Donderdag 17 Juni ltl&O
Ü4e Jaargang
FEUILLETON.
DE FELGRIMVADERS
- Stafesn-OersiraaS;
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
eeuw
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f 2,29
Losse nummers f 0,03
Zij. die zich met ingang van 1 JULI
op „DE ZEEUW" abonneeren, ontvangen
We tot dien datum verschijnende nummers
kosteloos.
De abonnementsprijs bedraagt van 1 Juli
af f 2,50 per kwartaal.
Uitgegaan.
IHieit ontwerp tot voorkoming' van re-
yojuti'onaire woelingen is aangenomen.
iDe sociaal demlocraten zij zijii,
'goéd gebeld1, 2 maal elf in ge tal
sloegen een mal figuur, door bij! idezie
stemming allemaal, op, eenenkel lid mat,
en nogl niet eens den mieés|t bedui
dende', afwezig te zijn.
iZij waren succeslsiievelijk allen uit
gegaan. Gelijk 't ook met hun ver
zet tegen dit ontwerp! gel oppen is.
Uitgegaan... als een nachtkaars!.
(Het Inidianengehnil van 8 Juni en
de mislukte agitatie déara-aé volgende,
eindigiden in een plechtig stilzwijgen..
(De groote .dichter JTuygeins in zijjn
leven zou er van gieiztegd hebben„Die
't schiklykst e.r van swijght, {beeft al
te veel gpseytt.
Contractbreuk of proteststaking?
Hoe 'tg:aan zal met de meoscheil
die te Amsterdam en andere plaatsen
gestaakt hebben op[ 8 Juni, den dag
waarop belt bekende wetsontwerp: te-
!en revolutionaire aanslagen in de
Veede Kamer in openbare behande
ling kwaim?
iHoja zullen de stedelijke overheden
doen? En de particuliere patroons,?
Zullen zij!, gelijk al zoo- vaajk isi ge
schied, alles maar oyer, zijn kant la-
Iten gaan? (Wij leven iin een pieriode,
iwlajarilni zooveel mogelijk wordt (toege
geven aain de eisohen of grillen van
del roode vakvereenigingen. Toegeven
tot hét laatste aan de revolutie. v
Do bekende zwakheid valn het Fran-
sche opperbestuur in 'tlaa,tst dier acht
tiende eeuw, toen het tie' laat was.-
.Er zijn al enkele arbeiders de dupé
hunner onverschilliglheid geworden.
Enkele pjatroions zonden hen, die aan
de proteststaking deelnamen, zonder,
verlof te vragen, voor een week' naar
huis. Het Volk noemt dit „patroons-
wraak.''
Maar wat 'tdagelijksch bestuur van
Amsterdam zal doen. schijnt nog niet
vast te staan. Naar Het Volk „van
vertrouwbare zijde" verneemt hebben
B. en W. nog over niets gesproken.
Heit bldd dreigt al met een „eigen
aardig staartje" voor 'dit „muisje."
JnJiussehen is er weer een sp'aak!
te méér uitgebroken uit bet rad van
'tgezag; en heeft er wéér een nieuwe
verplaatsing van 't gezag haar den kant
van den willekeur' plaats giehald.
De volkswil in plaats van het Over-
IhéidSgézag.
He vrijheid ateieldS mteier gebruikt tot
losbandigheid.
Contractbreuk', scheuning van 'de al-
pude Hjollamdtecinéi trouw toegestaan,
althate toegelaten
„Socialisatie".
Pis. Sikkel heeft .te Amsterdam een
ée'de géhoiujdlen, „welke hij' thans, als,
vlugschrift ter, perse lei ter drukkerij
van „Pe Stah'uaiard"en waarin hij
15) -o-
Bij bet aanbreken van den clag ging
de wind liggen; bet sneeuwde al door;
do sloep met de matrozen kwam bij het
kampement aan. De pelgrims stapten er
in; men 'ging weer langs de zeekust
varen; menigmaal zelfs roeide men de
rivieren op die zicpn. ini den Oceaan uit
stortten. De jonge mannen leefden altijd
in .goede hoop.
„Deze plek zou ons kunnen lijken",
zeiden zij'; „de grond schijnt vruchtbaar,
en het woud is dicht genoeg bij, om ons
van hout te voorzien voor onze wonin
gen".
