Jaargang
No
Ilinsdag *18 October 1919
Ife
U, ETON.
De last der
BuitsnSand.
/A-
Mw.
M%\>
f ')w- y
<4
mrné
Verval van Arbeidzaamheid.
f
Uitgave van
da Na,ami. Venn. LUCTOR ET EMERGO.
gevestigd' te Goes.
Hoofdbureau te Roes
LANGE VORSTSTRAAT 219.
(Telefoon No<. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. DiHUIJ L. BURG.
Drukkers:
Rosterbaan f Le Cointre, Goes.
È$S5K
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
■f-v; v
/*''W
A b on n e m e n t s ptr st
PeT 3 maanden fr. p. post £2,
Losse nummers f 0.05
Prijs der Advertentiëa:
14 regels f 0.80, iedere regel meer 20 et.
.Verhoogd met een tijd el ij kre noorl ogs toeslag
van 20 pet.
3 maal wordt 2 maal berekend.
Bij' abonnement voordeelige voorwaarden).
Bewijsnummers 5 cent.
- 1-^tWJiTrTA:r3tfHUTWHB 1,Ag-<np.ir* :ra» Y«VJ.WQAVXr'TT^i,IT«UiWVrr
'I .1 f/r« HM«||
»-»30iWk,VxKw;r4'fliwM»n»9*MW»i-t-fv,!wMw.vwytt»vmvwM<'a»éu«mii'y,»"u,tA»1.<s4auc>rt* I'tf^'v^iC i /A/Mf. tv.
Mvajtfuuyr.
II.
jWïj herinnörden etr in ons vorig
opstel aan, -dat volgens den Duitschen.
filosoof Grutldnld ook de bedreiging miat
isocialiseerinig invloed heeft ppde ver
slapping van den arbeiidswil". Dit geldt
van de patroons. Er is namelijk ook
veel werkieloioisheid onder de arbei
ders /wijl „de ondernemers met heit
oog op de door hen gevreesde socia
liseering van hun bedrijf heit in gang
houden Van de machine als niet meer
-rendabel nalaten. Zulke gevallen wier-
ideii onlangs van de kolenmijnen ge
meld."
Die 'schrijver wil echter niet nalaten
ook nog op- een ander punt der waar
heid getuigenis te geven. De landbouw
Steekt hij: de industrie gunstig uit, men
vindt daar zelfs gevallen van een ver
hoogde inspanning, 'daar de grond er
meer moet opbrengen (ook tijdens den
oorlog was dit zoo) dan ih normale
Maar de landbouw beiteelcenfc in
Duifechlanid niet zoo veel: nog geen
28 procent der bevolking werkt bij
den landbouw. De rest is industrie. En
watt 'ziet mien nu'? „De mannen die
niet het hoofd werken toonen reeds,
meier 'het beeld der inilusLriie-arbei
ders. Zij' zijn voor een groot, deel met
de industrie verbonden, door er als
geëmployeerden bij in dienst te zijn."
■Zij vooraf ondergaan „de algemeene
zenuw- en geestescrisis van den Lijd."
Zij vullen de gehoorzalen, .velen gaan
in' :de politiek, en gaan zoo voor den
.oeqonomïsch productiieven arbeid ver
loren.
Nog ernstiger is echter 't gevaar dat
uit de gezinnen nader komt; ook de
vrouwen 'toch zijn Idoor 'de |roode kwaal
aangetast. „Devreeselijke moeilijkhe
den van verkrijging der voor het le
ven allernoodzakelijkste' dingen, de
kwellingen van het huishouden bin
nenshuis, het gebrek aan hulpkrachten
van iederon aard, Ide lange afwezig
heid der mannen, dikwijls dood of
invaliditeit van Iden kostwinner, ijei
bezigheid der vrouw in zuiver man
nelijke beroepen en hun politiseering,
dit alles heeft 'dei rustige beslotenheid
en hehagelijkbeid der kleine wereld
van het huisgezin in zulk eetn mate
verwoest, dat bet dien vrouwen niet
meer vol bekoring kan toeschijnen,
zich in zorg daarvoor af te sloven.
Nadat 'echter eenmaal de kleine we
reld van het huisgezin door de groote
wereld aahgegrepen is om gansch
idaarin te vervloeien, is er ook hier
geen terugkeer meer. Die rustige ha
ven, van waar het arbeidersscheepje
uitvoer en waarin het altijd terugkeer
de bestaat niet mleer."
