50
Donderdag 4 December 1919
84e «laargang
Statsn-OensraaL
FÊUlUETÖÏt.
Oe last clef zonde»
PANORAMA.
Uitgave van
He Naamh Vena. LUCTOR ET EMERGO.
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes
LANGE VORSTSTRAAT 219
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
Oosteirbaan Le Cointre, Goes.
De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Pelr 3 maanden fr. pi. post 2^
Losse nummers
f O.T)»
Prijs der Advertentiën:
14 'regels f 0.80, iedere pegel meer 20 et.
Verhoogd met een tijdelrjken oorlogstoestag
van 20 piet.
3 maal 'wordt 2 maal "berekend.
Bij abonnement voordëelige voorwaarde#.
Bewijsnummers 5 cent.
Tweede Kamer.
Landbouwbelangen. Subsi
dié Kon. Ned. Landbouwco'mité.
Stulbsidie dramatische kunst
door Lobman gered. De ad-
vocatenstand.
Wij willen eerst nog een en ander aan
stippen uit de Dinsdagavondvergadering,
in welke „landbouw" aan de orde was-
Over de mijnpolitiek zullen we niets
zeggen
lig de afd- Landbouw verzetten enkele
leden zich tegen een post van f 6000 voor
leen adviseur voor de Visscherij-aange
legenheden. Het is noodig, dat er leiding
komt, gaf Prof- Visser van IJzendoom
toe, maar de main .die deze geven zal,
moet niet wezen een adviseur. De Mi
nister stond niet op den naam, als hij
den man maar kreeg dien hij noodig heeft
om de verlangde leiding te geven. De
Kamer gaf den Minister den man en het
geld.
Een amendement-Rutgers c-s. om de
aangevraagde subsidie van f7500 voor
het Kon. Ned. Landbouw-comité te schrap
pen, op grond 'dat dit comité in 1915
ien 1916 meer dan 6 ton verdiende aan
varkens-uitvoer, lokte een verontwaardig-
"de speech van den heer Van Rappard
uit, die echter niet aantoonde dat het,
bij de welgevuldheid zijner kas, het Rijks
subsidie onmogelijk missen kan.
De Minister was van gevoelen, dat het
subsidie moest blijven gehandhaafd zoo
lang de Regeering adviezen blijft vragen
aan het comité- Wil men den bouw niet
verbreken, dan moet het subsidie behou
den blijven.
Nu, die vergadering van gisteren.
Besloten werd vandaag te, bieslissietn;
ovter een verzioiek van Rraat om1 'vragien
te mogen stelen oyer het ontstaan vani
de staking van de Rotterdamschei Traan-
■wiegmaatschappij op de Z. H. en Zeeuw
se he eilanden. C
Aan die orde1 was daarop de stetalming
over den memoriepost van Hoofdstuk 5,
om een subsidie hei verlleenien aan
de 'dramatische kunst. Dezlei post
werd aangenomen met 42 >S'tel (ru
gae n voor en 41 teigein.
Tegen stemden de anti-revolt, chr.-hist.
behalve de heer Lohman, de Communis
ten en de Katholieken Kooien, v. Vuiu-
ren, Kolkman, Arts, Reijmer, Swanfei, Bou-
gafertis en vr. d. Bilt, de soc.-dëm. Du.ys,
Albania, Troelstra, v. d. Tempel, v. d.
W.aierden, Kteerekoper, Helsdingen, Rugga
en Zadelhoff, benevens de 'heer A. P.
Staal'man en v. d. Laar. Er waren dus
tegenstemmers onder alle groepen. Van
een gro.ote triomf kan eigenlijk piet ge
sproten worden. Wij willen niu slechts
den wensch uitspreken, dat slechts goede
-ien edele kunst steun ontvauge.
