No 51 Vrijdag 38 November libO 34e Jaargang Eerste Blad. KI 1 1 Dit nummer bestaat uit twee bladen Binnenland. FEUILLETON. De last der zonde, Uit de Provincie. t i i i. Li I aJ Lil [.Li >.J. - J Kronkelpolitiek. In dei l'aatstei jaren hebben wij daar al imtenjg istaal'tjel van gezien. Keizier Wiil- belm deed er aan, toen hij eerst de 'Zuid- Afrikaanschie vrijheidshelden ver heerlijkte, later aan de Engelsche regieier ring het plan voor dei verovering en ver moording der Zuid-Affcikaaaschei republie ken woorltelgde, en ten slotte a,an dep igfrooten balling1 uit Zuid-Af'Hka, idiei bij hem recht en steun daicht to vinden, beitelt gaf. TKrf* IrfnnTriPlin.nli K.o.lr •nr.nlrrl+ rtrvrr iin r»nfr/!m bouw van eon prachtig paleis aan den Scheveningsclien weg. Een Ameiikaansch millionair, tevens vredes-apostel, stelde zijn schatten beschikbaar tot den opbouw, en tal van volken verrijkten dit paleis met hun kostbaarste voortbrengselen. Schoonheid bekoorde, en meer nog om de vredes-gedachte die aan dit paleis het aanzijn gaf. Daar gouden de stoelen des gericht,s staan, en uitspraak worden gedaan in do geschillen der volken, om die zonder wapengeweld te vereffenen. Maar de groots, de .zoovelen omvattende en zooveel vernietigende oorlog kwam. Niet één wendde den blik van de wa penen naar het. Vrei.lespa.leis en het bleef daar staan in al .zijn uitlokkende schoon- 1 minister van landbouw, nijverheid en' ivan- j del in het algemeen belang der bevolking gewenscht is, onderzoek in naar de oor- I zaken van de duurte van goederen en diensten b. verstrekt aan het publiek de door 1 helm nuttig geachte wenken en mededee- lingen, de bestrijding der duurte betref fende; c. vestigt de aandacht van onzen mi nister van landbouw, nijverheid en han del op maatregelen die naar het oor deel van den raad .zijn. te nemen tot bestrijding der duurte; 1 d. dient onzen minister van landbouw, nijverheid en handel desgevraagd bericht en raad in alle; zaken van de bestrijding dei' duurte betreffende. hoogd kan worden tot het dubbele dor gemaakte winst. De waarschuwing van den centraldn raad of den du'urteraad wordt openbaar bekend gemaakt, wat reeds op zichzelf voor dan betrokkene zeer ernstige ge volgen kan hebben, schier even ernstig als eeine veroordeeling;. Een tweede strafbepaling: beviat art. 43. Wanneer een winkelier openlijk verklaard heeft tzich naar eene bepaalde prijs,zet- ting of prijsberekening te .zullen gedragen; dan is het wensdbeJijk afwijkingen te straf- fen met hoogere strafmaxima dat bij eene j hiertoe strekkende gemeentelijke strafver ordening; mogelijk zouden zijn. Een straf waardige daaid is hier stellig aanwezig. I Het is onnoodig geacht in dit wets- daigien door Èn|gellands staatslieden g(ei- voïgd, weibel eerst de .kleine staten in Zuid-Afrikai hebben opgeslokt, o«r daar na,, onder del leus: op voor 't(recht idler kleine staten 1 'den wereldoorlog: te ont ketenen. i Maar een nog veel1 ernstiger staaltje van kronkelpolitiek werd dezer dagen openhaar in heit boek Erinner ungem", gieschrelven door Von Tirpitz', den beken'r den Duitsclien staatsman, die den onbtet- perkten duikbootoorlog voorstond. Dez|a oud-minister, ten Lew ij.zie van 'do goede vcrhoudinlg tusscben Duitschland en die kleine staten, door hem voorgestaan, schrijft: „Roosevteitt beeft tot mijl geziegd, ter gelegenheid v,a,n zijn bezoek aan Ber lijn: „Sie müstten Holland neihrnen" (Jo m1 o o t N ei d e r 1 a n d n t- m o n." Dit was eten slechte raad; het tegendeel wasvoor ons het