37
Woensdag 11 November 1919
34e Jaargang
F U
IJ
£T0
öe Sast der zoocle.
Staten-Sensraai.
SuiMand.
•V
-H»
Uitgave van
4* Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO.
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
EIRMA F. P. ÜHUTJ L. BURG.
Drukkers:
Dosterbaan Le Cointre, Goea
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Pet 3 maanden fr. p. post £2.
Losse nummersf 0.05
Prijs der Advertentiën:
1'4 regels f 0.80, iedere regel meer 20 c*.
Verhoogd met een tijdel ijken oorlogstoeslag
van 20 pet.
3 maal wordt 2 maal berekend.
By abonnement voordeelige voorwaarden.
Bewijsnummers 5 cent.
Minister Idenburg.
Met groot leedwez'en vernamen wijl, dat
de minister van koloniën, Zijne Excel
lentie idenburg, ontslag' gevraagd heeft als
minister van koloniën. Tevergeefs heeft
hij in Diuitschlland herstel gezocht van
de kwaal (bloeddruk) welke hem belette
feich haar belmoren ten volle aan zijn
groo-tscho taak te wijden. Wel gaat Ket
vooruit; doch om weer de oude te zlijn,
is 'therstel no,g niot ter belfte voort
geschreden.
Vandaar, dat op medisch bevel de mi
nister van koloniën heengaat.
Met hem treedt een der beste krach
ten, een der krachtigste figuren uit hief
kabinet; er -wordt, een der meest alg©--
moen geziene onder de staatslieden tot
weirkel onsheid veroordeeld
De gebeden deir Christenen, zloo groe
ten als kleinen, mogen dfezlen staatsman
in ruste vergezellen, en de Ileare, wiens
wegen heilig zijn, schrage de-zen be mi lij
den kranke opdat ljij zonder tegenspre
ken, ja niot aanbidding het kruis hem
op de- schouders gezet, zijn Heiland mogo
nadragen.
Kan 'tmet 's Heer en Raad1 bestaan, Hij
schenk'e alsnog genezing, en doe den nu
tot nietsdoen gedoemden werker op- Zijn
tijd' weei naar den wensclx van zijn hart
tot zijn gewenscht-en arbeid wederkeer en!
Do heer Idenburg was in 1894 In
disch kapitein bij de genie, niet ver
lof uit Jndië gekomen of op' de komst,
toen hij in sommige anti-revolutona.ire
kiesvereenigingen genoemd werd als Can
dida,al bij de Kamerontbinding van Maart,
welke die grapte scheuring brengen zlou
in onz'e paritij. Ook te Goes- werdi zijn
na,am genoemd- om hem den heer Loh-
man t.c doen vervangen, doch de Kies-
vereeniging ging er niet opi in'. Idenburg
was toen nog een onbekende grootheid.
Na, niet veel jaren was hij echter een
bekende grootheid geworden, toen Gouda!
hem ter Tweede Kamer afvaardigde en
hij bij de- Indische begrooiting de aandacht
trok, door zijn kennis van Indië e-n zijn
frisschen kijk op- Indië's behoeften.
In die Telegraaf lelz-en wij', dat dr.
Kuyper hem had uitgevonden. Wij- geklo
ven 't gaarne, al kunnen wiji het niet
bevestigen. Immers wie der Kamerleden
en ministers -onzer richting zijn niet do-or
on'zbn leider ontdekt. Wie- zon zonder
de'zen aan de Van Diedeins en v. d. Borch,
aan Havelaa'r en BeelaerLs, aan De Ma-
rete! Oyens en ,De Monté ver L-oren heb
ben gedacht, en aan zoo-vel© anderen,
die in onze partij en in den Slaat een-
rol' gespeeld 'hebben.
Maar indien d!i:t ook 't -g,evai i-s, ge
weest met Idenburg, dan mogen wij dr.
Ko.yper wel dankbaar zijn. Want twee
malen is Idenbuirg minister van koloniën1
geweest, eerst van 1902'1905; en daar
na in 1918; tweemaal gouverneur-gene:-
Mial van Ned.-Indië, en eenmaal gouver
neur van de West; en in af deze functies
heeft hij achting en vertrouwen verwor
ven diüiar z:ijn fcun-de, humaniteit en takt
en Idioot' -zijn eerlijke js,taalkunde.
