No 80 Maandag Januari iH20 e *»aargaii£ EUflLETO GISËLA Buitenland. H.H. Adverteerders. Averechtsche duurtebestrijding. Uitgave van k Jfcsunl Venn. LUCTOR ET E MERG O, gevestigd te Goes. Hoofdbureau te Goes: l,A»GE VORSTSTRAAT 219 (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: IRMA F. 1'. O HU IJ L. BURG. Drukkers Oo© ter b aan Le Cointre, Goes. bi verband met den verkorten arbeids dag «uilen wij: niet kunnen instaan voor de plaatsing van advertenties, welke ons na. 1 uur nam. bereiken. Wegens de invoering van den! vrijen 'Zaterdagmiddag zullen de advertenties voor het Zaterdagnummer nog vroeger bólden moeten zijn. Voor plaatsing, van eb annonces, die na 10 uur vm. inkomen, Sfukmm wij niet instaan. MW«aD«w*WMij;i rn j»NtfyivvLtowr'-'<.VT?iv«<vv»i vx&wmHMMimTWTmaimim u» i'wió Hot zal wel liierdand kunnen1 verwon deren, idat. onder do omstandigheden waar onder wij allen leven omstandigheden1 dis voor velen geldelijke [torgen brengen wrijving is ontstaan tussen en de twee groepen in ons volksleven, die men en gros genomen, aanduidt 'als voortbrengers uó als verbruikers. De buitengewone, voor menig huisgezin luïmeereinde, duurte lokt. als van .zelf do vraag Uit: is daar nU niets aan te doen? Tijdens den grooten oorlog hebben we bel Used dar duurte, lijdzaam gedragen, dank baar dat we buiten den verwoestenden strijd konden blijven. Maar nu, na bet vrede sluiten, wordt de nood steeds nijpender, en dn toekomst aldoor somberder. En dan ontmoeten we velerlei theorieën: etn velerlei raid wordt goed bedoeld zeker gegeven'. De regeering beijvert .zich te doen wat in! liaar vermogen is, en velen oxganiseeren rich om iets te doen tegen d.ie drukkende zorgen, en het publiek neaml de. toe vlucht tot velerlei middelen. Zou twijfel aan gewenschte resultaten wiet gewettigd pijn? De regeering benoemde; onder de vele oommissiën die voorlichting hebben te ge ven in da maatschappelijke vraagstukken, 'die ons leven benauwen, ook een com missie tot onderzoek van de wet tegen den woeker, zooals die in Engeland aan genomen is en uitgevoerd wordt. Maai' het is de vraag of een wet tegen tiet bi eden" van woeker indien mo gelijk niet evenzeer op haar plaats rijn zou dan tegen het vragen van woeker. Hebben de honderden millioenen in de crisis-jaren geleend en uitgegeven niet de waarde van het geld verminderd en de koopkracht versterkt? Wie kent de gevallen niet dat, zonder' Beïüge vraag, aan den producent of aan den vericooper geld geboden werd voor behoeften of vermeende behoeften, bui tensporig hooger dan den gewoonlijk gang baren prijs? En wie wraakt den producent of ver- kooper die dien prijs aanvaardt? De regeering, hoog en laag, geeft met. milde hand toeslag op toeslag, verbooging' op verliooging en hst zij verre van ons hot iemand te misgunnen, maar is dat duurtebestrijding op ptactische wijze? Of is 't een wedloop tusschen hooger inkomsten en hooger uitgaven? i Wje veel betalen kan geeft veel uit. En wie veel 1 re talen kan, dat zijn niet alleen de zoogenaamde O. Wl-eTs, maar dat zijn allen wier koopkracht door ruime verdiensten, hooge traktementen en meer dere inkomsten is toegenomen in meer dere of mindere mate, koopen ook tot beogen prijs. Daar staat tegenover, dlaf een even: aanzien!ijk getal onzer medeburgers in dat voorrecht niet deelt of deelenl 'kan, omdat zij arbeiden op de vrije markt VERSCHIJNT ELKEN WERKDA» kbonneinexitsprjjs: Prijs per 3 maanden tr p. post Losse nummers IHkfh Prijs der Adverteutiën: 14 regels f 1.12, elke regel meer 28 Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst t*oó#t 2 maal berekend. Bij