'iSe Jaargan
FEUüJÜETON.
Seraphine,
Uitgave van
go Naaml. Ven». LUCTOR ET MIER GO,
gevesligfl te Goes.
Hoofdbureau te Goes:
LANSE V 0 KSTSTRA AT 619.
(Telefoon No. 11).
Bureau te Middelburg:
FIRMA F. P. BHUIJ L. BURG
Drukkers:
©osterbaan Le Oointre, Goes.
SOCïALE WETGEVtNG.
Het nu aangenomen wetsontwerp tot
beperking van arbeidsduur, en bet inge
diende ontwerp hetwelk .uitbreiding der
pociale verzekering beoogt, zijn de kroon
lop den in 1889 aangevangen arbeid tot
bescherming voor z'wakk'en en bet weg
nemen van misstanden op h'et terrein
van den arbeid.
Rechtscbe kabinetten hebben een groot
aandeel gehad in bet uitdeuken en tot
Stand brengen van maatregelen dm deze
lichting'.
Het was onder liet eerste ministerie
train rechts dat de airbeidsweit van mi
nister Mackay uit den fabrieksarbeid van
vr.ouwen en jeugdigen velerlei stuitende
misbruik -:i weg deed. Dat was een mooi
Stuk werk, waarvan liet tegenwoordige
Eerste Kamerlid dei beer Vliegen, ë^oc.
'dem., in zijn standaardwerk „De dager
raad der volksbevrijding" met ing¬-
mejiheid gewag maakt. Herinnerende aan
de enquête -van 1887, die, ztooveel gru
welijks aan het licht bracht, pnder an
deren werkuren 's weeks van minstens
71 en gaand© Doven de, honderd uren,
prijst, hij hot „radikaadst ingrijpen van
ide arbeidswet van 1889", de „belangrijk
ste slociale gebejuftenis va,.i da.t jaar",
wegens „de 1(otstandkomimg dier arbeids
wet, die meer invl|oed uitgeoefend heeft
dan man oppervlakkig: zeggen zou. Da,t
onze tegenwoordige arbeiders, zoo ga,a,t
bij' voort,, vooral dei jongens, niet zóó
gedw.ee, niet z'óó ujtgeput zijn al's het
vorige geslacht, da.t is voor een) deel
aa.n d° arbeidswet te danken. Het zal'
wat sch.el.en of ee.n jongen van 12 of
13 jaar, die op een winkel' komj^ daar
begint met schier dag en nacht te blijf-
ven dan \v.el of hïj elke.n avond' Ie 7
uur naar fmis gaat. Natuurlijk hangt van
dat. thuis nog v.e.el af, maar art was dat
thujs nog z'oo go.ed geweest vóór hij
ten* om 7 uur been kon, hij had el
niets aan."
Doch bij de-ze wet mocht de sociale
wetgeving niet. blijven staan. Daar zorgde
minister Kuyp.er weer voor; het ttoeede
rechtscbe kabinet strekte de bescherming
look tot de volwassen mannelijke, arbei
ders uit.
De caissonwet, de arbeid sbeperking
van spoorwegpersoneel en mijnwerkers
kwam tot stand'.
Het derde 'raebtsöhe ministerie, waaïf-
ïn ónze Talma' zitting bad voer op dit
terrein nog verder voort. Tal'mai bracht
In het Staatsblad de Steehhouwerswet,
Ifle Stuwadoorswet, de Arbeidswet van
1911, door welke laatste wet, wat betreft
de regeling van vrouwen- en kinderar
beid, ons' land ©en eerepïaats verkreeg
onder de sociale wetgevende landen vajh
Europa.
Hij deed tmog meer: hij diende ook het
ontwerp-Bakkerewet in, hetwelk evenwel
geen meerderheid mocht verwerven, om
dat voor yele geestverwanten niet vast
stond dat loslating van bet groote be
ginsel zedelijke roeping mag niet worden
mechanische dwang; inderdaad de eens
rijd© van dit belangrijke vraagstuk -
hier geboden was.
Nog een ander deeS der sociale wet
geving, de sociale verzekering, werd door
Ben rechtsch minister, door Talma aangiei-
pakt. Reeds te voren bad 't, toenmalig
Kamerlid dr. Kuyper bij de behandeling
V$4i id.i0rfö .flJïiBD.d.G'iïiC'rit op 't wGtsontwerp
ongevallerrverzdcering van minister Lely
getracht aan dit ontwerp zijn centralisee-
rend karakter te ontnemen. De risico-
overdracht aan bijzondere maatschappijen
kou- door dit amendement mogelijk zijn
geworden, doch 't amendement werd ver
worpen. Maar toen verwierp de Eerste
Kamer het gelieele ontwerp, en minister
Lely diende, wat zeer verstandig en in
't landsbelang was, een nieuw ontwerp
U- Z. VON MANTEUFFEL.
