ui
So 161
Zaterdag 10 April 1090
34e Jaargang
GISËLA
FEUILLETON.
sis» mm mmmm
fotCe-mdh
Zeeuwsche Stemmen.
Buitenland.
De Spartacistische woelingen in
Duitschland.
lm
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes;
jANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L- BURG-
Drukkers
-Oosterbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f 2,25
Losse nummers f0,05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent.
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting
Kleine advertenties 75 oent.
Bewijsnummers 5 cent.
Effatha.
Met leedwezen vernamen wij, dat de
vereeniging Effatha, de bekende vereeni-
giag, die zich het lot onzer doofstomme
kinderen aantrekt, in geldelijken nood
verkeert, wegens een groot kastekort. De
tijdsomstandigheden drukken ook de uit
gaven van Effatha. Wij hopen, dat alle
vriendinnen en vrienden van Effatha, ook
al is het dat zij reeds begunstigster of
begunstiger zijn, eens hun kas zullen na
zien, teneinde mee te helpen aan de leni
ging in dezen nood.
Te Goes zullen mej. D. van Vijven
ien mej. M. Buijse rondgaan-
Moge haar goed woord een goede plaats
vinden I
tf
Herrie.
Zullen onze toekomstige regeerders het
beter doen dan de tegenwoordige?
Zoo Izial deize en gene in de S.D.A.P.
Izich wel eiens afgevraagd hebben, wan
neer hij 'getuige 'Was van de hemever-
jgaderingen der aspiranten.
In de vergadering van het N.A.S. (Na
tionaal Arbeidssecretariaat) waarin de
irechtsche elementen, die 't 'dichtst bij de
S.D.A.P. -staan; dei beide heeren Lansink
en Ko-ltheik door de linkschei onder Bou-
an'an c.s. werden, overstemd, heeft 't nogal
eens gerookt.
Dei verslagen geiwiagen van „helsch ka
baal", rumoer, rommel, oorveidoovend la
waai, tumult, geschreeuw van alle kanten,
geweldig kabaal, waarin allen door elkan
der schreeuwen en een aantal verwoede
debaters het podium beklimmen en ten
slotte een voor een door Kits er worden
afgewerkt, onrust, herrie, gefluit, hoonend
geroep, enjz:.
Dit alles- vischten wij op uit een ver
baal van hoogstens vijftien regels; ter
wijl wij in de vorige vergadering, verna
men dat twee bestuursleden tegen elkan
der in stonden te schreeuwen en te schel
den, en 't rumoer bij wijlen onbeschriji-
felijk was.
Woorden als „dat lieg je", „kreng",
werden gehoord, en verwijten als onder
meer door Kolthek dat Sneevliet van Do-
mela Nieuwenhuijs' lijk izich had meester
gemaakt om er politieke munt uit te
slaan
Een ander bestuurslid bulderde boven
het geschreeuw der bende de godlasterlijk-
stei vloeken uit.
In de vergadering van de Vrije Socia
listische en Anarchistische Vereenigingen
was het al even rumoerig.
De redacteur van dei „Vrije Socialist",
G. Rijnders, kreeg het verwijt dat 'hij uit
dat blad een slaatje sloeg, Een ander
zei naar aanleiding van Domeia's laatste
wilsbeschikking dat hij „lak had aan
piëteit". En toen mevrouw Nieuwenhuis
verklaarde dlat het de wil van haar man
was flat na .zijn dood dat blad ,zou op
houden, noemde Rijnders die wilsbeschik
king dubbelzinnig, waarop mevrouw N.,
verbolgen, antwoordde 'dat dei houding van
Rijnders altijd dubbelzinnig was geweest.
Een en ander lokte herrie uit. Een dér
aanwezigen, drager van flen liefelijken1
naam Rozeiboom, zei flat de anarchisti
sche beweging naar ide(een vloek!)
ging. Heit Volk rapporteert „een for-
meele ruzie over de vraag wie de flOO
schuld betalen zal aan den drukker van
het jaarboekje".
door M. v. W.