D'e rijperen in leeftijd schudden het
hoofd.
„Er is geen haven", zei de een.
„Er is een meertje en er zijn vele
bronnen", antwoordden de jonge man
nen. verbaasd.
„Voor onze tegenwoordige kolonie zou,
dit voldoende zijln", zeide de heer Hop
kins glimlachend; maar de dag zal ko
men. dat er een groote stad ontstaan
zal ter plaatse waar wij onze tenten
zullen opslaan; en de rivier is te ver af".
een inleiding gééft opi 'de overweging
van bovengenoemd vraagstuk.
Bedoeld is de socialisatie van dé
productie, gelijk! de Regeering het for
muleerde als- het „meerder dienstbaar
maken van de voortbrenging "en ver
deeling van goéderen aan het alge
meen belang.'
Terecht wraakt de schrijver de idee
„{socialisatie idler plpotdluctie" als dé
consequentie van den kreet „klassen
Sltrijd"; en waarschuwt hij' voor de
„vereende krachten", wier grijparmen
de heele wereld trachten te omvatten.
|„|KiWaiml (toch) in het .vrije initia
tief het wee op! van 'een recbteloozen
arbeidersstandkwam' in 'de arbeiders
beweging het weie op; van den klas
senstrijd; in den édisch van soci
alisatie dei" productie dreigt ,op te
komen het wee van algeheel© wêreld-
tyrannie met vernietiging der persoon
lijke vrijheid en dér groep'svrijheid1. Ja
waarlijk dit probleem voridjert wel „ver
eende (krachten", opldajt vrijheid e'n
eenheid samiengiaanopld'at gerechtig
heid en vrédé elkander ku'sisén."
Tegenover deze beweging staat dé
Chris,telijk-so-ciale actie, met haar strijd
voor persoonlijk' recht èn voor ge
meenschap'; voor vrijheid èn eenheid;
en haar tegengestelde positie in hef
vraagstuk 'der socialisatie van de pro
ductie. En niet minder „onze huidige
Regeering", dié een B-taatscornipnisSoia
instelde oui te onderzoeken, door welke
wettelijke maatregelen de voort
brenging en vérdeeling van goederen
meer dienstbaar kunnen wordén gie.-
mlaakt aam het algemeen belang."
(Niet in de dictatuur van het pro
letariaat van het Marxism©, toegepast
,als, zij iis: door het Bolsjewisme én. vol
gens den socialist iin „Het Volk" dr.
v.. Dillen voerende tot Staatsslavernij
en evenmin in dé geleidelijke socia
lisatie naar rnr. Troelstra's ideaal, het
welk de verovering der Staatsmlacht
bedoelt, maar in de bevordering van
hét algemeen belang .moet die oplos
sing, van het vraagstuk van voortbren
ging en gebruik p'roducitie en con
sumptie -worden gezocht. En de
schnjveï toont bondig en klaar aan,
langs welken weg dit geschieden moei
iDit nu, geldt onder mieer den bouw
en de exploitatie van .arbeiiders-
w pliihgi en; den in veer en "gewim-
niag van steenkolen; de p roidn o-
tie en (distributie van, b r o o 'd e n
taeel; ide verdeeling en verwerking
van melk; de bewerking, van den
nationalenbod e mde verdeeling
der zuivelproducten; -de verhou
ding tusi&chen productie van arbeid,
visschexij, enz. en 'den uitvoer dier
productende concentreering' van b e-
drij ven, gelijk meéd's plaats had in
het typ ografenbeidrijf-dei snikérfabrï-
oatie en de margarinéproductie; bet
recht in de o-rganis atie der be
drijven zelf; om ten slotte te komen
toit de socialisatie van a 1 len a r be i.,d
en van alle leven,sbéstelding van ieder
een.
(Die schrijver vergelijkt de oplossing,
door de sociaal democraten aan de
hand gedaan, met die welke door (den
Christen wordt gezocht. Het middel
van eerstg"enoieim,dein acht hij erger dan
de kwaal (die zij bestrijden, (dewijl het
de vrijheid en ten slotte alle leven
doofdlt.
(„Productie en consumptie", zoo coto-
cluldeert hij!, „wordt (dan) het .ééinia
jtui-maf niimi ma—g—*i i li,'—iniiiijimi» a icwbo—bi
Dat hoopje pelgrim's droomde van niet
minder dan van de stichting van een
Staat,, van een vrijlen Christelijken Staat.
