No 219 Jjüé¥ "TWUTé iiAi 41 DE ZEEUW TWEEDE BLAD. DE PELGRIMVADERS tie. 27. Meisje, ■RTENTIES. fetbur$ Saterdag 19 Juni 1989 i. 93 u.) u.) s de kracht om aan te brengen, ooper, die niet srlangt en door ie een nieuwen isch, welken hij advertentie zag» Vrederust" mnen geplaatst mjjedochters, en tot Verpleger Aanvangssalaris ije dienstklee- d. Sollicitaties IDIRECTIUK. Vrederust" wordt gevraagd in de centrale den de 21 jaar. '450, benevens citaties aan den RECTEUR. ikojttende Meid! KASTELEIJN, curg. tenoodigd, leverskerke. iiiiiihii— els 75 cent. ildt niet de conditie 3 X plaatsen.) ond SmidsknC AN ELSACKER, ce. cht agd sknoi Stoomsmederij, OP: f6.per 100 bij jEN, Biggekerke. een Koe, J. DE WOLF, OOP: x jaarskoe, J O s jJ. LOUWERSE, iinge. ictober ,.2«1 een Knecht DAVIDSE, Brig- OOP: et buik en boog IS, Wal B 105/ IEGELING. 10 September 1920. voorm. 6.30, 7.30, middag 12nam. 7, 8 uur.. sdijk voorm. 6,50, 11.30; nam. 12.30, .30,5.30,6.30,7.45, ng Autodienst tsdijksche Veer. j.v.m. 8.30 v.m. feer 6.50 v.m. 11. j.m. extra rit, vertrek er 10 uur v.m., van v.m. Uitgave van Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO, gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: BANGE VORSTSTRAAT 219. (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: EIRMA F. P. DHUIJ L- BURG. Drukkers Dostterbaan Le Cointre, Qoes. DeZeeutv *14e Jaargang VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Prijs per 3 maanden fr. p. post f2,25 Losse nummers f0,05 Zij. die zich met ingang van 1 JULI op „DE ZEEUW" abonneeren, ontvangen He tot dien datum verschijnende nummers kosteloos. De abonnementsprijs bedraagt van I Juli af f 2,50 per kwartaal. Eüjfs der Advertentiën: 1.4 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt 2 maal berekend. Bij abonnement belangrijke korting. Kleine advertenties 75 cent. Bewijsnummers 5 cent. Hare brodnen zijn uitgepüt. Er moeit derhalve steun giebojden worden. Het k'oiht alleen maar er op aanop welke manier i (Ein Halt men dit moeilijk te weifejn koimlt, blijkt wel onder andieren niet alleen uit het feit dat wij straks noem denidlait alle opvolgende- kabinetten M lietem 7-1 Hen; maar ook steeds. Toen Troelstra ten Domfela, thans Troelstra en Van Raves-teyn. Zij trokken één lijn, een lijn die ide communist con- sekwent en vast kon volgen, omdat hij haar ronduit als de zijne (erkent, doch waarop de socialist allerlei inalle bokke- sprongen maken moest, gelijk ©en die ter wille van zijn kapotte schoenen de plas jes mijdt, of, gelijk Het Handelsblad, KA,r«nc:iQnln,i.n vnor een SwA van VRIJDAG 18 JUNI 1920, No. 218. De Vrije Universiteit. Het veertigste jaarverslag der Vereeni- ging voor Hooger Onderwijs op Gerefor meerden Grondslag is verschenen. Het veertigste. Terecht merkt de opsteller op ,d-at luet getal veertig in het leven' van mensch en volk en stichting een bijzondere beteekenis heeft. Men raad plege de Schrift maar en de ervaring om dit te verstaan. Een veertigjarig huwelijk, een veertig jarig bestaan,- een veertigste ingetreden levensjaar, het doet alles denken aan jubel en 't bereikte 's levens hoogtepunt; en ook bij de lezing van dit verslag denken wij aan ingeburgerd leven. Daarom wilton wij ditmaal iets langer dam anders bij -dit Jaarverslag stilstaan. Den 12 Febr. 1879 is de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Geref. Grond