Ito 159
Donderdag 8 April 1990
Ji4e Jaargang
GI8ËLA
FEUILLETON.
■Eu w* jhj tin.
Zeeuwsctie Stemmen.
DE CRISIS IN DUITSCHLAND.
Uitgave van
3» Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L- BURG-
Drukkers
Dostferbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f2,25
Losse nummersf0.05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting.
Kleine advertenties 75 cent
Bewijsnummers 5 cent.
;l' Nw Y .-Jt tSËliKJ
Nog meer waarschuwingen.
Wij releveerden reeds eenige uitspraken
van vooraanstaanden in het N. A- S-,
ter illustreering van den machtshonger
dezer communisten, en ter vaststelling
van het droeve feit, dat „zoo weinig mo
gelijk werk tegen zoo hoog mogelijk loon"
het dogma is, waaraan de revolutionaire
socialisten hebben te gelooven.
Het .gevaar blijft echter niet van deze
zijde alleen dreigen. Gelijk altijd tei voren
is de leider der S.D-A.P., de heer Troel
stra, minstens even gevaarlijk als de
Bouwmans en Sneevliets, de Rosseau's
en De Vissers.
In het verslag zijner rede, te Haarlem
gehouden, trekken onder meer dez© op
merkingen de aandacht.
„Dei oorlog! heeft éVs jaar geduurd;
de wereldrevolutie zal vrij wat langer
duren. Zoolang deeiscben der arbeiders
klassen niet zijn vervuld, zal er geen
rust zijn".
Nu voegt hij er wel aan toe, dat hij
't niet eens is met het Bolsjewisme in
Rusland, maar hij laat (en dit is de hoofd
zaak, waarop wij de aandacht vestigen)
hij laat die eischen der arbeiders onaan
getast, ook al zijn zij onredelijk. De revo
lutie zal niet rusten voor deze zijn inge
willigd, aldus leert hij. De slotsom lag
voor de hand Of liever hij laat 't afhan
gen van het volk zelf; want hij zegt ten
slotte
„Het bolsehewisme beantwoordt aan
den toestand van het Russische volk
Maar is 't ook mogelijk, dat indien de
vorm en de inhoud der Nederland sche
revolutie aan die der Russische gelijk
zullen zijn, hij er zich tegen zal verzetten,
gelijk Ebert in Duitschland? Integendeel,
zegt hij:
„Wij sturen niet op revolutie aan,
maar wachten af; in de motie-Arnhem
bereidt de partij zich op evemtueele re
volutie voor".
Juist, „wij wachten af!" Maar als dat
nu eens op moorden of iets dergelijks
uitloopt, gelijk bij onze buren, hindert
't u dan niet, mr. Troelstra, dat u door
uw wachten hieraan mede schuldig zult
staan? vraagt gij allicht.
Wiel neen, luidt dan het antwoord.
Niet ik ben dan de schuldige, maar de
bourgeoisie.
„Wanneer in Nederland minder kans
is op eep. geleidelijke afwikkeling zon
der feit®, die wij allen liever
uit de geschiedenis houden,
komt dat omdat de bourgeoisie in Ne
derland zal trachten tegen te houden
de invoering van 't socialisme door de
arbeiders zelve.
Let op de gespatieerde woorden. Zij
vloei® over van beminnelijkheid, maar
zij zijn duivelsch in hun ijzige cyniseh-
heid! Ook voor moord zal deze socialist
desigevordeid niet terug deinzen. Hij be
reidt er zijn vri®den vast op voor, dat
zij wiel e®s zoud® kunnen geroepen
worden er aan mede te doen; het is
immers slechts liet middel om te komen
tot het doel: de macht aan de
arbeiders.
Ook in dit laatste ligt een groot stuk
misleiding. De grootste helft der arbeiders
toch wil de door dezen volksmenner ge
predikte socialisatie niet. De mannen van
51)
door M. v. W.
o
Zij zat op' dei stoel voor haar schrijf
tafel, hield de handen voor de oogen;
en schreide. Het arme kind!., Zij'had
'het niet gewild, maar de tranen waren
tóch gekomen; de woorden: „Zachanmijh
stiefvader" hadden zie te voorschijn ge
roepen Hoe bleek en ontdban, hoe
ongelukkig zag zij er uit, die arme lieve
Giseila,!
