No 15
Vrijdag 17 October Witt
34c Jaargang'
StatanBeneraal.
FEUILLETON.
De last der zonde,
Zeeuwscho Stemmen.
Binnenland,
Uitgave van
ie ffoaml. Venn. LUCTOR IT EMERGO.
gevestigd' fe Roee.
Hoofdbureau to Goe«:
LANIE VORST STRAAT 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
JJIRMA F. P. DHUIJ L. BURG.
Drukker»:
©o»te!rbaan Le Oointre, Goes.
'De Zeeuw
VERSCHIJNT ELKEN WERKflAf.
Abonnemejitspr|»:
Per 3 maanden fr. p. post f8.
Losse nummers10.06
Prijs der Advertentie*:
14 regels f 0.80, iedere iregel mee® 10 d
Verhoogd' met een tijdelijken oorlogsto»«)AÉ
van 20 pet
3 maal wordt 2 maal berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarde*!.
Bewijsnummers 5 cent.
Tweede Kamer.
De levensmiddelenvoorziening
Biaat vertelt van de boerderij.
Lachsucces. De minister iuiert
niet. Wat hij deed en zal doen.
Sannes interpelleerde de regeetï'ng over
de levenamiddelenvoorziening on de duu'r-
tebestrijding. Braat over de melkprijzen.
Een belangwekkende zitting dus, waar
op dingen besproken zlijln, die ons allien
rechtstreeks aangaan en dan ook pn'zfe'
volle belangstelling hebben.
'tfs een onuitputtelijk onderwerp, waar
over zoo,als te begrij'pen valt het
laatste woord nog niet gezegd is.
Wat Sannes o.m. den minister voor
de voeten wierp, moge blijken uit de
bespreking van het antwoord van minis
ter van IJsselsteijln.
Na de rede van den heer Sannes riep
de heer Wijnkoop (C. P.): Bravo 1
De heer Braat (PI. 'B.) meende, dat
de prijs, door de regeering voor de melk
gesteld, veel te laag is. Dis productie
kosten zijn veel te hoog voor dien melk
prijs, en als de boeren niet den prijs
krijgen, waarop zij recht hebben, loopt
de melkvo.orz'iening groot gevaar, want
de hoeren zullen dan blijven doormelkon.
(Gelach.)
De boeren zijn willig genoeg (uitbun
dig gelach) maar de bedrijfskosten zijn
aanzienlijk gestegen en de risico in het
bedrijf is zeer hoog. (Opnieuw gelach.)
Blijft de minister den huidigen prijs
handhaven dan moeten de boeren hun
Jsoeien droog zetten.
De heer Sannes sprak alsof liij over
al verstand van had.
Dan zat hij: in de scheepvaart, dan in
de textielindustrie, dan in de suiker en
even later in de 'zeep. (Onbedaarlijk ge
lach.)
Spr. wees op de hooge paohfkostein
c» deelt mede, dat op 1 H.A. 32 koeien
en een stier gemolken konden worden.
(Bicrop' barst de geheele Kamer in een
lachbui los).
De beer Braat herstelde zich en be
toogde, dat op 1 H.A. 32 koeien en 1 stier
gehouden kunnen worden.
De voederkoste.n ziijin ook aanzienlijk
geslegen, evenals de arbeidsloonen op' het
(platteland.
Spr. verzocht dan ook den Minister
den melkprij's te veïhoogen.
Aan den eeneln kant was het goed,
diat dei minister weer eens gelegenheid
kreeg van ziijn werk te vertellen. Dit
voorkomt, da.t men ztou gaan denken,
alsof Z.Exc.. in zSjjn stoel gezeten rustig
aanzag hoe de wereld voortrolt..
Er wordt dagelijks hard gewerkt, om
'de vraagstukken der levensmiddelenvoor
ziening en de duurte tol een bevredigend©
oplossing te brengen. Dit moet geloofd,
hoe men overigens ook denkt over hiet
resultaat van dien arbeid-
Ook wij zien wel, djat er nog heel
wat mank gaat.
De minister zeide, dat de regeerin'g
alleen op de prijzten der binnenlandsche,
producten invloed oefenen kan, ofschoon
■nog maar een 'geringen, dat hij overigens'
de" vrachtprijlzfen der scheepvaartmaat
schappijen, die woekerwinsten ziouden ge
maakt hebben, belangrijk deed dalen.
We stippen nog het volgende uit het
ministeriëele betoog aan.
door
MARIE BURMESTER.
