275
Dinsdag 24 Augustus 1920
34e Jaargang
irfo
Reclames.
DE WIELINGEN.
24 uren per dag
Ten Oosten van tKprizellen zijn op
nieuw 4000 Russen alsook de staf
der 54'ste brigade over idie grens op,
DuitsCh glroinldigebied gekomen. De Rus
sen werden ontwlapiehd en naar Prtti-
siisöh-Hollarid' overgebracht. Mei een
nieuwe grensoverschrijding moet re
kening gehouden worden.
Uitgave van
de Naai*]. Venn. LUCTOR ÉST 1MERG0,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
jTelefooa No. 11),
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaa* Le Coiotr», Goe*.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG
Abonnementspr^s^
Piffs per 3 maanden fr. p. post f2.50
Losse nummers f 0.08
Prijs der Adyertetttiën:
14 regels 11.12, elke tegel meer 28 cent,
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maai berekend.
Bjrj abonnement belangrijke korting..
Kleine advertenties 75 cent
Bewijsnummers 5 cent.
Nog steeds schijnt er van een weder
opnemingder Nederlandsch-Belgischie on
derhandelingen, eenige maanden geleden
op zoo vreemde wijze door de Belgische
Regeering geschorst, geen sprake te zijn.
Blijkbaar wacht de Belgische Regeering
tot het Fransch-Belgische militaire ac-
coord gereed is, erop rekenende, dat haar
alsdan bij' wijze van compensatie de rug
gesteun der Fransche Regeering in de
Wielingen-quaestie zal zijn verzekerd en
zij dan wellicht ook met meer kans van
slagen haar reeds algewezen pretenties
betreffende Limburg en de Schelde op
nieuw kan doen gelden.
De Belgische Regeering schijnt nog al
tijd te meenen, dat de beste diplomatie
tegenover Nederland niet is die van
vriendschappelijk overleg, maar van inti
midatie, reden waarom zij van het begin
tot 't eind er naar blijft streven de Groofe
Mogendheden, haar vrienden, of ten min
ste enkelen harer, te bewegen hiaar gezag
<yp de Nederlandsche Regeering ten gunste
der Belgische pretenties te doen gelden.
Zoo nu ook wedei' ten aanzien va,n de
Wielingen-quaestie. Zooals de Minister
van Buitenlandsche Zaken in de Kamer
heéfl jnedegedeeld, heeft de Nederland
sche delegatie met machtiging der Regee-
nng allerlei voorstellen gedaan om een
voor beide partijen bevredigende oplos
sing te vinden; de Belgische delegatie
daarentegen heeft zonder meer die voor
stellen afgewezen en zonder in een na
dere discussie te treden de onderhande
lingen geschorst verklaard. En waarop
wacht men thlans?
De Belgische bladen steken het niet
onder stoelen en banken; de Fransche
Regeering zal, zoodra het militaire ver-
drav0.is tot stand gekomen, een nota
tol de Nederlandsche Regeering richten,
waarin zij verklaart, dat zij in tie Wie
lingen-quaestie geheel aan de zijde van
België staat en de verwachting uitspreekt,
dat Nederland daarom van al zijn pre
tenties' 'zal afstand doen.
Kortzichtiger politiek kunnen wij ons
niet denken. Vooreerst heeft Frankrijk
in de laatste vergadering van de com
missie van zeventien, evenals alle an
dere leden, het standpunt aanvaard, dat
men de quaestie, na een wederzijdsche
verklaring van België en Nederland, om
trent beider rechtsopvatting, onopgelost
zou laten, zoodat het een vreemden in-
cu'uk moet maken, indien het thans na
het sluiten van de Franse,hl-Belgische al
liantie daarop terugkomt. In de tweede
plaats loopt de strijd om een zuivere
rechtsquaesitie, die niet door het op po
litieke overwegingen gegronde woord van
een of meer groote mogendheden, maar
doör den: rechter moet worden opgelost,
zooals de Nederlandsche Regeering heeft
voorgesteld.
Maar vooral, ho,e kan men gelooven,
dat de Nederlandsche Regeering zwak
genoeg zou zijn het door haar op goede
gronden en na rijp overleg ingenomen
standpunt prijs te geven, alleen omdat
de Fransche Regeering, om aan België
den wederdienst te bewijzen, haar verlan
gen daartoe te kennen geeft. Als prece
dent zou zulk een houding onverantwoor
delijk zijn en in onze verdere relaties tot
België tot de meest noodlottige gevolgen
kunnen voeren.
