuinlijke staatslie
den Vain Europa Giolitti en Mille-
ranld, den loiop vastgesteld, dien de
gtefehiedenis van Europa, en jdaarmlee
de wereldgieisichiedenis in het vervolg
zal hebben te nemen 1
!W.ajt klinkt dat bespottelijk, zal men
zeggen. Wijl zeggen 'toiok. Maar toch
volgens' de verbeelding dezer hoe-
ten is 't zoo. Daarom, met alle ieieir-
'Med voor hun streven, kóieisteren wij
er befeipject noch veffltoouwen voor. Tot
nu toe helbhjein alle! Vredesplannen de
zer wijze mannen mogj gefaald'en ver
vult en herhaalt de Iteere Zijln woord
mijhe gedachten zijn niet ulieder ge
dachten, pn mijne wiegen zijn (hooger
dan uwe wiegen.
IToeh pnioet met de „schikkingen'''
van (dit (tweetal rekening: worden ge
houden, zoowel door den minst be
duidenden onderdaan, als door Idje'n
oppermajesteit die vanuit Londen
eveneens mieent id© geschiedenis te
kunnen, mlafcen.
Want 't komt al .meer uitLloyd
George is 'tmet Milïerand niet eens;'
en Giolitti is slim genoeg, zich in
dat conflict maar ter houden aan zijn
Aan het „verslag over dit jubïló (zie
onze rubriek „Wetenschap en Kunst"),
hetwelk gevierd werd ten hiuize van den
hoofdredacteur door hem en de Mede
werkers van dit tijdschrift, ontleenen wij
't volgende:
We waren gekomen uit Alphen en Soest
en Amsterdam en Zwolle en Utrecht en
waren nu met eenige dames en heeren
uit Ben Haag zelf samen in het Paulus
Botterhuis: Dunne Bierkade 17, hartelijk
verwelkomd door onzen gastheer.
In de ontvangkamer waar Mevrouw,
V ooihoeve en Mevrouw: Van Riessen mede
ter ontvangst der gasten aanwezig waren,
bood ons het tweede dochtertje van onzen
Hoofdredacteur, Bendta, oranjetakjes, ter
wijl de oudste, Anneke thee bediende.
Daar, in dit thee-uur, maakten wij ken
nis met elkaar.
„In de „Timotlieüs"-kajner".
Als ze zoo nog niet heeten mocht,
dan is van nu af dit haar naam. Want
daar stonden ze allemaal op een rij1 in
eigen kleuren: de jaargangen van „Ti-
molbeüs", en daar lagen de eerste „hoof
den"' van ons Blad, verschillende ontwer
pen, door den heer Isings geteekend, en
een paar cliché's. Daar hingen ook de
portretten van de acht ontslapen Mede-
werkëfs en de eene ontslapen Medewerk
ster.
In dit vertrek dei' „aangename ken
nismaking", was 't óók „Oranje.boven".
Het groote, prachtige bloemstuk, dat
den Hoofdredacteur was aangeboden door
de drukkersfirma La Rivière Voorhoeve
te Zwolle, had oranje als hoofdkleur. Het
getal 25 prijkte paars op oranje-onder
grond. De mooie oranjerozen-ruiker, door
den heer Herman Voorhoeve, lezer van
„Timotheiis", aan den Hoofdredacteur en
uaasten huurman, gedachtig allicht
aan het bekende spreekwoord: een
goede buur is beter dan een verre
vriend. Of oiok wel aan (dat andere
Wie hef jdjicjhitstl bijl (hieitj vuur zit, warmt
zich het bietst.
'Maar, om; op; ons onderwerp te ko
lden, twee van die' drie .„wereldregeer
ders" 'zSjjn. dab. te Aix-les-Bains bijeen
geweest. Zij hebben, blijkens 't door
eoï zeiven gepubliceerde verslag, de
oplossing der ernstige problemen, die
door dien oorlog in het. leven zijn ge
roepen en nog onvolledig zijn opgelost
Idooh iden vrede, je bestudeeren en
in volkomen overeenstemming verder
uit te werken.
