rHi
H>i
t
fél
H
Sjo
llinsdag' 14 October 1919
delburg
f
De last der zonde,
Ganzen,
JS o 13
als nieuw
hok,
koop,
op gevraagd.
Porcny. f $<J
inecht
bode,
letd
Hm. maljaars,
lanoodigd/*
e i d
b. langebeeke
wielemaker,
ester wijk).
mstbode
Dienstbode, i
34e Jaargang
LIJKVERBRANDING.
F E iTfU E T ONT
Buiteeriaftd.
DP:
een Hand'
,egen Mei, bij
Grijpskerke.
P:
Grijpskerke
DP:
7 lass t vaat,
ooskerke (W.)
•"V
(JCK, Veere.
Paard, (fa
aar oud.
eg, Vlissingen.
del D'HUY,
verandering j
,,Ponny" adreis
It'e Goes.
(echt gevraagd,
inende omgaan, jj
juwepolder,
Oranjezon.
f aankomende
ba S. WON- 0
elle.
KOPPEJAN te -
en een aanko» i {J
raagd, bij K. GE-
Welsinge.
Goes, vraagt
Salaris f200 -f-
lenmaal per week
Meid gevraagd,
Kersenburg, St.
[het zelfde adres
5ULE, Duinwijk,
met Mei
l. DE KORTE Jz.,
t-iekerke).
MEID
Mei
W1ESD
G. DE VLIEGER,
llijk der tegenwoor-
«nber of I Decern-
PIL ON'sfeer-
mstraat D 98, Goes.
AMAN, Obrechtstr. l
Lge, vraagt I
»t Meisje, »l
Inlichtingen te be-
VAN HEEL, Goes,
p. POUWER,
lelijk der tegenwoor-
6eii Dienstbode ge- j
rnestein". Adres A»
Istkapelle.
Uitgave van
de Naaml. Venn. LUCTOR ET EMERGO.
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes
LANGD VORSTSTRAAT 219.
'(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA Fi P. DHUI.J L. BURG.
Drukkers:
Oósterbaan Le Cointre, Goes.
VERSCHIJNT ELKEN WERKDAG.
A bo n ne ment s prijs:
Per 3 maanden fr. p. post f2.
Losse nummersf 0.05
Prijs der Advertentië n:
1r4 regels f 0.80, iedere tegel meer 20 ct.
Verhoogd met een tijdelijken oorlogstoeslag
van 20 pet.
3 maal wordt 2 maal berekend.
Bij abonnement voordoelige voorwaarden.
Bewijsnummers 5 cent.
Er is een wetsontwerp'ingediend o,p
d'e lijkverbranding in Nederland.
Volgens don minister noodzakelijk ge
worden, doordat in de Begraafwet het
stellige verbod van verbranden ontbreekt.
Heit is. inderdaad zoo: een. desbetref
fend' varbod ontbreekt. "Maar volgt hieruit
nu ,|de strafrechtelijke on vet volgbaarheid
der lijkverbauders
Waar geen wet is, is geen overtreding1,
klaar is er naast de. geschreven burgerlijke
wet nog niet een zedelijke wet, welke niet
behoeft te worden geschreven, doch aan
welke zich te houden in een Christelijk!
]a,nd nog steeds oorbaar geacht wordt?
Spreekt met name de 'Schrift hiér niet
duidelijk genoeg?
Waar geen wet is, d'aar is geen over
treding; doch hieruit volgt niet altijd:
wat niet verboden is, dat is toegestaan.
Doch (afgedacht van dit alles, de be
grafeniswet steil uitdrukkelijk vast, dat
ieder overleden® most worden begraven.
Diit sluit derhalve uit, dat in een bur
gerlijke! gemeente een lijk mag worden
vermalen, aan wilde dieren weggeschon
ken, in de zee geworpen, of in een cre
matorium verband.
Dat nu dit alles er niet uitdrukkelijk
bij staat, is volstrekt geen leemte in de
wet, al wordt dit door dei voorstanders
der lijkverbranding beweerd.