slag door koninklijke goedkeuring als rechtspersoon erkend geworden. En den 20 October1880 gaf zij 'Jiaar (eerste) Jaarverslag uit. De namen der stichters worden sinds ieder jaar vereeuwigd; doch de stichters zijn voor het meerendeel r-eieds ontslapen. Het aantal leden -en begunstigers klom met 3100 ongeveer,- zo-odat bet 21425 be draagt; waarvan 1079 in Zeeland; een heel gering cijfer, wanneer men nagaat, dat maar "één provincie een lager getal aanwijst, en dat is het overwegend Roorn- scbe N.-Brabant met Limburg, ofschoon dit tegenover het rijke, protestantsche, gere formeerde Zeeland met een ledental van 38 en een begunstigerstal van 905 nog teen schitterend figuur maakt. Aam contributies werd f50743,47 ont vangen. Dit is toch nog ongeveer -een ton minder dan tioodig is. Men blijv© derhalve zooveel mogelijk de U. met verhoogde bijdragen steunen. De medische faculteit heeft een tekort van f38000; hiet Studiefonds van f8000. Het aanwezige bedrag voor ©en nieuw gebouw is f 59500. Het aantal dienstdoende hoogteeraren bedraagt vijftien, te weten vier in de Rechtsgeleerdheid, zeven in de Theologie, en vier in de Lettenen. Er promoveerden in het afgieloopen jaar 8 studenten in de Rechtswetenschap, in de Letteren, 1 in de Theologie en 1 in de Wijsbegeerte. De lijst van leden en begunstigers m onze provincie was lang klein, daarna begon zij zich uit te breiden; doch ver minderde de laatste jaren aanmerkelijk; dit jaar liefst met 40. Het aantal leden blijft stationair, al is 't geringelf. Leden zijn zij, die de statuten onderteekenen en ©en jaarlijk&che contributie van min stens f 25 of ©en som in eens van f 500 minstens in de kas der Vereleniging in brengen. Zoo vinden wij genoteerd één lid te Anna Jacobapolder, een te- Ier- seke, een te Krabbendijke, een te Melis- kei'ke, vijf te Middelburg, ©en te VMs- singem, en een te Zaamslagdat is wel wat schriel, te meer daar |er zooveel rijke landbouwers en landbouwsters in Zee land zijn. De Vrije Universiteit hoopt dit jaar haar veertigsten verjaardag te belewem Wij wek ken allen, die belang stellen in Chris telijk Hooger Onderwijs ©n in ©en Chris telijke opleiding onzer toekomstige artsen, op om zich als lid of begunstiger hetzij voor de heele stichting, hetzij voor de Medische Faculteit op te geven; en de vriendinnen en vrienden die reeds lid of begunstiger zijn, gelieven straks de jarige met een extra gave te verblijden, opdat zoo mogelijk nog dit jaar 't tekort gedekt worde. Vrijheid gelijkheid, broederschap. Wij: hebben op school tegen deze leus met eènig wantrouwen leeren opzien, en er een minder aangename herinnering van bewaard. Dit komt echter niet omdat die leus niet schoon was, maar omdat zij afkomstig was uit het land der revolutie. De Fransche revolutionairen van 1789 heb ben onder de.ze beminnelijke leus het groot ste onrecht en de schandelijkste gruwelen gepleegd. Vandaar onze afkeer. Maar nu is er weer een oorlog achter den rug. De vrede is geteekend; doch hij is niet bezegeld. Er heerscht nog ver wijdering, wantrouwen, haat. Zal dit kunnen veranderen? De Christelijke vakarbeiders Uit de oor logvoerende landen zullen toonen dat 't kan. Amsterdam .zal de eer genieten eenige dagen het Congres der Christelijke Vak beweging herberg te verleenen. Reeds twee dagen ,zijn ze bijeen, de Chr. ar beiders: Brit, Belg en