188) (Slot.
Een ander voorbeeld. Een vroolijk ge
zelschap is op het Varnheimsche terras
bijeen. Mathus en Sybilla, mevrouw von
Schwartz met Klaartje en Hans. De gast
vrouw was druk aan het disputeeren met
Mathus: „Zeg maar niets. Gijlieden hebt
Otto verleid. Op een dag ging hij voor
één dag naar Altstadt voor een diner en
bleef vier dagen weg!"
„Waarom kwam je niet mee?" vroeg
Mathus.
„Dat veroorloofde ik mij ook reeds te
vragen", zeide mijnheer von Adlerstein,
die tegen een lindeboom geleund stond te
rooken.
Leona keek door bare lange wimpers
tot hem op. „Ik?" zeide zij, „daar heb
VERSCHIJNT fiLKEN WERKDAG.
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden fr. p. post f8.
Losse nummers f 0.0»
in, waarbij voor een deel met 't i ginsed
werd rekening gehouden, hetwelk d dr.
Kuyper was voorop geschoven, d l niet
uitsluitend bij de Rijksverzekeringsbank
de ve: ekering behoefde te werden: ge
sloten, maar dat particuliere werkgevers
onder voldoende waarborgen zeiven het
risico op zich mochten nemen of moch
ten overdragen aan particuliere maat
schappijen.
Dat dr. Kiiypea* en de Eerste Kamer
goed gezien en gedaan hebbyen, is reeds
lang gebleken. De eigen risico- werkt voor
treffelijk. t
Een Staat,soonunissie tot -onderzoek naar
de werking dei" risico-overdracht beeft een
stemmig, dus o-ok met de stem van den
sociaal-democraat Duys, medelid dier
Staatscommissie, verklaard dat dit insti
tuut uitnemend werkt, ja dat 't-onmis
baar is. I
Niet minder mooi is de opbouw van
de invaliditeits-en ziekteverzekering, bet
groote werk van minister Talma, ondanks
het verzet van Links in beide Kamers
tot stand gekoaiiemi, het ontwerp door de
naamteekeining, der Koningin wet gewor
den, doch een© wet, waarvan de invoe
ring eai de uitvoering do-or staatskunst
van het kleinste soort is belet geworden
door de linksche partijen die van 1913
tot 1918 de meerderheid hadden. E11 dat
niettegenstaande in 1916 de wet, moest in
werking treden, waarbij de invaliden en
de -ouden van dagen 'thun toekomend
pensioen izouden ontvangen, niet als een
aalmoes, maar als een krachtens dienst
betrekking hun toekomend recht.
Doch toen ving het staatspensi-oialispel
aan. De liberalen-, do-or dei socialisten en
enkele drijvers uit de eigen partij opge
zweept, ijverden voor een kosteloos staats
pensioen;, door mannen als Dmcker en
T're'ub- en Marchant en Tasman en Veege'ns
en Bos en aanvankelijk ook door De Mees
ter als volksbedrog, d-o-or politieke slim-
melingen uitgedacht, onbekookt plan, en
valsche leuze misleidend in. de hoogst©
mate, was afgewezen.
-Minister Treub liep tot het kamp der
staatspensioneeïders over, doch hij viel
ear ging heen. Minister Lely zette zijn'
welk voort, doch ook hij schoot niet op.
Minister Aal her se nam de- taak o-ver,
hij breide zooveel mogelijk het door zijn
beid© voorgangers verknoeide werk van
Talma in het gelijk; en: mocht deizei" da
gen 't -genoegen smaken, in beide Ka-
jners me-t algemeen© steimmbn izijn ontwerp
te -zien 'aangenomen, waarin de 8-urige
werkdag w-o-idt vastgelegd; en daarbij een
ontwerp Invaliditeit en Pensioneering in
te dienen dat zooveel mogelijk de wet-
T'alma nabij blijft, ejnt door concessies aan
de tegenpartij de mogelijkheid schept, dat
-ook d©ze wet in 't Staatsblad komt, eln
eindelijk den ouden of invaliden werkman,
niet alleen voor zich, maai" ook voor
rijn weduwe en weezen het hun toeko
mende te verzekeren.
