No 80
Maandag Januari iH20
e *»aargaii£
EUflLETO
GISËLA
Buitenland.
H.H. Adverteerders.
Averechtsche duurtebestrijding.
Uitgave van
k Jfcsunl Venn. LUCTOR ET E MERG O,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
l,A»GE VORSTSTRAAT 219
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
IRMA F. 1'. O HU IJ L. BURG.
Drukkers
Oo© ter b aan Le Cointre, Goes.
bi verband met den verkorten arbeids
dag «uilen wij: niet kunnen instaan voor
de plaatsing van advertenties, welke ons
na. 1 uur nam. bereiken.
Wegens de invoering van den! vrijen
'Zaterdagmiddag zullen de advertenties
voor het Zaterdagnummer nog vroeger
bólden moeten zijn. Voor plaatsing, van
eb annonces, die na 10 uur vm. inkomen,
Sfukmm wij niet instaan.
MW«aD«w*WMij;i rn j»NtfyivvLtowr'-'<.VT?iv«<vv»i vx&wmHMMimTWTmaimim u» i'wió
Hot zal wel liierdand kunnen1 verwon
deren, idat. onder do omstandigheden waar
onder wij allen leven omstandigheden1
dis voor velen geldelijke [torgen brengen
wrijving is ontstaan tussen en de twee
groepen in ons volksleven, die men en
gros genomen, aanduidt 'als voortbrengers
uó als verbruikers.
De buitengewone, voor menig huisgezin
luïmeereinde, duurte lokt. als van .zelf do
vraag Uit: is daar nU niets aan te doen?
Tijdens den grooten oorlog hebben we bel
Used dar duurte, lijdzaam gedragen, dank
baar dat we buiten den verwoestenden
strijd konden blijven.
Maar nu, na bet vrede sluiten, wordt
de nood steeds nijpender, en dn toekomst
aldoor somberder.
En dan ontmoeten we velerlei theorieën:
etn velerlei raid wordt goed bedoeld
zeker gegeven'.
De regeering beijvert .zich te doen wat
in! liaar vermogen is, en velen oxganiseeren
rich om iets te doen tegen d.ie drukkende
zorgen, en het publiek neaml de. toe
vlucht tot velerlei middelen.
Zou twijfel aan gewenschte resultaten
wiet gewettigd pijn?
De regeering benoemde; onder de vele
oommissiën die voorlichting hebben te ge
ven in da maatschappelijke vraagstukken,
'die ons leven benauwen, ook een com
missie tot onderzoek van de wet tegen
den woeker, zooals die in Engeland aan
genomen is en uitgevoerd wordt.
Maai' het is de vraag of een wet tegen
tiet bi eden" van woeker indien mo
gelijk niet evenzeer op haar plaats
rijn zou dan tegen het vragen van woeker.
Hebben de honderden millioenen in de
crisis-jaren geleend en uitgegeven niet de
waarde van het geld verminderd en de
koopkracht versterkt?
Wie kent de gevallen niet dat, zonder'
Beïüge vraag, aan den producent of aan
den vericooper geld geboden werd voor
behoeften of vermeende behoeften, bui
tensporig hooger dan den gewoonlijk gang
baren prijs?
En wie wraakt den producent of ver-
kooper die dien prijs aanvaardt?
De regeering, hoog en laag, geeft met.
milde hand toeslag op toeslag, verbooging'
op verliooging en hst zij verre van
ons hot iemand te misgunnen, maar is
dat duurtebestrijding op ptactische wijze?
Of is 't een wedloop tusschen hooger
inkomsten en hooger uitgaven? i
Wje veel betalen kan geeft veel uit.
En wie veel 1 re talen kan, dat zijn niet
alleen de zoogenaamde O. Wl-eTs, maar
dat zijn allen wier koopkracht door ruime
verdiensten, hooge traktementen en meer
dere inkomsten is toegenomen in meer
dere of mindere mate, koopen ook tot
beogen prijs.
Daar staat tegenover, dlaf een even:
aanzien!ijk getal onzer medeburgers in
dat voorrecht niet deelt of deelenl 'kan,
omdat zij arbeiden op de vrije markt
VERSCHIJNT ELKEN WERKDA»
kbonneinexitsprjjs:
Prijs per 3 maanden tr p. post
Losse nummers IHkfh
Prijs der Adverteutiën:
14 regels f 1.12, elke regel meer 28
Eenzelfde adv. 3 maal geplaatst t*oó#t
2 maal berekend.
