No 36
Dinsdag 11 November 11119
34e Jaargang
FEOILLETÖ
De last der rancl@g
Uitgave van
it Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO.
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DliUIJ L. BURG.
Drukkers:
Do sterbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post f2.
Losse nummers f 0.06
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 0.80, iedere regel meer 20 ct.
Verhoogd met een tijdelrjlcen oorlogstoeslag
van 20 pet.
3 maal wordt 2 maal berekend.
Bjj abonnement voordeelige voorwaarden
Bewijsnummers 5 cent.
ia vuu •vt.r~uiw.-t'
Scheiding van Kerk en Staat.
De quaestie- scheiding van Kerk en
Staat is door het wetsoiitwierp-De
Vries tot 't geven van een toelage vaa
f100 aan predikanten (van sommige
„kerkgeno ots chappen"geest-el ijken
en rabbijnen, weer- op 't appèl g-eko-
Im'cn en'zal er niet zoio' gemakkelijk
nicer .afgaan.
Van ouds zijn er enkele: liberalen
geweest, 'die c'leze scheiding 'hebben
voorgestaan; in de tweede Kamer on
der anderen do toenmaals vooruitstre
vende staatslieden Van Houten, Gra-
toma en Farncom.be Sandersen bui
ten de Karriler Allard Piersón, mr. Hei-
necken en mr. P. v. Bemrnelen. Doch
over 'tal gemeen stuitte steeds op 't
.liberalisme en conservatisme van alle
gading de vordering om financieele
scheiding van Kerk en Staat af.
Hoe idxt kwam, laten wij voorloo-
pig in 't midden. Wij' constateerein
slechts 't feit.
Nu is onze 82-jarige idr. Kuyper
al gedurende oen halve eeuw op aller
lei jvijze verdacht gemaakt, en s;e<-
dort de tachtiger jaren in 'alle moge
lijke liberale en kerkelijke organen van
een bepaalde' richting beschuldigd van
een streven, om! uit haat jegens de
Hervormde kerk de zilveren koorde
te verbroken, en daarbij de predikan
ten naakt te zetten aan den dijk.
Wij antirevolutionairen weten dat al
van voor 1878 beter; en Ons Program
geeft op dit punt geen onzeker ge
luid geen verbreking: zonder vo-or-
ofgaande verrekening. Verrekening
door kapitalisecring der tot nu toe ge
schiede uitk-e-e-ringén. f
Benige jaren geleden beeft dr. Kuy
per, teneinde aan alle lasterlijke be-,
schukligingen een eind ie maken, nog
eens in een viertal stellingen vastge
legd, hoe hij tegenover deze quaestie
staat.
Maar de menschen, vooral de libe
rale volksvoorlichters schijnen dit ver
geten te zijn.
Nu p,as weer werd door een zoo
danige in de 'N. Rott. Courant een
poging gewaagd om legen die losma
king van den financiëelen band tus
schen den Staat en de kerken te waar
schuwen, omdat reeds veertig jaar
lang 'door dr. Kuyper daaraan gewerkt
wordt, wiens „kerkgenootschap juist
geen subsidie geniet, terwijl de door
ineml zoo vurig gehate Her
vormde kerk.(wij spatieeren. Red.
Z.zonder subsidie een financieel©
crisis te doorstaan krijgt."
Men ziet wel, dat is een geboeHi
onjuiste voorstelling.
Het mag dan ook wel in herinnering
gebracht worden, dat door Idr. Kuyper
tal van liberale staatslieden en rechts
geleerden voor die financieele schei
ding van Kerk en Staat, en zulks i n 'f
bel ang va,n de Kerk zelve1, heb
ben gepleit.
