flïo. Z74
31haikdag S5 Augustus iölf»
S3e Jaargang
Trouw
FEUILLETON.
Buitenland.
Uitgave van
tte Naaml, Ve»n. LÜCTOR Eff ËklERGO,
gevestigd te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAAÏ 219.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
BIRMA F. P. 3> H IJ L BURG
Drukkers:
©os ter baan Le Coin t re, Goes.
VERSCHIJNT ELK EN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. p,ost f3.
Losse nummersfö.Oé
Prijis der Advertentiëa:
1'4 regels f 0.80, iedere regel meer 30 ot.
Verhoiogfl met een tijüelijken oorlogstoedfajg
van 20 pet.
3 maal wordt 2 mjaal berefcexd.
Rij abonnement voordeelige voorwaamie*.
Bewijsnummers 5 cent.
KES^SC EW STAAT»
Reeds tén vorigen jare liet de minis
ter van financiën het plan doorschieme-
«eaa om een bijslag toe te kennen opi
¥e Rijks traktementen der predikanten, rab-
bijtnen en geestelijken. In de Tweede Ka
mer is door de heeren Schokking en
Iter Laandit plan ter sprake gebracht,
en is door laatstgenoemde op1 scheiding
van Kerk en Staat aangedrongen, en door
eerstgenoemde een andere: regeling be
pleit der verhouding tusschen Staat en
kerk.
Hooldsl.uk VI der- Grondwet „Van den
Goldsdicfist" (artikelen 167173) regelt
li'ezte verhouding, welke van 1848 dag-
teekónl en bij; de herziening van 1887
on 1918 ongeiwij'zigdis1 gebleven. Het
artikel, waar het hier om gaat, artikel
171, is onveranderd ontleend aan de
G. AV. -van 1815.
Bijl de- herzieningsdebiaitten in 1887 heelt
lie Goesche afgevaardigde jhr. mr. A. F.
Se S.avornin Lobman een breed histo
risch betopg geleverd, waarop echter nie
mand der in de Kamer aanwezigen heeft
gereageerd1. Vopp den spreker 'zal dit wel
geen verrassing geweest zijn, want, ver
gissen wij1 ons niet, er was tusschen de
partijen afgesproken, deze quaestie maar
te laten rusten (1). Zulks in hoofdzaak
omdat men geen weg wist ie vinden
i'oor ail de- verschillende denkbeelden aan
gaande de'ze verhouding. En hij de her
ziening van 1918 kon men al niet an
ders doen, dewijl overeengekomen was,
dat alleen de Onderwijs- en Kiesrecht-ar
tikelen herzien ztapdten worden.
Te voren was, onder het lcabinet-Heems-
kërk-ïalma, door de Staatscommissie een
nieuw concepitartifcel 171 in elkaar ge
zet, hetwelk meer dan een thpoloog uit
zijh tent lokte-. Dloch met den val van
genoemd kabinet kwam ook deszfelfs ont
werp Grondwetsherziening om liet leven.
Een oplossing, bijl de in 1905 onder
manen herziening door prof. De Louter
aan de hand gedaan, werd evenmin aan
vaard als die welke professor Buijfe reeds
Vroeger in zijh Toelichting op de
Grondwet (deel 2 blz. 572) geïnspi
reerd' had. En Met historisch betoog van
(den oud-) prof. Lohman bleeftot nog
toe volkomen pobe-antwoord'.
Het is dan pok een zeer netelig vraag
stuk.
Het artikel 171, waarbij de financieel©
.verhouding geregeld wordt, luidt:
„De traktementen, pensioenen en an
dere Inkomsten van welken aard ook,
thans dtoor de onderscheidene godsdien
stige gezinjdheden, of derzelver leeraars
genoten wordende, blijven aan dezelfde
gezindheden verzekerd.
„Aan de leeraars, welke tot nog toe
"Uit 's lands kas' geen oif een niet toe
reikend traktement genieten kan een trak
tement toegelegd of het bestaande ver
meerderd worden".
Tor toelichting van dit artikel zij her
innerd, dat in de dagen der Reformatie
er drieërlei soort van kerkelijke goede
ren bestonden, te weten: kloostergoedei-
reo, geestelijke goederen pn) kerkelijke. D'e
kloostergoederen behoorden a,a.n de kloos-,
Iers, cle geestelijke goederen werden met
dezte op één lijn gesteld, voorzoover al
leen de kerkelijke goederen bestemd wa
ren ter bekostiging van den Christelijken
«eredienst.