Het zal reeds veel gevraagd zijn van
de Nederlandsche Regeering om, in strijd
met de gemaakte afspraak, de Wielingen-
quaestie opnieuw te entameerien. Maar
zoo zij dit wil doen, zal het moeten
geschieden op zoodanige wijze, dat onder
volkomen eerbiediging van Nederland's
zelfstandigheid en waardigheid in gemeen
overleg naar de beste oplossing worde
gezocht. En wil men dit van de andere
zjjde niet, welnu, dat het dan eindelijk
uit zij met de Nederlandsch-Belgischie on
derhandelingen en alles blijve zooals hét
vóór den oorlog, en tot ieders bevredi
ging, was.
Wie de Wielingen-quaestie zelve van
nabij wil leeren kennen, is daartoe thans
in staat gesteld door een zeer lezens
waardige brochure van de hand van prof.
Brugmans.r)
Uitvoerig wordt daarin de oude strijd
tusschen Noord en Zuid om de grenzen
in Zeeland en Vlaanderen geteekend, strijd
reeds dagteekenend uit het begin der
twaalfde eeuw, en van het begin tot bet
einde zoowel het land als het water
gebied bestrijkend. Noord-Nederland is tot
aan het einde der achttiende eeuw vol
tooien aan de winnende hand'gebleven.
Het tractaat van Parijs van 1328 kende
geheel Zeeland toe aan den Graaf van
Hollandhet arrest van den Groeten Raad
l) Pe Wielingen, rechten en belangen,
hoor Dr. H. Brugmans, hoogleeraar aan
('e Universiteit van Amsterdam, uitge
geven door Scbeltema Holkema's Boek
handel te Amsterdam.
van Mechelen van 1504 ontzegde aan den
Graaf van Vlaanderen iedere jurisdictie
over het watergebied langs zijn kusten,
gevormd door de aan Zeeland behoorende
Wester-Schelde en haar mondingen; de
tachtigjarige oorlog bracht ook een deel
van het grondgebied ten zuiden van de
Schelde, het tegenwoordige Zeeuwsch-
1 laanderen, onder de souvereiniteit van
het Noorden; de vrede van Munster be
vestigde dit bezit en gaf bovendien aan
de Republiek de macht de Belgische
scheepvaart over de Schelde niet alleen
maar ook over het Zwin heen naar zee
tc verbieden. Sindsdien beheerschte de
Republiek zonder iemands tegenspraak
het geheele watergebied, dat langs de
Vlaamische kust de Wester-Schelde ver
bond met de yolle zee-
Het feit, dat de Noordelijke Nederlan
den de volle jurisdictie hadden over de
Wester-Schelde en de Wielingen tot. in
volle zee, nog vóór zij eenig grondgebied
ten zuiden daarvan bezaten, doet reeds
duidelijk zien, hoe ongemotiveerd het is
thans de grens in het Watergebied te
trekken in het verlengde van de later
getrokken landgrens tusschen Zeeuw,sch-
Vlaandereii en België. De ook hier te
lande geopperde bewering, dat de Wielin
gen zich vroeger niet ten zuiden van Bres-
kens uitstrekte, wordt door prof. Brug
mans gelogenstraft met een beroep op
verschillende oude kaarten, waarop de
Wielingen zich uitstrekken tot aan Blan-
kenberge toe, en het gezaghebbend woord
van Smallegange in zijn Kroniek van
Zeeland: „Alle de Zanden, die tusschen
heit gat van Sluy's en Cales liggen, wor
den de Vlaem'sche Bancken genoemd, over
welke Zeeland het Gericht toekomt, aisoo
Vlaenderen gants geen Gerichts-dwang in
zee heeft".
Aan onze oude rechten kan dus geen
twijfel bestaan.
Maar sinds bet einde der achttiende
eeuw zijn zij verzwakt, ja men kan zeggen,
dat sindsdien een voortdurende actie is
gaande geweest qm onze rechten ten bate
van België te verzwakken, van welke
actie de thans -gerezen geschillen het
laatste moment vormen.