Meermalen is o.a. door professor ,Fa-
bius 'beweerd, en wij sluiten, ons bierbij
aan, jlrouwens het is nooit door iemand
tegengesproken, het is tot 'zielfs door den
Hoosen Raad erkend, dat de Begraafwet
geen leemte bevat, een volkomen slui
tend geheel geelt. Elk lijk moet volgens
haar begraven warden. En „inge
val", 'zegt artikel 9, „voor het begra
ven van een lijk niet wordt gezórgd door
de nabestaanden of betrekkingen of door
armbesturen, wordt daarin do.or
dn burgiemeiester voorzien".
Het is dan ook gewoon wetsscbënnis
geweest, dat is.edert de 'eerste overtre
ding in 1917, reeds driehonderd lijkver
brandingen in Nederland hebben plaats
■gehad'. Minister .Gort v. d. Linden, die
zich (steeds beriep- op den volkswil, en
dientengevolge niét (regeerde, maar ge
regeerd jyerd, heeft, door dezle wetsover
treding te la.ten doorgaan, 'zich aan verre
gaand' plich (verzuim schuldig gemaakt.
Ditzelfde geldt ook van dié burgemees
ters., welke tot vervoer van lijken verlof
gegeven hebben, terwijl 'z'ijf wisten, dat
die lijken niet zouden worden begraven.
En niet minder geldt het van de- Volks
ver tege nwo o i d i gin g, uit welke slechts een
enkele slem vair protest tegen déze wets
overtredingen is uitgegaan, en geen der
partij-en er ook fnaar a.an gedacht heeft
ont voor diens verzuim den minister in
gebreke te stellen, al was het maar alleen
hierom reeds, dat hij' naliet den bur
gemeesters te doen weten, da;t zij1, de
wet 'hadden na te komen.
Ofschoon wij dankbaar zijn de leden
der Tweede 'Kamer dr. Beum-er ien v. Sasse
van Ysseï-t, Lobman, Loeff en Rutgers,
en het 'lid- der Eerste Kamer Bosch van
Oud-Amejis-woerd, die destijds tegen de
houding van het ministerie-Gort v-„d. Lin
den hebben geprotesteerd-
Nu hebben evenwel niet alle burgemees
ters zich aan dit wetsartikel vergrepen.
Integendeel, er is ook hier en daar proces
verbaal opgemaakt, en er izijn strafvervol
gingen ingesteld, doch -dit alles is uit-
geloopen op ontslag van rechtsvervolging,
onder het motief dat de- wet .zou ver-
door
•12)
MARIE B,URMESTER.
o
-Us Reimar voor haar bed zat en haar
in de ernstige oog(en keiek, heirhjaajdlei hij
dit telkens weer. Soms diapht hij dan ook
aan de Taaiste wekten dat zijn moeder jteg
geleefd had. Die had ook in dit bed
gelegen, en toen had hij ook veel voor
.dat bed gezeten.
Maar nu was het iets anders, natuur
lijk. Toen wisten zij het heiden dat z'iji
sterven ging, maar nu lag daar g(e'ein|
oude levensmoede vrouw, maarteen; j-ongel
vrouw, waarmede 'hij- nog pas twee jaren
geleden gehuwd was. Esnigszln's apders
had Re-.mar Markward z'ich dat huwelijk
wel is waar ingedacht, en ais hij; haar
alles had verteld, wat er in bups gebeur
de, en opstond om (aan zijn werk tel
gaan, gebeurde het soms dat h'iji in stil'ta
oen 'zucht va;n verlichting slaakte.
Met. Louise kon d'e zjekc- hot goed' yin-
zuimri hebben aan haren e-isch tot be
graven alleen een strafbepaling (poe
nale sanctie) te verbinden.
Hetgeen iz.eggen wil dat er in de wet
ook had moeiten staan: Hij (zij; hot) die
verzuimt een lijk te' doen begraven wordt
gestraft -mét;.enz'.
Zoo is dei legende- van d-e- „leemte"
blijkbaar ontstaan.
Doch dergelijke bepaling was niet noo-
di-g'. Bij verzuim, zoo stond er duidelijk,
bij verzuim van nabestaanden enz. zou
ds burgemeester optreden.