De Heraut herinnert Ier zoo te
recht aan, dat wijlen professor Buys,
.die jarenlang het denkend hoofd was
der liberal© partij, reeds in 1879 in
zijn werk over de Grondwet, bij de
bespreking van artikel 168 er op 'aan
gedrongen beeft, bij een toekomstige
Grondwetsherziening dit artikel te her
zién, omdat „uit (dezen) grondwetf.i-
gen regel groote bezwaren en gevaren
voor Staat en Kerk beiden kunnen
voortvloeien." Welke die bezwaren en
gevaren zijn, wordt door hem .uiteen-
door
MARIE BURMESTER.
29)
Erik Windelöv herinnerde zich nu zijn
vroeger, vast en hoogmoedig besluit. Hoe
zeker was hij van zijn zaak geweest en
hoe verbeven had hij zich gevoeld boven,
zijn vriend, toen deze hem zijne verloving
meedeelde
En nu! Nu kon hij drie dagen lang al
niets anders denken dan hoe 't zijn zou,
als hij zoo hand in hand met In grid
Andersen door 't leven ging, zooals toen
over dien dijk. Dat loopen in dien storm
scheen hem bijna een symbool toe- Zoo-
als hij haar op den dijk en ook weer
eraf had geholpen, opdat haar voet niet
uitgleed, en de storm haar niet neeir
velde, zouden zij samen des levens hoog
ten beklimmen en aan de andere ziijidle
gemeenschappelijk dalen. Zijn sterk vast
geloof z'ou de wankelende vro-uwieziel tot
steun zijn en haar voet ervoor bewaren
zichzelf in de wereld te verlïelzlen!
Dat waren schoon© beelden een
'„Vooreerst", zegt hij, „dwingt Art.
168 den Staat telkens zich te mengen j
in kerkelijke aangelegenheden, bijv. of j
een predikantspiaats zal gesticht of j
opgeheven worden, hetwelk in s t r ij d
is met het beginsel van scheiding
van Kerk en Staat." Meer nog: ar
tikel 168 legt ook de Kerken aan ban
den. „Terwille van hunne inkomsten
moeten deze nu allerlei'beper
kingen van hun inwendige vrij
heid zich laten weI-gevallen.
Die voortdurende onmondigheid beeft
aan de gezonde ontwikkeling van som
mige kerkgenootschappen afbreuk ge
daan. Vooraf drukt dit als de vraag op
komt: mag men zich afscheiden? Dat
komt neer op: prijsgeving van ai de
geldelijke voordeel-en vroeger genoten.
Art. 168 houdt, ten spijt van de-
toegezegde vrijheid, kerkelijke:
genootschappen bijeen, die sinds lang
gescheiden zijn zouden, hadden zij
slechts met de wetten van hun eigen
natuurlijke ontwikkeling rekening ge
houden. E n nu m O-gen het zil
veren ko-o-rdon zijn, welke
aldus de vrijheid der Kerk
b -e I e m' m e r e n, 'cl b e 1 ie- m m erin g
j. s d a a r o m niet m i n de r d r u k-
kend en gro-o-t."
D e Her aut deed vvèl deze- duide
lijke, voo-r ge-en tweeërlei uitlegging1
vatbare, uitspraken van professor
Buy's nog eens in herinnering te- bren
gen.
Wij hopen dat minister de Vries
gelegenheid vinden moge- de financi
eele scheiding tusschen Kerk en Staat
tot stand te brengen, opdat alle ker
ken zich naar 'hun aaru kunnen ont
plooien. In de vrijheid kan de Kerk
het best tieren. En welke- financieele
schade zou er nu kunnen geledein
worden wanneer overeenkomstig art.
20 van Ons Program uitgekeerd wordt
aan de kerk-dn in kapitaal wat naar
thans aan renten toekomt?
En is 'tniot veel bet-er dat deze
financieele scheiding' tot 'stand komt
onder een rcchtsch kabinet? Zou een
kabinet waarin de so-ciaat-deni-,o-cr,aten
zitting hebb-en -en waarop de commu
nist zijn invloed, gelden doet, meer
waarborg bieden voor een rechtvaar
dige oplossing? Heeft Frankrijk op dit
punt ons niet wat te zeggen? Om
van Duitschland en Rusland nog m-aar;
te 'zwijgen.