15) —o
Om warm te blijven liep het jonge
meisje zachtjes in de zaal heen en weer.
Eens bleef zij voor een raam staan en
keek naar de warrelende sneeuwvlokken.
•Waar dacht zij aan? Ja, waaraan? Arme
Rieimar! Arme, arme Reimar!
Toen plotseling, zonder dat zij iemand
had hooren aankomen, voelde zij een arm
onx haai' middel heen; een hand trok
de shawl wat vaster om haar leden, en
haar geheele gestalte dichter naar zich toe.
Zij verroerde zich niet; maar onbewust
spraken hare lippen uit wat zij zooeven
nög zachtjes gedacht had: „Arme Rei
mar!"
Hij haalde zwaar adem, doch bleef
rechtop naast haar staan. Wiel scheen
't zoo af en toe alsof er iets was, dat
hem dwingen wilde zijn hoofd te bui
gen tot dat zachte donkere haar, maai'
nog was hij in staat' zich te bèheer-
scben.
Na een poosje liet hij haar zachtjes
Een gedeelte van d© vloot is ook ge
charterd voor Chili voor den aanroep
van chilisai'petcr, waarvan de reigtetejrinjsj
een goedkoop© aanbieding heeft gekreigeln.
Het vorige jaar zijn op verzoek van den
töenmaligen Amsterdamlschen weithou'dtep
der levensmiddelen ,aa,n de gemejentei en
kel© schepen gegeven voor den .aanVoter
van haring en stokviscli uit Noorwegen,
wat intusschen ge,en gelukkig© ondc|rne-
ming is geweest, want later heleft spr;
'voor die haring uitvoeroons,enten moeten
geven.
Thans vertelt D,e Miranda, dat d© ïlel-
geeringi hem schepien ztou geweigerd heb
ben voor aanvoer van levansmiddlefctn',
maar spr. heeft nooit een dergelijk vefzloefc
ontvangen.
lÓök de kolenvoorziening is van grooten
invloed op de duurte en ztoo wil spr.
er toch e.ens op wijzien, dat do kolenvoor-
zieninlg jn geen enkel land, daink zijl dei
fiandha.ving der distributie waartoe spr.
in Mei .besloot, niettegenstaande hem van
alle. zijden to.en werd geadviseerd die dis
tributie op te' heffen.
Nu is ook de kol'enprijs van onze eig'eh'
mijnen, f^aar absoluut geen winst ge
maakt worden, gestegen van f 19 tot f50
aan huis bezorgd. Het gaat dus niet op
te z'eggien dat d& groot© winsten oorZaak
zijn van de duurt©.
De Belgische kolen hieteft hij' gtewieig|erd
omdat dteze zl.i. veel tei duur waren.
jW.a,t dte graanvoorzicning betreft, het,
graan voor on'zie broodvoorziening komt
grootendaels uit Znid-Amerika met Neder-
Iandsche schepen. De garantieiprijzefi van
het inlandsch graan influcnceeren daln
ook absoluut niet den broodprijs', rlezla
is alleen gebaseerd op dl© kosten van
het Amerikaan sell e graan.
Krachtig protesteert hij; tegen d& insi
nuatie als zou hij het bruinbrood opzet
telijk slecht gemaakt 'hebben om dei menr
schen to dwingen geen rcgeerin.gshroodl
te eten. Hij' heeft onmiddellijk nadat hem)
de klachten over het slecht© rege|erin(gsl
brood bereikten, een inspectie laten hour
den, waarbij bleek, dat <je bakkers tfe
oorzaak van het slechte brood waren,
Inderdaad is hot juist, dat de secretaris
der rijstpcllersvereieniginig lrem in hef)
voorjaar heeft aangeboden voor rijiksre!-
kening 20.000 ton rijst te laten komen.
De seereTaris verzekerde heim, ö'a.t da
rijst spoedig zou stijgen en toen vroeg
spr. hem, waarom koopt gijl die rijst dan
niet? Maar de'zle vond die speicul'ati© te
gewaagd.
(Om diez'elfd'e reden is spr. ook njieit
op de aanbieding ingegaan, wijl' algemeen
werd .aangenomen dat. de rijstprijs ztou
dalen. 1
Dit is nu niet gebeurd en dl© rijst is
zelfs gestegen, maar diei risico heeft men
altijd wanneer men in den handel is.
iWiajt de zUivelvoorziening betreft, indtetr-
da,ad' is de boter iets in prijs gesliegeR),
maar er is altijd verschil geweost tus-
schen den zomer- en winterprijfe, maar
dte huidige prijis is; f3.90 tegen f4.50 helt
vorige jaar, terwijl1 de productiekosten nieit
verminderd! zijn. Van :een tei groot© winst
door d'e hoeren kan dus. geen sprake; zijn,
Daartegenover acht cfe Minis&r geen
aanleiding' aanwezig' omi aan het verzoek
van den, heer Braat te voldoen om defi
niteïkpr'ijls t© verhoogen.
