No 51
Vrijdag 38 November libO 34e Jaargang
Eerste Blad.
KI 1 1
Dit nummer bestaat uit twee bladen
Binnenland.
FEUILLETON.
De last der zonde,
Uit de Provincie.
t i i i. Li I aJ Lil [.Li >.J. - J
Kronkelpolitiek.
In dei l'aatstei jaren hebben wij daar al
imtenjg istaal'tjel van gezien. Keizier Wiil-
belm deed er aan, toen hij eerst de
'Zuid- Afrikaanschie vrijheidshelden ver
heerlijkte, later aan de Engelsche regieier
ring het plan voor dei verovering en ver
moording der Zuid-Affcikaaaschei republie
ken woorltelgde, en ten slotte a,an dep
igfrooten balling1 uit Zuid-Af'Hka, idiei bij
hem recht en steun daicht to vinden,
beitelt gaf.
TKrf* IrfnnTriPlin.nli K.o.lr •nr.nlrrl+ rtrvrr iin r»nfr/!m
bouw van eon prachtig paleis aan den
Scheveningsclien weg. Een Ameiikaansch
millionair, tevens vredes-apostel, stelde
zijn schatten beschikbaar tot den opbouw,
en tal van volken verrijkten dit paleis
met hun kostbaarste voortbrengselen.
Schoonheid bekoorde, en meer nog om
de vredes-gedachte die aan dit paleis het
aanzijn gaf.
Daar gouden de stoelen des gericht,s
staan, en uitspraak worden gedaan in
do geschillen der volken, om die zonder
wapengeweld te vereffenen.
Maar de groots, de .zoovelen omvattende
en zooveel vernietigende oorlog kwam.
Niet één wendde den blik van de wa
penen naar het. Vrei.lespa.leis en het bleef
daar staan in al .zijn uitlokkende schoon-
1 minister van landbouw, nijverheid en' ivan-
j del in het algemeen belang der bevolking
gewenscht is, onderzoek in naar de oor-
I zaken van de duurte van goederen en
diensten
b. verstrekt aan het publiek de door 1
helm nuttig geachte wenken en mededee-
lingen, de bestrijding der duurte betref
fende;
c. vestigt de aandacht van onzen mi
nister van landbouw, nijverheid en han
del op maatregelen die naar het oor
deel van den raad .zijn. te nemen tot
bestrijding der duurte; 1
d. dient onzen minister van landbouw,
nijverheid en handel desgevraagd bericht
en raad in alle; zaken van de bestrijding
dei' duurte betreffende.
hoogd kan worden tot het dubbele dor
gemaakte winst.
De waarschuwing van den centraldn
raad of den du'urteraad wordt openbaar
bekend gemaakt, wat reeds op zichzelf
voor dan betrokkene zeer ernstige ge
volgen kan hebben, schier even ernstig
als eeine veroordeeling;.
Een tweede strafbepaling: beviat art. 43.
Wanneer een winkelier openlijk verklaard
heeft tzich naar eene bepaalde prijs,zet-
ting of prijsberekening te .zullen gedragen;
dan is het wensdbeJijk afwijkingen te straf-
fen met hoogere strafmaxima dat bij eene j
hiertoe strekkende gemeentelijke strafver
ordening; mogelijk zouden zijn. Een straf
waardige daaid is hier stellig aanwezig. I
Het is onnoodig geacht in dit wets-
daigien door Èn|gellands staatslieden g(ei-
voïgd, weibel eerst de .kleine staten in
Zuid-Afrikai hebben opgeslokt, o«r daar
na,, onder del leus: op voor 't(recht idler
kleine staten 1 'den wereldoorlog: te ont
ketenen. i
Maar een nog veel1 ernstiger staaltje
van kronkelpolitiek werd dezer dagen
openhaar in heit boek Erinner ungem",
gieschrelven door Von Tirpitz', den beken'r
den Duitsclien staatsman, die den onbtet-
perkten duikbootoorlog voorstond. Dez|a
oud-minister, ten Lew ij.zie van 'do goede
vcrhoudinlg tusscben Duitschland en die
kleine staten, door hem voorgestaan,
schrijft: „Roosevteitt beeft tot mijl geziegd,
ter gelegenheid v,a,n zijn bezoek aan Ber
lijn: „Sie müstten Holland neihrnen" (Jo
m1 o o t N ei d e r 1 a n d n t- m o n." Dit was
eten slechte raad; het tegendeel wasvoor
ons het wartel; wij mochten niet verove
ren; wij' moesten winnen door dan klei
nen staten met groot® belangen ter Zbe,
die' izlekierbeid te geven dat hun vrijhoid,
die o.ok in onsi 'belang was;, beschermd
word telgen do Angelsaksische beieri
schappij!."