Naast de bevoegdheid der nabestaanden
de verplichting der burgemeesters.
'Z'oo ging dei regeling dezer „brandende"
q'uaestie uit handen van den wetgever
over in die van dei rechterlijke macht.
Enger nog: de minister belastte daarna
met 't toezicht op de lijkverbranding den
officier van justitie, te Haarlem.
'Volgens rechtskundigen als prof. Struy-
ck-en, prof. Fabius en mr,Tellegen had,
gesteld de minister ware hiermee in 't1 ge
lijk geweest, deize als hoofd- der veilig
heidspolitie een politieambtenaar met dit
toezicht moeiten belasten, en niet een rech
terlijk anibtena-ar. -
Hoofdzaak is echter, dat de burgemees
ters hun plicht moeten kennen, dat zij
del weit moeiten kennen, spreekt van zelf,
en idat zij haar kennen, ook de, begraafwet,
zal wel vaststaan.
tVolgjehs artikel' 4 is voor elke begraving
noodig schriftelijk verlof van den ambte
naar van den burgerlijken stand, in welk
veldof de begraafplaats vermeld wordt.
Bij toegestaan-begraven buiten de gemeente
wordt terstond kennis, gegeven door
Iheim vatti het verleende verlof, aan den
burgemeester der gemeente, waar de be
graafplaats. ligt.
De. burg-ümeiester zie toe en' drage zorg
dat de begraving plaats hébb©, en niet
op anideirte wijze met het lijk worde ge
handeld.
Dit nu is, blijkens de' 'meer dan drie
honderd overtredingen, waarop de minis
ter wees, door meerdere burgemeesters
nagelaten, en de vorige regeering heeft
deize nalatigheid door haar weifelende
houding gesanctioneerd.
De voorstanders van lijkverbranding, die
zoo haastig htet (.ontzield .lichaam van toiun maast-
bestaande kwijt willen zijn, kunnen misschien
evengoed hun afgestorvenen aan Artis ver-
lco-open voor cle wilde dieren, dan schiet er
nog minder van over; en men beeft er nog
onmiddellijk materieel voordeel bij.
Maar! ik hen 't -eens -met professor Fabius
„dat daarmee op gruwelijke wijze aan de
inenschelijke waarde werd tekort gedaan;
nochtans geldt voor het verbranden van het
lijk hetzelfde".
Noot van den zetter»
Beknopt overzicht.
Zal er eindelijk een oplossing, van dé
Fiumei kwestie gevonden woirdeni?
jWiji 'zijn er nog niet zon zeker van,
doch men schijnt in Italië toch eenigo
hoop te- hebben.
Naar uit Rome wordt gemeld, heeft
'Tiltoni opnieuw een Tang pndérhoud' ge
had' met Men Britséhien géz.'ant aldaar
en men verneemt, dut alle1 misverstand'
uit den weg is geruimd en dak een har
telijke samenwerking tusschen de beide
lenden, in zaken, den vrede- rakende, is
verzekerd'.
Dé correspondent van de „Times" te
Rome zegt, d;a,t er alle reden is om te
hopen, da.t een .oplossing 'in (het brandende
den. En soms u,itte zij! legenovier haar
ook haal' droefheid en ongeduld. Louise:
troostte ha(ar dan pp hare eigenaa,rdiig|a
kalme manier, doch diet haar eteEsit rusi-
tigi uitschreien.
Als 't schemerdonker werd, en h,H kléin
ste kind in 't wiegje Tajg, en broer inj
diepen slaap, verzonken was, en dluis;. die
lieve kinderstemmetjes zwögeini en die
kleine voetjes niet m'eejr rondtrippeildjen,
dan overvielen Reimar's vrouw de som
berste gedachten.
Zij was altijd zwaartillend van natuur
geweest, en nu kwam -het wel ejens .voor
dat zij geen u,it,weg meier wist uitdat
gewirwar van angstige gedachten.
„Louise", klonk het dan ernstig. "En!
Louise kwam en trachtte haar te doen1
vertellen wat ha,ar beizwaardei. E-en'sl' op.