Ten overvloede drukken wij' hier
onder nog' eens .af het bekende arti
kel 20 vanOns Program van Begin
selen, gelijk dat bij de stembus van
1918 nog. eens onveranderd is vastge
steld door de deputatenvergade-ring
„Zij (de anti-revol. partij) ver
klaart, |d,at noicb voor het Rijk in
Europa, noch voor de Koloniën, door
de Overheid pen staatskerk, van wat
vorm pit 'haam ook, mag worden' in
stand gehouden of ingevoerd; dat het
den Staat niet 'toekomt, zich met de
inwendige aangelegenheden der ker
ken in te laten; en dat, ter bevor
dering van een meer dan -dusgenaam
de scheiding tusschen staat en kerk,
de verplichting uit art. 168 de-r grond
wet (nieuw art. 171) voor de Overheid
voor tvl oeiend-ena uitbetaling
Verlokkende taak! Of beschouwde hij het
alles maar al-s zoodanig', jujsL om-dajt het
hem' aantrok i
Het werd schemerdonker in 'd-'e kerk.
Toen werd de stilte verbroken, doordat
de deur der kerk andermaal werd open-
gesl'oten en Johannsien binnentrad, om!
zijn gewone Zate-rdagsch© bezigheid, het
opwinden der klok, tei verrichten. Dat
was' spoedig geschied en reeds wilde de
schoolmeester zich weer haastig verwij
deren, to-cn dei do-miné op- hem toetrad,
„Goeden avond, Johaans'en."
„O, bent UI jliieir?" zlide d-e scihooltaiieles-
ter bedaard en volstrekt niet verwonderd.
„Ik dacht zoo- juist aan u", ging de
dominé voort, „en wenschta juist een
oogenblik vóórdat u, binnenkwaamt, dat
ik u iets kon vragen. Dat u .dadelijk
daarop zijt gekom-en, is voior mijl een
teek-en, dat ik nu ook' met jnijne vraag
voor den daig moet komen!"
Zij gingen samen op de trap 'van den
preekstoel! zitten.
De schoolmeester keeik peinzend voior
zich uit. De fijnbesnaarde ziel, die in
dat onooglijke lichaam woonde-, vermoed
de wel ©enigszins, wa-t die vraag zijn
zloui .en be-groep ook, wat het den ander
kosten mo-ast, dat uit tei spreken. Zijn
warm hart, dat zooveel behoefte- aan
liefde had, beschouwde dil in hém g©<
stelde vertrouwen -a-ls eetn groot ge-schenk.
En dat hij nu kalm en gelaten bleef
aan de rechthebbend-en van.
bet rechtens verschuldigde,
-dient te worden o-p ge h e ven."
Subsidie Hooger Onderwijs.
Nu wij een Rechts kabinet, en ©en
cbristelijk-hist'o-risch mini-ster van on
derwijs hebben, mogen wij d-e hoop
koesteren, dat het kabinet er o-p' uit
zat zij-n, aan 't bijzonder hooger on
derwij-s recht te- "doen.
Een liberaal minister, minister Kap-
peyne van -cl-e Co-ppello; die een spe
ciale vriend van dr. Kuyper was, heeft
Ü-e oprichting der eerste vrije hoo-
gesch-o-ol m-ogelijk gemaakt.
Overngens beeft m den loop der ja
ren -de Vrije Universiteit van den Staat
geen -enkel bewijs van sympathie ont
vangen.
Het heeft lang geduurd, eer deze
stichting bet jus p'ro-mo-vehcli ver
kreeg, -dat aan 'de- graden do-or haar
verleend, rechtsgeldigheid werd toege
kend. Een candiuaat van de- Vrije Uni
versiteit in. de 'rechten, moest tot
voor kort, ook no,g aan een Rijks hoo-
gesch-oioi promov-eere-n, om -'de' re-ebts-
practijk te kunnen uitoefenen.