Nu zijn in flen loop der jaren de kloos
tergoederen aan hunne bestemming ont
trokken. In Holland verkocht men zie om
de oorlogskosten te betalen. In Friesland
dééd Tnen deels hetzelfde, deels werden
dd opbrengsten der kloostergoederen aan-
■«ij naar het DuitschJ van W. Bliunen-bagen
door
KEES VAN DER MEER.
1) oj—
De cchtendscliiomering trachtte den dich
ten nevel te verdringen, die over de weel
derige Ylaamsche landouwen hing, maar
een vochtige westenwind bond ais 'tware
den strijd aan met Aurora, en stuwde
steed's maar nieuwe nevelwolken vanuit
de zee landwaarts. Gedurende dezen strijd
tusschen licht en duisternis, welke strijd
een zuiver beeld' kon zijn. van den druk
waaronder de provincie leed, schoot een
kleine boot pijlsnel over* een der ka-naleui,
die de zijarmen van de Leie verbonden
en een handelsweg vormden tusschen de
bekende, bloeiende steden Kortrijk, Gent,
Brugge, (Mende en Nieuwpoort.
Ei' zaten slechts twee personen in het
ranke vaartuigje, voorin de robust uit
ziende schipper en eigenaar der boot, met
gewend voor armengeld, suppletie, onder
anderen tot dé bezoldiging der predikan
ten, enz.
De kerkelijke goederen evénwel goe
deren ten bate der kerk en van den eere-
dienst werden in Holland vervormd
tot d° zoogenaamde! „gëestelijke kanto
ren", fondsen ten behoeve onder ande
ren der bedoelde predikantstvaktementen.
Immers zelfs de kloostergoederen brach
ten niet voldoende op', om er de predi-
kantstrakteraenten uit te kunnen betalen.
Er moesten derhalve nog 'belastingen voor
geheven worden, en deze inkomsten nu.
Werden van overheidswege beheerd door
de- straks genoemde kantoren.
Uil 'het historisch overzicht, door jhr.
mr. A. K. de Savornin Lobman gegeven,
blijkt, dat al die inkomsten publiekrech
telijk door de overheid ten bate der ker
ken besteed züjn, doch dat die kerken
er geen recht op hadden.
Iets anders is het met de inkomsten
der pastorijen.; deze behoorden den ker
ken wel Loe, doch 'zliji werden .onder ééne
administratie gebracht. Niet óm aan de
kerken te ontnemen wat haar toekwam,
maar om „op doelmatiger wij'zle aan allen
een inkomen teverzekeren, vermits die
inkomsten o-nvoMbende waren, en uit de
publieke kas moest worden bijgepast".
Zoolang nu de Hervormde Kerk Staats
kerk was; baarde dit geen moeilijkheden.
Maai' de revolutie brak door, de Kerk
hield op Staatskerk te zljin, en de Over
heid onttrok zich aan hare verplichting.
Alle geestelijke goederen (airfc. 4 der Staats
regeling van 1798) en fondsen, waaruit
te voren de traktementen va,n leeraren
werden bela'ald, werden nationaal ver
klaard' pin daaruit de traktementen te be
talen, en er de nationale opvoeding uit
te bekostigen.
Nu lag in lelijk laatste op1 zichzelf niels
onbillijks, omd'at de kloostergoederen toch
oorspronkelijk bestemd waren voor op
voeding en onderwijs, waarmee de kerk
zich belastte. Maai' wel onbillijk was
dat van tjepaald© kerken de inkomsten
uit aan haar Ixdioorende pastoralia, door
nation,alisearing in den gemeenschappe-
iijken pot gedaan werden en daardoor aak
hunne bestemming: de Zorg der kerken
waarvoor zijl moesten dienen, weiden ont
trokken.
Op nog meer onrechtvaardigs in deze
daad wijst de heer Lobman; doch wij
gaan hierop1 th'ans niet in. De regeering
kwam er dan ook in de- Staatsregeling
van 1801 op terug'. Dloch de onbillijkheid
bleef bestaan Idat, „de eene kerk alles
ontving wat zij krachtens geheel andere
staatsrechtelijke béginselen had genoten,
zonder daarop thans nog rechtsaanspraak
te 'kunnen djoen gelden, en de andere
niets".