Zijn z-on staat nog ter nauwernoodi
op- de iniddaghoiOigte. Moge z-iji nog een
reeks van jaren' schijnen!
Nieuwigheden.
De E. V. heeft nieuwe verhoudingen
en toestanden g-eschapen, en het A. S.
n,
door
MARIE BURMESTER.
30)
C
Cfe verbazing over dat antwo-o-rd deed'
haai een -oogenblik zwijgen, en vo-ordat
zij hicirva-n bekomen was, kwam de do-
min naar haar toe.
Toen de twee maninen een kwartier
latex naar buiten gingen, was het over
al in huis doodstil. De schoolmeester
dleed den dominé tot a-an den weg uit
geleide en 'zeide, toen met een eiig'cn-
aardligen igiimlach:
„Ondlanks alles, dominé, en al brengt
menig huwelijk ook' niet altijd- rozen, maar
vaak doornen, die pijn doen, -- u hebt
d'at z-ooewen gezien blijf ik toch by
hetgeen ik zoo-even zeide!'
Den volgenden dag kwam de weduwe
van den voirigem schoolmeester 's mid-
d|a|gs bij mevrouw Brodersen een praatje
maken. De twee d-ames hadden geduren-
dtei ettelijke jaren alle lief en leed samen
gedeeld en konden het bijzonder goed
met elkaar vinden. -Mevrouw Brodersen
genoot dan o-ok altijd zeer van zulk een
bezoek.
heeft ze v-ersterkt. Als straks het V. S.
er bij komt, zal cr allicht nogal meer
dat verouderd genoemd wordt, voor iets
nieuws moeten plaats maken. Ook in de
vergaderingen der Staten onzer provincie.
De actie daarto-e schijnt uit te gaan
van de zich noemende vrijzinnig-demo
cratische Statenfractie.
Gelijk men w-eet b-estaat deze „fractie"
uit drie ledenhaar denkend hoofd heeft
de intrede dier fractie in de voorjaars
zitting ingeluid met d-e voorlezing een-er
verklaring van hetgeen deze fractie voor
de provincie beoogt.
Met deze verklaring heeft het fractie-
wezen zijn intrede gedaan in de Staten-
Nu kan m-en moeilijk van een fractie
spr-eken, wanneer er niet een partij aan
wezig is. Wij mogen 't er derhalve voor
houden, dat hiermede ook 't bestaan der
oude. liberale partij in d-e Staten is uitge
sproken.
Nu is dit van liberale zijde altijd ont
kend geword-en. Trouwens men heeft er
slechts zelden iets van gemerkt. Bij ver
kiezingen voor gedeputeerden e-n leden
der Eerste Kamer en een enkele maal
bijv. in 1887, bij de beantwoording der
vraag van 't kabinet-Mackay naar de
meening der Staten over de wenscbelijk-
baid d-er ontbindbaar beid van de Prov.
Staten .geschiedden er partijstemmingen;
doch overigens bebb-en de Staten bijna
altijd heel kameraadschappelijk beraad
slaagd, en zond-er voorafgaande partijaf-
s-praken gestemd.
Natuurlijk verliezen wjj jni-et uit het
oog, dat van ouds bij verkiezingen voor
di« Staten -er bij -d-e liberalen steeds de
politiek dik op zat, gevolg van d-e om
standigheid dat de Staten, waarin zij de
meerderheid hadden, tevens kiescollege
voor d-e Eerste Kamer zijn. En dat juist
die politiek hen noopte -om maar steeds
d-e-n arg-eloozen kiezers wijs te .maken,
dat bat in de Staten alleen maar om
wie-gen en dijken ging, om daarbij te- ver
zwijgen, dat het ook ging om de richting
der Eerste Kamer, en daardoor ook om
da bestendiging van d-e macht hunner
eigen partij en van den invloed dier partij
op de r-egeering.
Doch van een optreden in de Staten
als partij of fractie- een-er partij, van een
linkschie of rechts-cbe -constellatie was tot
nog toe nimmer sprake.