Dit heeft natuurlijk dezen mann-ön
intellectueel geen kwaad gedaan. Zij
ontvingen -daardoor den naam, en
hadden -o-ok -d-e -daad van me-er-deré
kennis en bekwaamheid. Nog no-oit
is' aan -de 'Vrije Universiteit een can-di-
daad gepromoveerd -op 'Stelling-en;
maai- altijd o-p een proefschrift, meest
al o-p, een doorwrocht proefschrift.-
Aan de staatsuniversiteiten pro-nlo-
ve-eren de camdidaten herhaaldelijk met
behulp, van repititoren op Stelling-en.
Dat is vrij wat gemakkelijker.
Voor de degelijkheid van 't onder
wijs aan de Vrije Universiteit bestaan
derhalve goede- waarborgen.
Derhalve daarom bijvoorbeeld be
hoeft d-e Staat zijn finanoieel-en steun
aan deze ho-ogesc'hool niet te' onthou
den.
Het eenig© wat hij -echter o-p dit
oogenblik aan -de Vrije- Universiteit
schenkt is de jaarlijkscbe aalmoes van
eon ton; in dén vorm van een klein-e
bijdrage in de kosten der geb-o-uwen.
En 'dat terwijl schaltt-en w-orden uitgege
ven aan dé Rijks bo-o-gesc,holen.
Nu heeft de Minister op: een desbe
treffende- vraaig in de Afcteetmg-en der
Tweede- Kamer bij h-et onderzoek van
e-en- wetsontwerp 'tot wijziging der wet
op' het ho-oger onderwijs verklaard,
dat vooralsnog aan ge-en -gelijkstelling
van bijzonder Hooger -en Lager On
derwijs lean gedacht worden."
Het is mogelijk dat -een financieel©
gelijkstelling -dezer twee ono-verko-me-
iijfce bezwaren jn zich -draagt. Daarom
mo-g-en wij -er niet op aandringen.
Maar van -dezen Minister van' Onder
wijs, di>e zooveel voor h-et Chr. Lager
Onderwijs deed; en ook het Chr. Mid
delbaar ond-erwijis ge-zind blijkt, mög-en
wij' verwachten dat hij dé- onbillijk
heid zal inzien dat bet Chr. Ho-oge-r
derwij's, dat -evenveel presteert als het
openbaar Hooger Onderwijs, en aan
dezelfde eiscben moeit voldoen, tot
nog toe financieel zoo bij het Staats
Hooger Ond-erwij-s achterstaat.
■Gelijk bij' 'tLager onderwijs is oiok
bij' 'tMiddelbaar en Hooger Onder
wijs -die opmerking juist dat v-oorstan-
Wachten, was de- eerste- uiting van dank
baarheid voor dat vertrouwen. Die kalmte
maakte het voor Erik AVindelöv veel ge
makkelijker.
„Ik heb u, vaak een philosoof, een
dro-omer genoemd, Job-annse-n. En- Wat
ders van Chr. onderwijs eerst h-et bun
dierbaar Chr. onderwijs moeten helpten
-op: de been bonden, en daarna, jin
hunne belasting, moeten mee beta
len om) te helpen onderhouden eie'n
Staatsonderwijs dat zij voor hunne-
kinderen niet beg-eeren.
li
Naar Svenska Dagblad-et van 4 de-
Naar „Syenska Dagblad-et" van 4 de
zer bericht, is de- Duitscbe vlieger,
kapitein-luitenant ter zee Friedrich
Christians-en van Berlijn naar -de
Noordkaap gevlogen. Hij le-gd-e d-en
afstand van 240 imijl, natuurlijk niet
tusschenlan-dingen, in drie- -dagen af.
i -
mijt
■zlo-o aantrok in u, is dat dit
p-hilOsofc-ereii en peinzian u, niet ve'rdeir
van God beeft gevoerd. Daarom zou ik
gaarne uw oordeel1 vragen en uwe opvat
ting -over bet huwelijk!"