Bij abonnement belangrijke korttef.
Kleine advertenties 75 canfe
Bewijsnummers 5 cent.
nrz/uiMtuoax raaiat* xx*MtjvMwyurm-
of idioot' gebrek aan lichaams- of gees
teskracht niet tot arbeiden in staat zijn.
De regeering, ook der gemeenten, Jie-
pToeft de prijzen van de eerste behoef
ten voor allen, dus ook voor deze oeco-
nomisch lijdenden naar beneden te druk
ken, door lot minder dan den, hosten-
d'en prijs verkrijgbaar te stellen en te
importeeren.
Maar mag dal duurtebestrijding heetem?
In het eerste geval wordt de toeslag
verhaald op aller belastingbiljet, ook vah
hen, die .behoefte hei)hen om van lagere
prijzen te profiteeren, en in het twecdé
geval is het invoeren van meerdere regee-
ringsartikclen al evenmin geschikt voor
het doel. Herinneren we ons slechts de
regeeringskleeding, totaal ongewild, de
sUmdaard-schocinen even verschenen en
dan weer verdwenen, en nu de Ameri-
kaansche schoenen van twijfelachtig ge
halte.
Hoe goed: bedoeld en prijzenswaard,
ook de pogingen d.e:r besturen van huid
en stand, om de duurte te bestrijden, zijn
mogen, ze hadden geen succes. En be
loven ook .geen succes.
Precies zoo gaat het mei Coöperaties
die zich duurtebestrijding ten doel stel
len. Hun1 streven is dien middenstand
uit 'te schakelen. Hooge winsten en grootó
dividenden belmoren voortaan niet meer
te bestaan. De producent moet den con
sument, zonder tusschenkomst, naderen.
Malax op die botermarkt dan? Daalt de
boterprijs omdat daar de tusscihenscbaket
ontbreekt? En de post dan? En ketjgas?
En de Amsterdamsche tram? Daar is,
om niet meer te noemen, toch van geen!
winsten of hooge dividenden sprake,
want het is rijks- en gemeentedienst.
Is dat piactische duurtebestrijding als
men aan de eene zijde spreekt van pluk
ken en halen en aan die andere zijde
van nijpen en krauwen? Neen, dat is
avfcteohtsche duurtebestrijding.
Zoodanig middelen kunnen geen baat
geven. Heil in onze zorgelijke toestan
den is alleen, te hopen van Gods zegen',
die den wasdom geeft, niet alleen opi
het veld1, maar in alle leven van arbeid1
cn productie.
En dan zal duurte in zloo zorgelijken
zin als we nu beleven, verdwijnen, als
de maatschappij, na harde lessen en bit
tere ervaring, zal geleerd 'hebben, dat
het oude Bijbelwoord: alle ziel zij den
machten over' haar gesteld onderdanig,
voor alle samenleven niet te vergeefs
is geischreven.
Als Gods goedheid ons weer volle schu
ren en rijk voorziene markten geeft, dan
verdwijnt de duurte op normale wijze.
Nu is de bestrijding averechtsch.
dé K.
door M. v. $lj.
31
'Het viel' liaar moeilijk om gedurende
mijn afwezigheid aan het hoolM vati, Üfo
hujshjouding te .staan; toch geloof ik "dat.
bet voor bare gezondheid goed! is. Zij
Zag eo* den laatsten tijd Meek' en mioie
njt. Hoe heerlijk zou het zig'n als zijeemjsl
allen hier in deze heerlijke lucht waren.
De lucht in Meran was den laatsten tijd
akelig zwoel en pas 's avonds kon men
wat op adem komen. Slechts Wolf konj
nooit eens opfrisschen, want z'ooals "ju'
weet zijn de twee trapped' van on zie
dienst-woning voor hem een groot bb-
zwaar.
.De goede jongen gjèniét WU volOp en.
als dc hem nu Zoo voor mij zje liglgjeaii,
zijn bléeke wanden licht n kitelurd en de
nel)o,one natuur tevreden glimlachémd bet-
wonderend, dan, liefste moeder, zrigten
|k ;u: in stilte duiztendmaal, want u Iz-ijfc
de 'geefster van dat geluk.
Beknopt overzicht.
6 Januari vrede,?
"t Lijkt er niet op.
Hoe meer de dag, die tot het in-werking
treden van het vredesverdrag is vastge
steld, nadert, hoe meer de stemmen ,zich
vemieerderen!, die van een te verwachten
uitstel spreken.
