aart 1$I20
.e I
H.H. Adverteerders.
E
t5
I<£
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers
Oosterbaan Le "Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG-
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden Ir. p. post f2,25
Losse nummers f0,05
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent.
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting.
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 5 cent.
In verband met den verkorten arbeids
dag zullen wij niet kunnen instaan voor
do plaatsing van advertenties, welke ons
nk 1 uur nam. bereiken.
Wegens de invoering van den vrijen
Zaterdagmiddag .zullen de advertenties
voor bet ZaterdagnUmmer nög vroeger
binnen moeten zijn. Voor plaatsing van
de annonces, die na 10 uur vm. inkomen,
kunnen wij niet instaan.
Domela Nieuwenhuis en de neutrale school.
Ds. J. D. Domela Nieuwenhuis Nye-
ga-ard; schrijft, in „De Tijdspiegel" een
artikel: „Persoonlijke herinneringen
aan F. Domela Nieuwenhuis (1846
1919)" in welk artikel deze recht
zinnige bloedverwant van den anar-
chistischen volksleider :een citaat uit
een van diens werken naar voren
brengt, hetwelk aldus luidt:
„Men zegt dat de onzijdige schooi
voor allen toegankelijk is. Wie zegt
'dat? Zijl, 'die de meerderheid zijn, en
die in de practijk de minderheid schrik
aanjagen. Zij zeggen: ,,Wij' verklaren,
dat onze school onzijdig is en toe
gankelijk voor allen bijgevolg kan zij
door allen worden aangenomen. Zij,
die het tegendeel beweren zijn fanatiek
,of dom. Men zegt: „Maar jn de onzij
dige school worden de godsdiieïiBiig©
denkbeelden van een ieder geëerbie
digd."
Dit schijnt mij voorwaar een zon
derlinge opvatting van den eerbied,
dien men een ieder is verschuldigd;,
De liberalen denken, dat zij' eerbjed
betoonen, .wanneer zij 'zwijgen over
zaken, die den godsdienst betreffen,
bet gebed bijvoorbeeld-
Men bekreun© zich niet om' bet ge
bed, dan wordt niemand gekrenkt!
.Welke kinderachtige onderstelling!
Alsof dat verzuim geen schandaal ,is
voor hen, die er sterk aan houden.
Zie hier h'oe zij redeneeren: „Ik ver
nietig uwe denkbeelden; want ik laai
onderstellen, dat ze nutteloos zijn; ik
zwijg, maar eerbiedig uwie gedach
ten". Is dat niet veeleer een parodie
van den eerbied, dien men aan een
ieder verschuldigd is?
Ja men durft niet openhar
tig bekennen dat de on zij di ge
school tegen den godsdienst
i s. G o ris1 dienst is de ziel en
het leven van den gods die ru
stig en man. Wanneer men den
godsdienst uit de scholen wegneemt,
ontrooft men het leven aan die school.
Be godsdienst dringt door, overal waar
het leven moeit doordringen; hij is ove
rigens een onafscheidbaar en - vol
standig bestanddeel van 's menschen'
leven voor de gelooyigen."
Tot zoover net citaat uit een dier
werkjes van Domela Nieuwenhuis.
Gi k ons waren des heeren Domeia's
gedachten omtrent de neutrale school
niet geheel onbekend.
Wij 'herinneren ons ondier anderen
nog het jaar 1888, toen in Schoferland
deze socialist door den steun van en
kele honderden anti-revolutionairen bij
'herstemming tegenover Heldt tot lid'
der Tweede Kamer gekozen weird;
en de toenmalige liberalen lang niet
zoo verdraagzaam als de nedmdaag'-
sche, in hUri pers een Indianengei-
huil aanhieven over zoo snood Ber-
drijf.
t: fc
2w»
door M. v. W.
36) o—
Misschien want reeds- vaak ajfe "zijl
baar broedeir met Gisela te zlafnen z!a,g;
was zij zeer verheugd, ofschoon izïji Szfeüve
Uiet wist waarom1. Die twee zloiudietn veiefli
liever noig wat alleen getbl-evlein zijn, (z!ij
io|m er ovetr na te denken welk eein biji-
'ztonder iets het was uit fouter goedheid
tot den Heter getrokken te worden, eln hiji
p|m er zich' in ta verdiepten boe kostelijk
liet zijn zou met haar hand in hand'
Jezus na ta volgen.