Onze rechtscbe kabinetten, schoon
voortgekomen uit de politieke actie van
het ïiiet-denkend deel, hebben op sociaal
terrein góed werk gewrocht. Beter dan
de vrijizininj-gen, uit wier kringen de staat
kundige en rechtskundige bolleboozen zijn
voortgekomen.
Het eerste jaar.
Het eerste zittingjaar der Tweede Kamer
onder het vierde rechtscbe ministerie is
een meevaller gebleken.
Yoor 'tkabinet is 'teen voldoening dat
-aangenomen zijn de ontwerpen Salariswet
jen Achturemwet, welke laatste, met 't Vrou
wenkiesrecht (ontwerp Marchant) Het
Volk deed zeggen: „de hervormingen
zijn ar". Voorts werden aangenomen
en dit alles binnen een' tijdsverloop van
drie maanden; Mei tot Juli de wij
ziging der Zegelwet, het Postwetje, de
ik geen tijd voor maar hij kan dat!"
„Verdedig je toch Adlerstein," zei
Mathus lachend.
„O, hij wacht er zich wel voor, hij is
onuitstaanbaar!"
„Maar Leona!" fluisterde Sybilla.
„Heusch, beste, het is d-e waarheid!"
„Dat is oud nieuws", zeide Mathus,
„dat heeft zij hem al zes jaar geleden
aan een souper gezegd. Herinner je je
nog, Adlerstein?"
„Ik herinner het mij!" zeide deze.
Leona bloosde, lachte en zeide: „Ik
verheug mij over je heider goed geheu
gen. Ja, reeds toen was er antipathie.
Ik ben werkelijk een arme ongelukkige
vro|u\v! -Geloof je 'tni-et, Sybilla?"
„Gij doe-t zoo raar, Leona", zeide Sy
billa verward, „het is waar, jullie zijt
in 't. geheel' niet zooals andorenik ge
loof ja ik geloof waarlijk
„klaar Sybilla;, wa,t. geloot je-. Martel
mij niet!"
„Ik bedoêlde^ ik' geloof, dat ik njog
noodt gezien heb dat jullie mekaar een
Helingwet, de Vuurwapen wet, de Waren
wet, het Nijverheids (Vak-)onderwijs, do
Speelkaartenbelasting, enz.
Hiei" valt te prijzen de activiteit van
liet Kabinet, maai' ook de zelfbeperking
der Kamer, waardoor in zoo korten tijd
zooveel kon worden afgedaan. Komt nu
nog de volgende maand de Ouderdoms
voorziening! er hij, dan krijgen Kamer
©n Regeering de kroon op hun werk.
'tls waar, het peil de: Kamer is ge
daald.
Wij hebben Lobman nog en No-lens
eln D-resselhuijs eui Schaper en Scha'urer
eln lest niet minst - den kranigen
vio-onzitte-r F-ock. Maar wij hebben niet
meer Tydeman ©n Kiiyper en v. Idsinga
en De Beaufort, welke vervangen zijn do-or
allerlei grappenmakers, interrompeerende,
of schuilgaande middelmatigheden, niét
allen zoo- eerlijk als de plattelander, die:
heengaat omdat hij er zich niet op zijn
plaats gevoelt.
Toch mogen wij nog niet klagen. Vooral
niet als wij naar andere parlementen zien.
Renegaten.
Reeds meermalen verluidde, dat er on
der de leiders der sociaal-democraten ve
len .zijn die een Christelijke-" opvoeding,
hebben -genóten, op een Chr. school zijn
onderwezen,-, op een Zondagsschool mede
werkten of in het Leger des Hails „ge
red" waren geweest.
Ds Amsterdammer een en ander
meldende omtrent het te Amsterdam ge
houden internationaal congres van vak-
vereenigingen, zegt naar aanleiding van
'de verkiezing; van Oudegeest e-n Edo- Fim-
men tot secretarissen van de Interna
tionale
Bij den toenemenden invloed der vak
beweging, die zich meer en meer ont
wikkelt als de beslissende macht in de
maatschappij, is de positie van den heer
Fiarmen als internationaal secretaris
van groot geiwicht, iT -arvoor zijn talen
kennis, zijn flair en administratieve be
kwaamheden hem uitermate geschikt
maken. En dan te denken dat deze
man niet ver van ons afstaat en eens
als Heilssoldaat op het platform van
liet Leger des Heils getuigde van Je
zus Christus en Dien gekruisigd.
