No 119
34e Jaargang
GISELA
FEUILLETON.
Uitgave van
II JJaaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
itied te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
5,ANGE VORSTSTRAAT 219
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
EIRMA F. P. DHUIJ - L, BURG.
Drukkers
DostBrbaan Le Cointre, Goes,
ve Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.'
Abonnementsprijs
Prjjs per 3 maanden fr. p. post f 2,26
Losse nummers
f0,06
Prgsder AdvertentiBn:
1'4 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent.
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting.
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 6 cent
Pot en pollepet.
De staking is doorgegaan; maar de
leiders zijn in conflict.
De redactie van Het Volk heeft hare
geestverwanten Sneevliet en Bouwman
een afstraffing toegediend wegens hunne
dubbelzinnige houding.
Alsof haar eigen houding een anderen
naam verdienen zou!
Zij roemt nog steeds in „de eenheid
van doel: het breken van den machts-
waan der werkgevers'', doch getemperd
floor de mindere „eenheid van geest".
Zij schaart zich nog „naast de strij
dende transportarbeiders", schoon „niet
met dezelfde vrijmoedigheid".
Zij neemt 't den penningmeester van de
federatie der transportarbeiders kwalijk,
en haar vertegenwoordiger in het sta
kingscomité kwalijk, dat zij de actie heb
ben gesteld „onder de leiding der kom-
munistische partij", doch blijft toch met
deze menschen en partij streven naar
't doel-
Zij scheldt de daad dezer heeren re
volutie, omdat zij de arbeiders verraden
hebben; doch haar aanzetten tot den
strijd om de macht onder den schijn van
een loonstrijd, wat is 't anders dan re
volutie?
Alleen hierin ligt 't verschil tusschen
deze twee, dat de communisten en hunne
satellieten aanzetten tot een algemeene
werkstaking, en Het Volk zich tevreden
stelt met hetgeen op het oogenblik te
krijgen is.
Zoo wordt 't een quaestie van meer of
minder slimheid en durf; doch de een is
al even gevaarlijk ais de ander.
Zoo pot, zoo pollepel-
Lees maar eens in hetzelfde nommer
van Het Volk in 't verslag van het
bezoek in de havens. Daar wordt ver
haald van een bezoek aan werkwilligen-
Allen lieten „zich overtuigen om nu ook
maar uit te scheien". Maar een ouwe
nijdigaard van „den Christe-lijken bond van
Quispel" weigerde- „En zijn ouwe afge
werkte kromme karkas keert zich brom
mend van ons af. Hij houdt zich aan
Diemer en/wcUjn Heere!"
Vooral dat laatste: „en den Heere" is
teekenend.
De vijandschap tegen den Heere speelt
ook in deze actie een groote rol-
Van Ravesteijn heeft 't Dinsdag in de
Kamer nog eens herhaald, dat Kerk, Ko„-_
ningschap en Kapitalisme er aan móeten-
Partijbelang doet zijn naaste buren dezen
kreet wel inhouden, maar dat zij hem
beamen, wie is er die dat zou durven
ontkennen.
De Heere, bet Gezag en de Maatschap
pelijke Ongelijkheid, zijn hun ©en doorn
in 't oog.
Zij kunnen 't niet altijd laten er voor
uit te komen.
't Is als 't vat dat uitgeeft wat het
ijl heeft.
Statü^Bssneraal.
Tweede Kamer.
De Volkenbond met al a'n g-e-
breken. De dwaasheid der tegen
standers. Geringe belangstel
ling. Wijnkoop aan het woord.
Toe,treden tot den Volkenbond.
Dat was ook heit advies van Nolens.
Zeiken -er zijn tal van duisterheden in
door M. v. W.
29) o
Als de zonnestralen het ijs op idie frat
men ontdooien, weten wij dat de lletntel
nadert, en eein dergelijk gevoel had |m|e|-
vr'ouw von Sturmhagen, toen zlijf dit keer
Waar zloion weer op zijn stoel' naast rijn)
Vader zag plaatsnemen gedurende ihiunl
kortei godsidienistoefesnin g.
Hedenavond was men genaderd tot hfet
60ste Hoofdstuk van Jesaja en ring' noioit
bad dei oude vrijheer miet 'z|oovie|ell uit
drukking gelezfen als nu, tosin hij begjoin:
„Maak u op; wordt verlicht, want ju,™
licht komt pn de heerlijkheid dels Hearted
gaat oivter u op.