De begroeiing voor hoofdstuk 5A, on-
dieTwijs, kunsten en wfetensc happien, werd
hierna met twee stemmen, die der com
munisten te'gen, aangenomen
Voortgegaan werd met dei behandeling!
van Jret wetsontwerp tot wijziging der
Hoogfer Onderwijswet
Zooals men weet, was del kweistie der
Bevoegdheden en titels van den jurist
nog aanhangig gebleven in eiem paiair iameq1-
diem'enten (van Rutgers, Bioiumer enDres-
seïhuys), waarnaast Kooien eiein nieuw
amendement plaatste', bedoelende den ba-
staanden toestand, waarbij juristen kun-
wum—jggmaw—«vwcMrarrt—a— II m i wui-n
door
nen promo veere'n op „Stellingen" te hand
haven
Mr Kooien echter bleef ondanks alle
protesten zijn amendement handhaven1,
van meening, dat men idem stand van
advocaat naar beneden haalt, indien men
voor hem den doctorstitel' overbodig acht
Rutgers, Beumer en DreBselhuys waren;
het mtet dezlel opvattingen zoo' eens, dat.
zie hun amlendeimieinten ten behoev® van
het voorste I-Kooien introkken Geien won
der dat zich bijna de gehPele Kamer
daarvoor verklaarde; er zitten nu een
maal' vel© juristen in onze Kamer. Met
71 tegen 8 stemmen werd het amende
ment-Kooien aangenomen, hetgeen na bet
verziet van den minister een nog al merk
waardige beslissing mag heeten.
E(r is nog lang en breed oveir idei finan-
cië'ele voorwaarden gelsproken, uit welke
besprekingen dei vrees voor concurrentie
tusschen openbaar en bij'ziooder onderwijs
bij enkele „vrijzinniger heeren telkens
weer blefek.
Een tweetal voorstellein van ©enige bte
teehenis mogeh nog worden vermeld. Oud
verkreeg die' toeizlegging dat zij, die voor
Staatsinrichting werken en zich' nu den
weg tot promotie zouden afgesloten zien
alsnog in de> gelegenheid Izullen worden
(gesteld hun studie tei bekronen. Hebzieifdei
poogde. K. ter Laan te verkrijgen (voor
de bezitters der moderne taalaoten Bj.,
'die, nu de kans geopelad is om dr. in;
fde raoiderne talfein te worden, zich zelf
daarvan uitgesloten zien, omdat zij' geienl
doctoraal examlen hebben gedaan. Juist
op dezien grond bestreed de Minister dit
demdteield, als VTeleimld aan de H. O.-wet.
[Het 'ziou in de wet invwefen het nieuwe
beginsel, dat ook ;z|ouiden kunnfem docto
reeren 'zlij, idiei nog nooit «enig Academisch
examen hebben afgelegd. Begint (men
daaraan, dan mag' men, betoogde dei Mi
nister, de bezitters; der aoten Kf IJ tot VI
(hoogerie wiskupde) zieker niet Uitslui
ten. Wanneer bet er eenmaal toe komt,
f om 'de Bi-acte Academisch af tel neimeni,
izial de zaak ier anders voor stajan; nu
meende del Minister het amendement te
moeten afwijizen.
Zeeuwsche Stemman.
IXCC.
Als ik! lees, wat de gïoote pers
ons brengt over de arbeidsoonferentie
in de Vereen. Staten, dan kan ik de
gedachte niet onderdrukken, dat men
bezig, is Jachter de feiten aan te ioopien.
Men praat er over den 8-urigen
werkdag' en straks is hier bijna nie
mand mieer, ,'diie langer' dan 480 mi
nuten per dag' in fabriek en werkplaats
toeft.
Vrouwenarbeid de Ned. wetgever
heeft ook "dit chapiter al lang bé-
studeerd ien voor de practijk ingrij-
pende maatregelen .getroffen,
i Ongezonde arbeid onze duikeirs
i worden sedert vele jaren door de wet
j beschermd.
Kinderarbeid is al tot het uiterste
niet overdrijvenin elk geval tot
.'geringe proporties teruggebracht.
En zooi kan ik doorgaan.
Staken? 'tIs waar, deze liefhebbe
rij) is nog. aan de orde van dein dag,
maar ook dit zal „verkeeren".
'k Lais ©en niet onvermakelijk,
schoon treurig geval uit België.
Tusschen dei .slechtst betaalde be-
MARIE BURMESTER.
43)
o-
D© zieke leunde nu weer achterover,
•en zeide nog slechts: „Maar het beste
is toch nog wiel: een goede trouwe man,
Ingrid!"