Bocbe. Tsjeech, Oos tenrijker en Italiaan, Franschman, Zwit ser en Luxemburger. En de Nederlander presideerde en hield aanteekening. Hij wenschte allen, ook de wederzijdsche „vij anden" geluk, dat zij elkander hadden gevonden of wedergevonden op het ter rein der Christelijke vakorganisatie; in Christus; eu vereeuwigde dat in de no- tulen. Dat was weer eens de ware vrijheid, de echte gelijkheid, de goede broeder schap Alle afspraken geschiedden met alge- meene stemmen. Zeker, er was aanvanke lijk een zien op elkander; doch dit ging weldra over; en de broeders, de een met schulderkenning, de ander met schuld vergeving in hart en mond, zetten zich samen neder om samen te spreken over de belangen der internationale Christelijke vakorganisatie. En de secretaris, Amelink, van het Chr. Nationaal Vakverbond ten onzent, kon ge wagen van grooten vooruitgang in bijna alle landen. In die, uit welke geen bericht kwam, Polen. Finland, Hongarije, Ierland, Canada, koestert men goede verwachtin gen. Nu reeds bedraagt het ledental der Chr. vakvereeniigjngen België 85.940, Duitschland 1.063 395, Frankrijk 140.000, Italië 1.000.000, Lu xemburg 5.500, Nederland (R.-K. vakb.) 154.131, Nederland (C. N. V.) 73.407, Oostenrijk 44.976, Spanje 10.000, Tsecho- Slowakije 7.500, Zwitserland 15.997. Totaal 2.599.846. Het is our bij de jubelen. Waar dc Internationale bezig is het Gezag 'te ondermijnen, en de Vrijheid tot losbandigheid te prikkelen; de Christe lijke gedachte uit te krassen en deu haat tegen Godsdienst en Kapitaal te wekken en -te sterken, daar brengt dit Internatio naal Chr. Vakverbond verzoening en sa menwerking. Mocht el' een rijke vrucht van gezien worden. De Heere gebiede er Zijn zegen over Mislukt. !De obstructie als intimidatiemiddel tegen de regeering in werking gezet van 8 .tot '11 Juni was een misluk king. Heit wordt door dei leiders der revolutionairen en der sociaal demo craten gelijkelijk erkend. Maar ook het falen der staking is door beide groepen ruiterlijk toegege ven; 'doch over den hoek waar de schuld ligt, zijn deze bonldgenoo'ten 't niet eens. Net als in 1903. Toen haldtien Quidegeest en Fetter pamen het zaakje zoo aardig, op touw gezet; doch de .mislukking er van weten zij ten slotte aan elkander. En ook nu zijn zij' 'tweer oneens waar de schuld ligt. „De modernen (S. D. A. P. en N. V. V.) hebben hun arbeiders niet opgevoed in de revo lutionaire gymnastiek" zeggen Kolt- hek en v. Ravesteyn; en het „Revo lutionair Ron gres" Constateerde bot weg dat de fout lag bij de leiders. Doch Hiet iVolk zoekt de fout hij de arbeiders, „die minder goed in bewe ging zijn te brengen voor groote alge meen© doeleinden." Intusischen erkennen beiden dat de obstruct,ie niet 't goede middel is ge bleken, en de wét niet heeft kunnen tegenhouden. De revolutionair Kitz zei: „niet de obstructie, de daad van de arbeiders zelf moet het doen." Het Volk is 'ter mee eens, al tracht 't dit door een grootdoend ge baar ietwat te verbloemen. Het blaid toch schrijft: i„Wat niet zeggen wil, dat wij, voor- ztoover het in ons eigen lijn mocht liggen, van elke obstruktie verder voor goed zouden hebben afgezien. Maalr net middel zelf is van dien aard, dat het slechts in buitengewone momenten en d'an nooi t langen tijd kan won-den gebruikt." (Wiait eigenlijk altemiaal zeggen wil dat het gezond verstand hunner eigen volgelingen den leiders parten heeft 41 Statan-Generaal. Tweede Kamer. Arntzenius herdacht. L.O.