JV» 150 34p Jaargang G IS E L A Vrijdag 16 Maart 11)20 EERSTE BLAD. 1E jj j U. E T 0 K Reclames. Bisiteited. m DE LAATSTE MOEILIJKHEID. Staten-Besieraal. De ideeën veranderen met de gezondheid. De Spartacistische woelingen in Duitschland. Uitgave van de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO, gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: LANGE VORSTSTRAAT 219. (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. DHUIJ L- BURG- Drukkers Oostterbaan Le Cointre, Goes. ve Zeeuw VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG. Abonnementsprijs: Prijs per 3 maanden fr. p. post f 2,23 Losse nummers f 0,05 Prijs der Advertentiën: 14 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent. Benzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt 2 maal berekend. Bij abonnement belangrijke korting. Kleine advertenties 75 cent. Bewijsnummers 5 cent. Dit nummer bestaat uit twee bladen Zij, die zich met ingang van 1 April op „De Zeeuw" wenschen te abon- neeren, ontvangen de tot dien datum ver- j schijnende nummers kosteloos. De socialisten meenen met gemak alle j mogelijke monopolies I© kunnen opruimen, 1 teneinde te komen tot socialisatie. Laten wij voor een o,ogenblik aannemen, dat dit kan. Maar dan blijft er nog een laatste moeilijkheid over: de socialisatie van de geestelijke qualitciten. Men ziét reeds nu in de bedrijven hoe moeilijk j het is de werklieden er toe te krijgen) j om door flinke krachtsinspanning de pro ductie te1 verdubbelen. Niemand twijfelt er aan dat zulks niet Zou kunnen. Wie wel eens een werkman in diens eigen buis of tuin heeft bezig gezien, werkende in 't zweet zijns aanschijns tot in den nacht, en dienzélfden werkman in de zaak' vpn ziijn plajtróon of op 'het karwei heeft bezig gezien, zal toegeven, dat er tusschen deze tweeëerlei prestaties van eenzelfd'en werkman nogal eemig ver schil ligt. Nu "in de roode peajs en in vergade ringen herhaaldelijk den men.selien aan gezegd wordt, en in d^ groote werkplaat- ten zij elkander aanmanen om 'zich niet al te zeer in te spannen, opdat deze ka pitalistische maatschappij zoo spoedig mo gelijk verdwijne, gaan de gedachten der toeschouwers allicht vender, en stelt men zich de vraaghoe zial dit bij socia lisatie g,aan? Nu reeds valt mien, in fi guurlijken zin gesproken, over' de amb tenaars; maar wanneer 't eenmaal tot socialisatie zal gekomen zijn, dan zullen de lieirlegers van ambtenaren zich ver menigvuldigen; en zal dan de groep1, die lot de niet-ambtenaren behoort, 't met'gei- not en energie-verboog,ing aanzien, dat zij door die, volgens hem, niels-doende ambtenarij wordt bespied en gejaagd; zal de massa die wenscht vrij te zijn, zich schikken in haar lot van door derge lijke menschen voortaan geregeerd te wor den? Doch aangenomen, dat de mensoh- head' in deze nieuwe periode zoo braaf zal zijn, dat zij zich in deken nieuwen toestand' schikt, dien zelfs toejuicht, en zich met toewijding en inspanning van alle krachten aan haar taak wijdt, wat zullen wij dan 'zien gebeuren met de geestelijk en verstandelijk meerderen, de technici, de mannen van het intellect, de genieën, die op 'industrieel gebied de groote plannen uitdenken, bij welker uit voering de productie kan worden ver hoogd.? Het opschrift boven ons artikel geeft het antwoorddat is de laatste moei lijkheid. En nu mag het waar zijin, dat "moeilijkheden ex zijn om overwonnen te worden, over deze moeilijkheid moet men niet zoo licht denken. De mensch is een geboren egoïst. Ook een uitvinder is een mensch, wien niets menschelijks Vreemd is Zal hij, bij 't slagen van een zijner proeven, deze maar z:oo