ANK
ISf
■Jm
L E T O li
DE PELGRIMVADERS
llddelburf
50.000
gd.
.«ox.
Effecten.
jsknecht
lerancier
lei
fleider,
mecht
leisje.
WJf P
istbode, y
TENTIES.
Xo 223
lïónderdag 24 Juni
FE
Staten-Senarsif.
S <«-XJ
TH'*"
vj-v. -
'V
mp-
.is**.
-.-♦y-Vr'
ff"'?
eendammer-,
Middenstands-
eendammer-,
Middenstands
no. 3S>.
raakvrfje Lip's
rant met rents*
uiienlandschc
coupons.
ERING8ANK,
en goed loon./
HER, Smederij
liddelburg.
10ENS, Melk-
42, Middelburg.
ehuwd, Geref.
egen een klein
te huren.
De Zeeuw te
LDRIAANSE,
ide.
ïecht
[iOKIER,
g, Middelburg,
„Zonnestraal'
|)or direct t\
Juli r.
Saar voor dag
?ezin. Mevr,
Mrugerstraat 5,
j 75 cent.
Iniet de conditie
plaatsen.)
P:
tfi
fl v 9^
irke.
(te Grasmaaier
ebr. HILLE-
handel in
Brigdamme.
t Kalf,
JELDOF Iz„
*r
Petroleum-
oliegebruik.
~:E, Koper
tstr.jM burg
hoek Burg.
v.m. 7Va tet
,aterdags tot
AARTSEN-,
m
Uitgave van
0e NaamL Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L- BURG-
Drukkers:
Oostierbaan Le Cointre, Goes.
Zij. idie zich met ingang van 1 JULI
op „DE ZEEUW" abonneeren, ontvangen
0e tot dien datum verschijnende nummers
kosteloos.
De abonnementsprijs bedraagt van 1 Juli
af f 2,50 per kwartaal.
Binnen.
po Vissets lager-onderwijs-scheepke
is (lain (eindelijk, lia ©en tocht van
nog geen jdHe maanden, in veilig© ha
ven aangekomen. Den 28 April koos
het zee; herhaaldelijk dreigde 'ttezul-
iTetn strandenzelfs nog met de haven
in zicht; menige bank moest omzeild,
menige blinde Klip! vermeden worden
rukwinden beukten de kiel; doch de
bevaren schipper wist wind en golven
te trotseeren. Zelfs ppi het pijnlijkst
oogenblik, toen het vaartuig reeds ree
lag om! jde haven in te' zeilen, en de
vrees ons bekroop!, dat het vaartuig
blijven zon in de branding, wist hij de
Iroerpten te grijpen met vaste hand en
het scheepke te sturen in veilig©' haven.
jMenige pijl werd onderweg op de
boot gericht, doch hij wist ze af te
.welren; behoudens een enkele, die ste
ken bleef in het want; geen enkele
kogel, die het dundoek trof of de ver
schansing doorboorde, richtte onheil
aanen net grof geschut, nog op het
laatste oogenblik tegen het schip te
werk gesteld, bleek meer angstwek
kend om te hooren, dan nadeelig in
zijn uitwerking. Het vaartuig met de
vredesvlag in top, voer, onder de on
verschrokken leiding van dezen ópper-
schipper, met opgetogen zeilen de
veilige haven binnen.
Geluk) o zeeman met dezen uitslag.
Een welgemeende handdruk van wie
van den wal uw laatsten kamp hebben
gezien; en een stille dank van 'dui
zenden die in de scheepstijdingen liet
groot© nieuws zullen lezen dat uw
scheepje binneh is, beloont u. Maar
ook het scheepsvolk dat u zoo kranig
ter zijde stond ontvang© een eervolle
vermelding, van den bevaren zeerob
De Savomin Lohtaan, die 't voorbeeld
gaf van rustige kracht, waakzaamheid
en wakkerheid, en op net juiste oogen
blik wist aan te pakken m'et een ener
gie, die alle anderen beschaamde, tot
den handigen lichtmatroos Rutgers, lelie
steeds in de weer was om de pijlen
te bluBschen en de zeilen te reven, en
door zijn voortvarend ingrijpen meer
malen het gevaar wist te keeren, komt
lof toe, niet het minst Van Wijnber
gen, v. d. Molen en Snoeck Henke-
itnans, het drietal dat steeds in de
omgeving van den bevelvoerder was
en hem krachtig ter zijde stond.
