No.
Maandag &0 Juni 191'®
§3e Jaargang
F EU1LIET0
$er a,phine,
Door de steeds hesger wordende j
drukkosten zijn wij gensodzaakt j
den abonnimentsprijs van ons biad
met ingang van i JULI te brengen
van f 1.75 op f2 perkwartaa!.
De vrede geteekend.
Uitgavé ra*
4e Naomi'. Venn. LUCTOR BT EKBRffO,
gevestigd te Gods.
Hoofdbureau te Goes:
LANGE VORSTSTRAA'T »lö.
(Telefoon No. 11^
Bureau te Middelburg:
Ï5IRBA I. P. DHUIJ L. BUiSG
Drukkers:
öaétérhïalau Le Oeintrq, Gaas
VERSCHIJNT ELKRN WERKDAG.
Tfieorie en Praktijk.
IMeU zora er ook boven kunnen zetten;
Fantasie en Werkelijkheid. Katholiek Soi-
ciaai Weekblad zet er bovenEen dag
«al d% Revolutie.
Het blad herinneirt aan een uitspraak
van Kautskydeze filosofische leider
der sociaal democraten schreef in 1903
elan artikel met 'laatstgenoemd opschrift:
„Dein dag na de Revolutie." (Die Soizi-
ulé Revolution. Am 'lage naoh der s-o-
züafan Revolution.) In dat artikel! schetste
beito „internationale pal'Lijpaus" wat hij
zücia voorstelde dat .op „den dag na del
revolutie" zoiu plaats' hebben.
Natuurlijk altegaar louter fantasie; hier
op neerkomende. Na de verovering der
staatsmacht Jiad het proletariaat de lteeld
zaak maar- owelr te nemen. Alle fabrie
ken. mijnen, enz. zouden koimelu, deels
alan. de arbeiders, in coöperatie, deelS
aiain consumptiéveite©nigingen, gembeluteni
ttf „den Staat." De arbeider Zal- met lust
werken, dewijl hij het nu vriji doet en
niet meer gedwongen. De arbeid, eerst
een last, wordt np een lust. Het socia-
lismet.„zal den imensciién zekerheid, rust
en gemak brengen, het zal' hen boven
.het alledaagsche leven verliei'fen het
zal de persoonlijkheid onafhankelijk ma
ken Het zal den menschep, alle schat
ten eener rijke cultuur toegankelijk ma
ken en hun de natuur terugschenken!,,
waar uit :zdj kracht qn levensvreugde put-
tén." Het roeit „de diende en het ge
brek der eenen ©ti de uitspatting der
anderen" uit. Het „verwijdert nood eni
uitspattingen onnatuur en maakt demeu-
schen levensblij, vreugde scheppend in
schoonheid en geschikt tot' genot. Eni
daarbij schenkt hlet de vrijheid, voor af
ten, om te scheppen op gebied van we
tenschap en knnst." Een „Uebermenschi'''
4a! ontstaan, die de hoogste voorbed-
dien, welke ooit beistaan hebben, over
treft, en wel "„niet ajls uitziondeling, maar
ajüs regel"
Zoo denkt in 1903 Kautsky hiet zaichl,
naai' de vertaling van het K. S. Wl.
Het zal de triomf der diepste en edtel-
ste denkers zijn
Haar nu?
De dag der revolutie is gekomen. Fan
tasie is door Werkelijkheid vervangen.
Hij, die in 1903 profeteerde: het proleta
riaat heeft -de zaak z;oo maar van het
kapitalisme) tover te nemen, zioo maaru,
diende „een dag na de revolutie" (vol
gens Het Volk van 1G April) op het
Duitsche Radencon gjres een resolutie in,
waarin hij onder anderen verklaarde, niet,
dat men de zlaak 'zoo rnaair over te ne
men had, rnlaar dat het slechts, stap
vootr stap zou kunnen gaan. Letterlijk
toiiile hij: „Socialisatie btetqekent niet al-
ïeen onteigening der kapitalisten e!n groot-
grondlxjziiturs, maar ook nieuwe organi
satie van economisch leven. Deze reor
ganisatie kan slechts stap voor stap door-
gieroerdi worden."
Krasser nog: „Algemeen© onteigening
w«a*e zeer gemakkelijk, maar voert niet
tot socialisme, dat veel meer organisatie
der productie verlangt als ook organisatie
van -afzet tusschen arbeiders en ver
bruikers op grond van wetenschappe.ijké
ervaring. Wetenschap, arbeid en produc
tie moeten nieuwe organisatie scheppen.