Jutta kwam hen roepen voor de thee.
Onder da thee was Giscla weleir heel
gewoon, vroolijk, hartelijk en druk; er
werd veel gesproikten over de verhuizing
naar Coblenz' en Gisela werd door de
gtebaele familie uitgeno-o-digd. Wolfgang
keieik haar aan en dacht: „nu 'zijn al
haar ernstige gedachten weer wfelg." ma|ar
hij was er ook weer blij over, want
evenals reg'en en z'otnneschijn nauw tel
samen hangen, zoo ook ernst en scherts
in een Christenziel Toen hij1 's avonds
Wij hebben toen, ofschoon de ver
kiezing van dezen toekomstigen anar
chist evenzeer afkeurende, getracht
aan te toonen, dat wi) althans in onze j
rechtmatige aanvallen op de neutrale
school meer aan hem zouden hebben j
dan aan zijn liberale vaders; en wij j
haalden toen uit een zijner geschrilfi j
jes jn „De Zeeuw" van 22 Maart
1888 het volgende aan:
„Daar een neutrale school, waaraan j
men dien onzinnigen edsch der Grond- j
wet stelt dat zij onderwijs verstrekt i
met eerbiediging van ieders godsdien
stige begrippen", terwijl die gods
dienstige begrippen elkan
der niet eer bi ©dagen, eenvou
dig een onding, een onmogelijkheid
is, ja niets anders dan een uit staats
kosten betaalde moderne seeteschool,
daarom is, de tegenstand daartegen,
alleszins gewettigd en gegrond. Er
moet geen gebruik kunnen worden ge
maakt van een kleine meerderheid in
de Kamér om een school op te drin
gen, die strijdig is met het geweten van
zoovelen."
En verder zegt de heer D. N. dat
„indien de Staat slechts zorg draagt
dat alle kinderen onderwijs kunnen
ontvangen yan. bevoegde personen de
Staat zijn plicht heeft gëdaan."
,De noot, aanduidende de blad
zijde en 't vlugschrift waar Idit citaat te
vinden is is uit ons exemplaar uit
geknipt; doch de bezitter van Dome
ia's werken zal wel kunnen en willen
aantoonen dat wij destijds juist ge
citeerd hebben.
Overigens bewijst ook dit citaat dat
de heer Domela Nieuwenhuis zijn li
berale tijdgenooten, al noemden dezen
zich het denkend deel, ver vooruit
wasén ook dat hij't alithan's op1 'dit
punt aan het rechte ëïnd had.
Had men destijds van liberale zijde
naar hem en AUard! Piers on en v.
d. Wijek geluisterd, en recht gedaan,
hoe' menig sociaal vraagstuk zou reeds
'meer dan veertig jaar geleiden kunnen
zijn opgelost, terwijl men er nu nog
mee sukkelt.
Tegen «te strijkgeldjacht.
Het voorstel der Staatscommissie tot
afschaffing der trek- en bodpenningen
zal wel worden aangenomen.
Waarmede dan eon schandelijk mis
bruik zal verdwijnen.
Wij durven gerust zeggen, waardoor
aan 'de zonde van de strijkgeldjacht
een einde zal gemaakt worden.
Men wijst ze na ,met den vinger,
de karakterlooze geldgierigen, die, zel
ve geen boer zijnde, toch op een hooge
inschrijfsom azen teneinde het slrijk-
feld op' te kunnen strijken. Natuurlijk
oopen dergelijke avonturiers het land
dan niet; wat rij' doen, is adelen on
derzoeken hoeveel 'de gegadigde er
vö-or over heeft 'en of hij het abso
luut hebben wil. In dat geval duiven
zij notg meer. Den landbouwer, die
het te veilen perceel vo-lslrekt noodig
heeft, worden dan ©enige honderdein
guldens uit den zak geklopt, en de
„strijker" strijkt een paar tientjes op.
Zoo doet hij ;op nagenoeg elke verko-o--"
ping en heeft 'zoodoende bij zijn toch
reeds goede verdiensten nog een aar
dig^ jaargeld er bij'.