Het ergst van al is de inzinking
volgens den schrijver in de kolen
bekkens',.
Dientengevolge staan de steenbak
kerijen stil, -en als gevolg1 daarvan ook
-die woningbouw, in weerwil van 'den
schreienden woningnood. Opdat de fa,-
hriefeen aan den gang kunnen blijven,
worden geen .kolen' voor huisbrand
verschaft. En met groiote luchthartig
heid ziet mieu 'ifc aan en gaat rustig
..voort heL werk neer te- leggen.
„De werkeloosheid doodt ten slotte
den lust tot arbeiden, en door niet
te arbeiden wordt weder werkeloos
heid in 't leven geroepen, die ook de
arbeids-willigen m arbeids-onwilligen
ff"
f
door
MARIE BURMESTER,
21) o—
De dominé had voor 't raam gestaan
en naar buiten gekeken. Nu keerde hij zich
bedaard om.
„Als juffrouw Andersen denkt, dat zij
op het eiland gemist kan worden, ben ik
blij dat ik u zoo goed verzorgd weet."
„Was het geen al te haastig besluit?
Heeft uw goed hart u niet weer parten
gespeeld?" vroeg hij, toen zij even later
-alleen waren.
Zij nam zijne hand mie.t ©ene beweging
alsof zij hem om vergeving vroeg,
i „Vergeef mij Erik, dat ik soms ver
geet jouw goedkeuring te vragen eer ik
leen besluit neem!"
„Moeder," zeide hij' afwerend.
„Voor 't overige," zeide zij, „heb ik
geen berouw. Ik ga altijd gaarne op den
eersten indruk af, en die was bij dit
meisje, een bjjzonder goede!"
verandert. Zoo i's1 het een onvermijde
lijke kringloop, waar geen ontkomen
aan in."
En 'inmiddels jagen Ide arbeiderSi
door hunne leiders misleid', de zeep
bel der socialiseering na, en raken de
bedrogen 'massa's ontgoocheld, terwijl
de twijfel aa,n het nut Van allen arbeid
aanhoudt. In stukken gebroken ligt 't
geloof, dat de arbeidzaamheid tot den
arbeid staalt. En in aangrijpende ver
taling voegt H e t V a d e r 1 a n d er aan
toe
„Het is alsof uil, bet gewelf de
sluitsteenis gevallen, en iedere poging
om -de oude gewilligheid vol vertrou
wen weder recht te zetten, ziet er
uit alsof iemand zou prpbeeren
sneeuw die voor de lentezon smelt,
hij1 elkaar te bonden. Het gezag is
weg. Een onverbiddelijk individualis
me, dat zegt: „eerst ik", breekt het
huis tot op den grond af. Een lawine,
die mieit 'het rollen van een paar
steentjes begint, en 'ten laatste alles
vernielend met zich mede in het dal
sleurt, ook veel dat al vermolmd was,
en menig ideaal, dat tegen deze belas
ting" niet stand kon houdein. Het is
het 'uur eener wereld-omspannende
ironie, die achter allen en alles een
vraagtoeten zet. De .groote wereld-
tyfoon, waarin wij ronageduizeld wor
den, is ten slotte een geestelijk, een
godsdienstig! probleem1.
Vooral op ail laatste komt het aan.
Wat wij nu doorleven, ook in ons
land, is een verschijnsel met een gees
telijken achtergrond. De groote vijand
schap tegen God en Godsdienst, ein
Gezag, die eerst de hoogere standen,
aangreep, is vanuit deze hoogere re
gionen 'naar de lagere afgeda,ald. Te
voren 'heette 'tdaar: de godsdienst is
goed voor den minderen man. Maar
deze „mindere man" heeft nu ook
dat ongeloof omhelsd, maar hij is
daarbij een schrede verder gegaan.
Aan het „geeii God" van den hoogge
leerde !en aanzienlijke heeft hij nu
ook 'het „dus, ook geen Meester" toe
gevoegd1. 'En wat eerst de leefregel
van den rijke was genot en ver
strooiing, is nu ook heit deel das goed's
van den werkman ge worden. De ont
spanning werd een, epidemie.
Niettegenstaande de geest van af
matting -alle standen neerdrukt, vullen
zich met iederen ;avond de plaatsen
va,n vermaak. De evengenoemdo' schrij
ver klaagt dat nog altijd „geheel Ber
lijn stampt en stept tot 'midden in dein
nacht, alle standen de,rbevolking' en
in alle wijfeen in 'de stad."