Bovenal zij de os re aan den Heere
onzen God, in wiens Naam de hulpe
stond van alle opvarenden, en Die de
ge-beden voor hun behouden binnen
komst zoo kennelijk heeft verhoord.
Stam der historie. j
Re Belgen, beroepen zich voor hun
Ijewoerd souvereiniteitsreoht over de
Wielingen gaarne op1 de zoogenaamd
„historische grenzen."
[Het is, heet het, in 1839 Pruis on
geweest, dat aan België een deel van
20)
o
Be dood Meld iniet op zijne offers te
tedscben. De jeugdige zoom van den heer
Martin was tegen bet eind van December
gestorven; zijn vader volgde hem den
ostein Januari. Diens nog jonge weduwe
bleef alleen over niet ©en kind op den
arm. De heer Brewster nam ze bij zich
in. De levensmiddelen waren niet ruim,
De pelgrims hadden verzuimd een groot
niet mee te nemen; en zij hadden geen
touwganem om er ieen van te maken. Men
zag in de baai groote menigte visschen;
maar slechts weinige konden zij machtig
worden. Men schoot 'eenige vogelen, maar
de voorraad van kruit was niet 'groot;
men moest spaarzaam zijn in het ge
bruik; en de Engelscben, bijna allen aan
stevig voedsel gewoon, voelden hunne
krachten afnemen; evenwel gaf niemand
hunner den fhoed op. „Het is het werk
des Heeren", riepen zij elkander onop
houdelijk toe.
Men had besloten den sabbat aan land
te vieren. Dit geschiedde aldus voor de
eerste maal. Het meerendeel der pelgrims
was daar vergaderd; de zwakke vrouwen
en de kleine kinderen bleven nog in de
„May Flower". De héér Carver had zijn
vrouw en ook zijn dochter niet toege
staan het huis te komen bewonen, zoo-
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Ab o line meats prijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f2,25
Losse nummers f0,05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent.
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting.
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 5 cent.
feijta. historische grens heeft ontnomen',
etn de Belgen, heeft gedwongen, zich
daaruit terug; te trekken. Nu Pruisen
terneerligt, moet dit onrecht worden
hersteld, en beboeren de in 1839
„afgestane" gebieden aan België
„;berugigeg©ven" te worden.
Welnu in het Belgische werk van
A. de Ridder: Histoire diplomatique
du Traité die 1839 (Vromant en Co..
Ëruxelles, Paris 1920) komt ©en brief
voor van koning Louis-Phiij.ppe, den
beschermer van de Belgische belan
gen, aan koning Leopold I, die de
bovengeschetste theorie.geheel te niet
doet.
Re N. R. Ct. drukt dien brief over,
en heeft daarin eenige spatieeringen
aangebracht
t,Ik heb aldus luidt de brief
u nooit .verborgen gehouden, dat ik de'
territoriale claiusulen beschouwde
als binidend voor mij, u en uwe ka
mers, die het traetaat van 1831 heb
ben aangenomen of daarin hebben
toegestemd, door een wet, die zij heb
ben aangenomen en die gij' hebt onder
teekend. Niemand kan ontkennen, dat
het door de vijf mogendheden met
elkaar en door hen met u ondertee-
kende traetaat, bindend is, yoor de
zes contracteerende partijen teil aan
zien van al wat hun weid©rzij!d|s,che
betrekkingen aangaat. Ook is het
slechts ten opzicht© van dé vaststel
ling van 'de schuld, idat ik ooit ge
nteend! heb, idat het mogelijk was erop.
terug te komen, omdat dat de eenige
kwtestie was, die mtetn kon beschou
wen, als uitsluitend betreffende de bij
zondere betrekkingen tusschen België
en Nederland, dat, daar het het trae
taat niet had willen teekenen, er de
waarborgen niet van kon inroepen.