wartel; wij mochten niet verove ren; wij' moesten winnen door dan klei nen staten met groot® belangen ter Zbe, die' izlekierbeid te geven dat hun vrijhoid, die o.ok in onsi 'belang was;, beschermd word telgen do Angelsaksische beieri schappij!." (De vertaling is van Het II and el s- b 1 ad). Ook zleide Roosevelt volgens Von Tir pitz; tot dealen: „Deutschland müsttci die klteina niedcrdeutscben Staaten am Urn tern Rbein und an der Schelde an sich bteranziehen." („Duitschland móet ld!a klteino Nedenduitscbe staten aa.n den Be- nleden-Rijn en aan de; .Schelde tot zich trekkten".) Indien dit waar is. ten waarom1 fciou men ielr aan twijfelen! dan heeft ook nu wijlen ex-president Roosevelt, nog wel leleh Nederlander naar afstamming, leep omstandigheid waar hij nogal eens mee geschermd heeft, zich a,an kronkel politiek is'chuldig gemaakt. Want eerst Duitschland aanraden Nederland in tci palmten, en daarna op te stuiven van ver ontwaardiging! omdat Duitschland BieJgïë'S ontijdigheid schleindt, dat laat zich niet rijmen. Of in 't leien, of in 't ander is deizle Staatsman van overzie© onwaar 'gleiwoeist. Wij durven niet hopen in 'teerste. Doch ten slottei, waf blijft er ovtefl van 't meerdenei vertrouwen dat de re publicans in Amerika boven de de- mo crates verdienen, en dezie laatstem weer hoven eerstgenoemden, wanneer zlelfs p,un grootste mannen om nu maaï1 te blij veto bij Roosevelt en Wils,on! opgaan in kronkel,politiek? Vervlogen idealen. Eens, het is nog maar weinige jaren ge leden, bekoorde menigeen en wie zou het wraken dei hoop op voortdurenden vrede;, door de aanschouwing' van den -heid als een museum van vervlogen ver wachtingen. De ooi-log* bracht naamloos lijden, maar aan den horizont rees weder een ster der hoop. De menschheid blijft hopen, ook in donkerte en diepe ellende. Geluk- kiigi. Een Volkerenbond zou de taak aan een Hof van Arbitrage, in liet Vredespaleis zetelende, op zich nemen, en onderlings geschillen voorkomen of zonder wapen geweld beslissen. Maar onderlinge haat, gewekt door den oorlog, sloot het samenzijn van overwin naars on overwonnenen in éénen Bond Uit, e;n eindelijk had de Vertegenwoordi ging in de Vereenigde Staten, zonder wier medewerking', als de machtigste, het vor men van een Volkenbond onmogelijk is, zooveel vijven en zessen, dat het tot standkomen, in den vorm waarin het was voorgesteld althans, onmogelijk gewor den is. Vredespaleis en Volkenbond behooren tot de vervlogen idealen, en herinneren ons nog eens weder' aan Psalm 127:1. De K. ■- r- A1 '1 ie r 1 e i- De drukkerspatroons zullen eerst 10 Dec. over het voorstel inzake bet nieuwp collectief contract beslissen. De toevoer van steenkolen uit Duitsch land zal verminderd worden. De begrooting van Marine wordt met bijna zes millioen verminderd de mi nister kiest, voor Nederland en Indië, het klein -matereel- systeem. De afbouw der kruisers „Java" en „Su matra" wordt stopgezet. Marine-officieren mogen op Rijkskosten hun gezin mee naar Indië nemen- Hr. Ms. „Noord-Brabant" wordt oplei dingsschip voor ter beschikking van de llegeering gestelde minderjarigen- Hr- Ms. „Holland" wordt thans ver kocht, de „Zeeland" zoodra die reparatie noodig beeft. Bestrijding; van, het onredelijk o p d r ij' ven e n 'li o o g h O' uden va n prijzen. Ingediend is een wetsontwerp houdende maatregelen ter bestrijding van het on redelijk opdrijven en hoog; houden van prijzen. Artikel 1 bépaalt dat er i,s een Cen trale Du'urteraad. Artikel 2 zegt: De Centrale duurteraad: a. stelt in de takken van nijverheid, handel, landbouw ©n verkeer, waar zulks naar zijn oordeel .of naar dat van onzen Verder wordt bepaald: De Centrale duurteraad is bevoegd om, indien, en voor zoover hij dit in bet algemeen belang der bevolking ter be strijding van het onredelijk opdrijven of hooghouden van prijzen van goederen of diensten noodig acht a. een bij overeenkomst bedongen prijs terug; te brengen tot wat, alle omstandig heden in aanmerking genomen, een re delijke prijs mag, worden geacht; 1). een beding, waarbij de vrijheid om overeenkomsten aan te gaan wordt be perkt, geheel of gedeeltelijk te vernieiti- Igen; c. eene overeenkomst geheel of gedeel telijk te vernietigen. De bevoegdheid bedoeld onder a geldt niet ten aanzien van prijzen bedongen in den kleinhandel of daarmede gelijk te stellen bedrijven. Indien dei Centrale duurteraad besluit tot het terugbrengen van een prijs, kan hij ,op verzoek van den belanghebbende bevalen, dat aan de,2en het daarbij be paalde bedrag wordt terugbetaald, dat hij teveel heeft betaald. ï>e centrale duurteraad bestaat uit ten minste vijf leden en voorts uit plaats vervangende leden en buitengewone leiden. Aan de memorie van toelichting; is. het volgende ontleend Op de noodzakelijkheid eenerzijds- de productie te vermeerderen en anderzijds de consumptie in te perken is reeds door velen in den lande met nadruk gewezen. Van beider belang' is de regeering over tuigd. Zij- acht het haar taak harerzijds tot de vermeerdering der- productie zooveel mogelijk mede te werken. Voorts blijft de regeering, zoo lang de schaarschte van verschillende eerste levensbehoeften voortduurt, voor deze goederen het stel sel van distributie en rantsoeneering' hand haven, terwijl tevens van de bevoegdheid tot het uitvaardigen van uitvoerverboden en hlet vorderen van scheepsruimte gebruik blijft gemaakt. Voor de binnen de distri butie betrokken levensbehoeften wordt hiermede prijsopdrijving tegengegaan, ter wijl het 'uitvoerverbod verschillen te onzen gunste tusschen het prijsniveau hier te laud© en het prijsniveau elders kan bestendigen. De instelling: van plaatselijke duurte- commissies wordt in het ontwerp over gelaten aan de plaatselijke autoriteiten met bevoegdheid aan Geil. Staten tot in grijpen. Eerst dan wanneer na voorafgaande waarschuwing' voortgegaan wordt met het bedingen van buitensporige winsten wordt straf bedreigd. Dei straf bestaat in hech tenis tot ten hoogste één jaar of boete tot ten hoogste tienduizend gulden, welke som evenwel, wanneer het bedrag der bedongen winst hooger is dan f5000 ver- ontwerp een afzonderlijke bevoegdheid tot inbezitneming te vestigen. Mocht te eetni- Iger tijd de distributiewet 1916 worden in getrokken dan zoude zulks bij die in trekking nog altijd kunnen geschieden. Ook het vraagstuk der' maximumprijzen is in het ontwerp niet aangproerd. G e m eentev e 1 (1 wachte r s. In het gebou.w van kunsten en weten schappen tel Utrecht is j.l. Dinsdag! 25 November een vergadering gehouden van gemteenteivieldwachtersi, waarin besloten werd den vroegwen Bond van afdeelingjelnl oin to zetten in een Bond van loden ten einde mleer rechtstreeks dei belangen van dezie politiemannen t© kunnen behartigen). In 'dieziel vergadering; is dtei volgende beginsel ve rklaring' aangenomten „Die Bond van Getoeicnteveldwachfcerg in Nederland aanvaardt als, grondslag da ■bestaanidel inaatschappijorde en het wet tig igieziagl, zooals dit is vastgelegd in d|e| Grondwet des Rijks; verzot zich