Neen, Johannsen was in 't minst nïeit
verbaasd. Hij' dacht bijl zich -zielif: „De
roosde ro-osIlaiar geur was tei z-oet,
baar bl'oei was te- schoon, dei bekoring
die 'er van haar uitging Was tei sterk,
dan dat hij er 'niet van ondier den indruk
zou kom-en."
M-aar hij sprak dit alles niet uit, malalf
volgde- den jongeren man gteidiuldig op dien
door hem -gekoizlem -omweg.
„Hoe denkt u. over 'thuwelijk?" ging
Erik voort. „Zou bet -ons op- den levens;
weg en het jagen naar 'teieuwigie hin
derlijk zijn, of niet?"
De schoolmeester antwoor-ddel op zijd
"llangzlaine wijze: „Hef kan natuurlijk het
een èn hef an-d-e-r zijln. Ik moeit echter
eerlijk bekennen, dominé, dat ik h-et recht
van zulfe eens vraag te- stellen, yolsitrekt
niet toegeef. Gods inzettingen, waia-rtoe
ik ook het huwelijk reken, zijn beslist
goed; men moet 'zie ook niet ontvluchten
uit vrees, -dat ziei ons zouden aftrekken
Poulet en Benoist.
Roulet en Benoist hebben van d©
gunstige- weersgesteldheid geprofiteerd
i en zijn niet Jang-er te- .Bagdad g-e'ble-
ven dan strikt nocdig was o-m_ levens-
t middelen o-p te- do-en -en zij-n bun
vlucht voor -de elfde etapp-e b-éigo-nnen
j welke bun moest brengen naar Bender j
I Bo-shir aan de Perzische go-lf op 780
j kiJo-meter van Bagdad. Zond-er door
de hevig© warmt© welke- zij tijdens de l
j reis nlo-esten doorstaan t© zijn gehin-
d-erd zijn zij aan hun do-el 'aariigeko- J
men. Zii zijn slechts enkele uren ge-
blev-en -én langs -die- Perzische- gjolf v]is-
gend-e zij-n zij o-p weg naar Indië.,
t Later wend, ge-mieldj
f Roule-t -en Benoist zijn te Bender
i Abbas aan de Perzische golf en heb-
ben nu reeds 3000 mijl afgelegd.
f
Korte berichten.
Ifet l-e-ven to Parijs' is 148 pet., in t
j d-e provincie 161 pet. duurder geworden,
i verg-eléken hij het laatste kwartaal van
1914. i
De Belgische bladen melden, dat t
ook d-e ïedeai van den raad van "VJaian- S
deren, die naalr Nederland o£ Duitschland
gevltaoht züjn, door d-e justitie 'bij vetsfeik j
veroordeeld wonden. Dei p-rooeissiein tögien j
f -dezle personen z'ullen tctn eindei dit jaaX
I of begin volgend jaar plaats' hebben.
j Kardinaal1 Mercier zal Donderdalg van
zijn reis- naar 'Amerika te Mecbeübn terug- f
keerC-n. -
S
j De ontploffingen te Namen hebben j
j piet den omvang v,an een ramp a,a|ngfet< J
nomion. De an-d-ere munitiestapels- 'ziijn gei- j
I lukkig niet ontploft. Persoonlijke, on'g©luk-
j ken vallen niet te- betreuren. I
De diefstal van schilderijen' uit Sansl- j
souci is opgehelderd'. Naar de „B-. Z. J
j -a. M." meldt, 'ziijn de kostbare schilder-
j stukken in een achterhuis van dei D-en-
niewitzlstrassie onheschaidigd ternggevon-
s -den. Zes li-eden .werden 'gearresteietd, van)
j welke ,-_er drie zfeketr bij -die inb-raakl lie-
j trokken Ziijn g'eweest.
f De entente- heeft biesloten aan dd
republiek Oostenrijk een crtidi-et van 300
a 500 mil-ioien francs beschikbaar to
'stellen tot aankoop van l-evenismid-de'leirt
en ig-ronds-tofl'en in bet buitenland'.