53) o—
D:at was het zwaarste punt; hij1 haid
Zich in haar vergist, maar die fout lag
bij hem', want verwijten kon' bij haar
niets, hij scheen wel met blindheid ge
slagen te zijn geweest, want haar vrien
delijk deelen in alles wat hem betrof,
haar innige "dankbaarheid, haar hartelijk'
tegemoetkomen, haar heele warme ma
nier van doen, die haar Zoo natuurlijk
afging, had' hij voor liefde gehouden.
En die vergissing was hem, den logisch
denkenden, den scherpzienden man over
komen Ja, de liefde had -hem waarlijk!
blind gemaakt en nu moest hij er de
bittere gevolgen van dragen waarom
hielp ihem zijn trots, zijn zelfbeheersc'hing,
zijn vaste wilskracht ditmaal niet? Alles
in hem' was als gebroken en toch streed
zijn hoogmoed er altijd weer tegen, want
Küirt von Lauffen kon niet buigen
Dus de strijd wais nog niet geëindigd;
hij had gedacht, dat het al klaar was?
Ach, hij had' zijn gedachten ook weet
den vrijen' loop gelaten en dat mocht
hij piet. Als die Zondag nu maar voorbij1
was, morgen was er weer werk
Daar hield een rijtuig voor zijb huis
De vraag is derhalve aan 'die zijde niet
ongerechtvaardigd: wat moet daarvan
gloeien, wanneer flat soort menschen'
straks de baas wonden ini "s land's re-
geering
Het is zeer te wenschen dat dergelijk
leed ons land bespiaard blijvei
ccii.
Des menschen hart vraagt naai' niets
anders dan naiar rust.
Maar 'ziet, de wereld gpeft z!e- niet, want
zei is zat van onrust.
Is helt wonder, dat bij velen de ver
zuchting opkomt: Ik gaf al de weelde in
mdjjn leven voor wat rust in het wereldl-
leven.
Teekenend is wat de vrouw van den
Duitschen Rijklspresident, mevr. Ebert, on
langs moet gezegd hebben:
„Och, man, wa;s je nog, maar zadel
maker, dan had je den 8-urigen werk-
dég, we waien sa,men met onze kin
deren, woonden in een geschikt huis zoo-
als het ons betaamde en met ons sober
bestaan hadden we- het dan beter dan nu.
Ik gevoel mij in dit groote; huis niet thuis,
moet me telkens weer omkleeden, kan
niet spreken zooals het .behoort, omdat
ik' de talen niet machtig ben en zit a-lle
dagen in angst om1 wat mij kan over*
komen".
Wij verstaan dit woord volkomen.
De Spreukendichter zeide1 reeds: „Een
droge bete, en ruist daarbij; is beter dan
een thuis vol geslachte beesten, met twist".
Dat was in den ouden tijd', majar de'
nieuwe ontroofde de menschhieid niet alleen
het dagelijksch brood, maar dé rust
daarbij'.
De zonden van bolsjewisten en socia
listen, der vaderen en onze zonden heb
ben den chaos gebracht.
Heel Europa één tooneel van wanorde
en onrust, zooals het nog nooit is ge
weest.
Mijnen vol holen, maar dloor de zonde
huizen zonder warmte en straten z'o-nder
licht.
Akkers vol groeikracht, een aarde- mtef
eindelo-oze gewilligheid om te geven en
duizenden kinderen met hongerige buikjes!
en uitterende leden omdat hun vaderen
de zonden van den krijg en de arbeid
schuwheid hebben igewild.
Boeken vol wijisheidi, en geleerden vol
studie en een waanzinnige meinschheidl
'zonder inzicht of kennis, omdat de- weten
schap wel werd geweten, maar niet werd
toegepast.
"Soms denken wijl, dat die onrust ons
van buitenaf toekomt, en traphten wij alle
verantwoordelijkheid van ons, a,f 'te schui
ven.
Diank 'zijl önzjei verlichtheid en rechtscha
penheid' zoo redeneeren wijl dan
is de toestand in Nederland nog zoo
kwaad niet, vergeleken bij wat andere
landen te aanschouwen geven.