Men was op dezelfde plaats gekomen',
die zij' reedso-p hun eerste voetreis had
den bezocht. Als zij! die niet gekend -had
den, zouden ziji den kelder vol graan'
niet ontdekt hebben; want de grond Was
met sneeuw overdekt en zoo hard, dat
zij genoodzaakt wareni, van hun korten
breeden sabel gebruik te maken om het
zand te verwijderen!. Daar was voorraad,
en zij' maakten zich niet bezwaard ervan
te nemen, daar zij; zich altijd beloofden
de eigenaaps' bij1 gelegenheid te betalen.
Hot was zoo koud, dat mm besloot eeni-
g-en tijd te gaan loopen. Op de ylakte^zagen
zjj -een heuv-el, die veel grooter was dan
al-Ie di-e zij tot hiertoe gezien hadden.
,„Dat zal een rijke voorraadschuur zijn!"
riepen de jongelieden uit, die er heen-
stormden. Zij gingen aan het graven, doch
vonden in het eerst niets, toten zij einde
lijk een pak vonden in -een fijngevlochten
mat. Zij maakten het open. Daar zagen
zij het gebeente van een mensch; het
hoofd was g-ebalsemd en droeg nog 'een
menigte blonde haren; eenige overblijfse
len van Europeesche Moederen, een mes,
en twee of drie stukken ijzer waren miet
het lijk ingewikkeld. Rondom hetzelve in
het zand lagen verspreid schotels, vazen,
gébotl vélor (den levensstrijd, maar idiaïn
in ©en geeenl ralis-eerd menschenleven
naar -deze materialistischmaturalisti-
scbe opvatting, -die ook bet zieleleven.
zal plroiducieeren 'en distribneeren. Het
groote .Babylon van het wereldeibdé
zal, naar Öplenb. 1813, mét de zie
len der mien-schein handelen gelijk' mét
al de geproduceerde go-edieren."
lOp de herinnering aan deze open
baring dei! toekomst, a'aiij Johannes op
Ratmois gédaain, lieeft dé wereld, heeft
mét name ons Nedérlandsche volk be
hoefte. Het is dan ook de groote ver
dienste vain idjs. Sikke-l dat hij' déze
oohsekwenti© van de séciaal d-emk>
ératiiséhe socialisatie-ide© naar voren
brengt, ©n -op 'teiinde Wijst, waarvan
idé dageraad zeer duidelijk zichtbaar
wordt; maar ook dat hij tegenover
den drang 'der soci.a.a,l democraten de
roeping der Christenheid stelt, en hél
'program! der Nelderlandsche Christenen
ontvouwt, namelijk een regeling) die
Gezag en (Vrijheid' eert, het feit der
zonde en dat dér genade aanvaardt,
'het recht zoekt in cle verhouding tns-
ischen productie en consumptie, en het
zoeken van de z ielen der menschem
iSpiec-i-aal vraagt -dé geachte schrijver
de aandacht voor betere Bedrijfsorga
nisatie door -hét collectief arbeidscon
tract; steun vóór dén verhandeilenden
middenstand; en overheidsvoorziening
in tijdelijke -en bijzondere, maar o-ok
i'n de gewone lévensnoodenmits alles
o'bdere r b i e !d i g i n g ld er or d' i-
nantiën Gods.
iWijl stonden ©enigszins uitvoerig stil
bij 'dit kleine uitgaafje- van nog geen
vijrf-tien bladzijden. En toch 'de-dén'wij
felechté een .greep, in des'z'elfs rijken
inhoud.
|0!m' den em'sit de's tijfels, het gewicht
van heit VraagBituk', en den drang 'der
toefcomist zij! op' dit vlugschrift zeer
de aandacht gevestigd. I-éder dien het
algemeen belang ter harte ga-at, éd
zeer zekér ieder Christelijk werkgever
en werknemer moet déze brochure lé
zen. Ds. Sikkei heb be dank voor da
uitgave er Van.
Zeeuwsohe Stemmen,
CCVIII.
'k Wed bij wijze vain spreken dan
d'at menige ongeleerde en ongeletterde
Zeeuw in den laatsten tijd zich gegeneerd
heeft -over zijn Parl-emient. Over de hou
ding n.l. van een deel der Tweede Kamer
leden, die nu niet bepaald als bona fide
behartigers van de belangen des volks
zijin opgetreden.