Kurt keefc haar aanen kon zich
niet langjer bedwingen; nu waren ook
alle scheidsmuren gevallen, hiji trad op
haar toe, legde zijn hand kalm eini vast
opi haiar schouder en zeide langizaam:
„Giselai, kom, schrei niet meerl Laat
dat treuren; gij hebt mij' rijk gemaakt
en ik wil jou gelukkig maken. Kom bij
mij en geef mij je hart, wilt ge?"
En hij wachtte op haar antwoord1
het was slechts dat e® kleine woordje
„Ja"... Ach het zou wel komen, hij
had zooveel jaren gewacht, hij kon het
ook' nu nog een oogenblikdan zou
zij het zeggeni.
Hij stond heel kalm, hij' was niet onge
duldig. Hij had wachten geleerd, elke
Patrimonium niet, die van dei R. K-
Volksbond niet, die van de overige Chris
telijke Bond® niet, en van het Nederl.
Werkliedenverbond een groot deel even
min. Waartoe dan dat schelmen met „de
arbeiders"!
Niet minder onoprecht is zijn op
merking
„De crisis in het havenbedrijf (is)
een aanval van het onder,nemerdom op
bet drijven der arbeiders naar 1 oons-
v e r h o o g i n g. De kapitalist® drijven
door zulk optreden de arbeiders naar
de revolutie,
En feniks tei meer waar hij van do
communisten (Zegt, dat die „dei staking
aianlgtijp® om de revolutie t© for
ce enen"; ein hij als doel der S.D.A.P.
a'aingeieft „werken gepaard af a n
mach'ft'.
Weer derhalve de oud© dubbelzinnig
heid. Het g:aia.t niet om de macht en toch
weer wel om dei macht, de ondernemers
voeren tot die revolutie, maar wie baar
forceert is thainis ook weer eau ander.
Ziet Imein hier weer niet duidelijk d®
man taeit de loe'nischei oogen, die tegelijk
naar rechts en naar links ziet de man met
den ouden slag !om den arnn, dei man
met den Jaln'usikoip,, d:e man met het jasje
dat luistert naar* den wind?
In dit licht zien wij dan ook zijn con
clusie:
D' e s o c i a, hi 1-d e m o c r a t e 11 aa.n-
v&larflleni öindeir zrtkeire voor
waarden de revolutiei, wanneer
die aan haar wordt opgedrongen; aan
den anderen kant werk® onze man
nen in het parlement en in de vak
beweging.
Hetg;eeni, ontdaan van ,zijn' onopreichtig-
heidjeS|, izeggemi wil: Wij forceer® de re
volutie niet,, maar 'als een andfer ,ze' maakt,
meedoen;, en dan nemen wij de leiding!
Onze conclusie is daarom: Wesst ge
waarschuwd
Waar blijft uw geld?
Aan de verheerlijking van den toomeel-
man Nap de la Mar paart Het Vader-
1 a, n d e® klacht over de „verbluffend
snelle" opdrijving der loonen van de min
dert goden en godinnen der Kunst. Het
blad geeft de volgende staaltjes:
„Wij schrokken zeer van de hono
raria, zaalhuren ,enz„ die op bet oog®-
blik betaald worden. Het geringste mu
zikantje in een behoorlijk strijkje wierkt
niet onder de f 7.50 per avond- Een
zangier of zangeres van ei®igen aan
leg beurt eiken avond zijn f 25zijn
bet mensehen van reputatie, die in de
smaak vam het publiek vall®, dan is
f 50 tot f 60 voor huin 2030 minuten
optreden geen zeldzaamheid.
Een paar Hollandscbe kellners kre
gen ©enigen tijd geleden den inval, zich
op „songs" to© te leggen. De een
heeft thans een villa te Scheveningen
en een kameraad een te Rijswijk.
Merkwaardig is, dat de lichte kunst
haar beoefenaars met goud over strooit."
Inderdaad „verbluffend merkwaardig".