één kleetr Izbide F-l'orinié: „Ik: geloof dlait
het mij- goed zou doien, al-s ik er ei&hs
inet den diom-iné -over kon spreken."
Louise deelde Rei mar dien w-ensch van
zijn vrouw mede.
„Zal ik aan hem schrijven en een dag
met hem afspreken?" vroeg deze, vrien
delijk, Mij dat hij eindelijk iets wist, waar
mee hij haar plezier kon doen.
Souke nam den brief mee. Als ide door
Reimar voorgestelde dag schikte, dan zou
de dominé teen roodvlaggetje aan zijn vlag-
gestok ophijschen. Dergelijke afspraken
Vraagstuk van. Fiume spoedig zal worden
verkregen op (Jen grondslag van een ge
regelde bezetting door Italië als verte
genwoordiger van de -geallieerden.
Zclls de bladen, die d'Annunzio steu
nen, teijizen er -op, dait de persoonlijke
kwestiö van zijn vijandschap1 tegenover
Nil,li niet in dén w'eg mag staan aan oen
bevredigende op-lossing vap dei Italiaa.n-
sche- nationale vraagstukken
't Zal ons bemeuwen hoe de z'aak ge
regeld kan worden tot aller bevredi
ging en vooral zonder den giroioten dich
ter en strijder d'Annunzio te krenken in
'z'n eerzucht.
i
Uit Kiel en Bantzig wordt gemeld, dat
die 'Ooslzee-blokkade voor het economi
sche leven buitengewoon schadelijk is.
-Wat Kiel betreft, is het nielt zeker, of
d'e verbindingen met de- kustplaatsen en
<lc eilanden Scbmarn en Alsen in stand
kunnen blijven. Bantzig wordt door het
uitblijven van verwachte groote kolen- en
haring transporten in moeilijkheden ge
bracht.
Uit den later 'bekend- geworden tekst
van de nota van Fo-ch blijkt, dat de ge-
ulliöcrdien niet tót-krasser blokkade-maat
regelen tegenover Duitschlamd over zullen
gaan, zoolang het rapport van de inter-
geiailliüerde commissie, die- in' het Bal-
tischei een onderzloek in zal gaan stel
len. niel ontvangen is.
De straf tegen Duitscliland' (zlal dus niet'
'zónder een ernstig- onderzoek in werking
treden. 'Ren onderzoek, dat waarschijnlijk
de onmacht van Dniischland aan het licht
zal brengen.
Mogelijk js bet dan ook, dat de blok
kade, van de -Oostzee vo-o-r zoover dez,e
direct tege-n Buitschland gerichlt is, op1-
geheve-n zal worden en alleen in zoo
verre gehandhaafd zal worden als hij'
tegen dte holsjewiki is' gericht. De be-
sluitc-n van de geallieerden, omtrent een
economische blokkade van soyjet-RusIand
'zijn in e-en ncj-ta, door de wapenstilstands-
commissié pan Duitscliland liekerid ge
maakt.
Nu de- Fransche senaat hét vredesver
drag .geratificeerd heeft en de Enge-lschei
koning zijn groot-zeigel er aan heeft ge-
liechlt, is deze week de „officieele-"; in-
■werking-treding vain het verdrag' en da
geboorte van den volkenib-ond te' wachten.
Er komen nog meer bewijfzien „los",
teellce de houding v,an Daitschïand, of
liever v,a:n sommige 'D'uitschers in een
e-enig-szins giunstiger dUglicht plaatsen.
