No. Ï&4D
"Zaterdag Juli 1919
3He Jaargang
Serapliine,
Eerste Blad.
Dit nummer bestaat uit twee bladen
Wettelijke Arbeidsduur.
FEUILLETOH,™"*
Uit de Provincie.
Kerknieuws.
Uitgave van
de Naomi. Venn. LUCTOit ET EMERGQ,
gevestigd te Goog.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VüilSTSTRAAT 219.
Clalefo-on No. 11.)
iimaida te Middelburg:
FIRMA F. P. DHUIJ L. BURG
Drukkers:
Qosterbaan Le Cointre, Goes.
-
JERSCHIJNT ELKEN .WERKDAG,
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden £r. p. post 12.
Losse nummers g f 10.05'
Prijs der Advertentiën:
14 regels f 0.80, iedere regel meer 20 est,
Verhoogd met een tijdeiijken oorlogstoeslia^J
van 20 pet.
3 maal' wordt 2 maal' berekend.
Bij abonnement voordeelige voorwaarde*.
Bewijsnummers 5 cent.
Dertig jaren geleden stonden we per
plex als het toenmalige lid van de Tweede
Kamer, de beer Dom-ela Nieuwenhuis, in
zijn „Recht voor Allen" of in de
Kamer zijn eisch van den achturigen werk
dag verkondigdeEnkele malen glimlach
ten we als we toevallig in de hoofdstad
wel eens het eentonige lied: „Acht uur,
niet langer willen wij werken, Acht uur,
geen langer arbeidsduur", hoorden uitgal
men. Verstomd stonden we als de Engel-
sche werklieden-eischen wel eens over
waaiden vervat in het: Acht uur werken,
acht uur spelen, acht uur slapen en acht
shillings daarbij.
En ziedaax-, op 11 Juli 1919 voldoet
onze Tweede Kamer aan dien eisch, en
met algemeene toestemming.
■Met algemeene toestemming. Dus ook
van anti-revolutionairen, chrisbelijk-histo-
rischen en Roomsch-Katholieken. Dus met
toestemming van de geheele rechterzijde.
Ongetwijfeld. Waarom niet?
Wie zou niet dankbaar aanvaarden de
mogelijkheid, om het deel van het arbei
ders-leger, dat het geestelijk leven der
groepen ter rechterzijde meeleeft en
dat is een belangrijk deel verlossen
kan van een slaafschen arbeid, die duurt
van Maandagmorgen vroeg tot Zaterdag
avond laat. En dat van de jeugd tot den
ouderdom Ho-evele heldere hoofden en
warme harten hebben we niet zien ver
suffen en verkillen onder cl-en eentonigen,
nooit afwisseling brengenden arbeid van
zoovele uren daags? Hoeveel geestelijke
kracht, hoeveel energie, hoeveel ambitie
voor hooger leven is verstompt, verkild,
verwoest, en ten slotte ondergegaan bij
dien altijd durend-en tredmolen van den
arbeid, door de ontwikkeling van het fa
briekswezen zooveel minder afwisselend
en vei'hexfend, zooveel meer eentonig ge
worden? Van hoeveel vaders is 't ons
niet bekend geworden, dat ze alleen des
Zondags indien dan- nog met hun
gezin leven konden. De werkplaats was
hun verblijf, te huis hun slaapplaats. Voor
dag en dauw ging vader weg, als de
kleinen sliepen, en het bed-uur voor de
kleinen was reeds lang gekomen als vader
thuis kwam. Die toestanden zijn geen on
zer onbekend, en zou het ons dan niet
tot dankbaarheid en vreugde stemmen,
als een einde kan komen aan zoodanigen
slaafschen arbeid, geest-doodend en gezin-
roovend?
Goed en wel, zegt deze of gene. Maar
het is dan toch een socialistische wet,
niet begeerd door de rechterzijde, maar
toegestaan, omdat men, evenals bij de
invoering van het vrouwenkiesrecht, niet
durft tegenstemmen, omdat ingaan tegen
deze eischen politieke zelfmoord zou be
duiden, zoowel voor den eenling als voor
de partij, die hij vertegenwoordigt.
Is dat wel juist?
Voorzeker, daar is geen twijfel aan,
dertig jaren geleden dacht niemand ter
rechterzijde aan 'de mogelijkheid, dat de
toenmalige eischen ooit in vervulling zou
den gaan. tHad de schijn van een utopie
en mets meer.