Het was niet d-e invloed eener fractie,
maar de persoonlijke invloed, -de kracht
d-er argumenten, w-elke domineerd-e-
Daarom begroeten wij d-e nieuwigheid
van 't optreden efener fractie in de Staten
niet met ingenomenheid; evenmin als wij
bet toejuichen dat 't persoonlijk inzicht
op d-en achtergrond geschoven wordt voor
het partijinzicht, gelijk de sociaal demo
craten doen, di-e steeds spreken van „wij",
waarmee dan -d-e soc. dem. „fractie" wordt
bedoeld.
Wij vermoeden dat, wanneer dit fractie-
systeem wordt doorgevoerd, dit d-e provin
ciale belangen op den -duur schaden zal-
Nog een and-ere nieuwigheid, (doch die
al van enkele jaren her dagteek-ent) is
dat steeds meer gevraagd wordt de lasten
d-er gemeenten op die provincie te- wente
len. Hierdoor ontstaat de kans, dat gede
puteerden niet meer weten ho-e aan 't geld
te komen voor de uitvoering' der verschil
lende besluiten d-er Staten benoodigd- Uit
d-e: opcenten kan het welhaast .niet meer
gevonden worden; en waar moet 't dan
tem slotte van daan komen?
Wij begrijpen dat het -moeilijk is voor
een Statenlid, die tevens burgemeester,
wethouder of raadslid is, om te stemmen
tegen een voorstel, dat de verplichting
van zijn gemeente overdraagt aan de pro
vincie; maar is zulk eene ongemotiveerde
overdracht recht?
Dit diende toch in d-e -eersLe plaats
gevraagd te worden-
En eindelijk nog een derde, schoon ook
al Benige jaren, oude nieuwigheid, is d-e
wedloop onr bij d-e regeling van loonen
ien toeslag-en st-eeds hooger te willen gaan
dan gedeputeerden- Dit geldt van alle
clubs. Een wedloop tusscben die alle, en
somwijlen, ook tusschen i-eden van een
zelfde club.
Wij zullen ge-en namen noemen. Wij
constataeren 't feit; en wij spreken daar
bij ais ons vermoeden uit, dat deze wed
loop gro-otiend-eels ingegeven wordt door
kiezersvreeze. Men wil, 't zij als persoon,
't zij als „partij" in de gunst der kiezers
blijv-en, of bepaalde groepen voor zich
of voor de partij winnen. Een mes, dat
van twiee kanten snijdt; want wie er niet
aan meedoen, of op wat go-ede gronden
ook, er teg-en ingaan, worden impopu
lair, even sterk als de leeperds onder
d-e- broederen te hunnen kost© stijgen in
't vertrouwen-
Ov-er de nieuwigheid, dat men van vrij
zinnig democratische zijde d-e opening en
sluiting dier Statenzittiog-en door den
Cofnmissaris der Koningin „in
n a a ra d ie- r K o n i n g i a" wil afschaf-
Wel spreken wij onz-e verwachting uit,
dat in 't algemeen bij de bestudeering
van voorstellen van vrijzinnig democrati
sche zijde door de 'Statenleden hier en
elders ernstig de vraag zaïL moeten op
den voorgrond staan of het staatsrecht
niet op zijn kop g-ez-et wordt en de sou-
vieneiniteit der Kroon niet in 't gedrang
komt.
Reclames.
Toen het koffied,vinken was afgeloo-pen,
nam Ingrid de ledige kopjes mede naar
dó keuken en waschte ze meteen af.
Mina was uit en het jonge meisje had
bet g-evoiel, dat zij -daar -binnen zeer goed
ge-mist kon worden; als Mina thuis was
geweest, zou zij waarschijnlijk een wan
deling zijn gaan maken.
Zo-u zij den dominé nu om het boek
galan vragen, waarover hij gisteren ge
sproken had e-n waarvan hij1 haar de
lezing zoo dringend had aanbevolen?
Terwijl zij de kopjes afdroogde, besloot
'zij het te- d'oen. Misschien dait hij ook wel
spoedig 'zijn kamer uit zou komen, dan
behoefde zij niet naiar be-m toe te gaan,
want da,t wilde zij liever niet. Zij vrees
de, da-t 'zij', wanneer zij1 alleen met hem
was, iels zou verraden van haar ge
voelens voor hem; zij vreesde ook hem
te zullen storen of onbescheiden te zul
len schijnen.
Een kwartier lang wachtte 'zij' of hij
kwa-m', Soms luisterde zij in de gang.
