GISELA
IVo 87 Dinsdag 13 Januari 1020 :*4e Jaargang
ARTIKEL 171.
tuiiLETON
Buite^^and
Uitgave van
de Naaxnl. Venn. LUCTOR ET EMERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
L A N*G E VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIR&A F. P. D HU IJ L. BURG.
Drukkers:
Oosterbaan Le Cointre, Goes.
Abonnementsprijs:
Prijs per 3 maanden fr, p. post f2,251
Losse nummers f0,05
Prijs der Adverteatiën:
14 regels f 1.12, elke regel meer 28 cent.
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst wordt
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korting.
Kleine advertenties 75 cent.
Bewijsnummers 5 cent.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG-
II.
Deze kerkelijke en geestelijke goederen
(zijn! derhalve te danken aan personen,
(die deze goederen geschonken hebben ten
dienste van de Kerk en v,an vrome doel
einden. Gewoonlijk onderscheidt men daar
bij tusschen de kerkelijke -goederen, die
rechtstreeks ten dienste van de Kerk wa
ren gegeven, en de geestelijke goederen,
die dienden voor kloosters, enz. Aan wie,
tzoo schrijft „De Heraut" vóór de Refor
matie het ©iigéndiom denier goederen toe
kwam., staat niet izioo Vast. Alleen schijnt
voor vaststaand gehouden te worden dat
'tizijn'i stichtingen niet aan, maar ten
dienste van de Kerk gegeven.
Den heer Loihman, in ,zijn „De Constitu
tie",, in aansluiting, met deze laatste op
merking aanhalende, merken wij pp, dat
volgens hem de|ze goederen in ieder geval
voor do kerk waren bestemd, doch gpen
eigendom waren van de algemeen© kerk;
«ij stonden onder toezicht van den bis
schop, krachtens het feit dat in de toen
maals heersdhenlde kerk de hoogera ran
gen' jurisdictie, van rechtswege zeggen
schap over de lagere uitoefenden. To(en nu,
na de reformatie, die bisschoppelijke hiër
archie is afgeschaft, ging «fat toezicht over
opdien souverein: de'Staten, die te zorgen
hadidenl dat del goederen niet aan hunne
bestemming werden onttrokken.
De overheid bepaalde dat de goederen!
vbortaanl ramden beheerd worden ten
dienlste der gerei kerkende bestaande,
doch nb gereformeerde, geziuiverdei kerk
werd, als wettige 'kerk erkend.
De voorstelling:, dat door het vallen
der (toenmalige Roomsche) kerk deizei goe
deren izlomider eigenaar waren, en daar
om door den! Staat aan de gereformeerde
kerken csijn gpgeven, isi derfialvei onjuist.
En onjuist is dan ook de meening dat,
inidden ooit de Re|geering de Roomsdi-
Katholieke kerk weer als de eenig: ge-
rechtiigde heerschend© kerk ging: beschou
wen, het leen roof zon .zijn, wanneer de
kerkgebouwen, thans door de Hervormden
gebezigd, vooirizoover namelijk dezei ker
ken van vóór dei reformatie dagteekenen,
weer in het bezit der Roomsch-Katholieken
Konden worden gesteld. Die stelling dat
de tegenwooirdige protestantsch© kerkge-
bouwenl van Roona geroofd izouden zijn,
Haag dan; ook nooit door een protestant
geponeerd wtorden. Hij, zou, naar de heer
LohmaU terecht opmerkt, zijn afkomst ne-
geenen.
Dlat de overheid de opbrengst der ker
kelijke goederen aldus toewees, was dan
ook alleen, opdat zij aan hare oorspronke
lijke bedoeling), namelijk voor de Kerk
gegeven; izouden blijven beantwoorden.
Met de kloostergoederen was dit anders.
De kloosters waren opgeheven. Hunne goei-
deinem! werden hierop door de overheid
bestemd vow het onderhoud der predi
kanten, voor de opleiding tot den dienst
des Woords, voor schoolstichting, voor
Ide armen; zoo bleven zij; volgens de over
heid, op de naast mogelijke wijze be
antwoorden aan de bedoeling hunner
stichters.