Vlaai wie schetst de verandering en de
wijze van productie gedurende de laatste
dertig jaren ontstaan?
Wie bepaalt het terrein waarop de ma
chine haar arbeid verricht, toen of nu,
U- Z. VON MANTEUFFEL.
181o
Leona had het reeds lang. opgegeven,
zich over wat Qok te verwonderen. Het
scheen haar zelfs langzamerhand, natuur
lijk. Een ongeluk met de machine veroor
zaakte oponthoud, zoodat te voorzien was,
dat men eerst 's avonds, zoo niet 's nachts
te Lausanne zou komen. Miaar mevrouw
von Lfittoiw maakte zich niet ajigstig.
Zij lag dro-omerig in haar stoel en staar-
oo na,ar het donkere Iandschh.pi. Spoedig
zou zij haar doel bereikt hebben. En
dan Dan zal zij weer tot het gewone
leven teiugkeeren en deze drpom zal
voorbij' zijn. Wie toovert hem toch rond
Laar? En toen zij, lag en rond zich kee£
twam het haar voor alsof z'j zeer nabij
de oplossing van het raadsel was. Zij
v o o d c den geest die haar leidde ten
beschermde. Het was hiaaj als boog hjj
söch tot haar, als hield hij 'haar rast.
En toch was zij alleen, Lee! aJJe«n. Het
benauwde haar, Laar «tapen klopten. j
■arbeid overgenomen uit menschenhauden
Wie kent den omvang van bet wereld
verkeer nu of dertig jaren geleden?
In welke mate is voortbrenging en ver
bruik duidelijk geworden, in de laatste,
d.w.z. de oorlogsjaren?
Het wereld-leven, van oeconomische
zijde, heeft zich geopenbaard op een wijze,
die ons raadselachtig toeschijnt, en toch,
we staan voor feiten, die onze ooren
hoeren en onze oogen zien. Ongetwij1-
feld, de sociale eischen hebben succes
gehad, gezien in het licht van heden. De
omstandigheden hebben dit succes voort
gedreven. De socialisten zijn de politieke
O-Wers van heden.
Benijden we dat niet. Laat ons niet in
benepenheid dat succes trachten te ver
kleinen, maar veeleer dankbaar zijn, dat
de omstandigheden van dien aard zijn, dat
ook de rechterzijde eenstemmig en met
sympathie heeft kunnen aanvaarden wat
ook voor zoovelen onzer geestelijke ont
spanning en verhoogd gezius-leven bren
gen kan, na inoeizamen en stagen arbeid.
Behalve de achturige werkdag bracht
de wettelijke arbeidsduur, zooals die door
de Tweede Kamer is aangenomen, ook den
Engelschen Zaterdag'. De Zaterdagmiddag
vrij en dus een werkweek van 45 uren.
Door die bepaling wordt Nederland, wat
arbeidsduur betreft, pionier. In alle ons
omringende landen' bestaat nog de werk
week van 48 uur. Waar, als in Engeland,
de Zaterdag werkuren telt, wordt op
de andere dagen 8Va en uren. gewerkt.
Begrijpelijk, dat deze bepaling niet zon
der tegenspraak bleef en dat zorgvolle
vragen uiting gaven aan minder gunstige
verwachting.
Zal zoodanige bepaling de productie
niet al te zeer terugbrengen?
Is de sprong niet al te gewaagd. Nu
meestal 55 uren, dan .45?
Zal de talrijke middenstand, bij stijgende
loonen en steeds hoogere uitgaven, kun
nen blijven betalen?
Zal de koopkracht in staat zijn om te
betalen voor de behoeften voor het dag-e-
ïijkseh leven; steeds duurder wordend
door hooger loon, minder arbeidsduur,
hoogere belastingen, klinimenden prijs der
grondstoffen enz.?
Zal de werkman «niet verliezen door
werkloosheid, wat hem nu door hooger
loon en minder werktijd schijnt ten goede
te komen?
Is de invloed van het Rotterdamsche
tarief, dat na de staking van het persoi-
neel, staking van het publiek dreigt te
doen ontstaan, niet een dreigende profe
tie voor de toekomst? Een symptoom?
Een waarschuwing?
Ziedaar zoovele vragen, waarop alleen
de practijk antwoord zal kunnen geven.
De theorie zegt voor de eenja en voor
den ander: neen. En, heiden trachten hun
conclusie te staven met bladzijden vol
cijfers of vellen vol redeneering.
