JV» 150
34p Jaargang
G IS E L A
Vrijdag 16 Maart 11)20
EERSTE BLAD.
1E jj j U. E T 0 K
Reclames.
Bisiteited.
m
DE LAATSTE MOEILIJKHEID.
Staten-Besieraal.
De ideeën veranderen met de
gezondheid.
De Spartacistische woelingen in
Duitschland.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ
L- BURG-
Drukkers
Oostterbaan Le Cointre, Goes.
ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr. p. post f 2,23
Losse nummers f 0,05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent.
Benzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting.
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 5 cent.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
Zij, die zich met ingang van 1 April
op „De Zeeuw" wenschen te abon-
neeren, ontvangen de tot dien datum ver- j
schijnende nummers kosteloos.
De socialisten meenen met gemak alle j
mogelijke monopolies I© kunnen opruimen, 1
teneinde te komen tot socialisatie. Laten
wij voor een o,ogenblik aannemen, dat
dit kan. Maar dan blijft er nog een
laatste moeilijkheid over: de socialisatie
van de geestelijke qualitciten. Men ziét
reeds nu in de bedrijven hoe moeilijk j
het is de werklieden er toe te krijgen) j
om door flinke krachtsinspanning de pro
ductie te1 verdubbelen. Niemand twijfelt
er aan dat zulks niet Zou kunnen.
Wie wel eens een werkman in diens
eigen buis of tuin heeft bezig gezien,
werkende in 't zweet zijns aanschijns tot
in den nacht, en dienzélfden werkman
in de zaak' vpn ziijn plajtróon of op 'het
karwei heeft bezig gezien, zal toegeven,
dat er tusschen deze tweeëerlei prestaties
van eenzelfd'en werkman nogal eemig ver
schil ligt.
Nu "in de roode peajs en in vergade
ringen herhaaldelijk den men.selien aan
gezegd wordt, en in d^ groote werkplaat-
ten zij elkander aanmanen om 'zich niet
al te zeer in te spannen, opdat deze ka
pitalistische maatschappij zoo spoedig mo
gelijk verdwijne, gaan de gedachten der
toeschouwers allicht vender, en stelt men
zich de vraaghoe zial dit bij socia
lisatie g,aan? Nu reeds valt mien, in fi
guurlijken zin gesproken, over' de amb
tenaars; maar wanneer 't eenmaal tot
socialisatie zal gekomen zijn, dan zullen
de lieirlegers van ambtenaren zich ver
menigvuldigen; en zal dan de groep1, die
lot de niet-ambtenaren behoort, 't met'gei-
not en energie-verboog,ing aanzien, dat
zij door die, volgens hem, niels-doende
ambtenarij wordt bespied en gejaagd; zal
de massa die wenscht vrij te zijn, zich
schikken in haar lot van door derge
lijke menschen voortaan geregeerd te wor
den? Doch aangenomen, dat de mensoh-
head' in deze nieuwe periode zoo braaf
zal zijn, dat zij zich in deken nieuwen
toestand' schikt, dien zelfs toejuicht, en
zich met toewijding en inspanning van
alle krachten aan haar taak wijdt, wat
zullen wij dan 'zien gebeuren met de
geestelijk en verstandelijk meerderen, de
technici, de mannen van het intellect,
de genieën, die op 'industrieel gebied de
groote plannen uitdenken, bij welker uit
voering de productie kan worden ver
hoogd.?
Het opschrift boven ons artikel geeft
het antwoorddat is de laatste moei
lijkheid. En nu mag het waar zijin, dat
"moeilijkheden ex zijn om overwonnen te
worden, over deze moeilijkheid moet men
niet zoo licht denken. De mensch is een
geboren egoïst. Ook een uitvinder is een
mensch, wien niets menschelijks Vreemd
is Zal hij, bij 't slagen van een zijner
proeven, deze maar z:oo dadelijk in dienst
der gemeenschap stellen?
Wij gaan nu eenmaal met rassche schre
den naaT den tijd, dat de werkman, de
man, die meit de hand weirklt, waant meer'
te prestoeren, dan hij, wiens geest steeds
door M. v. W.
47) -A-
Giseda vlieigt daar binnen, 'ziij most daar
bescherming koeken, want nu. stroomt dé
regen neer, alsof de hemel openstond,.