'Het spreekt van' zelf dat de predikants-
gpzinmen meer behoeften hadden dan de
pastoors, die voor 'dezen uit deze goedes
reni ondieffhiouden werden. Het' bleek dan
ook al spoedig dat de predikanten geen
voldoende bezoldiging konden genieten uit
die oude kloostergoederen. Daarom werd
op venzoek der kerken door de overheid
jaarlijks eenl bedrag1, bijgepast, genomeU
uit de opbrengst van geestelijke) goederen,
hetwelk wegens ontoereikendheid uit de
door M. V. iW;.
9) o—
„Ik moet toch vioor zaken op reis",
begon hij; ,;en dacht nu, dat ik jer even
mijn hulp zpu komen laanbiedeln, daar
ik géhoord heb1, dat jei jp rentmeester*
hebt moeten ontslaan, en van den regen
in den drop bent gekomen. En nu, dacht
mijni vrouw ik bedoel nu diaoht ik
dat ik den' man als voogd' van je kin
deren zéér goed pens in de kaart kon
kijken. Dat verstaan de dames oofcmeest
al goed, maair jij Alice, bent zioo z!aoht
■en vol vertrouWen, zoocLat ik hoop' dat
je je ouden neef z.ult toestaan hSiereensl
schoon schip t© maken. Het ziou zond©
zijn van Fürstenhort, als het door onhé-
voegde handen werd beheerd, maajr ik
'zie' het al; mijn nicht]© staalt mijl toe,
handelend yoo'r haalr op te. treden."
Maar tot zijn schrik richtte Alice Zich
waardig uit haar stoel op' en zledide:
„Boste nëef, doei je' zjelf geen last aap.
opbrengst van belastingen werd aange
vuld. i
Döz© (geestelijk© goederen bracht de over
head daartoe onder 't bestuur van, meest
provinciesgewijiz^ „geestelijk© kantoren".
Zij heeft derhalve zich die goederen niet
toelgieëigend,, maar alleen 't beheer dezer
goederen, die oorspronkelijk; voor de kerk
bestemd waren, op zich genomen, en uit
deze inkomsten, plus de belastingen, de
predikantstnaktenenten betaald.
Nu kwam bij de omwenteling van 1795
aan' dé ordet wat met deze goederen moeist
geschieden!; wamt de Nationale Vergadering
had de kerk als heerschend© kerk afge
schaft. Wel, deze N. V. (1798) besloot
dat de uitkeering van traktementen nn
zon ophouden en de gemeenten zeiven
voor hunne predikanten hadden te zorgen.
Dit was „De Heraut" merkt dit
terecht op op zichzelf geen onrecht.
Immers de overheid, tot nu toe de voed
sterheer der kerk, was rechtens van die
taak Ontslagen, toen zij niet langer met
de kerk in verhand wilde staan. Haar
optreden in 't belang der kerk was vrij©
gunst geweest; welnu, wat ik als vrije
gunst geef, mag ik ook als vrije gunst
terugnemen-
Maar dia betaling had niet u i t s1U i-,
tend plaats gehad uit eigen midde-
1 e n, maar ook voor een deel uit d©
opbrengst der kerkelijke en geestelijke goe
deren, en deze nu werden door da Na
tionale Vergadering nationaal eigen
dom v erkl aialrd. En er werd bepaald,
dat, tenteinde zoo' dicht mogelijk alan de
oorspronkélijkei vrome doeleinden (pios
ususl dar stichters (van voor de refor
matie) te blijven, zou gesticht worden
een fonds voor nationale opvoeding, en
verzorging van behoeftigen. De kerk zou
van deze stichtingen derhalve niet meer
profiteered; er ziou nog wel een „kerk
en armen" zijn, maar geheel verwereld
lijkt, een idee, dat men nog in onze Grond
wetten tot op Jdezen dag .ziet nabloeien in
de combinatie: „Onderwijs en Armbe
stuur".
Nu verschillet*onze Christen rechts
geleerden blijkbaar in de beoordeeling
dezer nationaal-veifclaring der „geestelijke
goederen en fondsen, waaruit te voren
d© traktementen of pensioenen van leera
ren of hoogteelflaten der voormaals heer-
schemde kerk betaald werden". (Zie, ar
tikel 4 der Additioneel© Artikelen van
de Staatsregeling van 1798).
Volgens rnr. v. Apeldoorn en vele reeds
door ons genoemde 'Christen-rechtsgeleer
den vóór hem; waarbij1 wij nog Jhr. mr..
W. H dei Savornki Loihman A. Fzn.
noemen moeten, had de Nationale Ver
gadering daartoe het recht.