tegen iederen aanslag! well- he beoogt d!e gewelddadige omverwer ping diezJar bestaand© instellingen; too streeft ter verkrijging naar zooda nige dienstvoorwaiairdien, diei don politie beambte in staat sbelllen zijne roeping naar behooren te vervullen, voor de ont wikkeling van persoonlijke g;aven en voor de welvaart van z'ijn gezin," Voorts; is een program' van actie vastgesteld, waar in de volgende punten zijn opgenomen: Een minimum-jaarwedde van £1400 mtet Zés jaarlijksche verhoogingen van f 100, benevens emolumenten; het afschaffen van bijbetrekkingen nl's den politieman onwaardig, met do erken ning dat sommige werkzaamheden aart hen kunnen worden opgedragen; wijziging 'dier artikelen 136, 190 en 191 der gemeentewet; het stichten va,n eurausls'en voor opr leiding, mtet steun van het Rijk; 'groepsvietteigionwoiordiging bij dia boeren Commissarissen der Koningin en verga deringen met den Burgemeester. Daarop werden de statuten en huis houdelijk itelglemont vastgesteld. Er 'Ziaï ©en maandblad worden uitglcr geven. Tot leden van het voorl- bestuur wer den aangewezen(alph.) de. hh. Bakker, Hilligersbergi; A. Huizinjga, Ter Neuzieni; van der Molen, Groiotegast; Propstra, Uzendoorn; van dar Wfeijidien, Waaïder (jZ,-H.) en E. v. d. Veen te, Grooteibroek (N.-H.) Secretaris. I Tweed'e Kalmer. In dtei avondvergadering; hebben 15 leden het woord gevoerd. Wie zich gespitst had op de red© van den afgevaardigde van den Plattelanders- bond1, die bij' dezie, begrooting; allicht kort Uitgave van td Naanri. Venn. LUCTOR ET EMERGO. gevestigd "te Goes. Hoofdbureau te Goes: fcïNGE VORSTSTRAAT 219 (Telefoon No. 11). Bureau te Middelburg: FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG. Drukkers: Dootetbean Le Gointre, Goes. door MARIE BURMESTER. 41) b Zoo veel vreugde en leed, zoo veel hoop en teleurstellingen, onrustige en stillo dagen moest Ingrid Andei'sen door leven, vóórdat zij; het pad zag, dat de Eeuwige Liei'de haar aanwees. Dien flivond! begreep zij iets van de beteei- kenis van het woord „kruls-dragen", het teeken van het behooiren tot Jezus dis cipelen. Zij hoopte en wenschite nu niets meer voor zich zelf. Maar dat hierdoor een nieuw leven in haar ontsproot, ver moedde zij nog slechts heel vaag. Zij legde haar leven nu slechts stil en deel moedig in des Heeren band. Mevrouw Andersen leefde nog een jaat. Toen kwam de zelfde ziekte, doch 'in ergere mate terug, en vooir de tweede maal kon haar lichaam er geen weer stand' aan bieden. Maar dit laatste jaar van haar leven bra.chl haar datgene, wat zlij' tot nu toe niet had bezeten: een innig, vertrouwe lijk samenleven met haar dochter. Nu begreep' zij' pas, waarvan zij zich zelf vrij'willig had beroofd, en hoe an ders en veel rijker haar leven zou zijn geweest als 'zij op> haar' rechten van moeder had gestaan, err zich, niet had laten bereoven. Gedurende de nachten van dit jaar, welke zlij' groofendeels sla peloos doorbracht, kwam echter ook de ernstige vraag tot haar: „Hebt ge u zelve alléén benadeeld? En uw kind niet óók?" Dan begon zij zichz'elf alles voor te rekenen, w,a,t haar kind 'genoten had bij die anderen, welke het aan haar hadden ontnomen. Maar dan schoot haar ineens de een of andere gebeurtenis uit vroe ger dagen te binnen en maakte plot seling een einde aan al die geruststel lende gedachten. Zoo herinnerde zlij zich zoo goed hoe Ingrid op een Zondag den dag bij' hen kwam doorbrengen. Zij ziaten toen allen na het avondeten in de waranda erw ten te doppen. Toen had het