Een oogenbHik blijft zij op tien, drietmipel
•staan en keek' naar het razen dei" eHernen-
tön; het verschrikte haar niet, integendeel
zij ondervond zoo iets alls geheime
voldoening, dat het ook hier, wa,ar hot
gisteren nog zoo plechtig stil geweest
was, nu ook onrust en' .strijd wag.
Zij haalde dieip1 adem en pais, toen het
weder lichtte; opende zlij de lage kamer
deur maar o! eien warei griezlel
kwam over haar en deed haar rillen
daar lag de bnschvrouw dood op haiar
bted en 'de ztvarte poedel; de etenige trou
we metgezlel1 van: haar' leven, hield aan]
het voeteneinde zittend de doodenwacht.
:En nu de tocht "het venster openrukte
en over het bied heen' woei, huiHei hij
akelig, als wilde hij zéggen„zij i.s niet
meier."
Gisela verbleekte; het was alles 'z'ocl
eigenaardig, z|oo> gngstjg, zoo grieizjeilig.
bezig is, die met 't 'hoofd werkt, die
's nachts, wanneer de werkman slaapt,
op zijn bed de plannen uitdenkt en over
weegt, zich moe peinst' op verbeteringen
en vindingen, die dien arbeid en met
dezen ook den werkman ten goede komen.
Reeds nu klagen dei mannen van den
geestesarbeid, dajt de mannen van het
handwerk', de mannen yp.n den lichten
arbeid, de mannen, die voor hun taak
niet behoeven voorbereid te worden, met
name de putjesscheppers en vuilnislie*
den, de gravers en spitters, de loissa
arbeiders en de mannen van de trans
portbedrijven, de concierges ien boodschap-
ïoO'pers, meer verdienen dan zij. Het aan
vangssalaris van onderwijzers in de groote
steden het wordt op alle mogelijke
muren en palen en kiosken uitgebeld
Is kleiner dan da,t van z.aovelen, die geen
studie hebben noodig gehad, die de pijln
van de geestesspianning niet kennen, die
geen geestelijk .kapitaal hebben te ver
zamelen gehad.
Nu vragen wij, hos zal dit gaan, wan
neer de socialisatie deze .ongelijkheid, deze
onbillijkheid1 nog zal verscherpt hébben.
Nu reeds het kan niet anders
doet de ontevredenheid over deze wan
verhouding haar invloed gelden, ten spijt
van de lietfde, platonisch of niet, tot het
a.rme schoolkind, die de onderwijzers tot
de uiterste krachtsinspanning in den dienst
van het kind verplicht. Maar' hoe zal
't dan wezen, wanneer de overheid
die er dan toch ook zijn zal op advies
van de controleurs uit de sfeer van het
handwerk én van de ongeschoolde amb
tenarij, dien geestelijk overwegenden aan
zegt, dat hun monopolie van natuurlijken
aianleg en geestesinspanning, van studie
•en buitengewone bekwaamheid door „dsn
Staat" is overgenomen
Wanneer het socialisme alle monopo
lies zal afgeschaft 'hebben, dan ziullemi
alle elementen, die door hun natuurlijken
afkeer van de geesteshoogheid der enke
lingen gedreven worden, verwachten, jaj
eischen, dat de Staat ook!' deze geestes-
meerderen onder zijn controle neemt, en
hun monopolie, de bijzondere bekwaam
heid en energie, waarmee zij geboren
weiden, zal annexeeren.
Een der meest bekende marxisten uit
de vorige eeuw, Sidney Webb, heeft dit
in zijn theorieën aldus beschikt, doch hij
is daarbij niet los gebleven v.a.n d'e over
weging der mogelijkheid. Wel geeft hij toe,
dat de, diensten van dergelijke bekwamen
voor een socialistische gemeenschap even
noodzakelijk 'zijn als voor de tegenwoor
dige en voor elke andere, die na,ar den
modernen levensstandaard wil bloeien.
Ook ziet hij in, dat, evenals alle men
schen, ook' deze Sauls onder hun broe
deren een prikkel noodig hebben, om hun
talenten ten dienste der gemeenschap te
blijven stellen. Maar hij zit met het Vraag-
stuk, welke prikkel dit zijn most
riet is dan ook inderdaad een moei
lijk probleem. Een handlwerksman, die de
„kapitalistische" maatschappij' naar den
ondergang wenscht, produceert met opzet
zoo weinig mogelijk, teneinde dien on
dergang te verhaasten. E|en eers,te-klas
werker, die doior aanlelg en ontwikkeling,
en door velerlei prestaties van den geest
zooveel hooger staat, en maar al te goed!
weet, dat zonder hem de Arbeid krachte
loos is, mag, bij' dei tegenwoordige in
richting der maatschappij! gaarne zijin
klachten ten dienste va,n allen stellen.