„Die Heraut" ontkent het.
En onze oud-minister Loihman in zijn
meergenoemd boek; sta'at ongeveer tus
schen deze beiden in. Hij! ook wraakt
de bepaling als onrechtvaardig en on
billijk, doch acht haar niet in allen deele
afkeu'ringswaardig
„Als men eenmaal zich plaatst op heit
standpunt, dat er geen heerschende, laat
staan een bevoorrechte kerk mag zijn,
vervalt de grond voor uittfceeringen uit
die. k 1 o O' s t e r g o e d r e n aan ééne ber
paalde kerk. D.e kloostergoederen waren
voor een goed deel bestemd voor opvoe
ding en onderwijs, en1 dei kterifc belastte
zich diaarmee niet, behalve in haar dia
coniescholen. Billijk wais het dus. die goe
deren; welk© sedert de reformaüé
steeds aan d'e natie hadden be
hoord, nationaal te verklaren, en de
opbrengsten te bestemmen voor nationaal'
onderwijs. BaaTdtoor kwamen zij aan al
len ten goede".
Ik vind mijn rentmeester uitstekend. Hij
dis jong en vatbaar om geleid te worden
en bet zal' mij zeker gelukken een flin
ke n rentmeester van hiem te maken."1
Lauffen voelde zich in 'tnauw 'gedre
ven, 'en daar hij niet wist hoe hiji izich!
er 'zóó gauwi uit zou redden, liep-hij)
.naar een balrometer, bekeek die nauw
keurig en mompelde: „Dat ellendige
vrouwvolk i" v
Daarna! liep hij ©enige maten in de
zaal1 op en neer, bleef pliotselin'g voor
juffrouw von Zachan sta,an en 'zlelde!:
„j'uffrou'w,- 'z'ijt u hier nog niet van Velr-
veling. gestorven?"
Kornelie kon' eten glimlach niet onder
drukken, maar vond toch igalulw haar
iwaardige houding' terug, en antwoordde
„Zooals u ziet, mijnheer von Lauffen,
is het nog niet 'zoover, maar ik hjajni
niet loochenen dat. wat afwisseling mij
wel' igewénscht ware, wantode een'ziajam-
heid is soms drukkend, vooral' wanneier
men zioo>als ik aan een idru,k leven ge
wend is gewéest."
Hierop geraakte ziij met Lanfften in)
een druk gésprek ,over Berlijn en na|
©en kwartier kon 'de laatste tot zichzelf
zeggen: „ziézOo; die vesting istteUminste
veroverd." j
„Maar ft ^tweeërlei opzicht .ging zij
te vei-. Vooreerst werden ook1 d© inkom
sten, die afkomstig waren uit aan een
bepaalde 'kerk behoorende pastoralia on
dier de naitionaleering begrepen, niette
genstaande do gemeenten, waarvoor 'ziij
moesten dienen, nog bestonden. Confis-
katie dus onteigening zonder ver
goeding; en dat is roof. En ten tweed©
werd niet in aicht genomen, dat een
kerk zich van lieverlee, door zhinig "be
heer en vrijwillige bijdragen van liever
lee kan aanschaffen, wat zijl noodiig heeft,
maar dat het niet aangaat kerken, die
gedurende twee eenwen uit de publieke
klas zijn betaald geworden, tengevolge
waarvan da particuliere vrijgevigheid niet
tot ontwikkeling heeft kunnen komen,
plotseling van dien steun geheel te he
ro oven".
(Woirdt vervolgd.).
t Dr. C. C. Schot.
IWijj verwijzen naar 't oveirlijdenshfeiiiioht
onder „Kerknieuws" in dit no. van omsi
Mad, omtrent den Hardenbérgscbeni .predi
kant, wiens naa|m hierboven sta|at; doch!
wjeuschen ter nagédachtén|iis aah dielzfcmi
uitnemenden antirevolutionair ook van
deze plaats in ons blad te herinneren pan
hleitgieen dr. Schot, met name opi deieiÉan-
d|en Tholten ©n Sjnt Phili.psland heeft
gleiarheid ter planting van de antiirevolur
tiionaine vaan, en ter verbreiding der anti
revolutionaire beginselen. r
Hij heeft daar vijf jaren la,ng. als pp
£o't's©n geploegd.; doch hiaeft tem leste,
zij,'t.ook ud da verte, zich mogen ver
heugen over 'den vojortgang, van het Chris
telijk onderwijs op genoemde eiiilanjdfew;
en de meerdere activiteit zijner partijge-
nooten.