(De vertaling is van Het II and el s-
b 1 ad).
Ook zleide Roosevelt volgens Von Tir
pitz; tot dealen: „Deutschland müsttci die
klteina niedcrdeutscben Staaten am Urn
tern Rbein und an der Schelde an sich
bteranziehen." („Duitschland móet ld!a
klteino Nedenduitscbe staten aa.n den Be-
nleden-Rijn en aan de; .Schelde tot zich
trekkten".)
Indien dit waar is. ten waarom1 fciou
men ielr aan twijfelen! dan heeft ook
nu wijlen ex-president Roosevelt, nog wel
leleh Nederlander naar afstamming, leep
omstandigheid waar hij nogal eens
mee geschermd heeft, zich a,an kronkel
politiek is'chuldig gemaakt. Want eerst
Duitschland aanraden Nederland in tci
palmten, en daarna op te stuiven van ver
ontwaardiging! omdat Duitschland BieJgïë'S
ontijdigheid schleindt, dat laat zich niet
rijmen. Of in 't leien, of in 't ander is deizle
Staatsman van overzie© onwaar 'gleiwoeist.
Wij durven niet hopen in 'teerste.
Doch ten slottei, waf blijft er ovtefl
van 't meerdenei vertrouwen dat de re
publicans in Amerika boven de de-
mo crates verdienen, en dezie laatstem
weer hoven eerstgenoemden, wanneer
zlelfs p,un grootste mannen om nu
maaï1 te blij veto bij Roosevelt en Wils,on!
opgaan in kronkel,politiek?
Vervlogen idealen.
Eens, het is nog maar weinige jaren ge
leden, bekoorde menigeen en wie zou
het wraken dei hoop op voortdurenden
vrede;, door de aanschouwing' van den
-heid als een museum van vervlogen ver
wachtingen.
De ooi-log* bracht naamloos lijden, maar
aan den horizont rees weder een ster
der hoop. De menschheid blijft hopen,
ook in donkerte en diepe ellende. Geluk-
kiigi.
Een Volkerenbond zou de taak aan een
Hof van Arbitrage, in liet Vredespaleis
zetelende, op zich nemen, en onderlings
geschillen voorkomen of zonder wapen
geweld beslissen.
Maar onderlinge haat, gewekt door den
oorlog, sloot het samenzijn van overwin
naars on overwonnenen in éénen Bond
Uit, e;n eindelijk had de Vertegenwoordi
ging in de Vereenigde Staten, zonder wier
medewerking', als de machtigste, het vor
men van een Volkenbond onmogelijk is,
zooveel vijven en zessen, dat het tot
standkomen, in den vorm waarin het was
voorgesteld althans, onmogelijk gewor
den is.
Vredespaleis en Volkenbond behooren
tot de vervlogen idealen, en herinneren
ons nog eens weder' aan Psalm 127:1.
De K.
■- r-
A1 '1 ie r 1 e i-
De drukkerspatroons zullen eerst 10
Dec. over het voorstel inzake bet nieuwp
collectief contract beslissen.
De toevoer van steenkolen uit Duitsch
land zal verminderd worden.
De begrooting van Marine wordt met
bijna zes millioen verminderd de mi
nister kiest, voor Nederland en Indië, het
klein -matereel- systeem.
De afbouw der kruisers „Java" en „Su
matra" wordt stopgezet.
Marine-officieren mogen op Rijkskosten
hun gezin mee naar Indië nemen-
Hr. Ms. „Noord-Brabant" wordt oplei
dingsschip voor ter beschikking van de
llegeering gestelde minderjarigen-
Hr- Ms. „Holland" wordt thans ver
kocht, de „Zeeland" zoodra die reparatie
noodig beeft.
Bestrijding; van, het onredelijk
o p d r ij' ven e n 'li o o g h O' uden va n
prijzen.
Ingediend is een wetsontwerp houdende
maatregelen ter bestrijding van het on
redelijk opdrijven en hoog; houden van
prijzen.