abonnement belangrijke korttef. Kleine advertenties 75 canfe Bewijsnummers 5 cent. nrz/uiMtuoax raaiat* xx*MtjvMwyurm- of idioot' gebrek aan lichaams- of gees teskracht niet tot arbeiden in staat zijn. De regeering, ook der gemeenten, Jie- pToeft de prijzen van de eerste behoef ten voor allen, dus ook voor deze oeco- nomisch lijdenden naar beneden te druk ken, door lot minder dan den, hosten- d'en prijs verkrijgbaar te stellen en te importeeren. Maar mag dal duurtebestrijding heetem? In het eerste geval wordt de toeslag verhaald op aller belastingbiljet, ook vah hen, die .behoefte hei)hen om van lagere prijzen te profiteeren, en in het twecdé geval is het invoeren van meerdere regee- ringsartikclen al evenmin geschikt voor het doel. Herinneren we ons slechts de regeeringskleeding, totaal ongewild, de sUmdaard-schocinen even verschenen en dan weer verdwenen, en nu de Ameri- kaansche schoenen van twijfelachtig ge halte. Hoe goed: bedoeld en prijzenswaard, ook de pogingen d.e:r besturen van huid en stand, om de duurte te bestrijden, zijn mogen, ze hadden geen succes. En be loven ook .geen succes. Precies zoo gaat het mei Coöperaties die zich duurtebestrijding ten doel stel len. Hun1 streven is dien middenstand uit 'te schakelen. Hooge winsten en grootó dividenden belmoren voortaan niet meer te bestaan. De producent moet den con sument, zonder tusschenkomst, naderen. Malax op die botermarkt dan? Daalt de boterprijs omdat daar de tusscihenscbaket ontbreekt? En de post dan? En ketjgas? En de Amsterdamsche tram? Daar is, om niet meer te noemen, toch van geen! winsten of hooge dividenden sprake, want het is rijks- en gemeentedienst. Is dat piactische duurtebestrijding als men aan de eene zijde spreekt van pluk ken en halen en aan die andere zijde van nijpen en krauwen? Neen, dat is avfcteohtsche duurtebestrijding. Zoodanig middelen kunnen geen baat geven. Heil in onze zorgelijke toestan den is alleen, te hopen van Gods zegen', die den wasdom geeft, niet alleen opi het veld1, maar in alle leven van arbeid1 cn productie. En dan zal duurte in zloo zorgelijken zin als we nu beleven, verdwijnen, als de maatschappij, na harde lessen en bit tere ervaring, zal geleerd 'hebben, dat het oude Bijbelwoord: alle ziel zij den machten over' haar gesteld onderdanig, voor alle samenleven niet te vergeefs is geischreven. Als Gods goedheid ons weer volle schu ren en rijk voorziene markten geeft, dan verdwijnt de duurte op normale wijze. Nu is de bestrijding averechtsch. dé K. door M. v. $lj. 31 'Het viel' liaar moeilijk om gedurende mijn afwezigheid aan het hoolM vati, Üfo hujshjouding te .staan; toch geloof ik "dat. bet voor bare gezondheid goed! is. Zij Zag eo* den laatsten tijd Meek' en mioie njt. Hoe heerlijk zou het zig'n als zijeemjsl allen hier in deze heerlijke lucht waren. De lucht in Meran was den laatsten tijd akelig zwoel en pas 's avonds kon men wat op adem komen. Slechts Wolf konj nooit eens opfrisschen, want z'ooals "ju' weet zijn de twee trapped' van on zie dienst-woning voor hem een groot bb- zwaar. .De goede jongen gjèniét WU volOp en. als dc hem nu Zoo voor mij zje liglgjeaii, zijn bléeke wanden licht n kitelurd en de nel)o,one natuur tevreden glimlachémd bet- wonderend, dan, liefste moeder, zrigten |k ;u: in stilte duiztendmaal, want u Iz-ijfc de 'geefster van dat geluk. Beknopt overzicht. 