Het is een droeve gedacht© dat der
gelijke talenten uit den dienst des Hee-
ren -overgaan in den dienst van den Vorst
der- Duisternis, om steeds meerderen af
vallig te rniaken van hun (verstandelijk)
geloof.
0
-*
Nomaden.
Men herinnert zich het artikel van
onzen medewerker de R. over Zwer
versleven.
In gelijken geest heeft Ös. J- J. Knap
in Oud© Paden dit belangwekkend©
onderwerp behandeld.
D© geachte schrijver laat voeten, dat
©r tujslschèn de zónde en het dolen e,en
diep ethisch verband ligt, zoodat de
eenige oplossing van hét nomadenjvter-
scbijlnisel1 gezocht moet worden in het
Evangelie, dajt de verlossing der z'oncte
nabij' brengt, en dat bun met taafe vo-f-
h'arding ©enige geslachten lang gepredikt
moet worden. 1
In dit verband wijlst de schrijver op-
de gewoonte van sommige touristen, die
voor hun pled zier van min of meer week
fleri-g ingerichte woonwagens gebruikma
ken. Dit verschijnsel' staat z'.i. met den
naderenden oordeelsdag i-n verhand'.
Ook de volgende uitspraak' willen wij
den lezer niet onthouden.
„Men riet het, het einde buigt terug
naar het begin, de overbeschaving buigt
terug naar het barbarisme, de millionair
zoen gaaft; maar ik geloof toch niet
flat j© ongelukkig bent."
„Hm!" zeide Leona ernstig, „gij kunt
toch' moeilijk verwachten dat iedereen
tuit pure liefde trouwt, ziooals jij en Ma
thus. Er zijn ook huwelijken uit conven
tie Men trouwt nit verveling. Dat is
ons geival1!"
„Mooi zöo!" riep Mathus lachend, ter
wijl' mevrouw von Schwartz; Adlerstein
aankeek. Deze glimlachte, doch zweeg.
„Dat rijm dingen, waarover men on
gaarne spreekt", z-'eide Leona' plechtig.
„Sybilla, vertel mij liever leens wat. Is
Leon terug?"
„Ja het was natuurlijk een heel feest.
Stella ziet er zoo goed nit en da klein©
Seraphine is een allerliefst kind. Zij is
wel' stil, maar heeft precies Seraphine's
lachje. Leon geeft haar geheel alleen les."
„En Marie, hoe gaat het in Schléhen-
florf?"
„Mijn lief Schle-hendorf, ik begin et
waarlijk van te hóuden, maar nieuws
Is er niet.'* j i
e-n de landlooper raken elkaar en lijden
aan dezelfde kwaal, waartegen alléén
hulpe te zoeken is bij- den machtigen
JözUa des Nieuwen Testaments, die een
zlwervend woestijlnvolk herschiep in een
volk, dat in een land der rust nederzit
.onde-r vij-geboom en wijnstok."
Bsknspt overzicht.
'tls baast vermakelijk te zien hoe de
Roeme-nen en de geallieerden elkaar de
voordeelen Tn Hongarije betwisten.
Een feit is 'tevenwei, dat de eersten
tot dusver weinig pl-eizier beleven van
hun poging, om de Hongaren nog meer
uit te knijpen.
.Alle maatregelen der geallieerden wat-
ren er op berekend de Roemenen M'eint
te houden.
Of de- geallieerden, zooal-s de „Wie
ner Ztg." onthult, bij hun tusschenkomst
tot liet instellen van e«n nieuwe regee-
ring, eerst aan ©x-keizei' Rarel gedacht
zouden hebben, en daarna aan een zoon
van aartshertog Frans Ferdinand, blijft
in het midden. Heel waarschijnlijk lijkt
ons lie-t bericht niet, merkt de Maasb.
op, reeds daarom niet, om-dat de- oud
ste- zoon van wijlen Frans Ferdinalnid
©ven.Izieventien jaar is.
Nu heeft echter ook d© Olympische
raad te Parijs, d-ie. het beslissend© woord
over de lotgevallen d©r wereld te s'ptre-
ken heeft, zijn stem tegen de Roemenen)
verheven. Clemenceau, heeft, namens de
vredesconferentie, aan de Roemeensche
rege-ering een ernstig telegram gezonden
en de opperste raad heeft eveneens een
telegrafische waarschuwing gestuurd,
waarin Roemenië met een afscheiding
van de- entente g|eör©igd wordt.