Hef uwe oogen rondom op en Izlie; die
allen Izirjh vergaderdzij komen tot n.
Uwe zionen zullen van verre komen jen
uwe dochters zSullen aan uwe zijde gjef-
voed-sterd worden."
Op 'zijir vioorhoOfd straalde- het als Jie-
meïsch' licht'. i
Meivtouw von Sturmhagen gjngf gaalrne
's avonds nog even een wandeling maken:
het statuut die om opheldering roepen,
met name moeten wij zekerheid heb
ben, dat het „do-ortochtsrecht" niet tegen
ons kan worden aangewend, maar wij
moeten toetreden, ten einde aan verbe
teringen in statuut en internationale ver
houding mede te wefken.
Op dien weg zullen wij ook voor toe
lating der Centralen moeten opkomein,
en dat dit geen onmogelijke eisch zal
blijken, daarvan was Nolens zteker. Im
mers reeds z ij n in Washington de Duit-
scbeirs met nagenoeg algemeen© stemmen
toegelaten en Nolens gelooft dat, zlelfs
binnenkort, in den Volkenbond hetzelfde
zal geschieden.
Ook Marchant en Treub zullen, trots
alle bezwaïen, hun stem aan het w.o.
ge,ven, en Heemskerk sloot zich geheel
aan bij Rutgers, waar deze geruststellen
de verklaringen vroeg van de .regeering
omtrent de regeling van uittreding.
Oudegeest zfeide, dat men nu in de
kraamkamer van den Volkenbond is. De
pasgeborene is een leelijk kindje, maar
uit de leelijlkste kinderen kunnen de
knapste menschen groeien. Hij' heeft hoop
op dezen Volkenbond, omdat voor den
eersten keer in de wereld de arbeiders
zijn medegeroepen de minima der arbeids
wetgeving voor alle landen vast te stellen.
Dat de twee revolutionnairen, Wijnkoop
en Kruyt, het met van Ravesteijn, over
het volstrekt kapitalistisch karakter van
dezen Bond volkomen eens waren, be
hoeft nauwelijks betoog. Kleine oorlogen
voorkomt men er mee, maar groote wor
den er door voorbereid, zteide Wijnkoop.
Ook -Stulemeijer (r.-k.) z;al, in piwij-
king van de meestem zijner vrienden, zij
het noode,..:z.ijn stem in beraad houden.
Evenals van de Laar ziet hij er on
waarheid en geen heil voor ons land
in Aam onzen invloed in dten Bond hecht
hij weinig geloof, em dat we van de
voordeelen zouden genieten zonder de
nadeelen ervan te ervaren, dat kan hij
in 't geheel niet aannemen.
Tusschen de revolutionnairen en Troel-
$tra werd nog een beetje gebabbeld over
sovjet-Rusland, bij welke gelegenheid
Wijinkoop beweerde, da,t hij evenmin denkt
aan gewelddadige oplegging van de Rus
sische tactiek in ons land als Lenin aan
een offensief, nu of later.
Wie denkt, dat voor de behandeling
^van dit w. o. groote en warme belang-
*s telling bestaat,, heeft 'tglad mis.
Marchant gaf op- zijn manier uiting
aan de lustelooze stemming.
Van Ravesteijn, zoo sprak hij, betoogde,
dat de bevolking van Brabant van dit
ontwerp niets af wist, maar wanneer die
afgevaardigde met zijn doorwrochte rede
naar één der dorpen van Noord-Brabant
was gegaan zou de belangstelling daar
nog meer zijn geweest dan in deze ver
gadering.
Er bestaat nu eenmaal geen geestdrift
voox ïcLit, ontwerp, omdat het ver gebleven
is beneden de gestelde idealen,. Zeker,
maar óók omdat het deels op illusies
gegrond is, die bittere ontgoocheling tot
gevolg moeten hebben.
Minister van Karne-beek' zou hedenoch
tend! zijn pas begonnen rede voortzetten.
Suitafapd.