Gansch buiten die cijfers en redeneerin
gen s taat de meening van een betrouwfaar
raadsman als onze Minister Aalberse op
dezen duisteren weg is, dat door de 45-
urige werkweek, onze arbeiders in fabrie
ken en werkplaatsen, op kantoor en ma
gazijn komen te staan aan 't hoofd van het
Europee s-ch-e arbeidsleger, 'en dat we alzoo
de komende sociale revolutie, reeds door
wijlen-Minister Modderman op 't eind der
vorige eeuw voorspeld, kunnen ontkomen.
Indien dat zoo zijn mocht en dè tee
kenen des tijds wijzen er wel op, dan
zullen we niet alleen dankbaar hebben
te zijn. voor de ontheffing van al te
langen, slaafschen arbeid voor velen on-
ver wonderde zich vaag dat de ramen
niet van zelf o-pe-n gingen, zijl stond op:
Zij ging naar de deur, en haar hart sloeg
bijna niet meer, 'zijl voelde als bij instinct
dat zij het geheim gingoplossen. De
deur het zich zacliit openschuiven. Zij
zag op het balcon met den rug naar
haar toe een donkere, groote gestalte)
een wachter.
Die wielen rolden donderend voort, de
waggon tegenover haar schudde heen en
weer; de koele avondlucht woei haar in
t gelaat. Een o,ogenblik bleef zij staan
a s ar op doed zij nog een stap en stond
nalas fc den oinbowogelijken wachter.
Hij z'ag haar niet., want Lij keek zij
waarts 'naar huiten. Een rilling voer door
haar gestalte 'hij1 keerde zich haas
tig om.
Een opgenblik staarden zij elkander aan.
Zij mot groole vers L ute oogen, hij: met
een buk. die vonken s'hooi "en met de
duisternis rond hem r „,te, een blik zoo
als Leona nog nooit van hem gezien had.
Daarop, zich tot hiaarbuigend, vroeg
hij kort, bijna- gebiedend: „Nu?"
Zij bedekte het gezicht metde han'-
üeia,L 'a;I &s Is dit aIJtes?"
Jjet u?" vroeg weder -pp
0löenaardig korten toon.
ZIJ kromp ineen. „U feaclt dat -niet
zer broederen, Maar ook voor den arbeid
van dit christé Ministerie, dat ter rech
ter tijd- de wij;- het in toepassing fajeeft
gebrachtg o u v e r n r c' e s t p r v o i r
(regeuren is vooruitzien). de K.
Gruwel der verwoesting.
Er wordt weer scha-n,de-lijk met, de zoned
van het o-udei volk in Oost Euro-partge1-
iee-fd. De Turkei hebben dui.zen.de 'Chris-
tentaènsclien j- Armenië, de- vroegere
Russische: oven-o m de Stundistenmoor-
den in Estland ?>u Lijflajad o.p hun ge
weten; maar mot minder strafbaar is
de nieuwe- Pool- ,o regeering wegens de
door haar aam - 1-iehle-. althans aange
moedigde Jode-ninooivden in Pol-en en Oost-
Gal-icië. Lembe-rg, Krfi-kau, Kaliscli, Rowei,
alles gruwt van het Jodenbloed, dat ger
vlceid;'. li'jpeft door de stralejn.
Hoe het -in hemberg, ging, vertelt een
o-ogigeiuige in Het Handelsblad:
„Op 28 November beginnen de, door
den Poo-lscltg-a commandant ge-organi-
sieerde pogroms. Er we-rd 48 uur p-kuip
deren van joden door de Overheid toe
gestaan. Do-or de troep-en wo-rden d:e win
kels systematisch leeggeplunderd. Ongel
straft verkoiopon de solda-tcn openlijk de
voioi'werp.ein, die zij gestolen hebben. Bij
weei'sta-nd. van jc idsclie. zijde wordt direct
va-n d|e wa-pem- gebruik gemaakt. D-g
joodsche zelf we wordt ont.wa.pemd en,
voor een de-el' v-eirmoord. Po-olsché pa
trouilles e-n officie-ren nomen ijveirigTaaki
de misdaden de-e-l. Op dien 23sten bebb-en
massamoorden plaats in de jodenbuurten.