Sómwujlen woraem dezulken nog wel
eens voor hun hebzucht gestraft, door
dat zij 't perceel „aan hun broek" heb-
Iaat van zijn grootmoeder aifsoh'eid nam
en in bet kleine kamertje z'ija h'oteli mo.etst
hal'en, dacht hij': „hier was ik adelen
met haar, dat was het beste gle|J|eteltle
van den geheefen avoind
0 i i I I !i f Q I H I
HOOFDSTUK XVII
'i ij i i f Ij i i
„Gelukkig is- hrit voorbij1, ik' wist dat
bet kolmen moest ten nu bein ik h|em
kwijt", -sprak Gisela tot 'zichzelf, toen
zij zich ©enige dagten later op haak ka
mertje bevond
Zachan had h.a|ar gevraaigti en rij' had
voor rijn vurige liefüesvertdaringjen niets
dan eten vast en z'eer bepaald „nieten"
gehad.
Het was in den salon gewelelst, naJclat
toen aan ©en kl'ein dineietje), dat blaar
moeder ter eelre- van ©enige verre bloiedj
Verwanten gegeven had, was opgestaan
men had de tw-ee jongelui aan el kan-der
overgelaten en toien wa-s h'st beslisfeeinde
woord gevallen.
Gisela had bet best kunnen voiotrko-mteh,
maar zij wist dat het er toch toe komen
moest, en het was haar vrij onverschillig
of het heden of mörgen kwam. Nh, dat
Zij zoo: stil' en veilig in haar gezellig
meisjeskamertje zat., voelde zij- zich' als
vah een last bevrijd, etn daarna dacht
rij aan zijn herhaalde betuigingen dat
ben; of ook 'dat een vriend, dien zij
jn 't geheim der conclave inleiden, het
zoete winstje hun door teen hoogere in-,
schrijving afsnoept; doch in den regel
gelukken hunne truukjes wel.
Zelfs Christenmannen, vooraan
staande mianinen soms in de Chris
telijke actie durven (naar ons wel een-s
ter oore kwam') zich aan deze' onheb
belijke gewoonte te, buiten gaan.
Dezulken oorde-e-len wil natuurlijk
niet. Maar hunne prac-lijken veroor
deelt Gods heilig© wet, te weten het
achtste gebod, volgens d© verklaring
van onzen Heidelberger, Zondag: 42.
Den minister daarom dank, wanneer
hij T advies der Staatscommissie op
volgt, en invoert het trek- en strijkver-
bod.
Zeeuwsch» Stommen.
VIICC.
Do Bijbel en het maatschappelijk leven-
Ik moet mij al zeer sterk vergissen of
er zijn nog menscban, die dit een ietwat
zonderlinge combinatie vinden.
Ik heb 'dan het oog op die menschen,
dite heelemaal niet afkeerig zijn van gods
dienst en geestelijk leven, integendeel
trouw ter kerk gaan en Gods Woord
naarstig lezen, neen, niet alleen des Zon
dags, maar ook door-de-week, prompte
mens-chen dus, doch die in dat Woord
slechts zien liet middel om hun gods
dienstige gevoelens te streelen-
Ze zouden niet gaarne den Bijbel „ver
lagen" tot een handboek voor het platte
maatschappelijke leven-
Maar geloof vrij, dat ze dwalen.
Wat missen zij bij de vervulling van
hun aardsche plichten veel, als zij zoo
veel troost en leiding miskennen. En wat
moeten zij beschaamd ontwaken, als zij
de dingen van het gewone leven gaan
zien in het licht van Gods Woord!
Dan zien zij het niet slechts als het
mystieke Boek, dat hen,in sommige oog-en-
blikken zoozeer kan'stichten en ontroeren,
maar dan zullen zij het weten te waar-
deeren al-s iets, dat voor hun geestelijk ten
maatschappelijk leven, hun eeuwig en tij
delijk leven beide van groote waardij is-
Geen wonder, dat ik, wanneer ik met
u spreek -o-ver „maatschappelijke vraag
stukken", met 'dén Bijbel begin.
De 'profetische hoeken bijv. zijn vol
leering in dit opzicht- Hun uitspraken zijn
doordrongen van het gevoel van het natio
nale leven, van de roeping des volks
en den samenhang der landshistorie-
Terecht heeft een beroemd schrijver ge
zegd, dat de profeten de ontwikkeling van
Juda's volksleven tot ©en hoogtepunt ge
bracht hebben, -dat nooit door ©en ander
Oostersch volk is bereikt.