Hief verschil tusschen' toten en nu is
'groot. i
Zij dit een aansporing voor onze Vrieni-
idjen aldaar joim niet te vertragen, 'zich
mi|fc tie laten ontmloedigjen, en zich op
allo levensterrein te openbaren alsi .Chris-
tónen even positief als ,dr. Schot.
Beknopt overzicht.
Eerst, een paar nabetrachtingen over
het sluiten van den vrede.
De Duitsche regeenng heeft een pro
clamatie gericht tol. de bevolking der
gebieden, die van het Duitsche Irijk'
worden afgescheiden.
Met min of meer rhetorische woor
den worden de bewoners tot hoop en
vertrouwen in de toekomst aangiemOlei-
digid en aangespoord om trouw en
een te blijlven.
Met dit document begint de Duit
sche regeering het zwarei wlerk van de
uitvoering der bepalingen van 'het vret-
desverdrag, dat in de komende weken
en maanden heel \vat bedrijvigheid!
brengen zlal.
1Wat de uitlevering van den ex-
keizer betreft, in meer dan .een En-
gelsch en Fransch blad duikt het be
richt op, dat op de uitlevering van den
ex-keizer met aangedrongen zal wor
den, maar dat hij „hij' verstek" be
recht en veroordeeld zal worden.
In hoeverre dit bericht juist is, valt,
moeilijk na te gaan. Het is wel van.
beteekenis, dat net van verschillende
kanten tegelijk wordt medegedeeld.
De bladen melden, dat Eupien en
Malmedy sinds Zaterdag onder volle
dige souvereiniteit van België staan1-
Gelukkig voer. hen idrfeten was Giiselai
b'ij den maaltijd, die kort daarop volgldteL
Zij bracht ,op' hare onschuldige vroolijk©
manier, het 'gesprek .op andteire dihglem
Toch duurde de maaltijd aan Lauf&nl
wel' wat lang, want hij brandde van;
ongeduld alles iin oirde' te maken, wat
hij zich nu 'eenmaal haid voorgenomen.
Eindelijk, toen hij zag dat Alice UJiiet
tot opstaan geneigd scheen, zeidei hij?
„nc 'besteld© den houtvester Rodriaani
hier om twee uur ik lieh' namelijk!
nog dringende ;z'ake.n, ik moet htet
hout monsteren, dei velden ©ons naziien
en vóór alles eiems onderzoiek doen naai"
dat ellendige papier, je weet wel Alice,
de verloren aanteekening van je man
De gravin verschoot van Meur en zleide:
„Maar neef, hoel kunt u "z|oo onkieschl
mijn nog bloedend© wonde aanraken eni
mij 'daardoor aan dien treurigsten dag
van mijn l'even hteiiimneren
Zoo iets was den landeigenaar nog
nooit gebeurd; hij streek zich heftig met
het servet over den baard en ge
lukkig juist op dat oogenblik' werd
ge-ziegd dat dei houtvester er was en ging
men naar den salon. Daar gelukte het
Lauffen juffrouw v,on Zachan een oogen-
hlik allleen te spreken. j
De Belgische vlag wan.it van velschil
lende gebouwen. De boogie commis
saris-generaal Beltia zou vandaag een
proclamatie aan de bevolking richten
en een plechtigen intocht houden in
Eupen en Malmedy.
Naar aan een Amerikaansch blad.'
geseind wordt, is er een overeenkomst
tusschen de geallieerden bereikt, vol-
fens welke iiume tot eien neutrale
ufferstaat gemaakt zou worden. Zara
zou een autonome haven worden.
Daardoor zouden die Joego-Slaveu een,
toegang tot de zee krijgen en aan d©
eischen van Italië ten op'zichte van de
Dal'mlatisdhe kust zou tegelijkertijd vol
daan worden. De voorwaarde zou
echter gesteld zijn, dat Italië zijne be
wapeningen zal beperken.
Berichten uit België, Duitschland',
Italië en "Spanje 'maken melding van
stakingen van min of meer emstigemi
aaid.
Men zie de losse berichten.
Spanlje.