Volgens de Engelsche bladen zal de
plechtigheid van de uitwisseling' der rati
ficaties worden uitgesteld tot na de komst,
van Lloyd George te Parijs, volgens Fraii-
sche bladen' zal met de regeling van de
verschillende aangelegenheden nog wel een
paar dagen heengaan.
Do ongesteldheid van Von Lersner is
God hesclierme uw kostbare feveto.
Altijd uw dochter
MARIE' VON BARNSTEG,
geh. von Sturmhagen).
P. S. Ons nakomertje, de kleine Jptta,
was bij het afscheid ontroostbaar. Ik
aei.de haar dat onze eerstvolgeWde reis
met baar naar 'ul toe Szbu rijn'. God gjevta
liet, want u hebt onzie lieve zletej'arilgiö
wildzang n|u zoolang niet gezien.
HOOFDSTUK II.
.Wolfgangs plan, om naar de 'beuk te
gaan die door de 'bewoners van Fürstein-
hort met den wonderlijken naam! van:
„kijk :in 'tland'" werd aangeduid, werd
npg tlienzelfden dag uitgevoerd. De mo-
Itenaarsjongen uit de naburige zaa|gmolen
•bracht met veel gemak de. rolstoel naar
hoven en al spoedig zaten "moedejr en
zoon in de schaduw van de hooge boot-
men. Zij weiden niet moed© bet schoon©
uitzicht on de mooie natuur fe bewon
deren en Wolfgang haalde zijn schétsiboék
te voorschijn en begon liet vergOlzjiicht
ujt te teekenen.
Mevrouw von Ham steg keek eelrst ©eni
gen tijd naai' haar zoon, maar al spoedig
Èaig deizie hoe 'zij tegen d© stam vant
een oulde beuk gelclund zacht, insliep.
Hij toekende rustig door; slechts af en
niet zoozeer de oorzaak van de vertraging
als wel de voorbereidingen van de ont
ruiming dei' oostelijke streken van Duitsch-
land, waar een volksstemming, onmiddel
lijk na het in working treden van het
verdrag moet worden voorbereid. De ge
allieerden houden er scherp oog op, dat
de Duitschers geen maatregelen treffen,
die er toe zouden kunnen bijdragen, dus
volksstemmingen op een voor Duitsch-
Jand gunstige wijze (c influenceer»®,
Enfin, een paar dagen korter of lan
ger maakt niets uit..
Hooge verwachtingen vandeze „vre-
das"-daad koesteren wij toch niet.
Immers een „vrede op papier" is nog
geen vrede in de praclijk.
Dat er in sommige kringen ernstig
naar dit laatste gestreefd wordt, bewijst
ons do pas verschenen Engelsche regee-
riragsp roei amatie.
In deze veelszins sympathieke rijks-
boodschap, geleekend door Lloyd George,
Sir Robert Boxdon', Hughes, Messey (Nieuw
Zeeland), Squires (New-Foundland) en
Smuts, en gericht 'tot. „Onze medeburgers
in hot Britsch© rijk" wordt gezegdDe
oorlog heelt de fundamenten van de ge
ordende beschaving doen schudden, en
alle denkende mannen er toe aangezet,
do grondslagen van het nationale en in
ternationale leven te onderzoeken.
Het is op het oogenblik duidelijk ge
worden, dat noch opvoeding, wetenschap
en diplomatie, noch handelsvoorspoed, als
zij verbonden zijn met het geloof in ma-
terieele kracht, als opperste macht, de
werkelijke fundamenten voor geordende:
ontwikkeling van het leven der wereld
zijn.
Deze zaken zijn op zichzelf enkel werk
tuigen voor den geest.
Zelfs de hoop, welke voor de wereld
ligt iiï een leven van vrede, beschermd'
en on twikkeld dooi' den volkenbond, hangt
af van iets hoogers. De' samenwerking,
welke de volkenbond moet bevorderen, zal
in! zooverre uitwerking, hebben, als do
volken, welke er aan mede werken, door
een geest van goedgezindheid:
worden bezield. En die geest van goedge
zindheid onder de menschen b e. r u s t op
do geestelijke krachten; de hoop
op een broederschap der menschhcid be
rust op het dieper geestelijke fei t
van Gods vadersch'ap.
Verantwoordelijk ais wij in onze af
zonderlijke ressorten zijn voor ons aandeel
in da leiding van het Britscho rijk en
voor zijinl houding ten opzichte van de
problemen der toekomst, gelooven wij, dat
in de aanvaarding van deze g e e s t e-
1 ijk e principes de zekere grondslag
voor den wereldvrede ligt.