De nationale godsdienst verdreef het
blind conservatisme en bevorderde vrij
heid en vooruitgang.
En het Nieuwe Testament, ook daar
vinden wij een sterk naar voren tredend
element, hetwelk onze aardsche verhou
dingen raakt..
Hoe kan men zoo kortzichtig zijn te
meenen ,dat de Bijbel niets voor ons
dagelijksch leven geeft.
Men veraimt er de samenleving door
en ook het Woord zelf.
Hoe dat niet anders kan hoop lk U
even duidelijk te maken.
De menschen zijn altijd in de weer
om de maatschappij in elkaar te zetten
en te veranderen- Er zijn altijd karweitjes
te verrichten.
bet leven hem nu telen last was, leleta
onbeduidend niets, tetnzi. tem toten
wat zouden mama en juffrouw Korn-elic
wal ziag'gen? dat laatste hield haiar langer
beiz-ig, maar ten slotte dacht zijl, dat het
toch minder terg was da.n het gevaar
dat zij' ontloop en was, zonder liefde ta
moeten trouwen. Zij- fogdei de hand over
de oto-glen en de vraag: „Gisela, weet
gij dan wat litefd© is", drong zich' plot
seling aan haar otp. Haar gedachten vlot-
gien vier, yer weg, vlogen hierhtelen, en
daarheen. Zij werd onrustig; het bloed
steleig' haar naar 't gellaat, want het was
■haar plotseling als izfaig! zij de Izieemteeü-
wen -over het glanzende1. zO'nnigje mtejer
van G-enèVe vliegen, eln als hoorde zij
gezang en plassen van riemian in 't water.
„De dokter schrijft verandering yan
lucht voor yoor mijn arme Kor nel te",
met deze- woorden kondigde gravin Alle©
haar dochter ©enig© dag'en later aan, dat
izij binnenkort Berlijn wilde veriatein,
„want" voegde zij erbij, „haar zennw-
gtestêil1 is geheel geschokt tengevolge van
het verdriet oyer je onbedacht© handel
wijze. Zij vrteest dat het nadeielig otp haar
broeder werken1 zal; hij is natuurlijk bijna
buiten zich' zelf en heeft verbeeldt je
zijn ontslag gekregen! En Gisela, dat
hteb jijt alles op je geweten!"
Zij had met bevende stem gesproken
Nu teen wet maken, dan een organisatie
stichten, enz-
Helaas, 't hooge woord moet er uit:
Vaak geeft al dit gewurm niet veel-
Maar hoe komt dat?
Wel, die wetten en die organisaties, en
al dat andere werk, dat het menschdom
bezig houdt, het is alles maar staketsel,
machinaal werk of hoe ge het noemen
wilt. i
En nu 'gebeurt liet maar al te vaak,
dat de goede geest ontbreekt- 't Is als
een machine zonder stoom.
En is er al eens geest in het werk,
datn blijkt het soms een koude, materia
listische te zijn.
De rechte geest nu mag vernacht wor
den van het werk van de christenen.
In de -eerste plaats hierom, wijl ze wen-
schen te leven in afhankelijkheid van
God, van Hem de noodige wijsheid af
biddende.
En als zij goede christen-en zijn, d-w.z.
geen naam-christenen, dan toetsen zij al
het doen en laten aatn de beginselen van
de H. Schrift en bij alles wat gebouwd
of vertimmerd wordt, trachten zij den
goeden geest, die niets gemieen heeft met
den geest der eeuw, te bevorderen.
't Is niet moeilijk te vatten, doch als
ik leen voorbeeld geef, kan 't sommigen
wellicht nog duidelijker worden: Ge krijgt
meer loon en korteren werktijd. De so
ciale wetgeving zorgde voor nög meer
voorrechten, 't Hangt nu maar van de
menschen af of ze een zegen dan wel een
vloek worden. De tgeest der menschen
geeft hier den doorslag. Zal het geld het
gezin ten goede komen Zal de meer
dere vrije tijd het zieteleven sterken? Den
mensch dichter bij God brengen? Zoo ja,
dan heeft de samenleving er reeds bij
gewonnen-
Is 't u al duidelijk, dat de Bijbel bij
uitstek een boek is-, dat met bet maat
schappelijk leven in verband staat?