kind ge zegd „Moeder, hoe lang moet ik nog op het kasteel blijVen? Wanneer mag ik hier nu weer altijd bij u zijn?" En de groot© kinderoogen hadden met zulk een verlangenden blik naar het huis en den tuin, de honden, kippen en dui ven, de vijver en het boscb, dat er ach ter lag, gekeken, dat zij', de moeder, er van geschrokken was. Maar haar man vond dat „onz'in", en „ondankbaar" en wilde niet, dat ar ook maar de minste verandering gemaakt werd. Op een anderen nacht kwam haar weer wat 'Ouders voor' den geest en als zij d'it nu alles, bijeenvoegde en dan dacht a,an de eigenaardige uitdrukking, welke er soms was gewees't in de oogen harer dochter, waarvooir zij' geen naam wist, d;an .gevoelde z'ij zich niet geheel vrij van schuld. En nu w,a,s het te laat! te laatl Maar als het dan weer licht werd en het lieve gelaat zich ove'r haar heen hoog en zeide: „De zon is er weer; hoe was 'tvan nacht?" dan werden die angstige gedachten weer weggeschoven door 't heerlijke gevoel van verzórgd en bemind 'te worden. Tegen Kerstmis vatte mevrouw Ander gen er nog een zware koude bij, en dolrst Ingrid het niet langer zonder dok ter te stellen. Natuurlijk werd dokter Ravens gehaald; deze kende het gestel van de zieke het best. Ingrid had hem, nadat hijl baar niu ongeveer 9 maanden geleden gevraagd had om zijn vrouw te willen worden, niet meter gezien. Toen hij' kwam was hij 'zecir zakelijk, ondterziocM de patiënte nauwgezet en als hiji Ingrid' iets te vra gen had, keek hij, lang's haar heen. Maar na eenige bezoeken te hebben afgelegd; jvetd hij al wat minder teruggetrokken, en toen hij, op tweeden Kerstdag door e©n sneeuwjacht op zlijh slede aan kwam rijden, nam hij de uitnoodiging om een kopje koffie te blijven drinken gaarne aan en bracht paardi en slede zelf in 't koetshuis. Mevrouw Andersen zat in dekens en shawls gewikkeld op de canapé, naast de kachel, en op het tafeltje daarvoor stond alles gereed: de mooie blauwe kop jes, heerlijke room, en op de fijn be schilderde borden het feestgebak- Dokter Ravens at en dronk met blijk baar welbehagen en zeide toen ernstig: „Dit is nu m ij n Kerstmis." „Hoezoo?" vroeg Ingrid. „Nu, juffrouw Andersen, denkt u dan dat iemand, zooals ik veel van Kerstmis merkt? Mijn huishoudster zorgt natuur lijk wel voor karpers, maar ik bedoel bet gezellige "samenzijn, zooals nu hier, waar niet het eten en drinken, maar het praten, de gedachtenwisseling, de hoofd zaak is, hoe zou ik daar toe komen?" Zij kleurde. „Ik kan mij toch met voorstellen dat u in de stad geen kennissen of vrienden hebt, die u niet heel gaarne een der twiee feestdagen bij zich zouden zien." Ab onnementsprijs: Per 3 maanden fr. p. post fï—7- Losse nummers i iXOê Prijs der Advertentiën: 14 regels f 0.80, iedere iregel meer 20 e#. Verhoogd met een tijdelijken oorlogstaesiajg van 20 pet. 3 maal wordt 2 maal berekend. Bij abonnement voordeelige voorwaarde* Bewijsnummers 5 cent. T~ I i i i schitteren, is bedrogen uitgekomen, schrijft het Yadi. De belangen-partijltjes hebben dooir het optreden van dozen heer opnieuw een deuk gekregen. De Kamer heeft dén heer Braat ronduit uitgelachen) om zijn serie grollen, welke haar bekroi- ning vonden in den uitroep: „Mijuheetf de Voorzitter, geef ons een Minrster met pit in zijn lijf en haren ouder zijn neus". Schaper heeft Braat duidelijk gemaakt, hoe de Kamer' over hein denkt, iets waar van de plattelands-afgevaardigde zich wei nig scheen aan te trekken. Een belangrijk punt heeft mr. Van Dooirn aangestipt: de teelt