Naa-r d-e- bladen melden, heeft die
stad iWeene-n reeds nu haiar laa-tstein)b-ran|dl-
houtvoorraad aan 'de bevolking, mo-ieten'
uitdeel-en.
van Hem, -die 'z|e gaf. Denk u eiens aan
Luther." l
„Ja,, ja, Jobannsen, daa,r h'e-b ik oiok
al -allemaal aan gedacht, miaar ziet u'.
ik" Dominé Windelöv ging omgetmpirkt
over tot h-e-t persoonlijke, „ilc had
mij voorgenomen mij niet d-o-or derge
lijke gedachten tei laten afleiden."
„Dat was uw voornemen!" viel de an
der hem in d'ei riedei, „en als ui stelrk -ge
noeg zij't, da-ar bij te blijv-e-n, dan is het
goed, en kan niemand er ieits op: to
zeggen hebben. Ma,ar deigeen, (dia eén
dergelijk besluit neemt, mag zichzélf nooit
voor iets bijzionders houden
„Dat was, op- mij' bedoeld, Jobanns-en"
„ATa-s het? Ik ken ui echter nog belter
dominé. .Ik weet duit u meer vermoogt
dan iemand, die uit overleg ongehuwd'
blijft. U kunt méér." Hij keeilc dc-n dominé
nu vol aan met zijn vriendelijke: oio-gjen.
„In ui zal -de echt krachten wekken, ztoo^
d,a,t u in haar en toch oiok weer als
'twaar zónder hadr leeft; zïji zajl U,w
blik .verruimen -cn u daardoor tot een
beter werktuig va,n God maken. Dus",
besloot hij na leen kort stilzwijgen, „zlou
ik uw© iöerste vraag toch heel nauw
keurig kunnen be-antwoo-rdenH-e-t huwe
lijk moet o-n-s, -Christenen, helpen v-oo-r
de eeuwigheid."
„Ik geloof dat u| ge-Iiijk heeft", zleidie
.Windelöv.
Zij zaten nog een fijdïapg zwijgefnd
Te Berlijn is; het oude „©xerceer-
huis" met 50 automobielen, groote voor
raden benzine en, andeira leigergoede.ibéin,
ter waarde- van m-eerdek© mil-lioienlcn, afge^
brand. i j
Na twee daigen gteiwerkt te hteibherr,
heeft hét personeiel der Gclsehkirchelnc
Bochumer tram het werk opnieuw neer
gelegden nu staat allé tramverkeer jnl
het Rijnsch-Wicstfaaillschë in-duisti'iegejbM
stil. i i_« i
Voor zoo-ver tot dusver ljékend, zijnj
er 9 November, -den verjaardag van kiel
revolutie-, nergens in het Duits-chiei rijk
rustverstoringen voorgekomen. Ook tei Ber
lijn heeft de viering van dezen dag geen
hamleidin-g tot verstoring: dér orde gejgieivieiii|.
Optochten, die zich na afl'oo-p- van Ver
ga,d-ering-cn vormden, ziijn -door de politiiq
.zonder -ge-weidonlhbn-den.
D© uitvoerende raaitl van d© arbeids-
fe-de-ratie in de Velr. Statc-n heeft e|en vér-
klaring gepubliceerd, waarin gezleigd wordt,
dat d© staking der mijnwerkers gerecht
vaardigd is. De volledige steu,n délr arbej,-
-dersorganisaties is aan -d-e- stake-rs bietloo-Bd'.