6 Januari vrede,? "t Lijkt er niet op. Hoe meer de dag, die tot het in-werking treden van het vredesverdrag is vastge steld, nadert, hoe meer de stemmen ,zich vemieerderen!, die van een te verwachten uitstel spreken. Volgens de Engelsche bladen zal de plechtigheid van de uitwisseling' der rati ficaties worden uitgesteld tot na de komst, van Lloyd George te Parijs, volgens Fraii- sche bladen' zal met de regeling van de verschillende aangelegenheden nog wel een paar dagen heengaan. Do ongesteldheid van Von Lersner is God hesclierme uw kostbare feveto. Altijd uw dochter MARIE' VON BARNSTEG, geh. von Sturmhagen). P. S. Ons nakomertje, de kleine Jptta, was bij het afscheid ontroostbaar. Ik aei.de haar dat onze eerstvolgeWde reis met baar naar 'ul toe Szbu rijn'. God gjevta liet, want u hebt onzie lieve zletej'arilgiö wildzang n|u zoolang niet gezien. HOOFDSTUK II. .Wolfgangs plan, om naar de 'beuk te gaan die door de 'bewoners van Fürstein- hort met den wonderlijken naam! van: „kijk :in 'tland'" werd aangeduid, werd npg tlienzelfden dag uitgevoerd. De mo- Itenaarsjongen uit de naburige zaa|gmolen •bracht met veel gemak de. rolstoel naar hoven en al spoedig zaten "moedejr en zoon in de schaduw van de hooge boot- men. Zij weiden niet moed© bet schoon© uitzicht on de mooie natuur fe bewon deren en Wolfgang haalde zijn schétsiboék te voorschijn en begon liet vergOlzjiicht ujt te teekenen. Mevrouw von Ham steg keek eelrst ©eni gen tijd naai' haar zoon, maar al spoedig Èaig deizie hoe 'zij tegen d© stam vant een oulde beuk gelclund zacht, insliep. Hij toekende rustig door; slechts af en niet zoozeer de oorzaak van de vertraging als wel de voorbereidingen van de ont ruiming dei' oostelijke streken van Duitsch- land, waar een volksstemming, onmiddel lijk na het in working treden van het verdrag moet worden voorbereid. De ge allieerden houden er scherp oog op, dat de Duitschers geen maatregelen treffen, die er toe zouden kunnen bijdragen, dus volksstemmingen op een voor Duitsch- Jand gunstige wijze (c influenceer»®, Enfin, een paar dagen korter of lan ger maakt niets uit.. Hooge verwachtingen vandeze „vre- das"-daad koesteren wij toch niet. Immers een „vrede op papier" is nog geen vrede in de praclijk. Dat er in sommige kringen ernstig naar dit laatste gestreefd wordt, bewijst ons do pas verschenen Engelsche regee- riragsp roei amatie. In deze veelszins sympathieke rijks- boodschap, geleekend door Lloyd George, Sir Robert Boxdon', Hughes, Messey (Nieuw Zeeland), Squires (New-Foundland) en Smuts, en gericht 'tot. „Onze medeburgers in hot Britsch© rijk" wordt gezegdDe oorlog heelt de fundamenten van de ge ordende beschaving doen schudden, en alle denkende mannen er toe aangezet, do grondslagen van het nationale en in ternationale leven te onderzoeken. Het is op het oogenblik duidelijk ge worden, dat noch opvoeding, wetenschap en diplomatie, noch handelsvoorspoed, als zij verbonden zijn met het geloof in ma- terieele kracht, als opperste macht, de werkelijke fundamenten voor geordende: ontwikkeling van het leven der wereld zijn. Deze zaken zijn op zichzelf enkel werk tuigen voor den geest. Zelfs de hoop, welke voor de wereld ligt iiï een leven van vrede, beschermd' en on twikkeld dooi' den volkenbond, hangt af van iets hoogers. De' samenwerking, welke de volkenbond moet bevorderen, zal in! zooverre uitwerking, hebben, als do volken, welke er aan mede werken, door een geest van goedgezindheid: worden bezield. En die geest van goedge zindheid onder de menschen b e. r u s t op do geestelijke krachten; de hoop op een broederschap der menschhcid be rust op het dieper geestelijke fei t van Gods vadersch'ap. Verantwoordelijk ais wij in onze af zonderlijke ressorten zijn voor ons aandeel in da leiding van het Britscho rijk en voor zijinl houding ten opzichte van de problemen der