Spr. hoopt, dat d'e hoeren niet hun
kofeicn droog 'Zuilen zetten, maar ook
tegen die eveotuialitoit is spr. gewapend.
los, 'en liep bijna haastig de zaal uit.
ïngrid besprak iets met Souke.
„Souke, je hebt altijd gezegd, dat' je
me graag eens een pleizier zoudt willen
doen!"
Souke herinnerde zich daar hoegenaamd
niets van.
,.'t Hoeft maar een heel klein boompje
to zijn," zeide zij „dat kunt ge toch wel
hier brengen!"
,.ln de leene hand heb ik mijn stok, en
en die heb ik hard noodig, en in de
andere hand de postzak. Hoe kan ik daar
nu nog een denneboom bij dragen?" Hij
Hij scheen er niets geen lust in te hebben.
„Dat is heel©maal niet waai', Souke,"
zeide zij en lachte hem in zijn gezicht uit.
„De zak draag je aan een riem over
je schouder! Zulk een klein jong boompje!
Daar ben ik heusch mee tevreden!"
„We doen hier nooit zoo iets!" bromde
hij. ,;*t Is ook niet voor mij, maar voor
de kinderen!"
„Die zijn nog veel te klein," hield hij
vol.
„Broer niet," zeide zij. „Die zal er ple
zier in hebben. Zorg er dus maar voor,
Souke!"
Souke vertrok zonder iets bepaalds be
loofd te hebben. Maar de slimme Meiken
slaagde ei' in, om van ©en boer, die
voor zijn kinderen ©en dennenboom uit de
stad liet komen, gedaan te krijgen, dat hij
een klein boompje liet mee komen voor
wijl hij contracten heeft gesloten met hoe
ren uit dc provincies, zoodal in elk geval
d'e melkvooi'ziening verzekerd is, al zal
Wet dan met wat meer moeit© gaan.
Spr. heeft ook geztorgd, da.t er bote®
en kaas in- den a.'s. winter voldoend© is.
.De prijlzen van boter, kaas en melk
zijn inderdaad niet te hoog.
iOnjuist is. het, dat de normaal-margarine
sllecht ztou zijn. .i
Een prijsregeling voor het vleieislch is
zie,er moeilijk, maar door aanvoer van
AVglentijnsch vlteiöstóh hoopt. spr. prijsre>
igieltend op "te treden. i
Dien dubbelen prijjs der suiter is, als
wie den Minister wel begrepen heibbbn,
niiet te ontkomen, wild© hij1 dei indu,strie,
die voornamelijk voor export werkt, niet
buitengemeen bevoordeellen.
Er komt een Centrale Duurtecommissie
toet groot© bevoegdheid.
Tot ons leedwezen oons talenten wijl,
dat de minister ook ten opzichte van del
aardappelen 'en d© schoenem niet vefei
meer vermag'.
jWiat hlet toeslagen-stelsel betreft, door
d(e sociaaldemocraten telkenmale princi
pieel afgekeurd, maar telkenmale opnieuw
aanbevolen, de Regaelring denkt er ni(et
aan om dat wi&ei" op 'te nemen, daar
kwamen wij zieker de eerste jaren niet
to'eer van af, zeide h'iji, want epn daling
d'e.r prijzien isi niet ta velrwaichtcn.
Is cte' Minister bereid, vroeg de ijito|ó
pel'ant, eien commissie tei bèmoe|mjen, tér
hfestudeering van het denkbeeld ©snier
„planmatig*© organisatie van het econo|-
misiche Heven?" waarmede de socialisatie!
bedoeld' weid. Het is nog al zonderling
aan de Regeerin^, dSei ander© maatregelen,
n'eiemt ter bestrijding dier d quite, de(40
vraaig te stollen, meende d© Minister ;1
'hij ztou, echter, hijir, ten aanzien van den
'Landbouw, zulk toon commissie wel elens
a!an den arbeid wilton Zfeji. Evenwel, tot
teen .Staatscommissie daarvoor 'zjalhet
wtel' niet komen.
CLXXXVII.