'Maai* 'tisi in om land niet beter.
Ook hier wordt het materialista|e
gedreven door .geestelijke slroomjn-
gen. De afval neemt, toe', en de ijVer
aer Christenen verflauwt. Het Beest
dat wieder leefde, sloeg dien Mauw
in Kapitaal en Arbeid. En het eenigei
middel om, aan zijn doodelijfeen greep,
te ontkomen wordt versmaad.
't Is goed, dat hetgeen erger dan
vermolmd was, wordt, weggevaagd;
dat de stroom' ook over1 ons land en
volk gaat. Dioch zij mogen dien niet
in valscihe lijdelijkheid over zich heen
laten gaatn; met een „ik kan er toch
niets aan doen" in het hart. Maar
er moeit een breken komen met de
trage handen, ©en vastzetten van 'de
wankelende' knieën. Aanpakken. Terug
tot de arbeidzaamheid, tot, d© inspan
ning van alle krachten.
TWEEDE DEEL.
Erik Windelöv deed 'rijn gewone avond-
Wiandetling langs de 'zee-.
Wat was het toch- een. ptettige weg!
Eiken dag opnieuw genoot hij' ervan. Op
het korte gras liep men zoo aangenaam
ein de zeewind woei er zoo- frischl 'Die
jonge dominé haalde eens diep adem,
en dacht onwillekeurig weer hetzelfde,
wat hij, hier loopend; reeds zoo vaak
gedacht had. Hier, hier wilde hij' blijven.
Hij wilde niet zooals de meeste zijner
voorgangers deden, eenige jaren in dezö
afzondering wonen, omdat zij daartoe eeni-
geormate gedwongen waren geweest, en
dlan met een verlicht hart heengaan naar
strek ein, waar 'tmind'er eenzaanl w,as.
Neon, dait wilde hij niet doend DieZen
memschen wilde blij 'zlijn leven wijlden;
zich niet bekommerende om aardschle goe
deren, wilde hij slechts daaraan denken,
hoe 'bijl het duurzaamste den band kon
leggen, die de zielen: veresnigf voor de
eeuwigheid.
'tWais natuurlijk geen -wonder, dat 'zijn
voorgangers hier vand'aan gegaan waren.
Als, dei kinderen opgroeiden en weg moes
tan, trokken de ouders vanzelf mede.
Slechts door biet feit, dat dominé Bro-
d'ctcsen's echt kinderloos gebleven was,
kon men zijn lang?® blijven verklaren.
I
Onze Gemeenteraden.
Overal waar het hedendaagsche leven
opbmischt, vevtoo'nen onze gemeentera
den, vergeleken 'bij eenige jaren terug,
©en heel anderen aanblik.
Onwillekeurig; vraagt men izich af, waar
,zijn, gerekend van een of meer tientallen
jaren geleden, de- hooge heoren gebleven,
reeds door geboorte tot regenten gestem
peld, en waar de mannen van heit kapitaal
elf wijden invloed?
'Waar bleef de deftigheid die u nit de
raadzaal tegenkwam
Nu ©en college door allemans kiesrecht
ig|elko,zen en aangewezen door evenredige
vertegenwoordiging'. Inplaats van Uitslui
tend standgenooten, nu allerlei standen
dooreengemengd, waaronder een belangrijk
deel behoorenidei tot hen die men vroeger
gewoon was het volk achter d© kiezers
te noeirae|ni. Inplaats van de igedémpte stem
men, vol courtoisie1, klinkt nu ©an geroe
zemoes van stemmen, een wedstrijd hou
dende wiens geluid het winnen zal.
Dat strekt de een tot blijdschap en
de ander tot droefheid.
En wij-, antirevolutionairen, wat Zullen
wij tot deiz© 'dinlgen zeggen?
Zeiker is het, dat we onlder het eenzijdig
liberaal bestuur vele gebreken hebben lee-
ren kennen. Ook on,ze gemeenteraden on
der beperkt kiesrecht geboren, handelden
izeeir eenzijdig. Maar ook onder samen
stelling, van onze gemeente;raden tenge
volge van bet huidig regime is die kwaal
van eenzijdigheid niet verbeterd, naar het
,zich laat aanzien, wel zeer verergerd.
Heit is voor de massa, nu ter stembus
opgaande; niet moeilijk een zetel te bezet
ten, met een der hunnen, hetzij' man of
vlroUW, dei' tale machtig.