„Ja, moeder, dat geloof ik graagI"
f Nu begreep de moeder, waarom hare
dochter niet wilde huwen. Wat zou dat
kunnen zijn? Geheel onvoorwaardelijk be
zat zij lngrid's Vertrouwen duS' toch niet
De guiei ma,and Maart kwam en daar
mede de tijd dat die oude en zlwakkje
mengche'n sterven. Ook meivrouw Ander
sen overleed in die maand en lugrid
stond nu alleen op de wereld.
Een neef van haar vader, de gemeentel
ontvanger Andiersen uit Haideirslteben, en
Reimar Markward waren de eenige fa
milieleden van al' degenen, welke op dan
begrafenisdag bij haar waren.
De vrouw vanjeen boschwach'ter, welke
de overlieden© in vroegere dagen veial
vriendelijkheid had bewezien. deed in de
keuten wat gedaan moest worden
dienden der regeering, zoo. schreef het
Belgische orgaan „De Schelde" be-
hooren 'de boden, loopers, huisbewaar
ders, enz. 'van bet gerechtshof. Die
worden eigenlijk nog minder betaald
dan kuis ch vrouwen.
Van duurtetoeslag of vergoeding is
voor die lieden geen sprake
Ze .hebben dan ook, omdat geen
„reklamaties" hielpen, Oen nieuw mid
del toegepast: ze hebben geweigerd
niet van te werken, dat middel
is te banaal maar van hun loon
te aanvaarden. Zoolang het niet verbe
terd is.
Intusschen gaan zij voort hun ambt
gewetensvol te vervuilen. 1
't Middel is origineel. Daarom reeds
verdient het te gelukken, onafgezien
van het feit dat de loonen beneden
peil zijn.
Hierin ligt feeds dè profetie, dat
het staken eerlang tot het verleden
zal behooren. Erg gerust ben ik er
anders niet op', als niet de geest der
arbeiders anders wordt, als niet de
Geeist Gods de arbeidsvreugde weer
te voorschijn roept.
Mien kan daar1 in Amerika mooi pra
ten, idoich hier ontwikkelen z,ic|i de toe
standen in filmtempo'. En in een rich
ting', die hij afde voordeélen, wélke
ze biedt, vooral met het oog op het
lot van millioenen arbeiders, voor de
geestelijke werkers, de arbeiders met
het hoofd, bedenkelijk wordt.
Een illustratie? Hier is er een.
Een dagblad bevatte dezer dagen
de volgende 'advertentie:
„Een bekwaam 'timmerman vraagt
voor .afleiding, hern passende bezig
heden. Brieven, enz^
Een lezer 'schreef toen, dat het hem
een lief 'ding waard was een bekwaam
timmerman te 'zijn, die voor afleiding
passende bezigheden zoekt. En hij
vroeg of men zou denken dat er ge
reflecteerd zou worden, als hij' de
vo lende advertentie eens plaatste
„Directeur ©ener Naamlooze Ven
nootschap, vrij hebbende van 12 'u.
's nachts tot 9 u. v.m., zoekt bijver
dienste (zware lichamelijke of geeste
lijke arbeid niet uitgesloten) ten einde
aan zijn belastingplichten te kunnen
voldoen.
Br. fr. 'letter
Een kern vair waarheid in dit hu
moristisch gestelde geval is gemakke
lijk vast te stellen. De zegeningen van
sociale hervormingen dalen echter niet
alleen neer op' de timmerlieden
Werkster: Ja, mevrouw, ik heb nog
een dochtertje van 13 jaar.
MevrouwKan (die mij' niet wat hel
pen.
Werkster: Neen mevrouw, die dient
reeds.
Mevrouw: O, j,a? Bij wie?
Werkster: Bij juffr. Antje.
Mevrouw: Juffr. Antje? Wie is dat?
Werkster: Dat is de juf die het
urinoir schoon houdt en mij'n doch
tertje eet ien drinkt biefstuk en melk
en heeft het er best, idus ik' doe ze er
niet vandaan.
MevrouwWat
Werkster: Ja, mjevrouw, haar man
vërdient f57.per week en zij' f 17.
mtet duurtetoeslaghaar dochter gaat
uit werkten en verdient 25 cent per
uur plus volle kóst en
Mevrouw gaat naar binnen
De gemeente-ontvanger liep p-einztend
in 'de kamer op en nie-eor. Reimar Mark
ward zat stil bij het raam en Ingrild
scheen het koud te hebben; 'zij za;t vliaifc
bij de kachel'.