De joden worden ingedrong-gii en bij- ho-oi-
p-en ge-slacht. Hondenden jode-n vlucbten
in do-odsangst de- Synagogen in en ver-
barr-ikade-eirdein "zic-h, do-ch de Poo-lsdhe)
troepen. omsingelen h-e-t gebouw en stekeln
liet in brand. De- me-nschén, die', om aan
de- vlamm-en le- ontkomen, uit dei vensters
trachten te springen, worden 'neergescho
ten. De- Synagoge brandt 'totaal af en
daarin komen meer dan .twee- bondelrd
joden om. De- gehe-ele jodenbuurt wordt
do-orde- l-roe-peni omsingeld en iedete straalt
afgezet. Dan steken z-e, ieder lm,is- afzon
derlijk -in brand, héilziij do-or brandbommen
in de kelders, h-etzij door handgranaten-
D-e gén eel© buurt is a-ls ee-n geweldige
zie-e-va,n vlammen. Uit de vlammen stouten
zich m.anüien, vrouwen e|n kind-eiefn en
smeken om genade. Zij worden door bar
joulets too ten of kolfslagen en scliofceln öf
giedo-od èf teruggedreven in de branjdiende:
huizfenT"
Wij walgen van dergelijke l.oionielefón";
daar zijn wij mienschien vo-or. Maar alls
Christenen schreien we van medlelijdiebi
met de vervolgde en verdrukte kinderen!
van het oude Bondsvolk. Wij', veirgiete|h|
niet, dat de Zaligheid uit d-e Jolden is;
en be-bben d-e Jodgln, lief om der ,VaH
deren wil1.
Wij steunen dan oiok in naam van]
bet recht, meier nog in naa-m van hejt
moeten doenHet is niet goedstar
melde zij-, „waarom waarom deedt u
het?"
„Ik denk, dat u dat wel weet", ant
woordde hij ironisch!, „puur uit mede
lijden en ge nade
Zij boog het hoofd-, overweldigend door
de macht, welke zijn stem zelfs in dezen
to-on op haar hjad. Heur 'haar woei, door
den wind op-genomen, op zijn schouder.
Hij trad een schrede terug.
„Houdt u zich aan dat hekwerk vast,
mevrouw. U hoeft niet ba-ng te zijn, dat
ik u zou willen vasthouden I"
Zij legde werktuigelijk haar hiand o-p
het hek cm zich voor bet schndden te
beschermen.
Diep zwijgen. De sterren schitterden
aan den her 1de maan kwam <y en
verlichtte af ei. toe •->. beider gelaat.
Eindelijk legde mevrouw vo-n Lettow
schuchter haar h-anld o|pi zijn arni.
„Gij zijlt zo-o goed veel te goed!
Als ik daaraan denk, wordt mijn liarf
volen toch is hot wel gelieel zoo-
als het hoort?"
„Goed hoort die twee woorden-
passen hier niet! Zij hebben met mij! in
deze niets te maken." Neem uw hand weg
- of
Zjj week verschrikt te »g. Was h- t
Christendom en het Evangelie) -dier z'ar
lighieid', Leit eerst door Jodem der
wereld' gepredikt, hejt pro-test van D-r. B-af-
vinck en andere "Nederiandsche mannen'
en YPouwe-n bij de Poolsche regeerin^-
Een onwaar bericht en
valscihth-eiid in geschrifte. Fn
verschillende groote en kleine bladen
kwam het bericht vo-or, dat te Bo.rs-
sele wederom in ernstige mate fde|
Spaansche gnep zo-u heerschen, zelfs
-dat ree-cis twee personen aan deze
ziekte zouden zijn bezweken.
Dit bericht is van allen grond ont
bloot. Ofschoon wij het misleidende
bencht niet ontvangen en niet ge
plaatst -hebben, willen w!ij m dit geval
rectificatie m ons blad niét achterwege
laten-ook omdat ons gebleken is'
da-t het onware bericht, in ae wereld
gezonden is -cloor iemand, die misbruik
heeft gemaakt, van den n-ham van'
onzen berichtgever te Borssele.
Welk een min bedrijf.
Middelburg. Tot concierg-e bij den pold-er
Walcheren is benoemd de hieer M. J. Tou-
burg, ge-p-ensionn-e-erd bootsman der Ma
rine, thans ambtenaar bij het distributie
bedrijf.
Verdacht van verduistering van een
handwagen is aangehouden, de justitie
voorgeleid en naar het huis van bewa
ring overgebracht de bekende H. A. Th.
N. uit Middelburg.
Gisteren reed in het nauwste ge
deelte van de Korte Noordstraat een auto
achter een boerenwagen, toen de voerman
van .laatstgenoemd voertuig wilde uitwij
ken be-gon het paard te steigeren, waar
door de auto tegen den wagen aanreed
en de voorruit geheel verbrijzeld werd.