Kwantitatief met cijfelrs gera
kend is 'dat ongetwijfeld gemakkelijk
'gémoeg. Maar kwalitatief te reke
nen met den a'rbeid voor anderen, voor het
al ge mei en belang te verrichten, dan
is heit niet zoo gemakkelijk.
Heit is nóg; iets anders onbekookt©
eischen te stelen in ©en vergadering van
ongeschooldepartij genootendan het alge
meen belang, te dienen door maatregelen
tot verbetering: voortesteillen. Verbeterin-
igen niet uitsluitend bestaand© voor een
enkel© klass» der samenleving, ein niet uit
sluitend te izoeikeji in het verstrekken van
meer geld uit de, algemeene kas, gevuld
door belastingen.
Het is nog: wel iets anders;, met het
oo;g, op een bepaalden kring zijnen" nabije
omgeving voorstellen te doem,, en die op
ongepolijst© wijze, die eer afstoot dan
aantrekt, tel bespreken, dan te komen met
voorstellen en redeneerimgUn, van hooger
gieihalte, toegelicht met helderheid en klaar
heid, bekeken van alle zijden, zoodat er
gpen speld tusschen te steken is.
En dat zal toch wei het geheim van
nuttigen arb©id voor het algemeen belang
rijn.
't Is ongetwijfeld waar, dat de som der
particuliere belangen, hij elkander opge
teld, ten slotte het algemeen belang' tot
uitkomst heeft. Maar het moet dan toch
ook .een som, met vele, vele onderdeelen
Zijn.
En nu hoort, of leest men wel eens
van voorstellen en discussion en replie
ken die. menigeen het hoofd doen schud
dien over de kwalitatieve waard© door
zijn© Overheid geopenbaard.
Maar onizei gemeen teinadm in hun hui
dig© samenstelling staan nog slechts aan
heit be'gin van hun taak. Alle dingein moei
ten geleerd wonden, ook liet dienen van
het algemeen belang. Laat ons niet voor-
Zooveel is zeker, d;a,t het niet-hihw©n zijn
groote voordeden had. Als men geen reker
ning behoeft te houden met vrouw, kin
deren en, een betere standplaats, is 'ftien
natuurlijk vrijer voor den dienst in Gods
Koninkrijk. Het moest alleen geen wet
worden, ziooals bij de katholieken; slechts
zij, "die er het goede van inzagen, moes
ten daartoe uit eigen vrijen wil besluiten.
Tot dezulken rekende zich Erik Win
delöv. Niemand 'zou hem lastig vallen
met het verzoek: „Laten wij toch hier
vandaan gaan. La,ten wij weer onder de
menschen wonen I"- Zulk een recht wilde
hij niemand toestaan, want hij h,ad zich
met zijn geheele hart aan Rod gegeven.
Trotsch en vrij verhieven zijn gedach
ten 'zich van al het aardische tot Hem,
Wiens aangezicht ihüj eiken zocht.
.Nooit of te nimmer 'zouden aardsche ver
langens of wenschen dezle overgave tot
ee|n onvolkomene maken.
Hij! was intnsschen den dijk opgeklom
men en toen hij boven kwam, keek hij
rond' 'zich. Al die; menschen, die in die
verstrooid' voor hem liggende 'kleine of
grootere huizen woonden, kende blij', .en
wist wat er in hun riel omging. Bestond
er eigenlijk wel 'een beroep; 'dat zta-o-
grootsch, zoo verantwoordelijk was als
het zijne,
D© dertig-jarige man verheugde' z'ichl
barig izijn in ons oordeel.
En da.n zijn er nog wel dingen; die
hoop geven, dat d© aanraking, na d©
eerste kennismaking aangenamer worden
zal, o.a. dit:
Daar is geen beter plaats tot het Iee-
ren van beischavings-afbeid dan openbare
colleges, want langzamerhand begint het
ijzeren harnas der verantwoordelijkheid
op ieder normaal mensch te drukken.
Slechts weinigen tot welke partij ook be-
hoorendei, kunnen 'daaraan ontkomen. Vian-
daar dat d© communisten de voorzichtig
heid betrachten zich aan ieideine verant
woordelijk© regeeringstaak te onttrekken.
Zij gevoelen zich als oppositie1 sterker.
Terecht. Zoo deden ook vroeger de socia
listen. Maar eens komt do tijd, dat men
het zich onttrekken niet volhouden kan.