Inderdaad, zóó erg is 't hier nog niet.
Een Amexik'aansch blad' schreef dezer
diagen het volgende in verband met het
bolsjewistisch gevaar
,,'Mr. Pleiters, van 14h Place, Chicago,
'hield gisterenavond (7 Mrt. 1920) een leer
zame en aangename speech in een' der
zalen van de 14e Stra|at C;hr. Geref. Kerk
stil.... Goddank! Hij was blij, dat
iemand hem van zijn eigene gedachten
redden 'kwam, al was het ook' een paar-
denhandelaar geweest!
Het was mijnheer Derken uit Merheim.
Lauffen liet een flesch wijn uit dien kelder
halen, boodl zjjra gast een, sigaar aan'
en riep den koetsier toe „uitspannen!"
De .heeren hadden veel en' veel ernstige
zaken te bepraten. De brand) in W.iesen-
thal, de verloving van de gravinj, en'
het gevonden testament en de Riirt toe
komende gelden. Het waren alle dingen,
die zijn hersens opnieuw inspanden en
toch was het hem een verlichting toen
dé oude heer afscheid van hem nam
met het verzoek:
•„Niet waar, gij maakt, dat het geld
z'oo spoedig mogelijk' los komt en staat
mij toe over twee of drie dagen terug
te komen, Boodiat wij die zaak dan tot
een einde brengen kunnen. Ik vrees an
ders, dat ik in ongenade kom1 bij je
mooie nicht, want zij wilde de zaak
zoo spoedig mogelijk in orde hebben, en
het zou mij spijten haar te moeten teleur
stellen. Men betrapt zich er zelfs op als
mén oud wolrdt", voegde hij er schertsend)
bij, „dat mein gaarne in de gunst staat
bij mooie vrouwen en dla|n zieker wel bij
iemand als gravin von der Rechten. Hart
en hoofdi -zitten bij haar op de juiste
plaats en zij weet w-at zij wil. Diat is
het wait mij bij haar zoo bevalt. Ja, ja,
ik' vergis mij niet, ik .weet heel goed
waarom u het hoofd' izoo trotsch in den
SB U ma MM. S3 Hl' M
voor een grooite schare over zijn nu juist
volbrachte reis naar Nederland. Hijl deel
de daar mede hoe hij Nederland gietvon-
dtera ha|d. Wat vooral in zijjn heldere speech
uitkwam was die; zégen, welke het Chris
tendom een land brengt. Hij vermelde
van de- schoone, proclamatie der Koningin
met laatstleden Kerstfeest, van dei geze
gende sterke Christelijke actie, ook voor
al op 'het gebied der oipVoeding. Maar ook
op maatschappelijk gebied. Verhaalde van
een zijner verwanten, die een flinke fa
briek heeft .Des morgens komen al de
arbeiders een honderd saam in
een 'zaal en de pa'roon bidt met hen. Das
avonds, eer ze de fabriek verlaten, ko
men ze er weer samen en er wordlt g|e-
dank't. En dat is niet. maar een vrome
schijn. Neen, er heersoht een band. De
lo-onen 'zijn goed en de werkuren1 als hier.
Inderdaad 'zooi hebben we van onderschei
den patronen u,it Nederland bij| tijd en wijle
gehoord'. Zoo deed Mr. Hovy op zijb
groote fabrieken, zoo deed Van Kempen
en anderen.
Inderdaad er is wat meer tegen socia
lisme en anarchisme- noodigj dan geld,
waar sommigen tevergeefs alle heil van
verwachten.
Een andere geest is noodig.
Die Christelijke.
Ook cjjt maatschappelijk terrein.
En dat van de opvoeding.
Dan staalt een volk yast".
Zij, die' Nederland ook van de andere
zijde bezien; weten1 wel, dat die g&e©t
nog maar ól tei vaak afweizi-g is.