- wet. Nog; voorname kwes ties. Het ambulantisme en de bijzondere school. Onbil lijk. Mr. ArntZieniüs, wijlen de bekwame grif fier der Kamer, werd met zeer waardee- rende woorden door den president her dacht. Nadat Kolthek verlof verleend werd tot het interpelleeren over de uitsluitinjg! in de bouwbedrijven en Duym&cr van Twist zijn verzoek ingetrokken had, omdat de militaire pensioenwetten inmiddels wa ren ingekomen, is de behandeling der L.O.- wet (op een oor na gevild) voortgazet. We kregen zoowaar weer een stukje schoolstrijd bij de behandeling der over gangsbepalingen. De periode van rust gaf minister De Visser gelegenheid een nader voorstel te doen ter regeling van de afschaffing van het ambulantisme, waartoe de Kamer laatst besloot. De minister wou als overgangsmaatregel bepaald zien, dat, zoo er vóór Januari 1923 een vacature ontstaat, de invoering van het stelsel: de hoofden voor de klas, tot dien datum zou kunnen wachten. Otto wou nog veel verder gaan, doch zijn voorstel leed schipbreuk. En in plaats van er zich nu maar bij neer te leggen, stapelde hij een nieuw échec op het andere, door na de verwer ping van zijn1 voorstel een nieuw in te dienen tett einde de invoering van de Spr. stond stil bij den gezondheidstoe stand in de gemeente en gaf tenslotte inlichtingen over de bedrijfsresultaten: a. een grafische voorstelling van de wateropbrengst en exploitatiekosten zon der rente ien aflossing dei- verschillen de jaren. Hierbij werd de madtruk gelegd op de wenschelijkheid van afschrijvingen, gen. Tevens werd verzocht bij nieuwe pro- afschaffing te doen plaats hebben op' een nader door den Minister te bepalen dag. En, volkomen ongevoelig voor wat men de psychologie der Kamer pleegt te noemen, noodzaakte hij haar nog over de toelaatbaarheid van dit voorstel te stemmen bovendien. Het kwam nu natuur lijk niet eens in behandeling. Maar een eigenlijke kwestie gaf de vraag van Ketelaar of de afschaffing van het Ombulantismo ook voor de bijzondere school moest gelden. Rechts was het daarover eens: de over heid mist de bevoegdheid in te grijpen in de interne regeling van de bijiz. school. Links op stelten. Dat kan men begrijpen. Die heeren van rechts hebben de openbare school willen wegtrappen door afschaffing van het ambulantisme, terwijl ze zelf vrij blijven. Men voelt echter, dat het Otto en consorten dan toch ontging, dat wat voor de eene vergif is voor de andere geeil! medicijn kan zijtt. De Kamer heeft nu echter met groote meerderheid uitgemaakt, dat hetgeen ten aanzien van het ambulantisme voor de openbare school is bepaald, niet geldt voor de bijzondere. Onderwijzers-Kamerleden hebben recht op non-activiteitstractement, gelijk men weet. De minister wil terugwerkende kracht tot Januari 1920, terwijl de wet eerst 1 Jan. 1921 in werking zal treden. Dit vond Beumer niet billijk, <yi terecht. Men zou anders denken, dat de Kamer leden zichzelf of hun collega's een dou ceurtje willen bezorgen. Moge blijken, dat de gedachte van dezen wakkeren a.