't Was heel stil in zijn kamer; nu werd
er een stoel verschoven en hoorde men
loo-pan. ifeker was hij' van zijn schrijftafel
opgestaan en stoind' hij voor de boe>-
kenka;st.
Zou ziij; nu maar gauw naar "binnen!
gaan? Misschien stoorde- zij' hiem dan
nu nog het miiiste-. Of niet? Zij ziou
toch graag dit rustige middaguurtje- met
liezen beginnen-
Tweede Kamer.
De come-die van Groenend aeiL -
Aïgemee-ne beschouwingen. Kjinl
delachtige- wedstrijd!.
Van 'Groen-endael is weeir aan 't scbujl-ci-
vinkje- spelen geweest. -
Ziehier het ispelleitj-ni, zoo-afs het giisltejreln
in -d© Kamer is gespeeld.
Van Groenendael deelde nrede1, dat hij
zich op 19 Junj naar het Frans oh© con
sulaat te- Luik heeft begelvien ber viseel-
fin-g van zijn pas naiaï Frankrijk. Dó con
sul' kon liet visum- niet gaven en verweejS
naar den Fr,an-schien gezant te Brussel1.
Aan deaen heeft spr. op- 20 Juni in
een gesprek verklaard, in beginsel voor
stander to zijn van bat imattiuut v,am
referendum, en daaxalan toegevoegd over
tuigd te zijn, dat thans in Limburg voor
België geen meerderheid zou. z-ijn tel vin
den. Kooien verklaarde, da,t dei beschuldi
ging van den president der Katholieke
Kamorclub een onderhond van mr. vani
Graen-endael met een anidbre- autoriteit
betreft. Het blijkt nu, dat -do beier van
Groenendael1 zijn funeste pogingieln hij an
der-en heeft herhaald. Voor do Katholieke
Kamorclub 'is do zaak afgedaan.
Zij heeft onw-eerleigbara bc wij zón, dat
die heer van Groen-cndael1 bij buitenland!-
sche autoriteiten pogingen heeft aange
wend om -door volksstemming te komen
tot -afscheiding van gedeelten van Limburg.
Schaper vroeg, of -de Katholieke- Kamer-
club in besloten vergadering de- bewij
zen wil' overleggen. Kooien verklaarde-,
dat de naa.m onder absolute geheimhou
ding is meegedeeld'.
Van Gro-enendaal zeide echter, dat het
absoluut onjuist is, dat hij te- Brussel
met andere autoriteiten heieft gesproken.
Schaper wenschte inlichtingen va.n de
rege-ering, 'hetzij in comité-gleneraal1, hetzij
in liet openbaar.
Minister Ruys de- B-eerenbrouck z'al' met
zijn ambtgenoot van buitenl'amdsehe zaken
overleggen, of op- een of ander© wijzl©
antwoord is te geven op de vraag vair
Scha-per.
De z'aak-van Groenen daal w-ais bier.
mede voorloo-pig jn de Kamer afgeldaan'.
Hoe lang zia.1 bet Parlement nog met
dit onbetrouwbare- „draaibord" blijvefri
zitten
Daarna! algemeen© beschouwingen. Men
had besl'otlen om| bij ide, algtemejene beiscihnu--
wingien over de- Sta-atsbegro-ofing tet be
handelen de motie-Marchant, bietrcffeiidel
-de instelling van ieen staatsfeomnrfsssiiei
tot on-derzloek van het social'isatie-vraajg-
stufc en do motie-Rruyt inzak© dei nati-
oailiseexing van het gXondtoeizlit.
Er was- nog niet veel praatlu,st in del
Kiamnor: om- halt' 5 filrtfeicta het zelfs spaak
te loo-pen doordaf niemand' meelr als spren
ker was ingeschreve-n. Reeds was, onder
e-e-nige aarzeling, bot woord a-an dem mi
nister van Binnieinlandsohe Z,aiken gagel-
ven, toen 3,ei heer Fl-esfcens htet woord
vroeg -en met ©en speech ovefc diein no-od
der -geimeenteifinanciën thans- nog dn-b|-
bel zoo ernstig als; voorheen dei sitjur
a,tie red-cte. i
Het wordt meer1; en mieier eiemi kindietc-
ac-htigó wedstrijd om! tot de- la-aits-tei woord
voeders fe be-ho-oiien. Die- oppositie bel
hoorde eigenlijk 'teierst tel ispjrelken.