Nadat wij reeds eerder een deel yan
Zeeuwsch-Vlaanderen hadden verloren,
moesten wij bij het vredesverdrag van den
Haag van 1795 den geheelen linker Schel-
deoever %an de Fransche republiek prijs
geven en het beginsel van de vrije vaart
over de geheele Schelde erkennen; in
Maart 1810 verloren wij geheel Zeeland
om spoedig daarop geheel bij het Fran1-
sohe "Keizerrijk te warden ingelijfd.
De gebeurtenissen van het jaar '1813
herstelden ons geheel in den ouden toe
stand; het Souvereine Besluit van 15
December 1813 bepaalde uitdrukkelijk,
„dat het departement van de Schelde
als van au cis deel uitmaakt van den Staat
der Vereenigde Nederlanden", waardoor
dus ook ons recht op de Schelde en de
Wielingen werd hersteld. Het beginsel
van de vrije vaart daarentegen werd als
een voor goed gevestigd volkenrechtelijk
beginsel erkend.
Bij de scheiding tusschen Noord en
Zuid in de jaren 1830 tot 1839 waren
evenwel de Belgen met dit beginsel alleen
niet tevredeneen waren stormloop deden
zij tegen onze souvereiniteit op den lin
ker Schelde-oever en de Wester-Schelde
met haar mondingen zelve. Koning Wil
lem1 1 gezamenlijk met de Mogen'heden
sloegen dezen aanval op onze welgeves
tigde rechten ai: geen duimbreed gebied
van wat Nederland vóór de vereeniging
had bezeten, mocht aan België worden
toegekend. Over de Wielingen in het bij
zonder sprak men niet, maar zij waren
van zelf onder de souvereiniteit der Schel
de begrepen en Nederland hernam dan
ook daarop na 1839 zijn oude rechten.
Toch kreeg België belangrijke mede
zeggenschap over de Wester-Schielde, uit
een gemeenschappelijk toezicht opj de be
tonning, bebakening en het loodswezen
voortvloeiende.
Maar de hebzucht bleef knagen in het
Belgisch gemoed, en tweemaal, in 1866
en in 1881, gaf Nederland, om geschil
len te vermijden, toe, dat België een
lichtschip zoude plaatsen jn de Wielin
gen, onder voorbehoud evenwel van
weerszijden van iedere souvereiniteifcs-
quaestie.
Toen kwam de wereldoorlog: de Ne
derlandsche Regeering toonde zich' mee
gaande, te zwak, meent prof. Brugmans.
Zij gaf te kennen, dat zij in de Wielin
gen, voorbij het verlengde van de land
grens bij Cadzand geen mijnen zou leg
gen, en zoo werd dit watergebied gedu
rende den geheelen oorlog tot oorlogs
gebied. De Regeering liet zich leiden door
voorzichtigheid, vreezende door de hand
having der neutraliteit in dit betwiste
gebied in moeilijkheden te komen.
Prof. Brugmans acht deze houding niet
te verontschuldigen en hij' vraagt of de
wordt door 21.000 arisen erkend
als het beste versterkingsmiddel
voor Zenuwen en Lichaam.
neutraliteit der Wielingen niet zoude zijn
geëerbiedigd evenals die der Schelde zel
ve, wanneer Nederland van den aanvang
af getoond had voor zijn rechten te zul
len opkomen. Thans „gaf de regeering
door haar angstvallige voorzichtigheid er
aanleiding toie, dat men de grens van
het Nederlandsche watergebied ging stel
len bij Cadzand en het Zwin en dat men
de Wielingen als vrij zeegebied, erger,
als Belgische territoriale zee ging be
schouwen".
Zoo deed de Belgische Regeering dan
ook reeds in 1918, nóg vóór haar nieu
we campagne om het bezit der Schelde
zelve werd ingezet. Die campagne is mis
lukt, maar niettemin heeft Nederland we
der belangrijke offers moeten brengen:
in de plaats van een gemeenschappelijk
toezicht op de verlichting, bebakening en
het loodswezen werd een gemeenschap
pelijke administratie over de geheele
Schelde in het leven geroiepen, die de
Nederlandsche souvereiniteit over de ri
vier qp ernstige wijze ondermijnt.
Maar daarmede is België niet tevreden,
als het dan de Schelde zelve niet kan
verkrijgen, wil het ten minste zijn mon
ding beheerschen, en daarvoor eisclit h'et
thans de Wielingen op, in de verwach
ting bij een volgende gelegenheid de
laatste hand te leggen aan de slooping
van onze souvereiniteit op de Schelde en
de geheele Schelde met den linkeroever
aan zich te trekken.