Zweren hij 'den achturigen werkdag
van mij izult ig© 't nooit hooren. Niet alsof
ik iitet voor een verkorten arbeidsdag
voel.
Wi© m'n brieven geregeld leest,, weet
wel hoe ik er tegenover sta. Op de vraag
Wat een' normal© hrboidsdag' is», is in.i.
geen' pertinent afdoend antwoord t© ge
ven. De Bijbel, dien wij zoo gaarne als
toetssteen gebruiken ook voior het maat
schappelijk leven, geeft igeen maatstaf
voo'r den arbeidsduur aan. Maar wel mo
gen wij aannemen, dat het de bedoeling
Gods is, 'dat dei werkman na volbrenging
van izijn dalgtaiaik nog tijd over heeft om
,zich aan zijn lg:©zin tei wijlden, opdat hij!
zijn kinderen kan opvoeden iö de vree ze
des Heereto en. in zijn rusttijd! genieten
ban', het goede dat hem te genieten ge
geven wordt.
D'at houdt hem fviseh, dat vernieuwt
zijn krachten. Diat houdt hem mensch.
't Is niet bepaald een Zeeuwsch.e
stern, welke ik u wilde doen beluisteren,
doch het is g|oeld! ook eens een andere
stem tei hooren.
Eh zij;, die heit z'uiver Zeeuwsche dia
lect eerèn' era bewaren, zullen ongetwijfeld
wel eens een mondje vol Betuwsch wil
len .zien.
Uier is 't:
In grid; het kostte 30 ct.
„Daarvoor vraag je nu f l,j25,' 'beval
zij haar echtgenoot. „Ik zie niet in, waar
om w.ij voor niets moeite zouden moeten
doen. Want dwaasheid is het toch eigen
lijk, die beste dennenboom!"
Souke kreeg zijn f 1(25. Mark ward lachte
wel ©enigszins spottend, toen hij ze hem
uitbetaalde, want hij schatte het boompje
op de juiste waarde.
ïngrid had echter een hijzonder lekker
kopje koffie voor den bode gezet en toen
hij wegging, legde zij een pakje voor
Mei ken in zijn posttasch.
Het boompje had op de groote tafel
midden in de kamer geprijkt. Broers
vreugde er over was bijna al te luid
ruchtig geweest en ook in Florine's oogen
was een blijde glans gekomen.
Maar nu was 't stil in de kamer. Jurgen
en Nannie waren naar bed gegaan, Louise
zat in den donkeren hoek bij do kachel en
dacht aan vroegere jaren. In hare ver
beelding zag zij den prachtig verlichten
dennenboom en buiten het besneeuwde
bosch! Dat was pas echt Kerstmis vieren
geweest
Op het. stille kale eiland gevoelde Louise
zich dien avond zeer verlaten
De ongewone drukte had Florine moede
gemaakt. Zij was reeds bijna ingeslapen.
ïngrid en Reimar waren in een boek
verdiept en spraken fluisterend wat zij
lazen.
Een der drukste takte' van arbeid) veinde
op de steenfabriek©'. In felle .zon, bij.régen
en weinld waarke' daor manne' en vrouwe'
en ke'Lnderen en pèèncl. Gestaog; wordt er
Öetur gezwoeg.' van den vroegen maarge'
tot den laoten a o vond, onn maar steen to
maoke'. Vurniers en afslaogers, hitteraiers
eln opzettere, stokers en kruiers, ze reppe'
d'.r ©ige' en slaova' en .zweete' om de
duuzenidtalle' op te vu ure', méér, steeds
méér. En als de Zaoterda.goavend.dT is,
daur popelt 'thart en jükt de haand en
zint 't verstaand, diat sprèkt v.an: Loon
naor waiarke'.
Gruis geiworre' in 't vak, er in opgegroeid,
e'n er ïneei vergroeid, (want Ide moderne
taidtaaikfei va^ii veule veldovens ringovens)
komp'' oan 'tkantoor: Willem. Doage' van
16, 18 Uur wacht bai da ovens, die van
taid tot ta'id. na,ogezien en baigevuld motte'
worre', waorre' veur hem g;in .zeldzaom-
hêd.