-r. afgevaardigde het regee- ringsvoorstel deed kelderen. Buitailand, De Regeeringscrisis in Duitschland. (Walmeer jnen (dit bericht leest, is vv,aarec:hijulijit de voorzitter d©r nati onale vergadering, oentrumsafgevaax- digde dr. I ehreribach, tot kanselier van het Duitsche rijk benoemd. (Fehrenbaoh nad eerst geweigerd den post te aanvaarden. De toestand heeft zich thans: gewijzigd en na besprekin gen ijmiet de centrumsfractie, heeft Feh- renbach toegegeven en zich bereid ver klaard den post te aanvaarden. Ver moedelijk zelfs heeft Fehrenbach dien reeds aanvaard. (Niemand' te Berlijn had vermoed:, dat dr. Mayer den post van rijkskan selier zou weigeren. Dit is intusschen geschied: Mayer heeft geweigerd met de verklaring^ dat de gewichtigheid van zijn taak te Parijs hem niet toei liet, den aangeboden post tè aan vaarden. I" t U i L L I y II. IV) -o_ Hef geschreeuw der Indianen verflauw- i 1l *®l<ten tivee dooden ©n vel© ge kwetsten. De pijlen Vlogen nog over de sloep heen, waar ©en zeker aantal pe'l- gnms de vlucht ingenomen had; maar het operhoofd gaf een toeken, en men zag de Roodhuiden zich tot den aftocht ge reed maken. j6®11 aanval gedaan!" riep kapitein btandish, ©n gevolgd door Hopkins, die vergezeld werd van twaalf onverschrok ken mannen, ging hij over de grenzen yam het kleine kamp. Zij hepen het bosch in. Het was ei doodstil; ©enige sporen van bloed op het gras, waar de gekwetsten gevallen waren, sprakenalleen van den strijd die er had .plaats gehad; op ©enigen afstand lag het zand bezaaid roet pijlen. D© Engelschen raapten er een dertigtal van op. Zij waren dim, lang, en van ijzeren punten, hertshoornen of abends- klauwen voorzien. „De vijanden des Heeren zijn verdwe nen," merkte de beer Bradford op. „Zijn volk kan in veiligheid terugkeeren". „Naar uwe tenten, Israel!" riep d© ka pitein; en men ging d©n weg op naar vóór men onder zeil ging. Men rekende ier op naar leen haven te gaan, i welke de matroziep op ieen vo- rigietn tocht, hadden ontdekt; maar het we der was boos; de sneeuw begon te val len; de koude verstijfde de handen van de roeiers; bet zeil scheurde, De nacht be- goin in te vallen. Het gevaar was groot; maar aller gelaat was süpk. „Zie, de Heere regeert!" zeide de heer Bradfort. „Hij stilt bet bruisen der zeie, bet brui sen harer golven, en bet rumoer der vol ken" antwoordde de heer Carver; en de tocht werd stilzwijgend voortgezet; allen gevoelden zich in de tegenwoordigheid van God ©n onder zijne hand. „Ik herken de haven!" riep eindelijk de matroos uit, die bet vaartuig bestuurde, en hij wendde het naar bet land. Het was hoog tijd, de mast brak op drie plaatsen. De woedende zee teisterde het vaartuig; men naderde juist op het oogen- blik dat ean zware golf het scheepke" op de kust wierp. Al de pelgrims konden gelukkig aan wal stappen, druipnat, ver stijfd van koude, ontbloot van levensmid delen. Zij legden een vuur aan en deden het gebed. De onzekere gloed van de vlam veroorloofde hun niet 'in den Bijbel te lezen, dien de beer Bradford altijd in zijn zak droegmaar het Woord des Heeren was in het ^geheugen van zijne dienst- WltJltklitlUiiiiv "ujj wo auov "Engeland: „Heere, Gij zijt ons geweest een toevlucht van geslacht tot geslacht". Onder de hoede van die toevlucht sliepen de pelgrims rustig. Bij hef aanbreken van den dag zagen rij, dat zij zich op een geheel onbekende p!ek_ bevonden. De stuurman had zich vergist; hij had niet de haven terugge vonden, die hij meende te herkennen.' De Engelschen waren op telen klein eiland, op ©enigen afstand van het vasteland aan gekomen. Verbaasd keken zij rond. „Of, ik heb mij werkelijk vergist", zei- de eindelijk die beier Allerton, „of de Heer zelf beeft ons hierhieien geleid. Dit is geen haven, zooals die wij zochten. Zij komt mij geschikt voor groote scbep'en voor, en de kust schijnt goed; wij moeten hier ontschepen". 