toekomst, gelooven wij, dat in de aanvaarding van deze g e e s t e- 1 ijk e principes de zekere grondslag voor den wereldvrede ligt. Wij willen daarom onze medeburgers ex op wijzen, boe noodig het is, dat man nen van goeden wil, die overal hun per soonlijke. verantwoordelijkheden met be trekking tot .den heropbouw van de be schaving gevoelen, ook de eeuwig e waarheid en geldigheid van deze geestelijk© krachten 'zou den overwegen,, welke inderdaad een hoop voor de permanente stichting van den wereldvrede zijn. Tot zoover do regjee rings proclamatie. Ze is weliswaar in ietwat vage termen ver vat, doch vooral de door ons gespatieer de woorden' wijzen toch op een geheel veranderde mentaliteit en doen iets goeds voor de toekomst verwachten. Als de lei ders nu maar niet op liet volle wachten, doch thans reeds zich beijveren om de Goddelijke waarheden in handel en wan del tot "haar recht te doen komen. toe joeg hg de lastige muggen weg, Ida© 'zijn moeder storen wilden. Hij was |zioo| blij 'dat hij liaan* daaX zag rusten, jsij dj© thuis nooit een enkel1 rustig oogjeh- génbliik had en altijd bereid: was jpjmi iodenaeiil te helpen en nooit aan zich! Zélve dacht. Ho» ware biet haar', ook anders mogelijk gewéést, haar, de onzlelf- z'uchtdge, offervïiardige vrouw en moeder. Een licht gerujsch weird gjeihoUrd. Tak ken' werden omgebogetn eln over het (herij- veliachtige mostapijt en de kale rotsen; kwam iemand vroolijk aanspringjen. Afwerend keek tWolfgang om; hij had zijn moeder zoo gaarne nog wat rust gegund en wikte den ong©wenschten rust verstoorder wegstuten, maai' zijn dreigend gezicht klaarde op toen er eten kleini mensje met Zwart krulhaar door de ha- zelnootslnukeri te voorschijn kwam. Bijna was zij vlak langs 'de ruistende heen gfeloopen, toen zij nog juist bij tijds den' smeekenden blik van den knaap to de rolstoel ontmoette en onbeweeglijk met den vuriger op den mojnd! staan hllefef. Eten groote stroohoed hing aan eeln1 lint aan haar arm; zij had dien a& bloemenmand gebruikt; allerlei bosch- blloemen waren er in ©n een takje rnjet roodei lijsterbessen prijkte in de donkere Ibkken van de klerne boschtteie- De1 kleine igi'acien^ei gestalte, die tin- De strijd! tegen dc bolsjewisten in Amerika. Er zijn in het, geheel 4500 radicalen in hechtenis genomen. Leden van het de partement van justitie verwachten dat meer dan de helft; hunner gedeporteerd worden. De redactieleden van. alle communisti sche bladen zijn in hechtenis genomen. Er zijn wagenvrachten literatuur in beslag genomen. Te New York en New Yersey zijn 25 gjevveren en tal van bommen in beslag genomen, die gelijk zijn aan die welke van den zomer voor verschillende: Amerikanen van beteekenis zijn neerge legd. 'Naar verluidt z'ou blijken, dat de com munisten en de communistische arbeidera- partijen, waaa'tegjen.' het onderzoek gericht was voornemens waren de regeering om ver te wei'jven. De in beslag genomen geschriften zullen nauwkeurig onderzocht worden, om te zien of ook lieden, die onlange uit Rusland rijn aangekomen, bij de zaak betrokken zijn. De Rougemont. Ongeveer twintig jaar geleden verscheen in „Th© "Wide World Magazine;" een ge ïllustreerd verhaal van Louis de Rouge mont, dat in de gansche Engelsch spreken de wereld de aandacht trok. Hij vertelde daarin hoe "hij dertig jaren had geleefd onder de inboorlingen der Zuidzee eilan den; en deed verhalen van ervaringen, waarbij die van Robinson Crusoë in hot niet verzonken. Hij hield zells lezingen over zijn verblijf te midden der Kanni balen voor „The Royal Geographical So ciety". Eindelijk werd hij ontmaskerd als