De „Taeg'liche Rundschau" publiceert
een brief van dén vroegören kroonprins
aan zijn vroe-geren oi'don!na.ns-o(fficier, Ar
nold 'Rechberg, waarin jhlijl er o-pi wijkt,
dat hij reeds voor (hél uitbreken van den
oorlog ge-tracht heeft de- Duitsche- diplo>-
mati-e in zoodanig-e- richting te sturen, dat
zij pogingen zou doen om middelen en we
gen te vinden om het steeds dreigender
wordende gevaar van een oorlog af te
wenden-
Later Tieefl hlijl -na den slag aan" dé
Malrne-, die door de hersenlooshleid van
dé toenmalige legerleiding tot een e-rnr
stigei debacle werd:, gewézen' opi de nood-
'zake-lijkheid: om -vrede 'te sluiten met
Frankrijk. Hij' is (Heed's meer to-t de over
tuiging gekomen, daf de eerste, voorwaar
de v.oor een gelukkig eindei van den oor
log een djoelbewuste politieke leiding
moest zijn, die d-o-or het nemen va,n vast
beraden besluiten opgewassen ziou zijn-
tegen 'die energie yam den tegenstander.
waren iets ze-er gewo-ons tusschen Mark
ward en d-e bewoners van liet vaste
land. -
Den volgenden dag zag -Réimar door
zijn verrekijker h-et roode vlaggetje wappe
ren. D-en dag daarop zou d-e dominé dus
komen.
R-eimar besloot om hem zelf af ie halen-
Hij zond Jurgen in een dergelijk geVal
niest gaarne. ,,Ik heb w-el lust om mee
te gaan," z-ei Ingrid 's middags, en dan
terwijl de domité hier is, eens éen kijkje
te nemen hoe 't er daar uit ziet. En dan
ga ik bij Meiken thee drinken," besloot
zij ondeugend.
Samen reden zij weg.
Zij merkten spoedig dat er op de pier
iets voortdurend op fladderde en weer
neerviel 1
„Wat is dat, Reimar?" vroeg het jonge
meisje. „Zulke groote kraaien zijn er hier
toch niet."
i' „De jas van d-en d-ominé," w,as het
•laconieke antwoord. „Hij wacht reeds."
Ingrid lachte, tot d-e tranen haar over
de wangen liepen. Hij kon niet anders
dan mee lachen, het was dan ook al
t-e grappig.
„Wanneer moet ik nu weer aan de
pi-er zijn, Reimar?' Vroeg zij wat later
„Over ruim twee uur."
„En als ik er dan eens niet ben?"
Tevergeefs beeft de- kroonprins, naar
liij- zegt, gestreden tegen de onrechtvaar
dige behandeling van de D'uitschle open
bare meaning. Voider 'zegt hij', dat het
hem gemakkelijk zou vallen hst verwijt,
d(a,t hij jot den langoren duur van den
oorlog zóu hebben bijgedragen, te Weer
leggen. Voorloopiiig moet hij echter nog
met 'z'ijin publicaties wachten.
Dit laatste is zeker te betreuren-
Hoe moei* licht, ho-e beter!
Water in plaats van gas.
Donderdagavond, zoo vertelt het „Hbl-
van Antwerpen", werden de Hesseplein,
Ank-errui, Stijfselstraat en- omtrek in rep
en roer gebracht door eene po-ets, door
kwaadwilligen -verricht, maar die toch ha
ren vie-rmakelijken kant heeft gehad; want
dat -er in d-e- buurt is gelach-en geworden,
kunnen w-s verzekeren.
Stel u voor, dat in .do huizen van ge
zegde straten, d-e m-enschen, die nog aan
hunne biezigh-eid waren, liet gas zagen
.uitgaan en zeker dachten dat het weer
terug staking op d-e- gas was. Doch kor)
daarop kwam hier en daar water in plaats
van gas uit d-e bekken, waarop een ieder
zich haastte do kraanjes t-e sluiten-
Er werd gelachen, doch d-e Gasmaat
schappij werd ook dadelijk verwittigd- De
werklieden, niet kunnende gissen, wat er
gaande was, begonnen te pompon, maar
ho-e ze ook pompten, daar kwam geen
beterschap in en het water bleef dooi
de gasbuizen stro-omen.
De waterleiding werd ook verwittigd
-en na lang zo-ek-en werd -eindelijk het
geheime en zonderlinge geval ontdekt.
Kwaaddoeners, -die meer dan waarschijn
lijk wieier stakers van d-e gasfabriek zijn,
hadden in h-et. onbewoonde huis, 8 An-
kerrui, de watermeter in verbinding ge
bracht met eene buis der gasleiding- Het
water dat door zijne hooger-e drukking
in de gasbuizen drong, belette alzoo allen
toevoer.