E;n daartoe offert m® nu zijn lieve
geld. En onbevredigd blijft het hart er
bij; men raakt nooit verzadigd. En de
ondergrond van al dit genot blijft „de
smart onzer handen".
zenuw in hem wachtte mee... maar het
woordje .kwam niet
Giseila w,e|rd doodsbleek, haar bandon
werden ijskoud; zij' zag hem aan met
oogen groot van angstmaar zij zeide
nietszij zweeg nog altijd. En nu,
dat zij begon te praten, klonk het hemi
als doodsgeduizij zeide het ook zeer
zacht
„Kurt, vergeef mij, maar ik kan niet,
mijn hart behoort een ander I"'-
En nu stond hij weer in zijn reut-
meosterswoningdezelfde zonnestralen die
door Gisela's ramen schenen, drongen
ook hieir binnen en spiegelden zich in
het kleine nikkelen slotje van het rood©
boek op- den lessenaar, dezelfde vogeltjes
zijn ook' van hier uit te ho-oren, even
als het klateren van de fontein hier even
goed! als in Gisela's kamer te hooren is.
Maar niettegenstaande dat, was alles
heel anders en de man, die daar zoo bleek
onbewegelijk tegen den muur feunit,
dacht: het is dezelfde wereld niet meer!
Maar al te spoedig zou hij het anders
leeren
Er wordt gekloptVoigt komt en
wil afrekenen; de huishoudster wil deni
rentmeester over den verkoop' der melk
in de laatste dagen berichten. Daarna
komt de metselaar met den timmerman,
omid.at mijnheer de rentmeestelr beeft be
volen, dat er aan het varkenshok' ee'n
stuk gebouwd moest worden, en eindelijk
Welk een dwaasheid
Hier mag' wel herinnerd aan het tref
fende .Tesaja 55: Waarom weegt gijlieden
geld uit voor hetgeen ge® brood is, en
uwen arbeid voor hetgeen niet verzadi
gen kan
J*) zingen en spelen op bovengenoemde
CCI.
In het verleden jaar ter gelegenheid
van die landbouwtentoonstelling uitge
geven boekske „Goes als; Woonplaats"
werd bij! de beschrijving van de bouw-
politiek van het gemteentebehluur alis
hoofddoel genoemd: Goes als' st-ald op
te heffen en vooruit te brengen; voor
een fraaie stadsuitbreiding te zorgen
en te miaken, dat; iedereen, cjie zich in
deze gemeente wil vestigen, daartoe
ruim'sehoots de gelegenheid zal heb
ben.
iAan dit laatiste ontbreekt! nog al wat,
doch ;er is geen enkel gemeentebestuur,
dat in een (piaar 'jaar tijds den nijpenden
woningnood geheel vermiag weg; te ne^
men. Men eisehe 'dus! ook van 'het Goe-
sche niet het onmjogelijke. Als Imen ech
ter let op! de wijke-, waarop het voor
fraaie stadsuitbreiding zorgt, zal
toen het ongetwijfeld lof m'oeten toe
zwaaien. En met na,me de bouwmeesi
ters, die tot nog toe de leiding hadden
bij! die uitbreiding, hebben blijk gege
ven, met schoonheidsgevoel begaafde
personen te zijn, wien het niet onver
schillig is hoe het, stadsbeeld er straks
zal uitzien. „Een ellendige schoon
heidskennis knaagt als een kanker aan
het zeer bijzonder jnooi van ons Hol-
laudsch landschap", heeft Jan
Stuijt gezegd. Doch de ziekte heer® ht.
in niet mindere mate in onze steldfein-
'tls soms, of men meent, dat de a-es
thetische wetten voor den bouw van
stadswoningen niet gelden. Da,arolmiis
het des te meer1 te prijzen', dat men in
Goes den goeden kant uitgaat. Wan
neer men eens gaat inSpecteeren, hoe
ver het met dei uitvoering van de bouw-
planlniejil I en II (staat, zal men tot zijn
verrassing ziein, dat in het eerste Plan
■al „tieekeningi" komt. De nieuwe „ar
beiderswoningen" van Nieuw-Goes
vormlen al een intiem stadsgedeelte,
vol aardige, tuins'tadsbeelden. Schijn
en pronk, dikwijls hoofdmotieven bijl
het bouwen, zijn vermeden, looze topi-
gevels en al te kwistig aangebrachte
cementen handen ziet men er niet.