De minister van Marine is bed-en'
morgen met Jen trein van 9.05 van Mid
delburg naar de Residentie teruggekeerd.
Alhier vertoefde hedenmorgen e-en
werkman, die te Parijs zonder werk was
geraakt en nu per voet vandaar naar
Eindhoven ging; hij had reeds 9 dagen
geloop-en.
Goes. Naar wij vernemen heeft (le
N.V. Z-aajclhan-del en Bo-omkweekerij
v.Ë. firma Wed. P:. de Jongh het Ver
koopbureau -der Zeeuwse® Land
bouw Maatschappij overgenomen.
Men -deelt ons mede, dat hij
den Raaci van Arbeid te Goes zijn aan
gesteld toit tijdelijk beambte: H.'Lange
veld; M. Steke-bee-, D1. M. Ho-llestelfo,
Mej. A. G. Buijse, Mej. S. P. Behage,
allen te Go-es.
Boschkapelle. Van eene m de wei
de to-o-pen-de koe, to-ehehoorende aan
J. H., wiens, landbo-uwsc-huur de vorige
week Go-or het vuur werd vernield',
heeft men twee sp-enen bijna g-eheel
afgesneden, terwijl men o-ok -een zijner
aarden -een steekwond heeft toege-
racjht.
Het vermoeden ligt voor de hand,
dat kwaadwilligheid we/ de oorzjaak
van -den brand kan zijn. (1: Ct.)
Ned. He-rv. Kerk.
Aangenomen naar Neerlangbroek door
waarlijk Adlerstein? Zijl keek hem, ang
stig aan ja nu zag zij- het
hij is bleek, kalm-, bijina hard1.
„U kreeg mijn brief in Augsburg; nar
tuurlijk".
„Ja, waarom was hij u,it Varnheim?"
„Is da-t alles, wiat u, mij erover te
zeggen hebt?"
„Ik .-ik las hem nog niet!"
„Ah z'o-o!" Hij- glimlachte en rilde
tegelijk.
„Het is een prachtige avond", zeida
hij, „en is het nu niet wonderlijk? Hier
staan wij beiden ^n.spi'eken als. mannen
van zaken. Waarom neem ik die kleine.
han|d niet, waarom leg ik' er niet voor
eeuwig beslag o-pi!"
„ik iioiop, dat u hét daai'om nier doet,
omdat u wel weet, dat u daarmede een
•onrecht tegenover een andere z'ondt be
gaan".
„--Jaar o ja ik vergeet het. U laast
mijn brief nog niet. Zijft u niet eens
nieuwsgierig te weten wat nr in staat?"
„Er staat in, wat u 'z-eer goed weet,
dat alles wat er over mijn plan om mot
mevrouw von Schwartz te- trouwen ge-
zogd werd, onwaar ia. nis er één mensch
op de wereld is, die van den beginne af.
weten moest* Gat Gtt niet waar Tra»,
dan -jsik n
W. Zijlstra te Eemnes-buiten; naar,
Warga door G. W. Melchers te Almelo.
Ge-ref. Kerken.
Bedankt te Amsterdam voor den dienst'
te Solo op Java door Tj. Petersen te
Anjum.
C'hr. Gerei. Kerk.
Het sta-tuut va-n 1869. De Sy<
n-ode heeft besprekingen gevoerd over de
instruction aangaande het reglement van
1869 Ds. J. J. v'. \d. Schuit gaf toiej-
lichting ria-mlens de- Particuliere Synodé
va-n het Midden en Ds. L. II. van der
Me-yde-n ga,f het gfevo-el'en weer van' dé
Pairbiculiére- Syn.ode van het Zuiden. D©
pra&advise-iirs toonden aan, da.t be h o-ud
van het Reglement naiet no»odf
zakelijk is. Zij dringen aan op voor-
zichliglbeid,' op lie-t hoorëii va-n Geineefillem
en. lie-t volgen van d'en Kerkclijlien weg
in. zijn geheel; indien de Synode in lifll-
ginsiel' to-t afscha|ffin-g|' beislmiton mochh
Een afgevaardigde in dei Particuliere Sy.
node va-ii 4i®t Midden kwam met klem'
o-p lege-n de opvatting, da-t heit legltemenS
col'logialistisch zo-u zijn; de- Chr. Geref.