l,,Evenwel, deze laatste argumenta
tie is niet in ha,ar geheel aanvaard
door vier van de- onderteekende Mo
gendheden
„Vergeet niet, dat dit de redenee-
ring is van de Mogendheden en dat
zelfs Rusland en de Duitsche landdag
nog verder gaan: België in zijn
geheel, afgestaan door Frarik-
r ij k, i s in g el ij fd b ij het Koninlc-
rijk der Nederlanden, dat doof
het congres van Weenen was gescha-
pien, door de tractalen van 1814 en
1815, ten bate van Willem van Nassau
en zijn afstammelingen. In 1830, heb
ben de vijf groo,t© Mogendhe-
d e n, erkennend dat de handhaving
van den algemeenen vredenoodza
kelijk miaafcte, dat België van gemeld
koninkrijk afgescheiden werd, en tot
©en zieifstandig koninkrijk gemaakt,
wat het noioit in geen enkel
tijdperk waS geweest, niet ge
meend te moeten wachten, totsdat Ko
ning Willem daarin toegestemd had,
en hebben zij de clausulen, voorwaar
den enz. van deze scheiding en de
grenzen van het nieuwe ko
ninkrijk' geregeld, om het geheel te
Idoen aannemen door Koning Willem
en door den vorst, die bestemd was
den Belgischen troon te bezetten. U i t
deze premissen vloeit voort,
dat alle deelen van de Belgi
sche provincies van Neder
land zo o a 1 s dit volgens de
grensregeling van de tracta-
lang het dak er nog niet op was. Het
bouwen vorderde langzaam, hoe ook John
zijn best deed. De heer Carver was zeer
verzwakt, en de heer Bradford leed sinds
acht dagen aan een zoo hevige en aan
houdende pijn in de heup, dat hij zich
niet kon bewegen, zonder een kreet te'
uiten. Men had hem op een leger van
gedroogd mos in een overdekten hoek
van de nieuw© woning gelegd, en alle
dagiem, als Anna a,an land was, zorgde
zij het vuur bij hem aan te houden. De
winter was zacht, in vergelijking van de
aan dat klimaat gewone temperatuur; maar
het bouwen van 'een nieuwe woning in
de maand Januari, op ©en woeste kust,
onder sneeuw en wintervorst, sloopte al
lengs de gezondheid van de krachtigsten.
De heer Bradfort geloofde dat zijn einde
nabij was.
„Ik had nog gaarne iets voor God wil
len dragen", zeide hij met koortsachtig
schitterende oogen tot den heer Carver;
„dit is nog maar kinderspel bij de smar
ten aan het kruis".
„Maar toch kunt gij geen lid zonder
pijn verroer,en", merkte daarop de heer
Carver aan, die een met zweet overdekt
hoofd onderstutte.
„Denkt gij dat Hij zich verroeren kon,
toen Hij voor mij aan bet vloekhout ge
nageld was?" riep de vurige Puritein uit,
len liet alzoo op eens een diepte van
liefde en dankbaarheid voor zijn Zalig
maker doorschemeren, die den heer Car
ver verbaasde.
ten. van 1814 en 1815 is, welke
niet uitdrukkelijk door het
traetaat van 15 .November
(1831) aan Belgie worden toe
gewezen rechtens aan Neder
land b ehooren, Jdaar het Neder
land is, dat n de geheel e uit
gestrektheid' van uw konink
rijk moet afstaan en niet gij
het zijt, die aan Nederland de
gedeelten van het territoir,
afstaat, die gij slechts bij ge-
doogen bezet hebt gehouden
of op z'n hoogst voorloopig met het
eenig doel, den Koning van Holland
te dwingen en hem, totdat hij hetirac-
taat had geteekend, in een nadeeliger
positie te houden, dan die waarin hij
zou geplaatst worden na te hebben
geteekend."
[Men ziet hieruit, dat de geheel© Bel-
jsehe theorie over in 1839 onder
'ruisischen 'druk' „afgestane" gebieden
in duigen valt.
Tweede Kamer.
Na ons lange overzicht van gisteren
kunnen wij' kort zijn. De rede van den
lieer Lobman hebben wij eenigszins breed
voerig weergegeven, omdat deze in de
beiSitrij, cling der tegenstanders evenals
meermalen en laatst nog in zijn ;rede
van 4 'Mei zich op 't standpunt dier te
genstanders zeiven plaatst en van daar
uit ze bestrijdt.
De minister heeft eveneens de tegen
standers zakelijk bestreden. Vooral tegen
den heer ter Laah kwam' hiij op, die van
bedriegen en „beduvelen" gesproken had,
en tegen den heer Dresselhiiis, die de
schoolbesturen beschuldigde zich te wil
len verrijken. Ik ben, aldus de minister,
27 jaren bestuurslid en zelfs voorzitter
eener Christelijke schoolvereeniging - ge
weest, ken dus de toestanden. In geen
één schoolbestuur dat is mijn onder
vinding waren er menschen, die het
om iets anders te doen was dan om
de zaak zelf.