Ouderen onder ons herinneren zich
misschien nog wel Manuel Mataimorus,
bij! ons Christenvolk voor vele jaren
door wijlen dr. A. Capadose geïntro-
diiceérdi. Deze jonge Spaansche offi,-
cier was. bet slachtoffer van de ge
loofsvervolging in Spanje en we leer
den door zijn lijden dat het land van
de toenmalige Koningin Isabella nog
precies gelijk was aan het land van
Al via ien Filipls. .dat wii door onze
geschiedenis zoo goed kennen.
Nu is ,het 'tland van Koning Al-
fons en nog altijd blijft vervolging en
revolutie de kanker van bet leven;
Alleen door erger wordt het nu in da
schaduw gesteld.
Hek (gaat als met een langdurigeini
lijder in wiens .toestand geen ver
andering komt. Men neemt er nauwe
lijks meer notitie van.
Het Iberisch schiereiland, Spanje en
Portugal, zoio rijk door de natuur be
gunstigd, wordt verteerd ,aan de eene
zijde door Rome, dat met zijn talrijke
kloosters een domper op bet leven
zet, en aan de andere zijide 'door re
volutie, die slechts in brutaal eigen
belang en ond er s tb o venke e r i n g heil
zoekt.
Actie wekt reactie
En een noodlottige 1 de K.
Siberië.
Het vreeselijfcste land ter wereld.
Dit Aziatisch-Russische rijk is! .ander
half maal zoo groot alls geheel Europa.
Bekend als een korenland en een mijn-
land. Maar ook' als een land van duis
ternis en ijls.
En bovenal als een ballingsoord bij
uitnemendheid, waarheen Rusland zijn
staatsgevaarlijfcen heenzond, om na ge
heimzinnig, maar gruwelijk lijden, voor
eeuwig vergeten te worden.
Nn doet Siberië weer van zich' Spre
ken, omdat in het eerste' tijdperk van
den oorlog Rusland daarheen een half
millioen krijgsgevangenen zond, be
staande uit Oostenrijkers, Hongaren
en Turken, en de hardvochtigheid
van de overwinnende Entente wei
gert die menschen te Verlossen uit de
hel.
Daar zijn er trouwens maar 200.000
m'eer over. De anderen zijn door ge
brek en koude en 'epidemische ziekten
gestorven.
Een vluchtend Hongaarsch officier
die het veilige Holland bereikten kon,
maakt thanis aan de wereld het vreiei-
selijk lijden dier menschen bekend.'
„Mijn achting voor u, juffrouw, wordt
©lk uur groioter" belglon hij. Korneli© was
■zleer vieri-ast dets dergelijks uit zijn mond
te hoeren, vo.oral toen hij er bij' voegde:
„Uw© o Ifervaardigheid om bier 'bij imijh'
kurige en wiefH wat al te zienuwafchti:g]a
nicht te blijven; is bewonderenswaardig,
want gemakkelijk z,al htet waarlijk niet
'zijn, maar zooflls ik reeds b'e[merkte, is
uw invloed ,op haar groot en 'z|ou h!et u
miissc biien gelukken haar te doen in-
'zien, dat het noodzakelijk is dat zijl dien
onmogielijken rentmeester ontslaatifc heb,
als wij ddieni man kwijt ziijn, reeds een
opvolger voor hem op 'tooig'; als' did
hier is z'al dat u ook voor veell verder©
verveling behoeden, want die rentmees
ter is muzikaal, heeft goede marnieren)
en ,ifc' wedt niet of het ,u iets sche
len kan ,i® van adel-"
Juffrouw von Zachan was als gieëlec-
tri'seerd.
„Wanneer komt hij?"
Lauffen moest onwillekeurig lachen, en
was blij id© overwinning' te' hebben be
haald, doch ziedde ernstig: „Zoo ver is
het nog niet. Maar dit wil' ik |ul wfèl
'zeggen, teter het. avond dis, mo©t ik dié
zaak hebben klaargespeeld!"
'Juffrouw von Zachan; vereérd do.or
Siberië, we hebben er ons leven
lang van gehooid, heeft zich in de tra
gedie van het bestaan, een nieuwe
doornenkroon zien vlechten. dei K.
Twee 'honden vechten om leen been.
De concurrentie-strijd tusschen En
geland' en Duitis'óhjlanid is voorloopig
geëindigd. De concurrentie-strijd tus
schen Amerika en Engeland komt,
Maar nu komt de dexde.