Het Voornaamste na te streven doel
blijft ihtusischen de algemeene vb ede
door bet eerbiedigen van de onafhan
kelijkheid iber volken, en het herstel
fler normale economische betrekkin-
gien, buiten elke gedachte van uitslui
tende politiek of economische o-ver-
heersiching.
,Zij erkenden, dat de voornaamste
grondslag voor een deïgelijken vrede,
die rechtvaardig moet zijti om duur
zaam te weizen, blijft de nauwe over
eenstemming tussehen de geallieerden
speciaal in Europa tussehen Enge
land;, Italië en Frankrijk.
(Zij alohten de uitvoering van hlet
verdrag van Versailles noodzakelijk
voor den bloiei van den volkenbond.
Doch (daartoe is het in (de teerste plaats
nooldiig (.olm1 eten eind te maken aan
oorlogen, .als die tussehen Rusland
en Polen en (die vijandelijkheden, welkte
de Turkscbe nationalisten e'n de re-
geermg te Coïistantinopel verdeeld
houden ien de onafhankelijkheid en
vrijheid van Polen tegten eiken aanval
van huiten te verdedigen, Turkije's on
geschondenheid te waarborgen; en in
Klein Azië id© belangen van Frankrijk
en Italië zich gelijkelijk fei (doen o.nt-
wikktelein. 1 j
Het is overigens onmogelijk den al-
gemjeienein vrede volkomen Ie verwe
zenlijken, zioinider flat er nog; groote
vraagstukken in Europa, (die nog' moe
ten word|en geregeld hun oplossing-
bebblen glevohden, o.a. het herstel van
die normale betrekkingen met Rusland
en die regeling van de Adriatisché
kwefetie. De regeeringen van Italië ten
Frankrijk 'eerbiedigen hierin eikaars
vrijheid van handelen.
(Voorts beloofden fle hieide premiers
hou ten trouw ter bescherming; van
beider belangen, die „een entente der
twe'e groote La-tijnsch© landen onont
beerlijk" mlafcen. Die. beide volken, zoo
eindigt hief protocol, moeten hun na
tionale ontwikkeling thans voortzetten
m!et dezelfde gevoelens, die ben be-
heeirsidhten, toten ze jsiamlen simden.
zijn staf geschonken, als blijk van be
langstelling in hun arbeid, weerkaatste
in den spiegel. En «foor wat takken en
goudsbloemen en strikjes was het alles
dn 't Oranjeteeken gezet.
De Hoofdredacteur begon, na een vrien
delijk woord tot alle aanwezigen te heb
ben gericht, met mede te deelen, hoe
hot kwam, dat de tweede samenkomst
eerst na ruim twintig; jaar plaats vond.
Het heengaan van den vroegeren Hoofd
redacteur en andere moeilijke omstandig
heden, waaronder ziekte en later de vree-
selijke vijfjarige wereldoorlog, waren er
de oorzaak van.
Daarna gaf de Hoofdredacteur ons een
overzicht van de geschiedenis van „Ti-
motheüs".
Dat moest beknopt zijn, natuurlijk.
Want de historie van ons tijdschrift
is er een van een kwart-eeuw.
Daarom kon de geachte spreker slechts
aanstippen.
Hij herinnerde aan de eerste plannen
van zijn beminden Vader, am ons volk
in den vorm va.n een Christelijke perio
diek goede, leerrijke lectnur te verschaf
fen, en vertelde van den groei en bloei
van ons Blad.
Zijn geschiedenis is die van teleurstel
lingen en verrassingen: van' zorgen en
bezwaren en uitreddingen; van arbeid
en strijd en zegen.
Wekelijks kwam vijf-en-twintig jaren
lang ons tijdschrift in vele gezinnen, en
hoeveel nummers zouden er wel no.odig
zijn, als geschreven moest worden over
al de gevolgen en gevolgjes, die het be
kijken en het lezen er had.
Het aantal .aboinné's vervijfvoudigde
sinds de perste jaren.
De oorlogsjaren brachten ook voor „Ti-
motheüs" hun kwaad als voor zooveel,
maar Gods goede hand beveiligde, en het
is nu,: Hulp van God verkregen hebben
de, staan we tot op dezen dag. Hulp
van God, ons ook verleend door mid
del va.n .Zijn instrumenten.