Hongersnood in Liberia.
Een Iersch priester, die- dezer dagen
uit dc- neger-re publiek Liberia, waar hij
als missionaris werkzaam was, is terug
gekeerd, geeft een ontroerende beschrij!-
ving v-an den eiiendigen toestand, waar
in dei bevolking vap dit neg'erland zich
tengevolge van den o-o-rlog bevindt.
Ë'r heersclhte- een 'zekere wclva-art toen
een geregelde stoomvaartdienst van en
na-af Liberia weid onderhouden.
H!r was handel in rijst, Ideederen e-n
andere artikelen. Het bes-taan van den
Zachlje-s klopte zij en bleef binnen
naast de deur staan met den knop in
de hand. Hij moest niet denken, dat zij
hem kwam ophouden.
Erik Windiclöv stond bij de boeken
kast. Hij hoorde- niets van haar haastige
woorden: „Zoudt u mij misschien nu
het boek willen geven?"
Do blijdschap over hiaar Ico-mst, waar
op hij zoo menigen dag gewacht liad,
sprak uit zijn anders zoo- ernstige oo-gen.
Zóó kende zij die oo-gen niet! Hoe
moest zij dat uitleggen?
Zij sloeg de hare neer, en het was
haar alsof zijn stem van heel ver weg
klonk, toen hij zeid'e„Woudt gij mij I
iets vragen, Ingrid'?"
Hoe teeder klonk zij-n stem
„Vragen? Neen!"- zeid-e zij verward.
Ilij kwa-rn naar baar toe en trok haar
wat verder de kamer in.
„Dan Ziou ik u wel iets willen vragen".
Hij; wachtte echter nog even, voordat
'hij- verder ging. Hij keek op het ge
bogen hoofdje neer vóór hem, en ontving
mot één langen blik datgene, wat hij-
heden voor zichzelf vragen wilde. Ho©
huiselijk zag zij er hed-en in haar blauwe
ja-p-o-n met het witte schortje uit! En
toch lag e|r in haar he-ele verschijning
ook heiden dat; zekere iets, dat h|em dade
lijk iz-oo sterk had beiko-o-rd en dat zijn
vriend! meende te kunnen uitdrukken door
de w,oorden: „Zij is een roois!"
En zou die roos de zijne worden? De
zijne
Het laatste zwakke overblijfsel van zijn
Vroegere bezwaren en overwegingen werd
d-oo-r dezen vurigen wensch teruggedron
gen, e-n liij greep haar handen met groofe
teerheid, met een vurig smeekend ge
baar.
„Ik wilde vragen of dez'e lieve han
d-en zich in de mijne wilden leggen vo-or
't leven".
Te -onverwacht kwam hot z-oo vurig
begeerde, dan dat zij; het dadelijk -ge-
loo-ven kon. D;e lange, donkere wimpers
werden opgeslagen, ©n de grijze o-agen
keken hem aan.
„Bedoelt u mij? Werkelijk?
En treurig klonk zijn antwoord. „Is
'tte veel wat ik vraag?'-'
„Neen, neen!" riep zij angstig, alsof
zij bang was, dat het geluk haar ontgaan
z'ou. „Ik kan het alleen maar niet geL
looven
Hair© slanke vi'n-gers omklemden de
•ziijh e-n de sterretjes-oogen keken hem
z-oo vertwijfelend' aan, dat hij haar plot
seling begreep.
„Ja, jou, lieve Ingrid! Kunt ge mij
vertrouwen? Kunt ge mij- o-ofc een heel
klein weinig liefhebben?"
Nu verdween de twijfel. Deizte mloest wel
plaats maken voor het geluk, dat onder
dó schoonste harmoniën intocht in haar
b,atrt deed. Epik las dit alles opi haar
inlande-r liing af van de geregelde! stoom
vaart en van d-on handel. Het gevolg
was, dat in Liberia zte-lf de landbo-uw
zoo- goed als geheel verwaarloosd werd
en bebouwing van den grond groo-ten;-
deels onbekend 'was.
-Doch t-oe-n kwam de- tijd, dat er in
weken -geen schip- verscheen. Een pa
niek maakte zich van d>e bevolking mees
ter. Er was nog een weinig geld; in
dó steden, doch de rijst wa-s zioo duur,
dat de armen ze niet konden- ko-open.