Artikel 1 bépaalt dat er i,s een Cen
trale Du'urteraad.
Artikel 2 zegt:
De Centrale duurteraad:
a. stelt in de takken van nijverheid,
handel, landbouw ©n verkeer, waar zulks
naar zijn oordeel .of naar dat van onzen
Verder wordt bepaald:
De Centrale duurteraad is bevoegd om,
indien, en voor zoover hij dit in bet
algemeen belang der bevolking ter be
strijding van het onredelijk opdrijven of
hooghouden van prijzen van goederen of
diensten noodig acht
a. een bij overeenkomst bedongen prijs
terug; te brengen tot wat, alle omstandig
heden in aanmerking genomen, een re
delijke prijs mag, worden geacht;
1). een beding, waarbij de vrijheid om
overeenkomsten aan te gaan wordt be
perkt, geheel of gedeeltelijk te vernieiti-
Igen;
c. eene overeenkomst geheel of gedeel
telijk te vernietigen.
De bevoegdheid bedoeld onder a geldt
niet ten aanzien van prijzen bedongen
in den kleinhandel of daarmede gelijk
te stellen bedrijven.
Indien dei Centrale duurteraad besluit
tot het terugbrengen van een prijs, kan
hij ,op verzoek van den belanghebbende
bevalen, dat aan de,2en het daarbij be
paalde bedrag wordt terugbetaald, dat hij
teveel heeft betaald.
ï>e centrale duurteraad bestaat uit ten
minste vijf leden en voorts uit plaats
vervangende leden en buitengewone leiden.
Aan de memorie van toelichting; is. het
volgende ontleend
Op de noodzakelijkheid eenerzijds- de
productie te vermeerderen en anderzijds
de consumptie in te perken is reeds door
velen in den lande met nadruk gewezen.
Van beider belang' is de regeering over
tuigd. Zij- acht het haar taak harerzijds
tot de vermeerdering der- productie zooveel
mogelijk mede te werken. Voorts blijft
de regeering, zoo lang de schaarschte
van verschillende eerste levensbehoeften
voortduurt, voor deze goederen het stel
sel van distributie en rantsoeneering' hand
haven, terwijl tevens van de bevoegdheid
tot het uitvaardigen van uitvoerverboden
en hlet vorderen van scheepsruimte gebruik
blijft gemaakt. Voor de binnen de distri
butie betrokken levensbehoeften wordt
hiermede prijsopdrijving tegengegaan, ter
wijl het 'uitvoerverbod verschillen te
onzen gunste tusschen het prijsniveau hier
te laud© en het prijsniveau elders kan
bestendigen.
De instelling: van plaatselijke duurte-
commissies wordt in het ontwerp over
gelaten aan de plaatselijke autoriteiten
met bevoegdheid aan Geil. Staten tot in
grijpen.
Eerst dan wanneer na voorafgaande
waarschuwing' voortgegaan wordt met het
bedingen van buitensporige winsten wordt
straf bedreigd. Dei straf bestaat in hech
tenis tot ten hoogste één jaar of boete tot
ten hoogste tienduizend gulden, welke
som evenwel, wanneer het bedrag der
bedongen winst hooger is dan f5000 ver-
ontwerp een afzonderlijke bevoegdheid tot
inbezitneming te vestigen. Mocht te eetni-
Iger tijd de distributiewet 1916 worden in
getrokken dan zoude zulks bij die in
trekking nog altijd kunnen geschieden.
Ook het vraagstuk der' maximumprijzen
is in het ontwerp niet aangproerd.
G e m eentev e 1 (1 wachte r s.
In het gebou.w van kunsten en weten
schappen tel Utrecht is j.l. Dinsdag! 25
November een vergadering gehouden van
gemteenteivieldwachtersi, waarin besloten
werd den vroegwen Bond van afdeelingjelnl
oin to zetten in een Bond van loden ten
einde mleer rechtstreeks dei belangen van
dezie politiemannen t© kunnen behartigen).