Wanneer een dezfeir groepen alleen ee|n
taak vervullen wil, zal de productie niet
bevorderd, maar tegengehouden worden,
bijv. door voortdurende loonsverhoogingein
en verkorting van arbeidstijd. Spr. waar
schuwt voor de Russische methode, die
den noodtoestand der Russische arbeidiers
verscherpt heeft en een enorm leergéld
heeft betaald. Wil men in Duitschland
nieit verhongeren, dan moet ten spoe
digste de gansche productie, ook de ka
pitalistische, weer in bedrijf komen. On
middellijke socialisatie is een phrase, ztoo-
alsi het een phrase is elk© kapitalistische
productie^ onmogelijk te maken. Stakin
gen, ziooais zie thans gevoerd worden,
voeren, niet tof socialisatie der productie,
taaar tot socialisatie van. het bankroet."
Dat is heel andere taal.
Het is de taal van den doior de wer
kelijkheid ontnuchterden geleerde.
Valndaar dan ook dat zijn geestverwant
Nolfce, idealist als hij;, niets beters weeit
dan op de „ontketende" proletariërs tel
laten schieten, gelijk Briand, reeds in
1909, op de stakers deed.
Maar 'tis de oude geschiedenis!.
Wanneer de tolden der revolutie da
macht veroveren, worden z.etfs hun edel
ste denkers tirannen, bij de vervluchti
ging van hun ideaal!
U. >2. TON MANTEUFFEL.
ld® i ii ~j
Mevrouw von Lettow glimlachte slechts.
„Ik zal het wel klaarspelen. Denk niet
dat ik er te licht over denk, dat niet. Ik
weet, dat Sik onervaren ben, en veel sou,
kunnen verzuimen. Maar overigens is het
mij een groot genoegen. Mijn huis is too
stil en doodsch. Kom, besluit er toe. De
trein gaal over drie u;ur. In dien tijd kunt
ge best klaar zijtn. Dtenk maar niet over
de kinderen, Dat is mijn zaak!"
Mevrouw von Schwartz! behoorde tot
de mensche®, die geen eigen wil stóhijl-
nen te-hebben, en Zoo lang besluiteloos
blijven, tot een ander voor hen beslist
Eu mevrouw von Lettow deed dit nu.
Zgl deed nog meer. Zijl stelde den armen
houtvester Braun, wiens zoon ook zWaar
verwond was, in staat met mevrouw von
Schwartz mede te reikten. En zag zich
zélf plotseling pleegmoeder van zteven
schreiende kinderen. Met de zachte vast
beradenheid, die den laatsten tijd al haar
doen en laten kenmerkte, yatte zij haar
nieuw© taak op. Zij richttei twee kamers
naast haiar eigen slaapkamer in en bracht
fajer de geheele familie met de kinder-
De onderteekening van het vredesver
drag heeft Zaterdagmiddag (28 Juni) te
Versailles plaats gehad. De handeling
duurde van 3.10 tot 3.45 uur, zonder
e|enig incident of protest.
iCltemencean1 opende de zitting te 3 ul. 5.
De lOniderteekening van het verdrag be
gon te 3 u. 10. Bij de opening der bij
eenkomst jlïield 'Cleïrianceau een koaj© toe
spraak, waarin hij1 verklaarde, dat de
onderteekening ^an het verdrag een plech
tige verbintenis beteekende om de vre
desvoorwaarden loyaal en getrouw! na tö
komen. Daarop noodigde hij' de Duitsohers
uit te teekenen. Dezen deden dit onmid1-
deillijk zionder eenige toespraak. Bell tea-
keinde het eerste. Daarop teekenden Wil
son en de Amerikanen, Lloiyd George
en de En gelachen, de Franschen, de Itar
lianen en de Japanners.
Om kwart voor 4 was het défilé der
onderteekenaaxs geëindigd. Op dit oogen-
blik weerklonken de eerste schoten van
een salvo van 101 kanonschoten, als een
bewijb 'dat de vrede geteekond' was.
Clemenceau stond op. „De vredesvoor
waarden tusschen de geallieerde en geas
socieerde mogendheden en het Duitsche
rijk kijn thans een voldongen feit", zeide
hij. „De zitting is opgeheven."