(De volkenbond zij voorloop ig geluk-
gewenscht pielt (leze uitgesproken, goe
de voornemens zijner beschermheer-en.
Het zijn er echter maar twee. En
geland ontbreekt; en Amerika verzet
zich. Daar wil men 'niets weten van
een volkenbond. Wat Engeland doen
z'al, staat eVen-m'in vast. Lloyd George
zal wel beginnen in te zien dat Mil
ïerand hete te sterk en te knap af
is. Bezie staatsman heeft eersit gezorgd
de natie achter .ziclh 'te1 hebben. Hij
bezocht (d© geteisterde streken en
hield toespraken, en haid in fle in-
steinlming; die hierop wel moest vol
gen, ©en betrouwbare basis voor ver
dere 'actie. .En zoo toegerust trok hij
na,ar Aix-les Bains om 'Giolitti om den
vinger te winden; e'n gaat hij straks
na,ar Lausanne, waar een conferentie
met iden Zwitsers-clten bonds-president
Moitfta opi het program staat. En na
flesje ontmoeting zullen nog wel am
ide-re gebeurtenissen zich voordoen, die
bet -bewij's zullen leveren, dat Milïe
rand niet van plan is, o-m in te sla
pten. D© .verhaasting van hielt sluiten
vlan het verdrag; met België kan ook'
in dit Verhand .worden genoemd.
Meer en mieter gaat ld© Frans'che mi
nister-president zijn eigen gang -en
stuwt fle buitenlandsche politiek van
Frankrijk! latngis eigen wegen, onafhan
kelijk v.an dein grooien geallieerde aan
fle 'oVerzijfle van het Kanaal, mtet wien
luien vroeger, al was bet alleen dan
in eenheid van formules en termen
z'oo trouw pairnleng'ing.
Siejdjert idle! daglen van heit conflict is'
Milïerand nog niet in directe .aanra
king geweest jmjeit Lloyd George. En
oiok nu! heeft de Engelsche minister
president zich vóór de sateenkomlst
v,an Milïerand en Giolitti tijdig uit de
Voeten gemaakt, o-m via Ostemd-e, e-n
niet van Frankrijk' uit, naar zijn po
litieke plenalten terug to keeren. Overi
gens haid Lloyd George reeds op 23
Augustus zijn onderhoud met .Giolitti
te Luzern gehad.
(Wel hebben Milïerand en Giolitti
van Aix-les-Bains uit, naar in het ol
"ficieele communiqué over de resul
taten der conferentie gemeld wordt',
eten zieer hartelijk telegram aan den
Engels-ellen „Dritte im' Bund©" gezon
den, en nog eens m,et nadruk er -op(
gewezen, dat alleen door een nauwe
samjenwerking tussehen de- geallieer
den over de geheele wereld en in
het bijzonder in Europa tussehen Eh-
geland, Frankrijk pn Italië een duur
zame vrede mogelijk' zou zijn. Maar
tolt een algemeen en gemeenschappe
lijk overleg en een nieuwe po-ging ote
het bestaande vers chil-in-opvalling ten
opzichte van fle grootte lijnen der in-
ternaltioinale' politiek .van de toekomst
De Hoofdredacteur herinnerde nog in
't bijzonder aan hetgeen de boezem-vriend
van zijn vader, de heer H. J. Lemkes,
die zulke heldere historie-schetsen,
schreef, en de beer P. J.- Kloppers, die
door zijn verhalen „Timothieüs" zoo gaar
ne gelezen maakte, in de eerste jaren
voor het Blad zijn geweest'. Hun werken
volgen hen!
Hij sprak over eenige niet-aanwezige
medewerkers, H. J. Emous, Dis'. B. ten
Ka,te en Dr. J. Voorhoeve, die hl de vijf-
en-twintig jaren het Blad waren trouw
gebleven en hadden gediend met hun
talenten. Hij gedacht den heer A. J.