Nooit heb ik in die kringen iemand
ontmoet, die de bedoeling had zich te
verrijken. De Overheid mag dank weten
aan de mannen en vrouwen, die haar
jaren achtereen laisten hebben ontnomen.
Ik breng een ^eresaluut ,aan de bestu
ren en de onderwijzers, die de hitte van
den dag en de koude van den nacht
gedragen hebben op dit terrein.
Woensdag waren de stemlmingen aan de
•ordie. Al -die amendementen werden ver-
worpien. 1
Hel am'endemen't-K. ter Laan (bij'zon-
dere scholen aan de gemeenten) met
51 tegen 21 stemmen; het amendement-
K. ter Laan (afschrijving van 2 pet. op
de stichtingskosten) met 53 tegen 25
het amendemenit-Otto (in 20 jaar aflos
sen); het amendement-Teenstra (vergoe
ding verminderen van (P/s tot 5 pet.);
het amendement-Otto (geen verkoop van
bijzondere scholen zonder goedkeuring van
de gemeenten) alle met 43 tegen 35;
het amendemenlt-K. ter Laan (om de ver
goedingen ten laste van het Rijk te
brengen) met 52 tegen 26 stemmen.
Art. 198 werd goedgekeurd met 43
tegen 35 stemmen), rechts tegen links.
De heeT Albarda (s.-d.) verdedigde een
Anna had zich verwijderd, om dien twee
vrienden gelegenheid te geven alleen te
spreken; maar de stem van den heer Brad
ford was tot hare ooren doorgedrongen.
„En ik dacht dat hij koud, hard, ongevoe
lig was!" zeide Anna bij zichzelve, zich
voor God verootmoedigend. De heer Brad
ford was weer stil geworden; hij had
al zijne krachten noodig, om de smarten
lijdzaam te dragen.
Anna ging weer naar de „May Flower".
Het was midden in den nacht. Alles sliep,
toen van op bet scheepsdek een schreeuw
gehoord word. De matroos, die de zee-
wacht had, ontdekte 'een uitslaande vlam,
die zich snel uitbreidde in het midden
der half gebouwde hutten, welke dc plaats
der ontscheping aanduidde. In een oogen
blik wanen al de vrouwen op dek. Zij
strekten hare handen smeekend naar de
kust uit. Daar waren hare m,mnen, hare
vaders, hare broeders.
„Mijn vader is ziek en zwak, en mijn
heer Bradfort kan zich niet verroeren",
zeide Anna.
„Mijn man is verlamd van de rbeuma-
tiek" sprak mistress Allerton, binnens
monds.
Mistress Winslow zeide niets; haar man
was daar met zijn zoon en broeder. Hare
kinderen kropen angstig tegen haar aan.
Zij stelde ze gerust door hare kalmte;
doch in stilte bad zij alleen. De matrozen
waren in de kleine boot gegaan, en roei
den met forscbe slagen de kolonisten ter
hulp. De heer Brewster verzamelde de
amendement om een nieuw. art. 199bis
in te lasscheni, bedoelende om bij' ver
koop van een bijzondere school, die eigen
dom' is van 't schoolbestuur, Uatt be
stuur te verplichten aan de gemeente
terug te betalen de subsidie aan de ver
bouwing of vernieuwing van die school
is ten koste gelegd. Een en ander in
annuïteiten. Een amendement, dat voor
uitloopt op de wet van 24 Mei 4897 (wet
regelende de financiëele verhouding van
Rijk en Gemeente), en werd op dien
grond door de heeren v. d. Molen en
Kooien, en den minister bestreden, waar
na bet verworpen werd met 42 tegen
34 stemmen; een uitslag die den heer
v. d. Wamden deed uitroepen: dat noe
men ze nou pacificatie; en den heer
'Otto de bezielende opmerking ontlokte:
nu kunnen ze potverteren!