't Was inderdaad een Janboel, teen
bende waarbij de meest rumoerige alge-
meeme vergadering van teen dorpsveilings-
vere'eniging of een landbouwvereeniging
nog zeer gunstig afsteekt.
Ook in andere parlemente-ngaat bet
wel eens weinig hoffelijk toe. Daar heb
je Amerika. Daar werd laatst iemands
naam aan een getaxeerde waarde ver
bonden. s
In bet Huis van Afgevaardigden te
Washington doet -en zegt men de; dingen
in bet groot. Zoo verklaarde dezer dagen
in het Huis d-e Republikein Mason in
den loop der vergadering, dat het lid van
de commissie van advies voor -d-en Raad
vain de Nati-ortale Verdediging Bernhard
Baru-ch de regeering alleen reeds aanko
per had bestolen voor 50,000.000 dollar.
teen boog en pijlen in leen mat gewikkeld.
Ben ander kleiner pak bevatte het ge
beente van een kind; een boog evenredig
aan zijn grootte lag daar na,ast. Eenig-e
parelsnoeren versierden de gebeenten. Men
scheen daar met de lijkien begraven te
hebben wat hun bij het leven gediend
had. De Puriteinen aanschouwden stilzwij
gend de sterfelijke overblijfselen van de
genen di-e vóór h-en den Amerikaans-clien
bodem hadden betreden.
„Dit is van een Europeaan," z-eidie de
heer Bradford; „onder d-e Indianen vindt
men geen met blonde haren."
„Maar waarom dam pijlen en boog?"
merkte kapitein Stamdish vragenderwijze
op; dat zijn ge-en wapen-en di-e Europea
nen gebruiken."
„De Indianen zullen hem met die heb
ben willen begraven," liet de heer Caver
er op volgen. i
„Misschien hebben zij hem gedood," on
derstelde de beer Hopkins.
Zonder ©enig-e verdere aanmerking be
groef mem bet gebeente. De heer Carver
ontving, als gouverneur, de parelsnoer in
bewaring, alsmede de weinige gesneden
s-chotels en koppen, die mien de vrouwen
die in de „May Flower" gebleven waren,
wilde laten zien.
Kapitein Jones was vermoeid; hij was
w-e-er aan boord gegaan. De pelgrims zet- j
Baruch sommeerde Mason om in het
Huis nu ook met zijn bronnen voor den
dag te komen en hem, Baruch, bij de
justitie aan te klagen. Mason antwoordde
daarop: „Nu ik mijn vorige verklaring
nog eens heb nagegaan, zal ik haar aan
vullen en verklaar ik, dat gij en uw
medehelpers voor 200,000,000 dollar aan
koper hebt gestolen".
De zaak was, zeide Mason, reeds bij het
Co'ngres aanhangig in v-erband met de
oorlogsuitgav-en.
Zo-o grof gaat 't hij ons nog iniet toe.
Daarvoor moet je ook in het land van
den dollar zijn.
Intusschien heeft het Nederland scbe par
lement niet veel mte-er te verliezen van dein
goedeai naam, die het eens had.
Onwillekeurig dacht ik aan wat Domela
Ni-euw-einhuis eens ovier het parlement ten
beste g-eg-even beeft
„Iets vreemd-ers, wieerzinwekken-ders,
rumoerigers kan men zich niet voorstellen.
Meestal ziet m-en teen klein aantal aan
wezig, waarvan zoowat ni-emand op zijn
plaats 'zit. Hier ziet men pien groepje pra
ten, daar een ander, dat de grootste pret
heeft elders zit er eein druk aan het
schrijven en weer wat verder een ander
aan het lezen van kranten. En te midden
van al die herrie, van (dat g-ewoiel en
gejoel is er zoo wat niemand, die, luistert
naar den redenaar, die aan 't woord is en
die maar doorgaat met praten, ofschoon
hij zeer goed ziet dat hij spreekt tot de
stoelen en banken.
Doch waarvoor verder gecitelerd!
Als Domela Nieuwenhuis nü nog etems
in de Kamer kon zijn. Wat zou hij zich
dan moeten ergeren, als 't hem ernst zou
zijn met de behartiging van fle volks
belangen i
Maar hij zou zich tevens diep te scha
men hebben over zijn geestverwanten in
den ruimeren zin, de revolutionaire leden.