Vandaar dat door Koning Lodewijk, in
1808 uitdrukkelijk gelast werd, dat de
geestelijken van die gezindheden, welker
eeredienst toit nog toe tep koste- van den
staat niet werd onderhouden, bijl vervolg
moesten betaald worden, „naarmate de
staat der schatkist hielt (z'ou) toelaten'1
Van ditzelfde beginsel gaan oiofc' de
grondwetten rjap 1814, 1815 en 1848)
uit, en olok het tegenwoordige artikel 171.
(Wordt vervolgd.)
(J) Op voorstel van den heer Schaep-
man werd de door d'e Regeering voorge
stelde wijziging van, Hoofdstuk VI temg-
"gewezeii naar eeu stemming over den
considerans. Deze werd verworpen met
71 tegen 2 stemmen en daarmee bleef
de redactie van 1848 gehandhaafd'.
(21 On:ze Constitutie blz. 326 en v. v.
den langen boom in de handen achter
in een jongeman met jeugdig-Msch gelaat,
die met een roeispaan werkte, doch daar
bij meer goeden wil dan kracht verried.
„Leg maar aan, Klaas", z'eidte de jonge
vriend', zijn werktuig in de boot werpend,
„wij zijn al ver genojeg achter de leger
plaats en 'twordt dag...."
„Zooals ge wilt", antwoordde de som
ber gestemde schipper, ,,'tkomt er bijl
mij1 anjders niet tap een paar honderd meter
meer of minder op aan, als je veilig
heid er mee gebaat kan worden".
Hij wierp- den langen boom met kracht
in dc-n kanaalbodem en: deed de boot
naar den oever glijden, sprong met een
ketting in de h^nd op- den kant en trok
het lichte vaartuig dicht tegen den oever.
Zijh jonge metgezel volgde hem met
lenigen tred, wipte op den wal, mam
zijh zwarte muts- van het hoofd-, sloeg
er de dauwdruppels af, streek zich met
de handen over het kortgeknipte, blonde
haar en keek behoedzaam rond. 5
De schipper had intusschen een klei
nen, maar zwaren ransel uit d'e boot ge
haald en wierp hem nu den jongeman
over den schouder.
„En nu wil je werkelijk alleen de reis
voortzetten?"- vroeg hij' niet zonder be-
Het verkeerde middel.
De dreiging der revolutionaire typogra
fen heeft weer eens de vraag naai' voren
..gebracht of Ïooiisverhooging wel het.juiste
middel is om de duurte te bestrijden.
Wij hebben reeds vroeger getracht aam
te1 toornen- dat iedere loonsvferhoog'ing op
den voet gevolgd wordt door prijzenver-
hooging, waaraan -ook de man die van
de loonsverhooging profiteert m-oe-t meel
betalen; dat deze do-or dezen' maatregel
spoedig tot de ervaring komen- moet, dat
hij' er nog niet komen kan.; en daarom
nog meer loonsverhooging verlangt; dat
de patroons hieraan .voldoende,, de pro
ductiekosten .weer doen stijgen en der
halve weer de door -de nieuwe- loonsver-
ho'O'g'in-g begunstigde belast wordt met
steeds stijgende' uitgaven. Zoo- hangt het
een aan het. ander, of vloeit uit 't ander
voort. Zoodat bewezen wondt dat loons
verhooging de duurt© erger maakt. Het
geen te begrijpen is, wijl immers een der
hoofdoorzaken van de duurte- een tekort
aan goederen is.
Zoo begint man het ook in sociaal
democratische: kringen in te .zien. In Het
Volk schreef, dr. Th. v. d. Waerden een
viertal artikelen, getiteld „Loonsverhoo-
(ging, prijsstijging en socialisatie". Hij
«egt daar o.ia.,„En één ding is vo-o-r-
•al kliaar: dat wij: bij voiortgang
van 1 o-0'inis veirho o ging en.z. er
niet kunnen ko-tmen, ja dat wij
er ons op de.z,e manier steeds
dieper inwerken".
In het buitenland heeft men al lang
ingezien d-a,t al die loonsveriioogin-gen en
daaraan verbonden prijsstijgingen een vi
cieus© cirkel is, w-aar men uit moet, zal
de maatschappij niet aan'algemeene ver-
lai'ming tei groinide gaan.
W-orde 'dit ook in ons land spoedig
ingezien.
Het wordt al liier en daar toegestemd.
En reeds is. de vaiiznchtimg gehoordhad
den wij den toestand van vóór den oor
log maar terug: minder h-ooge loonen,
nnaiar goedkoop©!- leven.
Maar toestennnen is helaas niet ■vol
doende. De vraag is ma,ar: hoe komen
wij er uit
Verkrachting van het recht.