De uitleveringskwestie.
jNaar verluidt, is de Dpitsche rijks-
regeering voornemens opi d,e nota der
EberbaTd ging; meestal met haar mede;
ffiaar lieden bleef hij bij' zijn vader |eln
ging Hilda mei grootma mee: En terwijl
dei eerste gtootola. van het heerlijke teven
in Berlijn verleide en hoia zij ervan ,g(ej
noot, haar twee leerlingetjeis, dtei dochter
tjes van professor Steinhruck, jei kunnen
onderwijzlen, za,t de oude heer von Sturm
hagen met Eberhard binnen en praatte
oyer ernstige dingtem.
Niet lang daarna kwam Eberhard naaf
buiten en zfeide tot zijn moeder„moeder-)
tje; vader wilde u goedennacht zieiggfn i
hij is moei." v
Zij gingen alle drie naar da bal' terug,
en mevrouw von Sturmhagen aam de
hand van haar main en zeide:
„Slaap wel, beste man. Goede nacht.
Gij wildet immers ter ruste gaan?'!
„Ja, Marie; ik ben moede; zieisr m!o|elcl|e|.
Gpd zielgeu je; miijn Meiroos." E|u (b[$
kustei haar en kleide nog.eens: „;g|o|e|diei
nacht." i
Daarna wilde bij opstaan, maar izlopk
langzaam in zijn stoel terug en sloot
dei pogen, daarna opende hij, zie nogeems
en izeide:
„Mijd Heer en mijn God?'
No|g een diepe- zucht en to-eu wterd
hfet heel: stil. Heel flauw klopte "hiett hart
en na weinige- urfen, terwijl da jzjijnfen
rondom zijn legerstede stonden blieö
bij iden laatsten adem uit.
entente mtet een tegetanota te ant
woorden om een geheel complex van
vragen, welke tusschen Duitsohland
en de entente over het terechtstaan
der schuldigen zich voordoen, tot
klaarheid te brengen, j
Ook zal de vraag, gesteld worden,
welke houding, de entente- in de ge>-
vangenenkwestie- inneemt. Alle ge-va,n-
fenen moeten naar Duitschland terug
eeren krachtens het vredesverdrag,.
Ook zal de .rijksregee-ring de entente
vragen van de, uitlevering van ,ve-le
op d,e lijst voorkomende personen als
Hindenburg, Lu-dendorff, von Tirpitz,
enz. af te zien, daar deze- niet vol
doende gemotiveerd is.
De personen 'die voor het rij-ksge-
recht jte Leipzig terecht zullen staan,
zullen een openbare oproeping krij
gen. Indien zij- hieraan geen gehoor
feven, zullen zij met geweld voorge-
racht worden. 'Alleen, gij, die zich
aan misdaden hebben schuldig ge
maakt, zullen opgeroepen .worden.
Over. de voorgeschiedenis .van het
afzien der entente van den uitleve-
ringseisch, wordt van neutrale zijde-
gemeld: Het voornemen (der entente
om van de uitlevering af te zien kan
tot twee hoofdfeiten teruggebracht
worden.
Eerstens was het de wensch der
Engelsche militaire missie Lloyd Geor
ge over den toestand in D-uitschland
volkomen in te lichten. Generaal Molin
Was persoonlijk: naar Xoriden gegaan
om daar den Engelschen minister-pre
sident over de stemming rapport uit
te brengen. Dit rapport bracht Lloyd
Georgeer toe de houding, die nïjl
in de uitleveringskw-estie ingenomen
had geheel en al te v-eranderen.
Tegelijkertijd met de Amerika,a,nsche
nota over de Adriatische "kwestie
kwam te Londen .een .tweede nota,
der Amerikaansche re-geering aan,
welke zich met de- uitleveringskwestie
bezighield en hel, afzien van de uit
levering eischt-e- wijl het niet in he-t
belang der wereld wa,s in Duitschland
nieuwe onlusten te doen ontstaan.
D-e Amerikaansche nota verklaarde
o.m., dat de Vere-enigde Staten zich
van alle Europeeschei aangelegenhet-
den zouden terugtrekken in-dien 'de
entente in de uitleveringskwestie niet
toegaf.
voor het plotselinge en onverwachte
ingrijpen der Unie zou -de houding
der Zuidelijke graanuitvoerende sta
ten, voornamelijk Texas, en Florida
den doorslag gegeven hebben.
Wilsons houding.