De regent van Hongarije, aartshertog
Jozef, heeft rich in een brief tot dep
voorzitter der Pa.rijsche vredeisconfe-renr
tie gewend met verzoek zijn regeei'ing
te erkennen. Daar zal wel ge-en bezwaar
tegen zijn.
iWdteön hééft in het Amerikaansche
congres handig den strijd tegen d© duurte
vastgekoppeld ,aa.n de noodzakelijkheid
om het vredesverdrag t© ratificeere-nj.
Eerst als de toestand van vrede i-s ber-
isteM, z;al men weten, waalr men aan toe
is. Onderlusschen zlegde hij maatregelen
tegen prijsopdrijving toe.
Dat de Amerikaansche handel naar het
herstel van den vredestoestand snakt,
blijkt nit de- pogingen, die nu 'reeds wor
den aangewend om de betrekkingen met
bet oude Europa te herstellen.
Trouwens, ook i-n andere landen streeft
mem er naar den handel met de Dniti-
scliers weer 'tot bloei te brengen.
Vergeet niet, hoe in de laatste maan
den tal van hooggeplaatste personen en
invloedrijke handelslichamen in Engel
land met grooten nadruk bébbejn ver
klaard, nooit meer te z-ullein koopen,
verkoopen, gebruiken of verhandelen goe
deren, door „de" vijandelijke natie, de
Duitse!)©, vriendschappelijke-r genaamd,
de Hun, vervaardigd.
En nu. lë-zen wijf al', dat ©p- de Enfg'ejl-
Bch© markt een groote. zending opvouwt-
bare zakschaartjes is verschenen, waar
'zé-, ook al irijin ze vier maal ;Zloo duur
als vóór den oorlog, gretig aftrek vinden.
'Dien kant moet het uit.
Het ruilverkeer móét zich herstellen',
schrijft het Fr. Dagblad.
Dat is- de- eenig© wijze, waarop ook
Europa -herstellen kan vajn de dui-zènd
wonden, waaruit het thans bloedt.
En z'oo kan zoo'n eemvoudi-g knipper-
tje nog dienen, om de Engels© hen weer
tot de beproefde regelen eener gezónde
were tdi-e co no mie terug te brengen.
„Ja gij hebt een gelukkige natuur; gij
geniet zelfs van gele leeuwenbekj-es."
„O Leona", lachte mevrouw von.
Schwartz) ondeugend, „praat maar niet
van leeuwenbékjes. Jouw lievelingsbloem
staat bog een trap lager."
„Mijn lievelingsbloem? Ik héb er 'heel
góen1!"
„Heusch? Nu, oom Schleihendorf laat
je vragen of je éeus' 'gauw komt. Die
brandnetels stonden in vollen bloei
bet was een prachtig gezicht!"
Leona's oogen schoten vuur, haar ge
laat en bals, alles was- in één «ogen
blik purperrood; zij lachte, maar was
verlegen.
„Wat?" riep Mathus, „wat? Kijkliaar!
Beken oogenblikkelijkl Heeft mijnheer von
Schlehe-ndorf je door een bouquet brand
netels teens van zijn hoogachting ver
zekerd!"
„Natuurlijk!" zeide rij dadelijk weer
zich zelf „hij was mijn trouwste aan
bidder op zijn wijzei Al's Otto een dag
lateir gekomen was, wie w©et?"
Pr gis derAdvertentiën:
14 regels f 0.80, iedere regel meer 20 et
Verhoogd met een tijdelijken oorlogstoeslajj
van 20 pet.
3 maal wordt 2 maal bterekend.
Bij abonnement vooideelige voorwaardea.
Bewijsnummers 5 cent.
'n Volledige boycot 'is nooit vol te
houden.
De volkeren der aarde hébben nu een
maal elkander noodig. En de Engelschen
en Amerikanen zijn een veel te practisch'
volk, om dat niet spoedig in te zien.
De koningin van Zweden.