Het conflict in het tvp-o-grafenbedrijf
steunt op krenking van het recht en ern
stiger wordt dit, als de A.N.T.B., de „mo
derne" gc,zel!enbond, in zijn orgaan, het
„Grafisch Weekblad" die rechtskrenking
niet alleen tracht goed te praten, maar
bovendien nog de Christelijke vakbonden
-de schuld van liet geheele1 geval 'poogt
te geven.
Er is een collectieve arbeidsovereen
komst (C.A.O.) lichtvaardig en roekeloos
geschonden, en 'dat nog wel terwijl er
de belofte aan vastgeknoopt was, dat tot
het einde van die,ze C.A.O. gpen nieuwe
verlangens -door de- typografen naar voren
zouden worden gebracht, indien zich in
dien tijd geen buitengewone omstandighe
den, b.v. een nieuwe- oorloge .zouden voor
doen.
Gelukkig is het rechtsbesef bij, de an
dere gezellenbonden beter ontwikkeld.
'Terecht wijst bet „Grafisch Orgaan"
(Ned. Chr. Grafische Bond) er. o'p, dat,
ofscho-on de levensstandaard nog- iets om
hoog is gegaan, die' stijging toch niet
.zóó hoog. is, dat dei stakers en hun' lei
ders dit als een rechtvaardiging van hun
afkeurenswaardig, gedrag, mogen beschou
wen.
Vandaar Idat liet d'ei 'afgjelegde verkla,-
ring, dat geeim nieuwe' eischen gesteld .zou
den worden, nog van. kracht acht. Het
x—wa—ax——n»—ti\v.<»nri
zorgdheid. „Denkt ge niet aan de ge
varen van den krij'g, en aan het ru.we volk,
dat rondzwerft en er op- uit is, om te
moorden en te plunderen?"
„Ik vril niet dó,or hen hjeen, maar te
midden van hen verkeeren; 'tmoet,
Klaas, en d'an valt er niet te overwegen.
Wees niet liézórgd ove-r mij1, vaar gauw-
terug, groet m'n 'zhsfer Martha van mij
en zeg, dat ze goed voor m'n kleinen
Willem Zorgt. Hier heb je je loon. God
zij' met je".
De schipper bekeek het groote zilver
stuk, dat hem gegeven werd, met een
merkwaardigen blik en sba,k het in z'ijm
binnenzak. „Dank je welDiaar zullen de
roofgierige soldaten het niet vinden-, als
ze mij eens mochten aanhouden en fouil-
Ieeren. Nu, goede reis; als Maurits in
zijh legers slechts zulke moedige harten
had, als gij' er een hebt, dan zou bin
nen een maand tijds geen Spiaansche
tong meer een Holland'sch vischlje proe
ven en zouden al die vreemde ossenbeen-
deren als stokvischgraten langs onze ka
nalen te bleekën liggen"-.
Hij drukte- zijn makker nogmaals stevig
de hand, stapte in de ho-o-t en vost
snel het kanaal weer af, in de richting
waaruit hij gekomen was.
blijft kiepen voor het recht 1"
De houding der Amsterdamsche A. N.
T. 'B.'ers is wel zonderling 1
Dat toont .zich geërgerd over de. gezel
len, bij wie recht boven macht gaat,
schreeuwt móórd au brand over de hou
ding der patroonsbonden, die: een aanslag
op da moderne gazellenorganisatie zouden
in dan pin hebban en organiseert daar
tegen proteststakingen.
Zo-o wordt alles vertroebeld en ontstaat
een toestand van anarchie.
„Waarop rustte tot heden onjze maat
schappij? poo- vraagt mr. L. G. Korten-
ho-rst in „Dei Tijd". Op de wettelijke or
dening en op >de- gemaakte afspraken).
Wordt op ee-n van beid© inbreuk gemaakt,
dan vervalt het volk tot barbaarschheid.
En onder de afspraken, die voor het ge
heele land -een allereerste befceekenis in
namen;, behooren juist de collectieve con
tracten, die. welhaast een half millioen
arbeiders an tienduizenden piatroo-ns in Ne
derland het levani mogelijk maken.
„De handhaving dezer afspraken ligt
bijna uitsluitend in handen der organisa
ties; het cement, dat 'het gebouw van
ons geheele bedrijfsleveln samen houdt,
is heit wederiZiijdsche vertrouwen, dat de.
organisaties van- werkgevers en werkne-
jmers in elkander stellen.