Pogrom-leugens.
T-ereclit wees Friedrich, de Ilongaarsche
"minister-president, -er onlangs op, dat niet
tegen de Joden, doch tegen de Bolsjewiki
en communisten, die zoo ontzettende on
heilen aanrichtten, d-e openbare meening
was gekant. Hij kon 't niet helpen, dat
di-e tyrannien bijna al'l-en Israëlieten (en
natuurlijk ongeloovige, dus eigenlijk afge
vallen Israëlieten) waren-
Maai' 'te Parijs wordt d-e Hongaarse he
regeering n-og altijd door Garbai en consor
ten zwart gemaakt en die praatjes vinden
gehoor, doordat men den nadruk legt op
't „cl-ericaal" karakter van Friedrichs be
wind.
Nu is door ©en overste van het Ame
rikaan sche leger een onderzoek ter plaatse
ingesteld en hij getuigt, dat het Ilongaar
sche l-eger volkomen onschuldig is aan
hi-er en daar voorg-ekom-en mishandelin
gen van Joden. De autoriteiten doen alles
om zulke dingen te verhinderen en straf
fen ze, streng. Er is dan ook, zegt hij,
geien sprake van „witte terreur".
Joden ten Christenen, di-e zich goed ge
dragen, hebben niets te vreezen.
H-et merkwaardige nu is, dat die Ame-
rikaansche ov-erste Nathan Borowitz heet,
dus z-elf Israëliet is-
Een ultimatum van Bermondt aan Letland.
Vol-gens te Helsingfors ontvangen hé-
richten heeft kolonel Berrmondi aan do
Le-tlandsche xegeering een ultimatum ge
zonden, waarin hij e-en volkom-elnl ande)re(n
ko-ers van haar politiek eischt.
I „Ja, Ingrid, ik kan ni-et wachten. Om
tweemaal heen en weer te rij-de-n als
't laag wat-er is, gaat toch al maar ni-et-
Als ik terugkom rno'et ik de .huifkar ne
men, omdat die hooger i-s.
Zij bel-o-ofde goed op d-en tijd te zullen
passen. R-eimar stuurde d-e paarden voor
zichtig de laatste bocht om. D-e teugels
rustten vast in zijn hand. Ingrid keek hem
van ter zijde aan. Als hij, zijn kracht
toonde zooals nu, dan beviel hij haar
nog het beste. f
Zij keek den dominé «enigszins hoog
moedig aan. De wind. deed zijn lange
kraag van zijn jas nog altijd opfladderen-
Zijn slappe ho-ed had hij vast op 't hoofd
gedrukt en zijn oog-en keken er ernstig
onder uit.
„Nu, vlug, Ingrid", fluisterde haar neef
haar toe. „Wij hebb-en g-een oogenblik
te verliezen I Pas nu op m-et Meiken, zij
is een echte klètskousl"
H-et meisje groette den dominé vluch
tig en li-ep de pi-er op.
„Wie is dat?" vro-eg de dominé, haar
plaats innemend.
„Mijn nichtje. Zij is dezen winter met
hare moeder bij ons voor mijne vrouw
en -de kinderen te zorgen-"
Ingrid hep eerst wat rond, bekeek de
oude kerk van buiten en k-eek peinzend
naar dat gedeelte van het kerkhof, waar
D-e Estlandsche regeering heeft haaf
zetel' naar Rode pens veglegd.
Op het o-ogenjblik is Riga no-g in Let-
landsch bezit. Het Duitsche gezantschap
t:rachtt|e Riga «og voor hot hpgtin van!
de operaties (lijö verlaten, doch het wierdi
daarin van L-eüiandsche- zijde verhinderd.
Het Lctlandsche- persbureau maakt mel
ding van aanvallen- in db richting van)
Kerkau, Friedriehstadt en Ola;. Aan dé
gevechten nemen pantsertreinjen en vlieg
tuigen d'eiel.