Tévens wordt de alge-miepmiei ste-un van'
het publiek gevraagd'.
De prins van JWlaiesi zal New-York
van 15 tot 20 November bezoeken, waar
na hij naar Engeland ,z:a! terugkeeren.
-De stad Armentières is wegens haar
tijdens den oorlo-g betoonden moed bij
legerorder vermeld.
Heit rantsoen te Weenetn is de-zo
week een half pond m-eicd on e-en achtstel
kilo boonen. Er z.ull-en vleeschlopzéi wa
ken worden ingevoerd.
Uit Fiume- komt een bericht omtrent
.een ernstig gevecht tusschen Italiaansch©
re g-eerings troepen cn .sol-daten vain d' An-
nunzio, bij welk gevecht verscheidens do-on
-den -zijn gevallen.
De Franscbe- Bolsjewistische kapi
tein S ado ui (candidaat op die P-arijsch©
:soc. lijst) is met algemeenei steim'mlen (bij
verstek ter dood veroordeeld1.
_D-e S-enaat der Ver. Staten n-öemt
een reserve op het vredesverdrag a,an,
waarbij de president wordt ujtgeschakelnj
inzake -de beslisising over een uittred-inlg
uit -den Volkenbond.
Het Smyma-rapport -erkent, dat de
'be'zle-ttinig -dor stad geteid hoeft tot eien lefen-
stige natiopal'istis'cbe beweging; waartelgénl
idie Op-perste Raai weinig velrmag'; del "bö-
'ztettimg is op ziijn bevel gjeschied, eien ont
ruiming zou leiden lot represaiilltes- tegen'
de christenen.
Op- de spooib-aan van Gembloers
naar Brussel waren arbeiders, betrig m'eit
herstellingswerken, toen op tweiei veirsteh.il1-
ltend'0 lijnen tegelijk trcinien aankwamteni.
Een arbeider werd bij liet oversteken Ider
rail's -gedood, twee ander© w-efdien gewond.
Poincaré is- naar Engeland vertrok
ken om' ©en nieuw© regeling tei treffen]
voor die Fransch-Eng-elsche betrekkingen-
Te Parijs -Ziijn honderden fabrieken!
Stop Ige'ziet wegens g©brek aan tefectri-
schen stroom.
BSnnsRlaiid.
Allerlei.
De uitvoer van alle soorten veevoeder,
koeken is verboden.
na,aist elkaar, toen stonden 'zij op- en
verlieten -de- kerk.
De dominé liep m-et den schoolmeester
mede om hem de- -gezangen voor den'
volgenden dag! op: tei geven.
■De schoolme-estersvrouw hield Meteen©
geweldig© stem en eene- vasts- hand ord©
onder bare kind eren.
Lena, de- oudste1, die .aange-noimtein moest
worden, schilde aardappelen in de- keukenj
en was, de ©enige- die bij het strafgericht
vrij uitging'. De jongsten hadden vuilel
voeten gemaakt o-p de pas geschrobde)
straat, d-e oudsten hadden het verklikt,
dus mo-esten allen den stok voelen.
Toen het laatste) kind schreiend naaf
dja h,uil-end© kinderen toeging; tradén dé
twjea mannen juist binnen. i
„Zoo- kom je daar?" riep- da'school1-
■mieie-stersvrouw haar man toe. „AVaajr zit
je toch altijd? Frits, heeft d'e- helft vani
liet varkensvoer er naast ge-morst. Aid
die dieren zoo hongerig: zijn, worden zie
wild len stootten zij he-m den emmer
uit die- hand. Dat kon jij nu wel e-e-ns
doien. Alles moet ik ma,ar alleen dolen;
zie-lfs -de kinderen opvoie-de-n!"
„Nou, moiediea-", 'zlei haar man bedaard
en ietwat ironisch, „alleen h'et slaan!
maar, want dat kan ik niet zoo- hard'!"
(W-orflit vervolgd.)