Vrouw Jensen kw,ajni binnen met brood
en koffie'. t
„U moet. toch wat feiten, juffrouw",
zieidiei zij. „'tW,as zieker koud op hat
kerkhof ejn ik geloof dat u, heidien nog
niets heibt gebruikt!" i
Ingrid schonk 'de koffie in en vroeg
de twee heeren of zij aan tafel wilderi
komen. i
„Hoe Haat gaat uw trein, oom'?"
„Over .anderhalf u.ur, kind." Hij tastte
toe ten liet het ziich goed smaken. „Het
spijt mijl zoo dat het mot mijln wierk
niet gaat, want ik zou gaarne nog eeD(
1 dag hij je zijn gebleven. Het verheugt
me daarom zteier 'dat mijnheer Markwaxid
tijd heelt tot morgen." f
j Hij schoof zijn kopje nog elens biji, fetti
nam nog een broodje.
„Ik zou nu nog heel in 'tkort miet jie(
walen bespreken, hoe alles nu gaan
moet. Wij kunnien het dan later uitvoia!-
rigier per .briief doen. Gij zijit nog !te
jong om hier atleten te blijven wonen].
Daarom stollen mijn vrouw en ik jeivoior,
voorloopig bij ons te komen en ons huis
aj's je tehuis te bieiscbouwen."
Ingrid legdei hare h,and op diiel vaiï
baren oom en keieik hem dankbaar aan,
„Dank u oom. Het is heel' hartelijk
v,an u. Maar wat zlou ik dan moeten
uitvoeren,?" Die heier Andersen had geen
kinderen.
„Nu„ daar vinden wij wel waf op.
Je zioudt kunnen beginnen met wat rust
en ontspanning te nfeinlein en dan
hij keek baar even liefdevol aan en Iz'ag
hoe jong en hoe miooi zlij was „wij
hebben een .aardige kring van vrienden,
misschieni,
Zij glimlachte'. f
„Zou het u wel' gelulckfen mij beizlotgd
te krijgen diat bedoelt ui zieker, oom?"
„Och ja,, waarom zou ik het niet zteig-
gen. 'Of heleft dei faimiTi© van 1 kasteel
soms iets getechiteviein,?"
„Zij zijn kort geleden naar Men'tone
gjegaan, Vanmorgfen heb ik pas- de/ eer-
ste brieven van hen gekregen. Zij schre^
ven dat dit huis nu verder ook mijh
tehuis zou zijn, en wat ik verder wenischte
of begeerde^ moest ik hen maar Keggen 1"
„Zoo zloo! Ja Zij waren altijd
bij'zlonder hartelijk I" t
„Zekeir, oom. Ik z,al hen schrijven dat
ik gaarne van hun aanbod waf de wo
ning betreft, voor een paar maanden ge
bruik zal' maken. In dien tijd zal ik
wat uitrusten en rustig alles regelen."
„Wat ben je dan van plan, kind?"
„Mag ik dat voorloopig' nog voor mij
Zou men in Washington niet ach
ter de feiten aan loopen Ik vraag
maar
KEEfeVVAN DER MEER.
November 1919.
Bij' al de zorgen en nooden, 'dj©
ons omringen, in duren tijd en hon
gersnood, beleefden we ditmaal No
vember meer als Wintermaand, dan
als Slachtmaand.
Kuip 'en ton bleef in menige woning
ledig1, ien de voorraad brandstof, zoo
uiterst krap toegemeten, moest op,
zorgwekkende wijze aangesproken
worden.
Sneeuw ©n vorst, donkerheid1 jen
koude omringden ons dag op dag.
November telt onder zijln dertig1 da
gen één historische dag, uit den Ka
tholieken tijd op: onzen tijd overgegaan.
Het is de elf die dagi der maand, aan
St. Maarten gewijd, in Zeeland nog
steeds onderscheiden 'van andere da.-
gen. Dan wisselt het dienstpersoneel
op de hofsteden ien gaat naar de stad.
Dan wend ioudtijds het werk pp! den
akker gerekend iafgedaan te zijn, en
dan werd het vee gestald.
Maar deze elfde November ver-
ras'tte iden landbouwer met een deel
van den aardappeloogst nog in den
grond, Met haast moest het laatste
fruit geplukt worden. Suikerbieten en
mangels moesten wachten tot betere
tijden, en het vee had reeds den war
men 'stal tot wijkplaats tegen idte onge
wone koude.