dadelijk in dienst der gemeenschap stellen? Wij gaan nu eenmaal met rassche schre den naaT den tijd, dat de werkman, de man, die meit de hand weirklt, waant meer' te prestoeren, dan hij, wiens geest steeds door M. v. W. 47) -A- Giseda vlieigt daar binnen, 'ziij most daar bescherming koeken, want nu. stroomt dé regen neer, alsof de hemel openstond,. Een oogenbHik blijft zij op tien, drietmipel •staan en keek' naar het razen dei" eHernen- tön; het verschrikte haar niet, integendeel zij ondervond zoo iets alls geheime voldoening, dat het ook hier, wa,ar hot gisteren nog zoo plechtig stil geweest was, nu ook onrust en' .strijd wag. Zij haalde dieip1 adem en pais, toen het weder lichtte; opende zlij de lage kamer deur maar o! eien warei griezlel kwam over haar en deed haar rillen daar lag de bnschvrouw dood op haiar bted en 'de ztvarte poedel; de etenige trou we metgezlel1 van: haar' leven, hield aan] het voeteneinde zittend de doodenwacht. :En nu de tocht "het venster openrukte en over het bied heen' woei, huiHei hij akelig, als wilde hij zéggen„zij i.s niet meier." Gisela verbleekte; het was alles 'z'ocl eigenaardig, z|oo> gngstjg, zoo grieizjeilig. bezig is, die met 't 'hoofd werkt, die 's nachts, wanneer de werkman slaapt, op zijn bed de plannen uitdenkt en over weegt, zich moe peinst' op verbeteringen en vindingen, die dien arbeid en met dezen ook den werkman ten goede komen. Reeds nu klagen dei mannen van den geestesarbeid, dajt de mannen van het handwerk', de mannen yp.n den lichten arbeid, de mannen, die voor hun taak niet behoeven voorbereid te worden, met name de putjesscheppers en vuilnislie* den, de gravers en spitters, de loissa arbeiders en de mannen van de trans portbedrijven, de concierges ien boodschap- ïoO'pers, meer verdienen dan zij. Het aan vangssalaris van onderwijzers in de groote steden het wordt op alle mogelijke muren en palen en kiosken uitgebeld Is kleiner dan da,t van z.aovelen, die geen studie hebben noodig gehad, die de pijln van de geestesspianning niet kennen, die geen geestelijk .kapitaal hebben te ver zamelen gehad. Nu vragen wij, hos zal dit gaan, wan neer de socialisatie deze .ongelijkheid, deze onbillijkheid1 nog zal verscherpt hébben. Nu reeds het kan niet anders doet de ontevredenheid over deze wan verhouding haar invloed gelden, ten spijt van de lietfde, platonisch of niet, tot het a.rme schoolkind, die de onderwijzers tot de uiterste krachtsinspanning in den dienst van het kind verplicht. Maar' hoe zal 't dan wezen, wanneer de overheid die er dan toch ook zijn zal op advies van de controleurs uit de sfeer van het handwerk én van de ongeschoolde amb tenarij, dien geestelijk overwegenden aan zegt, dat hun monopolie van natuurlijken aianleg en geestesinspanning, van studie •en buitengewone bekwaamheid door „dsn Staat" is overgenomen Wanneer het socialisme alle monopo lies zal afgeschaft 'hebben, dan ziullemi alle elementen, die door hun natuurlijken afkeer van de geesteshoogheid der enke lingen gedreven worden, verwachten, jaj eischen, dat de Staat ook!' deze geestes- meerderen onder zijn controle neemt, en hun monopolie, de bijzondere bekwaam heid en energie, waarmee zij geboren weiden, zal annexeeren. Een der meest bekende marxisten uit de vorige eeuw, Sidney Webb, heeft dit in zijn theorieën aldus beschikt, doch hij is daarbij niet los gebleven v.a.n d'e over weging der mogelijkheid. Wel geeft hij toe, dat de, diensten van dergelijke bekwamen voor een socialistische gemeenschap even noodzakelijk 'zijn als voor de tegenwoor dige en voor elke andere, die na,ar den modernen levensstandaard wil bloeien. Ook ziet hij