Maar of hij, tegenstander van de. smciall-
smring, dit wel zal blijven doen, waaneer
Voor de eerste) maal in haar leven ijsde
zij): daar ,het lijk met die uitgleifeierdè
trekken en ginds die half verhangende
zwarte hond. i
Zij wendde zich ontzet af en sloot
het venster; .omdat het er met kracht in!
hagelde; als zioicht 'zlij hulp; staarde 'zij
het boisch in, maar daar was het vreest
lijk; de oude boomen kromden zich door
den storm en 'de pijnboomien kraakten
en vielen ter .aarde alsof het niets wa|s;
iWat was er 'toch met haar gebeurd
Gisterenavond had 'zlij hier nog zoo v'na-
dig geizieten en heden was haar gebed
verhoord en was de oude .v'rouw vlrij
verlast o; ware het miet haar ook
maar z;oo ver! Die gedachte ontsnapte
haar en tegelijkertijd da,a|rmiede kwam het
bewustzijn van de waarheid, dat Gads
Hand zwaar op haar (rustte, bij haa,r terug'.
Sedert zij- met haar masider gesproken
-had, vraag zlij zichzielve altijid wieier af
„Hebt gij haar tei weinig' liefde' bewe
zen? Zijt gij' wel' een lieve; dankbare
dochter geweest Zondt gij haar léven
niet aangenamer 'en bevredigender hebben
kunnen maken Dan ja dan zloiu
fcij niemand anders'hebben noodig! gehad! I"
Zij voelde, zich' uitgestooten en tierugi-
gewezten ien spoedig zou zij in: haar
eigen huis een vreemde zijn.
Groot verdriet knaagde a.an haar hart,
want het bewustzijn aan eigen schuld
die socialis,a,tische: paradijs-periode zal in
getreden zijn, dat is een andere' vraalg
En of zij zullen kunnen gedwongen wor
den, ook dat zit nog. Wel trachten de
socialisten elkander diets te maken, dat
die bijzonder uitstekenden niet zloo ver
uitsteken boven hun partijgenooten, en
derhalve geen bijzondere belooning behoe
ven. Maar dit gelooven zij' allicht zei
ven niet. S,telt u voor: wethouder Wi-
baut slechts een weinig hooger dan de
driekwart-idioot, die zijn tuin omha,rkt!,
en zich verbeeldt, eveneens bewust soci
aal-democraat te zijn!
Daarbij komt, dat er tusschen dezëi
groepen, der intellectueelen en der hand
werkslieden, altijd een zekere afscheiding
of wrijving, een zekére toestand van af
gunst bestaan heeft. Wie zich de moeite
geeft om in dé arbeiderskringen dei stem
men, voornamelijk dér roode werklieden,
le beluisteren, vooral in dagen, die do
verkiezingen voorafgaan, die verbaast 'zich
over do opmerkingen dier menschen in
betrekking; tot de intellectueelen.
Wanneer de traktementen der roo.de
onderwijzers naai' boven gingen, waren
bet deze geestverwante weik'liedén, die
•'t hardst klaagden- over zulk een „on
billijkheid.". Meer dan e;en speak 'tl dam
onverholen uit er voor te bedankten tel'
stembus te ga.a,n om dé onderwijzers aan
hooger salaris te 'hielpen. E;n in de krin
gen dezer laatsten spreekt men al even
min met broederlijke liefde over die, put
jesscheppers en andere kunstbroeders, diö
zooveel ruimer betaald worden dan zijt,
en dat <pij' zooveel lichter werk en kou-
dér studie of inspanning verkregen aan
stelling. 1
Zoo is de praktijk'.
Tweede Kamer.
Nadat het w.o-. tot verbooging der prij
zen van de loten der Staatsloterij was
aangenomen, wat nog niet op aanstaande
afschaffing van dit ongezonde instituut
wijst, kreeg Wijinkoop gelegenheid te in-
terpelleeren over de onderhandelingen tus
schen Neiderlanid'srihe en diverse Duit'sche
autoriteiten over' de levenfemiddelenvoor-
zieming en kolenlevering, in verband met
de Spartacistische onlusten in het Roer
gebied.