Heogenbirk, die door lichaamszwakte ver
hinderd was te komen, en bracht zijn
arbeid zooals het beantwoorden van alle
mogelijke en onmogelijke vragen der le
zers, in dankbare herinnering.
Hij wendde zich daarna tot een drietal
aanwezigen, wien hij gaarne in 't bijzon
der 7,ij'n dank wilde brengen:
la. den heer A. Lukkien, die vijf-en-
twintig jaren lang een trouwe, veelzijdig-
ontwikkelde en onvermoeide medewerker
was
2o. zijn vrouw, die- onder de initialen
Ei- v. O. in de eerste Jaargangen voor
ons Blad .schreef, maar ongeveer acht
tien jaar geleden voor andere plichten;
dezen arbeid zoo- goied als geheel moest
nalaten. Hij wilde bijl deze gelegenheid,
naai' het voorbeeld van Spreuken 31 blaar
„prijzen dn de p'oort", omdat zij1 hemi
zoovele malen diende mtet haar oordeel
en naad
3a. zijn, zwager, den lieer J. H. van
Riessen, door God zoo kennelijk op sijin,
weg gezonden, die thans twaalf'-en-eeni
half jaar lang zijn rechterhand is. ,/fima-
theiis" beeft zijn geheele hart, week aan
week stond hij op zijn pfljt, ook vooral
bij ziekte en in moeilijke dagen.
Ten slotte richtte hij .zich ook tof al
de overige medearbeiders, aanwezig; en
niet aanwezig, tegenover wie hij zijn er
kentelijkheid uitsprak voor htm steun, in
het vertrouwen, dat zij nog lang ons
te overbruggen, is, belt 'niet gek'omenl
Heit is niet onmogelijk dat Enge
land en Frankrijk! in menig geval elk
op; zichzelf fle 'eig'en meening zullen
doorzetten, pok al hebben zij beitien
Italië tot vriend. Stille tweedracht. Zij'
zullen natuurlijk 'look zoo kunnen
do;enwederzijds toegeven en zoo -dicht
mloielijlk! bijl elkaar blijven. Geforceerde
eendracht. Beide zijln in ieder gieval
gevaarlijk. In ieder geval is er geen
reiden om aan de-n goeden wil te twij
felen van elk fler drie. Het protocol,
doior Milïerand en Giolitti geteekend,
haid; b-eist ook door Lloyd Georg'e kun
nen gjeteleikemd zijn. Fermeteit, en soe
pelheid ifcenmierken Millerands optre
den, flat belooft wel iets goeds voor de
toakotojslt' fler Entente' en van Europa.
Moge 't zoo- zijh
België ein Frankrijk.
De correspondent van het „Jour
nal" te Brussel heeft een onderhoud
gehad -mie-t minister Jaspar, 'die zei-de,
flait ide militaire overeenkomst ge
paaid moest gaan met -een economi
sche overeenkomst. Er zijn echter
moeilijkheden. De eerste is de entre
pot-belasting. Dte goederen die .via Ant-
werplen naar Frankrijk g;aan, worden
bezwaard met een belasting; van 3
fr. 50 pier 100' KL®., welke niet woridt
b'etaalld yoor gieeidierten via iee'n Fran-
sch© bavete i
Op het oiogtenblik is idezte belasting:
geen gro-ot bezwaar voor België, want
de begieerig-e verbruiker koopt met bei-
fle han'den en let niet op den prijs,
maar als fle prij'zten normaler zullen
worden, kan 'daardo'or de Antwerpschte
mlarkt worden gedood.
Die tarieven tus'scbeln Antwerpen en
Straatsburg! volteen de tweefl-e moei
lijkheid. ,Dle Fransohen m'onopölistee-
ren thans 90 ptet. van het ijzer uit
het wleisiten. .Voor dit ijzer, voot' de
kali, voor ide superfosfaten van Al
giers' bebblen vd© Belgen overieenkote-
sten gesloten, maar van tijdelijken' aard
en elke drie Imlaanden verlengbaar. Dat
is een -onzekerheid, die zwaar drukt
oip Ide nijverheid. Er zou ge-en sprake
kunnen zijln van ©en „Zollverein" tuS-
s'chen bet' profeectioinisitisobe' Frankrijk'
en bet vrijhandelsland Bielgië, maar
heit zotu belt etehs ku'nneti: worden o-ver
drie -ol vier nauwkeurig omschreven
artikelen.