KEES VAN DER MEER.
Tweede Kamer.
De beer Beumer (a.r.) vroeg verlof vra
gen t© richten tot minister Aalberse, inL
z'ak© de uitvoering van de Invaliditeits
wet, oyer welk verzioek beden, beslist zbu
worden. j
D© Kamer heeft het amendement van:
Ter Laan ©n Marchant, om de oorlotg's-
winstbela-sting over 1919 te bestendigen,
niet aanvaard; bet was daarvoor daiï
ook te onlogisch >en van te bedenikeilijkle
financieele gevolgen. Ter Laan heeft wel
'getracht de bezwaren tegen 'die verlenging
te w-eterleggie-n, ma,ai' is daarin zioo wei
nig geslaagd, ;dat zijn amendement met
tamelijk groote meerderheid verworpen
werd. Bij da „democraten" ter linkerzijde
voegde zich ditmaal de chri-stelijk-'histori-
scbe Bakker, va-n wien de Kamer toch
zieker wel had mogien vernemen, orw;wel
ke redenen hij meer hechtte aan de ar
gumenten van de heeren Marchant c.s.
dan aan die van 'den minister.
Het ontwerp ging .er vervolgens zl, b|. si.
dotor.
D© O.W.-belasting is dus met ingang
van 1 Jan. 1919 opgeheven.
Het w.oi. tot heffing van ©en tecM
op de mijnen werd na een veielbcwogfeï
debat eyenjeens zl. h. s. aangenomen, als
mede bet wetsontwerp tot aanvulling der
wet op de dividend- en tan tïèmebtelastinjg
en tot voorkoming van dubbele belasting:.
en liep met groote schreden in dein salon
oip! en neer. Gisela bleef stil doorwekken
en zweeg.
- Zij bad over dit ong-efakkige punt pi
betel1 veel .gesproken e'n hooien spreken,
zoodat pij' niets meter wist te ztegglen,
maar zij' voelde zich' .verlicht dat rij1 spoe
dig weer na.ar Füïstenhort zjou gaan en
Berlijn zou kunnen verlaten, zij verlangd©
naLar frissch© lucht en vrijheid. Het was
w-ondeirbaprlijk, hoe vaak over 't geheid
d© ideeën van mopder en dochter tegen
woordig verschilden, en ofschoon zijl niet
in onmin leefden, was de toon dien de
gravin aansloeg; toch meestal geërgerd
en .beïeedigiend'. Gisela w.as daaroim: blij a!s
zij zoo1 af en toe eens naar Jutta, kon
gaan. Zij- was de ©enige, die-in dezte
ongelukkig© geschiedenis met haar sym
pathiseerde. Hedenavond stond zij' ook
op, de stoep bij! mevrouw von Sturm-
hagten en dacht: „misschien is dit nu
wel mijn laatste bezoeKf'
Jutta kwa-m haar reeds op de. trap
tegemoet, gevolgd door een mooiten New
foundlander. Een «ogenblik keek tdte hond
haar aan, maar toen, toen Gisela haar
plotseling blozend gelaat tot hem boog,
liem streelde en zleidfèi: „Hektor, goéd
beest", kwispelde hjji met den staart ten
drukte zijn snoet in haar mantel.
„Zijt gij moe, Gisela, 'tis toch anders
\<Ck f
Het wetsontwerp tot bekrachtiging van!
overeenkomsten met de Mij. tot Exploi
tatie van Staatsspoorwegen, dier H. 'IJ.
S. M., de N. C. S. en de N. B, D. S,
betreffende wijziging der pensioenregeling
voor haar personeel en uitsluiting van
belasting op haar reizigersverkeer, werd
eveneens zonder hoofdelijke stemming aan
genomen. f 1
Aan 'do orde was hierna het wetsont
werp tot inrichting van den postchèque
en girodienst tot staatsgirobedrijf: int dieni
zin der wet van 16 Februari 1912, waar
over 'zooveel te praten viel, dat mem)
bij vijven in de discussie bleef steken'.
Iets over de Internationales.