Wijinkoop .ziet er een nieuwe raden-
regeering geboren, en wanneer er nu
sprake van is, dat dqze zich tot onze
regeering heeft gewend, met een verzoek
om hulp bij1 de' voeuisel-voorziening:, en
dat die bede door dei Nedeiiandsche
autoriteiten .zou afgewezen zijn, dan is
Wijnkoop er, als aanstaand president van'
de Nederiandschei sovjet-republiek, natuur
lijk taanstonds bij om voor dei nieuwe
machtsformatie op Lenin-schen grondslag
in de bres te springen. Maar er bleek
van de berichten mat héél veel waar
te izijn. Er is een zekere Actions-ausschuss
geweest, diei aan de Nederlandsche Re
geering gevraagd heeft om voedselleve-
ring voor het Roergebied, in ruil voor
koten, maar de Regeering kan natuurlijk
eigener beweging in de nakoming der ge
sloten overeenkomsten geen verandering
brengen; tronwens wie die Ausschuss is
en op wier last zij handelde; w,as niet
gebleken. Of met deze Ausschuss de de
putatie bedoeld is, waarover ook Troel-
stra spxak, en waartoe de leider dei' „mo
derne" mijnwerkers behoort Otto Hue, die
liet haar niet los en :zij kon weeir vrijuit
weenen. In tusschen werd .het onwedlelr
minder en idreieif de wind de wolken uit
een. Toen viel' er een lichtstraal in hleit
donkere kamertje1. Gisela lichtte hét hoofd
op en keek naar het sterfbed. Nu scheen!
het bléiekiei vale g,elaa,t haar niet mieieir
z]ao verschrikkelijk ja zij bemieifctei
zelfs dat er iets vredig^ in die trekkénl
was en toen zlij' daarop gewaar wiemd,
idat een oude bijbel' opengeslagen naast
het bed lag, kwam er voor 'teerst weer
een gevoel ,van blijdschap in haar hart,
want nu kan Izjj voor zeker aannemen
dat de getuigenis v,an Gods macht ten
genade, die zij «ieir stervende gegeven had,
niet vergeiefs geweest was. Waarom ginjg
zlij zelvenu ,ook biet tot die bron en
[zocht zij1 ook niet troost bij' Hern die
vredevorst heet? Zij traid op1 da doolde
toe, en keek' haar aan, greiep naar den
bijbel en las de plaats waarop diet bril
van de oude1 lag. Zij luidde:
„Vernedert u dan onder dé krachtige
hand Gods, opdat hij U verhooge te> zijl-
der tijd. Werpt alle uw bekommernissen;
op Hem, want Hij zorgt vöoir u", eb
verder: „De God nu alter genade, die
ons geroepen heieft tot zlijn eeuwige heer
lijkheid in Christus Jezlus, nadat wij: een'
weinig tijds zullen geleiden hebben, de-
'zélve volmake, bélvestige en versterkte
uliedeh."
met Troelstra een onderhoud' had over
de zaak der voedselvoorziening in het
Roergebied, Jileak uit de discussie niet.
Tioelstra intusschen poneerde, dat de
heele beweging niets communistisch had
(sic).
Hij meende zelfs te mogen aannemen',
dat liet optreden der spartacisten een re
actie was op ICapp's optreden en dus i
vóór de wettige regeering.
Resultaat 'had de interpellatie natuur
lijk niet.
Zeker is dat er voor afkeuring van
de houding1 der regeering geen stem op
ging.
Diaarna interpellatie-Be'umer over de In
validiteitswet. Ieder heeft den mond vol
over' de bezwaren, 't Was goed den mi
nister eens te polsen.
Den getnoedsbeizwauiden 't zijn er
maar weinigen, die 't 'ernstig meenen
wil Z.Exc. tegemoet komen, zonder het
belang der verzekerden te schaden en de
portemonnaie van anderen te bevoordee-
len; een wetswijziging- is daarvoor reeds
bij den Raad van State.
In dat wijziging,s-ontwerp' zal niet wor
den opgenomen de verruiming van het
instituut der risico-overdracht, in beperkte
mate reeds voor de bestaande kassen en
fondsen vastgelegd. Be'umer bad daarom
niet gevraagd, maar wel Van Rappard en
Téenstra de laiatstei heeft er zelfs een
later te behandelen motie voor ingediend.