Wat die h-eeren durven bestaan is wel
kenschetsend voor de verwording van
onz-e volksvertegenwoordiging.
-Jammer, dat ook sommige r-echtsche
Kamerleden zich w-el leens laten verleiden
tot kleingeestigheden. Zjj moesten toch in
de eerste plaats de waardigheid der Ka
mer hoog houden en er voor waken, dat
zij door minder parlementair neen,
dat kan men niet meer zeggen, door ©en
minderwaardig optreden de schrteeu wieelij-
kerds niet nog meer tegen zich en de
reg-eering in bet harnas jagen.
Zoo lees ik in een (der bladen, dat
toen dhr. Kleerekoper ©en interruptie
bezigde, de heer Weitkamp hem toeriep:
„Ga jij naai* de jodenkerk!"
Ziet, dat kan er niet mee door.
De spot der tegenpartij moge ons prik
kelen, vooral als we in onz-e heiligste ge
voelens gekwetst worden, doch dit mag
ons nooit verleiden tot opmerkingen, die
wonderveel van hatelijkheden hebben.
Maai' nu wil ik den lezer nog -even
op ander terrein brengen.
Wat is het leidend motief, dat bij die
lawaaibeweging in _de Kamer èn in ons
land voorzit?
Dat is de bestrijding der reglelering.
Deze moet bestreden worden volgens
de revolutiemakers, omdat zij Christelijk
is en omdat zij democratisch is. Het laat
ste is misschien nog het ergste. Want die
democratie is natuurlijk een ernstig ge
vaar voor de socialistische be; "ing, want
het dreigt deze haar strijdik Helen te
ontnemen, haar strijdlust te verzwakken
en haar ontwikkeling te veriammjen.
Zoo'n democratische en nog wel Chris
telijke R-egetering is d-e dood in den pot
Pb^s dér Adverteatiëa:
I'4 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent.
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting.
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 5 cent.
voor de socialistische actie en als er
geen redelijk© motieven zijn om haar te
bestrijden, schrijft de socialistische tac
tiek voor, dat dan maar kunstmatige agi-
tatiemiddelen moeten dienen. Hét doel hei
ligt immers d-e middelen. Er is gezegd,
dat de indi ening van de anti-revolutie-
wet een tactische fout is, omdat zij dlei
revolutionairen van alle s-chak-eering op
één hoop drijft. Alsof deze niet loten
van denzelfden stam zijn, die in de stor
men der revolutie altijd weer naai' elkaar
toebuigen. Wie er echter op één hoop.
gedreven worden door de socialistisch-
communistische hetze van Troelstra-Rave-
steyn-Duys, dat zij-n wij, dat zijn de Chris
tenen van alle nuance, dat zijn bovendien
allen, die tegenover het geweld en den
chaos, het recht, de wet, hlet gtezag, de
orde en de democratie stellen. Op één
hoop, achter de Regéering, tegen
over de socialisten.
Inzake de houding van de socialisten
is leerzaam wat de Hoefijzter-correspoa-
dent van het-Handelsblad s-chreef:
„De geest van den chaos is in de
Kamer losgelaten. Wie daaraan nog mocht
twijfelen, had maar te kjjbem naar de
houding en het gezicht van den heer Van
Ravesteyn, den apostel van den chaos.
Hoe straalde hij van voldoening! Nu was
de S. D. A. P. (dan toch eindelijk bezig,
zijn werk te- do-en, het werk waartoe hij
haar, met-een plotselinge herinnering aan
hun beider revolutionaire geestverwant
schap had opgeroepen, schier als jeen too-
veaaar die zijn sujetten bezweert. Hij ziet
ze nu dans-en en wild gebaren, zijn ma
rionetten. En de grens van welbehagen
glijdt geen oog-enblik van zijn gezicht.
Zoo gaat bet goed! Dit is dte parlemen
taire chaos al. Eén van de uitingen van
d'en destructie-g-eiest, die 't bolsjewisme
tracht te w-ekken.
De heer Van Ravesteyn heeft een
schoon© week beleefd in 't Parlement.
Wij hebben ons over het stappen van
mr. Troelstra en de zijn-en in het schuitje
van den heer Van Ravesteyn gans-ch niet
verbaasd. De r-evolutiekoorts heeft de S. D.