Hoeveel lauwheid en tra-agiheid nog; zelfs
als 'tde- Christelijke actie geldt. Maar al
te vaiak wondt de rust ge,z-ocht, waar ,ze
niet te vinden is.
N-oig altijd geldt, wat AügustinUs heeft
beleden: Ons- hart kan geen rust vihden,
tebzij het rust vindt in U, o God, want
Gij hebt ons geschapen tot U".
Terug to-t God dus, Die in Jez-us Chris
tus ons den grooten Rust-aanbrenger zond.
Van Zijn geest 'kan niet te veel ver
wacht worden. Zijn geest brengt algeheele
omkeeri-ng ten goede te weeg.
Gelijk onlangs een communist een- op
recht Christen weid.
De man had een abonnement op een
der 'bladen, die het Evangelie brengen,
genoimen en God had dat blad willen
gebruiken onx hem tot Zich tei trekken.
Hoort wat dé gelukkige 'aan den' redac
teur van het blaadje schreef: „Ik ben
sedert No. 1 van uw blad abo-nné. Waar
om ik als sociali-st (communist) gen abon
nement nam? Wel, -om daar hét mijne uit
tei halen, 't Kon mij als spreker op so
cialistische! vergaderingen te pas komen.
Malar God laat niet 'met Zich spotten.
Ik nam een abonnement om er de onzin
Uit tei halen, en wat gebeurt er? God
zij' geprezen, ik vind er de waarheid in.
In vol geloof heb ik mijn knieën gebogen'
ein ik heb gevraagd mij 'arme, zondaar
genadig te zijn'. En uw blad is een der
middelen geweest, die mij' deden breken
met de communistische partij; waar xk
een rol in speelde. Ik zocht de leug]en en
vond dei waarheid".
Ziet, dit is een bemoedigend voorbeeld
van dei werking; des H. Geestes.
Laat ons- er uit loeren, flat slechts een
radicale breuk met de wereld een an
deren gjeest to-t gevolg; kan hebben. Schijn-
chiïsteindom. zal ons de rust niet g|even.
Zonflagp een één-, tw-ee- of drie-
nek werpt, nu ik' haar naam noem. U
zijt trotsch op uw pupil en het arme
rijke kind mag van geluk spreken, dat
u haar voogd zijt, want die baron, die
gelukkige aanstaande, schijnt mij een
lastige apostel, en gij miijln waarde
zult hem geducht op de vingers moeten
zien. M,aar nu, goedendag. Tot overmor
gen!"
Hef lichte 'rijtuigje was reeds lang uit
het gezicht, toen Kürt no-g altijd! bij de
steencn trap! stond en altijd door de
zelfde woorden herhaalde: „Voogd en pu
pil, Voo'gfl! cn pupil!"
Wa'ai'lijlk, hij had tot -nu toe gedroomd,
neen hij was krankzinnig geweest, en dan
deze laatste, deze ijzeren hand, die hernl
ein haar aan elkaar verbond', had 'h!ij
niet geda/cht; nu voelde hij dat het een
keten wérd; die hem tot gevangene ma
ken z-ou.
HOOFDSTUK XXII.
Een van de laatste dagen van Mei zat
Gisela in de waranda en vlocht een krans.
Het was heden de verjaardag van haar
vader en vanmorgen had zij bloemen op
het graf igebracht, daarna 'had zij' gehoopt,
dat haar moeder haar, evenals alle vorige
jalren, zou vragen:
„Gisela help mij om een krans te
maken", maar zij was niet gekomen.
Zachan was er heden weer era dus w;as
'zij' aan huis gebonden, en misschien,
misschien h-adi zij den dag' ook wel ver
geten. Haar dochter kon niet besluiten
tnialigé kerkgang en zeis- dagen wereld'sch
leven brengt ons geen stap niaider tot de
rust. Wel tot socialisme en communisme.
Zoo'n wandel kan niet vrucht -zijn Van
het ware Christendom, want dit werkt
als een bederfwerend1 -z-oüt en g;eeift ons
(rust voor tijd' en eeuwigheid. f
KEES VAN DER MEER.'