Per draad bereiken ons tal van bij
zonderheden over de belangrijke plechtig
heid. Ofschoon zie in 'tniet zinken hij
de hoog-ernstige heteekenis van het ver
drag voor de toekomst der wereld1, wil
len wij toch niet nalaten een en an-dietr
mede te doelen van die bijkomstigheden.
Aan het exemplaar "ran het verdrag,
dat geteekond is, zijin alle zegels dér
gevolmachtigden gehecht. Ze zijn beves
tigd met een lint van roiode zijde; oen
rooide draad gaat door alle bladzijden
heen en is met een cachet bevestigd, oimj
te voorkomen, dat er ooit een bladzijde
wordt uitgenomen.
Het door Frankrijk aangeboden ver
drag, dat in kastanjebruin leer gebonden-
is, heeft een waarde van pl.m. 40000
francs.
De penhouder, waarvan Clemenceau
zich bediende, werd hem door Elzas-
sers en Lotharingers aangeboden. Hij1 is
van verguld brons vervaardigd en eindigt
in een vliegtuigpijl. In het midden zijn
twee medaillons aangebrachthiet eeinel
stelt eém „poilu" voor in veldtonu©, het
andere een toten uit den Elz;as. De inkt
is van .een bijlzandere soort en onujt-
wischbaar.
In den laatsten tijd was schertsend
de vraag gesteld', wat men tou, doieffi
als een wantrouwend gedelegeerde', alvo
rens te teekenen, dein gebeefen tekst dér
440 ariikelen zbu willén lezen. De Duit-
sobers hebben 'dit verschoonbare wantrou
wen aan den dag geleigd door liet bewijb:
to vragen, dat de tïefcst, die hun is voor
gelegd, gelij'klnidend is met den tekst,
dien zij kennen. Die identiteit is hun)
daarop bevestigd door een eigenhandig
schrijven van Clemenceau, waarmjede z'll
genoegen hebben genomen.
Aan het verdrag is een protocol toege
voegd, waarin de termijnen voor ratifi
catie worden aangegeven en voor deDuit-
schers de verplichting bevattend, er zloof
spioedig mogelijk toe over te gaan.
Bioveindien hebben de gedelegeerden eèn
conventie geteekend. betrekking hebbend
op heit Rij'ngebied en een conventie bei-
treffende Poten. Deze laatste is alleen
geteekend geworden door da vier groote
mogendheden en door Polen. Zij! wordt
pas over eenige dagen openbaar gemaakt
en betreft de waarborgen, welke Polen
zal! hebben te verzekeren aan de natio
nale en godsdiens'igo minderheden op
zijin gebied.
Ter gelegenheid van de onderteekening
hadden de ambtenaren en de schoolkin
deren vkij; in het leger zijn alle straffen
opgeheven. i
li
Aan een eigten bericht van hiet jHbl!
■ontlteenen wij nog de volgende bij'z|ojnjdlerj
heden
Reeds 's morgens Vroeg was Parijs in
feeststemming; overal wapperden dé vlag
gen en bewogen bich vrpolijke wandelaars
in Zondagskteedij'.
Te Versailles bewoog zich reeds vroeg
een menigte door dei straten in hiet deel
van het park, dat voor hiet publiek is
f gereserveerd, beeft een groot aantal toe-
S schouwers den nacht doorgebracht om
een goede plaats te hebben.
Bij den ingang van het slot was het
een prachtig schouwspel1: de geheeiel
„Place d' Armee" was afgezet door troepen
in veld tenue met den .helm) op; in het
midden, op een prachtig paard, de co|m)-
mandeerende generaal' van Versailles.
Vederop stond de „garde republicaine"
v,an Parijls; men heeft gewild; dat deze
Vreedzame soldaten aanweizig waren hij
hét «ogenblik van het sluften van den1
vrede.
In het kasteel hadden de „gardes mu-
nioipaux" in groot tenue de wacht be
trokken. Ilhn, witte broeken en hun be-
pluimde helmen waren geheel in overeen-
meid onder dak. Een groote ketel cho
colademelk en een reusachtige taart,
droogden al heel spoedig de tranen.
Mevrouw Von Lettow toonde dezen tijd
meer dan ooit, dat zij1 kon wat zij wilde j
zij was niet slechts voor de kinderen,
de meest zorgzame moeder, zij; bleef ook
voior het lazaret de grootste steun. Zij
deed wat geen der andere dames deed,
zij verpleegde zelf. Eiken morgen, als
zij de kinderen hun ontbijt had gegeven
en zij naar school waren, ging zij' naar
het lazaret en bleef daar tot 12 uur.