„N-e'ani dat vertrouwen weg ear 'de1
grootst mogelijke anarchie ontstaat, 'n an
archie, des te verschrikkelijker, omdat
oinlz© imaatschappij: zich geheel heeft in
gericht o-p de collectieve oontracteni".
Zo-o is het. De feiten spreken te dui
delijk, dan dat wij no-g eens nadrukkelijk
de 'onschuld van1 de- Chr. organisaties .zou
den behoeven te bepleiten.
Enkele grootestads-elementeh in den
A.N.T.B. gaan op anarchistisch avontuur
uit ein wagen er de. geheele organisatie
aan. „De winsten der patroons laten nog;
wel e-ein loonsverhooging toe", zoo heet
het. Maar eenig; bewijs blijft achterwege'.
Hoe het ook .zij-, ze weten heèl goed,
dat het publiek, tenslotte den Lol der bru
taliteit moet betalen én nu moge tot hun
verstand doordringen, dat dit geen denk
beeldige gevaren meebrengt voor het druk-
kei'sbedrijf en als gevolg daarvan óók voor
de geizelle'n.
Aan alles komt een .grens.
Men mag. den vicieuzen eivke-1 nog een
S paar keer omkropen, tenslotte- zal een ge-
Iriedend lialt niet kunnen uitblijven.
Doch dit pijn hier betrekkelijk maar
bijzaken. Hoofdzaak is hier de rechtsver
krachting, welke- hersteld moet.
Bsknopt overzicht.
Weinig actueel nieuws, althans weinig
dat wereldschokkend mag' hleeten.
Allerwege heerschit onrast en ontevre
denheid.
Italië dreigt Roemenijë's voorbee-ld te
zullen volgen en E i urn© te nemen, tenzij
een oplossing wo-rdt gevonden.
De- Grieken majlcen Izich ge-reed om Thlra.-
cië te bezetten, ongeacht wat de raad
vari vijf over dat geb-ied bellissen zal.
De Serviërs vormen een leger en ma
ken zich gereed ooi toe te slaan, indien
nationale aspiraties niet bevredigd wor-
dfen. De Tsjecho-Sloiwaken, Polen en
Oekrainiërs vechten onder elkaar over do
grenzen, welke zij' eischen.
En' zoo zouden wij' door kunnen gaan.
Denkt aan de ontevredenheid der Tur
ken, der Peruanen en Mexicanen en der.
Belgen.
Een Fransch schrijver stelt maar voor
Het was den jongen man, die op- den
oever achter bleef' aan te zien, dat hij
zeer bewogen was. Zoolang de rechte
loop- van het kanaal hiet mogelijk maakte
de- boot met het oog. te volgen, keek bij
haar na, doch' toen het vaartuigje in een
bocht verdween, haalde jhijl diep adem, ver
hief het frissche, bijna nog jongensach
tige gelaat, en richtte de lichtblauwe
oogen naar de plaats, waar d-e machtige
vesting eu havenstad Ostende als uit den
verdwijnenden morgennevel oplees.
Zijn-ho^jding toonde nu een groote mate
van kloekheid en vastberadenheid, welke
nauwelijks bij' de uiterlijke verschijning
pasten. Den kleinen, korten degen, iet
wat gemakkelijker vastgespend, en het
bruine wambuis in orde trekkend, nam hij!
den weggeworpen reisstok va.n den grond
en liep met vluggen tred voort over den
vochtigen grond', die het gaan niet be
paald vergemakkelijkte.
Hij had- 'zo-o een half uurtje geloopen jj
en telkens een oogenblik gerust en rond-
gespeurd of hij! nergens ee(n piket sol- I
daten of andere gevaren ontdekken kou,
toén het voetpad op den straatweg uit-
kwam. Aanstonds trokken "het geluld van
verscheidene stemmen en een sterk' ge- j
ruisch zijn opmerkzaamheid. Weliswaar
om van het Haagsehfe Vredespaleis ee*
boikspale'is te maken.
Diat zou beter beantwoorden aan de»'
geest, welke de- internationale betrekkin
gen beheersebt, dan een vredespaleis.
He
D'e opperste raad der geallieerden beeft
thans pertinent geweigerd- de regeeiing
van aartshertog Josef te erkennen.