In 'dieziel vergadering; is dtei volgende
beginsel ve rklaring' aangenomten
„Die Bond van Getoeicnteveldwachfcerg
in Nederland aanvaardt als, grondslag da
■bestaanidel inaatschappijorde en het wet
tig igieziagl, zooals dit is vastgelegd in d|e|
Grondwet des Rijks;
verzot zich tegen iederen aanslag! well-
he beoogt d!e gewelddadige omverwer
ping diezJar bestaand© instellingen;
too streeft ter verkrijging naar zooda
nige dienstvoorwaiairdien, diei don politie
beambte in staat sbelllen zijne roeping
naar behooren te vervullen, voor de ont
wikkeling van persoonlijke g;aven en voor
de welvaart van z'ijn gezin," Voorts; is
een program' van actie vastgesteld, waar
in de volgende punten zijn opgenomen:
Een minimum-jaarwedde van £1400
mtet Zés jaarlijksche verhoogingen van
f 100, benevens emolumenten;
het afschaffen van bijbetrekkingen nl's
den politieman onwaardig, met do erken
ning dat sommige werkzaamheden aart
hen kunnen worden opgedragen;
wijziging 'dier artikelen 136, 190 en
191 der gemeentewet;
het stichten va,n eurausls'en voor opr
leiding, mtet steun van het Rijk;
'groepsvietteigionwoiordiging bij dia boeren
Commissarissen der Koningin en verga
deringen met den Burgemeester.
Daarop werden de statuten en huis
houdelijk itelglemont vastgesteld.
Er 'Ziaï ©en maandblad worden uitglcr
geven.
Tot leden van het voorl- bestuur wer
den aangewezen(alph.) de. hh. Bakker,
Hilligersbergi; A. Huizinjga, Ter Neuzieni;
van der Molen, Groiotegast; Propstra,
Uzendoorn; van dar Wfeijidien, Waaïder
(jZ,-H.) en E. v. d. Veen te, Grooteibroek
(N.-H.) Secretaris. I
Tweed'e Kalmer.
In dtei avondvergadering; hebben 15 leden
het woord gevoerd.
Wie zich gespitst had op de red© van
den afgevaardigde van den Plattelanders-
bond1, die bij' dezie, begrooting; allicht kort
Uitgave van
td Naanri. Venn. LUCTOR ET EMERGO.
gevestigd "te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
fcïNGE VORSTSTRAAT 219
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukkers:
Dootetbean Le Gointre, Goes.
door
MARIE BURMESTER.
41) b
Zoo veel vreugde en leed, zoo veel
hoop en teleurstellingen, onrustige en
stillo dagen moest Ingrid Andei'sen door
leven, vóórdat zij; het pad zag, dat de
Eeuwige Liei'de haar aanwees. Dien
flivond! begreep zij iets van de beteei-
kenis van het woord „kruls-dragen", het
teeken van het behooiren tot Jezus dis
cipelen. Zij hoopte en wenschite nu niets
meer voor zich zelf. Maar dat hierdoor
een nieuw leven in haar ontsproot, ver
moedde zij nog slechts heel vaag. Zij
legde haar leven nu slechts stil en deel
moedig in des Heeren band.
Mevrouw Andersen leefde nog een jaat.
Toen kwam de zelfde ziekte, doch 'in
ergere mate terug, en vooir de tweede
maal kon haar lichaam er geen weer
stand' aan bieden.
Maar dit laatste jaar van haar leven
bra.chl haar datgene, wat zlij' tot nu toe
niet had bezeten: een innig, vertrouwe
lijk samenleven met haar dochter.
Nu begreep' zij' pas, waarvan zij zich
zelf vrij'willig had beroofd, en hoe an
ders en veel rijker haar leven zou zijn
geweest als 'zij op> haar' rechten van
moeder had gestaan, err zich, niet had
laten bereoven. Gedurende de nachten
van dit jaar, welke zlij' groofendeels sla
peloos doorbracht, kwam echter ook de
ernstige vraag tot haar: „Hebt ge u
zelve alléén benadeeld? En uw kind niet
óók?"
Dan begon zij zichz'elf alles voor te
rekenen, w,a,t haar kind 'genoten had bij
die anderen, welke het aan haar hadden
ontnomen. Maar dan schoot haar ineens
de een of andere gebeurtenis uit vroe
ger dagen te binnen en maakte plot
seling een einde aan al die geruststel
lende gedachten.
Zoo herinnerde zlij zich zoo goed hoe
Ingrid op een Zondag den dag bij' hen
kwam doorbrengen. Zij ziaten toen allen
na het avondeten in de waranda erw
ten te doppen. Toen had het kind ge
zegd „Moeder, hoe lang moet ik nog
op het kasteel blijVen? Wanneer mag
ik hier nu weer altijd bij u zijn?"