Kortom, mJen miog© zeggen wat men wil
van Nieuw-Goes (er wordt nog wel
eens op afgegeven), maar ieder, die
eenig schoonheidsgevoel bezit, moet
toegeven dat de bouw onder leiding
gestaan heeft van .aesthetisch-on'twik-
kelde bouwmleesters.
Om op| de verdere uitvoering van
het plan terug te komen, er komt flink
schot in. De Wilhelmjnastraat (Voor
stad-Dam) is al een. veel gebruikte èn
geliefde verbindingsweg, ook en wel
voornamelijk voor net doorgaande ver
keer. De straat is er nog niet wat
wat ze wiezen lm;oet,> maar goed begaan
baar toch wiel, behoudens tijdelijke
stremmingen wegens rioleerjng e.d.
Waar de Terwelistraait (langs het Veir
komt Joban van 't slot en meldt, dat
mevrouw de gravin den rentmeester
weuscht te sprek®.
Als de deur dicht is, drinkt Kurt een
glas koud, wateir, en daar hij opi het
oogenblik' het gevoel heeft, dat hiji iets
hrcken moet, werpt hij het glas op den
gromdi, zoodot het .aan duizend stukken
breekt
Nu is hij kalm en gaat naar hef slot.
Hij bestijgt dezelfde trap,, die hij een
uur geleden half suf af is gegaan, nu
weder met vasten tred.- Daarna volgt
weder, zooals nu reeds dertien jaren
eiken dag als de gravin op Fürstemboirt
is. de gewone aankondiging, en nu staat
hij tegenover de vrouw, die hij ook pis
dat glas zou willen breken, en hoort
van haar, dat zij verloofd is.
Als zij hem1 had: meegedeeld, dat zij
van plan was .hedenmiddag uit rijden
te gaan, dan zou hij dat misschien met
meer belangstelling hebben, aangehoord.
Hij blijft tegenover haar volkomen onver
schillig; waf kan het hem nog schelen
wat e,r hier in 't slot gebeurt of men
een doode uitdraagt, of dat m® er brui
loft viert. Jammer is het, dat het
vandaag pas den 25st® Mei en niet
reeds den 1st® Juni is, want hoe on
eindig veel liever zou hij die vrouw tegen
over hem' nog' heden om ontslag vragen,
maar ook hier is het weer: wachten;
pas over een week 'kan het verzoek wor
den gedaan.
linssgebouw id© Wilhelm jnastraat
raakt, is al een dubbel woonhuis ver
rezen, dat met z,'n fraaie rieten dak,
kleine ruitjes en andere goed ver
zorgde onderdeden een goeden in
druk miaakt. Ik vinjd het riet een bijna
ideale (dakbedekking. En liever' dan
mij .te vermoeien met het vraagstuk
der meerdere of mindere mate van
brandbaarheid vall het riet, .verlustig
ik mij in den aanblik van een land
huis met een beschermende vacht van
riet. Men moge een tegenstander van
rietbedekking zijn, te ontkennen valt
niet, !dat riet alle dampen doorlaat
en een slechte warmtegeleider is, zoo
dat idi© ruimten daaronder in den zo
mer koel en in dien winter war'm blij
ven. Over rieten daken gesproken:
Nieuw-Goes is al een tweede voorbeeld'
rijk. In dien hoek StationswegWil-
hehninasitraat staat een landhuis, dat
om z'n rieten dakbedekking en har
monische lijnen en logische verhou
dingen de aandacht trekt. Het is „Ter
welhoek" gedoopt en komt reeds daar
door beter uit dan het overigens roy
aal uitgevoerde huis aan de overzijde
der straat, omid-at een breed terras
het hiervan scheidt. De afzonderlijke
tarage is voortreffelijk in stijl gehou-
en en mag gezien worden, zelfs van
den. voornamen Stationsweg af.
Verder; vestig: ik de aandacht op'
het huizenblok aan het geprojecteer
de Rimmelandplein. Wie telt. even het
aantal ruitjes?
Meer en'toeer bestelt men, dat door
een goede raato've-rldeieling een gebouw
a-esthetisch verbeterd worldt. Groote
spiegelruiten, welke den indruk ma
ken van gapende openingen in den
tauur, worden vermeden. De enorme
glasprijzen zullen dit natuurlijk niet
weinig in de hand werken.