Vandaar dat zoo menig partijgenoot, als
ireigeeringspersoon wordt verloochend. Om
dat hij nieit doen kan wat hij als oppo
sant voorstond of beloofd© wordt hun
het brevet van verrader uitgereikt. Ds.
De Liefde waarschuwde reeds voor meer
'dan leen halve eeuw, voor het zachte
kussen.
Verantwoordelijkheid I
Wie zich aan een ander spiegelt, spie
gelt zich zacht zegt e,eh spreekwoord'.
Zal dei heidendaagsch© geschiedenis van
Europa voor hen diei tot bestuur geroepen
zijn voorbijgaan zonder opmerken? Zal
heit oeeonomisdh lijden van Rusland, Oos
tenrijk, Duitschland, Hongarije voorbijgaan
of heit ons nieit schaden kan? Zullen de
stajringis-troeihelen de oogein niet openen
voor den afgrond die gaapt aan onzen
voeit
Eens, wie zegt 'ho© spoedig; zal het
ijzeren harnas der verantwoordelijkheid,
dei borst druldrein van zoo menigeen die
nu meedoogtenloos de maatschappij, en
niet het minst zijn eigen stand, door over-
Idreiven1 eischen en ruw© stakingen tracht S
tei dwingen maar een stroom van el
lende meteen brenglt.
Ook voor de revolutionairen zal, eer
rij' een Kanaan hunner verbeelding binnen
gaan een Rooda Zee te doortrekken zijn, j
waarbij velen omkomen zullen. En dan
zal bet beloofde 'Land pog een Fata Mor
gana zijn. De K.
zijn vermoord'. Die (vliegers, die met
een defect aan de machine op het
water gedaald waren, .werden door
de visschers gevonden, pad at zij 19
dagen zonder voedsel rondgedreven
hadden.
Er bevinden zich vele drijvende
mijnen in de Noordzee ter hoogte van
Erbjoerg. Deensche torpedojagers ver
nielen er dagelijks verscheidene. Eer»
Deensch visschersvaartuig is op een
van deze mijnen geloopen en die 4
man waaruit de equipage bestond zijn
omgekomen.
De staking in het gebied linksj
van den Rijp is geëindigd.
België zal Roemenië kolen leve
ren, Roemenië België graan.
De staking dier schuitenvoehders'1
te Antwerpen is geëindigd.
Te Weenien heeft de commissie
van onderzoek paar de .plichtsverza
kingen tijdens den oor log met haar
werkzaamheden 'een aanvang gemaakt-
Heden, 28 October, wordt de veï-
iarinig gevierd van de oprichting der
Tsjecho-Slowakische republiek. Dezel
dag is officieel erkend als een natio
nale onafhankelijkheidsdag. i
Volgens bericht uit Christia.nia
zijh. de twee inleest voor den vredes-
nob el prijs in aanmerking komende
candidaten Wilson ein sir Edwardj
Grey. Vermoedelijk zou de prijs aan
laatstgenoemde wouden toegekend.'
De Duitsch© bladen verklaren
uit Moskou vernomen te» hebben, dat
Benin ernstig' gewond zo[U 'zij'n in het
onderlijf door een bom: bij aanslagen
tegen tie bolsjewisten.
Caillaux heeft ,aan Castillo, den
voorzitter der federaties van de re-
pub likeinsch© coimjmissies' van het
Sarthe-departerpent een schrijven ge
richt, waarin hij zijn spijt betuigt, dat
hij de hem aangeboden carudildatuur
niet kan aanvaarden wegens de weige
ring valn het gerecht, om' hem voorloo-
pig in vrijheid te stellen.
,\var*«cMi»'iaaiOTriaMBCT^> jmcn t
Korte berichten.
Zondag is de slag van Dixmuilden
herdacht temidden van de bouwvallen
"f van die vernietigde stad.
De regeering van Letland i,s te
Riga teruggekeerd.
De blokkade v,a,n de Oolstzeekust
is nu in zoover verzacht, dat de ter
ritoriale wateren er buiten vallen, en
de kuistvisscherij dus weer mogelijk is'.
De bolsjewisten hebben Tobolsk
hernomen. l
Generaal Joed'ehitsj moet gezegd
hebben, dat bij binnen' 14 dagen te
Petersburg zal zijn.
Senator Ploindexter is door, de
republikeinsche partij' candidaal giei-
stetd voor het presidentschap der Ver.
Stalen.