De broodwinners waren weg en er was
geen schip om hen naar hier te brem-
gjen met hun geld en h|un goederen.
D-e- vrouwen riepen hulpelo-os om haai'
mannen, de kinderen schreiden jammer
lijk c-iii hun kopje rijst, dat hun niet'
kon gegeven worden.
''©o deed de honger z;ija intrede in de
oertijicfe z-oo- gelukkige negersteden e-n
maakte- zijn slachtoffers. De mannen wer
den 'z'wak c-n waren niet in staat mie-er
o-m' te werken. Eertijds krachtig© vrouwen!
lagen van honger te sterven met stervende
kinderen aian haar zijden.
In de laa-tstei twee jaren van zlijh be
diening lieeft de missionaris tooneelen
aanschouwd, te droevig o-m te verhalen!
Menigmaal vond hij jongen en ouden uit
geput en uitgeteerd van '(honger 'langs
den weg liggen.
Hot 'hreiurigst is het met dfei kinderen
gesteld. -Ondanks pogingen tot hulp-, ster
ven er nog vele van hen bij gebrek aan
middelen om 'hen te ""helpen.
Er z-ijn thans plannen -om een weeshuis
t© openen voor tail van kinderen.
Korte berichten.
Tie Bad Homburg is een vroegere
Russische garde-ritmee ster, Nicolaas Mak-
lanoff, vorst von Goluzin, wegens bedrog
en oplichting op groote- schaal gearres
teerd. Do vorst, die sinds. Februari in
Duitschland vertoeft, beeft talrijke zaken-
menschen, dien hij reuzenwinsten voor
spiegelde, in Russische ondernemingen,
voor honderdduizenden Mark-en opgelicht.
In Homburg spoelde hij „den grooten me-
nieer" en permitteerde zich in zijn hotels
en andere inrichting-en uitgaven van 600
tot 3000 Mark per dag. Fooien van 100
Mark waren iets allcdaagsch voor hem.
Kardinaal von Harlma-nn, aldus wordt
uit Keulen g-em-eld, is gisterochtend kalm
in den Hoer ontslapen.
Bij hie-t maken van loopgraven in
d-e- buurt van Bapaume vonden de En-
gelschen destijds -een volledig geraamte
van 'n mammouth. Deee voor de archeo
logen kostbare vondst wordt thans ten
toon gesteld in het museum te Parijs.
mooi gelaat, dat ni-ets vcirberge-n Icon, eru
het was een genot vo-or herni, haart©
liooren zeggen: „E-en weinig Iie£he|bhie|n
Neen! Want in mij is nieits, niets -mjeer
-dan dezl© liefde!"
„Hoe is 'tmogelijk?" fluisterde hij, teïi-
wijl hij haar tot zich' trok, „dat Zbo- ©emi
groot geluk mij overkomt, mij!"
Hij boo-g. haar hoofdje wat terugen
keek haar lang c-n innig aan.
Een schat had hij gevonden! Hoe lief,
hoe feeder, 'ho-e heerlijk was de'zlel ïOtósb'
„Sedert wanneer, Ingrid?" vroeg, hij!
'zachtjes. j -
„Sedert wann-c-er!" herhaalde 'z|ij drooi-
mierig. „Ik geloof -dat ik jet n'le-t he-b- ge
kend zonder jei lief te hebbfein!"
„Hoe is dat mogelijk, liefste?"
„Toch is 'tzoo, Erik." Zij siloóg da
armen om izrjn hals. „En wilt ga nog
meer weiten? Wiat ik in je liefheb-? Allels!
AllesIk z'ouje -geen haartje andeXsi
willen. Je ernst, je kalknte, je dikwijls!
scherpe, maar altijd juistei woorden, je
staat boven mij, wat ik dagelijks voaideJ"'
Zij hield ©v-en op „die blanda mialni
uit Noorwegen heeft mijn hart' dadelijk
.veroverd!" B-ij fdei laatste woorden had! zij
'thooifd ,op zijn sohoiuid-er góleigd, om hepal
niet aan te- mo-eten kijken1.
Hij kuste de lippen, di-a dit alles beiden',
,en vroeg ni-ets meer.
(Wordt vervolgd-)
LiJ Cl f i Li! i_LJ CJ L -IJCs