Wij willen daarom onze medeburgers
ex op wijzen, boe noodig het is, dat man
nen van goeden wil, die overal hun per
soonlijke. verantwoordelijkheden met be
trekking tot .den heropbouw van de be
schaving gevoelen, ook de eeuwig e
waarheid en geldigheid van
deze geestelijk© krachten 'zou
den overwegen,, welke inderdaad een hoop
voor de permanente stichting van den
wereldvrede zijn.
Tot zoover do regjee rings proclamatie. Ze
is weliswaar in ietwat vage termen ver
vat, doch vooral de door ons gespatieer
de woorden' wijzen toch op een geheel
veranderde mentaliteit en doen iets goeds
voor de toekomst verwachten. Als de lei
ders nu maar niet op liet volle wachten,
doch thans reeds zich beijveren om de
Goddelijke waarheden in handel en wan
del tot "haar recht te doen komen.
toe joeg hg de lastige muggen weg, Ida©
'zijn moeder storen wilden. Hij was |zioo|
blij 'dat hij liaan* daaX zag rusten, jsij
dj© thuis nooit een enkel1 rustig oogjeh-
génbliik had en altijd bereid: was jpjmi
iodenaeiil te helpen en nooit aan zich!
Zélve dacht. Ho» ware biet haar', ook
anders mogelijk gewéést, haar, de onzlelf-
z'uchtdge, offervïiardige vrouw en moeder.
Een licht gerujsch weird gjeihoUrd. Tak
ken' werden omgebogetn eln over het (herij-
veliachtige mostapijt en de kale rotsen;
kwam iemand vroolijk aanspringjen.
Afwerend keek tWolfgang om; hij had
zijn moeder zoo gaarne nog wat rust
gegund en wikte den ong©wenschten rust
verstoorder wegstuten, maai' zijn dreigend
gezicht klaarde op toen er eten kleini
mensje met Zwart krulhaar door de ha-
zelnootslnukeri te voorschijn kwam.
Bijna was zij vlak langs 'de ruistende
heen gfeloopen, toen zij nog juist bij
tijds den' smeekenden blik van den knaap
to de rolstoel ontmoette en onbeweeglijk
met den vuriger op den mojnd! staan hllefef.
Eten groote stroohoed hing aan eeln1
lint aan haar arm; zij had dien a&
bloemenmand gebruikt; allerlei bosch-
blloemen waren er in ©n een takje rnjet
roodei lijsterbessen prijkte in de donkere
Ibkken van de klerne boschtteie-
De1 kleine igi'acien^ei gestalte, die tin-
De strijd! tegen dc bolsjewisten in Amerika.
Er zijn in het, geheel 4500 radicalen
in hechtenis genomen. Leden van het de
partement van justitie verwachten dat
meer dan de helft; hunner gedeporteerd
worden.
De redactieleden van. alle communisti
sche bladen zijn in hechtenis genomen.
Er zijn wagenvrachten literatuur in beslag
genomen. Te New York en New Yersey
zijn 25 gjevveren en tal van bommen in
beslag genomen, die gelijk zijn aan die
welke van den zomer voor verschillende:
Amerikanen van beteekenis zijn neerge
legd.
'Naar verluidt z'ou blijken, dat de com
munisten en de communistische arbeidera-
partijen, waaa'tegjen.' het onderzoek gericht
was voornemens waren de regeering om
ver te wei'jven. De in beslag genomen
geschriften zullen nauwkeurig onderzocht
worden, om te zien of ook lieden, die
onlange uit Rusland rijn aangekomen, bij
de zaak betrokken zijn.
De Rougemont.
Ongeveer twintig jaar geleden verscheen
in „Th© "Wide World Magazine;" een ge
ïllustreerd verhaal van Louis de Rouge
mont, dat in de gansche Engelsch spreken
de wereld de aandacht trok. Hij vertelde
daarin hoe "hij dertig jaren had geleefd
onder de inboorlingen der Zuidzee eilan
den; en deed verhalen van ervaringen,
waarbij die van Robinson Crusoë in hot
niet verzonken. Hij hield zells lezingen
over zijn verblijf te midden der Kanni
balen voor „The Royal Geographical So
ciety". Eindelijk werd hij ontmaskerd als
neri buitengewoon handig' fantast, om niet
te zeggen leugenaar.