Toen deze beslissing genomen was,
bleef er nog maar één ajrtikel over, en
daarbij zou in het geheel niet gesproken
.zijn als de Minister niet de gelegenheid
had willen beniutten om woorden van
dank te uiten), niet alleen aan het adres
dergenen, die tijdens hun leven voor de
beëindiging van den schoolstrijd hebben
gestreden, als dr. Schaepman en dr. Bos,
maar ook aan hen, die er de bekroning
van mogen beleven, dr. Kuyper, mr. Oort
van der Linden en niet te vergeten
de heer De Savornin Lobman, de man
der Bevredings-Commissie, die het werk
binnenskamers niet alleen, m,aar ook heel
den arbeid in de Kamer meemaakte en
tol in de onderdeelen de stof beheerschte,
hem vergeleek de Minister met den priester
des vOuden Verhonds, die de geestelijke
schepper van den arbeid wals, terwijl biet
hem, Minister, een eere geweest ïs het
werk van den Leviet te mogen doen.
De minister dankte den heer Loh-
man, die heel zijn leven had gewijd aan
de oplossing van den schoolstrijd, daar
voor juist en daarvoor alleen in de po
litiek .was gegaan, en heden zijn 'vaak
zegi' z.waren strijd met dezen uitslag be
kroond zag. De minister voelde zich ge
drongen om dit woord nu reeds tot den
neistor der Kamer te spreken, dewijl de
heer Lobman, nu, na 't bereiken vain
dit zijn levensdoel uit de politiek zou
treden, en het Kamerleven vaarwel zeg
gen. Wanneer straks deze wet in het
Staatsblad nlag komen, dan zal dit in
hoofdzaak te danken zijn aan den onver-
moeiden arbeid vaen den heer Lobman,
wien.s werk spr. slechts hjeeft afgemaakt.
Spx-. wenschte hem tóe, dat hij1 na
zijn. politiek leven nog lang een welver
diende rast in den familiekring mag door
brengen en met zijn iatellectueele gaven
nog lang mag werken in het belang van
ons dierbaar vaderland. (Applaus bij de
rechterzijde).
De heer Lobman dankte met ontroering
(gelijk te begrijpen is, want de heer L.
is reeds 41 jaren lid der Kamer geweest,
behoudens een kort intermezzo, in het
welk hij' minister en lid van de Eerste
Kamer was), met enkele woorden' voor
deze hulde en huldigde den Minister voor
l zijn buitengewonen arbeid.
Besloten werd de eindstemming te be
palen op 30 Juni a.s. n.m. 3 uur.
Hierop kwam een ontwerp van klei
neren omvang, doch daarom niet van min
der belang, aan de orde, namelijk tot
verhooging der salarissen van Rijksamb
tenaren.
Van 1 Januari af is het Bezoldigings
besluit in werking, miaai- de gelden voor
de uitgaven tot verhooging van de sala
rissen der ambtenaren noodig, waren nog
niet gevoteerd. Daartoe strekten de „sup-
pletoiren" die op verschillende hoofdstuk
ken der begrooting van dit dienstjaar zijn
ingediend, en die de Kamer nu be
handelt. i
De heeren Oud, v. Stapele, Otto en
ter Laan ontwikkelden verschillende be
zwaren. Ook de heeren Smeenk en v.
Beresteijn, doch dezen stonden dichter
bij den minister dan de anderen. Zij pleit
ten s'teqk ivoor Kinderbijslag. Laatstge
noemde voerde ook een pleidooi voor
veihooging der salarissen der hooge amb
tenaren, en voor vereenvoudiging van hun
aantal aan de departementen. Er zijn er
te veel, en daardoor wordt er te weinig
werk gedaan
Morgen voortzetting.
Buitenland*
diep bedroefde vrouwen om zich heen.
„Laat ons bidd'em!" zeide hij, en toen
hij gedaan had, zag men reeds dat de
brand minderde.
Bij bet aanbraken van den dag kwamen
de matrozen terug en zeidien dat de brand
gebïuscht was. Het huis van den heer
Carvrar had het meest geleden, en de be
woners waren in groot gevaar geweest,
want de geladen musketten stonden naast
©en kruitton; doch John Carver, die van
zijn mosbed was opgesprongen, had tijd
gehad om het gevaar af te wenden, eer
dat Ier een ontploffing kon geschieden.
Het was hem bovendien gelukt den heer
Bradford in ©en afgezonderd huis te bren-
geen. „Hij is zwaar", zeide John lachend,
toen hij 's Maandagsochtends a,nn boord
kwam, om zijn moeder gerust te stellen,
„en hij wilde nog loopen, hoewel hij geen
been op den grond kon zetten". John
vertelde er niet bij, dat toen het gevaar
geweken was, en hij in de hut terugge
keerd was, om naar den toestand van
den kranke onderzoek te doen, de beer
Bradford hem den arm om den hals had
geslagen, met een aandoening, die men
van den strengen Puritein niet gewoon
was; ©n dat hij tot hem gezegd had:
„Mijn zoon, mijn zoon John!"