De namiddag behoorde geheel aan de
kinderên. Haar lieveling was Hansje.
Overal ging hij met haar mee. Zelfs dik
wijls naar het lazaret.
Eindelijk kwam er een brief van me
vrouw yon Schwartz. Ziji had haar man
zeer ziek gevonden. Zij schreef zoneter
de minste 'hoop en z'eer terneergeslagen,
^maiar tegelijkertijd innig dankbaar, dat
zij! gegaan was, wént nu kop. zij! haar
man tenminste nog Zien en in heldere
oogenblikken met hem praten. Ziji schireef
ook met groote vereering over Ad'ler-
stein, die haar nu hielp verplegen, maar
natuurlijk niet lang kon blijven.
De oorlog scheen zijn hoogtepunt be
reikt te hebben. Eiken dag brachten de
couranten, berichten, die allen in onrust
en zorg brachten. Zoo gingen de dagen
voorbij, d/ö roods onweerswolk in het
®0S,ten iwerd' Öpg steeds grooten Ein-
s temming met de schoonheid uit het ver
leden vap de groote, hooge spiegelzaal,
(tiert zou zich geen meer toepasselijke!
omlijsting kunnen denkeln voor deze plech
tigheid, die een- ongekende wereldbetej©-
kenis beeft.
Te twee uur begonnen de eerste ge
delegeerden binnen te komen. Zij kwal-
men tonder eenige plechtigheid' binnjep,
tonder te worden aangekondigd' en spra
ken in groepen met elkaar. De foitografein!
begonnen reeds hup toestellen te richten;
eten schilder 'legde in een hoek, de bij-
zlonderheden op zijn doek vast. Terwijl!
de gedelegeerden plaats namen llepep
sommigen rond om handteekeningen
te vragen op hun agenda voor de
plechtigheid. Dezé agenda, aardig verlucht
door den teekenapr Naudin, vermialcpe!
als punt: „Onderteekening van hét vre
desverdrag tusschen de geallieerden en
geassocieerde mogendheden en Duitsch
land."
Buiten hét Islot werrl de onderteekening
aangekondigd door salvo's en kanonscho
ten. De fonteinen waken ip werking, vlieg
tuigen bewogen zich door de lucht.
Bij! hét vertrek der Duitsohers ontstond
er groioite beweging. 'De menigte verbrak
de afzetting der mpnicipaux" en kwam
op dei Duitschers toe, doch zonder ©enige
vijandige bedoeling. De Duitschers namen
in twee autoi's plaats. Toen zijl vertrok
ken warep, verziamelde de menigte zich
onder gejuich' voor Clemenceau voor den
uitgang.
Het vertrek vain 'de drie grootte staats
hoofden Clemenceau, Wilson en Lloydl
Geiorge was aanleiding tot een grootsche
beitoo'ging. De drie, die elkaar bij dleln
arm hielden, werden onmiiddiellljk olm-
ringd dook een 'zoo geestdriftige menigte!
dat z'jj! er haast onder te lijden hadden.
Heen en weer geduwd, vooruit en achter
uit loopénd, slaagden zij' er slechts met
groote moeite in hij' hun auto te komen,
telgen hun opgewonden bewonderaars be
schermd door officieren en _solida,ten. Toepj
zijl eenmaal' in de auto zaten, waarin luien
nog een groiot bloemstuk wist te plaatsen,
reden zij snel weg. Zij moeten toen wel
teigen elkaar een „oieif!" vap verlichting
geslaakt hébben.
Minister Müller weigerde beslist zlichj
te laten interviewen.
Hij zoowel als dr. Bell wilden in Ver
sailles liefst onopgemerkt blijven.
Ofschoon den Duitschers was toege
staan Parijs zionder toezicht te bezoeken,
hebben zijl daarvan geen gebruik gemaakt.
Zij zijn dadelijk naar Berlijn teruggekeerd.
Zoo is da;n de vreldé geteekend, op den
dag, dat heit juist 5 jaar geleden was,
dat aartshertog Frans Ferdinand vermoord
werd, wat de aanleiding gaf tot den we
reldoorlog.
Het is dus vredé.
Helaas, deze vrede zal niet leven in
4e harten dek volkeren, want de bittere
haat blijft.
En hoe ziet de wereld er uit!