De herinnering aan het „geestig" be
drog komt boven, nu. in ecu der Londen-
scha hospitalen een afgeleefd grijsaard is
binnengebracht, die zich Louis Redmond
noemde en niemand anders bleek te1 rijn
dan dg bekende Louis de Rougemont.
De lawine te "Davos (Zwitserland).
In enkele korte berichten hebben wij
de vorige week melding gemaakt, van het
noodweer, waardoor Zwitserland in het
algemeen en Davos in 't bijzonder werd
geteisterd.
De lawine blijkt inderdaad groote ver
woestingen te hebben aangericht. Aan een
brief van een Nederiandsche verpleegster,
werkzaam in een particulier sanatorium
te Davos, wordeu de volgende bijzonder
heden omtrent het gebeurde ontleend:
Ik zat 's middags omstreeks drie
uur in mijn kamer met een bezoeker, die
mij vertelde, dat er de laatste dertig jaar
niet zoo'n sterke sneeuwval had plaats
gehad, 'k Geloof het graag. Een week lang
vielen dag en nacht, onafgebroken de dikke
vlokken. Sleden >an paarden konden er
niet meer door, de witte vacht lag 1.80
meter hoog. Terwijl wij die bijzonderheden
bespreken, wordt het eensklaps pikdon
ker. Wij booren allerlei vreeselijke gelui
den, gesis, gehuil, gegil, dan na ©enige
seconden, is alles voorbij en blijkt, dat
er een geweldige sneeuwverschuiving heeft
plaats gehad. De sneeuw lag opgehoopt
tot de eerste étage, muren waren inge
stort, groote, dikke boomen had de lawine
meegesleurd en die lagen in de kamers,
waarvan de ruiten natuurlijk heelemaal
aan gruizelementen waren. Men moet de
ontzettende verwoesting gezien hebben om
zich er een denkbeeld van te kunnen
vormen.
,'f'wee jongelui, die in de1 huurt rum
het huis ski liepen, werden door ff»
sneeuw 'bedolven en waren onmiddellijk
dood. Ons keukenmeisje, liep een parte
zWaro verwondingen op, .doch verder vie
len ei' geep persoonlijke ongelukken te
h'etrcuron. Hoewei de materieel© schade
izteer groot was, voelde! ieder rich 13e*
koning te rijk, dat er geen ergere dingew
gebeurd waren. De menschen verzeker
den, dat nu, het gevaar geweken was,
en ik voelde mij dan ook volkomen ge
rust. Men sprak van een sneeu.wveXschnt-
vjng van duizenden meters hoog.
„Na drie kwartier herhaalde flfe 'ge
schiedenis zich. Een huis op vijf mi
nuten afstands van ons Sanatorium ge
logen, stortte in. Veel bewoners werd©»!
gedood, waaronder ook een verpleegster.
Van ons huis bezweken de muren der
tweede etage. Do deupen vlogen uit. hu»
voegen en ef ontstond leen vrocsclijka
paniek. i i
Midden in het lawaai boorden wij; ctó
klok luiden eu ook! werden er signaled
geblazen.
I
telde van levenslust, was in opvallend
contrast met de jeugdig© veirschijta|iUg|
van Wolfgang, dje stil in zijn) stoel ge
leund zat en met klunimleind gjenoeg©rt
het aardig© kind opnam.
Misschien viel hem zlejlf het ondbr-
scheid. tusschen hen heide op toienl fel
izag hoe zij eindelijk haastig met een
vuurrood gezichtje op hem toetrad'en)
ïzteid©:
„Arme jongen, je Deint, zieker iziek letnl
kunt niet loopen?" i~*
Toen kleurden zjcih rijn wangdn en om
zijn mond speelde ©en trofsche trek. Hij
kon niet velen dat meln medelijden met.
hem had en het ergerde1 heml dat liet
kind juist deze wonde plek hij hem aan
raakte liet volgende oogenblik ver
dween de wolk van zrjn gelaat om plaats'
te maken voor een vroolijk lachje1, want
de kleine vroeg zachtjes:
„Zeg eens. waarom slapen alle moe-
diers toch? De mijne heieft ook altijd de
oogen dicht on daar ook al is
zij werkelijk je mama,?'-'
j „Ja, dat. js rij zieker, maar zij lust
nu, want zij is heel moe. van, de laingj©
peis, die wij gisteren hebben gemaakt,
'maar zij slaapt njiet altijd, zij zat wel
dadelijk wakker worden ein blij zijln 'dat
ik een speelkameraadje gevonden heb'!"