Daar is een zekere objective logica
in de geschiedenis der volken en als
Nederland niet let op zijn „zaak", raakt
het op den duur de Schelde kwijt. Met
instemming haalt daarom de schrijver de
woorden aan van onzen Minister van
Buitenlandsche Zaken„Wie Wielingen
zegt, zegt Scheldewie Schelde zegt,
zegt Zeeland; wie Zeeland zegt, zegt
Nederland". En hij zelf voegt eraan toe:
„Wij hebben ons recht op de Wielingen
niet verbeurd, omdat wij het in bedreig
de omstandigheden een tijdlang niet heb
ben uitgeoefend.
Nog nimmer is een recht Vervallen
omdat de bezitter daarvan is belet eï
feitelijk gebruik van te makenDe Wie
lingen vormen op den duur den eenigen
bruikbaren toegangsweg tot- ons Schelde-
gebied en tot de haven van Vlissingen.
Dat gebied en die 'haven zijn voor ons
onmisbaar uit een historisch en uit een
nationaal gezichtspuntOok nu nog
vormt Zeeland naar het Zuiden het bol
werk voor Nederland; de Nederlander,
die dat niet mocht begrijpen, kan het
aan den vreemdeling vragen, den vij1-
andelijken vreemdeling liefst, van hoe
veel waarde het Scheldegebied is'. Dat
bewijst dus het overgroiote belang, dat
ons vaderland bij1 het veilig bezit der
Wielingen heeft. Dat veilig bezit is waard
te worden verdedigd omdat het nog
thans dezelfde waarde heeft als toen Hol
land er tegen Vlaanderen voor vocht. De
Wielingen moeten open blijven voor onze
vlooit, gelijk zij' het waren voor die van
De Ruyter".
Mogen wij aan dit alles nog een ge
volgtrekking toevoegen. Aan de Neder-
landsch-Belgiscbe onderhandelingen moet
een einde komen. België heeft ze o|p On
gepaste wijze geschorst. Wanneer het nu
niet ispoedig toont van beteren wil te zijn,
dat dan de Nederlandsche Regeering!
er een einde aan make. Zij1 heeft tot
nu toie geduld en meegaandheid genoeg
getoond, alles ter wille van die goede
verhoudingen; leidt dit alles toch tot
niets, dat men dan van onze zijde de
onderhandelingen voor geëindigd verklare,
zoodat de -tractafen van 1839, waartegen
wij geen bezwaren hebben, ook voor de
toekomst het Schelderegiem blijven be
heerschen. (Hbl.)
De toestand.
Die Polen zetten hun zegepraal voort.
Frankrijk, dat in alles Ruitschland in
het oog beeft, .verheugt zich. Maar
't zal wel een. verheuging miet beven
moeten zijnwant idle Polen zijn nog.
altijd opi uitbreiding van gebied, ge
steld; en tot overmoed gleneigd; en
tegenover .de Russen klein ,in 't cijfer.
Zij hebben gjeen; reserves, om in 't vuur
te brengen, wanneer hunnle troepen
uitgeput zijn, en wanneer die Russen
met overmacht terugkomen, waar zul
len zij: ziich dan bergen
Bovendien al kan >'t zich bergen, wat
zal de regeering te Washington zeggen
van. zoo'n roekeloos bestaan. Men weet
dit te Parijs ook wel; van daar dat
Wen pogingen aanwendt den overmoed
der Polen ietwat te temperen. Amerika
zal nooit toestaan dat Polen ten koste
van Rusland wordt uitgebreid. Het
houdt vast aan Wilsons grondregel:
zeifbestemmingsrecht. der volken, en
eerbiediging van elkanders 'grenzen.
Bovendien ook' in West Europa ver
langt m|en sterk naar den vrede in Oost
Europ,a. Men hijgt naar rust.
Dit wordt blijkbaar ook door Sotoi-
mjge Poolsehe staatslieden gevoelden
elrkenld. Van daar hun pbging om de
eigenlijke bedoeling van bet Poolsehe
tegenoffensief bloot te leggen. Zoo
Woet niet name de Poolsehe gezant
te Loiniden hebben gezegdPolen strijdt
eenvoudig om' de bolsjewisten van het
Poolsehe grondgebied te verjagen. Po
len wenscht dat de vrede zoo spoedig
mogelijk wordt geteekend, .maar zal
geen voorwaarden a.ajivaarden, die een
aanval doen op onze nationale onaf
hankelijkheid, of inmenging van vreem
den toestaan in onze binnenlandsche
aangelegenheden.