van zóó veel nuttige voedingsgewassen, dat ons land over voldoende voedsel zal kunnen be schikken. wanneer ,ons opnieuw een oor logsramp zou bedreigen. De Minister vond het denkbeeld zber sympathiek, doch had weinig hoop; dat in 'dcize richting veel bereikt ztau kunnen) worden. Zij!n krachtigsten bestrijder, Teenstra, heeft de Minister stevig te woord gel- staan. Z. E;xc. Ziou T. liet genoegen niet gunnen bij zijn zelfmoord aanwezig te zijd: moet de Minister sneven (de kans schijnt voorioopig niet groot) dan aai het niet door eigen hand zijn 1 In zake Larylbouwhoiogeschool 'tte Wagcningen heeft de Minister' een duidei- lijk woord gesproken. Zooals men zich herinneren zat, heeft 's Ministers ambt genoot dir. De Visser dezer dagen op een mogelijke, verplaatsing van dezei school rRrar een universitoitsland gezin speeld. Minister Van IJsselsteijh heeift hierop gereageerd), door te verklaren, dat van hem geen enkel voorstel te wach ten is. om' de hoogaschool te verplaatsten', diaa'r dit hot hooger landbouwonderwijs voor jaren achteruit ziou brengen. Middelburg. Gisteren werd door do por litio uit é'ien woning gehaald, een man', die op diei komst der bewoners in den tuin was gevlucht ein daar was aanga- houden bet bleek te zijn1. een vrienlcl van de dienstbode. Goes. Door den heer P. den Hollajrt- der is tegenj 1 Januari 1920 eervol ontslag aangevraagd als hoofdagent van politie. Hij' was sinds 1893 in politiedienst dezfer gemeente. f j De Zuidi-Bevelandsche Doircas lclon; gisteren een mooie bedeeling1 houden van 14 manshemden, 75 vrouwenhemden, 26 dekens, 4) lakens, 13 taofkken en 57 Schor ten. Het bestuur hoopt een volgend jaar even gelidckig te kunnen zlijln en beveelt deze nuttige instelling 'ten zeerste aan. Mej. S. GOEMANS, Preis. Mej. M. W. VAN HEEL, Sec.r.-Pen. Schore. Gisteravond kwam biet rijtuig van dhr'. Barends tei Kruiningen van het station Vlake den opril bij1 dlrr. G. Lu ijk afgereden, toen plotseling de as brak en! daardoor 'het rijtuig begon te slingieincm. Twee vrouwen diei ©ven Ie voren van den trein kwamen, geraakten onder het rijtuig, met het gevolg! dat een harer. bewusteloos bij dhr. Luijlc moest wordenl binnengebracht. Hier bleiek dat zij ernstig geblesseerd was en per rijtuig; huiswaarts moest worden gebracht. Kloefinge. Gisteravond is in dei ver gadering dier Burgerwacht tot yoorman! gekozen de heer H. C,. Fermin. Die- oefe ningen zullen eerdaags beginnen. 1 1 -1 „Ja, die heb ik ook wel," antwoord de hij, „maar ik heb geen lust om mij daar te vertoonen." „Dus dan is 't uw eigen schuld, dok ter?" Zij trachtte in het gesprek een schertsenden toon te brengen. „Neen", zei hij. Hij nam zijn gouden lorgnet af en voor de eerste maal keek zij hem recht in de oogen en wendde den blik af- „Het is mijn schuld niet, want wat ik daar vind, bevalt mij niet, en zoek ik niet." Zij zweeg. Hij zette zijn lorgnet weer op en keek de gezellige kamer rond. „Hier is 't Kerstmis," herhaalde hij nog eens. Mevrouw Andersen begon hun van vroe gere jaren te vertellen. Hij luisterde be leefd, doch keek Ingrid onafgebroken aan- Toen bet begon te schemeren, stond zij op om het kleine kerstboompje aan te steken en ging op een anderen stoel zitten- „Ja, ja, Kerstmis?" zeide de dokter eindelijk. „Maar als men geheel alleen op de wereld is, zooals ik, dan heeft 't toch eigenlijk geen zin meer." f J (Wjoirid.it vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

De Zeeuw. Christelijk-historisch nieuwsblad voor Zeeland | 1919 | | pagina 1