November was ditmaal een winter
maand bij; uitnemendheid.
November was ook een maand van
herinneringen.
Het was in November 1917 dat het
meest autocratisch bestuurde rijk van
Europa herschapen werd in een so
cialistische republiek, waar nu sinds I
twee jaren lang de kar der bolsjewie
ken bet woord is1 van Lloyd Georgte i
wondt getrokken door plundering j
en terrorisme. Scheen het of in Octo- j
ber het einde van dit schrikbewind I
nabij was, in November won het roode j
leger in kracht en beteekenis, en de-
zelf de Engels che Minister, dien we zoo-
even noemden, voorspelde het Engel-
scbe Lagerhuis een langdurige en bloc-
dig© strijd 'in Rusland.
Het was in November 1918 dat heit
Keizerrijk Duitschland ineen zonk en
het Keizerrijk Oostenrijk meteen. D'e
oudste vorstenhuizen van Europa ver
loren kroon en troon, de Romanow's1,
de Hohenzo'llem's -en de Habsburg's
werden ballingen of werden om' het
leven gebracht, en hun land viel de re
publikeinen in handen.
Het was "op den historiscben elfden
November 1918, aan St. Martinus ge
wijd, dat 's morgens elf uur de wa
pen stilstand werd geiteekend', die een.
eind maakte 'aan den grooten oorlog.
Dat oo'genblik vierde Engeland op in
drukwekkend© wijze, idoor op hoog be
vel, alle leven, twee minuten lang te
doen stilstaan.
Indrukwekkend voorzeker.
Denkt u het leven, alle leven op
een druk uu|r, een ©ogenblik stilstaand.
Geen spoortrein die dreunt., géén i
auto of motorfiets die puft, geen
zlelif houden, o-om? Ik zal hfet later zfeg-
gen!"
Toen dacht hij btelslist, 'dat zlij in stilte!
verloofd was en stond goed geluimd op.
„ZooiaiHs je wilt. En je weet hef nu,
je bent ons altijd welkom. Maar get
heel alleen kun je hier toch niet wonen,
Diat daden moeder en ik ook niet'.
Ziet 'u daar dat huisje naast den stalt'?
Daar woont Jens. En zijn vrouw zlal!
hier nu voortaan hehieden sl&pen!"
„Zoo, dus dian is alles in ordlel
en kan ik rustig vertrekken. Maar schrijf
ons eens spoedig ©n wordt hier nu,
maar niet melancholiek!"
„Neen, oom, maakt u, izich maar niet
beBorgd!" f
Zij bracht Item to>t ,aan het hek eni
keek hem na totdat hij om den hoek
van d.en weg verdween.
Daarna keerde zlij langzaam naar huia
terug.
Vrouw Jens kwam Ingrid tegemoet en
deelde haar fluisterend mee, dat zlij in
haar eigen huis even moeist kijken hoe
'ter mfeei 'stond. Zij, z,ou heiel' spoedig
feragkfeierem. Dte oude, met ijzer beslap
gen deiur viel 'dreunend aph ter h.aar in
'tslbt.
In den heiginne vond Ingrid het pijtoc
Hijk alleen jSe zlijn met den man, door
wien zlij lrerinnerd werd aan alles wat
het Delven haar aan lasten en veroofmoe-
stoomboot die blaast, geen fabriek! 'die
fluit, geen machine die gonst, geen.
voertuig dat belt, geen paard dat trapt
en geen mensohenmassa die zich be
weegt. En dat in, de Engelsche milli-
oenen-stedien, w,aar het moderne le
ven met zooveel gedruisch allen om
ringt
Due stilstand moest voor 'n oqgenblik
plechtig en indrukwekkend herinneren
dat de vrede komt.
Ach, ware het zooi
Maar November was niet alleen een
wintermaand, en een herinnermgs-
maamd, maar ook een rcvolutie-maand
en een maand van hongersnood.
Niet alleen dat de verkiezingen in
Frankrijk en Relgië ten Italië en Zwit-
seilanid ons door het toenemenid1 aan
tal socialistische vertegenwoordigers,
kwamen herinneren, dat we voort
gaan op den weg der revolutie. NieL
alleen de scherpe strijd tusschen het
roode en het witte leger in Rusland,
maar ook de werkstakingen overal,
zelfs in 't welvarende Noord-Amerika,
brachten onrust en woelingen, ternau
wernood door legermacht te bedwin
gen.