D© laatste berichten spreken van
een -zekere ontspanning, welke in het
conflict tussch-en Duitsohland en de
entente zou zijn ingetreden. Men ver
neemt van bevoegde zijlde, dat Jd'e Fran-
sche-n niet ongeneigd zijn er in toe
te stemmen, dat de rijksweertroepen
nog in het Roergebied blijven.
Berichten uit Karlsruhe schijnen dit
te bevestigen. Er wanen reeds, zoo
wordt vanidaar gemeld, voorbereidende
maatregelen getroffen voor het terug
trekken der troepen uit de in de zone
liggende garnizoensplaatsen Heidel-
berg. Bruchs-al en Freiberg.
Op het laatste ooig'enblik werd te
Karlsruhe bericht ontvangen van het
ministerie van buitenlandsche zaken,
dat de rijksweertroepen in de 50 K.M.-
zone ook na 10 April kunnen blijven,
totdat nadere verordeningen van de
geallieerde regeeringen ontvangen zijn.
Daardoor heeft de druk, dien de be
volking van het Roergebied op: de
Duitsche regeering uitoefende, natuur-1
lijk geen zin meer.
Indien echter de onderharadelingfe'n
niet de entente het laatste oogenblik
nog zouden mislukken, dan komt de
Duitsche regeering in een positie,
waaruit geen redding meer mogelijk
schijnt.
De woelingen in Italië.
De berichten uit Rome beginnen
meer en meer onrustbarend te wor
den én op| een soort revolutionaire
beweging te wijzen.
In Pis-a-, Florence en Livorno is de
algemeen© .staking afgekondigd, waar
aan ook de s-poorw-eg-'mamien deelne
men. Men vreest ernstige botsingen.
-Verder wordt nog gemeld, dat in
de provincies Cavia en Novara de
algemeen© staking der landarbeiders
meer en meer verontrustende verhou
dingen aanneemt. Een 60.000 tal run
deren zijn zonder eenige verzorging.
In de provincie Bologna is het tot
een botsing tussch-en carabinieri en
lan-darbeid'ersi gekomen, waarbij 6 ar
beiders werden, doodgeschoten en 35
personen gewonld werden.
De algemeen© staking is ook daar
uitgebroken. De spoorwegarbeiders en
alle beambten nemen er aan deel.
De algemeene staking heeft zich uit
gebreid tot de arbeiders van de pro
vincies Modena, Cardua,, Florence,
Ciacemza, Pis-a, Livorno en Genua.
De Spoorwegarbeiders en post- en
telegraafbedienden hebben zien bij "de
beweging aangesloten, zoodat tussch-en
Noord en Zuid het verkeer geheel ver
broken is.
er haar aan te herinneren en begon er
dus alleen aan, toe-ra haar door een der
knechts een brief werd gebracht. Zij
schrok toein zij d!e hand zag op het cou
vert, he-t was de hand van Kurt.
Waarom' koos hij dé-zen weg? Wilde
hij dan waarlijk elke toenadering zoo
scherp afsnijden en een onoverkomelijk en
muur tusschen hen oprichten? Zij' dJeedi
de enveloppe open era haar oog viel op
de weinige regels, die zoo stijf op da
witte kaart stonden, alsof elkle letter met
een centimeter uitgemeten was en Zoo
koud, zoo ijskoud:
„De ondergeteekende- deelt hierbij' Gi
sela,gravin von der Rechten-, miede, dat
hem heden op den 31sten Mei 18door
den bankier, den heer Lacher, de door
dén gestorven graaf von der Rechten op
hem' vastgestelde jaarlijksche som van
f1500 voor de laatste dertien jaren van,
dén Isten April 18tot dén' laten
April 18een som van 19.500 gulden'
met de daarop verschenen rente is uit
betaald' geworden en wel in- 'tegenwoor
digheid van den beer Derken'. De ont
vangst van bovenvermelde som erkent
hierbij' dankend:
KURT VON LAUFFEiN.