Kerk is, ook met het Regléinent vanl
1869, presbyteriaaj: Een z-eter ge'animeerdé
gedachle-nlwisscling volgde, waarin hel
voor en tegen va-n hert reglé<
ment in het licht werd gesteld. Aaflj
geno-ni en werd
„De Synode-, g-elioord de l)espreking|su|
over Jlie-t. regléfment van 1869, spreekt'
uit, dat zij d-en tijd nog njlet g-ekomébt
acht, Sbjet Re-gHement ajf to schaffen, en
benoemt een commissie, die onderzoek!
welke b-e teek e nis dit regjle^
ment heeft koiou- ons Ke-rkellïjk
leven. Indien] blijkt,, da.t dei Kerk h'e!
kan missen, onderzoek© zij de wijz'o, wa.aib
o-p ih( -e t r eig!l'eme|nt kan w o- r d e4
a,f g-e s c h', aif t".
D-eze- .Commissie zaïl gevormd wordeé
do-or d-e heer-em Doc. A. va-n den Heidein,
Ds. 7. Jougeléen, Ds. R. E. Sluiteir, Disl
J. D. van; der 'Schuit, onderling Prins-,
omderiiiig D. J. van Drummen en Mr.
11. A. Dambrink. 1 —'i*§
Wii wanen zoo vrij in het bericht -jnkelé
wo-ord-en wijder t.e laten drukken. De oud©,
ren o-nder -onzle Ifag&ca herinneren zich'
hel ge-schrijf in de kerkelijke bladen vanl
vo-or 1892 over dit st a-tuut, pjn het ï'e-chL-
ma-l-ig be-zlwa,ar daartegen van meerderen!
uit de beiid-e gereformeerde keirkenigroeh
p-en He-t hoiofdbez-wa-ar was dat dit rel"
gleanent d-e idee derplaatselijke ker
ken verzaakte en niet een vereeniging van'
kerken, maar van particuliere personen
de-creteerde.
Zoodra de Chr. gereformeerde predi
kanten de juistheid van dit bezwaar reed?
door me-erdere leden buiten 't ambt uitge
sproken of beaamd, inzagen, drongen zij
ruiterlijk aan op afschaffing van dit re
glement.
Wij wisten niet, dat de Chr. geref,
„ke-rk" nog leeft ond-er dit. reglement met
zijn foutieve opvatting. Mogelijk is 't bij
hen ook een struikelblok geweest voor!
de ver-eenigi-ng van '92; wij kunnen öna
dit niet herinneren. Maar 't is een goed
toeken, dat in de Synode thans reeds
werd uitgesproken, dat behoud van dat
-reglement niet noodzakelijk is, en dat een'
commissie is aan 't werk gesteld om zoo
noodig de afschaffing van 't reglement
voor te bereiden. Het zou alvast een
der weinige misverstanden weggeruimd
zijn, om te komen tot hereeniging.
Ds. A. R. de Jong te Helmond heeft
de benoeming tot voorgang-er van den'
Protestantenbond te Bus sum aangenomen.
„Ik maar waarlijk ik", stamelde
zij- versuft.
„U gélopfde het U geloofde liet!"
hij draaide zich- heftig om. „Leona, waar
mede fieh ik dit verdiend U geloofde
net, als de wereld zegt: kijk Lij' trouwt
als een engel het gezegd had éaoiu ik,
dait u het zelfs niet g-aiooven z-o-udt. Me
vrouw von Lettow", hij sprak zleer -ernstig,
z'onder bitterheid, maar met verwijtende
stem, „weest u eens o-precht. U gelo-ofd©
het nooit. U wist hét beter. De man,
die een-s to-t het kind sprak: „ik zal lief
hebben to-t aan mijn dood",- h-oudt dit
woord, niet, o-mdat hij wil, maar omdat
hij; moet. Hij! gaf zïchf veel moeite om
die liefde uit zijn halfte bannen. Hij'
kon niet. Dal weet u wel! Zegt u nu
niet: ik gelooide het. -aar zegt u open
hartig: „ik heb u .friet: lief, ten daarom
is u mij; lastig. Ga!"
Zij -kon niets antwoorden zij kou
nauwelijks nog staan.
„Ziet n wël, ik heb- gelijk. En gaai
u nu naar binnen. U zij-t ziek en moedejj
u moet wat rast nemen. U kimt n nieï
iang meer aan die leuning va.shoude-m
en ik ik heb noch medelijden, noch
barmhartigheid genoeg om te èteggenik
«al u steun en!"
{Worttt vervolgd.)