De N. R. C- wijist er zoo terecht op:
„Europa lijkt ©en chaos. Staatsbankroet
dreigt overal Rassenstrijd en volkeren-
naijvér hebben de hartstochten ontke
tend, en de vrede heeft ze geenszipéj
tot rust gebracht. De maatschappelijke)
orde is verbroken, de welvaart vernie
tigd; revolutionaire razernij' poogt wat
nog overeind bleef staan en steunpunten
kon geven om den herbonw te begimnejn,
jfc kwam er weder een brief vap me
vrouw von Schwartz- Hij was met beven
de' hand geschreven en lujdde:
Leona! Ik ben alleen. Gisteren stierf
mijn man verlang niet, dat ik meer
zal schrijven!Ik kan niet denken, ik
kan niet handelen, mijn arme, arme kin
deren! Zeg het hun. Ik kan dat niet
eens. Het is mij alsof rondom en bin
nen in mij alles duisternis is!
MARIE,
Dat was alles en dat bleef langen
tijd het eenige. Mevrouw von Lettow be
gon ernstig te vreezen, dat de arme moe
der zelf ziek geworden was. Wie moest
haar verplegen? Het is misschien me
vrouw von Wertber ook piet mogelijk
bij haar te komeh om haar te helpen
en te raden.
Eindelijk! Er was weer een brief van
de majoorsche aan haar „dochters!" Hij
was aan mevrouw von Lettow geadres
seerd en daar hij juist aankwam toen het
geheel© damescomité vergaderd was, las
Leona hem dadelijk voor. Er stond van
alles en nog wat in en o-m. het vol
gende „Die arme mevr. von Schwartz
js nog te ellendig dan dat zij aan dp
thuisreis denken kan. Zij is geheel ge
broken. Daarbij behoort zij nog tot die
ongelukkige vrouwen, die niets geen geest
of pit hebben en .geheel afhankelijk van
hun man zijn!
„Zij klemt zich nu geheel aan Adler-
stein vast, die haar bij de verpleging
hielp.
„Zonder hem zou ik heusch niet weten
wat ik met die arme vrouw moest begin
nen. Slechts als hij komt, wordt zij kalm.
Met hem spreekt zij over haar man en
over de kinderen, verder met niemand.
Ho© het gaan moet als Adlerstein weg
is begrijp ik niet. Slechts hem gelukte
het haar van V. hierheen te brengen-
De goede majoor is kalm gestorven. Toen
hij zich over die vele kinderen bezorgd
maakte en Adlerstein vroeg hen niet aan
hun lot over te laten, moet deze het hem
beloofd hebben voor ze te zullen zor
gen als ©en vader. Nu, toen kon hij
natuurlijk rustig sterven. Het ware
anders erg genoeg geweest, want de
Schwartz's hebben geen geld. Die oude
heer in Schlehendorf is er wel, maar die
zal niet veel doen, die gierige zonder
ling!"
Toen de brief uit was, keken de dames
elkander aan, eenig© lachten, andere
zuchten.
„Ik geloof", zeide Antoinette Marford
eindelijk, „dat wij ons verder over die
goede mevrouw Schwartz niet bezorgd
behoeven te maken."
„Antoinette!" zeide hare moeder be
straffend, maar het jonge meisje sprak
slechts uit, wat allen dachten.
„Leona!" riep mevrouw van B«lsay
.Afionnemeataar üa:
Per 9 maanden £r. p, post S 1.7&
Losse nummers n t i IQ.Q&
r-nrrmi
Prgs dér Advertentiën:
14 regels f 0.80, ieder© regel meeir 20 dj,
.Verhoogd met ©en tijöeilrjken oorlogstoefiteg
van 20 pet.
3 maal' wordt 2 maal' beirekend'.
Bij abonnement voordelig© voorwaarden.
Bewijsnummers 5 cent.
neer te 'halten. Idealisten eln gewotenJooto
misdadigers, in wier oog het vernieti
gingsproces der laatste jaren nog niet
ver genoeg is gegaan en er nog! niet ge
noeg menschenlevens geofferd zijn, trachr
ten zich den wanhoopstoestand ten nutta
te maken en worden niet overal weer
staan. Men zegt, dat overwinnende vol
ken voor hun verderfelijke, propaganda
niet toegankelijk ziullen blijken. Maar de
proef op de soin moet nog worden ge
nomen.
Zoo vindt de vrede Europa in haat,
in wanorde en in groote onzekerheid.
Heit zijd voorwaar, geen omstandigheden,
die optimisme voor de toekomst recht
vaardigen."