Het kleine meisje was intussclien op
,,'Op' d© tweede lawine volgde zeer spoje- 1
dig een derde. Ik dacht, dat ons laatstó
uur geslagen had. 'tHuis trilde op zija
grondvesten, een groot stuk van hei dat
word weggeslagen. Laat ieder die Zich red
den kan, direct het gebouw verlaten, werd
er geroepen. Brandweermannen en andere
menschen uit het dorp1 snelden toe on»
hulp te bieden, maar wij konden er niet
uitkomen. En ieder oogenblik verwachtte
men een nieuwe verschuiving. De sneeuw
lag al tot aan de' derde étage. De meeste
deuren waren ingedrukt, maar onze kamer
was nog vrij gebleven. Ik zei mijn patiënt,
dat hij gauw wat kleeren moest, aandoen
cn maakte: mij zelf ook voor het vertrek
gereed. Maar niemand kwam. Seconde*
verliepen, die mij uren1 schenen. Ik riep
van het halcon om hulp, maar het scheed
vye.l, da,t. wij do laatsten waren:, die zich
nog in: huis bevonden. Eu men kon haast
niet meer boven komen.
„Eindelijk verscheen onze dokter. Sfe
men (hebben ijfiij dén patiënt toen in een
laken gewikkeld eu geprobeerd hem voor
zichtig langs de sneeuw naar hen eden. i
schuiven, 't Ging niet. De sneeuw was
niet zooals wij die in Holland kennen,
za.cht en week, neen, hier zag je niet
anders dam dikke, stijve klompen. Ge
lukkig kwamen er tenslotte vier brand
weermannen opdagen. 'tWerd tijd. Dok
ter en ik waren alle twee doodop, va»
'Is jouwen en bovendien wisten wij, dai
de volgende verschuiving, die elke secon
de te wachten was, ons onverbiddelijk
den dood zou brengen.
„Met moeite werden wijl uit het ge
bouw geholpen en toen begon dé vreese-
lijkste' tocht, dien ik ooit heb meegemaakt.
Drie mannen droegen mijn patiënt mei
moeite door de sneeuw; de vierde hielpi
mij1. In 'tdorp werden wijl voorloopig bi
een bakhker geïnstalleerd. Na een uur
'twas toen half zeven, kwamen en* twee
mannen. Zij hebben mijn patiënt, dien wi|
met 'heete kruiken in bedl gestopt had
den, per ligstoel verder gebracht. Het
sneeuwde nog steeds geweldig en de hee-
ren, die uit louter liefdadigheid hun dien
sten kwamen aanbieden, hadden een alldsl
behalve gemakkelijk karwei.
„Nu (de brief is gedateerd 28 Dec.)
huizen wij in eeu sanatorium' ini Davos-
Dorf. Onze kleeren en al onze overig»
bezittingen 'rijn nog boven en het slaat
te bezien of wij er iets van terug krij
gen..." 5& «.4
het rotsblok gesprongen en begon nu mril
haar hoog stemmetje te ringen:
Ik had een kameraadje
Een beter was ©r niet-
Natuurlijk werd mevtopw Von Barm-
steg nu| wakker en was zied' verheugd
haai' zoon zoo geanimeerd tel riem. Het
kjind werd plotseling schuw en wilfte
wegloopen, want de tègcnwoordigheiidl! van
dje vreemd© ö'amta vond zij niet aanfefe-
naam.
Dezta verstond échter 'de kunst haak
spoedig voor zich te winnen jein al' gauw
was het kind druk met hén aan 't prated.
„Zeg eons, kMne wildzlang", zei1 me
vrouw Van Barn steg, „loop je hier klooi
maar heel' alleen in 't boséh rond?Waar
is jo kindermeid? J© tent toch nog ma a*
een kléin meisje, nog niet veel ouder
dan zeven jaar en loop jo nu aJ Zloo
alleen 'door het hosch
„O, daar houd ik juist van, .ik speel
het liefst alken in 't bosoh, erjzijn! ritei-
vteel! vogels, kévers, bloemen en bessienj
daar voel' ik me heeilenraal niet allee*
en wieet u|, d© oud'ei Christinjei moet n*
ook op het h'roiertje passen en o Ja
mademoiselle, die rit bij de beek tl®
lézten, idi» kijkt beelemaaJi niet naar
daarom ben ik weggeloopeta."
(Wondt rwrdii^kSt