Japan heeft de tonuenmaat van zijn
handelsvloot tijdens den ooïlog ge
bracht van één half millaoen ton tof
twee en een half millioen.
Dat is de derde hond, en Idie loopt
met het been wieg. de R.
De muiterij te Saragossa.
Een officieele miededeeling uit Sara
gossa geeft nog de volgende bijzon
derheden over de muiterij' in het 9de
artillerie-regiment
De syndicalist Chueca haid, daartoe
hijigestaan door een korporaal en eten
troepje soldaten, plannen ontwbrpen,
voor een militairen opstand.
Onder leiding van den cymdicalisit
drongen de muiters des nachts dé
wachtlokalen binnen?>waar zij' den offi
cier en een sergeant, die de wacht
hadden, slapiende vonden en vermoord
den. i.i'
Daarna 'drongen ze ide slaapzalen
der soldaten binnen: deze ontwaakten
echter en stelden zich te weer. Eem-
ge gendarmien, die in die buurt voor
bij' trokken snelden op; het hooren van
de geweerschoten toe. Ze werden door
de muiters met eenrge vuursalvo's ont
vangen» waarbij! twee der gendarmen
zwaar gewond werden.
De opstand werd intusschen spoedig
onderdrukt door de trouw gebleven
soldaten. Verschillende leiders van den
öptetand .werden, zooals bekend, reeds
voor den krijgsraad gebracht en ter
dood veroordeeld.
In verhand met deze onlusten zijn
de vooriiaamiste syndicalisten, o.a. 2
broers van Chuecaj gearresteerd.
Onlusten in Berlijn.
In het noorden van Berlijn hebben
ernstige relletjes plaats gehad. Een
honderdtal jongelieden hadden zich in
de nabijheid van de Stettiner Bahnjhof
verzameld, terwijl eenige hunner ophit
sende toespraken hielden in verband
met het gebrek aan levensrniddelen en
arbei'dsgelegenheild. Na afloop' hiervan
trok de bende naar den winkel van teen
cuisinier. Onder het roepen van:
„Weg met Noske, weg met d© regee-
ring!" stormde 't, gepeupel den winkel
binnen en roofden daar taarten en
gebakjes. De tramlijnen werdlen ver
sperd' en de tramwagens tot stoppen
gedwongen.
Op' andehe plaatsen werd htet voet
gangersverkeer stop! gezet en werden
voorbijlg,angers, vooral vrouwen, lastig
gevallen, zonder dat iemand tegen
stand vermocht te bieden.
Ten slotte trokken dte betoogeirs naar
een brouwerij! in d'e Schonhauser Allee.
Een deel der, manifestanten drong het
febouw 'binnen, doch' de directie der
rouwerij! waarschuwde de politie,
wharop1 10 agenten in een auto ver
schenen, die de menigte uit elkaar dre
ven. Zij!) 'die in het gebouw waren
binnenjgedrongen, werdén na leem' 'flinke
aframmeling op! de keien gegooid.
Korte berichten.
Zondagmiddag is de Oostzeeblok-
kade opgeheven. Die eerste Duitsche
schepen zijin al uitgevaren.
'zijn coimplimientjes en 'zijin vertrouwen',
antwoordde: i s i N'
i„'Gaa,t u majar zonder méér maar deni
lieven smiachtelnlden jongen, ©n deelt u|
jhierni' Maar mie© dat 'zijn rijk uit is üfc)
zal' iintusschien1 bet t©rr©in verioennen ew
als u om vijf uur koimt ©ten, is flé 'ziaald
gezond maar wetelst ui 0Üs 'tu'
belieft voor'zichtig als u, hét uwe nicht
mieedeteltl"
Kort daarop stond Lauffen in de gang
tegenover den houtvester Rodriaan, die hij
aldus aansprak:
„Zeg, weet jij waar die oude woont
de „boschvrouw" noemt men haar hier
in de buurt geloof ik ik moet haar
spreken je weet wel over dat
verloren handschrift!"
„Jawel, mijnheer de baron, ik kan u
daarheen wel brengen."
Zwijgend gingen zij weg tot dat zij in
het park waren; daar gekomen vroeg
Lauffen
„Rodriaan, is het werkelijk waar dat
de graaf in zijn stervensuur zijn testa
ment heeft gemaakt."
,„Ja, mijnheer de baron, daar kan ik
op zweren, dat heb ik met eigen oogen
gezien."
(Wordt velrvoligd.)