Een verklaring waaruit (doorzicht
spreekt en wijs beleid.
Wat de militaire positie betreft, blijft
die aandacht gevestigd pp de roode
troepen, die bewesten de sp'oorlijn
WarschauDiajntzig staan. Zij zijd af
gesneden hoe zullen zij zich redden?
Over de Puitsohe grens? Maar dat
kan ook moeilijkheden haren.' Want
legio zijtn de Duitschers idie het bol
sjewisme gezind zijn en slechts wach
ten op 't ooigienblik om gemeene zaak
te mjaken met de „broeders" uit het
oude Czaren-rijk.
In één punt heeft de Fransche krijgs
kunst (strategie) gefaald, De Polen
hadden gehoopt het Russische lege®
ook in den zoogenaamiden corridor af
te snijden niet alleen, miaar zelfs te
vernietigen. Doch dieze poging is mis
lukt. Die Russen hebben in volkomen
orde den corridor ontruimd, terwijl
een eindeloozei schaar Duitsohe vluch
telingen, die opi het laatste oogenblik'
al hun hebben en houden opi wagens
en karren geladen hebben, naar
Duitsehland trekt. De ellende onder
deize Duitsche vluchtelingen is zeer
groot.
Intussdhen mieldiden de Polen d!e! ver
overing van Dirohiczyn aan den m'id-
denloop van de Boeg, ten Oosten van
Sokölof, en gaan tusschen Maref en
Boeg oprukken in die richting van Os-
trol enk a. Hier ltomen de twee spoor-
lijhen samen, die den Russisehen rech
tervleugel nog verbinden met het cen
trum1 Valt Ostrolenka in Poolsehe han
den dan wordt die verbinding uiterst
gebrekkig en beschikken de rooden
voor hun terugtocht alleen nog over
de spoorlijn, die over Malkin naar
Bjeloistofc' loopt.
Van die shelhieid van den Poolschen
opmarsch in heit N. én N. O. hangt
hielt lof af idier roode troepen, pie den
corridor hebben bereikt pp plaatsen,
nabij 'Thorn. Zij worden ruw .geschat
op 20 tot 00000 man ruiterij.
ilnldiem de Poolsehe opmarsch voort
duurt eh de Polen aan de Rusisischei
gheuis brengt, vóórdat het den rooden
troepen mogelijk wordt uit het gebied
van ThOrlni terug; te trekken, zal een
in|tetesisamte toestand* ontstaan, daar
de rooden dan (Ziich of moeten pver
geven, of ipdien <zij genoeg voorra
den en munitie hebben, de Polen y.oor
onbepiaalden tijd moeten afslaan.
'Inmiddels trachten de bolschewiki
een omsingelingsbewieging uit te voe
ren, die hen kan brengen pver da
WeichSel en door het district Posen,
zoodat Warschau van uit helt westen
zou worden bedreigd. Die 'bolschewis-
tische legers ten N.W. van Warschau
tusschen Weichsiel èn Pruisen vragen
(draadloos oim hulp, De voorhoede van
het roode leger heieft punten bereikt
ongeveer twee en zestig mul ten Z.
van Danzig in dpn corridor. 'Dit Noord-
Westelijke roode leger wordt verschil
lend geschah n.l. tusschen 25 en ,40
duizieUld man, waarvan ruim 6000 man
ruiterij:.
Wrangels succes.
Generaal Wrangel heeft bij de ont
wikkeling van zijn operaties een nieuw
succes behaald. Hij' heeft meeir dan
1000 gevangenen gemaakt en 34 vuur
monden, 100 mitrailleurs en munitie
vermcesterd. De geheele linkeroever
van den Dn jester is op het oogenblik
bevrijd. Het offensief der bolschewiki
in de richting .Orekhof is mislukt.
i
en nooit rust
Niemand zou dagelijks 24 uren. onaifi-
gebroken kunnen werken- Toch is dit
de taak der nieren zonder dat zij ooit
rust krijgen. Zij hebben een belangrijk»
levenstaak te verrichten, ómdat zij bist
bloed filtreeren en; er de vergiften en
vloeibare onzuiverheden aan onttrekken*
M. a. w. wij hebben flinke, gezonde nia-
ren moodig om vrij te blijven van over
tollig urinezuur en de lange nasleep vaa
urinezuur-kwalen als niergruis, rheumla-
tiek, waterzucht, rugpijn, blaasontsteking;
ischias, steen, spit enz.