neri buitengewoon handig' fantast, om niet te zeggen leugenaar. De herinnering aan het „geestig" be drog komt boven, nu. in ecu der Londen- scha hospitalen een afgeleefd grijsaard is binnengebracht, die zich Louis Redmond noemde en niemand anders bleek te1 rijn dan dg bekende Louis de Rougemont. De lawine te "Davos (Zwitserland). In enkele korte berichten hebben wij de vorige week melding gemaakt, van het noodweer, waardoor Zwitserland in het algemeen en Davos in 't bijzonder werd geteisterd. De lawine blijkt inderdaad groote ver woestingen te hebben aangericht. Aan een brief van een Nederiandsche verpleegster, werkzaam in een particulier sanatorium te Davos, wordeu de volgende bijzonder heden omtrent het gebeurde ontleend: Ik zat 's middags omstreeks drie uur in mijn kamer met een bezoeker, die mij vertelde, dat er de laatste dertig jaar niet zoo'n sterke sneeuwval had plaats gehad, 'k Geloof het graag. Een week lang vielen dag en nacht, onafgebroken de dikke vlokken. Sleden >an paarden konden er niet meer door, de witte vacht lag 1.80 meter hoog. Terwijl wij die bijzonderheden bespreken, wordt het eensklaps pikdon ker. Wij booren allerlei vreeselijke gelui den, gesis, gehuil, gegil, dan na ©enige seconden, is alles voorbij en blijkt, dat er een geweldige sneeuwverschuiving heeft plaats gehad. De sneeuw lag opgehoopt tot de eerste étage, muren waren inge stort, groote, dikke boomen had de lawine meegesleurd en die lagen in de kamers, waarvan de ruiten natuurlijk heelemaal aan gruizelementen waren. Men moet de ontzettende verwoesting gezien hebben om zich er een denkbeeld van te kunnen vormen. ,'f'wee jongelui, die in de1 huurt rum het huis ski liepen, werden door ff» sneeuw 'bedolven en waren onmiddellijk dood. Ons keukenmeisje, liep een parte zWaro verwondingen op, .doch verder vie len ei' geep persoonlijke ongelukken te h'etrcuron. Hoewei de materieel© schade izteer groot was, voelde! ieder rich 13e* koning te rijk, dat er geen ergere dingew gebeurd waren. De menschen verzeker den, dat nu, het gevaar geweken was, en ik voelde mij dan ook volkomen ge rust. Men sprak van een sneeu.wveXschnt- vjng van duizenden meters hoog. „Na drie kwartier herhaalde flfe 'ge schiedenis zich. Een huis op vijf mi nuten afstands van ons Sanatorium ge logen, stortte in. Veel bewoners werd©»! gedood, waaronder ook een verpleegster. Van ons huis bezweken de muren der tweede etage. Do deupen vlogen uit. hu» voegen en ef ontstond leen vrocsclijka paniek. i i Midden in het lawaai boorden wij; ctó klok luiden eu ook! werden er signaled geblazen. I telde van levenslust, was in opvallend contrast met de jeugdig© veirschijta|iUg| van Wolfgang, dje stil in zijn) stoel ge leund zat en met klunimleind gjenoeg©rt het aardig© kind opnam. Misschien viel hem zlejlf het ondbr- scheid. tusschen hen heide op toienl fel izag hoe zij eindelijk haastig met een vuurrood gezichtje op hem toetrad'en) ïzteid©: „Arme jongen, je Deint, zieker iziek letnl kunt niet loopen?" i~* Toen kleurden zjcih rijn wangdn en om zijn mond speelde ©en trofsche trek. Hij kon niet velen dat meln medelijden met. hem had en het ergerde1 heml dat liet kind juist deze wonde plek hij hem aan raakte liet volgende oogenblik ver dween de wolk van zrjn gelaat om plaats' te maken voor een vroolijk lachje1, want de kleine vroeg zachtjes: „Zeg eens. waarom slapen alle moe- diers toch? De mijne heieft ook altijd de oogen dicht on daar ook al is zij werkelijk je mama,?'