En De Zeeuw heeft ter gelegener
tijd herhaaldelijk berichten gebracht
van het lijden en den nood in Rusland',
Oostenrijk en Hongarije', en waar niet?
Brandpunten van dien nood zijn de
steden aan de Newa en aan den Do-
nau. En als die rampvolle tijdingen
u niet hebben bereikt, dan zullen, zon
der dat dit overzicht ze' behoeft (te
herhalen, de collecten die omgaan in
onze straten en de bussen die ,ons
fepreseriteend worden, wel iedereen
uidelijk maken, dat, onder mieenderen,
de vro'olijkste hoofdstad van Europ'a
thans gewonden is een stad van klagen
en weenen. 1
fs ''t wonder, 'dat steimhien opgaan,
nu lang gesmoord, die zeggende vo
rige dagen wanen ons beter dan deze
toen was er vrede in onze paleizen
en welvaart in onze woningen, zich
meer en "meer doen hooren. Dat men
in Duitschland de stem: verheft voor
de monarchie en voor den Keizer?
Maar wie wensoht vorsten-eer of
koninklijke hoogheid, als hem een
zwaard aan 'een haar boven het hoofd
hanglt?
Zou bet de hedendaags che vorsten
in Europa niet vergaan als Abimelech
in de dagen van Israël's Richter en
„De boomen gingen eens benen om
-een Koning over zich te zalven, ;en
zij zeiden tot den olijfboom1: Weest gij'
koning over ons. Maar de olijfboonnen
zeide tot henzoude ik mijn vettigheidl
verlaten, die God en de menscheni
in- mij prijzen, en zoude ik henen-
gaan óm te zweven over die boomen
Toen zeiden de boomen tot den vij-
geboom: Kom gijl, wees Koning oven
ons. Maar die vifgeboom zeide tot hen:
Zou ik' 'mij'n zoetigheid en mijne goede
vrucht verlaten, en koude ik benen-
faan om te zweven over die boomen?
'oen zei-dien 'de boomen tot den wijn
stok: Kom 'gijl, wees koning over ons.
Maar de wijnstok' zeide tot hen: zou
de ik mijn most verlaten, die God
en menscnen vroolijfe maakt, en zoude
ik hieniengaan om! te zweven over de
boomen?"
Zou Joiham's gelijkenis, ons be-
gltlT'l II I III I I II I'll l'HH'l I IMI'll"II I <1— I k.'U.UBMJ.MOm'V««tm
digingien gdbraicht baid. Maar het had dit
goedla, 'dat zlij zich tegenover hem geenl
geweld behoefdie aian te doen; want hij
zou zelve weten, dat er geen brug te
leggen was over datgene wat. scheidend
tusschen hen stond, zelfs niet die van
'een aüedaagsch gesprek-
Zelfs als hij heiden nog w;as vertrok
ken, dan zou, hij nog niet eens tot aan'
t strand iz'ijn igekomien. Moirgtem hefel in
de vroegte zlou hij verfcrolcken en daar-
medie ziou dan lue.t laatste verdwijhenj,
.wat haar nog tastbaar aan het verteden
kon herinneren. Zij voelde 'zlioh verlicht
door idieztei gedachte, en leunde vermoeiii(l
en uitgeput dooi* alle® wat dei laatste)
diagen haar gebracht hadden, teigfen de
leunin'g vian de canapé.
Reimar stond plotseling op en gjnjg
tegenover haar zitten. Zij zag aan Zijn
geizidht dat hij oveir haar iets bijzonders',
iets ,gewichtig|s te zleggen had. Zijn doup
kerte! oogen schenen bijna zwart, en zlijn
'gehtetellei gelaat trill e.
Zij deed haar best om zoo onverschil
lig moge-lijk te schijnen, en aian, harec
oogen dei meest vi&rbaasde uitdrukkinjg
te geven, waiaitoe 'zij in staat was. Zij
merkte zeer good met hoeveel moeite
hij ziooht naar- woorden, maar kwam hem
niet tejgeanoeit. i
(Wordt vervolgd.^