Niets ajs een kwitantie ira stijfste Za-
keras'tij'l! meer heeft hij voor mij niet
over, klaagde Gisela en voegde er bij:
„Ach Kurt, wa,t ben je- haïdi. Is dan
alles wat vroeger zóo edel en warm' in
je was, bevroren?"
Te Modena beeft een ernstige bot
sing plaats gehad tusschen arbeiders
en politie. Twee arbeiders w-eriden ge
dood en een vijftal zwaar gewond.
Korte berichten.
iDtei oudste bewoonster van Frank
rijk woont te Rauhet is: juffrouw
Touya e'n zij; is honderd- en. zes jaar
oud.' Den 6en Februari 1814 ia zij te
Orthez geboren. Juffrouw Touya is al
vroeg wédirwe geweest, mét elf kin
deren, die zij groot heeft gebracht.
Zij' gaat nog alleen naar die mlarkt,
en komt zoo noodig met een vrachtje,
opi 'het hoofd gedragen, thuis. Zij naait
en leest zonder bril en haar eetlust
laat niets- te wenschen. Haar eenige
gebrek is doofheid en het eigenaardige
daarvan is, dat 'het gebrek steeds af
neemt. Juffrouw- Touy-a is nooit ziek
geiwees-t, haar kinderen zijin allemaal
dood op één zoon na, die timmerman
iis en 71 jaar oud'.
De niet-officieele staking van
spoorwegarbeiders, die een week ge
leden in Chicago is uitgebroken, is
thans zoo ver uitgebreid, dat ze 25
spoorlijnen omvat.
In Chicago alleen heeft de staking
tot direct gevolg gehaid, da,t meer dan
50.000 man werkloos zijn.
In de haven van Yokohama heeft
brand gewoed aan boord van twee
stoomschepen. De schade is; groot.
Te Fri-edrichsfeld is het mili
taire kamp door rooide soldaten to
taal leeggeplunderd. Wat niet kon wor
den meegenomen is 'vernield.
Volgens berichten uit Dortm,u'nd
wo'ridlt op 'hieit oogenblik opnieuw door
de onafhankelijke socialisten stem
ming gemaakt voor een algemeens
stakinig.
De communisten hebben -tijdens
hun -schrikbewind in Dortmund lmil-
lio-en 420.000 mark aan baargeld van
de rijksbank door afpersing zich toe
geëigend, terwijl ze in plundertochten
nog aanzienlijke bijdragen buit maak
ten.
De door de requisities van het
rood© leger in Gelsenkirchen aange-
Zij zou het allerliefste het briefje in
kleine stukjes hebben gescheurd om' heb
nooit te- behoeven te zliera, maar dat
mocht zij niet; het wals een zakenbrief.
Och hoeveel zlou er nu niet meer mo
gen zijn tu,sschera hem en haar! Zij had
nu alles, zijn vriendelijke blikken, zrj'n
warmen handdruk, zijn vriendelijke woor
den verspeeld met dat een klein, woord
je „neen", en wa-t zwaarder woog dan
al het andere, zij- had een me-nschen-
leven, djait zich Vroeger in strenge terug
houdendheid had afgesloten en door zijn
liefde voor haar warm was geworden,
teruggestooten in de koude. Hoe vaak
had zij de laatste dagen en nachten niet
reeds over dit alles nagedacht, en hoe
bitter had zij zichzelf niet verweten, dat
haar niet reeds vroeger de oogen waren
opengegaan maai' m^g nooit was zlij:
tir ©jo bedroefd over geweest als dien
avond; nu 'zaji aan het gjraf van haar
va|de'r stond en keek naar het graf van
haar broertje. Zij zteidé tot zichzelf:
„Kurt verving voor mij1 vader en broe
der; want sedert ik denken kan, zorgde
hij a3,s een vader voor mij', en toen ik
ouder werd, vond ik in hem) een broeder,
daarom hield 'ik: v,an hem en was hem
er dankbaar voor kon ik hem- maar
zeggen hoe! Maar hij wilde meer dan
vriendschap en dankbaarheid en ik
kon hem niet meer geven!''
(Wordt vervolgd).