De .aansporingen van Snoeck Henkemans
en D'uys tot den minister gericht, om
daartoe toch niet over te gaan, bleken
overbodig; want minister Aalbersei - voelt
er niets voor; wel is hij bereid een op
lossing te zoeken in den weg van sa
menwerking: bij- het' sluiten va.n collectieve
contracten.
De minister bleek bet met den interpel-
lant -eens te gijn, waar deze de klach
ten over te hooge administratie-kosten (ge
bouwen en tractementen) overdreven'
noemde: van de 30 a 35 millioen, die
aan premiën wonden ontvangen, gaat tus
schen 5 en 6 millioen aan administratie
heen.
De Wijkerslooth deed uitkomen hoe on
redelijk de tegenstand is die men vooral
ten plattelande tegen dit ver,zekerings-
instita'ut aankweekt, en drong: er daarom
op aan, dat dei minister (die een uitspraak
van den Centnalen Raad van Beroep wil
uitlokken) toch vooral voor inwonende
kinderen de gelegenheid voor verzekering
zal open bonden.
De: minister zal binnenkort de Kamer
volledig over de kosten inlichten.
Dat de salarissen niet aan den Imo
gen kant zijn, blijkt wel uit de diverse
klachten. Zij komen overeen met die van
andere ambtenaren in 's Rijks dienst. De
minister heeft een algjemeenen maatregel
van bestuur in voorbereiding, die binnen
zeer korten tijd bij: den Raad van State
zal inkomen, waardoor de ve rkrij g-
baarsteil 1 mg van dagzegels mo
gelijk wordt gemaakt.
De heer Beumer was tevreden na het
antwoord van den minister en zag daar
om zelfs van repliek af.
Eerste Kamer.
De Kamer heeft met 16 tegen 10 stem
men aapgenomen fhet wetsontwerp Lot wijr-
ziging van de handelsregisterwet 1918
en zonder stemming een aantal kleinere
ontwerpen, waar-onder bepalingen tot rege
ling van het 'veearisenijkundjig staatstoe
zicht.
De minister dteelde hierbij mede, dat
Zij las de verzien herhaaldelijk en' de
heilige gieest werkte in haar De fcrach-
tigé hand Gods, hoe voiel'diei zij dien druk!
en ontzaglijk moeilijk viel haar dat zich
vernederen. Altijd en altijid weer drong
het beeld van 'den' man zich aan. haar
op; 'die al' die ellende over haar had
doen komen voor hem .voelde zljj nog
niets dan bitterheid maar God
haar Heiland dien zlij nog; ztoio kort
geleden vol vuur beloofd had: „Ik voljgj
u en blijf, bij u", ja. voor Hem wilde
'zlij buigen! Zonder eienig; geluid te- maken
zonk zij op haar knieën en gaf 'ziiclH
aan Hem, wiens Rand wel z,w,aar op1 haar
rustte, maar1 dia haar toch had gieroieperj
tot zijni eeuwige Heerlijkheid, aan Hem;
op wiens .belofte dat hij1 haa.r te zijnjer
tijd zlou vérhoogen, zij vast geloofde'. En
dit geloof werd voor haar tot een macht
'die overwon. Toen' zlij. opstond, was. hief
stil in haar. Zij ging naair het vemlstet'
en zie; daar vooir haar stond hoog en
machtig als een brug van' louter diaimanj-
ten; de vredlebooig aan den hemel. Het
was haar als een teefcen, zlij had gestre
den en overwonnen.
Nu wildei zlij ook naar huis gaan. Zij
wilde da luiken sluiten; daar ziij schrok',
viel1 de'bijbel van 'die1 stoel .o|p den' gronfd.
Zij bukte zich om hem op te raplemf;
wat was het boek oud en vuil; en hoe
vochtig voelde; hlet aan. Ttei band wa|s
Er bestaat tusschen den geestestoestand
en dien waarin de» gezondheid verkeert
een groote; overeenkomst. Zoodra het
lichaamsgestel in den regelmatigen loop
zijner werkzaamheid "is aangetast, d'oeii
zich dadelijk de invlötedcdaarvan gelden
op het karakter en op- dei wijze van
zich voor te dioen, wat ziich uit door
een neiging tot droefgeestigheid en som
bere ideeën, terwijl zij, die gezond zijn,
een opgewekt, vroplijjk, vriendelijk karak
ter hebben.