Het boek van Erzberger.
Dat boek zal nog wel etens bespro
ken worden. Gisteren gaven wij er
iets uit over de naïeve blindheid van
den Keizer inziake den oorlogi; tegen
de waarschuwingen zelfs van den
Kroonprins in bleef hij tot Iden einde
wanen idat Duitschlahd bet winnen
Blad mogen dienen met hun zoo- zeer
gewaardeerde bijdragen.
En niet vergeten wilde hij' ook zooi
vele lezers en lezeres;sen van „Timotheiis"
die zo© vele jaren ons Blad steunden
door inteekening en aanbeveling,, do-or
een .bemoedigend woord ook, maar voor
al toch doo-r hun gebed. Die stille ge-
bedshelden, die in 't verborgen met ons
streden, hartelijk dank-
De Hoofdredacteur sprak no-g een en
kel woord over Gods goedheid door hem
persoonlijk al die jaren opk in dezen ar
beid gesmaakt, mlaa,r omdat bij1 wist, dat
een woord over onszelf, ook al geschiedt
het tot Gods eer, zoo' licht ontaardt in
bet toerekenen van eenigen roem aan
onszelf, brak hij' -hier dadelijk af, om'
te wijzen op het voorrecht, dat zoo- velen
met achteruitzetting van eigen belangen,
in zulk een werk mogen samenwerken
tot één doelhet tijdelijk en eeuwig heil
van ons volk.
De hoofdredacteur eindigde zijn, voor
al aan het slot met gloed uitgesproken
rede, ongeveer aldus
„Geachte medearbeiders! geve God ons
allen genade, om voort te gaan in dit
werk. God zorgt voor hetgeen we be
hoeven. Benjamin Franklin heeft eens
gesproken-, „God geeft ons genoeg tegen
spoed om ons- nederig te honden, en ge
noeg zegeningen-om er bij ons den moed
in te houden"'. We hiebben beide er
varen, al wijzen we thans uit den aard
der zaak het meest op1 de zegeningen,
tot roem van Hem, die tot het werk,
dat zulke vele, rijke vruchten afwierp, ge
nade en kracht gaf. Maar dit helpt
ons toch niet voor de toekomst. Laat
ons niet neerzitten bij' het heden, maar
terugblikken in het verleden, opdat dit
ons nieuwe moeilijkheden in de toekomst
do© trotseeren. Daartoe behoeven wij op
geheven handen. Albrecht Dürer teeken-
de twee biddende, ten hemel uitgestrekte
handen. Die banden zijn gespierde werk
handen. Dit leert ons, ijverig' arbeidend
zóu en won, o,ok toen hef feitelijk!
reefls teglen den grond lag.
(Wat wij' nu meecLeeleri is minder
belangrijk, maar dient toch vereeuwigd
te worden, dewijl helt doet zien flat
de onderhandelingen- in zake den wa-
penptilsitanid een o-ogienblik gehokt heb
ben op'... een punt! Lelt wel, niet op
één punt; teaar op een punt.
De -oujd-teinister vertelt er van:
Gte' 8 uur in Iden avond van den
10-den (November 1918 werd mij een.
draadloos telegrato van liet opperste
le'glerbestuur overhandigd, waarin om!
verzachting in een reeks voorwaar
den gieVraagd1 werd. Dan kwam' del
korte zin: Kunnen deze' punten niet
'doorgezet worden, dan moet toch on-
idertaekemid worden. Het telegram was'
door Hindenburg! oniderteekeind.
(Otestreefcs half elf in den nacht
ontving ik het telegram, idait ik gemach
tigd was' Ide overhandigde wapenstil
standsvoorwaarden te o-niderteekenen,
(Wat rnlij' zeer onaangenaam aandeed,-
w,a£, flat het resultaat, van twete da
gen onderhandelen door dit telegram!
ten zteerste jn 'gevaar gebracht werd.