En de groot© kinderoogen hadden met
zulk een verlangenden blik naar het huis
en den tuin, de honden, kippen en dui
ven, de vijver en het boscb, dat er ach
ter lag, gekeken, dat zij', de moeder, er
van geschrokken was. Maar haar man
vond dat „onz'in", en „ondankbaar" en
wilde niet, dat ar ook maar de minste
verandering gemaakt werd.
Op een anderen nacht kwam haar weer
wat 'Ouders voor' den geest en als zij
d'it nu alles, bijeenvoegde en dan dacht
a,an de eigenaardige uitdrukking, welke
er soms was gewees't in de oogen harer
dochter, waarvooir zij' geen naam wist,
d;an .gevoelde z'ij zich niet geheel vrij
van schuld.
En nu w,a,s het te laat! te laatl
Maar als het dan weer licht werd
en het lieve gelaat zich ove'r haar heen
hoog en zeide: „De zon is er weer;
hoe was 'tvan nacht?" dan werden die
angstige gedachten weer weggeschoven
door 't heerlijke gevoel van verzórgd en
bemind 'te worden.
Tegen Kerstmis vatte mevrouw Ander
gen er nog een zware koude bij, en
dolrst Ingrid het niet langer zonder dok
ter te stellen. Natuurlijk werd dokter
Ravens gehaald; deze kende het gestel
van de zieke het best.
Ingrid had hem, nadat hijl baar niu
ongeveer 9 maanden geleden gevraagd
had om zijn vrouw te willen worden,
niet meter gezien. Toen hij' kwam was
hij 'zecir zakelijk, ondterziocM de patiënte
nauwgezet en als hiji Ingrid' iets te vra
gen had, keek hij, lang's haar heen. Maar
na eenige bezoeken te hebben afgelegd;
jvetd hij al wat minder teruggetrokken,
en toen hij, op tweeden Kerstdag door e©n
sneeuwjacht op zlijh slede aan kwam
rijden, nam hij de uitnoodiging om een
kopje koffie te blijven drinken gaarne
aan en bracht paardi en slede zelf in
't koetshuis.
Mevrouw Andersen zat in dekens en
shawls gewikkeld op de canapé, naast
de kachel, en op het tafeltje daarvoor
stond alles gereed: de mooie blauwe kop
jes, heerlijke room, en op de fijn be
schilderde borden het feestgebak-
Dokter Ravens at en dronk met blijk
baar welbehagen en zeide toen ernstig:
„Dit is nu m ij n Kerstmis."
„Hoezoo?" vroeg Ingrid.
„Nu, juffrouw Andersen, denkt u dan
dat iemand, zooals ik veel van Kerstmis
merkt? Mijn huishoudster zorgt natuur
lijk wel voor karpers, maar ik bedoel
bet gezellige "samenzijn, zooals nu hier,
waar niet het eten en drinken, maar het
praten, de gedachtenwisseling, de hoofd
zaak is, hoe zou ik daar toe komen?"
Zij kleurde.
„Ik kan mij toch met voorstellen dat
u in de stad geen kennissen of vrienden
hebt, die u niet heel gaarne een der
twiee feestdagen bij zich zouden zien."
Ab onnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post fï—7-
Losse nummers i iXOê
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 0.80, iedere iregel meer 20 e#.
Verhoogd met een tijdelijken oorlogstaesiajg
van 20 pet.
3 maal wordt 2 maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarde*
Bewijsnummers 5 cent.
T~ I i i i
schitteren, is bedrogen uitgekomen,
schrijft het Yadi. De belangen-partijltjes
hebben dooir het optreden van dozen heer
opnieuw een deuk gekregen. De Kamer
heeft dén heer Braat ronduit uitgelachen)
om zijn serie grollen, welke haar bekroi-
ning vonden in den uitroep: „Mijuheetf
de Voorzitter, geef ons een Minrster met
pit in zijn lijf en haren ouder zijn neus".
Schaper heeft Braat duidelijk gemaakt,
hoe de Kamer' over hein denkt, iets waar
van de plattelands-afgevaardigde zich wei
nig scheen aan te trekken.