in, dat, evenals alle men schen, ook' deze Sauls onder hun broe deren een prikkel noodig hebben, om hun talenten ten dienste der gemeenschap te blijven stellen. Maar hij zit met het Vraag- stuk, welke prikkel dit zijn most riet is dan ook inderdaad een moei lijk probleem. Een handlwerksman, die de „kapitalistische" maatschappij' naar den ondergang wenscht, produceert met opzet zoo weinig mogelijk, teneinde dien on dergang te verhaasten. E|en eers,te-klas werker, die doior aanlelg en ontwikkeling, en door velerlei prestaties van den geest zooveel hooger staat, en maar al te goed! weet, dat zonder hem de Arbeid krachte loos is, mag, bij' dei tegenwoordige in richting der maatschappij! gaarne zijin klachten ten dienste va,n allen stellen. Maar of hij, tegenstander van de. smciall- smring, dit wel zal blijven doen, waaneer Voor de eerste) maal in haar leven ijsde zij): daar ,het lijk met die uitgleifeierdè trekken en ginds die half verhangende zwarte hond. i Zij wendde zich ontzet af en sloot het venster; .omdat het er met kracht in! hagelde; als zioicht 'zlij hulp; staarde 'zij het boisch in, maar daar was het vreest lijk; de oude boomen kromden zich door den storm en 'de pijnboomien kraakten en vielen ter .aarde alsof het niets wa|s; iWat was er 'toch met haar gebeurd Gisterenavond had 'zlij hier nog zoo v'na- dig geizieten en heden was haar gebed verhoord en was de oude .v'rouw vlrij verlast o; ware het miet haar ook maar z;oo ver! Die gedachte ontsnapte haar en tegelijkertijd da,a|rmiede kwam het bewustzijn van de waarheid, dat Gads Hand zwaar op haar (rustte, bij haa,r terug'. Sedert zij- met haar masider gesproken -had, vraag zlij zichzielve altijid wieier af „Hebt gij haar tei weinig' liefde' bewe zen? Zijt gij' wel' een lieve; dankbare dochter geweest Zondt gij haar léven niet aangenamer 'en bevredigender hebben kunnen maken Dan ja dan zloiu fcij niemand anders'hebben noodig! gehad! I" Zij voelde, zich' uitgestooten en tierugi- gewezten ien spoedig zou zij in: haar eigen huis een vreemde zijn. Groot verdriet knaagde a.an haar hart, want het bewustzijn aan eigen schuld die socialis,a,tische: paradijs-periode zal in getreden zijn, dat is een andere' vraalg En of zij zullen kunnen gedwongen wor den, ook dat zit nog. Wel trachten de socialisten elkander diets te maken, dat die bijzonder uitstekenden niet zloo ver uitsteken boven hun partijgenooten, en derhalve geen bijzondere belooning behoe ven. Maar dit gelooven zij' allicht zei ven niet. S,telt u voor: wethouder Wi- baut slechts een weinig hooger dan de driekwart-idioot, die zijn tuin omha,rkt!, en zich verbeeldt, eveneens bewust soci aal-democraat te zijn! Daarbij komt, dat er tusschen dezëi groepen, der intellectueelen en der hand werkslieden, altijd een zekere afscheiding of wrijving, een zekére toestand van af gunst bestaan heeft. Wie zich de moeite geeft om in dé arbeiderskringen dei stem men, voornamelijk dér roode werklieden, le beluisteren, vooral in dagen, die do verkiezingen voorafgaan, die verbaast 'zich over do opmerkingen dier menschen in betrekking; tot de intellectueelen. Wanneer de traktementen der roo.de onderwijzers naai' boven gingen, waren bet deze geestverwante weik'liedén, die •'t hardst klaagden- over zulk een „on billijkheid.". Meer dan e;en speak 'tl dam onverholen uit er voor te bedankten tel' stembus te ga.a,n om dé onderwijzers aan hooger salaris te 'hielpen. E;n in de krin gen dezer laatsten spreekt men al even min met broederlijke liefde over die, put jesscheppers en andere kunstbroeders, diö zooveel ruimer betaald worden dan zijt, en dat <pij' zooveel lichter werk en kou- dér studie of inspanning verkregen aan stelling. 