-' j „Ja, dat. js rij zieker, maar zij lust nu, want zij is heel moe. van, de laingj© peis, die wij gisteren hebben gemaakt, 'maar zij slaapt njiet altijd, zij zat wel dadelijk wakker worden ein blij zijln 'dat ik een speelkameraadje gevonden heb'!" Het kleine meisje was intussclien op ,,'Op' d© tweede lawine volgde zeer spoje- 1 dig een derde. Ik dacht, dat ons laatstó uur geslagen had. 'tHuis trilde op zija grondvesten, een groot stuk van hei dat word weggeslagen. Laat ieder die Zich red den kan, direct het gebouw verlaten, werd er geroepen. Brandweermannen en andere menschen uit het dorp1 snelden toe on» hulp te bieden, maar wij konden er niet uitkomen. En ieder oogenblik verwachtte men een nieuwe verschuiving. De sneeuw lag al tot aan de' derde étage. De meeste deuren waren ingedrukt, maar onze kamer was nog vrij gebleven. Ik zei mijn patiënt, dat hij gauw wat kleeren moest, aandoen cn maakte: mij zelf ook voor het vertrek gereed. Maar niemand kwam. Seconde* verliepen, die mij uren1 schenen. Ik riep van het halcon om hulp, maar het scheed vye.l, da,t. wij do laatsten waren:, die zich nog in: huis bevonden. Eu men kon haast niet meer boven komen. „Eindelijk verscheen onze dokter. Sfe men (hebben ijfiij dén patiënt toen in een laken gewikkeld eu geprobeerd hem voor zichtig langs de sneeuw naar hen eden. i schuiven, 't Ging niet. De sneeuw was niet zooals wij die in Holland kennen, za.cht en week, neen, hier zag je niet anders dam dikke, stijve klompen. Ge lukkig kwamen er tenslotte vier brand weermannen opdagen. 'tWerd tijd. Dok ter en ik waren alle twee doodop, va» 'Is jouwen en bovendien wisten wij, dai de volgende verschuiving, die elke secon de te wachten was, ons onverbiddelijk den dood zou brengen. „Met moeite werden wijl uit het ge bouw geholpen en toen begon dé vreese- lijkste' tocht, dien ik ooit heb meegemaakt. Drie mannen droegen mijn patiënt mei moeite door de sneeuw; de vierde hielpi mij1. In 'tdorp werden wijl voorloopig bi een bakhker geïnstalleerd. Na een uur 'twas toen half zeven, kwamen en* twee mannen. Zij hebben mijn patiënt, dien wi| met 'heete kruiken in bedl gestopt had den, per ligstoel verder gebracht. Het sneeuwde nog steeds geweldig en de hee- ren, die uit louter liefdadigheid hun dien sten kwamen aanbieden, hadden een alldsl behalve gemakkelijk karwei. „Nu (de brief is gedateerd 28 Dec.) huizen wij in eeu sanatorium' ini Davos- Dorf. Onze kleeren en al onze overig» bezittingen 'rijn nog boven en het slaat te bezien of wij er iets van terug krij gen..." 5& «.4 het rotsblok gesprongen en begon nu mril haar hoog stemmetje te ringen: Ik had een kameraadje Een beter was ©r niet- Natuurlijk werd mevtopw Von Barm- steg nu| wakker en was zied' verheugd haai' zoon zoo geanimeerd tel riem. Het kjind werd plotseling schuw en wilfte wegloopen, want de tègcnwoordigheiidl! van dje vreemd© ö'amta vond zij niet aanfefe- naam. Dezta verstond échter 'de kunst haak spoedig voor zich te winnen jein al' gauw was het kind druk met hén aan 't prated. „Zeg eons, kMne wildzlang", zei1 me vrouw Van Barn steg, „loop je hier klooi maar heel' alleen in 't boséh rond?Waar is jo kindermeid? J© tent toch nog ma a* een kléin meisje, nog niet veel ouder dan zeven jaar en loop jo nu aJ Zloo alleen 'door het hosch „O, daar houd ik juist van, .ik speel het liefst alken in 't bosoh, erjzijn! ritei- vteel! vogels, kévers, bloemen en bessienj daar voel' ik me heeilenraal niet allee* en wieet u|, d© oud'ei Christinjei moet n* ook op het h'roiertje passen en o Ja mademoiselle, die rit bij de beek tl® lézten, idi» kijkt beelemaaJi niet naar daarom ben ik weggeloopeta." (Wondt rwrdii^kSt

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1920 | | pagina 1