Wilson h-eeft de beel-e politieke wereld
in beroering gebracht m-et eén tweetal
bad-em, die van ongelijk belang zijn, maar
psychologisch zeer nauw samenhangen:
h-et comgé aa-n Lansing gegeven en het
memorandum tot de te Londen confe-
reerende staatslieden, behalve van Italië,
gericht.
De eerste zaak is een kwestie van
politieke rivaliteit gebleven, waarbij het
optreden van Wilson niet bepaald de al
gemeene sympathie verworven heeft.
Het memorandum is, volgens de Engel
sche bladen, een lang document van acht,
dicht-betypte vellen, dat door den Ameri-
kaansch-en gezant te Parijs aan de autori
teiten overhandigd werd.
D-e Adriatische kwestie is, men wéét
„De voetsporen van een Christen laten
zieigien achter", daaraan dacht d-ei diteipi-
bedroefde weduwe; toian haar zoon, den
vp-llgcniden morgen bij haar kwam en'zfeiidel:
„M-oieder, komt u mee V0|0jr bet mor»
gengebed?"
Op- delzfe-Ilflde plaats; waar haar mlaini
n,oig gisteren gestaan had, stond nu, Eberi
Ihand. Hij nam den bijbel van 'zlijh vader
en alsof het hem niet anders moigfelijk
was igingl hij door met lezen, waar rijjn
'v;ade-r gi-steren. Jjad' opgehouden.
Het waren de- laatste verzien van Jesaja
60. Uwe- zon zal ïiiet meer ondeirgaap
en1 uw naam z'all haar licht niet intreki
ken, want de Heer zat u tot eeln eeuwig
licht weizfen en de da-gtelu uwer tre-uring
zullen een einde n-eimeu.
i
D-eiztelfdie z,on, die haar stralen oyter
hfet .zwarte lijkkleed uitzond, stroomde
ook de- tuinzaal van Fürstenholrt binnen.
Gise-Ia stond buiten bij hte-t raam: ein
plukte druivlen. Het waren mooi© zwara
trossen en twee jeugdigie- meüisöhienkindet»
ren verheugden er zich ov-er. Kiurt stond
o-p he-t .grint en keejk hoe- Gisel-a plukte.
Nu sneed 'zij een zware tros af eu
reikte hem -die toe.
„Dank je nichtje" zieide- hij, en begon
dadelijk te eten:
„Ziet ge", zleidei Zij', „ik ken je 'toch!
nogal ,goed: Jij houdt veel van die
het, een oud zwak van den Amerikaan-
schen president. Bij alle andere kwesties
heeft men hem tot de meest verrassende
concessies weten over te halen, hij heeft
toegezien, dat zijn befaamde veertien pun
ten stuk voor stuk bijna gemassacreerd
werden. Maai" wat het Fiume-vraagstuk
betreft, is hij een onverzoenlijk en onver
biddelijk verdediger gebleven van de
Joego-Slavische belangen.
Ongetwijfeld valt de vasthoudendheid
van den Amerikaanschen president in
deze kwestie, waarbij hij het recht, aan
zijn zijdtei schijnt te hebben, te waai'deeren.
Maai Zij steekt alleen zeer zonderling
af tege-nover de houding, door Wilson ten
opzichte van zoo talrijke andere vredes-
kwf,sties en veel ingrijpender principieele
vraagstukken aangenomen.
D© President heeft in de V. S. zelf
een zeer slechte pers.
De correspondent te Washington van
de New York Times anders een va,a
Wilson's trouwste aanhangers heeft
door senatoren ho-oren zeg-gen, dat opi het
oogenblik de- President „zoomini geeste
lijk als lichamelijk volkomen in orde is".
In afwijking met de meeste andere
Fransche- bladen valt het „Journal des De-
bats" president Wilson bij wat betreft
diens initiatief om vast te houden, aan
de .regeling van de Adriatische kwestie,
zooals die- was neergelegd in het mexnor
randum van Landen van 13 Dec. 1.1.
Het blaid had reeds vroeger zijn ver
bazing erover uitgesproken, diat Glemeni-
ceau en Lloyd George zonder 'de Ame
rikaansche reigeering te raadplegen, het,
no-odig hadden gevonden JoegO'-Slavië een
van dat memorandum afwijkend ultima
tum te zenden. j
De Adriatische kwestie.