1 Zoo is de praktijk'. Tweede Kamer. Nadat het w.o-. tot verbooging der prij zen van de loten der Staatsloterij was aangenomen, wat nog niet op aanstaande afschaffing van dit ongezonde instituut wijst, kreeg Wijinkoop gelegenheid te in- terpelleeren over de onderhandelingen tus schen Neiderlanid'srihe en diverse Duit'sche autoriteiten over' de levenfemiddelenvoor- zieming en kolenlevering, in verband met de Spartacistische onlusten in het Roer gebied. Wijinkoop .ziet er een nieuwe raden- regeering geboren, en wanneer er nu sprake van is, dat dqze zich tot onze regeering heeft gewend, met een verzoek om hulp bij1 de' voeuisel-voorziening:, en dat die bede door dei Nedeiiandsche autoriteiten .zou afgewezen zijn, dan is Wijnkoop er, als aanstaand president van' de Nederiandschei sovjet-republiek, natuur lijk taanstonds bij om voor dei nieuwe machtsformatie op Lenin-schen grondslag in de bres te springen. Maar er bleek van de berichten mat héél veel waar te izijn. Er is een zekere Actions-ausschuss geweest, diei aan de Nederlandsche Re geering gevraagd heeft om voedselleve- ring voor het Roergebied, in ruil voor koten, maar de Regeering kan natuurlijk eigener beweging in de nakoming der ge sloten overeenkomsten geen verandering brengen; tronwens wie die Ausschuss is en op wier last zij handelde; w,as niet gebleken. Of met deze Ausschuss de de putatie bedoeld is, waarover ook Troel- stra spxak, en waartoe de leider dei' „mo derne" mijnwerkers behoort Otto Hue, die liet haar niet los en :zij kon weeir vrijuit weenen. In tusschen werd .het onwedlelr minder en idreieif de wind de wolken uit een. Toen viel' er een lichtstraal in hleit donkere kamertje1. Gisela lichtte hét hoofd op en keek naar het sterfbed. Nu scheen! het bléiekiei vale g,elaa,t haar niet mieieir z]ao verschrikkelijk ja zij bemieifctei zelfs dat er iets vredig^ in die trekkénl was en toen zlij' daarop gewaar wiemd, idat een oude bijbel' opengeslagen naast het bed lag, kwam er voor 'teerst weer een gevoel ,van blijdschap in haar hart, want nu kan Izjj voor zeker aannemen dat de getuigenis v,an Gods macht ten genade, die zij «ieir stervende gegeven had, niet vergeiefs geweest was. Waarom ginjg zlij zelvenu ,ook biet tot die bron en [zocht zij1 ook niet troost bij' Hern die vredevorst heet? Zij traid op1 da doolde toe, en keek' haar aan, greiep naar den bijbel en las de plaats waarop diet bril van de oude1 lag. Zij luidde: „Vernedert u dan onder dé krachtige hand Gods, opdat hij U verhooge te> zijl- der tijd. Werpt alle uw bekommernissen; op Hem, want Hij zorgt vöoir u", eb verder: „De God nu alter genade, die ons geroepen heieft tot zlijn eeuwige heer lijkheid in Christus Jezlus, nadat wij: een' weinig tijds zullen geleiden hebben, de- 'zélve volmake, bélvestige en versterkte uliedeh." met Troelstra een onderhoud' had over de zaak der voedselvoorziening in het Roergebied, Jileak uit de discussie niet. Tioelstra intusschen poneerde, dat de heele beweging niets communistisch had (sic). Hij meende zelfs te mogen aannemen', dat liet optreden der spartacisten een re actie was op ICapp's optreden en dus i vóór de wettige regeering. Resultaat 'had de interpellatie natuur lijk niet. Zeker is dat er voor afkeuring van de houding1 der regeering geen stem op ging. Diaarna interpellatie-Be'umer over de In validiteitswet. Ieder heeft den mond vol over' de bezwaren, 't Was goed den mi nister eens te polsen. Den getnoedsbeizwauiden 't zijn er maar weinigen, die 't 'ernstig meenen wil Z.Exc. tegemoet komen, zonder het belang der verzekerden te schaden en de