Geeft aan de nieren bij het eerste tee-
ken van nierzwakte dadelijk hulp. Drinkt
genoegzaam zuiver water om de nier
filters door te spoelen eni te reinigien;
eet weinig vleesch en' urinezuur-vormend
voedsel, en versterkt de werking der nis-
ren met Foster's Rugpijn Nieren Pillen!*
Een zorgzame leefwijze en Foster's Rug
pijn Nieren Pillen hebben m'enig hard
nekkig geval van nieraandoening en on
zuiver bloed overwonnen. Zelfs in g«-
vorderde gevallen, waarbij meerdere kost
bare behandelingen niet gebaat hadden,
bewezen Foster's Pillen1 succesvol te zijp*
De aandacht wordt erop gevestigd, dat
Foster's Pillen niet op, de lever, maag
of ingewanden werken. Zij dienen uit
sluitend voor de nieren en blaas en ziek
te verschijnselen van deze organen- Duur
zame baat is hun beste aanbeveling.
Hoedt u voor namaak. Elke echte doos
draagt de handteekening van James Fos
ter. Foster's Rugpij» Nieren Pillen zjjto
te Goes verkrijgbaar bij de Paauw
Co., te Middelburg bijl fa. C. Schulte
Co. a fl.75 p. doos of f10,peir
zes doozen. 43
Troepen vajn generaal Wrangel zijn
onltscheeplt aan de kust der Zwarte
Zee en een amjd|e®e afdeeling in het
gebied van Kioebaan aan de Zee van
Azioff. De expedities zijln volkomten giei-
islaagld'.
Opstandelingen voegen zich in trias-
Sa bij' Idlei troepen van generaal Wran
gel en overal krijgen ffe bolschewiki
klop. Het offensief der troepen, Idie
in het Don-gebied zijn ontscheept, ont
wikkelt zich met succes en met spoed:
tusschen den Dpix en Minitsch.
De vlucht der Russen.
(Wij ontleenen het. volgende telegraml
aan die 'M a a s, b oi jd e
iVoIaelns de berichten van helt. Oos
telijk front, is de terugkocht der Russen
langls de Oost-Praisiische grens onder;
den druk van de uit (het Zuiden op
rukkende Roilen in een paniek ontaard,:
Qavalerie, infanterie en kudden vee,
alles stroomt inj verwarring door de
Straiten. Officieren pioigten tevergeefs'
miet Idlen revolver in de 'hand, die orde
te handhaven. Een gedeelte der vluch
tende regimenten h'eeft de wapens!
reeds wegigewiorplein.
Lomsza is dóór den staf van hek
4de leger en. talrijke revolutionaire co-
mité's ontruimd én de straten zijn vol
vluchtende soldaten. Re overige be
volking, die 'zicih ter beschikking had
gesteld van de revolutionnaire reigee-
ringi, vlucht eveneens.
Re roode troepien hiebben Lotetezai
ernistig geplunderd, ofschoon dit door
de legerleiding uitdrukkelijk was ver
beiden.
Re staf van het 4d'e leger is naar
Auguistovo overgeplaatst en hij zal
trachten de Narewlinie bil Lomsza te
handhaven. Re vestingwerken ten ,Oos-
tein van L'ómisiza zlijn echter maar zwak
Ö]oor de artillerie bezet. De spoorweg-
ten ie LoimSza-Bialistok is reeds rn han
den der Polen, zoodat de terugtocht
naar hief. Zuid-Oosten is afgesneden.
Gedeelten van het 4die leger loopen
nu gevaar in het Nooridten over de
Duitsche 'grens te worden gedrongen*
Uit alle plaatsen, ojo'k uit Grajewo
zijn de revolutionnaire oomité's ver
trokken. Algemeen zeggen de Russi
sche soldaten, dat het bommenwerpen
der Roolsoh© en Fransche vliegers, die
van geringe hoogte de Russische in
fanterie bestoken, niet meer te ver
dragen is,
iSolidau js nu door de Polen bezet,;
nadat reeds op 20 Augustus de eer
ste patrouilles Jaar waren aangeko-