1 il M J i.ii i 1 :*•!>-< ?A$|
De vorst was vervangen door regen';
maar het was een koude regen, gemengd
met natte sneeuw. De windvlagen hadden
aan vele in1 aanbouw zijnde huizen schla,- j
"1 de aangericht. Tocli waren al de pel-
België en de Kongo.
Do koloniale begrooting voor den Kongo
over de jaren 19141919 wijst een te
kort van 110 millioein frank aan.
Ovler den toestand in den Kongo wordt
in de toelichting onder meer gezegd, dat
de slaapziekte bijna de helft van de zwarte
bevolking uitgeroeid heeft. De bevolking
blijft in gevaar wegens de1 slechte hygiëni
sche toestanden. Ër moeten strenge maat
regelen van hygiëne getroffen worden. Er
moet ook tegen de immoraliteit gestreden
worden 'en met name moeten de jonge'
meisjes beschermd worden. Verder moiet
gestreefd naar ontwikkeling van landbouw
en industrie. I
De onlusten in Duitschland. -
Omtrent de onlusten te' Ulm en Ravens-
burg vernam „De Maasbode" de volgende
bijzonderheden: D'e massavergadering in
Ulm had eerst een rustig verloop, doch
al spoedig bleek, dat de massa haar lei
ders niet meer volgde. De menigte trok
naar .het gebouw van den districtsoom-
(missaris en het raadhuis. D'e districts-
colmmiissaris werd gedwongen naar bui
ten te ko)men, waar hem een strop oen
den hals gelegd werd. Voor het raadhuis
werd de opperburgemeester zioo ernstig
geslagen, dat hij1 bewusteloos neerviel. De
aansporing van een leider der onafhan-
kelijken, om rustig te blijven, bleef zon
der gevolg.
Om het plein voor het raadhuis; te
izUiveren, weiden de burgerwacht en de
rijksweer te hulp geroepen, die met artil
lerie en machinegeweren vuurden. Eenige
soldaten werden 'gedood en zwaar ge
wond, terwijl van de demonstranten en
minstens 50 gewond werden.
Bij de relletjes; te Ravensburg werden
2 personen gedood en 20 gewond.
Zoioals verder verluidt, zouden, de ar
beiders op de motorenfabriek in. Frie-
drichshafen den arbeid neergelegd hebben
en zich op weg bevinden naar* Ravens
burg.
In Ulm zou vandaag1 zoogenaamd als
demonstratie tegen het ingrijpen der mi
litairen de aLgemeene staking geprocla
meerd worden. Er komen uit Wür.zburg
verontrustende berichten over demonstra
ties en plunderingen.
Men meldt uit Aken, dat een duizend
tal arbeiders van de wapenfabriek van
grime aan land gegaan; de vrouwen en
de kinderen zochten zoo goed mogelijk
een sohuüplaats onder de onafgewerk
te daken; de zwakste handen werden
nuttig voor de onderneming, want het
aantal der arbeiders verminderde bij den
dag. De vrouw van kapitein Standish
was den 29en Januari overleden. Zij was
een Duitsche, jonger dan hij', mei wie
hij op een zijher reizen gehu.wd was,
zonder dat iemand wist waarom of hoe.
Zij .'had nooit goed Engelschi' leeren spre
ken, en met de onderneming was zij
blijkbaar niet ingenomen. Zij was haar
man gevolgd, dien zij liefhad, maar meet
nog ontzag. Zij sprak met niemand ain-
ders dan met hem, en als zij niet in
de keuken bezig was, zat zij te breien'.
De kapitein had hiaar goed verzorgd;
maar zonder de hulp van Anna Carver
zou de arme vrouw in haar laatste oogen-
blikken alles gemist hebben, daar haar
man een) afgelegen expeditie moest be
stieren. Toen hij terug kwam, was zij
stervende; zij sloeg de Qogen) epen, en
deed een poging om de hand van Anna
te grijpen, en' na deze in die van haar
man gelegd te hebben, gaf zij den geest.
Anna bloosde, trok bedaard haar hand
terug en sloot de oogen van de vrouw.
De. kapitein keek haar dof stilzwijgend
aan.
(Wordt vervolgd.)