Een belangrijk punt heeft mr. Van
Dooirn aangestipt: de teelt van zóó veel
nuttige voedingsgewassen, dat ons land
over voldoende voedsel zal kunnen be
schikken. wanneer ,ons opnieuw een oor
logsramp zou bedreigen. De Minister vond
het denkbeeld zber sympathiek, doch had
weinig hoop; dat in 'dcize richting veel
bereikt ztau kunnen) worden.
Zij!n krachtigsten bestrijder, Teenstra,
heeft de Minister stevig te woord gel-
staan. Z. E;xc. Ziou T. liet genoegen niet
gunnen bij zijn zelfmoord aanwezig te
zijd: moet de Minister sneven (de kans
schijnt voorioopig niet groot) dan aai
het niet door eigen hand zijn 1
In zake Larylbouwhoiogeschool 'tte
Wagcningen heeft de Minister' een duidei-
lijk woord gesproken. Zooals men zich
herinneren zat, heeft 's Ministers ambt
genoot dir. De Visser dezer dagen op
een mogelijke, verplaatsing van dezei
school rRrar een universitoitsland gezin
speeld. Minister Van IJsselsteijh heeift
hierop gereageerd), door te verklaren, dat
van hem geen enkel voorstel te wach
ten is. om' de hoogaschool te verplaatsten',
diaa'r dit hot hooger landbouwonderwijs
voor jaren achteruit ziou brengen.
Middelburg. Gisteren werd door do por
litio uit é'ien woning gehaald, een man',
die op diei komst der bewoners in den
tuin was gevlucht ein daar was aanga-
houden bet bleek te zijn1. een vrienlcl
van de dienstbode.
Goes. Door den heer P. den Hollajrt-
der is tegenj 1 Januari 1920 eervol ontslag
aangevraagd als hoofdagent van politie.
Hij' was sinds 1893 in politiedienst dezfer
gemeente. f j
De Zuidi-Bevelandsche Doircas lclon;
gisteren een mooie bedeeling1 houden van
14 manshemden, 75 vrouwenhemden, 26
dekens, 4) lakens, 13 taofkken en 57 Schor
ten. Het bestuur hoopt een volgend jaar
even gelidckig te kunnen zlijln en beveelt
deze nuttige instelling 'ten zeerste aan.
Mej. S. GOEMANS, Preis.
Mej. M. W. VAN HEEL, Sec.r.-Pen.
Schore. Gisteravond kwam biet rijtuig
van dhr'. Barends tei Kruiningen van het
station Vlake den opril bij1 dlrr. G. Lu ijk
afgereden, toen plotseling de as brak en!
daardoor 'het rijtuig begon te slingieincm.
Twee vrouwen diei ©ven Ie voren van
den trein kwamen, geraakten onder het
rijtuig, met het gevolg! dat een harer.
bewusteloos bij dhr. Luijlc moest wordenl
binnengebracht. Hier bleiek dat zij ernstig
geblesseerd was en per rijtuig; huiswaarts
moest worden gebracht.
Kloefinge. Gisteravond is in dei ver
gadering dier Burgerwacht tot yoorman!
gekozen de heer H. C,. Fermin. Die- oefe
ningen zullen eerdaags beginnen.
1 1 -1
„Ja, die heb ik ook wel," antwoord
de hij, „maar ik heb geen lust om mij
daar te vertoonen."
„Dus dan is 't uw eigen schuld, dok
ter?" Zij trachtte in het gesprek een
schertsenden toon te brengen.
„Neen", zei hij. Hij nam zijn gouden
lorgnet af en voor de eerste maal keek
zij hem recht in de oogen en wendde
den blik af- „Het is mijn schuld niet,
want wat ik daar vind, bevalt mij niet,
en zoek ik niet."
Zij zweeg.
Hij zette zijn lorgnet weer op en keek
de gezellige kamer rond.
„Hier is 't Kerstmis," herhaalde hij nog
eens.
Mevrouw Andersen begon hun van vroe
gere jaren te vertellen. Hij luisterde be
leefd, doch keek Ingrid onafgebroken aan-
Toen bet begon te schemeren, stond zij
op om het kleine kerstboompje aan te
steken en ging op een anderen stoel zitten-
„Ja, ja, Kerstmis?" zeide de dokter
eindelijk. „Maar als men geheel alleen
op de wereld is, zooals ik, dan heeft
't toch eigenlijk geen zin meer."
f J
(Wjoirid.it vervolgd.)