T'hanis geniet 'ie de: zegeninge' van 't
raiksgebodGin1 langer arrebeid dan 8 uur
daoigis. Z'ni gang; is fiever gewon©' a'n
matte o.Oigie' kraige;' mêr glans; a'n moeiet
aarms van weleer slaot ie fcrachtiig ut, as
toen ie nog in diens' was. Deuze wèèk
hêt ie|,. as stoker, de wach' g|ehad van1 10
u'or 's aoves tot 6 'uur 's maargeshai slieip
vair half 7 tot om en de bai 2 uur en
daornao: 0, iz.'n hof ligt non zoo mooi,
zonder bocht of onkruid; z'n paoi' korse'-
bumpkes en besse-straike' bai huis, hêt ie
eigeis „^.fgqdaon" en z,'n mu'ujighêd plaogt
'm nie'.
D|aor gqot ie Ut 't kantoor mit 18 guldei'
in dei hand. De heele Zaoterdagigemidddg
(da' vieiindt ie wel wat te aarg) en de lange
Ziondag ligige' veur 'm, In 'n stemming,
die nij léve' bringt oan 'm zelf, die de
gelukszon doet stroale' in z'n nederige
woning en veur twee minse' 'n aandere,
'ni bè,tetrei wenelid 'doet ontstaon, g'aot ie
iiaor huis, vrai., onbeziurgd tot Möndag',
om de wèèk af te wacbte', woarin 'tveur
hem waarktaiid zal zain van 's maarges
zes tot 'smiddiigls twee Uur. Dat z'n lévens-
avond izióó inooi,, zo©' geluildrig zou worre'
Kijk, dit stukje leven, g;elschetst door
den Beluw'scben bïiefecbrijver van een
der groote bladen;, spreekt misschien meer
idan imeinig geleend opstel over den aebt-
urendag.
'Enl als dan de vrije tijd bovendiieln
nog besteed wordt om te zoeken de din
gen, die van Boven zijn tot welk
een gï'óotee zegen zou. die sociale wetge
ving gesteld kunnen worden 1
KEES VAN DER MEER.
Uitvoer van kato enziaad-
koeken enz. 1
De minister van landbouw maakt aan
belanghebbenden bekenid, dat aan impor
teurs van lijnkoeken, lijntoesl en lijrizlaad
door de Nederlandscbe Uitvoeirtoaatstoh;
consenten kunnen worden verlteend voor
den uitvoer van katoenzaadkoeken, aard-
notenkoeken, raapkoeken, sesamkoeten en
sojakoieken. 1 i 1 I
Voor iedere 100 K.g. lijnkoeken oTJgn-
mteel1 en 150 K.'g. lijnziaad na 18 October
1919 'geïmporteerd, kan uitvoervergunning
verstrekt worden voor 100 Klg. der a.nf
deifi bovengenoemde koekepsoorten.
„Het is vanavond zulk een heldere
lucht," zei het jonge meisje eindelijk, „la
ten wij buiten eens bekijken, wat we
zoo juist gelezen hebben!"
Reimar haalde zijn verrekijker en zon
der dat de twee anderen iets merkten,
gingen zij naar buiten. Zij stonden onder
de eschdoorns en keken om beurten naar
de sterren.'
„Kom nu maar weer mee naar bin
nen," ziei hij eindelijk, „het is koud!"' 1
Zij sloten de huisdeur en ïngrid keek
even de huiskamer in. Van uit het bed
en naast de kachel hoorde zij' diep en
geregeld ademhalen. Beide vrouwen slie
pen Het was doodstil in het geheele huis!
„Ik zal thee zetten," besloot zij, „het
is nog niet laat, ie.n wie kan nu op Kerst
avond vroeg naar bed gaan? Dat wekt
nroeder en Florine ook weer op!"
Zij zocht in de donkere gang op den
tast naar de knop van de keukendeur.
Reimar kwam om de .groote kast heen
om zijn verrekijker er op te leggen. En
in dien hoek liepen zij tegen elkaar aan.
Toen drukte hij haaf onstuimig in zijn
armen.
1 'tWa.s doodstil in het gieheele huis.
Slechts achte|- de kast in de gang hoor
de men gefluister van stemmen.
Nog -nooit had men haai' in bet huis
dei' Mark ward s toegang willen verleenen-
Hoe vaak had zij 't niiet getracht er bin-
K a, a. s b e r o i d i n g.
Daar nog niet alle veehouders', die kaag
maken, in do 'geltogenheid' ziijji g|e!w©bst,
hun melk ter verkoopen of pogingen daar
toe hebben aangetwend, 'heeft de minister
van l'andbouiw aan 'de burgemeesters be
richt, dat het hoofd' dor gemeente bevoegd
is om tot 1 November ontheffinfe van
net kaasbereidingverbod t© yerleenjen aan
de hierboven bedoelde veejhiouders.