portemonnaie van anderen te bevoordee- len; een wetswijziging- is daarvoor reeds bij den Raad van State. In dat wijziging,s-ontwerp' zal niet wor den opgenomen de verruiming van het instituut der risico-overdracht, in beperkte mate reeds voor de bestaande kassen en fondsen vastgelegd. Be'umer bad daarom niet gevraagd, maar wel Van Rappard en Téenstra de laiatstei heeft er zelfs een later te behandelen motie voor ingediend. De .aansporingen van Snoeck Henkemans en D'uys tot den minister gericht, om daartoe toch niet over te gaan, bleken overbodig; want minister Aalbersei - voelt er niets voor; wel is hij bereid een op lossing te zoeken in den weg van sa menwerking: bij- het' sluiten va.n collectieve contracten. De minister bleek bet met den interpel- lant -eens te gijn, waar deze de klach ten over te hooge administratie-kosten (ge bouwen en tractementen) overdreven' noemde: van de 30 a 35 millioen, die aan premiën wonden ontvangen, gaat tus schen 5 en 6 millioen aan administratie heen. De Wijkerslooth deed uitkomen hoe on redelijk de tegenstand is die men vooral ten plattelande tegen dit ver,zekerings- instita'ut aankweekt, en drong: er daarom op aan, dat dei minister (die een uitspraak van den Centnalen Raad van Beroep wil uitlokken) toch vooral voor inwonende kinderen de gelegenheid voor verzekering zal open bonden. De: minister zal binnenkort de Kamer volledig over de kosten inlichten. Dat de salarissen niet aan den Imo gen kant zijn, blijkt wel uit de diverse klachten. Zij komen overeen met die van andere ambtenaren in 's Rijks dienst. De minister heeft een algjemeenen maatregel van bestuur in voorbereiding, die binnen zeer korten tijd bij: den Raad van State zal inkomen, waardoor de ve rkrij g- baarsteil 1 mg van dagzegels mo gelijk wordt gemaakt. De heer Beumer was tevreden na het antwoord van den minister en zag daar om zelfs van repliek af. Eerste Kamer. De Kamer heeft met 16 tegen 10 stem men aapgenomen fhet wetsontwerp Lot wijr- ziging van de handelsregisterwet 1918 en zonder stemming een aantal kleinere ontwerpen, waar-onder bepalingen tot rege ling van het 'veearisenijkundjig staatstoe zicht. De minister dteelde hierbij mede, dat Zij las de verzien herhaaldelijk en' de heilige gieest werkte in haar De fcrach- tigé hand Gods, hoe voiel'diei zij dien druk! en ontzaglijk moeilijk viel haar dat zich vernederen. Altijd en altijid weer drong het beeld van 'den' man zich aan. haar op; 'die al' die ellende over haar had doen komen voor hem .voelde zljj nog niets dan bitterheid maar God haar Heiland dien zlij nog; ztoio kort geleden vol vuur beloofd had: „Ik voljgj u en blijf, bij u", ja. voor Hem wilde 'zlij buigen! Zonder eienig; geluid te- maken zonk zij op haar knieën en gaf 'ziiclH aan Hem, wiens Rand wel z,w,aar op1 haar rustte, maar1 dia haar toch had gieroieperj tot zijni eeuwige Heerlijkheid, aan Hem; op wiens .belofte dat hij1 haa.r te zijnjer tijd zlou vérhoogen, zij vast geloofde'. En dit geloof werd voor haar tot een macht 'die overwon. Toen' zlij. opstond, was. hief stil in haar. Zij ging naair het vemlstet' en zie; daar vooir haar stond hoog en machtig als een brug van' louter diaimanj- ten; de vredlebooig aan den hemel. Het was haar als een teefcen, zlij had gestre den en overwonnen. Nu wildei zlij ook naar huis gaan. Zij wilde da luiken sluiten; daar ziij schrok', viel1 de'bijbel van 'die1 stoel .o|p den' gronfd. Zij bukte zich om hem op te raplemf; wat was het boek oud en vuil; en hoe vochtig voelde; hlet aan. Ttei band wa|s Er bestaat tusschen den geestestoestand en dien waarin de» gezondheid verkeert een groote; overeenkomst. Zoodra