Te Moskon werd de derde internationale
gesticht en in Maart 1919 werd een nieuw
communistisch manifest opgesteld, dat on
geveer 72 jaren na het manifest van „de
groote leermeesters der proletarische re
volutie, Marx en Engels", nu opnieuw de
proletariërs Van alle landen zou moeten
vereenigen-
Ter juist begrip van den naam Derde
Internationale, door de samenstellers van
dit nieuwe communistische manifest ge
kozen, zij herinnerd, dat de eerste in
ternationale in 1864 te Londen werd ge
sticht. Zij ging aan de Commune te Parijs
te gronde, d.w.z. na de hierdoor ont
stane verdeeldheid, en eerst in 1889 ont
stond te Parijs een nieuwe internatio
nale, gevormd door de na 1870 ontstane
nationale arbeiderspartijenDie tweede
j internationale is in den wereldoorlog te
niet gegaan en de pogingen haar te her-
ij stellen, zij het dan ook in gewijzigden
vorm worden nu doorkruist door de actie
van Moskou.
De Hohenzollern-kwestie.
Eergisteren is het bij de beraadsla-
3 ging over de rechten van de' Pruisische
kroon in de landsvergadering zeer hef-
s tig toe gegaan. De geest van eenige rede-
voeringen verdient te worden weerge-
geven, wijl die redevoeringen kenmerkend
zijn voor de, opvattingen der verschillende
j partijen. j j
Afge-v. Graefe, de voorzitter der socia
listische fractie' in Pruisen, vroeg: „Hoe
veel heeft keizer Wilhelm II ,op de oor-
log'sleening geteiek'end'? Wat 'zou men zeg
gen wanneer een employé naar het bui
tenland vlucht en van rijn chef nog geld
zlou eischen? Wanneer da rechterzijde
'zegt: „Geeft dien koning, wat des ko-
nings is", dan zeggen wij: „Geeft den
markgraaf van Neurenberg w,at hij mee
in het 'land gebracht heefi.". Ho© komt
een familie, wier hoofd 'nog geen 65 jaar
oud is, er toe te verlangen, dat wij haar
z,uilen onderhouden. Laten zij dit z'eJf
doen!"
De Duitsch-nationaal Hergit daarentegen
zegt: „Wij Duitsch-nationalen, zijn vast
er van overtuigd, dat wij nog een's %»n
Duitschen keizer zullen hebben die zijn
vo'lk tot voorbeeld strekken kan.
Elke Duitscher heeft het recht naar
rijn vaderland te-rug to keeren, dat geldt
ook voor den laatsten drager der Kroon.
Het Pnrisisehe volk en bet Duitecho volk
weten, wat -rij' dezen landgenoot schuldig
zijn".
Do onafhankelijke socialist Hoffm'ann
laat ;rich op- krassen toon uit togen de
Hohenz-O'llern en tegen de regeering.
De minister van financiën, Siidekum,
antwoordde zeer scherp'.
- -v»öw
je gewoonte niet hier in de voorkamer,
al pit te rusten", plaagde Jutta-, toen'
haar 'vriendin' op' ©en der stoieiten gipg
zitten, ,,'en" voegde zij' erbij; ,,'zleg mij
nu eens h'oe ter wereld jij! wle|et dat
oom Eberhardt hielr is en dat zijp Kond
Hektor Heet? Ik wilde ja juist met dat
nieuwtje verrassen, en nu wetejtje 't al'
Je bant toch' erg vervettend." i
„Maar Jutta", fochte 'Gisela, „ik weet
heusch niets en vermoedde volstrekt niet
dat jullie ©en gast hebt ma,ar-+ maai:
Hektor en ik hebben in Mo-ntiieux al-
kennis .gemaakt." r
„Ah' 'zioo Ja, jij' hebt zulk een
gloed gphteugen en herinnert je 'zlelfs Kon
den; dus .oom 'zial ja ook z'eker wleï
(herkennen! Ko-m nu meiei; wij rijn alten
in de eetkamer!"
Schemeruurgelükkigi schemistruur! Hoe
dikwijls Ziijt gij reeds- -geroemd en bezon
gen geworden, maar gelukkiger dan Gi
sela hleieft nog niemand u gevonden
want nn behoeven allen hielt niet dadelijk
te zien dat haar wangen gl'oieidein en
daarna weer heel bieiek wdrdlen, toten'
hij Ebe-rbardt von Sturmh'a-gen nu
weer voor h'aalr stond.
i "I 'p;i 'i 'l
II Li
J
lil
(Wordt vervolgd).
f.v y.j.