Maar nu het stratenplande de Wit
Hamerstraat ligt er al, de Jacob,a van
Beierenstraat, die ook de Wilhelmina,-
straat en de Piccar'dtstraat moet ver
binden. is gauw aan de beurt.
De Ritamelandatraat is al de kortst
mogelijke verbinding tusschen Stati
ons- en Rimmelandplein, en belooft
straks een veelgezochte Verbinding met
den Oostsingel te worden. Ook de
Vösmaeristraat (achter .de villa's aan
den Stationsweg) is al van het bouw
terrein te onderkennen.
En als wei 'toog richten op bouw
plan II, dan zien wij; al het ferme
gebouw van de „Nieuwe Zeeuwsch©
Courant", opgehoogd bouwterrein, vele
steen-en béstemld! voor den bouw der
arbeiderswoningen en een veïklein'dte
Wejsitvest.
Als de nieuwe verkeersweg hier den
Singel kruist, is een, groote verbetering
in het gewestelijk vetkete-r tot standi
gekomen.
ISumjUa -summiarumHier wordt niet
meer gepraat over „Goes-Vooruit",
hier houdt m;en 'tmet de daad.
KEES VAN DER MEER.
Dp rood© bend® in het Roergebied
kiezen, z,oiodra de negeeringssoldate-n op
dagen, vrij spioedig het hazenpad.
Ais hij. de kameir verlaat en in de
gang komt hoort hij een lichten tred in
de aan,gienz®de kamer ach hoe goed
kent hij dien, hij is zoo- zacht en vlug
als van een kind hij haast zich daar
om naar buiten, door het park het veld
in naar de daglooners. Bij de beek ont
moet hij, Rodriaan; die vraagt hem of
id© brand veel schade (heeft aangericht in/
V/iesenthaJ. Kurt moet even nadenken
wat zegt die oude man? Is er
werkelijk ergens een brand geweest?...
rich ja.! maar dat is al lang geleden
o niefen, toch niet, dat was pas; gi&terlen^'
Iiij zet zijin hoed af, veegt zich het
zweet van het voorhoofd', zegt iets tegen
de.n houtvester, wat hem zöo het eerst,
tei binnen schiet, en gaat door.
„Bij dien is het ook niet gteiheel pluis"
mompelt Rodriaan. „Het is óf het ple
zier over a,l dat geld, óf ergernis over
dei aanstaande van de grlayin 't is:
toch een komiekle!"
Bij de- daglooneiPs ergert hij zich, en
(bij de wegwerkers is er ruz,ie en al
Idjim tijd staat Kluit'© hart, 'dat kleinte!
levende ding, daar' van binn® op het
vriespunt. Hij wil niet dienken, hij
wil wenken em alls hij' later dl© mleid met
heit eten heelt' weggestuurd omdat hij
geen honger heeft is ,hij blij', dat er
wedler veel meoschen bij hem kóm®.
Hij praat heel lang met elk, hij kan nlu
ook we® rekeqen, hij spaint zich met
aillei geweld' in dan gaat het. Maar
Wat kan men ook andters verwacht®
van een troep ro-overs, die 'het aller
eerst op de weerioioizen gemunt hebben.
In het „legerbe'richt" van Münster wordt
één keer gewag gemaakt van" „zeer ern
stig®" tegenstand1, waarbij de regerings
troepen echter bijha geen verliezen hadL
d® tachtig dooden achterlieten, wat voor
een „zeer ernstig" verzet nu niet bijster
groot is.
Het is der ï'ijkjsweer reeds gelijkt bijna
het geheele regeeringsdistrict Dusfèeldorf
te bezetten. Eergistemiïddag is zij zelfs
Essen binnengetrokken- Het begint er op
te lijken ,dat de regeeringscommissaris
Severing zijn m®d niet voorbijpraatte,
toen hij aankondigde, dat de zuiverings
actie wel binnen een week af'geloopen
zou zijn. i
En hoe dankbaar de groote arbeiders
massa is voor deze1 hulp', blijkt duidelijk
uit het feit, ddt in de belangrijkste mijn
centra van het reedis gezuiverde gebied,
in Bochum en Herne bijv., de arbeiders
bijna voltallig onmiddellijk'weer aan het
werk' zijn gegaan.