De vredesconferentie heeft het antwoord
aan Wilson vastgesteld!. Het is eergis
teravond aan den Amerikaansche gezant
overhandigd. Naar verluidt is het nage
noeg gelijkluidend aan het ontwerp van
Zaterdag. In den vorm zijn enkele oube-
teèkenende wijzigingen gebracht maar de
inhoud is onveranderd gebleven.
D© Amerikaansche autoriteiten hebben
aan de mededeeiing van den president
aan de geallieerden de uitlegging gegeven,
dat zij niet de beteektenis heeft van een
dreigement, ma,ar dat zij- een verklaring
is -nopens den toestand, die is in leven
geroepen door de ministers-president van
Enigeland, Frankrijk en Italië en waardoor
dtei Ve-reenigde Staten zouden, worden ge
dwongen, genoegen te nemen rne-t een
beperking van sonvereiniteitsrechten e-u
met andeire overeenkomsten, waar de
(•Veirecnigde Staten tegen zijn.
Terugkeer tot monarchie.
Zal Hongarij-e het eerste land zijn, dat
terugkeert van het republik-einsche mode
artikel naar het koningschap? Het schijnt
wel zoo, schrijft het Centrum, want on
geveer alle leden der thans g-ekozen na
tionale vergadering zijn daarvóór. Maar
d-e keuze van persoon zal moeilijk w-ezen-
K-eiz-er Karei en zijn oudsten zoon hadden
kans, doch de groote Bazen hebben ge
zegd, geen Habsburg. En zoo is ook aarts
hertog Jozef uitgeschakeld, die and-ers ge
makkelijk een meerderheid had kunnen
krijgen.
Er is ook een Engelsche prins, -dien
men wel hebben wil-
En voorloopig zal m-en het-doen met een
regentschap.
Het merkwaardige in d-e zaak blijft ev-en-
donkere druiven,. Ik hó-ud1 meer van d-öigjef-
wone zoete: maar idteiz'e efet ik pok graag1,
weet je waarom?" v
„Nu?" vroeg K-u|rt tot haar opziend.
„Omdat de smaak er' van mij herinneri;
aan dat heerlijke oogenblik don vorigiem)
herfst, loén- ik met jei mama doior die
lange- tunnel bij Lausanne heen was en
ineens het meer van Genève zag. Toen-
wij bij -Chebrex stilhielden, kwam er leeni
jongen met dezfe druivte'n aan de-n trein
ten kochten wij ze. Zoo komt het dat
die druiven mij' altijd aan he-t meer van.
Genève herinneren, im dan krij[g| ik1 'etr
vlaak heimwee bij naar da,t prachtige!
meer! Het was toch een lumineus idee
vdn je; die -reis naar Zwitserland! De
tijd, daar doorgebracht, was de- beste uit
mi|n leven!" ztei zij nadenkend, eu riep
toen'haastig: i V
„Nu, dag neefJvpo|g|d! ik moet gaan
piano spellen!"
jKurt stond n-oig lang; waar rij jheknl
Verlaten had, -en ging lang'z'aam iheteih,
bij zichlzfeif^ -de woorden herhalend:
„D-e- beste- van mijn leven?., dat Izbui
ik nu j-uist niet kunnen zeggen
de
afg-eloo-pen winter en hfet v opi jaar warep
hier bijzonder vervelend I" I
HOOFDSTUK XIV.
Er izijin maanden verloopen! Het is e^n
wel, dat Hongarije voorgoed en meer dan
genoeg blijkt te hebben van proefnemin
gen met nieuwe -staatsinstellingen-
En het zou ons niet verbazen, wanneer
Beieren, dat ook de zegeningen van het
communisme smaakte, het tweede land
was, waar een souvereïn werd gekozen.
In Rusland is men feitelijk al zoo ver;
Lenin heeft meer macht dan ooit -een
Tsaar bezat en zwaait den knoet als nooit
een vorst vóór hem-
Ook zijn hofhouding en zijn leger is
compleet, met en benevens de vleiers-
De Beiersche koningspartij heeft al eten
nieuwen oproep uitgevaardigd, waarin zij
verklaart, dat de door de revolutie slechts
bedolven, doch niet begraven konings-
trouw wederom uit het Beierscba, volk
moet worden gehaald- De Beiersche ko
ningspartij wil dit do-el echter niet door
een omwenteling, doch door de beslis
sing van, het volk en door een herziening
der grondwet zien te bereiken.