Het telegrata .was n.l. onderbeekenidj
„Reichsikanzler Schlusis".
'De -officier-tolk vroeg, of Schluss'
d-e naam. ,yan 'den nieuwen rijkskan
selier was. Dezte was bij het Fran-
sche oppercommando en bij de rer
getering te Parijs totaal onbekend.
Ik 'zette- hem uifelen, dat' Schlussi
punt bete eken de.
Nadat ons profest opgesteld 'was,
deield jk' fl-en maarschalkmededeelen,
dat htet mij' aangenaam zou zijn, in
dien noig in 'den nacht v-erdere óU-
derhahdleilingien plaats hadden.
Foch vem-aarde zich onmiddellijk!
'daartoe bereid. De tweede zitting be
gon -om; half drie en duurde tot 5'
uur in flein mórgen. De oiulerteeke-
nimg begon om' ,5 uur '20.
Moresnet.
Uit het vroegere onzijdige Mores
net, idat bij! het vredesverdrag zonden
volksstemming aan België ts toege
wezen, heieft fle rijks regeering een ver
zoekschrift .ontvangen, waarin fle beL
wonersi zich beklagen, dat hun heit
zelf bestemming,sre'cbt onthouden is. Isx
het verzoekschrift worfllt veizekerd, (dat
bijl een stemming niet alleen alle D-uit-
sohers, ldie fle meerderheid der bevol
king uitmlaklen, maar o>ok de meest©
Nederlanders en andere onzijdigen
vo;or Duitschland zouden stemmen.
Eupen én Malmedy.
Naar .aanleiding van de Duitschei
nota ter zake van Eupen en Mahnédy,-
schrijft het „Berliner Tagieblatt"Legt
mien [die feiten en bewijzen, welke door
de rijhs-regeeïmg bijeengebracht zijn,
de hulp voor denarbeid te verwachten
van Hem, Die niet beschaamt, die opi
Hem vertrouwen. De Pilgrim-Fathers heb
ben ons getoond, wat het geloof vermag,.
Zij .hebben niet aan zichzelf gedacht;
maar, zich bewust van hun roeping, zijn
zij der wereld tot zegen geweest. Zooi
kan het ook -ons gaan, al zijn wij niet
velen. Laat ons onszelf vergeten, maar
rne-t moed getuigen in de eerste rijen,
waar het gaat om de eere van Christus.
Christus mo-et worden grootgemaakt.
Dat is 'het doel van ons Blad, van omsp
arbeiden er aan; het doel ook van dezenj
herdenkingsdag. „Loof den Heere, mijne
ziel, en vergeet geen van Zijne weldaden"'.
„Niet ons, o- Ileere! niet ons, maar Uwanj
Naam geef eere, oirr Uwer goedertieren
heid, om Uwer waarheid wil".
I - i i iTlT i-$
Daarop volgden schopne toespraken van
de oudste medewerkers(sters) A. Lukkien,
L. Penning en mej. H. S. S. Kuyper,
v. Riessen, J. Voorhoeve lid der firma;
La Rivière Vo-orhoeve te Zwolle, die
„Timotheiis" uitgeeft, die uitlegde waar
om, hij, die de redactie een bloemstuk
aanbood, juist dit, bestaande uit de sym
bolen van reinheid en overwinning, leliën
en palmtakken, gekozen had. Het was,
zei hij, „omdat 't hern getroffen had, dat
ia den eersten jaargang, va,n „Timotheiis"
artikelen waren geschreven over de rein
heid en matigheid van dezen man Gods,
waardoor hij «ie heerlijke eindoverwin
ning behaalde".
Na het meer officiëele gedeelte van-
den dag volgde het gezellig verkeer in;
de eetkamer en serre, bij' het wandelende
noenmaal, dat den feestvierenden aan
geboden werd. Daarna vereenigden zij
zich in de officiëele voorkamer, waar
dr. N. A. J. Voorhoeve een hartelijk dank
gebed uitsprak, waarna staande werd ge
zongen „Wilt heden nu treden"- en „Mijn
Schild en mijn Betrouwen zijt Gij', o'
God! 'mijn. Heer!"