Èn-gel'schei en Fransche oorloigsschéipenl
li-gg-en voor Riga gcyechtsldaar. De Let
land sche regeering h-e|eiCt oen VQrzo-eb qm!
hul'p tot die geallteerden, P|oïen en Est
land gericht.
Korte berichten.
,De jongst© zoon van jhërlog Al-
brecht vain. -Wur!temb-erg, Karei Alex
ander, is als kloosterbroeder in Jxe-L
Benediktijner-kloosIer in Beuron gelre-
den.
Uit Berlijn, wordt genreld: Het
recht to-t inbeslagneming van de- Ham-
biitgsche vrijhaven is opgeheven. Bui-
tenlandsch© firma's hunnen weer zon
der vrees transito-voorraden in de vrij
haven opslaan.
De "Polen zijn met de repalrie-e-
rïng van de Duitsche geïnterneerden
begonnen.
De wagenvoerders en sleepers
te New-York zijn in den nacht van
Zondag o-p Maandag in staking gegaan.
De staking, waarbij 10.000 man be
trokken zijn, zal feitelijk op elk spoor
wegstation in 'Gr'o-o t-N-e-w-York (h-et ver
keer stopzetten. Hierdoor zal de afle
vering van melk en andere bederfe
lijke goederen worden bel-et.
Te Ostende- heeft een ontplof
fing van handgranaten plaats gehad,
waardoor twee personen gedood en
drie ernstig gewond -werden.
Brussel heeft haar openbare ver
lichting inet ongeveer 50 pet. vermin
derd om' zooveel ihog-elijk kolen te
bezuinigen.
Te Neurenberg zijn een aantal
leiders der communisten gearresteerd,
die het plan gevormd hadden onge
regeldheden te verwekken.
De- volksrech'tbahk te Augsburg
heeft d-en communist-dr. Ro-thenielder,
die de eerste was welke id-e Beierscïie
radenrepubliek uitriep, wegens hoog
verraad tot zes jaar tuchthuis .veroor
deeld.
Te Kleef zijn 400 gevallen van
dysenterie geconstateerd.
-De -ijzergiete-rsstaking in Enge
land is geëindigd.
Rainleve deelde in Id-e- Fran
sche Kamer mede-, daf er bij het of
fensief van April 191734.000 man
gedooid zijn aan Fransche zijde.
In de Ver. Staten 'dreigt een star-
king in dei kolenmijnen.
De zwarte lijsten zijn definitief
afgeschaft.
De opstand in Honduras js ge
ëindigd'.
De troepen van Von der Go-ltz
hebben Riga genomen.
Men meldt hel overlijden van
senator Joubert, die in .jden Boeren
oorlog den rang van commandant be
kleed heeft. Hij werd in dien oorlog
gewond e-n verloor een arm.
d-e onbekend-en, die door da zee werden
aangespoeld, werden begraven. In 't mid
den stond een kl-ein zwart granieten kruis,
waarop d-e bel-offce uit d-en. Bijbel, dat de
ze© zijné dood-en terug zal gev-en, was
g-egrawe-erd.
Ingrid rilde. Zij kieek eens rond, -en-
voor den eersten keer, zag zij hoe kaal
-en verlaten dez-e streek feitelijk was.
Fan uit het schoolgebouw kwam een
man dwars -over 't kerkhof aanloopen. Hij
had ©en jas aan, die minstens twintig
jaren oud was, en een zuidwester op- Of
hij jong of oud was, kon ïngrid niet onder
scheiden. Zijn bewegin-gen deden het laat
ste vermoed-en, maar toen hij- Ingrid even
verbaasd aankeek, zag zij toch, dat zijne
oogen jong waren.
Zij liep 'langs den dijk terug. Meiken,
die van haren komst verwittigd was, stond
in hare huisdeur en keek reeds naar
haar uit.
Ingrid sloeg haar nauwlettend gade'.
Aangenaam of vertrouwen opwekkend zag
zij er nu niet juist uit. Veel tijd had zij
i-ntusschen voor hare studie ni-et, want
Meiken kwam naar haar toestrompelen
en stak haar de door jicht verbogen rin
gers toe.
(Wordt vervolgd.)