Naar mensclielijke beschouwing is eü
geen lichtpunt. k
Maar gelukkig zij, die weten dat pat
een God regeert, Die uit al' dit kwade
nog wat goeds kan doen geboren worden.
Ook ons zijii de beproevingen niet ge
spaard gebleven, doch wij danken God',
dat Hij 'ttot dusver zoo wonderwel mief
ons gemaakt heeft. Moge ons volk meeat
en meer inzien, dat het goed doet mief
zich' aan Zijn leidingen te onderwerpenjj
meer en meer opgaan in de dingen des!
toekomenden levens.
Wij htebhen er al' op gewezen, dat dé
vredestoestand' voor Duitschland nog niet
dadelijk zou intreden.
Zoolang het verdrag nog niet door d©
Onderscheiden parlementen is geratifioetetricf
blijft het formeel nog oorlog.
De blokkade wordt gehandhaafd', al kam
de voortzetting niet meer zoo worden
opgevat, dat Duitschland verder wordt
l uitgehongerd. In den laatsten tijd kwak
j men er immers all voedingsmiddelen het
land binnen. Dat zal' ongetwijfeld door-
gaan, zej'fe in 'geleidelijk verhoogde maté,
J al' blijft natuurlijk aJlei import aan straffe
beperkende bepalingen onderworpen.
Met dat al is het voor de ontwikkeling
van den toestand in Duitschland te hopdn!,
dat de ratificaties niet l'ang uit zUlliefni
blijven. Alles ziet er nog zeer troebel uit.
Het communistisch opstandsplan, dat moet
hebben bestaan, heet mislukt. Maar té
Berlijn staat het spootrwegverkeer bijna
ge|heel stiJ en is er geen uitzicht op
overeenstemming in dit conflict, waarbij
de arbeiders zijn gaan staken, alvorens
'zij zich door ondjerhanidelingen hadder*
oivertuigd of 'zij! hun zin niet zouden'
kunnen krijgen en waarbij de regetering
bevelten uiitvaardigt, zonder dat zij dé
macht heeft ze te doen gehoorzamJén'.
En te Hamburg' is het wel rustig, nilaax;
aan wie de macht is, blijft na het terug
trekken vajn de regeer in gstroepen nog
twijfelachtig. En aan den anderen kajnt
houden eigenaardige betaogingen van Af-
Duitschers te Koningsbergen aan.
Gruwelen te Petrograd.
De „Times" verneemt uit Helsingfor»
van betrouwbare particuliere zijde, dat de
grawelen in de laatste weken te Petra-
grad bedreven alle vroegere overtreffen..
Er is jacht gemaakt op officieren en op
één dag zijn er 800 vermoord. Er zijn!
3000 gijzelaars naar Moskou gevoerd'.
Waar maar eenig wapein wordt gevonden;
wordt het geheele gezin dood geschoten.
Het bolsjewistische stelsel om de offi-
cieirsvronwen dood te schieten (als de
officieren niet gehoorzamen) heeft ten ge
volge, dat de echtscheiding nu een mid
del ter zelfverdediging is geworden.
lachend, „was het jouw man niet, die
ons eens zoo door de opmerking amu
seerde, dat ritmeester van Adlerstein zeker
een weduwe met zeven kinderen zou trou
wen?"
„Wordt Lettow nu nog een profeet!"
„Onder welke categorie van werken des
barmhartigheid hoort ©en huwelijk?"
Maar Leona sprak er zacht maar duide
lijk boven uit: „laten wij oppassen dat
door ons geen praatjes komen- In ma
ma's brief staat niets, dat een dergelijke
veronderstelling kan rechtvaardigen!"
„Ik ben verlangend naar mijn broes
Philip's volgenden brief," zeide Gabriele-
En „Philip's" brief bevestigde de ver
moedens. Natuurlijk wist Antoinette niets
beters te doen dan er dadelijk mede naar
mevrouw von Lettow te gaan. Deze zaf
voor hare schrijftafel en schreef aan haar
man. Zij schreef hem eiken dag ten ontving
van hem elke week een tamelijk flauw,
briefje, want Lettow verstond de kunst
van brieven schrijven niet- Hij was ge
lukkig, dat begreep zij uit zijn korte brief
jes, die oorlog vervulde hem geheel eni
verdrong al het andere: „hij heeft je al
vergeten," dacht zijn vrouw; „hij houdt
slechts van je, zoolang hij je ziet!" Zij
leunde met het hoofd in de hand en ee»
traan bleef aan haar wimpers hange».
O
(Wordt vervolgd.)