Zij' wensehen zeer een duurzamen vredfll
te sluiten met het Hongaarsche volk,
maar zij meenen dit niet te kunnen doe»,
zoo-lang de huidige Homgaarschie regeet
ring aan heit bewind blijft. Die regeering
is niet ingesteld' door den wil van heit
Hongaarsche volk, maar d'oo-r een staats
greep- van een kleine groeip onder be
scherming van een vreemd leger. Zij1 h'eefl
als hoofd een lid van het geslacht 'flabs-
burg, dait doior zijh politiek en zijn eer
zucht voor een groot "deel verantwoor
delijk is voor de rampen, waaronder da
.wereld gebukt gaat en nog lang gebukt
zal gaan.
Niet zeer vleiend voor Josef.
Onverwacht komt cte boodschap echtcc
niet. Als hij niet reeds van het politiek©
tconeel verdwenen is, zlijin de koffers!
toch wel gepakt.
Afgetreden is hij' in ieder geval wèl.
Uit Rus-land eindelijk komt bericht, dat
de Oekrainers den opmarscli naar Kiel
begonnen zijh en dte bolsjewiki op deM
rechteroever van dtei Boeg op de vlucht
drijven. Verder zouden zij; reeds in Odes-
sa zitten, waar d'e positie der bolsjewiki
naar men weet onhoudbaar werd geacht
na d© verovering dool" Dienjifcin van Tsjer-
kasi, waarover de sp-o orwegverbindijig
met centraal Rus-land knopt. "Roemenië,
steunt de Oekrainers door vrijen door
tocht over zijh gebied van oorlogstuig.
De nieuwe kroonprins van Roemenië.
BOEKAREST, 23 Aug. De minister
raad', onder voorzitterschap van, den ko
ning,, heeft de acte van afstand van prins
Karei ondeiiaooht, en besloten om prins
Nicolaas, pijn jongere 'broer, als kroon
prins te erkennen'.
De koning, van Roemenië heeft, vijf kin
deren, prins Karei, de gjewezien kroon
prins, diei den- 3 October 1893 geboren
is, prinses Elizabeth, prinses Marie, prins
Nicolaas, de nieuwe kro-onprins, geboren)
5 Augustus 1903 en prinses Ileana.
Korta berichten.
Odessa, is thans door de Oekrain-
scih-e troepen bezet.
Mecklenburg Schwerin heeft een
nieuw Ministerie gekregen.
In G'laldbeck, Horst en Bmer heb
ben zicih gevallen van zwarte pokkten
voorgedaan.
Van het vliegtuig Goliath schijn
noch schaduw. Vermoedelijk omgeko
men. De marinie-auoitriteiten in Frank
rijk Mijven evenwel nog ijverig zoeken.
Te iBerlijn werd idoor een soldaat,
die o'p. post stond een schot 'gelost op,
een hiem passeerenden auto, welke
zonder (licht reed -en ondanks zijtn
seminarie niet stoppen wilde. Een in
zittende idainie werd onmiddellijk ge
dood, een andere -dame- en een hleer
werden gewond. D'e chauffeur reed!
desondanks' maai" verder, zoodat mili
tairen eien andere- auto bestegen, hem'
achtervolgden en inhaalden, waarnlai
proces-verbaal werd .opgemaakt.
D.e" Amerikaan s-chie expeditie in
Mexico heeft Woensdagavond in de
bergen moeten kajnpeeren na geld,u-
reniie 36 uren in rogen en storniwind.
tevergeefs gezocht te hebben naar de
had hij- zich vergist ïn het aantal pra
ters, maar de ontmoeting was hem eigen
lijk te aangenamer, toen hij' bemerkte,
dat slechts een oude Hollandsch'e vrouw
met twee ezels over die eenzame straat
gingen. Zij troonde tusschen de manden,
welke- een van de geduldige dieren be
lastten, en dreef het andere met den
zweep en een- reeks van gro|ve scheld,-
woorden voor zich uit. Onvermoeid zetta
zij haar toornende alleenspraak voort,
■welke de ezels nu en, dan met luid ge
schreeuw beantwoordden.
De jeugdige wandelaar trad recht op
haar toe, met een vriendelijk: „Gods
besten zegen op dien morgenrit, moeder
tje!"- sprak hij' hiaar aan en voegde er
aanstonds de- vraag aan toe: „Gaat deze
weg naar het kamp- van de aartshertoge
lijke troepen?"
De vrouw monsterde hem van top tol
teen, alvorens zij antwoordde. Zij hield
haar luie dieren in en sloeg een been
over dén dikken hails van het grauwtje,
om zich te gemakkelijker niet den wan
delaar te kunnen onderhouden.
(Wordt vervolgd