Mej. Cornelia Aarts, die bijl haiar ouders
woont, Zandbergschei weg, 34 te Breda,,
verkeerde eenigszins in zulk .een toestand.
De aorz'aak ervan was een crisis van
bloedarmoede. Hoe, deze is overwonnen,
zegt het volgende schrijven:
„Gedurende langen tijd -heb ik geleden
aan een volhardende1 en afmattende bloed
armoede. Ik was altijd zeer zwak en ter
neergeslagen; daarbij ontbrak het mij' aan
eetlust, deed ik mijn gewone bezigheden
met jegenzin en weid ik vervolgd door
sombere ideeën. Van piles heeft men daar
tegen geprobeerd: rust, afleiding, buiten
lucht, geneesmiddelen, maar niets hielp1.
Eindelijk heb ik de Pink Pillen genomen.
Dieze hebbe n den gelukkigs ten uitslag te
weeïg gebracht. Ik ben nu sterk en vrooi-
lijk, mijn bloedsomloop is weer naar bei-
hooren, niets hinictert mij. Ik ben zooala
men zijn moeit op mijn leeftijd van jopg
meisje".
Welnu, niets dan e enige pillen zijn1
noodig geweest om alles te veranderen.
De Pink Pillen hebben het bloed! bezorgd
waaraan gebrek was. Men weet, dat het
spreekwoordelijk is geworden te zeggen,
dat de Pink Pillen bloed geven met iedere
pil. Daarom zijin zlij onovertroffen tegen1
bloedarmoede, bleekzucht, algenieeme
zwakte, maagpijnen, scheele hoofdpijnen,
zenuwpijnen, zenuwuitputting'-
De Pink Pillen wordën verkocht a f 1.75
de doas en f9 de zes d.oozen, franco,
in het HoofddepotNassaukade 314 te
Amsterdam, en bij verschillende apothe
kers en drogisten.
van belangrijke toeneming van hondsdol
heid geen sprake is en dat van rijkswege
aan gemeenten gratificaties kunnen wor
den gegeven ter bestrijding van ontsmet-
iingskosten.
De vergadering is daarop verdaagd tot
13 "April, 'savondb half negen.
In Berlijn is het thans rustig nadat
de algemeene staking is opgeheven. Doch
nieiuwe Igpvanein schijnen de stad te be
dreigen.
Gemeld wordt, dat de marine-brigade
E'hrhardt, die hij; den militairen Putsch
een belangrijke rol speelde, .zich nog steeds
met haar volle wapenrusting: en gereed
tot ingrijpen te Dëberitz, bij' Berlijn be
vindt. Nog steeds heeft kapitein Elir-
harelt chet bevel over de,ze troepen.
De berichten uit het rijk .zijn .zeer ern
stig. Het leger der communisten, het zoo-
do,or muizien doorknaagd, zeker was hlet
na veis' jaren' nu pa.s weer gebruikt. Ver
scheiden geel' geworden papieren waren
er uit gevallen.
Bij de tafef staande., leigdé Gisela er
de blaadjes 'ziorgivuldigi een voio'r een weer
in; Op' een er van bleef plotseling haar
ooig rusten., wat was dat? Daar stond
haar vaders naamRudolf, graaf yon dier
Rechten; i
Een oolgenbl'ik later is het haar duide
lijk, dat zij 'den lang vermisten laatsten!
wil' van haar y,ader in handien houdt.
Het waren slechts weinige, korte, afg|e-
broken 'zinnen, met bevende handge
schreven. Zij' Ito: f i
Ik Verplicht mijne erfgenamen, dat wil
zeggen: mijne dochter Gisela en mijn nog
te komen kind, om aan den oudsten zoon
der familie Lauffen jaarlijks eene rente
van 1500 gulden uit te betalen ter af
doening eener oude schuld- Nadere bij
zonderheden te zien uit de brieven, die in
de geheime lade van mijn schrijftafel lig
gen. Mijne vrouw heeft het vruchtgebruik'
van het vermogen mijner kinderen, zoo
lang deze minderjarig zijn.
Rudolf, Graaf Von der Rechten.
(WoiRt vervolgd.)