Intusschen blijft Frankrijk m'oord en
brand schreeuwen. Volg®s Reuter heb
ben Engeland, Amerika en Italië ge®
bezwaar tegen de D'uitsche troepenbewe
gingen.
De Duitsche regeering heeft een krach
tig gesteld protest naar Parijs gezond®,
om haar houding te rechtvaardigen en
te piroteisteeren tegen de bezetting van nog
meer Duitsche steden-
Tevens verwijlt zij die' Fransche regtee-
ring d© principiëele bepalingen der sta
tuten van dien Volkenbond te hebben
geschonden. Die hangende kwestie tus
schen een lid en oen niet-lid van denj
Volkenbond moet niet zonder m'eer
met geweld worden opgelost, maar had
aan een internatimaail scheidsgerecht on
derworpen moeten worden.
Het kan. onmogelijk de bedoeling van
het verdrag van. Versailles zijn, om
Duitschland tei beletten in een deel
van zijn gebied, dat door roovers- en
moordenaarsbenden ten ernstigste wordt
bedreigd, zoo spoedig mogelijk de orde
te herstellen. Een d'erglelijk'e actie is, ook
al wordt zij wegens den omvang der
oproerige beweging onder gebruikmaking
van militaire macht uitgevoerd, slechts
een politiemaatregel.
Hoe de roode benden huishielden.
Het in het stadhuis te Dortmund)
door de Sparta-cistcn. bedreven vanda
lisme gaat alle perken te buiten. De
door de roodei gardisten in gebruik
genotoen wacht- en. schrijfkamers op
de eerste verdieping) zijn met scherven
bezaaid. Wie het niet gezien beeft,
kan er zich gieeni voorstelling «"ma
ken. Stoelen, kasiten, -sofa's; lampten,
allies is kort en klein geslagen, zelfs
de parketvloeren zijn. opgebroken. De
telefoontoestellen zijn voor zoover
men ze niet, evenals de schrijfmachi
nes, heeft meegenomen,, in -stukken get-
Bl-ag-en en de dralden; zijn overal door
gesneden. Geen ruit is in die kamers
heel gebleven. Tenslotte zijn ook nog
alle schrijfbenoodigdhéden verhield en
met inkt overgoten. Voor de woeste
lingen bet stadhuis verlieten, s-loten
zij alle deuren, en lieten daarna hl au w-
zuurbommen ontploffen, zoodat men
langen -tijd het stadhuis niet kon bin-
nenkotoeln.
het woird-L, avond vrije avond hij
moet lusten hij kap nu ook niet m®r.
Hiji jvil het bosch ,in, ver, ver weg eni
hij ho-lt weg het geweer over de
schouder. ,Zijn knieën beven, daarom gaat
hij opi de-zelfde plaats, waar hij vier da
gen geleden ook gezieteni 'heeft, zitten;
ja hier was het, dat hiji Waldtraut in
het struikgewas geslingerd had. Daar z-ijii
eir nog een paar struiken van geknakt.
Een zwaarmoedig koorgezang wordt ver
nomen; Zij brengen een doode weg, -—
van de boschhut uit beweegt zich de
-kleine stoet, met den dominé en den
koster aan het hoofd en achter hen een
hiooge slanke meisjesgestalte. Zij he-efti
een zwairten d'o-e-k o-m de schouders eni
een krans van boschbloemen aan den
arm; op het gezang let zij niet, nog
minder op de smalle lijkkist, z-ij kijkt
loerend) door de struik® heen-, daar zlit
de man ,dien zij' bemint meit al d®
hartstocht hare.r -ziel diie blaar heeft
vertrapt daarom balt zij de kleine
-hand onder de krans en verbergt dan
gauw alsof het iets kwaads was de punt
van baar doek;er is een gat in/
ge-brand en iets hooge-r is zij' verzengd
dat ziet er Zoo nlaar uit en de m®-
schen boeven het -niet te weten, dat
Waldtraut doodarm is geen nieuwe
koop® kan.
h './li I"i*' H««
(Wo-rdt vervolgd.)