A. P. dit hebben wij reeds méérmalen
betoogd, magr er loop-en altijd veel geest
verwanten van den vogel struis in het
m-ens-chdom rond nog steeds te pak
ken. En die partij zal niet ©er koortsvrij
worden, vóór heel Europa 't weder is.
In zoo'n tijd moet de S.D.A.P. telkens,
of ze wil of niet, overspringen in 't kamp,
van d© chaos-apostelen en daarom blijft
ze, zoolang z-e lijdt aan revolutiekoorts,
een politiek onbetrouwbaar element."
KEES VAN DER MEER.
ten hun tocht met moeite voort, toen
twe-e jongelieden, die vooruitgeloopen wa
ren, hun -kwamenvertellen, dat men bij
een Indiaans-ch dorp kwam. De huiz-en
waren ledig, maar eerst korheling ver
laten. De Engels ch-en gingen ter in, en
hoe armelijk de woningen wanen, onder
vonden zij toch zekere voldoening, dat
zij een o-ogenblik onder leen dak konden
zitten. De hutten waren van jonge buig
zame hoornen gemaakt, va,h boven aan
elkander gehecht. Zij wanen rond; van
buiten en van binnen met matten bedekt.
De ingang was laag en slechts met ieen
stroomat gesloten. Een gat in het dak
li-et den rook door; maar men kon, als
het vuur uit was, dat met leen mat dicht
mak-en. Het huishoudingsgeneedschap was
van ,hout, net gesneden. Vele kunstig ge
vlochten manden bevatten gedroogde
eikels, stukken van visch, gras en biezen
om er matten van te maken. Eienige stuk
ken wildbraad waren in de holte van
een boom verborgen, maar needs bedorven
en die liet men voor jdie honden. Eenige
van de aardigste voorwerpen, welke men
in de hutten gevonden had, wierden in de
vaartuigen -meegenomlen. Den heer Brad
ford speet het geweldig dat hij d-e glazen
paarlen, de messen, de spi-egels die men
in Holland had aangeschaft om met de
wild-en ruilhandel te drijven, aan boord
Tweede Kamer.
Een verrassinlg'. De a.-r. wet
aangenomen. Nu blijdschap
en gerustheid? Geen handlei
ding voor de toepassing.
Kwade trouw.
Vandaag zal beslist worden over ver
zoeken van Duymaei' -om verlof tot het
'houden van een interpellatie over bet
tijdstip van indiening der militaire pen
sioenwetten en van Ivolthek over eenj
dergelijk verzoek inzake de uitsluiting in
de bouwbedrijven.
Maar dit is niet het Voornaamste van
wat gisteren behandeld is.
Van meer -belang is, dat de Kamer het
zgn. Antirevolutie-ontwerp heeft aange
nomen' met 52 tegen 4 stemmen, die van
de heeren L. Hermans (S-. D'. A. P.), Mar- -
van den „May Flow-er" gelaten had. Hoe
lat-er d-e eig-einanen van de beroofde hut
ten te vinden? Kapitein Standish mees
muilde; de -oorlog, zooals men dien des
tijds in Europa voerde, had inzake het
rooven en plunderen zijn geweten een
weinig verstompt.
Dm 3den December was mien op de-
,„May Flow-er" terug gekomen, en men
da-cht ov-er een nieuwen onderzoekings
tocht, want de tijd verliep, de levens
voorraad verminderde. H-et werd hoognoo-
dig, dat men een plnats vo-n-d om zich t-e
kunnen nederzetten -en zoo spoedig mo
gelijk met bet bouwen van woningen aan
te vang-en; maarden 4den December werd
e-en kniecht van d-en heer White, die nog
heel jong was, plotseling door een hevig©
koorts, vergezeld van hersenontsteking,
aangetast. In den avond stierf hij, zond-er
getuigenis van zij'n geloof te hebben kun
nen a('eggen. D-e pelgrims waren di-ep be
droe!" Men sprak er reeds van, -den vol
genden m-orgien aan land te gaan, om den
jongeling te begraven, toien mistrtes-s Car
ver haren man liet roepien.
„Wacht nog roet - het begraven van
Eduard Thomson" zéid-e zij met een
droeve sttem„en gij zult met hem uwen
zoo-n kunnen wegbrengen".
(Wordt vervolgd.)