Niai 1 November wordt geen vergunning
tot bet maken van kaas meter verleend;,
tenzij aan 'leden van vereeniginjgela van
kaasbereiders, die de verplichte mejlklel-
verantie hebben .aanvaard', en in sporadi
sche gevallen. 1
Rr in si Hendrik. 1
De Prins, dici heden weder naar lief
Loo terugkeert, is voornemens Vrijdag; 24
delz'er een .gedeelte bij tel wonten van liet
Koloniaal' 'Onderwijh Congfc's, dat onder
beschermheerschap va.n Zijnd Koninklijke
Hoogheid do, volgende' 'week te' 's. Gralven-
hage. wordt gehouden.
Prinsi Hendrik, cefei-vooMzitter vgn jhet
Nederlandsch Landbouw Comité, is voor-
jiemenjs Zaterdag, 25 dezer, d© vergade
ring van dit comité te 's Gravenhage bij
te wonen. 1 1 I t f t I
F iji n e r ei c I a, m e.
Dei N. Rott. Crt. schrijft in haar Ka
meroverzicht over de zitting van eergis
teren, waarin het over d© saJarieelring deir
onderofficieren ging en velen hunner de
publieke tribune vulden:
Interessant is het op 'z'nlk© dagen, som
mige sociaaldemocraten "(niet natuurlijk
iern'stigei mannen aüs; Schaper, Alharda,
Van der Wiaerd'enffen San-nesl!) té obsenveien
r'en; door allerlei onmoedig© interrupties
ien flauwe grappen trachten ziijTdei aan
dacht van d'e toehoorders! danr-in rteho'ogtd
tot zich te trekken; ofschoon er vo-or
hlen niet d'e minste aanlleiiding. bestaat,
ook malar lee-n mond open te doisn en zij
,'zlch dan ook van het houden van rede
voeringen onthoujden, dringen 'zij"zfich op,
.allerlei ongepaste manieren op; 5,n die hoop',
dia,t 'z|ijl door dfe een-dagsig'aSten „Heiuke
kerels" :en ij|verigei lotsverbeteralars zluillleU
gevonden worden. f
.Onzte van G r 0 e m e rid. a e 1.
Het Hbl'. besluit aldus een artikel over
het beruchte Kamerlid:
„Groenonddelers" heet eeln zieker s;oprt
honden. i
Ze zijn mooi en zwart, maarBel
gisch.
Hebben wij er è'oo een in onzen Hol-
landsehen kennel
Allerlei.
De max. prijzen voor kalkeieren zijn
ingetrokken.
Uitvoer van stioo kan voorbande niet
worden toegestaan, uitgenomen van een
beperkte hoeveelheid tarwestroo.
iVoorloopig mag weer vensterglas uit
gevoerd worden'.
De ffi.g. Armenwetzegels komen 1- No
vember te veivallen. 1
Van Doorn en Rink waren wegens on
gesteldheid verhinderd de Tweede Kamer-
izittinig bij te wonen.
Te Zand,voort is, de bekende redder
van menscheinlevens, ;Willem Draijter, ove-
leden.
Binngnkort zail vermoedelijk de aanvoer
van steenkool uit Uiaitschlaind! Weer ver
hoogd worden.
nen te sluipen, maar nog altijd waren
de Mai'kwards rein gebleven.
Maar in den laatstien tijd had zij, die'
„zonde" genoemd wordt, geweten dat dé
deur voor haar zou worden opengedaan,
en dat het huis, waar zij jaren lang geen
toegang gehad had voor haar zon
openstaan.
En nu was het gebeurd. Op Kerst,
avond. 1
Den daaropvolglenden dag heerschte er
in huis een weinig opgewekte stemming.
Buiten kon men de mist bijna zien
voorbijtrekken, zoo dik was de damp en
de verandering van vriezend weer in dooi
bracht die droogdringepde koude met
zich, waar niets tegen bestand schijnt.
Reimar was echter den geheelen dag
buiten. Binnen ikon hij het niet uithou
den. Hij was niet in staat rustig met
Louise te praten, of, al was het dan ook
slechts één kwartiertje, bij zijn vrouw,
te zitten.
Hij was zeer bitter gestemd toen hij
langs het strand o.p en neer liep en Jurr
gen, die hem van uit bet raam der werk
plaats kon zien m gewoonlijk geen. mede
lijden placht te voelen met meer gegoeden
dan hij zelf, schudde nu toch treurig
het hoofd ien dacht: „Het is hier dan
toch ook veel te akelig."
(Wlordt vervolgd.)
f 1