Officieel wordt medegedeeld, dat
twee Amerikaans che vliegeniers, die
sinds 21 Augustus, vermist werden,
door Mexic'aanseh© Visschers brutaal
inn mnniirriniii i n ii w i uwi 11i«mhiii wiii iimimiiiiihii min iii iii iwib m i
over zijn jeugd, zijn werklust en zijn
veerkracht. Het was hem te moedie, alsof
hij1 een flinke werkman was, die zicbl
d'oo'r den meester' een arbeidsveld' ziiet
aangewezen, waar de morgenzon hooig
boven slaat.
Een vol leven lag er vóór hem'. Hij
wilde het goed gebruiken, niet ledig lpo-
pen ©n zijn diagen ook piet met nietig©
dingen vnilen.
Ja zoo d-acht Erik' Wiindelöv.
De 'schoolmeester, Johlannsen, kwam'
over het kerkhof aan. Hij had- een kortei
dikke jekker aan en ©en 'zuidwester op.
De twee mannen liepen samen den dijk
weer af. Bijna eiken avond' wandelden
zijl samen een poosje en vaak hadden zij
't zloo druk, dat èn op de pastorie èn
in ,de meesterswoning de thee dreigde
koudi te worden. Somls ook gebeurde
't weil, dat rij meer dan een uur naast
elkaar liepen zionder een woord te zeg
gen, ieder in zijn éigen gedachten ver
diept.
Il'ominé Wiindblöv wials van ioiordeel, dat
Johannsen voor één derde plhilosoof, voor
één derde dichter, e:ni vooir het laatste'
en kleinste derde delel schoolmeester
was. Wat hij -opi dat gebied dan ook
leverde, was- ,zeer zeker niet bijzonder.
En toch kon hij godsdienstonderwijs; ge
ven; pp] zulk een' wijze; d,!a|t dei jpngei
Allerlei.
Minister van IJsselsteijn bezocht he
denmiddag het 3e R.K. Mididenstands-
congres te Breda.
Het Kamerlid van der Molen, be
noemd burgemeester van Benkuni,
zal het Kamerlidrpaatschap blijveta
vervullen.
Prins August vertrok' 'heden weer
uit Amerongen. Gisteren kwam een
andere zoon zijn ouders bezoeken.
De io,onraad voor de spoorwegen'
is ingesteld. Kamerlid Treub is voorz.,
Kooien plv. voorz.
Bij kon. besl. is met 1 Nov. be
noemd tot bouwkundig ambtenaar van.'
het loodswezen, de betonning e;n de
verlichting d© tijdelijk bouwkundig
ambtenaar van het loodiswez'en enz.
F. van der Schaaf.
De minister van Lanidbonw doet een
beroep op alle melkveehouders om
de melkvoorzieninig der groote steden
a.s. winter te doen slagen.
De eerrieente Amsterdam overweegt
centralisatie in melkaanvoer.
Vlan 27 Oct. tot en met 2 Nov.
zijn geldig ide bons 2,3 en 4 van.
r* tvxwc«"
diominé, als hij' elr naar hiisteiPdé, zich
zelf wee'r kind voeldel met de andere,
kinderen, en hem benijdde pin 'zijp ga,ve.
Maar als er ©en schoolopziener kwam;
dan kon de- -schoolmeester niet op 'dezle'
z'elfdtei wijze onderricht geven, en daar
door kwam heit, dat déze altijd een zeer
treurig oordeel over hem1 vormde;
Joha'nnseri wist dit wel', en was daar
om gewoonlijk na zulk een bezoek heel!
stil en in 'zich zelf gekeerd. Hij d-acht
er dan over na, hoe 'blij ''t toch moest
aanleggen, om' 'ziijne gedachten én zijn
wil uit hun meestal droomerigen tos1-
stand te wekken en in de school een.'
frisscheren geest te brengen. Jol, als blij
zijn ..natuur maar "kon veranderen.
Is het eigenlijk mogelijk om zich! een)
ziekere natuur, welke vopr een bepaald
beroep wenschelijik :zijn zou, eigen te
malcen, zloodat het ten slotte den schjijw
heeft alsof men die werkelijk bezit?
„Ho© gaat 'tmet mevrouw Brodersen
Vroeg hij' heden aan Windelöv.
„Veel beter. Zij zegt, dat het d'age1-
lijksch masseören en de inwikkelingpn
welke juf Rouw Andersen geregeld doet,
zéér aangenaam werken. Zijlvindt, dat
rij haast met den dag béter, wordt";
(Wpiiidt vervolgd.).