Onrust in het Saargebie-d.
Volgens berichten uit Saarbrück-en ver
keert de bevolking van het Saarg-ebied
stedert ©enigen tijd in een staat van sterke
opwinding, welke is veroorzaakt door de
ontzaglijke duurte en door het leegkoopen
van all-e voor de levensbehoeften belang
rijke artikelen door d-e Lotharingers en
Franscben, die daarin niet door d-e ver
ordeningen der Fransche autoriteiten wor
den verhinderd. Voorts door bet gebrek
aan de noodzakelijkste levensmiddefen,
Iten gevolge van de plotseling ingevoerde
tolgrens tusschen het Saargebied en het
overige Duitschland.
Ook de beambten in het Saargebied
hebben nog niet de voorwaarden der
Fransche regeering, onder welke zij de
beambten wil overnemen, ondanks de be
trekkelijke hoogere loon-en, aangenomen,
daar de beambten niet van de oude loon-en
en rechten afstand willen doen-
Waarschijnlijk heeft deze opwinding
generaal Wirbel aanleiding gegeven in de
„Saarzeitung" op de bepalingen van den
verscherpten staat van beleg te wijzen,
waarin hij er o- a- de aandacht op ves
tigt, dat wandelstokken als wapenen gel
den; voorfs- dat de inwoners zich niet aan
de vensters mogen vertoonen, daar de
militairen order 'hebben gekregen zelfs op
schaduwen 'te schieten.
De toestand in Catalonië.
De toestand in Barcelona en in heel
Catalonië is -nog altijd zeer ernstig- De
beweging aldaar draagt niet alleen bet
karakter van een arbeidsconflict, maar
is- ook van politi-eken aard- M-en vreest,
dat de agitatie ook naar Madrid zal over
slaan- Sommige bladen maken melding
van geruchten omtrent het zenden van
een marine-divisie naar Barcelona.
Militair oproer te Fiume.
De „Ma-tin" ve'rneemt u.i,t Milaan,
-dat dezer dagen een -ernstig militair
oproer te Fiume is uitgebroken.
D-e brigade 'Sesia, die van d'Annun-
zio bevel had ontvangen om een an
dere kazern-e te betrekken, weigerde
haar vroeger 'verblijf te verlaten en
dreigde zich gewapenderhand te zul
len verzetten, indien men andere troe
pen zo-u willen „gebruiken om haar
te verdrijven.
d'Annunzio- heeft 'de officieren laten
arresteeren, maar hij moest hen weer
in vrijheid 'stellen o-m erger te voor
komen. r' i
koude da-g in Januari'. De -zon, die- 's mor
geus niet door dte -wiolken te vo-orschijlnj
kon komen, laat zich o-p' het eindte van
den dag nog -even zien. Haar glans valt
o-p de besneeuwde hoornen vain dam .die
rentuin te Berlijln, en breekt in boute
kleurenpracht in dte ijskegels "die van de-
oudte- pijnboomen afhangen.
Gisela zit in haar pels in de slede
en laat dten wind om ihaar slapen spelen.
ZjiJ voelt als een echt buitenmenscb wei
nig van de- ko-ude, en nu zlij pijlsnel door
dtei mooie piarlken rijjdt en de moioiei sneeuW-
ge-zichten bewondert, denkt zijl vol ver
langen naar dte stille, eenzaamheid van
haar bergen en bosseben.
Zij schrikt bijna, alls de slede reeds na
héél korten rit voor de villa van pirofes-
solr jSteinbruck stilhoudt.; 'zijl had veel lie
ver nog een beetje rondgejcedeni eu steeg
heel langzaam' uit.
Maar reeds in dte vestibule wordt zij
dloor Hildegard's leerlingen Hertha eni
Frieda stormachtig begroet, zioodat zij de
mooie -natuur vergeet eii 'zich tot vermaak
dteir kinderen -op de iroode looper deir
trap zet. Daarna; staat ;zijl haar ruimten'
pels open en hult elr' de- tienjarige twee
lingen ïn.
(Wprdt vervolgd.)