het lichaamsgestel in den regelmatigen loop zijner werkzaamheid "is aangetast, d'oeii zich dadelijk de invlötedcdaarvan gelden op het karakter en op- dei wijze van zich voor te dioen, wat ziich uit door een neiging tot droefgeestigheid en som bere ideeën, terwijl zij, die gezond zijn, een opgewekt, vroplijjk, vriendelijk karak ter hebben. Mej. Cornelia Aarts, die bijl haiar ouders woont, Zandbergschei weg, 34 te Breda,, verkeerde eenigszins in zulk .een toestand. De aorz'aak ervan was een crisis van bloedarmoede. Hoe, deze is overwonnen, zegt het volgende schrijven: „Gedurende langen tijd -heb ik geleden aan een volhardende1 en afmattende bloed armoede. Ik was altijd zeer zwak en ter neergeslagen; daarbij ontbrak het mij' aan eetlust, deed ik mijn gewone bezigheden met jegenzin en weid ik vervolgd door sombere ideeën. Van piles heeft men daar tegen geprobeerd: rust, afleiding, buiten lucht, geneesmiddelen, maar niets hielp1. Eindelijk heb ik de Pink Pillen genomen. Dieze hebbe n den gelukkigs ten uitslag te weeïg gebracht. Ik ben nu sterk en vrooi- lijk, mijn bloedsomloop is weer naar bei- hooren, niets hinictert mij. Ik ben zooala men zijn moeit op mijn leeftijd van jopg meisje". Welnu, niets dan e enige pillen zijn1 noodig geweest om alles te veranderen. De Pink Pillen hebben het bloed! bezorgd waaraan gebrek was. Men weet, dat het spreekwoordelijk is geworden te zeggen, dat de Pink Pillen bloed geven met iedere pil. Daarom zijin zlij onovertroffen tegen1 bloedarmoede, bleekzucht, algenieeme zwakte, maagpijnen, scheele hoofdpijnen, zenuwpijnen, zenuwuitputting'- De Pink Pillen wordën verkocht a f 1.75 de doas en f9 de zes d.oozen, franco, in het HoofddepotNassaukade 314 te Amsterdam, en bij verschillende apothe kers en drogisten. van belangrijke toeneming van hondsdol heid geen sprake is en dat van rijkswege aan gemeenten gratificaties kunnen wor den gegeven ter bestrijding van ontsmet- iingskosten. De vergadering is daarop verdaagd tot 13 "April, 'savondb half negen. In Berlijn is het thans rustig nadat de algemeene staking is opgeheven. Doch nieiuwe Igpvanein schijnen de stad te be dreigen. Gemeld wordt, dat de marine-brigade E'hrhardt, die hij; den militairen Putsch een belangrijke rol speelde, .zich nog steeds met haar volle wapenrusting: en gereed tot ingrijpen te Dëberitz, bij' Berlijn be vindt. Nog steeds heeft kapitein Elir- harelt chet bevel over de,ze troepen. De berichten uit het rijk .zijn .zeer ern stig. Het leger der communisten, het zoo- do,or muizien doorknaagd, zeker was hlet na veis' jaren' nu pa.s weer gebruikt. Ver scheiden geel' geworden papieren waren er uit gevallen. Bij de tafef staande., leigdé Gisela er de blaadjes 'ziorgivuldigi een voio'r een weer in; Op' een er van bleef plotseling haar ooig rusten., wat was dat? Daar stond haar vaders naamRudolf, graaf yon dier Rechten; i Een oolgenbl'ik later is het haar duide lijk, dat zij 'den lang vermisten laatsten! wil' van haar y,ader in handien houdt. Het waren slechts weinige, korte, afg|e- broken 'zinnen, met bevende handge schreven. Zij' Ito: f i Ik Verplicht mijne erfgenamen, dat wil zeggen: mijne dochter Gisela en mijn nog te komen kind, om aan den oudsten zoon der familie Lauffen jaarlijks eene rente van 1500 gulden uit te betalen ter af doening eener oude schuld- Nadere bij zonderheden te zien uit de brieven, die in de geheime lade van mijn schrijftafel lig gen. Mijne vrouw heeft het vruchtgebruik' van het vermogen mijner kinderen, zoo lang deze minderjarig zijn. Rudolf, Graaf Von der Rechten. (WoiRt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1920 | | pagina 1