Men 'zal zich herinneren, dat tijdens
den oorlog Koningin Victoria van Zwet-
den, een zuster van den groothertog van-
Baden, te Karlsruhe gevaar heeft gelooi
pe-n, tijdens een aanval van Entente-vlie
gers gedood te worden. Bommen vielen
in h'e-i pate-is. Wa den oorlog heeft zij
daar nog eens haar leven i-n gevaar get-
zieu. Naar graaf Douglas, een Zweedsch'
kamerheer, aan 'n verslaggever van Stookt-
holms Tidniftgen vertelt, vielen toen de
revolutie uitbrak, soldaten h'et paleis te
Karlsruhe aan. Achthonderd schoten wer
den er op gelost, 's Avonds Vluchtten
de groothertogelijke familie en de konin
gin van Zweden naar den Zwingenburg,
een klein kasteel ten Noorden van Hei
delberg. Spoedig werd echter hun vei
ligheid ook daar bedreigd, waarna het
graaf Douglals gelukte, m©t toestemming
van d© revolutionaire regeering, de "kre
ndnjgin en haar verwanten naar het kaJ-
steel' Langenstein in het Znidén valn
Baden te brengen.
Landru de Zwijger.
Na zijn loslippigheid in het hégin van
de week, welke hem geen vo-o;rd©el hieeft
gebracht, is Landru teruggekeerd tot Zijn
oude stelsel. Een knappe kerel, die mij
iweei" aan liet praten brengt, (hééft hij blijk
baar gedacht. Misschien dat o-ok 'rijn ge
zondheidstoestand ertoe heeft bijgedragen
zijn humeur is weer minder goed, hij is
prikkelbaar, lijdt aan kiespijn, zijn oogen
Zijn ontstoken, hij bijt van zicht af.
Landru waarom hebt ge den naam Ou-
chet aangenomen?
Ik zeg niets, dring niet aan.
Je stelsel is verkeerd.
Dat is mijn zaak-
Je houding is ongepast, je kunt wel
een toontje lager spreken.
Laat u liever het go-rdijh zakken,
ik heb oogpijn, de zion hindert me.
Indien je pijn aan de o-ogen hebt,
dan moe-t je een band voor doen, dan
lijk je ©p- Amo-r of F-o-rtuma
Of oip- Justitia, zle-gt Landru woe-
dé-nd.
En verder wa-s er geen woord uit hem
-te krijgen, z-oodaf hechter Bonin [hém maar
Weel' naar Zijln cel liet terugbrengen.
Korte faerlohten.
Charles Godefroy, een Fransch vlie
ger, is ,met zijn 7.Ö0 M. breed toestel
onder de Are de Triomplte te Païijis- door
gevlogen. Breedte 14.62 M., hoogte 29.42
Mete-r.
Wegens gebrek aan papier beeft de
Hongaarsch.e regeering het drukken van
'dag- en weekbladen tot nader order ver
boden.
Van de 26000 verzóek©n om land
door getw,e-zen Canade.esche soldaten Zijn
er 19000 to.egewe.z'en.
Er gaat spoedig een Engelsche ex
peditie naar Spitsbergen. Ook een Ent.
ge-l'sch v'ld.eger.
De brandstichtingen te Lissabon'
houden aan.
Morgen zuilen de Belgische troepen
Mal'médy binnentrekken.
In de Ver. Staten werft men nu
vrijwilligers voor Rusland.
Japan ge-eft vredespostzegels uit.
Ze zijn ontworpen door twee békende
kunstenaars Ok'ajda e-n Jaki. 't Zijn vier
seri.es van H/2 sen (bruin), 3 sen (groen1),
4 -sen (karmijn) en 10 sen (blauw). Op
de t.eekeningen riet men de vredesduif.
„En de brandnetels, Leona?" vroeg
haar man. 1
„O, dat zót- je nooit te weten komen;!"
zéide zij- met schitterende oogën, „hier
Hanjs, mijn jongen, hier heb je een stuk
taart en drie zoenen!"
Ten slotte nog een ande-r voorbeeld;
de verjaardag va[n de slótvrouwe. Een
feestdag voor heel1 Varnhei-m. 's Morgens
kan ieder komen geluk'wenschén's mid
dags komen de gasten. Mijnheer en me
vrouw von „We-rthér brengen natuurlijk
'een heel' gevolg mede. 's Avonds is er
groot feest. Mevrouw von Adl'erstein ge
heel in 'twit, met een enkele brilliant
in de haren, js in het moeilijke geval
tegelijk gastvrouw en meest gezocht©
Üamé te zijn. En wie haar aanziet mei
haar verhoogde kleur en schitterende
oogen, zou denken dat haar ziel geheel
in haar element was, zoo geanimeerd,
zöo geestig, zoo lévendig is zij.
(Zie vervolg pag. 8.)