1 „De matrozen zijn bezig den mast te herstellen," zeide de heer Bradfort; „en morgen is het sabbatdag." „Wij zullen dien houden," zeide de beer Allerton, „en Maandag zullen wij de haven peilendan zullen wij bok het'land .kun nen onderzoeken De sneeuw viel bij groote vlokken neer; een scherpe, koude wind drong dien pel grims tot op het merg van bet gebeente door. Het eiland was klein, onbewoond. Het werd hoog tijd om te onderzoeken, en terug te kennen,, maar 's Heeren wet trozen murmureerden zachtfcens en spra ken onder elkander over bet onvoorzich tige om op dit kleine (eiland te vertoeven, juist goed om ©eji aanval van de Indianen af te wachten; doch de pelgrims stoor den zich aan dit gemor niet. Zoodra de zon des Zaterdagsavonds was onderge gaan, werden al de wapens bijeen gelegd; ieder behield slechts zijn korten broeden sabel; de schrale voorraad werd gereed gemaakt, ©n de sabbatsviering ving aan. Het was in hare strenge leenvoudigheid een zoo plechtige viering als ooit koii ge houden worden; want de zielen die op dit kleine eiland God zochten» en aanba den, droegen allen het juk zijner liefde, en hielden Gods wil voor de opperste wet, staande boven alle noodwendigheden van den tijd of van het tegenwoordige leven. Kapitein Standish zou, als hij alleen geweest was, niet geaarzeld hebben, het vaartuig te verlaten; maar hij bewonderde de vrome onderworpenheid van zijne reis makkers. „Dat beet ik tucht!" sprak hij bij zichzelvenen viel hem |de dag wel wat lang, onder de godsdienstoefeningen, die vain uur tot uur gehouden werden, toch zeide hij daar: tot niemand iets van; en maakte er ook geen opmerking over, toen hij reeds bij dag zich te bed begaf. De matrozen sliepen reeds. De Zondag was somber geweest; Zater- 0,'Giïltl Lilt. -L"t5'ci lVicLcWliUclL^O\j^xi.u>_^» lucht helder; het firmament was bezaaid m'et sterren, toien de pelgrims hun harde legerstede verlieten om tot jiet voorbe reiden van de ontscheping; over te gaan. „De Heer geeft ons een blijderf dag", zeide de heer Carver; „Hij, heeft onze gehoorzaamheid aangenomen"'. „Ik geloof waarlijk, dat Hij ons ein delijk een plaats der ruste heeft gegeven", zeide de heer Bradford, die naast zijn vriend stond, zijn metgezel in de balling schap, als om h!em in zijn droefenis te helpen dragen. Beiden brachten in de sloep de wapens en de provisie, die nog op liet eiland waren. Hun metgezellen wa ren reeds ingescheept. Menigmaal had men het dieplood uit geworpen. Overal had men een groote diepte gepeild. De haven was: liefelijk en| veilig; de. kust scheen vruchtbaar. De pel grims stapten aan; land; Carver eerst; Bradford, Hopkins, Winslow, Allerton, White zetten daarna, hun voet op den grónd, die geheel hun geslacht moest ioebebooren. Zij. vestigden den gedenk steen, die het vooïwerp1 van den eerbied hunner nakomelingen is gebleven, ter gedachtenis van Maandag 12 'December 1620, de gedenkwaardige dag van de eer ste ontscheping der vaderen ter plaatse hunner pelgrimschap. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1920 | | pagina 1